PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 71,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),
uwzględniając konsultacje przeprowadzone z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 881/92(4), wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego rzeczy uzależnione jest od posiadania licencji wspólnotowej, np. ujednoliconego dokumentu.
(2) Brak podobnego ujednoliconego dokumentu, poświadczającego uprawnienie kierowców do prowadzenia pojazdów służących do takiego przewozu z zastrzeżeniem licencji wspólnotowej, mianowicie przewozu międzynarodowego, objętego rozporządzeniem (EWG) nr 881/92, oraz kabotażu, określonego i przewidzianego w rozporządzeniu (EWG) nr 3118/93(5), uniemożliwia Państwom Członkowskim sprawdzanie, czy kierowcy z państw trzecich są legalnie zatrudnieni lub legalnie pozostają w dyspozycji przewoźnika odpowiedzialnego za działalność transportową.
(3) Właściwe jest zatem ustanowienie zaświadczeń dla kierowców, ograniczenie zakresu niniejszego rozporządzenia do kierowców będących obywatelami państw trzecich oraz następnie zdecydowanie, na podstawie oceny dokonanej przez Komisję, czy należy rozszerzyć zakres rozporządzenia.
(4) Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na prawa i przepisy ustawowe Państw Członkowskich i Wspólnoty dotyczące przepływu, pobytu i dostępu do działalności jako pracownicy najemni.
(5) Fakt, że nie jest możliwe sprawdzenie, czy kierowcy spoza Państwa Członkowskiego miejsca prowadzenia działalności przez przewoźnika są legalnie zatrudnieni lub legalnie pozostają w jego dyspozycji, doprowadził do takiej sytuacji na rynku, w której kierowcy z państw trzecich są czasami angażowani nielegalnie i wyłącznie do przewozu międzynarodowego poza Państwo Członkowskie miejsca prowadzenia działalności przez przewoźnika, z zamiarem naruszenia przepisów krajowych Państwa Członkowskiego miejsca prowadzenia działalności, które wydało licencję wspólnotową przewoźnika.
(6) Tak nielegalnie zatrudnieni kierowcy często pracują w niebezpiecznych warunkach i otrzymują zaniżone wynagrodzenie, co zagraża bezpieczeństwu drogowemu.
(7) Takie systematyczne naruszanie przepisów krajowych doprowadziło do poważnego zakłócenia konkurencji między przewoźnikami zaangażowanymi w takie praktyki, a przewoźnikami zatrudniającymi kierowców wyłącznie legalnie.
(8) Upoważnione organy nie są w stanie skontrolować warunków pracy tych nielegalnie zatrudnionych kierowców.
(9) Zaświadczenia dla kierowców nie mogą być w odpowiedni sposób wprowadzone przez Państwa Członkowskie, zatem zaświadczenia te mogą być pomyślniej wprowadzone na poziomie wspólnotowym, zgodnie z zasadą pomocniczości, określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza zakres niezbędny do tego celu.
(10) Państwa Członkowskie potrzebują czasu na wydrukowanie i rozprowadzenie nowych zaświadczeń dla kierowców, zatem niniejsze rozporządzenie stosuje się wyłącznie po upływie dostatecznego okresu przyznanego Państwom Członkowskim na przyjęcie środków niezbędnych do wykonania niniejszego rozporządzania.
(11) Należy wyraźnie potwierdzić, że Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby pojazdy, dla których wydają one poświadczoną za zgodność z oryginałem kopię zezwolenia wspólnotowego, były zarejestrowane na ich terytorium.
(12) Rozporządzenie (EWG) nr 881/92 powinno zostać odpowiednio zmienione; rozporządzenie (EWG) nr 3118/93 powinno również zostać zmienione, aby kierowcy będący obywatelami państw trzecich, mieli obowiązek posiadania zaświadczeń,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 1 marca 2002 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
P. COX |
R. DE MIGUEL |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 96 E z 27.3.2001, str. 207.
(2) Dz.U. C 193 z 10.7.2001, str. 28.
(3) Opinia Parlamentu Europejskiego wydana dnia 16 maja 2001 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym), wspólne stanowisko Rady z dnia 23 października 2001 r. (Dz.U. C 9 z 11.1.2002, str. 17) oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 stycznia 2002 r.
(4)Rozporządzenie Rady (EWG) nr 881/92 z dnia 26 marca 1992 r. w sprawie dostępu do rynku drogowych przewozów rzeczy we Wspólnocie, na lub z terytorium Państwa Członkowskiego lub w tranzycie przez jedno lub więcej Państw Członkowskich (Dz.U. L 95 z 9.4.1992, str. 1). Rozporządzenie zmienione Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(5)Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3118/93 z dnia 25 października 1993 r. ustanawiające warunki wykonywania w Państwie Członkowskim usług krajowego transportu drogowego rzeczy przez przewoźników niemających siedziby w tym państwie (Dz.U. L 279 z 12.11.1993, str. 1).