http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29fdocstts.html
Regulamin nr 8 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) - Jednolite przepisy dotyczące homologacji świateł głównych pojazdów samochodowych z asymetrycznymi światłami mijania lub drogowymi i z żarówkami halogenowymi (H1, H2, H3, HB3, HB4, H7, H8, H9, HIR1, HIR2 lub H11)
(Dz.U.UE L z dnia 10 lipca 2010 r.)
Wersja 4
Obejmująca całość obowiązującego tekstu, w tym:
serię poprawek 05 - data wejścia w życie: 8 września 2001 r.
sprostowanie 1 do wersji 4 regulaminu - data wejścia w życie: 12 marca 2003 r.
A. PRZEPISY ADMINISTRACYJNE
0. ZAKRES(1)
Niniejszy regulamin stosuje się do świateł głównych pojazdów samochodowych z szybą ze szkła lub z tworzywa sztucznego.
1. DEFINICJE
Na potrzeby niniejszego regulaminu:
1.1. " Szyba" oznacza zewnętrzną część światła głównego (zespołu), która przepuszcza światło przez powierzchnię świetlną;
1.2. " Powłoka" oznacza produkt lub produkty nałożone jedno- lub wielowarstwowo na zewnętrzną powierzchnię szyby;
1.3. " Światła główne różnego typu" oznaczają światła, które różnią się między sobą pod względem następujących podstawowych właściwości:
1.3.1. nazwy handlowej lub znaku towarowego;
1.3.2. właściwości układu optycznego;
1.3.3. obecności lub braku elementów, które w czasie pracy urządzenia mogą zmieniać zjawiska optyczne poprzez odbicie, załamanie, pochłanianie lub odkształcenie. Obecność lub brak filtrów zmieniających tylko barwę wiązki, a nie rozsył światła, nie stanowi jednak zmiany typu;
1.3.4. przeznaczenia do ruchu prawostronnego lub lewostronnego, bądź do obydwu systemów ruchu;
1.3.5. rodzaju wytwarzanej wiązki (światło mijania, światło drogowe lub obydwa światła);
1.3.6. oprawki przeznaczonej do zamocowania żarówki lub żarówek kategorii H1, H2, H3, HB3, HB4, H7, H8, H9, HIR1, HIR2 lub H11;(2)(3)
1.3.7. materiałów, z których wykonane są szyby i powłoka, o ile występuje.
2. WNIOSEK O UDZIELENIE HOMOLOGACJI ŚWIATŁA GŁÓWNEGO(4)
2.1. Wniosek o udzielenie homologacji światła głównego składa właściciel nazwy handlowej lub znaku towarowego, lub jego należycie upoważniony przedstawiciel. We wniosku należy określić:
2.1.1. czy światło główne zawiera światło mijania i światło drogowe, czy tylko jedno z powyższych świateł;
2.1.2. w przypadku światła głównego zawierającego tylko światło mijania: czy jest przeznaczone do ruchu lewo- i prawostronnego, czy tylko lewostronnego bądź tylko prawostronnego;
2.1.2.1. w przypadku światła głównego wyposażonego w regulowany odbłyśnik: możliwe pozycje montażowe światła głównego w stosunku do podłoża i wzdłużnej środkowej płaszczyzny pojazdu.
2.1.3. barwę światła wysyłanego przez światło główne.
2.2. Do wniosku należy dołączyć następujące materiały:
2.2.1. rysunki (w trzech egzemplarzach) o wystarczającej szczegółowości, aby umożliwić identyfikację typu, przedstawiające widok przedni światła głównego ze szczegółami ewentualnego użebrowania szyby oraz przekrój poprzeczny; na rysunkach należy zaznaczyć miejsce przeznaczone na znak homologacji;
2.2.1.1. w przypadku światła głównego wyposażonego w regulowany odbłyśnik: jeżeli światło główne może być stosowane tylko w określonych pozycjach montażowych, należy zaznaczyć ich położenie w stosunku do podłoża i wzdłużnej środkowej płaszczyzny pojazdu;
2.2.2. krótką specyfikację techniczną;
2.2.3. dwie próbki danego typu światła głównego;
2.2.4. do badań tworzywa sztucznego, z którego wykonana jest szyba:
2.2.4.1. trzynaście szyb;
2.2.4.1.1. sześć z tych szyb można zastąpić sześcioma próbkami materiału o wymiarach co najmniej 60 × 80 mm, z płaską lub wypukłą powierzchnią zewnętrzną i zasadniczo płaską powierzchnią w części środkowej (promień krzywizny nie mniejszy niż 300 mm) o wymiarach co najmniej 15 × 15 mm;
2.2.4.1.2. wszystkie szyby i próbki materiału muszą być wykonane przy użyciu tej samej metody, która ma być stosowana w produkcji seryjnej;
2.2.4.2. odbłyśnik, na którym może być zamontowana dana szyba zgodnie ze wskazówkami producenta.
2.3. Do materiałów, z których wykonano szyby i ewentualne powłoki, należy dołączyć sprawozdanie z badań właściwości takich materiałów i powłok, jeżeli takie badania zostały wykonane.
2.4. Przed udzieleniem homologacji typu właściwy organ weryfikuje istnienie zadowalających metod zapewniających skuteczną kontrolę zgodności produkcji.
3. OZNAKOWANIA(5)
3.1. Światła główne zgłoszone do homologacji są opatrzone nazwą handlową lub znakiem towarowym wnioskodawcy.
3.2. Na szybie i na obudowie głównej światła głównego(6) musi być odpowiednio duże miejsce na znak homologacji i dodatkowe symbole określone w pkt 4; miejsce to należy zaznaczyć na rysunkach, o których mowa w pkt 2.2.1 powyżej.
3.3. Światła główne spełniające wymogi zarówno ruchu prawo-, jak i lewostronnego mają oznakowanie określające dwa możliwe ustawienia zespołu optycznego na pojeździe lub żarówki na odbłyśniku; oznakowanie to składa się z liter "R/D" dla położenia do ruchu prawostronnego lub "L/G" dla położenia do ruchu lewostronnego.
4. HOMOLOGACJA
4.1. Przepisy ogólne
4.1.1. Homologacji udziela się, jeżeli wszystkie próbki typu światła głównego zgłoszone do homologacji zgodnie z pkt 2 powyżej spełniają wymogi niniejszego regulaminu.
4.1.2. W przypadku świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, które spełniają wymogi kilku różnych regulaminów, można zastosować pojedynczy międzynarodowy znak homologacji, pod warunkiem że każde światło wchodzące w skład świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych spełnia odpowiednie wymogi dla danego światła.
Niniejszego wymogu nie stosuje się do świateł głównych wyposażonych w żarówki dwuwłóknowe, jeżeli homologacja dotyczy tylko jednego rodzaju światła.
4.1.3. Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Dwie pierwsze cyfry takiego numeru (obecnie 04) oznaczają serię poprawek obejmujących ostatnie główne zmiany techniczne wprowadzone do regulaminu do chwili udzielenia homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi światła głównego objętemu niniejszym regulaminem, z wyjątkiem rozszerzenia homologacji na urządzenie różniące się od urządzenia homologowanego wyłącznie barwą wysyłanego światła.
4.1.4. Zawiadomienie o udzieleniu, rozszerzeniu, odmowie lub cofnięciu homologacji, lub ostatecznym zaniechaniu produkcji danego typu światła głównego na mocy niniejszego regulaminu, zostaje przekazane Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin w postaci formularza zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu, z uwzględnieniem informacji wymaganych na podstawie pkt 2.2.1.1.
4.1.5. Na każdym świetle głównym zgodnym z typem homologowanym na mocy niniejszego regulaminu, oprócz znaku określonego w pkt 3.1, umieszcza się w miejscach określonych w pkt 3.2 powyżej znak homologacji opisany w pkt 4.2 i 4.3 poniżej.
4.2. Elementy znaku homologacji
Znak homologacji składa się z:
4.2.1. międzynarodowego znaku homologacji, składającego się z:
4.2.1.1. okręgu zawierającego literę "E" i numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji(7);
4.2.1.2. numeru homologacji określonego w pkt 4.1.3 powyżej;
4.2.2. następujących symboli dodatkowych:
4.2.2.1. na światłach głównych spełniających wymogi tylko ruchu lewostronnego: poziomej strzałki skierowanej w prawo z punktu widzenia obserwatora patrzącego na światło główne z przodu, czyli skierowanej w stronę pobocza pasa drogi, na którym odbywa się ruch;
4.2.2.2. na światłach głównych spełniających wymogi obu systemów ruchu poprzez odpowiednią regulację ustawienia zespołu optycznego lub żarówki: poziomej strzałki z grotem na obu końcach, zwróconym odpowiednio w prawo i w lewo;
4.2.2.3. na światłach głównych spełniających wymogi niniejszego regulaminu tylko w odniesieniu do światła mijania: liter "HC";
4.2.2.4. na światłach głównych spełniających wymogi niniejszego regulaminu tylko w odniesieniu do światła drogowego: liter "HR";
4.2.2.5. na światłach głównych spełniających wymogi niniejszego regulaminu w odniesieniu do światła mijania i światła drogowego: liter "HCR";
4.2.2.6. na światłach głównych z szybą z tworzywa sztucznego: liter "PL" umieszczonych w pobliżu symboli określonych w pkt 4.2.2.3-4.2.2.5 powyżej;
4.2.2.7. na światłach głównych spełniających wymogi niniejszego regulaminu w odniesieniu do światła drogowego: oznaczenia maksymalnej światłości wyrażonej jako wartość referencyjna określona w pkt 6.3.2.1.2 poniżej, umieszczonego w pobliżu okręgu otaczającego literę "E"; w przypadku świateł głównych wzajemnie sprzężonych oznaczenie łącznej maksymalnej światłości świateł drogowych wyraża się jak wyżej.
