Rozporządzenie 1254/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1254/1999

z dnia 17 maja 1999 r.

w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny

.................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niektóre zmiany niniejszego aktu prawnego nie zostały bezpośrednio naniesione na tekst, ponieważ akty wprowadzające zmiany nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym. Jednostki redakcyjne tekstu zmienione przez te akty zostały wyróżnione kursywą.

.................................................

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 36 i 37,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów⁽⁴⁾,

uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego⁽⁵⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Działaniu i rozwojowi wspólnego rynku produktów rolnych powinno towarzyszyć stworzenie wspólnej polityki rolnej w celu uwzględnienia wspólnej organizacji rynków rolnych, która może przyjmować różne formy w zależności od produktu.

(2) Celem wspólnej polityki rolnej jest osiągnięcie celów wyznaczonych w art. 33 Traktatu; w sektorze mięsa wołowego i cielęciny, aby ustabilizować rynki i zapewnić ludności wiejskiej odpowiedni poziom życia, należy uwzględnić środki regulujące rynek wewnętrzny, obejmujące w szczególności płatności bezpośrednie dla producentów wołowiny, pomoc w odniesieniu do prywatnego składowania i program usług publicznych w zakresie składowania tych produktów.

(3) Aby wyrównać spożycie mięsa we Wspólnocie i zwiększyć spożycie mięsa wołowego oraz podnieść konkurencyjność tych produktów na rynkach międzynarodowych, poziom wsparcia dla rynku powinien być stopniowo redukowany; mając na względzie konsekwencje tego kroku dla producentów, poziom dofinansowania w ramach wspólnej organizacji rynku powinien zostać stosownie zmieniony i dostosowany; w tym celu właściwe jest stworzenie ogólnego programu płatności bezpośrednich dla producentów; kwoty takich płatności powinny być dostosowane do stopniowej redukcji subwencjonowania rynku.

(4) Biorąc pod uwagę różnorodność przedsiębiorstw hodowlanych, płatności bezpośrednie powinny obejmować specjalną premię dla producentów byków i wołów, premię za utrzymywanie stad krów mamek i premię za ubój dostępną dla wszystkich gatunków bydła, łącznie z krowami mlecznymi i cielętami; przyznanie premii nie powinno mieć wpływu na zwiększenie produkcji ogólnej; w tym celu liczba samców i krów mamek objętych specjalną premią dla producentów powinna zostać ograniczona poprzez zastosowanie, odpowiednio, pułapów regionalnych i indywidualnych oraz, w przypadku premii specjalnej dla producentów byków i wołów limitem pogłowia, który może być zmieniony przez Państwa Członkowskie w zależności od sytuacji w ich kraju; w przypadku premii za ubój, pułapy krajowe powinny zostać wyznaczone w oparciu o dotychczasową produkcję.

(5) Warunki hodowli wołów zwykle różnią się od warunków hodowli byków; dlatego też jest uzasadnione wyznaczenie innych premii specjalnych za hodowlę wołów i innych za hodowlę byków; niemniej jednak premia specjalna za hodowlę wołów powinna zostać podzielona na dwie płatności dla określonych grup wiekowych.

(6) Ubój zbyt dużej liczby wołów podczas sezonu uboju w Państwach Członkowskich, dla których tego rodzaju produkcja jest szczególnie ważna, może zakłócić stabilność rynku i w konsekwencji prowadzić do spadku cen rynkowych; aby zachęcić producentów do prowadzenia uboju wołów poza sezonem, "poza wypasem" należy wprowadzić, na określonych warunkach i obok premii specjalnej, dodatkową premię za zwierzęta przeznaczone na ubój poza sezonem w okresie pierwszych 23 tygodni roku.

(7) Aby zapewnić producentom większą swobodę, premią od krów mamek należałoby objąć jałówki spełniające takie same wymogi odnośnie do hodowli co krowy mamki; niemniej jednak liczba jałówek kwalifikujących się do takiej premii w stadach krów mamek powinna zostać ograniczona do normalnego współczynnika pokrycia; Państwa Członkowskie, w których ponad 60 % zwierząt kwalifikujących się do premii od krów mamek jest hodowanych na terenach górskich powinny mieć prawo do przyznawania odrębnych premii od krów mamek i jałówek oraz wyznaczyć dla tych ostatnich krajowy pułap premii w ramach wspomnianego wyżej współczynnika.

(8) Premia od krów mamek powinna w zasadzie być zastrzeżona dla producentów, którzy nie dostarczają mleka do mleczarni w ramach programu opłaty dodatkowej przewidzianego w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3950/92 z dnia 28 grudnia 1992 r. ustanawiającym opłatę dodatkową w sektorze mleka i przetworów mlecznych⁽⁶⁾; dofinansowanie dochodów może okazać się potrzebne również w przypadku gospodarstw hodowlanych utrzymujących stada krów mlecznych i krów mamek; dlatego też premia od krów mamek powinna zostać przyznana również małym i średnim gospodarstwom hodowlanym mieszanym o łącznej dostarczanej ilości mleka nie większej niż 120.000 kg; biorąc pod uwagę różnorodność struktur produkcyjnych we Wspólnocie, Państwa Członkowskie powinny mieć uprawnienia do zmiany lub uchylenia limitów ilościowych w oparciu o obiektywne kryteria.

(9) W przypadku premii od krów mamek, wydaje się właściwe utrzymanie pułapów indywidualnych dla producentów; niektóre uprawnienia do premii przyznane według pułapów indywidualnych nie były wykorzystywane w przeszłości; te niewykorzystane prawa mogły zachęcać do zwiększania produkcji i zwiększania wydatków, w szczególności w związku z objęciem jałówek premią od krów mamek; aby uniknąć takiej sytuacji łączna liczba uprawnień do premii od krów mamek dla każdego Państwa Członkowskiego powinna zostać wyznaczona w oparciu o dokonane wypłaty premii w latach referencyjnych, zwiększonej o pewien margines w celu utrzymania rezerwy krajowej; Państwa Członkowskie powinny podjąć konieczne środki w celu zapewnienia przestrzegania wyznaczonych pułapów krajowych; w razie konieczności powinny one dostosować indywidualne pułapy dla swoich producentów, bez żadnej rekompensaty z tego tytułu, w oparciu o pewne obiektywne kryteria; kryteria te powinny zapewnić przede wszystkim równe traktowanie wszystkich zainteresowanych producentów oraz ochronę prawnie uzasadnionych oczekiwań.

(10) Poziomy produkcji poszczególnych producentów mogą różnić się w związku ze zmianami zdolności produkcyjnej; stąd też zaleca się umożliwienie przekazywania uprawnień do premii od krów mamek w odniesieniu do indywidualnych pułapów innym producentom na pewnych warunkach, wspólnie z gospodarstwem hodowlanym lub bez zachowania powiązania między uprawnieniami do premii a obszarem gospodarstwa.

