KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 80/777/EWG(1) z dnia 15 lipca 1980 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie wydobywania i wprowadzania do obrotu naturalnych wód mineralnych, ostatnio zmienioną dyrektywą 96/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(2), w szczególności jej art. 11 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Składniki występujące w stanie naturalnym w niektórych naturalnych wodach mineralnych ze względu na ich pochodzenie hydrogeologiczne i powyżej określonego stężenia mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego. Dlatego uważane jest za niezbędne ustanowienie stężeń granicznych dla tych składników w naturalnej wodzie mineralnej.
(2) Artykuł 11 dyrektywy 80/777/EWG przewiduje przyjęcie zharmonizowanych stężeń granicznych dla składników naturalnej wody mineralnej po konsultacji z Komitetem Naukowym ds. Żywności oraz wymogów w zakresie etykietowania w celu wskazania, w stosownych przypadkach, obecności wysokich stężeń niektórych składników.
(3) Komitet Naukowy ds. Żywności wydał opinię(3) w sprawie arsenu, baru, fluorku, boru i manganu, jak również, w odniesieniu do innych składników naturalnej wody mineralnej, potwierdził limity zalecane przez WHO dla wody pitnej.
(4) Zmieniona norma Kodeksu dla "naturalnej wody mineralnej"(4) podaje, do celów zdrowotnych, wykaz składników oraz maksymalnych limitów. Ten wykaz przyjęto na podstawie najbardziej aktualnych międzynarodowych danych naukowych i zapewnia on odpowiednią ochronę zdrowia publicznego.
(5) Rzeczą powszechnie uznaną jest, że przyjmowanie niedużych ilości fluorku może wywrzeć korzystny wpływ na uzębienie. Jednakże przyjmowanie nadmiernych ilości fluorku przez ogół społeczeństwa może mieć szkodliwy wpływ na zdrowie publiczne. Dlatego niezbędne jest ustanowienie zharmonizowanych maksymalnych limitów dla fluorku w naturalnej wodzie mineralnej, która zapewni odpowiednią ochronę ogółu ludności.
(6) Światowa Organizacja Zdrowia wskazała dla fluorku zalecaną wartość rzędu 1,5 mg/l dla wody pitnej, która została potwierdzona dla naturalnej wody mineralnej przez Komitet Naukowy ds. Żywności w powyższej opinii. W celu zapewnienia ochrony niemowląt i małych dzieci, które są najbardziej narażone na ryzyko fluorozy, gdy zawartość fluorku w naturalnej wodzie mineralnej przekroczy tę zalecaną wartość, konieczne jest zawarcie na etykiecie odniesienia do tego faktu, które będzie łatwo widoczne dla konsumenta.
(7) Komitet Naukowy ds. Żywności wskazał zalecaną wartość dla boru w naturalnej wodzie mineralnej opartą na zaleceniach WHO(5) z 1996 r. Jednakże WHO oraz inne uznane międzynarodowe organizacje naukowe przeprowadziły od tego czasu nowe oceny wpływu boru na zdrowie publiczne i zaleciły wyższą zalecaną wartość. W związku z tym należy podjąć konsultacje z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności dotyczące boru w naturalnej wodzie mineralnej, aby możliwe było uwzględnienie nowych ocen naukowych, a na obecnym etapie nie należy określać maksymalnego limitu dla boru.
(8) Komitet Naukowy ds. Żywności wskazał także w powyższej opinii dopuszczalny poziom baru, manganu i arsenu w naturalnej wodzie mineralnej. Dla innych niepożądanych składników naturalnej wody mineralnej, które mogą wywrzeć niekorzystny wpływ na zdrowie publiczne, zmieniona norma Kodeksu określa maksymalne limity, które zapewniają odpowiednią ochronę zdrowia publicznego. Jednakże limit określony dla azotanów wydaje się zbyt niski w świetle dostępnych danych i powinien być dostosowany do limitów określonych dla wody pitnej(6).
(9) Maksymalny limit dla azotanów ustanowiony w normie Kodeksu zapewnia odpowiednią ochronę zdrowia publicznego i powinien służyć jako odniesienie dla Wspólnoty i międzynarodowego handlu w zakresie naturalnej wody mineralnej. Jednakże w ramach procedury urzędowego uznawania źródeł naturalnych wód mineralnych, określonej w art. 1 powyższej dyrektywy, właściwe władze Państw Członkowskich muszą mieć możliwość przyjęcia niższej zalecanej wartości dla azotanów w naturalnych wodach mineralnych czerpanych na ich odpowiednich terytoriach.