4.2.3. Na świadectwach homologacji i formularzach zawiadomienia przesyłanych krajom, które stanowią Umawiające się Strony Porozumienia i stosują niniejszy regulamin, należy określić tryb pracy zastosowany podczas procedury badawczej zgodnie z pkt 1.1.1.1 załącznika 5 oraz dopuszczalne wartości napięcia zgodnie z pkt 1.1.1.2 załącznika 5. W takich przypadkach urządzenie oznacza się w sposób następujący:
4.2.3.1. na światłach głównych spełniających wymogi niniejszego regulaminu i zbudowanych w taki sposób, że żarnik światła mijania nie świeci się jednocześnie z żarnikiem innej funkcji oświetlającej, z którą to światło główne może być wzajemnie sprzężone: w znaku homologacji za symbolem światła mijania umieszcza się ukośnik (/);
4.2.3.2. na światłach głównych spełniających wymogi załącznika 5 niniejszego regulaminu tylko przy zasilaniu napięciem 6 V lub 12 V: w pobliżu oprawki żarówki umieszcza się symbol składający się z liczby 24 przekreślonej krzyżykiem (×).
4.2.4. Dwie pierwsze cyfry numeru homologacji (obecnie 04), oznaczające serię poprawek obejmujących ostatnie główne zmiany techniczne wprowadzone do regulaminu do chwili udzielenia homologacji, oraz, w razie potrzeby, wymagana strzałka mogą być umieszczone w pobliżu ww. symboli dodatkowych.
4.2.5. Znaki i symbole, o których mowa w pkt 4.2.1 i 4.2.2 powyżej, muszą być nieusuwalne i łatwe do odczytania nawet po zamontowaniu światła głównego na pojeździe.
4.3. Układ znaku homologacji
4.3.1. Światła niezależne
Przykładowe układy znaków homologacji, zawierające dodatkowe symbole, o których mowa powyżej, znajdują się na rysunkach 1-9 w załączniku 3 do niniejszego regulaminu.
4.3.2. Światła zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone
4.3.2.1. W przypadku świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, które spełniają wymogi kilku różnych regulaminów, można zastosować pojedynczy międzynarodowy znak homologacji, na który składa się okręg otaczający literę "E" i następujący po niej numer kraju, który udzielił homologacji, oraz numer homologacji. Taki znak homologacji może być umieszczony w dowolnym miejscu na światłach zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, o ile spełnione są następujące warunki:
4.3.2.1.1. znak homologacji pozostaje widoczny po zamontowaniu świateł;
4.3.2.1.2. usunięcie dowolnej części świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, która przepuszcza światło, powoduje jednoczesne usunięcie znaku homologacji.
4.3.2.2. Symbole identyfikacyjne poszczególnych świateł, dotyczące wszystkich regulaminów, na podstawie których udzielono homologacji, wraz z odpowiednimi seriami poprawek uwzględniających najnowsze główne zmiany techniczne wprowadzone do regulaminów w chwili udzielenia homologacji oraz, w razie konieczności, wymaganą strzałkę umieszcza się w sposób następujący:
albo
4.3.2.2.1. na odpowiedniej powierzchni emitującej światło,
albo
4.3.2.2.2. w grupie, w sposób umożliwiający jednoznaczną identyfikację każdego światła zespolonego, połączonego lub wzajemnie sprzężonego (zob. cztery przykłady przedstawione w załączniku 3).
4.3.2.3. Wymiary elementów pojedynczego znaku homologacji nie mogą być mniejsze niż minimalne wymiary najmniejszego z poszczególnych znaków wymagane w regulaminie, na którego podstawie udzielono homologacji.
4.3.2.4. Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych objętemu niniejszym regulaminem.
4.3.2.5. Na rysunku 10 w załączniku 3 do niniejszego regulaminu podano przykładowe układy znaków homologacji dla świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych zawierające wszystkie dodatkowe symbole, o których mowa powyżej.
4.3.3. Światła, które zawierają szybę stosowaną w różnych typach świateł głównych i mogą być wzajemnie sprzężone lub zespolone z innymi światłami
Stosuje się przepisy określone w pkt 4.3.2 powyżej.
4.3.3.1. W przypadku stosowania tej samej szyby można na nim umieścić kilka znaków homologacji odpowiadających różnym typom świateł głównych lub zespołów świateł, o ile na głównej obudowie światła głównego, nawet na stałe połączonej z szybą, znajduje się miejsce określone w pkt 3.2 powyżej i znaki homologacji odpowiadające rzeczywistym funkcjom urządzenia.
Jeżeli w różnych typach świateł głównych stosowana jest ta sama obudowa, to kilka różnych znaków homologacji można umieścić na takiej obudowie.
4.3.3.2. Na rysunku 11 w załączniku 3 do niniejszego regulaminu podano przykładowe układy znaków homologacji dla powyższego przypadku.
B. WYMOGI TECHNICZNE DOTYCZĄCE ŚWIATEŁ GŁÓWNYCH(8)
5. SPECYFIKACJE OGÓLNE
5.1. Każda próbka musi odpowiadać specyfikacjom określonym w pkt 6-8 poniżej.
5.2. Światła główne muszą być wykonane w taki sposób, aby w normalnych warunkach użytkowania, pomimo możliwości narażenia na drgania, zachowywały wymagane właściwości fotometryczne i działały w zadowalający sposób.
5.2.1. Światła główne muszą być wyposażone w urządzenie umożliwiające takie ich ustawienie na pojeździe, aby zapewnić zgodność z odpowiednimi wymogami. Urządzenie to nie jest wymagane w przypadku podzespołów, w których odbłyśnik i szyba rozpraszająca są nierozłączne, pod warunkiem że stosowanie takich podzespołów jest ograniczone do pojazdów, w których ustawienie świateł głównych można regulować w inny sposób. W przypadku zestawienia w jednym wspólnym urządzeniu światła głównego wysyłającego światło drogowe i światła głównego wysyłającego światło mijania, z których każde jest wyposażone w oddzielną żarówkę, urządzenie do regulacji musi umożliwiać odpowiednią regulację każdego układu optycznego z osobna. Wymogu tego nie stosuje się jednak do zespołów świateł głównych z niepodzielnymi odbłyśnikami. Do tego typu zespołów stosuje się wymogi pkt 6.
5.3. Elementy mocujące żarówkę lub żarówki do odbłyśnika muszą być wykonane w taki sposób, aby nawet w ciemności żarówki nie można było umieścić w położeniu innym niż właściwe(9).
Oprawka żarówki musi odpowiadać charakterystyce wymiarowej podanej na następujących kartach danych w publikacji IEC 61-2:
| Żarówka | Oprawka | Karta danych |
| H1 | P 14,5s | 7005-46-3 |
| H2 | X 5111 | 7005-99-2 |
| H3 | PK 22s | 7005-47-1 |
| HB3 | P 20d | 7005-31-1 |
| HB4 | P 22d | 7005-32-1 |
| H7 | PX 26d | 7005-5-1 |
| H8 | PG 17 | 7005-110-1 |
| HIR1 | PX 20d | 7005-...-1 |
| HIR2 | PX 22d | 7005-...-. |
| H9 | PGJ 19-5 | 7005-110-1 |
| H11 | PGJ 19-2 | 7005-110-1 |
5.4. Światła główne spełniające wymogi zarówno ruchu prawo-, jak i lewostronnego dostosowuje się do ruchu po określonej stronie drogi poprzez odpowiednie ustawienie początkowe w chwili montażu światła głównego na pojeździe lub zmianę ustawienia przez użytkownika. Ustawienie początkowe lub zmiana ustawienia może polegać na zamocowaniu układu optycznego w pojeździe pod określonym kątem lub na ustawieniu żarówki pod określonym kątem w stosunku do układu optycznego. We wszystkich przypadkach dozwolone są tylko dwa precyzyjne ustawienia, jedno dla ruchu prawostronnego i jedno dla ruchu lewostronnego; ponadto budowa światła głównego musi uniemożliwiać niezamierzoną zmianę jego ustawienia z jednego na drugie lub ustawienie w położeniu pośrednim. Jeżeli dla żarówki przewidziane są dwa różne ustawienia, to elementy mocujące żarówkę do odbłyśnika muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby w każdym z dwóch ustawień żarówka była utrzymywana w odpowiednim położeniu z dokładnością wymaganą dla świateł głównych przeznaczonych do ruchu tylko po jednej stronie drogi. Zgodność z niniejszymi wymogami sprawdza się poprzez oględziny lub, w razie konieczności, montaż próbny.
5.5. W przypadku świateł głównych, które wytwarzają naprzemiennie światło drogowe albo światło mijania, wszelkie mechaniczne, elektromechaniczne lub inne urządzenia wbudowane w światło główne i służące do przełączania z jednego typu wiązki na drugi(10) muszą być zbudowane w taki sposób, aby:
5.5.1. urządzenie wytrzymywało 50 000 cykli pracy bez wystąpienia uszkodzeń, pomimo możliwości narażenia na drgania w normalnych warunkach użytkowania;
5.5.2. w przypadku wystąpienia awarii istniała możliwość automatycznego włączenia światła mijania;
5.5.3. można było zawsze włączyć światło mijania lub światło drogowe bez zatrzymania się mechanizmu pomiędzy tymi dwoma położeniami;
5.5.4. użytkownik nie mógł przy użyciu zwykłych narzędzi zmienić kształtu ani położenia części ruchomych.
5.6. W celu sprawdzenia, czy w czasie pracy parametry fotometryczne nie ulegają nadmiernym zmianom, wykonuje się badania uzupełniające zgodnie z wymogami załącznika 5.