(11) Nowi producenci i producenci działający na rynku, których indywidualne pułapy nie nawiązują z różnych przyczyn do zmian w posiadanych stadach krów mamek nie powinni być pozbawiani praw do premii; dlatego też należałoby uwzględnić przepis dotyczący zarządzania rezerwami krajowymi, które mają być tworzone i zarządzane zgodnie z kryteriami Wspólnoty; z tej samej przyczyny właściwe wydaje się podporządkowanie transferu uprawnień do premii bez przekazania przedmiotowego gospodarstwa hodowlanego pewnym zasadom, zgodnie z którymi część przekazanych praw zostaje cofnięta bez prawa do żadnej rekompensaty z tego tytułu i przeznaczona na rezerwę krajową.

(12) Jest wskazane, by zezwolić Państwom Członkowskim na stworzenie powiązania między strefami lub miejscowościami objętymi szczególną ochroną a hodowlą krów mamek, w celu zapewnienia utrzymania takiej produkcji, w szczególności na obszarach gdzie nie ma innych alternatyw.

(13) Mając na uwadze tendencję intensyfikacji produkcji wołowiny i cielęciny, premie od hodowli zwierząt powinny zostać ograniczone w odniesieniu do możliwości danego gospodarstwa hodowlanego w zakresie zapewnienia pożywienia dla takiego bydła w oparciu o liczbę i gatunki hodowanych zwierząt; aby uniknąć nadmiernej intensyfikacji produkcji, przyznanie premii powinno być uzależnione od przestrzegania przepisów w zakresie maksymalnej liczebności stada w danym gospodarstwie; niemniej jednak należy tu wziąć pod uwagę sytuację drobnych producentów.

(14) Aby wzmocnić bodźce skłaniające producentów do rozszerzenia produkcji z zamiarem poprawy ich skuteczności w odniesieniu do celów ekologicznych, producenci, którzy przestrzegają przepisów określających liczebność stada w gospodarstwie powinni otrzymać dodatkowe premie; aby uniknąć poważnych zmian w globalnym poziomie świadczonej pomocy i zapewnić rozsądną kontrolę wydatków, należy w razie potrzeby zapewnić możliwość korekty dodatkowej premii.

(15) Warunki produkcji wołowiny i sytuacja finansowa producentów różni się znacząco dla poszczególnych obszarów produkcyjnych Wspólnoty; ujednolicony program dla całej Wspólnoty z jednakowymi kwotami płatności dla wszystkich producentów byłby zbyt sztywny biorąc pod uwagę te strukturalne i naturalne dysproporcje oraz wynikające z nich różne potrzeby; dlatego też wydaje się właściwe zapewnienie elastycznych ram dopłat przyznawanych przez Wspólnotę, które zostaną określone i zrealizowane przez Państwa Członkowskie w granicach wyznaczonych kwot globalnych oraz zgodnie z pewnymi wspólnymi kryteriami; kwoty globalne powinny zostać przyznane Państwom Członkowskim w oparciu o ich udział w produkcji wołowiny we Wspólnocie; wspólne kryteria zaś mają, między innymi, zapobiec sytuacji, w której dopłaty spowodują niekorzystne skutki oraz powinny uwzględniać wszystkie istotne wielostronne zobowiązania Wspólnoty; w szczególności ważne jest, by Państwa Członkowskie zostały zobowiązane do korzystania z przyznanych im kompetencji wyłącznie w oparciu o obiektywne kryteria, aby przywiązywały należną wagę do zasady równego traktowania oraz unikały zniekształceń koncepcji rynku i konkurencji; zaleca się zapewnienie możliwości różnych form dopłat; takie różne formy powinny stanowić dopłaty od pogłowia określonej kategorii bydła i płatności obszarowe.

(16) W przypadku dopłat od pogłowia wymagane są pewne limity ilościowe w celu zapewnienia kontroli poziomu produkcji; ponadto Państwa Członkowskie powinny stosować pewne wymogi odnośnie do maksymalnej dopuszczalnej liczebności stada hodowlanego.

(17) Dodatkowe płatności obszarowe powinny być przyznawane wyłącznie w odniesieniu do pastwisk stałych, które nie korzystają z innych środków pomocy ze Wspólnoty; płatności te powinny być stosowane w ramach limitów regionalnych stref podstawowych pastwisk, które powinny zostać wyznaczone przez Państwa Członkowskie w oparciu o dane z poprzednich okresów referencyjnych; maksymalna kwota płatności obszarowych, które to płatności mogą być przyznawane od hektara, łącznie z płatnościami obszarowymi realizowanymi w ramach wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych powinny być porównywalne ze średnią kwotą pomocy przyznawanej od hektara w ramach systemu pomocy dla producentów określonych upraw rolnych.

(18) Płatności bezpośrednie powinny być uzależnione od przestrzegania przez hodowców odnośnych zwierząt właściwych przepisów Wspólnoty w zakresie oznakowania i rejestracji bydła; aby osiągnąć żądany wpływ na gospodarkę płatności bezpośrednie, o których mowa muszą być przyznawane w ramach określonych limitów czasowych.

(19) Zgodnie z prawem Wspólnoty stosowanie niektórych substancji w produkcji wołowiny jest zabronione; za nieprzestrzeganie tych przepisów powinny być stosowane odpowiednie kary.

(20) W ramach przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu ustaleń odnośnie do subsydiowania cen i dochodów producentów dotychczasowa interwencja państwa w formie skupu prowadzonego przez agencje interwencyjne i magazyny państwowe nie jest już dłużej niezbędna do zachowania równowagi rynkowej, lecz może wiązać się ze znacznymi nakładami; stąd też powinna ona zostać stopniowo wycofana; jednakże aby przyczynić się do ustabilizowania cen rynkowych wokół ceny podstawowej odzwierciedlającej żądany poziom wspierania rynku, należy zapewnić pomoc w odniesieniu do prywatnego składowania; w tym celu Komisja powinna zostać uprawniona do podejmowania decyzji o przyznaniu pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania, jeżeli cena rynkowa spadnie poniżej 103 % ceny podstawowej; ponadto należy stworzyć program interwencji, tzw. "siatkę bezpieczeństwa", w celu wspierania rynku wołowiny i cielęciny w Państwach Członkowskich lub w tych regionach Państw Członkowskich, gdzie ceny rynkowe spadną do poziomu krytycznego; należy uwzględnić możliwość przyznawania pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania oraz program interwencyjny, który zostanie wdrożony w oparciu o skalę ocen wyznaczoną w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1208/81 z dnia 28 kwietnia 1981 r. ustanawiającym wspólnotową skalę klasyfikacji tusz wołowych⁽⁷⁾.

(21) Utworzenie jednolitego wspólnotowego rynku wołowiny i cielęciny wiąże się z wprowadzeniem jednolitego systemu handlowego na granicach zewnętrznych Wspólnoty; system handlowy obejmujący należności przywozowe i refundacje wywozowe, oprócz instrumentów rynku wewnętrznego powinien ustabilizować rynek Wspólnoty; system handlowy powinien opierać się na przedsięwzięciach przyjętych w ramach Urugwajskiej Rundy wielostronnych negocjacji handlowych.