(10) Naturalne wody mineralne, których zawartość w określonych składnikach przekracza maksymalne limity ustalone dla tych składników, są poddawane, do celów zdrowia publicznego, oddzieleniu tych składników. Aby umożliwić zainteresowanym podmiotom gospodarczym dokonanie niezbędnych inwestycji w celu dostosowania się do tych nowych norm, należy określić odpowiednie okresy przed wejściem w życie maksymalnych stężeń granicznych dla tych składników, w szczególności w odniesieniu do fluorku i niklu, dla których nie oceniono jeszcze oraz nie zatwierdzono na poziomie wspólnotowym żadnego oddzielenia.
(11) Do celów urzędowej kontroli tych składników wymagany jest margines wahań dla maksymalnych stężeń granicznych, odpowiadający niepewności pomiarowej.
(12) Artykuł 4 ust. 1 lit. b) dyrektywy 80/777/EWG (ze zmianami) przewiduje oddzielanie żelaza, manganu, siarki i arsenu od niektórych naturalnych wód mineralnych przez oczyszczanie przy zastosowaniu powietrza wzbogaconego w ozon, z zastrzeżeniem przeprowadzenia oceny tego oczyszczania przez Komitet Naukowy ds. Żywności oraz przyjęcia warunków zastosowania takiego oczyszczania przez Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt.
(13) Komitet Naukowy ds. Żywności wydał opinię(7) w sprawie tego oczyszczania, które ściśle przewiduje zarówno metody, jak i wyniki. Jednakże uznaje się za rzecz właściwą ścisłe określenie jedynie wyników, w celu uwzględnienia rozwoju w zakresie technik oczyszczania wykorzystujących powietrze wzbogacone w ozon i zmienności procesu oczyszczania, zależnej od składu fizycznego i chemicznego wody, która ma być poddawana takiemu oczyszczaniu.
(14) Co więcej, oczyszczanie przy zastosowaniu powietrza wzbogaconego w ozon nie może zmieniać składu pod względem składników charakterystycznych w rozumieniu art. 7 ust. 2 lit. a) dyrektywy 80/777/EWG ani oddziaływać odkażająco w rozumieniu art. 4 ust. 3, jak również nie może przyczyniać się do powstawania pozostałości oczyszczania, które mogłyby wywrzeć szkodliwy wpływ na zdrowie publiczne.
(15) Na podstawie art. 7 ust. 2 lit. c) powyższej dyrektywy naturalna woda mineralna poddana oczyszczaniu przy zastosowaniu powietrza wzbogaconego w ozon musi zawierać na etykiecie odniesienie w należytym stopniu informujące klientów o zastosowanej metodzie oczyszczania.
(16) Zgodnie z przepisami art. 9 ust. 4 lit. a) tiret czwarte dyrektywy 80/777/EWG przepisy dotyczące oczyszczania przewidziane w art. 4 dyrektywy, w szczególności oczyszczania przy zastosowaniu powietrza wzbogaconego w ozon, mają zastosowanie względem wód źródlanych.
(17) Środki ustanowione w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu Naukowego ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 16 maja 2003 r.
|
W imieniu Komisji |
|
David BYRNE |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 229 z 30.8.1980, str. 1.
(2) Dz.U. L 299 z 23.11.1996, str. 26.
(3) Opinia z dnia 13 grudnia 1996 r. dotycząca arsenu, baru, fluorku, boru i manganu w naturalnej wodzie mineralnej.
(4) Norma Kodeksu 108-1981, Rev 1-1997, zmieniona podczas siódmej sesji CCNMW (październik 2000 r.).
(5) WHO (1996): wytyczne dla jakości wody pitnej, wydanie drugie, tom 2.
(6)Dyrektywa Rady 98/83/WE (Dz.U. L 330 z 5.12.1998, str. 32).
(7) Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności z dnia 7 czerwca 1996 r. dotycząca używania ozonu w celu oddzielania pierwiastków niestałych, takich jak żelazo, mangan, siarka i arsen, od naturalnej wody mineralnej.
ZAŁĄCZNIKI