5.7. Szyby świateł głównych wykonane z tworzywa sztucznego bada się zgodnie z wymogami załącznika 6.
6. OŚWIETLENIE
6.1. Przepisy ogólne
6.1.1. Światła główne muszą być wykonane w taki sposób, aby przy zastosowaniu właściwych żarówek H1, H2, H3, HB3, HB4, H7, H8, H9, HIR1, HIR2 lub H11 zapewniały odpowiednie oświetlenie bez oślepiania przy włączonym świetle mijania oraz dobre oświetlenie przy włączonym świetle drogowym.
6.1.2. Oświetlenie wytwarzane przez światło główne sprawdza się za pomocą pionowego ekranu ustawionego w odległości 25 m od światła głównego i pod kątami prostymi do jego osi (zob. załącznik 4).
6.1.3. Światła główne sprawdza się za pomocą żarówki wzorcowej działającej pod napięciem znamionowym 12 V lub kilku takich żarówek, przy czym ewentualne filtry żółte selektywne(11) zastępuje się geometrycznie tożsamymi filtrami bezbarwnymi o współczynniku przepuszczania wynoszącym co najmniej 80 %. Podczas badania światła głównego napięcie przyłożone do żarówki należy wyregulować w taki sposób, aby otrzymać następujące właściwości:
| Żarówki | Przybliżona wartość napięcia zasilania (w V) do pomiaru | Strumień świetlny (w lumenach) |
| H1 | 12 | 1 150 |
| H2 | 12 | 1 300 |
| H3 | 12 | 1 100 |
| HB3 | 12 | 1 300 |
| HB4 | 12 | 825 |
| H7 | 12 | 1 100 |
| H8 | 12 | 600 |
| HIR1 | 12 | 1 840 |
| HIR2 | 12 | 1 355 |
| H9 | 12 | 1 500 |
| H11 | 12 | 1 000 |
Dane światło główne uznaje się za zadowalające, jeżeli wymogi fotometryczne są spełnione dla co najmniej jednej 12-woltowej żarówki wzorcowej, którą może być żarówka dostarczona wraz ze światłem.
6.1.4. Wymiary określające położenie żarnika wewnątrz żarówki wzorcowej podano na odpowiedniej karcie danych technicznych w regulaminie nr 37.
6.1.5. Bańka żarówki wzorcowej musi mieć taki kształt i właściwości optyczne, aby nie powodować odbicia ani załamania mającego negatywny wpływ na rozsył światła. Zgodność z powyższym wymogiem należy sprawdzić przez pomiar rozsyłu światła wytwarzanego przez światło główne wzorcowe wyposażone w żarówkę wzorcową.
6.2. Przepisy dotyczące świateł mijania
6.2.1. Światło mijania musi zapewniać na tyle wyraźną granicę światła i cienia, aby umożliwić zadowalające ustawienia światła za jej pomocą. Po stronie przeciwnej do strony określającej kierunek ruchu w systemie, do którego przeznaczone jest dane światło główne, granica światła i cienia musi mieć kształt poziomej linii prostej, natomiast po drugiej stronie granica ta nie może wykraczać ani poza linię łamaną HV H1 H4 utworzoną przez prostą HV H1 odchyloną od poziomu o kąt 45° i prostą H1 H4 położoną 25 cm powyżej prostej hh, ani poza prostą HV H3 odchyloną od poziomu o kąt 15° (zob. załącznik 4). Granica światła i cienia wykraczająca zarówno poza linię HV H2, jak i linię H2 H4 w wyniku połączenia obu powyższych możliwości jest niedopuszczalna.
6.2.2. Światło główne musi być ustawione w taki sposób, że:
6.2.2.1. dla świateł głównych przeznaczonych do ruchu prawostronnego granica światła i cienia z lewej strony ekranu(12) jest pozioma, a dla świateł głównych przeznaczonych do ruchu lewostronnego granica światła i cienia z prawej strony ekranu jest pozioma;
6.2.2.2. ww. część pozioma granicy światła i cienia na ekranie leży 25 cm poniżej prostej poziomej hh (z-ob. załącznik 4);
6.2.2.3. punkt załamania granicy światła i cienia znajduje się na prostej vv(13).
6.2.3. W przypadku wnioskowania o homologację światła głównego tylko w odniesieniu do światła mijania(14) światło ustawione w sposób określony powyżej musi spełniać tylko wymagania określone w pkt 6.2.5-6.2.7 poniżej; natomiast światło główne ze światłem mijania i światłem drogowym musi spełniać wymagania określone w pkt 6.2.5-6.2.7 i w pkt 6.3.
6.2.4. Jeżeli światło główne ustawione w sposób określony powyżej nie spełnia wymagań określonych w pkt 6.2.5-6.2.7 lub w pkt 6.3, to ustawienie można skorygować, pod warunkiem że oś wiązki światła nie ulegnie przemieszczeniu w prawo lub w lewo o więcej niż 1° (= 44 cm)(15). Aby ułatwić ustawienie światła za pomocą granicy światła i cienia, światło główne można częściowo przesłonić w celu wyostrzenia granicy.
6.2.5. Oświetlenie wytwarzane na ekranie przez światło mijania musi spełniać następujące wymogi:
| Punkt na ekranie pomiarowym | Wymagane natężenie oświetlenia w luksach | |||
| Światła główne do ruchu prawostronnego | Światła główne do ruchu lewostronnego | |||
| Punkt B | 50 L | Punkt B | 50 R | ≤ 0,4 |
| Punkt 75 | R | Punkt 75 | L | ≥ 12 |
| Punkt 75 | L | Punkt 75 | R | ≤ 12 |
| Punkt 50 | L | Punkt 50 | R | ≤ 15 |
| Punkt 50 | R | Punkt 50 | L | ≥ 12 |
| Punkt 50 | V | Punkt 50 | V | ≥ 6 |
| Punkt 25 | L | Punkt 25 | R | ≥ 2 |
| Punkt 25 | R | Punkt 25 | L | ≥ 2 |
| Dowolny punkt w strefie III | ≤ 0,7 | |||
| Dowolny punkt w strefie IV | ≥ 3 | |||
| Dowolny punkt w strefie I ≤ 2 x (E50R lub E50L)(*) | ||||
| (*) E50R i E50L oznaczają rzeczywiste zmierzone wartości natężenia oświetlenia. | ||||
6.2.6. W strefach I, II, III ani IV nie mogą występować boczne odchylenia wartości powodujące pogorszenie widoczności.
6.2.7. Wartości natężenia oświetlenia w strefach "A" i "B" przedstawione na rysunku C w załączniku 3 sprawdza się poprzez pomiar wartości fotometrycznych w punktach od 1 do 8 na rysunku; wartości te muszą zawierać się w następujących granicach:
1 + 2 + 3 ≥ 0,3 lx oraz
4 + 5 + 6 ≥ 0,6 lx oraz
0,7 lx ≥ 7 ≥ 0,1 lx oraz
0,7 lx ≥ 8 ≥ 0,2 lx
Powyższych nowych wartości granicznych nie stosuje się do świateł głównych homologowanych przed datą wejścia w życie suplementu 4 do serii poprawek 04 do niniejszego regulaminu (13 stycznia 1993 r.) ani do rozszerzeń takich homologacji(16).
6.2.8. Światła główne przystosowane do spełniania wymagań ruchu prawo- i lewostronnego muszą w obu położeniach ustawienia zespołu optycznego lub żarówki spełniać wymagania określone powyżej dla kierunku ruchu odpowiadającego danemu ustawieniu.
6.3. Przepisy dotyczące świateł drogowych
6.3.1. W przypadku światła głównego pełniącego funkcję światła drogowego i światła mijania pomiary natężenia oświetlenia ekranu światłem drogowym wykonuje się przy takim samym ustawieniu światła głównego jak dla pomiarów zgodnie z pkt 6.2.5-6.2.7 powyżej; w przypadku światła głównego pełniącego funkcję tylko światła drogowego światło musi być tak ustawione, aby środek obszaru maksymalnego natężenia oświetlenia znajdował się w punkcie przecięcia prostych hh i vv; takie światło główne musi spełniać tylko wymogi określone w pkt 6.3.
6.3.2. Natężenie oświetlenia ekranu światłem drogowym musi spełniać następujące wymogi:
6.3.2.1. punkt przecięcia (HV) prostych hh i vv musi znajdować się wewnątrz obszaru ograniczonego izoluksą odpowiadającą 80 % maksymalnego natężenia oświetlenia. Ta maksymalna wartość natężenia oświetlenia (EM) nie może być mniejsza niż 48 lx i nie może w żadnym przypadku być większa niż 240 lx; ponadto w przypadku światła głównego z połączonym światłem mijania i światłem drogowym wartość maksymalna natężenia oświetlenia nie może być większa niż 16-krotność natężenia oświetlenia zmierzonego dla światła mijania w punkcie 75 R (lub odpowiednio 75 L);
6.3.2.1.1. światłość maksymalną (IM) światła drogowego wyrażoną w tysiącach kandeli oblicza się z następującego wzoru:
IM = 0,625 EM
6.3.2.1.2. wartość referencyjną (I'M), o której mowa w pkt 4.2.2.7 powyżej, oznaczającą światłość maksymalną, oblicza się z następującego wzoru:
Wartość tę zaokrągla się do najbliższej z następujących wartości: 7,5; 10; 12,5; 17,5; 20; 25; 27,5; 30; 37,5; 40; 45; 50.
6.3.2.2. Od punktu HV poziomo w prawo i w lewo natężenie oświetlenia nie może być mniejsze niż 24 lx do odległości 1,125 m i nie mniejsze niż 6 lx do odległości 2,25 m.