(22) W celu kontrolowania wielkości handlu wołowiną z państwami trzecimi, należy uwzględnić stworzenie systemu pozwoleń na przywóz i na wywóz na określone produkty, które obejmowałyby złożenie zabezpieczenia gwarantującego realizację transakcji, na które pozwolenia takie są udzielane.

(23) Aby uniknąć lub zwalczyć niekorzystne skutki, jakie mógłby przynieść rynkowi Wspólnoty przywóz niektórych produktów rolnych, przywóz takich produktów powinien zostać uzależniony od zapłacenia dodatkowego cła przywozowego i spełnienia określonych warunków.

(24) Właściwe jest, w pewnych okolicznościach, udzielenie Komisji uprawnień do tworzenia kontyngentów celnych wynikających z umów międzynarodowych zawartych zgodnie z Traktatem lub z innych dokumentów Rady.

(25) Przepisy odnośnie do przyznawania państwom trzecim refundacji wywozowych, w oparciu o różnicę między cenami Wspólnoty a cenami na rynku światowym oraz w ramach Porozumienia WTO o Rolnictwie⁽⁸⁾, powinny służyć ochronie uczestnictwa Wspólnoty w międzynarodowym handlu wołowiną i cielęciną; refundacje te powinny być udzielane w ramach pewnych limitów ilościowych i wartościowych.

(26) Zgodność z limitami w kategoriach wartości powinna zostać zapewniona przy ustalaniu refundacji wywozowych poprzez prowadzenie monitoringu płatności dokonanych w ramach zasad nawiązujących do Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej; system monitoringu można usprawnić poprzez obowiązkowe uprzednie ustalanie refundacji, zapewniając jednocześnie możliwość, w przypadku refundacji zróżnicowanych, zmiany wyznaczonego miejsca przeznaczenia w ramach obszaru geograficznego, którego dotyczy dana stawka refundacji; w przypadku zmiany miejsca przeznaczenia należy wypłacić refundację należną dla rzeczywistego miejsca przeznaczenia przy zastosowaniu górnego pułapu w kwocie mającej zastosowanie do wcześniej wyznaczonego miejsca przeznaczenia.

(27) Zapewnienie przestrzegania limitów ilościowych wymaga wprowadzenia wiarygodnego i efektywnego systemu monitoringu; w tym celu przyznawanie refundacji powinno być dokonywane w ramach dostępnych limitów, z uwzględnieniem szczególnej sytuacji każdego produktu; należy zezwolić na wyjątki od tej zasady jedynie w przypadku działań w ramach pomocy żywnościowej, które to działania są zwolnione z wszelkich limitów; monitoring ilości produktów wywożonych przy przyznaniu refundacji w latach gospodarczych, o których mowa w Porozumieniu WTO o rolnictwie należy prowadzić w oparciu o pozwolenia na wywóz wystawione w danym roku gospodarczym.

(28) Oprócz opisanego wyżej systemu oraz w zakresie niezbędnym do właściwego funkcjonowania, należy uwzględnić przepisy regulujące lub, jeśli będzie tego wymagała sytuacja na rynku, zabraniające stosowania procedury uszlachetniania czynnego.

(29) System celny umożliwia zwolnienie od wszelkich innych środków ochronnych na granicach zewnętrznych Wspólnoty; jednak mechanizm rynku wewnętrznego i cła mógłby, w wyjątkowych okolicznościach, okazać się wadliwy; w takich przypadkach, aby nie pozostawiać rynku Wspólnoty bez ochrony przed ewentualnymi zakłóceniami w jego funkcjonowaniu, Wspólnota powinna być w stanie niezwłocznie podjąć wszelkie konieczne środki; środki te powinny uwzględniać zobowiązania wynikające z odpowiednich porozumień WTO.

(30) Aby zapewnić właściwe stosowanie rozwiązań przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, Komisja powinna być dobrze poinformowana o zmianach cen na wspólnym rynku wołowiny i cielęciny; dlatego też należy uwzględnić stworzenie systemu rejestrującego ceny bydła i ich mięsa.

(31) Należy zapewnić środki, jakie należałoby podjąć na wypadek znaczącej podwyżki lub spadku cen zakłócających lub grożących zakłóceniem funkcjonowania rynku Wspólnoty; środki takie mogą obejmować również doraźny skup interwencyjny.

(32) Ograniczenia swobodnego przepływu towarów wynikające z zastosowania środków przewidzianych w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zwierząt mogłyby spowodować trudności na rynku jednego lub kilku Państw Członkowskich; należy zatem uwzględnić wprowadzenie szczególnych środków wspierania rynku w celu uzdrowienia takiej sytuacji.

(33) Stworzenie jednolitego rynku w oparciu o wspólne ceny mogłoby zostać zagrożone przyznaniem pewnych dotacji; dlatego też postanowienia Traktatu zezwalające na szacowanie dotacji przyznawanych przez Państwa Członkowskie i wprowadzające zakaz przyznawania dotacji, które byłyby w sprzeczności z polityką wspólnego rynku, powinny mieć zastosowanie do wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny.

(34) Konieczne jest, w miarę rozwoju wspólnego rynku wołowiny i cielęciny, aby Państwa Członkowskie informowały się wzajemnie w sprawach niezbędnych do zastosowania przepisów niniejszego rozporządzenia.

(35) Aby usprawnić wdrożenie proponowanych środków, należy opracować procedurę nawiązania ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi i Komisją w ramach Komitetu Zarządzającego.

(36) Wydatki poniesione przez Państwa Członkowskie w wyniku zobowiązań wynikających z zastosowania przepisów niniejszego rozporządzenia powinny być pokrywane przez Wspólnotę zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej⁽⁹⁾.

(37) Wspólna organizacja rynku wołowiny i cielęciny powinna równocześnie uwzględniać cele wyznaczone w art. 33 i 131 Traktatu.

(38) Koncepcja wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 805/68⁽¹⁰⁾ była kilkakrotnie zmieniana; ze względu na liczbę takich zmian, ich złożoność oraz fakt, że są opublikowane w różnych Dziennikach Urzędowych Wspólnot Europejskich, ich teksty są trudne do wykorzystania i brakuje im przejrzystości, która powinna stanowić podstawową cechę wszystkich przepisów prawnych; w tych okolicznościach należałoby połączyć je w nowe rozporządzenie, zaś wspomniane wyżej rozporządzenie (EWG) nr 805/68 powinno zostać uchylone; rozporządzenie Rady (EWG) nr 98/69 z dnia 16 stycznia 1969 r. ustanawiające ogólne zasady zbytu mrożonej wołowiny i cielęciny przez agencje interwencyjne⁽¹¹⁾, rozporządzenie Rady (EWG) nr 989/68 z dnia 15 lipca 1968 r. ustanawiające ogólne zasady przyznawania pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania wołowiny i cielęciny⁽¹²⁾ oraz rozporządzenie Rady (EWG) nr 1892/87 z dnia 2 lipca 1987 r. w sprawie prowadzenia rejestru cen rynkowych w sektorze wołowiny i cielęciny⁽¹³⁾, których podstawą prawną było rozporządzenie (EWG) nr 805/68 zostają zastąpione nowymi ustaleniami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu i w związku z powyższym powinny zostać uchylone.

