PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W celu zmniejszenia liczby ofiar wypadków drogowych we Wspólnocie, konieczne jest wprowadzenie środków mających na celu poprawę ochrony pieszych i innych niechronionych użytkowników dróg przed i w razie zderzenia z przodem pojazdu silnikowego.
(2) Pakiet środków czynnych i biernych dla poprawy bezpieczeństwa (unikanie wypadków i zmniejszenie skutków ubocznych przez uspokojenie ruchu i ulepszenia infrastruktury) niechronionych użytkowników dróg, takich jak piesi, rowerzyści i motocykliści, jest pilnie potrzebny w ramach programu działań w zakresie bezpieczeństwa drogowego.
(3) Rynek wewnętrzny składa się z przestrzeni bez granic wewnętrznych, w której musi być zapewniony swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału i w tym celu stosuje się wspólnotowy system homologacji typu pojazdów silnikowych; wymagania techniczne homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do ochrony pieszych należy zharmonizować w celu uniknięcia przyjęcia wymagań, które różnią się w zależności od Państwa Członkowskiego oraz zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego.
(4) Cele ochrony pieszych mogą zostać osiągnięte przez połączone czynne i bierne środki bezpieczeństwa; zalecenia Europejskiego Komitetu ds. Bezpieczeństwa Pojazdów (EEVC) z czerwca 1999 r. są przedmiotem szerokiego konsensusu w tej dziedzinie; te zalecenia proponują wymogi dotyczące osiągów elementów przednich niektórych kategorii pojazdów silnikowych w celu zmniejszenia ich agresywności; niniejsza dyrektywa przedstawia badania i wartości dopuszczalne oparte na zaleceniach EEVC.
(5) Komisja powinna zbadać wykonalność rozszerzenia zakresu niniejszej dyrektywy na pojazdy o masie do 3,5 tony oraz powinna złożyć sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(6) Niniejszą dyrektywę należy uważać za jeden z elementów szerszego pakietu środków, jakie ma podjąć Wspólnota, przemysł i właściwe organy Państw Członkowskich, na podstawie wymiany najlepszych praktyk, w celu wspierania bezpieczeństwa pieszych i innych niechronionych użytkowników dróg przed zderzeniem (czynne), w czasie zderzenia (bierne), i po zderzeniu, w odniesieniu do użytkowników dróg, pojazdów i infrastruktury.
(7) W świetle szybkości rozwoju technologicznego w tej dziedzinie, alternatywne środki co najmniej równoważne w zakresie rzeczywistej skuteczności wymaganiom niniejszej dyrektywy - albo bierne, albo połączone środki czynne i bierne - mogą być zaproponowane przez przemysł i są oceniane po przeprowadzeniu analizy wykonalności przez niezależnych ekspertów do dnia 1 lipca 2004 r.; wprowadzenie środków alternatywnych, co najmniej równoważnych w zakresie rzeczywistej skuteczności wymagałoby dostosowania lub zmiany niniejszej dyrektywy.
(8) Z powodu trwających badań i postępu technicznego w dziedzinie ochrony pieszych, właściwe jest wprowadzenie stopnia elastyczności w tej dziedzinie. Odpowiednio, niniejsza dyrektywa powinna ustanowić podstawowe przepisy dotyczące ochrony pieszych w formie badań, jakie mają być przeprowadzone z nowymi typami pojazdów oraz przez nowe typy pojazdów. Warunki techniczne wykonywania takich badań należy przyjąć decyzją Komisji.
(9) Szybko postępująca technologia czynnych środków bezpieczeństwa oznacza, że systemy unikania i łagodzenia zderzeń mogą zapewnić duże korzyści dla bezpieczeństwa, na przykład poprzez zmniejszenie prędkości zderzeń oraz dostosowanie kierunku uderzenia. Rozwój takich technologii jest wspierany przez niniejszą dyrektywę.
(10) Stowarzyszenia reprezentujące europejskich, japońskich i koreańskich producentów pojazdów podjęły zobowiązanie do rozpoczęcia stosowania zaleceń EEVC dotyczących wartości dopuszczalnych i badań lub uzgodnionych alternatywnych środków o co najmniej równoważnym skutku od roku 2010, a pierwszego zbioru wartości dopuszczalnych i badań odnośnie do nowych typów pojazdów od roku 2005 oraz do stosowania pierwszego zbioru badań odnośnie do 80 % wszystkich nowych pojazdów od dnia 1 lipca 2010 r., 90 % wszystkich nowych pojazdów od dnia 1 lipca 2011 r. i do wszystkich nowych pojazdów od dnia 31 grudnia 2012 r.
(11) Niniejsza dyrektywa powinna także przyczynić się do ustanowienia wysokiego poziomu ochrony w kontekście międzynarodowej harmonizacji ustawodawstw w tej dziedzinie, która rozpoczęta na mocy Porozumienia EKG/ONZ z 1998 r. dotyczącego ustanowienia światowych przepisów technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być montowane i/lub używane z pojazdami kołowymi.
(12) Niniejsza dyrektywa jest jedną z oddzielnych dyrektyw, które muszą być wykonane w celu zachowania zgodności z procedurą homologacji typu WE ustanowioną dyrektywą Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep(3).
(13) Dlatego dyrektywę 70/156/EWG należy odpowiednio zmienić,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 17 listopada 2003 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
P. COX |
G. ALEMANNO |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 234 z 30.9.2003, str. 10.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 3 lipca 2003 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 4 listopada 2003 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(3) Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 807/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 36).
ZAŁĄCZNIKI