6.4. W przypadku świateł głównych z regulowanym odbłyśnikiem wymogi pkt 6.2 i 6.3 stosuje się do każdej pozycji montażowej określonej zgodnie z pkt 2.1.3. Zgodność z wymogami sprawdza się następująco:
6.4.1. każdą zastosowaną pozycję montażową odtwarza się na goniometrze pomiarowym w odniesieniu do prostej łączącej środek źródła światła z punktem HV na oświetlanym ekranie. Regulowany odbłyśnik ustawia się następnie w takim położeniu, aby rozkład światła na ekranie odpowiadał przepisom dotyczącym ustawienia światła z pkt 6.2.1-6.2.2.3 lub pkt 6.3.1;
6.4.2. światło główne z odbłyśnikiem w ustawieniu początkowym zgodnym z pkt 6.4.1 musi spełniać odpowiednie wymogi fotometryczne określone w pkt 6.2 i 6.3;
6.4.3. dodatkowe badania przeprowadza się po odchyleniu odbłyśnika w pionie o kąt +/- 2° lub do położenia maksymalnego odchylenia, jeżeli jest mniejsze, przy użyciu urządzenia do regulacji ustawienia świateł głównych. Po ponownym ustawieniu całego światła głównego w odpowiednim kierunku przeciwnym, na przykład za pomocą goniometru, sprawdza się zgodność strumienia świetlnego z wymogami fotometrycznymi w następujących punktach:
światło mijania: punkty HV i 75R (lub odpowiednio 75L);
światło drogowe: IM i punkt HV (w procentach IM);
6.4.4. jeżeli wnioskodawca wskazał kilka możliwych pozycji montażowych, to procedurę określoną w pkt 6.4.1-6.4.3 powtarza się dla wszystkich takich pozycji;
6.4.5. jeżeli wnioskodawca nie określił szczególnych pozycji montażowych, to światło główne ustawia się do pomiarów z pkt 6.2 i 6.3 z urządzeniem do regulacji świateł głównych w jego średnim położeniu. Badania dodatkowe zgodnie z pkt 6.4.3 wykonuje się z odbłyśnikiem ustawionym w położeniach granicznych (zamiast +/- 2°) za pomocą urządzenia do regulacji świateł głównych.
6.5. Pomiar wartości natężenia oświetlenia ekranu, o którym mowa w pkt 6.2.5-6.2.7 i pkt 6.3 powyżej, wykonuje się przy użyciu fotometru o powierzchni czynnej wpisanej w kwadrat o boku 65 mm.
7. WYMOGI DOTYCZĄCE SZYB I FILTRÓW BARWNYCH
7.1. Homologacji udziela się w odniesieniu do świateł głównych wysyłających światło barwy białej lub żółtej selektywnej przy zastosowaniu żarówki.
Odpowiednie właściwości kolorymetryczne wyrażone za pomocą współrzędnych trójchromatycz-nych CIE są następujące:
Filtr żółty selektywny (ekran lub szyba)
| Granica w kierunku czerwonego | y ≥ 0,138 + 0,580 x |
| Granica w kierunku zielonego | y ≤ 1,29 x - 0,100 |
| Granica w kierunku białego | y ≥ - x + 0,996 |
| Granica w kierunku wartości widmowej | y ≤ - x +0,992 |
co można również wyrazić następująco:
| dominująca długość fali | 575-585 nm |
| współczynnik czystości | 0,90-0,98 |
Współczynnik przepuszczania światła musi wynosić ≥ 0,78 przy oznaczaniu za pomocą źródła światła o temperaturze barwowej 2 856 K(17)
7.2. Filtr musi stanowić część składową światła głównego i musi być przymocowany do światła w taki sposób, aby uniemożliwić użytkownikowi demontaż filtra w sposób nieumyślny lub umyślny z użyciem zwykłych narzędzi.
8. OCENA UCIĄŻLIWOŚCI
Ocenia się uciążliwość powodowaną przez światło mijania wytwarzane przez światło główne(18).
9. ŚWIATŁO GŁÓWNE WZORCOWE(19)
Za światło główne wzorcowe uznaje się światło główne, które:
9.1. spełnia wymogi homologacyjne określone powyżej;
9.2. ma średnicę roboczą wynoszącą nie mniej niż 160 mm;
9.3. przy zastosowaniu żarówki wzorcowej zapewnia w poszczególnych punktach i strefach określonych w pkt 6.2.5 natężenie oświetlenia wynoszące:
9.3.1. nie więcej niż 90 % odpowiedniej wartości maksymalnej; oraz
9.3.2. nie mniej niż 120 % odpowiedniej wartości minimalnej określonej w tabeli w pkt 6.2.5.
10. UWAGA DOTYCZĄCA BARWY
Zważywszy że zgodnie z pkt 7.1 powyżej homologacji na podstawie niniejszego regulaminu udziela się w odniesieniu do typu światła głównego wysyłającego światło barwy białej bądź żółtej selektywnej, przepisy art. 3 Porozumienia, do którego załącznikiem jest niniejszy regulamin, nie pozbawiają Umawiających się Stron prawa do zakazania stosowania w pojazdach rejestrowanych przez Strony świateł głównych o barwie białej bądź żółtej selektywnej.
C. POZOSTAŁE PRZEPISY ADMINISTRACYJNE
11. ZMIANA TYPU ŚWIATŁA GŁÓWNEGO I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI
11.1. Każda zmiana typu światła głównego wymaga zawiadomienia służb administracyjnych, które udzieliły homologacji danego typu światła głównego. W takim przypadku, służby administracyjne mogą:
11.1.1. uznać za mało prawdopodobne, aby dokonane zmiany miały istotne negatywne skutki, i uznać, że dane światło główne nadal spełnia odpowiednie wymogi; lub
11.1.2. zażądać dodatkowego sprawozdania z badań przeprowadzonych przez służby techniczne odpowiedzialne za takie badania.
11.2. Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin powiadamia się o potwierdzeniu lub odmowie homologacji, z określeniem zmian, zgodnie z procedurą określoną w pkt 4.1.4 powyżej.
11.3. Właściwy organ, który udzielił rozszerzenia homologacji, przydziela numer seryjny każdemu rozszerzeniu i powiadamia o nim pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.
12. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI
12.1. Światła główne homologowane zgodnie z niniejszym regulaminem muszą być wytwarzane w sposób zapewniający ich zgodność z homologowanym typem poprzez spełnienie wymogów określonych w pkt 6 i 7.
12.2. W celu sprawdzenia, czy spełnione są wymogi określone w pkt 12.1, przeprowadza się odpowiednie inspekcje produkcji.
12.3. Posiadacz homologacji jest zobowiązany w szczególności:
12.3.1. zapewnić procedury skutecznej kontroli jakości produktów;
12.3.2. mieć dostęp do aparatury badawczej niezbędnej do kontroli zgodności z każdym homologowanym typem;
12.3.3. dopilnować, aby wyniki badań były dokumentowane, a powiązane dokumenty były dostępne do wglądu przez okres uzgodniony w umowie ze służbami administracyjnymi;
12.3.4. przeprowadzić analizę wyników każdego rodzaju badań w celu sprawdzenia i zapewnienia niezmienności charakterystycznych właściwości produktu, z uwzględnieniem odchyleń dopuszczalnych w przemysłowym procesie produkcyjnym;
12.3.5. zagwarantować, aby dla każdego typu pojazdu przeprowadzane były co najmniej badania określone w załączniku 2 do niniejszego regulaminu;
12.3.6. dopilnować, aby w przypadku pobrania próbek świadczących o niezgodności z danym typem badania zostały pobrane kolejne próbki i przeprowadzone kolejne badania. Należy podjąć wszelkie niezbędne kroki w celu przywrócenia zgodności odpowiedniej produkcji.
12.4. Organ, który udzielił homologacji typu, może w dowolnym czasie dokonać weryfikacji metod kontroli zgodności produkcji stosowanych w każdym zakładzie produkcyjnym.
12.4.1. Przy każdej inspekcji inspektorowi zewnętrznemu należy przedstawić protokoły z badań oraz dokumentację produkcyjną.
12.4.2. Inspektor jest uprawniony do pobrania losowych próbek do badań w laboratorium producenta. Minimalna ilość próbek może być ustalona w oparciu o wyniki własnych inspekcji producenta.
12.4.3. W przypadku stwierdzenia niezadowalającej jakości lub konieczności weryfikacji prawidłowości badań przeprowadzonych zgodnie z pkt 12.4.2. powyżej inspektor wybiera próbki do wysłania do służb technicznych, które przeprowadziły badania homologacyjne typu, z zastosowaniem kryteriów określonych w załączniku 7.
12.4.4. Właściwy organ może przeprowadzić dowolne badania przewidziane w niniejszym regulaminie. Badania te prowadzi się na losowo wybranych próbkach zgodnie z kryteriami załącznika 7, nie powodując utrudnień w realizacji zamówień producenta.
12.4.5. W miarę możliwości inspekcje wykonywane są przez właściwy organ z częstotliwością raz na dwa lata. Właściwy organ może jednak zmienić częstotliwość inspekcji z uwagi na posiadane informacje dotyczące zastosowanych środków zapewniających skuteczną kontrolę zgodności produkcji. W przypadku stwierdzenia negatywnych wyników właściwy organ musi zapewnić podjęcie wszelkich niezbędnych kroków w celu niezwłocznego przywrócenia zgodności produkcji.
12.5. Świateł głównych z widocznymi wadami nie bierze się pod uwagę.