(39) Przejście od ustaleń rozporządzenia (EWG) nr 805/68 do ustaleń zawartych w niniejszym rozporządzeniu mogłoby spowodować trudności, których nie przewidziano w niniejszym rozporządzeniu; aby poradzić sobie z taką sytuacją należy uwzględnić możliwość podjęcia przez Komisję koniecznych środków przejściowych; Komisja powinna zostać również upoważniona do rozwiązywania określonych problemów związanych z praktycznym zastosowaniem przepisów niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

1. 1  Wspólna organizacja rynku mięsa wołowego i cielęcego obejmuje rynek wewnętrzny i handel z państwami trzecimi oraz następujące produkty:

Kod CN	Wyszczególnienie
a) 0102 90 05 do 0102 90 79	Zwierzęta żywe z gatunku domowego, z wyjątkiem zwierząt hodowlanych czystej krwi
0201	Mięso wołowe, świeże lub chłodzone
0202	Mięso wołowe, mrożone
0206 10 95	Gruba skóra i cienka skóra, świeża lub chłodzona
0206 29 91	Gruba skóra i cienka skóra, mrożona
0210 20	Mięso wołowe, solone, w solance, suszone lub wędzone
0210 90 41	Gruba skóra i cienka skóra, solona, w solance, suszona lub wędzona
0210 90 90	Jadalne mączki i posiłki z mięsa i odpadów mięsnych
1602 50 10	Pozostałe mięso przetworzone lub konserwowane lub odpady z mięsa, niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub odpadów z niegotowanym mięsem lub odpadami mięsnymi
1602 90 61	Inne przetworzone lub konserwowane mięso zawierające mięso lub odpady z mięsa, niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub odpadów z niegotowanym mięsem lub odpadami mięsnymi
b) 0102 10	Żywe zwierzęta czystej rasy
0206 10 91 0206 10 99	Jadalne odpady z mięsa bydlęcego, z wyjątkiem grubej skóry i cienkiej skóry, świeże lub chłodzone, z wyjątkiem tych przeznaczonych do produkcji wyrobów farmaceutycznych
0206 21 00 0206 22 90 0206 29 99 0210 90 49	Jadalne odpady z mięsa wołowego, z wyjątkiem grubej skóry i cienkiej skóry, mrożone, z wyjątkiem tych przeznaczonych do produkcji wyrobów farmaceutycznych Jadalne odpady z mięsa wołowego, solone, w solance, suszone lub wędzone, z wyjątkiem grubej i cienkiej skóry
ex 1502 00 90	Tłuszcz bydlęcy, surowy lub przetworzony, również sprasowany lub poekstrakcyjny
1602 50 31 do 1602 50 80	Pozostałe mięso przetworzone lub konserwowane lub odpady z mięsa wołowego, z wyjątkiem gotowanego mięsa lub odpadów oraz mieszanki gotowanego mięsa lub odpadów z niegotowanym mięsem lub odpadami mięsnymi
1602 90 69	Pozostałe mięso przetworzone lub konserwowane zawierające mięso lub odpady z mięsa wołowego, z wyjątkiem produktu niegotowanego oraz mieszanki gotowanego mięsa lub odpadów z niegotowanym mięsem lub odpadami mięsnymi

2.  Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) "bydło" oznacza żywe zwierzęta z gatunku bydła domowego sklasyfikowane według Nomenklatury Scalonej w pozycjach ex 0102 10, 0102 90 05 do 0102 90 79;

b) "dorosłe bydło" oznacza bydło o masie powyżej 300 kg.

TYTUŁ  I

RYNEK WEWNĘTRZNY

Artykuł  2

Aby zachęcić kupców i organizacje handlowe do działań w celu usprawnienia procesu dostosowania dostaw do wymogów rynku, w odniesieniu do produktów wymienionych w art. 1 mogą zostać podjęte następujące środki wspólnotowe:

a) środki służące poprawie hodowli bydła;

b) środki promujące lepszą organizację produkcji, przetwarzania i wprowadzania na rynek;

c) środki służące poprawie jakości;

d) środki umożliwiające opracowanie krótko- i długoterminowych prognoz w oparciu o stosowane środki produkcji;

e) środki służące usprawnieniu rejestracji tendencji cenowych na rynku.

Ogólne zasady dotyczące tych środków są przyjmowane przez Radę zgodnie z procedurą określoną w art. 37 ust. 2 Traktatu.

ROZDZIAŁ  I

PŁATNOŚCI BEZPOŚREDNIE

Artykuł  3 ²

(skreślony)

DZIAŁ  1

Premie

Sekcja  1

Premia specjalna

Artykuł  4 ³

(skreślony)

Sekcja  2

Premia pozasezonowa

Artykuł  5 ⁴

(skreślony)

Sekcja  3

Premia od krów mamek

Artykuł  6 ⁵

(skreślony)

Artykuł  7 ⁶

(skreślony)

Artykuł  8 ⁷

(skreślony)

Artykuł  9 ⁸

(skreślony)

Artykuł  10 ⁹

(skreślony)

Sekcja  4

Premia za ubój

Artykuł  11 ¹⁰

(skreślony)

Sekcja  5

Liczebność stada

Artykuł  12 ¹¹

(skreślony)

Sekcja  6

Premie rekompensacyjne

Artykuł  13 ¹²

(skreślony)

DZIAŁ  2

Płatności dodatkowe

Artykuł  14 ¹³

(skreślony)

Artykuł  15 ¹⁴

(skreślony)

Artykuł  16 ¹⁵

(skreślony)

Artykuł  17 ¹⁶

(skreślony)

Artykuł  17a ¹⁷

(skreślony)

Artykuł  18 ¹⁸

(skreślony)

Artykuł  19 ¹⁹

(skreślony)

Artykuł  20 ²⁰

(skreślony)

DZIAŁ  3

Przepisy wspólne

Artykuł  21 ²¹

(skreślony)

Artykuł  22 ²²

(skreślony)

Artykuł  23 ²³

(skreślony)

Artykuł  24 ²⁴

(skreślony)

Artykuł  25 ²⁵

(skreślony)

ROZDZIAŁ  2

SKŁADOWANIE PRYWATNE I PAŃSTWOWE

Artykuł  26

1. Od 1 lipca 2002 r. mogą być podejmowane decyzje o przyznawaniu dopłat do prywatnego składowania, jeżeli średnia cena rynkowa we Wspólnocie notowana w oparciu o wpólnotową skalę klasyfikacji tusz wołowych, o której mowa w rozporządzeniu (EWG) nr 1208/81 (dalej zwaną "skalą wspólnotową") wynosi i prawdopodobnie się utrzyma poniżej 103 % ceny podstawowej.

2. Cena podstawowa tusz wołowych z grupy R3 wg skali wspólnotowej wynosi 2224 EUR/t.

3. Pomoc w odniesieniu do prywatnego składowania może zostać przyznana w odniesieniu do świeżego lub chłodzonego mięsa osobników dorosłych w formie tusz, półtusz, wyrównanych ćwiartek, przednich i tylnych ćwiartek, sklasyfikowanych zgodnie ze skalą wspólnotową.

4. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 37 ust. 2 Traktatu, może:

– zmienić wyznaczoną cenę podstawową, uwzględniając w szczególności potrzebę jej ustalenia na poziomie przyczyniającym się do ustabilizowania cen rynkowych, z zastrzeżeniem jednak, że nie prowadzi to do tworzenia nadwyżek strukturalnych we Wspólnocie,

– zmienić listę produktów w ust. 3, które mogą być składowane przez producentów prywatnych.

5. Szczegółowe przepisy wykonawcze do niniejszego artykułu są przyjmowane przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 43; zgodnie z procedurą Komisja decyduje o przyznawaniu pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania.

Artykuł  27

1. Od 1 lipca 2002 r. możliwa jest interwencja państwa, jeżeli przez okres dwóch kolejnych tygodni średnia cena rynkowa w danym Państwie Członkowskim lub w danym regionie takiego państwa notowana w oparciu o skalę wspólnotową, o której mowa w rozporządzeniu (EWG) nr 1208/81, nie osiągnie 1560 EUR/t. W takim przypadku jedna lub kilka z wyznaczonych kategorii, klas jakości lub grup jakości świeżego lub chłodzonego mięsa ujęta w pozycjach 0201 10 00 i 0101 20 20 do 0201 20 50 Nomenklatury Scalonej i pochodzącego z terytorium Wspólnoty może zostać zakupiona przez agencje interwencyjne.

2. Skupem prowadzonym na mocy przepisów ust. 1 objęte są jedynie oferty o cenie równej lub niższej niż średnia cena rynkowa notowana w danym Państwie Członkowskim lub w danym regionie takiego państwa podwyższonej o kwotę dodatkową wyznaczoną w oparciu o przyjęte obiektywne kryteria.

3. Ceny skupu i ilości objęte skupem interwencyjnym są wyznaczane w drodze przetargu i mogą, w pewnych okolicznościach, zostać wyznaczone dla danego Państwa Członkowskiego lub danego regionu państwa w oparciu o notowane średnie ceny rynkowe. Postępowanie przetargowe ma zapewnić wszystkim zainteresowanym równe szanse. Jest ono przeprowadzane w oparciu o specyfikacje wyznaczone, w razie potrzeby, z uwzględnieniem struktur handlowych.

4. Zgodnie z procedurą określoną w art. 43:

– wyznacza się produkty, kategorie produktów, klasy lub grupy jakości produktów objęte skupem interwencyjnym,

– wyznacza się ceny skupu oraz ilości objęte skupem,

– określa się kwotę dodatkową, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu,

– przyjmuje się szczegółowe zasady stosowania przepisów niniejszego artykułu,

– przyjmuje się przepisy przejściowe niezbędne do wdrożenia niniejszych ustaleń. Komisja decyduje o:

– otwarciu skupu, jeżeli przez okres dwóch kolejnych tygodni zostanie spełniony warunek, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu,

– zamknięciu skupu, jeżeli przez okres przynajmniej jednego tygodnia warunek, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu przestał być spełniany.

Artykuł  28

1. Zbyt produktów zakupionych przez agencje interwencyjne zgodnie z przepisami art. 27 i art. 47 niniejszego rozporządzenia oraz art. 5 i 6 rozporządzenia (EWG) nr 805/68 następuje w sposób niepowodujący żadnych zakłóceń w funkcjonowaniu rynku oraz w sposób zapewniający sprawiedliwy dostęp do towarów i równe traktowanie wszystkich nabywców.

2. Szczegółowe zasady stosowania przepisów niniejszego artykułu, w szczególności w odniesieniu do cen sprzedaży, warunków wydania towarów ze składów oraz, jeśli dotyczy, przetwarzania produktów skupionych przez agencje interwencyjne są przyjmowane przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 43.

TYTUŁ  II

HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

Artykuł  29

1. Przywóz na terytorium Wspólnoty któregokolwiek z produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a) jest uzależniony od przedstawienia pozwolenia na przywóz.

Przywóz na terytorium Wspólnoty któregokolwiek z produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) oraz wywóz z terytorium Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a) i lit. b) jest uzależniony od przedstawienia pozwolenia na przywóz lub na wywóz.

Pozwolenia takie są wystawiane przez Państwa Członkowskie każdemu ubiegającemu się o nie, niezależnie od jego siedziby na terytorium Wspólnoty oraz z zastrzeżeniem środków podejmowanych w związku z zastosowaniem przepisów art. 32 i 33.

Pozwolenia na przywóz i na wywóz obowiązują na terytorium całej Wspólnoty. Pozwolenia takie są wystawiane pod warunkiem złożenia zabezpieczenia gwarantującego, że przedmiotowe produkty zostaną sprowadzone lub wywiezione w okresie obowiązywania takiego pozwolenia. Z wyjątkiem przypadków działania tzw. siły wyższej, zabezpieczenie takie przepada w całości lub części, jeżeli towary nie zostaną sprowadzone lub wywiezione, bądź też jeżeli tylko część towarów zostanie sprowadzona lub wywieziona w okresie obowiązywania pozwolenia.

2. Szczegółowe zasady stosowania przepisów niniejszego artykułu są przyjmowane przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 43. Zasady takie mogą dotyczyć w szczególności:

a) okresu ważności pozwolenia;

b) wykazu produktów, w odniesieniu do których wymagane są pozwolenia na przywóz lub na wywóz, zgodnie z ust. 1 akapit drugi.

Artykuł  30

O ile inne przepisy niniejszego rozporządzenia nie przewidują inaczej, do produktów wymienionych w art. 1 mają zastosowanie stawki Wspólnej Taryfy Celnej.

Artykuł  31

1. Aby uniknąć lub zwalczyć niekorzystne dla rynku Wspólnoty skutki, jakie mogą wiązać się z przywozem niektórych produktów wymienionych w art. 1, przywóz jednego lub kilku takich produktów według stawki celnej określonej w art. 30 jest uzależniony od zapłacenia dodatkowego cła przywozowego, o ile zostały spełnione warunki wyznaczone w art. 5 Porozumienia o Rolnictwie zawartego zgodnie z art. 300 Traktatu w ramach Urugwajskiej Rundy wielostronnych negocjacji handlowych, chyba że przywóz takich towarów nie zakłóci funkcjonowania rynku Wspólnoty lub jeżeli skutki odbiegałyby znacznie od zakładanego celu.

2. Ceny, poniżej których może zostać nałożone dodatkowe cło, stanowią kwoty przekazane Wspólnocie przez Światową Organizację Handlu.

Ilości, które muszą zostać przekroczone dla celu nałożenia dodatkowego cła przywozowego są określane przede wszystkim w oparciu o przywóz na terytorium Wspólnoty przez okres ostatnich trzech lat poprzedzających rok, w którym wystąpiły lub mogą wystąpić niekorzystne dla rynku skutki, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Ceny importowe brane pod uwagę przy nakładaniu dodatkowych ceł przywozowych są określane w oparciu o ceny importowe cif (łącznie z kosztami transportu i ubezpieczenia) przedmiotowej przesyłki.

