KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 98/24/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym z czynnikami chemicznymi w miejscu pracy 1 , w szczególności jej art. 3 ust. 2,
uwzględniając opinię Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Na mocy dyrektywy 98/24/WE Komisja ma przedstawić wniosek dotyczący ustalenia na poziomie wspólnotowym europejskich wytycznych w formie wskaźnikowych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego (ang. indicative occupational exposure limit values - IOELV) dla ochrony pracowników przed zagrożeniem chemicznym.
(2) W realizacji tego zadania Komisję wspiera Komitet Naukowy ds. Dopuszczalnych Norm Narażenia na Oddziaływanie Czynników Chemicznych w Pracy (SCOEL), ustanowiony decyzją Komisji 95/320/WE 2 .
(3) Wskaźnikowe dopuszczalne wartości narażenia zawodowego są niewiążącymi wartościami dotyczącymi zdrowia, ustalonymi w oparciu o najnowsze dane naukowe oraz uwzględniającymi dostępność technik pomiarowych. Określają one poziomy progowe narażenia, poniżej których generalnie nie oczekuje się wystąpienia szkodliwych skutków oddziaływania danej substancji po krótkoterminowym lub dziennym narażeniu w okresie zatrudnienia. Stanowią one europejskie wytyczne mające pomagać pracodawcom w określeniu i ocenie ryzyka zgodnie z art. 4 dyrektywy 98/24/WE.
(4) Dla każdego czynnika chemicznego, dla którego wartość IOELV jest określona na poziomie wspólnotowym, państwa członkowskie muszą określić krajową dopuszczalną wartość narażenia zawodowego, biorąc pod uwagę wspólnotową wartość dopuszczalną, jednak mogą określić jej charakter zgodnie z krajowym ustawodawstwem i praktyką.
(5) Wartości IOELV powinno się traktować jako istotną część całościowego podejścia mającego na celu zapewnienie ochrony zdrowia pracowników przed zagrożeniami ze strony niebezpiecznych chemikaliów.
(6) Wyniki oceny ryzyka oraz strategie ograniczania zagrożenia opracowane w ramach rozporządzenia Rady (EWG) nr 793/93 z dnia 23 marca 1993 r. w sprawie oceny i kontroli ryzyk stwarzanych przez istniejące substancje 3 wskazują na potrzebę określenia lub dokonania przeglądu dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego dla pewnej liczby substancji.
(7) Dyrektywa Rady 91/322/EWG 4 zmieniona dyrektywą 2006/15/WE 5 zawiera wartości dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego dla 10 substancji i pozostaje w mocy.
(8) Pierwszy i drugi wykaz wartości IOELV został ustanowiony w dyrektywach Komisji 2000/39/WE 6 i 2006/15/WE na mocy dyrektywy 98/24/WE. W niniejszej dyrektywie ustanawia się trzeci wykaz wartości IOELV na mocy dyrektywy 98/24/WE.
(9) Zgodnie z art. 3 dyrektywy 98/24/WE SCOEL dokonał oceny 19 substancji, które są wymienione w załączniku do niniejszej dyrektywy. Jedna z tych substancji, fenol, była uwzględniona w załączniku do dyrektywy 2000/39/WE. SCOEL dokonał przeglądu wartości IOELV dla tej substancji w świetle ostatnich danych naukowych i zalecił ustalenie dopuszczalnego krótkotrwałego narażenia (STEL) w celu uzupełnienia dotychczasowej średniej ważonej czasu (TWA) IOELV. Substancję tą, wymienioną obecnie w załączniku do niniejszej dyrektywy, należy zatem wykreślić z załącznika do dyrektywy 2000/39/WE.
(10) Rtęć jest substancją o potencjalnie poważnym oddziaływaniu kumulatywnym na zdrowie. Z tego względu wartości IOELV należy uzupełnić kontrolą zdrowia obejmującą monitoring biologiczny zgodnie z art. 10 dyrektywy 98/24/WE.
(11) Konieczne jest również określenie dopuszczalnych wartości krótkotrwałego narażenia dla niektórych substancji, by uwzględnić skutki takiego narażenia.
(12) Dla niektórych substancji konieczne jest uwzględnienie możliwości wchłaniania ich przez skórę w celu zapewnienia najwyższego możliwego poziomu ochrony.
(13) Niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny krok w kierunku stworzenia społecznego wymiaru rynku wewnętrznego.
(14) Środki przewidziane niniejszą dyrektywą są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 17 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy 7 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
1 Dz.U. L 131 z 5.5.1998, s. 11.
2 Dz.U. L 188 z 9.8.1995, s. 14.
3 Dz.U. L 84 z 5.4.1993, s. 1.
4 Dz.U. L 177 z 5.7.1991, s. 22.
5 Dz.U. L 38 z 9.2.2006, s. 36.
6 Dz.U. L 142 z 16.6.2000, s. 47.
7 Dz.U. L 183 z 29.6.1989, s. 1.
8 Załącznik zmieniony przez art. 5 dyrektywy nr (UE) 2017/164 z dnia 31 stycznia 2017 r. (Dz.U.UE.L.2017.27.115) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 21 sierpnia 2018 r.