12.6. Wartości referencyjnej nie bierze się pod uwagę.
13. SANKCJE ZA NIEZGODNOŚĆ PRODUKCJI
13.1. Homologacja typu światła głównego udzielona na mocy niniejszego regulaminu może być cofnięta, jeżeli nie są spełnione odpowiednie wymogi lub jeżeli światło główne opatrzone znakiem homologacji jest niezgodne z homologowanym typem.
13.2. Jeżeli Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin postanowi o cofnięciu uprzednio przez siebie udzielonej homologacji, niezwłocznie powiadomi o tym fakcie pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.
14. OSTATECZNE ZAPRZESTANIE PRODUKCJI
Jeżeli posiadacz homologacji całkowicie zaprzestanie produkcji światła głównego homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, zobowiązany jest poinformować o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu właściwego zawiadomienia organ ten poinformuje o tym pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.
15. NAZWY I ADRESY UPOWAŻNIONYCH PLACÓWEK TECHNICZNYCH ODPOWIEDZIALNYCH ZA PRZEPROWADZANIE BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY SŁUŻB ADMINISTRACYJNYCH
Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin zobowiązane są do przekazania Sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazw i adresów upoważnionych placówek technicznych przeprowadzających badania homologacyjne oraz nazw i adresów służb administracyjnych udzielających homologacji, którym należy przesłać wydane w innych krajach formularze poświadczające udzielenie homologacji, rozszerzenie, odmowę lub cofnięcie homologacji, lub ostateczne zaniechanie produkcji.
16. PRZEPISY PRZEJŚCIOWE
16.1. Po upływie 6 miesięcy od daty wejścia w życie regulaminu nr 112 Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin przestają udzielać homologacji EKG na mocy niniejszego regulaminu.
16.2. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nie mogą odmówić rozszerzenia homologacji na podstawie niniejszego regulaminu oraz wcześniejszych serii poprawek do niniejszego regulaminu.
16.3. Homologacje udzielone na podstawie niniejszego regulaminu przed datą wejścia w życie regulaminu nr 112 oraz wszystkie rozszerzenia homologacji, w tym udzielone w dalszej kolejności na podstawie wcześniejszych serii poprawek do niniejszego regulaminu, pozostają ważne na czas nieokreślony.
16.4. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nadal udzielają homologacji świateł głównych na podstawie niniejszej i wcześniejszych serii poprawek do niniejszego regulaminu, o ile światła te mają być stosowane jako części zamienne do montażu w pojazdach będących w użytkowaniu.
16.5. Począwszy od daty wejścia w życie regulaminu nr 112 Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nie mogą zabronić montażu w nowych pojazdach typu światła głównego homologowanego zgodnie z regulaminem nr 112.
16.6. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin w dalszym ciągu zezwalają na montaż w typie pojazdu lub w pojazdach świateł głównych, które otrzymały homologację na podstawie niniejszego regulaminu.
16.7. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin w dalszym ciągu zezwalają na montaż lub stosowanie w pojazdach świateł głównych homologowanych na podstawie niniejszego regulaminu zmienionego wcześniejszymi seriami poprawek, pod warunkiem że światła te stanowią części zamienne.
______
(1) Przepisy niniejszego regulaminu nie zabraniają Stronom Porozumienia stosującym niniejszy regulamin zakazania stosowania wraz ze światłem głównym z szybą z tworzywa sztucznego homologowanym na podstawie niniejszego regulaminu mechanicznego urządzenia do oczyszczania światła głównego (z wycieraczkami).
(2) Pojęcia "typ światła" nie należy mylić z "kategorią światła". Niniejszy regulamin dotyczy świateł głównych wyposażonych w żarówki halogenowe kategorii H1, H2, H3, HB3, HB4, H7, H8, H9, HIR1, HIR2 lub H1. Powyższe kategorie żarówek różnią się od siebie w sposób zasadniczy pod względem budowy, a w szczególności trzonków. Żarówek różnych kategorii nie można stosować zamiennie, a w obrębie jednej kategorii żarówek może występować kilka typów.
(3) Żarówka HIR1 lub H9 może wytwarzać światło mijania tylko wtedy, kiedy światło główne jest wyposażone w urządzenie do oczyszczania świateł głównych zgodne z regulaminem nr 45. Ponadto w przypadku zamontowania takich świateł głównych nie stosuje się w odniesieniu do odchylenia pionowego przepisów pkt 6.2.6.2.2 regulaminu nr 48 zmienionego serią poprawek 01. Powyższe ograniczenie obowiązuje, dopóki nie zostanie wypracowane wspólne stanowisko dotyczące stosowania urządzeń do regulacji ustawienia świateł i urządzeń do oczyszczania świateł głównych w odniesieniu do działania świateł głównych.
(4) Wniosek o udzielenie homologacji żarówki: zob. regulamin nr 37.
(5) W przypadku świateł głównych skonstruowanych w taki sposób, aby spełniać wymagania ruchu tylko po jednej stronie drogi (prawej lub lewej), zaleca się ponadto, aby powierzchnia, którą można zasłonić, aby zapobiec uciążliwości dla użytkowników w krajach, w których ruch odbywa się po stronie przeciwnej niż właściwa dla danego światła, była zaznaczona w sposób nieusuwalny na szybach. Oznaczenie to nie jest jednak niezbędne, gdy powierzchnia ta wynika jednoznacznie z budowy światła.
(6) Jeżeli szyby nie można odłączyć od obudowy światła głównego, to wystarczy miejsce na szybie.
(7) 1 - Niemcy, 2 - Francja, 3 - Włochy, 4 - Niderlandy, 5 - Szwecja, 6 - Belgia, 7 - Węgry, 8 - Republika Czeska, 9 - Hiszpania, 10 - Jugosławia, 11 - Zjednoczone Królestwo, 12 - Austria, 13 - Luksemburg, 14 - Szwajcaria, 15 (numer wolny), 16 - Norwegia, 17 - Finlandia, 18 - Dania, 19 - Rumunia, 20 - Polska, 21 - Portugalia, 22 - Federacja Rosyjska, 23 - Grecja, 24 - Irlandia, 25 - Chorwacja, 26 - Słowenia, 27 - Słowacja, 28 - Białoruś, 29 - Estonia, 30 (numer wolny), 31 - Bośnia i Hercegowina, 32 - Łotwa, 33 (numer wolny), 34 - Bułgaria, 35 (numer wolny), 36 - Litwa, 37 - Turcja, 38 (numer wolny), 39 - Azerbejdżan, 40 - Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, 41 (numer wolny), 42 - Wspólnota Europejska (homologacje udzielane są przez jej państwa członkowskie z użyciem właściwych im symboli EKG), 43 - Japonia, 44 (numer wolny), 45 - Australia, 46 - Ukraina, 47 - Republika Południowej Afryki oraz 48 - Nowa Zelandia. Kolejne numery przydzielane są pozostałym krajom w porządku chronologicznym, w jakim ratyfikują Porozumienie dotyczące przyjęcia jednolitych wymogów technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być montowane lub stosowane w tych pojazdach, oraz warunków wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymogów, lub do Porozumienia tego przystępują, a Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych powiadamia Umawiające się Strony Porozumienia o przydzielonych w ten sposób numerach.
(8) Wymogi techniczne dotyczące żarówek: zob. regulamin nr 37.
(9) Uznaje się, że światło główne spełnia wymogi określone w niniejszym punkcie, jeżeli żarówkę można łatwo zamontować w świetle głównym, a wpusty żarówki można prawidłowo umieścić w otworach nawet w ciemności.
(10) Przepisów tych nie stosuje się do przełącznika świateł.
(11) Filtrami są wszystkie elementy, w tym szyba, które mają zmieniać barwę światła.
(12) Ekran pomiarowy powinien być na tyle szeroki, aby umożliwić ocenę granicy światła i cienia w przedziale co najmniej 5° po obu stronach prostej vv.
(13) Jeżeli w przypadku światła głównego, które ma spełniać wymogi niniejszego regulaminu tylko w odniesieniu do światła mijania, oś ogniskowa odchyla się znacząco od ogólnego kierunku wiązki, lub jeżeli w przypadku światła głównego dowolnego typu (tylko ze światłem mijania lub z połączonym światłem mijania i drogowym) granica światła i cienia nie wykazuje wyraźnego punktu załamania, to ustawienie boczne należy wykonać w taki sposób, aby jak najlepiej spełnić wymagania dotyczące natężenia oświetlenia w punktach 75 R i 50 R dla ruchu prawostronnego i punktów 75 L i 50 L dla ruchu lewostronnego.
(14) Światło główne przeznaczone do wytwarzania światła mijania może zawierać światło drogowe niespełniające tego wymogu.
(15) Ograniczenie korekty ustawienia do 1° w prawo lub w lewo nie wyklucza korekty ustawienia w pionie w górę lub w dół. Korekta ustawienia w pionie podlega tylko ograniczeniom wynikającym z wymogów pkt 6.3; pozioma część granicy światła i cienia nie może jednak wykraczać poza prostą hh (przepisów pkt 6.3 nie stosuje się do świateł głównych, które mają spełniać wymogi niniejszego regulaminu tylko w odniesieniu do światła mijania).
(16) Wartość natężenia oświetlenia w dowolnym punkcie strefy A i B leżącym jednocześnie w strefie III nie może przekraczać 0,7 lx.
(17) Co odpowiada iluminantowi A wg Międzynarodowej Komisji Oświetleniowej (CIE).
(18) Wymaganie to będzie przedmiotem zalecenia dla organów administracji.
(19) Tymczasowo dopuszczalne są inne wartości. W przypadku braku ostatecznych specyfikacji zaleca się użycie homologowanego światła głównego.