Ceny importowe cif są weryfikowane w tym celu w oparciu o ceny reprezentatywne produktu na rynku światowym lub na rynku przywozu Wspólnoty dla tego produktu.

4. Komisja przyjmuje szczegółowe zasady stosowania przepisów niniejszego artykułu zgodnie z procedurą określoną w art. 43. Zasady takie określają w szczególności:

a) produkty, dla których może zostać zastosowane dodatkowe cło przywozowe, zgodnie z postanowieniami art. 5 Porozumienia o Rolnictwie;

b) pozostałe kryteria konieczne w celu zapewnienia stosowania ust. 1 tego artykułu zgodnie z art. 5 Porozumienia o Rolnictwie.

Artykuł  32

1. Kontyngenty na produkty wymienione w art. 1, wynikające z porozumień zawartych zgodnie z postanowieniami art. 300 Traktatu lub innego aktu prawnego przyjętego przez Radę są wyznaczane i zarządzane przez Komisję zgodnie ze szczegółowymi zasadami przyjętymi zgodnie z procedurą określoną w art. 43.

W przypadku kontyngentów importowych w wysokości 50.000 ton mrożonego mięsa z pozycji 0202 20 30, 0202 30 i 0206 29 91 wg Nomenklatury Scalonej i przeznaczonego do przetwarzania, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może zdecydować, by całość lub część kontyngentu stanowiły równorzędnej wartości ilości mięsa wysokiej jakości, przy zastosowaniu kursu wymiany 4,375.

2. Zarządzanie kontyngentami odbywa się poprzez zastosowanie jednej z niżej wymienionych metod lub połączenie kilku z nich:

– metoda oparta na porządku chronologicznym, w jakim zostały złożone wnioski (zasada "pierwsze nadeszło, pierwsze rozpatrzone"),

– metoda dystrybucji proporcjonalnie do ilości wnioskowanych w momencie składania wniosków (korzystając z metody "jednoczesnego rozpatrywania"),

– metoda oparta na tradycyjnych wzorcach (stosowanie metody "stali importerzy/nowo przybyli").

Zezwala się na stosowanie innych właściwych metod.

Metody te nie mogą dopuścić do sytuacji, w której jakikolwiek z wnioskodawców byłby w jakikolwiek sposób dyskryminowany.

3. Przyjęta metoda zarządzania kontyngentami, jeśli dotyczy, uwzględnia wymogi rynku Wspólnoty i potrzeby zabezpieczenia równowagi rynkowej, przy jednoczesnym stosowaniu metod, które mogły być stosowane w przeszłości do kontyngentów porównywalnych do tych, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem praw z tytułu porozumień zawartych w ramach negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej.

4. Szczegółowe zasady, o których mowa w ust. 1, zapewniają, jeśli zajdzie taka konieczność, właściwy podział kontyngentów rocznych między kolejne miesiące roku oraz określają metodę zarządzania kontyngentami i, w razie potrzeby:

a) gwarancje obejmujące charakter, pochodzenie i źródło produktu; oraz

b) uznany dokument stosowany do weryfikacji gwarancji, o których mowa w lit. a); oraz

c) warunki wystawiania pozwoleń na przywóz i termin ich ważności.

Artykuł  33

1. W zakresie niezbędnym do umożliwienia wywozu produktów wymienionych w art. 1 w ramach kontyngentów lub w oparciu o ceny osiągane przez te produkty na rynkach światowych i w ramach limitów wynikających z porozumień zawartych zgodnie z postanowieniami art. 300 Traktatu, różnica między tymi kontyngentami, cenami i cenami na rynkach Wspólnoty może zostać pokryta refundacjami wywozowymi.

2. Metodą, która zostanie przyjęta do podziału ilości, jakie mogą zostać wywiezione z kraju z prawem do refundacji wywozowej jest metoda, która:

a) najbardziej odpowiada charakterowi produktu i sytuacji na przedmiotowym rynku, zezwalająca na najbardziej efektywne wykorzystanie dostępnych zasobów, uwzględniając sprawność i strukturę wywozu Wspólnoty przy równym traktowaniu wielkich i drobnych przedsiębiorców;

b) jest najmniej niewygodna z administracyjnego punktu widzenia dla przedsiębiorców, przy uwzględnieniu wymogów administracyjnych;

c) zapobiega jakiejkolwiek dyskryminacji któregokolwiek z zainteresowanych przedsiębiorców.

3. Na całym terytorium Wspólnoty obowiązują takie same refundacje wywozowe.

Mogą one różnić się jedynie w zależności od miejsca przeznaczenia, jeżeli jest to podyktowane sytuacją na rynku światowym lub specyficznymi wymogami niektórych rynków.

Refundacje wywozowe są ustalane przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 43. Refundacje mogą być ustalane w szczególności:

a) w regularnych odstępach czasu;

b) dodatkowo i dla określonych ilości, w drodze zaproszenia do przetargu na produkty, w odniesieniu do których procedura taka wydaje się odpowiednia.

Z wyjątkiem sytuacji, w której organizuje się przetarg, wykaz produktów, w odniesieniu do których przyznawana jest refundacja wywozowa i kwota takiej refundacji jest ustalana przynajmniej raz na trzy miesiące. Kwota refundacji może jednak utrzymywać się na tym samym poziomie przez okres dłuższy niż trzy miesiące i może, w razie konieczności, zostać skorygowana przez Komisję na prośbę Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy Komisji również w czasie trwania takiego trzymiesięcznego okresu.

4. Podczas ustalania refundacji wywozowych uwzględnia się następujące okoliczności:

a) sytuacja bieżąca i prognozy na przyszłość w odniesieniu do:

– cen i zapasów sektora produktów z wołowiny i cielęciny na rynku Wspólnoty;

– cen w sektorze produktów z wołowiny i cielęciny na rynku światowym;

b) cele wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny, które mają zapewnić równowagę i naturalny rozwój cen i handlu na tym rynku;

c) limity wynikające z porozumień zawartych zgodnie z postanowieniami art. 300 Traktatu;

d) potrzeba unikania zakłóceń w funkcjonowaniu rynku Wspólnoty;

e) aspekt gospodarczy proponowanego wywozu.

Należy też uwzględnić, w szczególności, potrzebę stworzenia równowagi między wykorzystaniem podstawowych produktów Wspólnoty w produkcji towarów przetworzonych wywożonych do państw trzecich i wykorzystania produktów pochodzących z tych państw, przyjętych do ustaleń dotyczących uszlachetniania produktów.

5. Przy wyznaczaniu dla Wspólnoty cen, o których mowa w ust. 1 należy uwzględnić:

– ceny kształtujące się na reprezentatywnych rynkach Wspólnoty,

– ceny kształtujące się przy wywozie.