ZAŁĄCZNIKI
BADANIA STABILNOŚCI PARAMETRÓW FOTOMETRYCZNYCH ŚWIATEŁ GŁÓWNYCH PODCZAS PRACY
Po zmierzeniu wartości fotometrycznych zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu, w punktach Emax dla światła drogowego i HV, 50 R i B 50 L dla światła mijania (lub HV, 50 L, B 50 R dla świateł głównych przeznaczonych do ruchu lewostronnego), próbkę kompletnego światła głównego należy zbadać pod względem stabil-n ości parametrów fotometrycznych podczas pracy. "Kompletne światło główne" oznacza całe światło wraz z sąsiadującymi z nim elementami nadwozia lub innymi światłami, które mogą mieć wpływ na rozpraszanie ciepła wytwarzanego przez światło.
1. BADANIE STABILNOŚCI PARAMETRÓW FOTOMETRYCZNYCH
Badania przeprowadza się w suchej i nieruchomej atmosferze w temperaturze otoczenia 23 °C ± 5 °C, przy czym kompletne światło główne należy zamontować na podstawie odpowiadającej prawidłowemu montażowi w pojeździe.
1.1. Czyste światło główne
Światło główne włącza się na 12 godzin pracy, jak opisano w pkt 1.1.1, i sprawdza zgodnie z procedurą z pkt 1.1.2.
1.1.1. Przebieg badania
Światło główne włącza się na określony czas w następujący sposób:
1.1.1.1. a) w przypadku gdy homologacja ma dotyczyć tylko jednej funkcji oświetlenia (światła drogowego albo światła mijania): odpowiedni żarnik zaświeca się na określony czas(6),
b) w przypadku światła mijania wzajemnie sprzężonego ze światłem drogowym (żarówka dwuwłóknowa lub dwie żarówki):
jeżeli wnioskodawca oświadcza, że światło główne może być używane tylko z jednym włączonym żarnikiem(7), to badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając(6)kolejno każdą z określonych funkcji na połowę czasu określonego w pkt 1.1.
We wszystkich pozostałych przypadkach,(6)(7) światło główne poddaje się następującemu cyklowi aż do upływu wymaganego czasu:
15 minut z włączonym żarnikiem światłem mijania
5 minut z włączonymi wszystkimi żarnikami;
c) w przypadku zespolonych funkcji oświetlenia wszystkie poszczególne funkcje włącza się jednocześnie na czas określony dla poszczególnych funkcji oświetlenia a), biorąc również pod uwagę zastosowanie wzajemnie sprzężonych funkcji oświetlenia b), zgodnie z zaleceniami producenta.
1.1.1.2. Napięcie probiercze
Napięcie należy ustawić w taki sposób, aby pobór mocy wynosił 90 % maksymalnej mocy w watach określonej w regulaminie dla żarówek (regulamin nr 37). Pobór mocy musi być zgodny z odpowiednią wartością dla żarówki o napięciu znamionowym 12 V, poza przypadkami, kiedy wnioskujący o homologację określi, że światło główne może pracować pod innym napięciem. W takim przypadku badanie prowadzi się z użyciem żarówki o największej dopuszczalnej mocy.
1.1.2. Wyniki badania
1.1.2.1. Oględziny
Po osiągnięciu przez światło główne temperatury otoczenia szybę światła i szybę zewnętrzną, o ile występuje, należy wytrzeć czystą, wilgotną ściereczką bawełnianą. Następnie szybę poddaje się oględzinom, które nie mogą wykazać zniekształcenia, odkształcenia, pęknięcia ani przebarwienia szyby światła głównego ani szyby zewnętrznej, o ile występuje.
1.1.2.2. Badanie fotometryczne
W celu stwierdzenia zgodności z wymaganiami niniejszego regulaminu wartości fotometryczne sprawdza się w następujących punktach:
Światło mijania:
50 R - B 50 L - HV dla świateł głównych przeznaczonych do ruchu prawostronnego,
50 L - B 50 R - HV dla świateł głównych przeznaczonych do ruchu lewostronnego.
Światło drogowe:
Punkt Emax
Z uwagi na możliwość odkształcenia podstawy światła głównego pod wpływem ciepła można ponownie wyregulować ustawienie światła (zmiana położenia granicy światła i cienia opisana jest w pkt 2 niniejszego załącznika).
Dopuszczalne jest odchylenie wielkości 10 % między parametrami fotometrycznymi a wartościami mierzonymi przed przeprowadzeniem badania, wliczając tolerancje procedury pomiaru fotometrycznego.
1.2. Zabrudzone światło główne
Po wykonaniu badania zgodnie z pkt 1.1 powyżej światło główne przygotowuje się zgodnie z pkt 1.2.1 i włącza na jedną godzinę zgodnie z pkt 1.1.1, a następnie sprawdza zgodnie z pkt 1.1.2.
1.2.1. Przygotowanie światła głównego
1.2.1.1. Mieszanina do badania
1.2.1.1.1. Dla światła głównego z szybą zewnętrzną ze szkła:
mieszanina wody i czynnika zanieczyszczającego nakładana na światło główne składa się z:
9 części wagowych piasku kwarcowego o wielkości ziaren 0-100 µm,
1 części wagowej pyłu węgla roślinnego (drewna bukowego) o wielkości cząstek 0-100 µm,
0,2 części wagowych NaCMC(8) oraz
odpowiedniej ilości wody destylowanej o przewodności właściwej ≤ 1 mS/m.
Mieszanina nie może być starsza niż 14 dni.
1.2.1.1.2. Dla światła głównego z szybą zewnętrzną z tworzywa sztucznego:
mieszanina wody i czynnika zanieczyszczającego nakładana na światło główne składa się z:
9 części wagowych piasku kwarcowego o wielkości ziaren 0-100 µm,
1 części wagowej pyłu węgla roślinnego (drewna bukowego) o wielkości cząstek 0-100 µm, 0,2 części wagowych NaCMC(9)
13 części wagowych wody destylowanej o przewodności właściwej ≤ 1 mS/m oraz
2 ± 1 części wagowej środka powierzchniowo czynnego(10) Mieszanina nie może być starsza niż 14 dni.
1.2.1.2. Nakładanie mieszaniny do badania na światło główne
Mieszaninę do badania nakłada się równomiernie na całą emitującą światło powierzchnię światła głównego i pozostawia do wyschnięcia. Czynność tę powtarza się dotąd, aż wartość natężenia oświetlenia spadnie do 15-20 % wartości zmierzonych dla każdego z poniższych punktów w warunkach opisanych w pkt 1 powyżej:
Punkt Emax wiązki światła drogowego dla światła głównego zawierającego światło drogowe i światło mijania,
Punkt Emax wiązki światła drogowego dla światła głównego zawierającego tylko światło drogowe,
50 R i 50 V(11) dla światła głównego tylko ze światłem mijania przeznaczonym do ruchu prawostronnego,
50 L i 50 V(11) dla światła głównego tylko ze światłem mijania przeznaczonym do ruchu lewostronnego.
1.2.1.3. Aparatura pomiarowa
Aparatura pomiarowa musi być równoważna w stosunku do aparatury używanej w badaniach homologacyjnych światła głównego. Do weryfikacji parametrów fotometrycznych stosuje się żarówkę wzorcową.
2. BADANIE ZMIANY POŁOŻENIA PIONOWEGO GRANICY ŚWIATŁA I CIENIA POD WPŁYWEM CIEPŁA
Badanie to polega na sprawdzeniu, czy przesunięcie pionowe granicy światła i cienia pod wpływem ciepła podczas pracy światła mijania nie przekracza określonej wartości.
Światło główne zbadane zgodnie z pkt 1 poddaje się badaniu opisanemu w pkt 2.1 bez wyjmowania go z przyrządu mocującego lub zmiany jego położenia w stosunku do tego przyrządu.
2.1. Badanie
Badanie przeprowadza się w suchej i nieruchomej atmosferze w temperaturze otoczenia 23 °C ± 5 °C.
Używając żarówki pochodzącej z produkcji seryjnej, poddanej starzeniu przez co najmniej jedną godzinę, światło główne włącza się w funkcji światła mijania bez demontowania go lub zmiany jego położenia względem przyrządu mocującego. (Do celów niniejszego badania napięcie ustawia się w sposób określony w pkt 1.1.1.2). Położenie poziomej części granicy światła i cienia (pomiędzy prostą vv a prostą pionową przechodzącą przez B 50 R dla ruchu lewostronnego lub punkt B 50 L dla ruchu prawostronnego) sprawdza się po upływie odpowiednio 3 minut (r3) i 60 minut (r60) od włączenia.
Pomiar zmiany położenia granicy światła i cienia opisany powyżej wykonuje się dowolną metodą zapewniającą zadowalającą dokładność i odtwarzalność wyników.
2.2. Wyniki badania
2.2.1. Uznaje się, że wynik wyrażony w miliradianach (mrad) spełnia kryteria dopuszczalności dla światła mijania, jeżeli wartość bezwzględna Δr1 = / r3 - r60 / zmierzona dla danego światła głównego jest nie większa niż 1,0 mrad (ΔrI ≤ 1,0 mrad).
2.2.2. Jeżeli jednak wartość ta jest większa niż 1,0 mrad, ale nie większa niż 1,5 mrad (1,0 mrad < Δr1 ≤ 1,5 mrad), to badanie opisane w pkt 2.1 należy wykonać na kolejnym świetle głównym po trzykrotnym poddaniu go opisanemu poniżej cyklowi, w celu ustabilizowania położenia mechanicznych części światła głównego na podstawie symulującej prawidłowy montaż światła w pojeździe:
światło mijania włączone przez jedną godzinę (napięcie należy ustawić zgodnie z pkt 1.1.1.2),
światło wyłączone przez jedną godzinę.