Przy wyznaczaniu cen, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do handlu międzynarodowego należy uwzględnić:

– ceny kształtujące się na rynkach państw trzecich,

– najbardziej korzystne ceny w państwach trzecich miejsca przeznaczenia dla przywozu z państw trzecich,

– ceny producenta notowane w eksportujących państwach trzecich, z uwzględnieniem w razie potrzeby subsydiów przyznawanych przez te państwa,

– oferowane ceny franco granica Wspólnoty.

6. Refundacje są przyznawane wyłącznie na wniosek i po przedstawieniu stosownego pozwolenia na wywóz.

7. Refundacja stosowana do wywozu produktów wymienionych w art. 1 jest refundacją, która obowiązuje w dniu złożenia wniosku o pozwolenie na wywóz, zaś w przypadku refundacji zróżnicowanej refundacją stosowaną w tym samym dniu:

a) dla miejsca przeznaczenia wskazanego na pozwoleniu na wywóz; lub

b) dla rzeczywistego miejsca przeznaczenia, jeżeli różni się ono od miejsca przeznaczenia wskazanego na pozwoleniu. W takich przypadku kwota takiej refundacji nie może przekroczyć kwoty obowiązującej dla miejsca przeznaczenia wskazanego na pozwoleniu.

W celu uniemożliwienia niewłaściwego wykorzystania możliwości swobodnej interpretacji powyższego przepisu mogą zostać podjęte stosowne środki.

8. Przepisy ust. 6 i 7 mogą zostać uchylone, zgodnie z procedurą określoną w art. 43, dla produktów wymienionych w art. 1, w odniesieniu do których przyznawane są refundacje w ramach pomocy żywnościowej.

9. Refundacje są wypłacane po wykazaniu, że:

– produkty pochodzą z terytorium Wspólnoty,

– produkty zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty, oraz

– w przypadku refundacji zróżnicowanych produkty dotarły do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub innego miejsca przeznaczenia, dla którego została ustalona refundacja, bez uszczerbku dla ust. 3 lit. b). Zezwala się na stosowanie wyjątków od tego przepisu, zgodnie z procedurą określoną w art. 43, pod warunkiem że zostaną określone wymogi zapewniające równorzędne gwarancje.

Ponadto wypłata refundacji wywozowej w odniesieniu do wywozu żywych zwierząt jest uzależniona od przestrzegania przepisów Wspólnoty dotyczących dobra zwierząt oraz, w szczególności, właściwego zabezpieczenia zwierząt podczas ich transportu.

10. Bez uszczerbku dla ust. 9 tiret pierwsze, kiedy odstępstwo przyznane zgodnie z procedurą określoną w art. 43 nie ma zastosowania, nie przyznaje się żadnej refundacji w odniesieniu do produktów, które zostały sprowadzone z państw trzecich i są następnie wywożone ponownie do państw trzecich.

11. Przestrzeganie limitów ilościowych wynikających z porozumień zawartych zgodnie z postanowieniami art. 300 Traktatu jest gwarantowane w oparciu o pozwolenia na wywóz wystawiane na ściśle oznaczony okres odniesienia przewidziany w takich licencjach i wyznaczony dla danych produktów. Wygaśnięcie okresu odniesienia przestrzegania zobowiązań wynikających z wielostronnych negocjacji handlowych prowadzonych w ramach Rundy Urugwajskiej nie ma wpływu na ważność pozwoleń na wywóz.

12. Szczegółowe zasady stosowania przepisów niniejszego artykułu, łącznie z przepisami odnośnie do redystrybucji wielkości objętych pozwoleniem na wywóz, które nie zostały przyznane lub wykorzystane, są przyjmowane przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 43.

Dla przepisów ust. 9 akapit ostatni szczegółowe zasady stosowania mogą obejmować również warunki dotyczące, w szczególności, przywozu do państw trzecich.

Artykuł  34

1. W zakresie niezbędnym do właściwego funkcjonowania wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji może, w wyjątkowych przypadkach, zakazać stosowania w całości lub części wewnętrznych lub zewnętrznych ustaleń dotyczących uszlachetniania produktów wymienionych w art. 1.

2. Jednak, w drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli sytuacja, o której mowa w ust. 1 pojawi się wyjątkowo nagle i na rynku Wspólnoty wystąpią zakłócenia lub pojawi się prawdopodobieństwo wystąpienia takich zakłóceń w wyniku wewnętrznych lub zewnętrznych ustaleń dotyczących uszlachetniania produktów, Komisja, na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, podejmuje decyzję o zastosowaniu koniecznych środków. Rada i Państwa Członkowskie są powiadamiane o podjęciu takich środków, które mogą być stosowane nie dłużej niż przez okres sześciu miesięcy i są stosowane ze skutkiem natychmiastowym. W przypadku otrzymania przez Komisję wniosku od Państwa Członkowskiego, Komisja podejmuje decyzję w tej sprawie w terminie jednego tygodnia od otrzymania wniosku.

3. Państwo Członkowskie może odwołać się od decyzji Komisji w sprawie środków do Rady w terminie jednego tygodnia od dnia ich ogłoszenia. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może zatwierdzić, zmienić lub uchylić decyzję Komisji. Jeżeli po upływie trzech miesięcy Rada nie podejmuje żadnych działań, decyzja Komisji jest uznawana za uchyloną.

Artykuł  35

1. Ogólne zasady interpretacji Nomenklatury Scalonej i szczegółowe zasady jej stosowania mają zastosowanie do klasyfikacji taryfowej produktów objętych niniejszym rozporządzeniem. Nomenklatura taryfowa wynikająca z zastosowania przepisów niniejszego rozporządzenia jest włączona do Wspólnej Taryfy Celnej.

2. Jeśli nie przewidziano inaczej w niniejszym rozporządzeniu lub w przepisach przyjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w handlu z państwami trzecimi zakazuje się następujących praktyk:

– nakładania jakichkolwiek opłat mających skutek równoważny do opłat celnych,

– stosowania jakichkolwiek restrykcji ilościowych lub środków mających skutek równoważny.

Artykuł  36

1. Jeżeli w związku z przywozem lub wywozem funkcjonowanie rynku Wspólnoty jakiegokolwiek z produktów wymienionych w art. 1 zostanie poważnie zakłócone lub zaistnieje poważna groźba wystąpienia takich zakłóceń, które mogą przeszkodzić w realizacji celów wyznaczonych w art. 33 Traktatu, w handlu z państwami trzecimi stosuje się właściwe środki do momentu ustąpienia takich zakłóceń lub ich groźby.

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, przyjmuje ogólne zasady stosowania przepisów niniejszego ustępu i określa okoliczności i limity, w ramach których Państwa Członkowskie mogą podejmować stosowne środki ochronne.

2. W przypadku zaistnienia sytuacji, o której mowa w ust. 1, Komisja, na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, decyduje o zastosowaniu koniecznych środków; Państwa Członkowskie są powiadamiane o podjęciu takich środków, które są stosowane ze skutkiem natychmiastowym. W przypadku otrzymania przez Komisję wniosku od Państwa Członkowskiego o podjęcie takich środków, Komisja podejmuje decyzję w tej sprawie w terminie trzech dni roboczych od otrzymania wniosku.