Uznaje się, że typ światła głównego spełnia kryteria dopuszczalności, jeżeli średnia wartość z wartości bezwzględnych: ΔrI zmierzonej na pierwszej próbce i ΔrII zmierzonej na drugiej próbce jest nie większa niż 1,0 mrad.
WYMAGANIA DOTYCZĄCE ŚWIATEŁ Z SZYBĄ Z TWORZYWA SZTUCZNEGO - BADANIE SZYBY LUB PRÓBEK MATERIAŁU ORAZ KOMPLETNYCH ŚWIATEŁ
1.1. Próbki dostarczone zgodnie z pkt 2.2.4 niniejszego regulaminu muszą spełniać wymogi określone w pkt 2.1-2.5 poniżej.
1.2. Dwie próbki kompletnych świateł dostarczone zgodnie z pkt 2.2.3 niniejszego regulaminu i zawierające szyby z tworzywa sztucznego muszą spełniać wymogi określone w pkt 2.6 poniżej odnośnie do materiału, z jakiego wykonane są szyby.
1.3. Próbki szyb z tworzywa sztucznego lub próbki materiału wraz z odbłyśnikiem, do którego mają być przymocowane (w stosownych przypadkach), poddaje się badaniom homologacyjnym w kolejności określonej w tabeli A w dodatku 1 do niniejszego załącznika.
1.4. Jeżeli jednak producent świateł wykaże, że produkt przeszedł już badania określone w pkt od 2.1 do 2.5 poniżej lub badania równoważne zgodnie z innym regulaminem, to badań tych nie trzeba powtarzać; w takim przypadku obowiązkowe są tylko badania określone w tabeli B w dodatku 1.
2. BADANIA
2.1. Odporność na zmiany temperatury
2.1.1. Badania
Trzy nowe próbki (szyby) poddaje się pięciu cyklom zmiany temperatury i wilgotności (RH = wilgotność względna) według następującego programu:
3 godziny w warunkach 40 °C ± 2 °C i RH 85-95 %;
1 godzina w warunkach 23 °C ± 5 °C i RH 60-75 %;
15 godzin w temp. - 30 °C ± 2 °C;
1 godzina w warunkach 23 °C ± 5 °C i RH 60-75 %;
3 godziny w temp. 80 °C ± 2 °C;
1 godzina w warunkach 23 °C ± 5 °C i RH 60-75 %;
Przed wykonaniem badania próbki kondycjonuje się przez co najmniej 4 godziny w temperaturze 23 °C ± 5 °C i wilgotności 60-75 %.
Uwaga: Okresy jednogodzinne w temperaturze 23 °C ± 5 °C uwzględniają czas na przejście od jednej temperatury do drugiej, niezbędny w celu uniknięcia szoku termicznego.
2.1.2. Pomiary fotometryczne
2.1.2.1. Metoda
Próbki poddaje się pomiarom fotometrycznym przed i po badaniu.
Pomiary te wykonuje się przy użyciu światła wzorcowego w następujących punktach:
B 50 L i 50 R dla wiązki światła mijania wytwarzanej przez światło główne tylko z funkcją światła mijania lub światło główne z funkcją światła mijania i światła drogowego (B 50 R i 50 L w przypadku świateł głównych przeznaczonych do ruchu lewostronnego);
Emax dla wiązki światła drogowego wytwarzanej przez światło główne tylko z funkcją światła drogowego lub światło główne z funkcją światła mijania i światła drogowego.
2.1.2.2. Wyniki
Różnice między wartościami fotometrycznymi zmierzonymi dla każdej próbki przed i po badaniu nie mogą być większe niż 10 %, wliczając tolerancje procedury fotometrycznej.
2.2. Odporność na czynniki atmosferyczne i chemiczne
2.2.1. Odporność na czynniki atmosferyczne
Trzy nowe próbki (szyby lub próbki materiału) wystawia się na działanie promieniowania źródła mającego rozkład widmowy energii podobny do rozkładu widmowego energii ciała czarnego w temperaturze od 5 500 K do 6 000 K. Pomiędzy źródłem a próbkami umieszcza się odpowiednie filtry w celu maksymalnego ograniczenia promieniowania o długościach fali mniejszych od 295 nm i większych od 2 500 nm. Natężenie napromieniowania próbek musi wynosić 1 200 W/m2 ± 200 W/m2 przez taki okres, by otrzymana przez nie energia świetlna była równa 4 500 MJ/m2 ± 200 MJ/m2. Temperatura komory mierzona na czarnej płycie umieszczonej na poziomie próbek musi wynosić 50 ± 5 °C. W celu zapewnienia regularnej ekspozycji próbki muszą obracać się wokół źródła promieniowania z prędkością od 1 do 5 obrotów na minutę.
Próbki natryskuje się wodą destylowaną o przewodności właściwej mniejszej niż 1 mS/m w temperaturze 23 °C ± 5 °C według następującego cyklu:
natryskiwanie: 5 minut;
suszenie: 25 minut.
2.2.2. Odporność na czynniki chemiczne
Po wykonaniu badania opisanego w pkt 2.2.1 powyżej i pomiaru opisanego w pkt 2.2.3.1 poniżej, zewnętrzną stronę tych samych trzech próbek poddaje się czynnościom opisanym w pkt 2.2.2.2 z użyciem mieszaniny określonej w pkt 2.2.2.1 poniżej.
2.2.2.1. Mieszanina do badania
Mieszanina stosowana w badaniu składa się z 61,5 % n-heptanu, 12,5 % toluenu, 7,5 % czterochlorku etylu, 12,5 % trójchloroetylenu i 6 % ksylenu (procent objętościowy).
2.2.2.2. Nakładanie mieszaniny do badania
Namoczyć kawałek tkaniny bawełnianej (zgodnie z ISO 105) aż do nasycenia mieszaniną określoną w pkt 2.2.2.1 powyżej i w ciągu 10 sekund nałożyć go na 10 minut na zewnętrzną stronę próbki pod naciskiem 50 N/cm2 odpowiadającym sile 100 N przyłożonej na powierzchnię badaną o wymiarach 14 × 14 mm.
Podczas tych 10 minut ściereczkę ponownie nasącza się mieszaniną, aby skład nakładanej cieczy był stale identyczny ze składem określonej przepisami mieszaniny do badania.
Podczas nakładania można kompensować nacisk wywierany na próbkę, aby nie dopuścić do powstania pęknięć.
2.2.2.3. Czyszczenie
Na koniec nakładania mieszaniny próbki suszy się na otwartym powietrzu, a następnie przepłukuje roztworem opisanym w pkt 2.3 (Odporność na detergenty) w temperaturze 23 °C ± 5 °C.
Następnie próbki spłukuje się dokładnie wodą destylowaną o temperaturze 23 °C ± 5 °C, zawierającą nie więcej niż 0,2 % zanieczyszczeń, po czym wyciera się miękką szmatką.
2.2.3. Wyniki
2.2.3.1. Po zbadaniu odporności na czynniki atmosferyczne zewnętrzna strona próbek nie może wykazywać żadnych pęknięć, zarysowań, odprysków ani zniekształceń, a średnia wartość zmiany stopnia przepuszczania światła
zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie może przekraczać 0,020 (Δ tm ≤ 0,020).
2.2.3.2. Po zbadaniu odporności na czynniki chemiczne próbki nie mogą wykazywać śladów przebarwienia chemicznego mogącego powodować zmianę rozpraszania strumienia świetlnego, którego średnia zmiana
zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie może przekroczyć 0,020
(Δ dm ≤ 0,020).
2.3. Odporność na detergenty i węglowodory
2.3.1. Odporność na detergenty
Zewnętrzną stronę trzech próbek (szyb lub próbek materiału) podgrzewa się do 50 °C ± 5 °C, a następnie zanurza się na pięć minut w mieszaninie utrzymywanej w temperaturze 23 °C ± 5 °C i złożonej z 99 części wody destylowanej zawierającej nie więcej niż 0,02 % zanieczyszczeń oraz jednej części sulfonianu alkiloarylowego.
Na koniec badania próbki suszy się w temperaturze 50 °C ± 5 °C. Powierzchnię próbek należy wyczyścić przy pomocy wilgotnej szmatki.
2.3.2. Odporność na węglowodory
Zewnętrzną stronę tych samych trzech próbek pociera się następnie lekko przez 1 minutę przy pomocy ściereczki bawełnianej nasączonej mieszaniną składającą się z 70 % n-heptanu i 30 % toluenu (procenty objętościowe), a następnie suszy na wolnym powietrzu.
2.3.3. Wyniki
Po wykonaniu po kolei powyższych dwóch badań średnia wartość zmiany przepuszczania światła
zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie może przekraczać 0,010 (Δ tm ≤ 0,010).
2.4. Odporność na niszczenie mechaniczne
2.4.1. Metoda niszczenia mechanicznego
Powierzchnię zewnętrzną trzech nowych próbek (szyb) poddaje się badaniu równomiernego niszczenia mechanicznego przy zastosowaniu metody opisanej w dodatku 3 do niniejszego załącznika.
2.4.2. Wyniki
Po wykonaniu tego badania mierzy się zmiany:
przepuszczania:
i rozpraszania:
zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 w miejscu określonym w pkt 2.2.4 powyżej. Wartości średnie dla tych wielkości z trzech próbek muszą spełniać następujące kryteria: Δ tm ≤ 0,100; Δ dm ≤ 0,050.
2.5. Badanie przyczepności powłok, jeśli występują
2.5.1. Przygotowanie próbki
Na powłoce szyby na powierzchni 20 mm × 20 mm nacina się żyletką lub igłą siatkę złożoną z kwadratów o boku około 2 mm × 2 mm. Siła nacisku na żyletkę lub igłę musi być na tyle duża, aby przeciąć powłokę na całej jej grubości.
2.5.2. Opis badania
Należy użyć taśmy klejącej o przyczepności 2 N/(cm szerokości) ± 20 % mierzonej w znormalizowanych warunkach opisanych w dodatku 4 do niniejszego załącznika. Taśmę tę, o minimalnej szerokości 25 mm, dociska się do powierzchni przygotowanej zgodnie z zaleceniami w pkt 2.5.1 na co najmniej 5 minut.
Następnie koniec taśmy klejącej obciąża się w taki sposób, aby siła przyczepności do badanej powierzchni została zrównoważona siłą prostopadłą do tej powierzchni. W tym momencie taśmę odrywa się ze stałą prędkością 1,5 m/s ± 0,2 m/s.
2.5.3. Wyniki
Nie może być wyraźnego uszkodzenia powierzchni pokrytej siatką. Uszkodzenia w punktach przecięcia nacięć lub na krawędziach nacięć są dopuszczalne, pod warunkiem że uszkodzona powierzchnia nie przekracza 15 % powierzchni siatki.
2.6. Badania kompletnego światła głównego z szybą z tworzywa sztucznego
2.6.1. Odporność na niszczenie mechaniczne powierzchni szyby
2.6.1.1. Badania
Szybę próbki świateł nr 1 poddaje się badaniu opisanemu w pkt 2.4.1 powyżej.
2.6.1.2. Wyniki
Po zakończeniu badania wyniki pomiarów fotometrycznych wykonanych dla światła głównego zgodnie z niniejszym regulaminem nie mogą być większe od wartości maksymalnych określonych dla punktów B 50 L i HV o więcej niż 30 % i nie mogą być mniejsze od wartości minimalnych określonych dla punktu 75 R o więcej niż 10 % (w przypadku świateł głównych przeznaczonych do ruchu lewostronnego rozpatruje się punkty B 50 R, HV i 75 L).
2.6.2. Badanie przyczepności powłok, jeśli występują
Szybę próbki świateł nr 2 poddaje się badaniu opisanemu w pkt 2.5 powyżej.
3. KONTROLA ZGODNOŚCI PRODUKCJI
3.1. Światła z danej serii uznaje się za spełniające wymogi niniejszego regulaminu pod względem materiału szyby, jeżeli:
3.1.1. po badaniu odporności na czynniki chemiczne oraz po badaniu odporności na detergenty i węglowodory powierzchnia zewnętrzna próbek nie wykazuje widocznych gołym okiem pęknięć, odprysków ani zniekształceń (z-ob. pkt 2.2.2, 2.3.1 i 2.3.2);
3.1.2. po badaniu opisanym w pkt 2.6.1.1 wartości fotometryczne w punktach pomiaru określonych w pkt 2.6.1.2 mieszczą się w granicach wymaganych dla zgodności produkcji na mocy niniejszego regulaminu.
3.2. Jeżeli wyniki badań są niezgodne z wymogami, badania powtarza się na innej wybranej losowo próbce świateł głównych.
Metoda pomiaru rozproszenia i przepuszczania światła
Wiązka światła kolimatora K o dywergencji połowicznej 
jest ograniczona przysłoną DT z otworem 6 mm, naprzeciwko której umieszczone jest stanowisko z próbką.
Achromatyczna soczewka skupiająca L2, skorygowana pod względem aberracji sferycznych, łączy przysłonę DT z odbiornikiem R; średnica soczewki L2 musi być taka, aby nie przysłaniać światła rozproszonego przez próbkę w stożku o połowie kąta wierzchołkowego β/2 = 14°.
Pierścieniowa przysłona DD o kątach α/2 = 1° i α max/2 = 12° jest umieszczona w płaszczyźnie ogniskowej obrazu soczewki L2.
Środkowa, nieprzezroczysta część przysłony jest niezbędna w celu eliminacji światła płynącego bezpośrednio ze źródła światła. Musi istnieć możliwość usunięcia środkowej części przysłony z wiązki światła w taki sposób, aby można ją było ponownie umieścić dokładnie w tym samym miejscu.
Odległość L2 DT i odległość ogniskową F2(1) soczewki L2 należy dobrać w taki sposób, aby obraz DT w całości pokrywał odbiornik R.
Przy odniesieniu początkowego strumienia padającego do 1 000 jednostek dokładność bezwzględna każdego odczytu musi być większa niż 1 jednostka.
2. POMIARY
Wykonuje się następujące pomiary:
| Odczyt | Z próbką | Ze środkową częścią DD | Przedstawiana wielkość |
| T1 | Nie | Nie | Padający strumień w początkowym odczycie |
| T2 | Tak (przed badaniem) | Nie | Strumień przepuszczany przez nowy materiał w polu 24° |
| T3 | Tak (po badaniu) | Nie | Strumień przepuszczany przez badany materiał w polu 24° |
| T4 | Tak (przed badaniem) | Tak | Strumień rozproszony przez nowy materiał |
| T5 | Tak (po badaniu) | Tak | Strumień rozproszony przez badany materiał |
METODA BADANIA Z NATRYSKIWANIEM
1.1. Pistolet natryskowy
Pistolet natryskowy musi mieć dyszę o średnicy 1,3 mm umożliwiającą przepływ cieczy z prędkością 0,24 ± 0,02 1/minutę pod ciśnieniem roboczym 6,0 bar - 0, + 0,5 bar.
W tych warunkach roboczych rozprysk strumienia cieczy na powierzchni wystawionej na działanie niszczące musi mieć średnicę 170 mm ± 50 mm, w odległości 380 mm ± 10 mm od dyszy.
1.2. Mieszanina do badania
Mieszanina stosowana w badaniu składa się z:
piasku kwarcowego o twardości 7 w skali Mohra, o wielkości ziaren od 0 do 0,2 mm i niemal normalnym rozkładzie, o współczynniku kątowym 1,8 do 2;
wody o twardości nie większej niż 205 g/m3 dla mieszaniny składającej się z 25 g piasku na litr wody.
2. BADANIE
Zewnętrzną powierzchnię szyby światła poddaje się raz lub wielokrotnie działaniu strumienia piasku wytworzonego w sposób opisany powyżej. Strumień natryskuje się prawie prostopadle do badanej powierzchni.
Zniszczenie sprawdza się przy pomocy co najmniej jednej próbki szklanej umieszczonej jako materiał referencyjny w pobliżu badanej szyby. Mieszaninę natryskuje się tak długo, aż zmiana rozproszenia światła dla próbki lub próbek zmierzona zgodnie z metodą opisaną w dodatku 2 będzie następująca:
W celu sprawdzenia jednorodności zniszczenia na całości badanej powierzchni można użyć kilku próbek referencyjnych.
500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
20.01.2025
1 stycznia 2025 r. weszły w życie liczne zmiany podatkowe, m.in. nowe definicje budynku i budowli w podatku od nieruchomości, JPK CIT, globalny podatek wyrównawczy, PIT kasowy, zwolnienie z VAT dla małych firm w innych krajach UE. Dla przedsiębiorców oznacza to często nowe obowiązki sprawozdawcze i zmiany w systemach finansowo-księgowych. Firmy muszą też co do zasady przeprowadzić weryfikację nieruchomości pod kątem nowych przepisów.
02.01.2025
W 2025 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wzrośnie tylko raz. Obniżeniu ulegnie natomiast minimalna podstawa wymiaru składki zdrowotnej płaconej przez przedsiębiorców. Grozi nam za to podwyżka podatku od nieruchomości. Wzrosną wynagrodzenia nauczycieli, a prawnicy zaczną lepiej zarabiać na urzędówkach. Wchodzą w życie zmiany dotyczące segregacji odpadów i e-doręczeń. To jednak nie koniec zmian, jakie czekają nas w Nowym Roku.
31.12.2024
1 stycznia 2025 r. zacznie obowiązywać nowa Polska Klasyfikacja Działalności – PKD 2025. Jej ostateczny kształt poznaliśmy dopiero w tygodniu przedświątecznym, gdy opracowywany od miesięcy projekt został przekazany do podpisu premiera. Chociaż jeszcze przez dwa lata równolegle obowiązywać będzie stara PKD 2007, niektórzy już dziś powinni zainteresować się zmianami.
31.12.2024
Dodatek dopełniający do renty socjalnej dla niektórych osób z niepełnosprawnościami, nowa grupa uprawniona do świadczenia wspierającego i koniec przedłużonych orzeczeń o niepełnosprawności w marcu - to tylko niektóre ważniejsze zmiany w prawie, które czekają osoby z niepełnosprawnościami w 2025 roku. Drugą część zmian opublikowaliśmy 31 grudnia.
28.12.2024
Prezydent Andrzej Duda powiedział w czwartek, że ubolewa, że w sprawie ustawy o Wigilii wolnej od pracy nie przeprowadzono wcześniej konsultacji z prawdziwego zdarzenia. Jak dodał, jego stosunek do ustawy "uległ niejakiemu zawieszeniu". Wyraził ubolewanie nad tym, że pomimo wprowadzenia wolnej Wigilii, trzy niedziele poprzedzające święto mają być dniami pracującymi. Ustawa czeka na podpis prezydenta.
12.12.2024| Identyfikator: | Dz.U.UE.L.2010.177.71 |
| Rodzaj: | Umowa międzynarodowa |
| Tytuł: | Regulamin nr 8 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) - Jednolite przepisy dotyczące homologacji świateł głównych pojazdów samochodowych z asymetrycznymi światłami mijania lub drogowymi i z żarówkami halogenowymi (H1, H2, H3, HB3, HB4, H7, H8, H9, HIR1, HIR2 lub H11). |
| Data aktu: | 10/07/2010 |
| Data ogłoszenia: | 10/07/2010 |
| Data wejścia w życie: | 24/03/1998 |