3. W terminie trzech dni roboczych od dnia ich ogłoszenia Państwo Członkowskie może odwołać się do Rady od decyzji dotyczącej środków wyznaczonych przez Komisję. Rada niezwłocznie odbywa posiedzenie w tej sprawie. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, zmienia lub uchyla środek wyznaczony przez Komisję w terminie jednego miesiąca od dnia przekazania sprawy Radzie.

4. Przepisy niniejszego artykułu mają zastosowanie do zobowiązań wynikających z porozumień zawartych zgodnie z postanowieniami art. 300 ust. 2 Traktatu.

TYTUŁ  III

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  37

Państwa Członkowskie prowadzą rejestr cen bydła i mięsa w oparciu o zasady ustanowione przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 43.

Artykuł  38

1. W przypadku znacznej podwyżki lub spadku cen notowanego na rynku Wspólnoty oraz jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że taka sytuacja będzie się utrzymywać, tym samym zakłócając lub grożąc zakłóceniem funkcjonowania rynku, mogą zostać podjęte konieczne środki zaradcze.

2. Szczegółowe zasady stosowania przepisów niniejszego artykułu są przyjmowane przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 43.

Artykuł  39 ²⁶

1.  W celu uwzględnienia ograniczeń swobodnego obrotu, które mogą wynikać z zastosowania środków mających na celu zwalczanie rozprzestrzeniania się chorób zwierzęcych, mogą być podejmowane nadzwyczajne środki wspierania rynku dotkniętego tymi ograniczeniami, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 43. Środki te są podejmowane na wniosek zainteresowanych Państw Członkowskich. Mogą być one podejmowane jedynie wtedy, gdy zainteresowane Państwo Członkowskie lub Państwa Członkowskie podjęły środki weterynaryjne i zdrowotne w celu szybkiego stłumienia wybuchu choroby oraz wyłącznie w stopniu i na okres ściśle niezbędny dla wsparcia danego rynku.

2. W odniesieniu do środków nadzwyczajnych, o których mowa w ust. 1, które są bezpośrednio związane ze środkami weterynaryjnymi i zdrowotnymi, Wspólnota zapewnia częściowe finansowanie równoważne 50 % wydatków ponoszonych przez Państwa Członkowskie i 60 % takich wydatków w przypadku zwalczania pryszczycy.

3. Państwa Członkowskie zapewniają, że w przypadku gdy producenci wnoszą wkład do wydatków ponoszonych przez Państwa Członkowskie, nie powoduje to zakłóceń konkurencji pomiędzy producentami w różnych Państwach Członkowskich.

4. Artykuły 87, 88 i 89 Traktatu nie mają zastosowania do wkładów pieniężnych Państw Członkowskich na rzecz środków nadzwyczajnych, o których mowa w ust. 1.

Artykuł  40

Z zastrzeżeniem innych przepisów niniejszego rozporządzenia, art. 87, 88 i 89 Traktatu mają zastosowanie do produkcji i handlu produktami wymienionymi w art. 1.

Artykuł  41

Państwa Członkowskie i Komisja przekazują sobie nawzajem informacje niezbędne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia. Rodzaj informacji, jakie mają być przekazywane przez strony jest wyznaczany zgodnie z procedurą określoną w art. 43. Zgodnie z tą samą procedurą przyjmowane są zasady przekazywania takich informacji.

Artykuł  42

Powołuje się Komitet Zarządzający ds. Wołowiny i Cielęciny (dalej zwany "Komitetem"), złożony z przedstawicieli Państw Członkowskich, na przewodniczącego którego powołuje się przedstawiciela Komisji.

Artykuł  43 ²⁷

1.  Komisję wspomaga Komitet Zarządzający ds. Wołowiny i Cielęciny.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu mają zastosowanie art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽¹⁴⁾.

Termin określony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  44

Komitet może rozstrzygać w każdej innej sprawie przedstawionej mu przez przewodniczącego na jego wniosek lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

Artykuł  45

Do produktów wymienionych w art. 1 mają zastosowania przepisy rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 i przyjęte do niego przepisy wykonawcze.

Artykuł  46

Niniejsze rozporządzenie jest tak stosowane, aby brać równocześnie pod uwagę we właściwy sposób cele wymienione w art. 33 i 131 Traktatu.

TYTUŁ  IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł  47

1. Do dnia 30 czerwca 2002 r. produkty, o których mowa w ust. 2 w związku z art. 26 ust. 1, mogą być skupowane przez agencje interwencyjne, zgodnie z przepisami niniejszego artykułu, w celu uniknięcia znaczącego spadku cen lub osłabienia jego skutków.

2. O ²⁸  ile zostaną spełnione warunki wyznaczone w ust. 3 niniejszego artykułu, agencje interwencyjne jednego lub kilku Państw Członkowskich lub regionu danego Państwa Członkowskiego mogą prowadzić skup jednej lub kilku kategorii mięsa świeżego lub chłodzonego z pozycji 0201 10 00 i 0201 20 20 do 0201 20 50 Nomenklatury Scalonej pochodzącego z terytorium Wspólnoty w drodze przetargu organizowanego w celu zapewnienia właściwego wspierania rynku, z uwzględnieniem sezonowych zmian dotyczących uboju.

Skup taki nie może obejmować więcej niż 350.000 ton rocznie dla całej Wspólnoty. Jednakże w 2001 r. maksymalny skup ustala się na poziomie 500.000 ton.

Rada może zmienić wyznaczoną powyżej ilość, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji.

3. Dla każdej klasy lub grupy jakości, której skup ma być prowadzony może zostać otwarte postępowanie przetargowe zgodnie z ust. 8, pod warunkiem spełnienia przez dane Państwo Członkowskie lub region państwa następujących dwóch warunków przez okres kolejnych dwóch tygodni:

– średnia cena na rynku Wspólnoty notowana w oparciu o wspólnotową skalę dla tusz wołowych jest niższa od 84 % ceny interwencyjnej,

– średnia cena rynkowa notowana w oparciu o wspólnotową skalę w danym państwie lub Państwach Członkowskich lub ich regionach jest niższa od 80 % ceny interwencyjnej. Cenę interwencyjną wyznacza się na:

– 3.475 EUR za tonę w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2000 r.,

– 3.242 EUR za tonę w okresie od 1 lipca 2000 r. do 30 czerwca 2001 r.,

– 3.013 EUR za tonę w okresie od 1 lipca 2001 r. do 30 czerwca 2002 r.

4. Organizacja przetargu na jedną lub więcej klas lub grupy jakości jest zawieszana w przypadku wystąpienia jednej z dwóch niżej opisanych sytuacji:

– jeżeli przez dwa kolejne tygodnie nie były spełnione jednocześnie obydwa warunki, o których mowa w ust. 3,

– jeżeli skup interwencyjny nie jest uzasadniony, biorąc pod uwagę kryteria wyznaczone w ust. 2.

5. Skup interwencyjny jest również ogłaszany, jeżeli przez okres dwóch kolejnych tygodni średnia cena na rynku Wspólnoty młodych byczków poniżej drugiego roku życia lub byków notowana w oparciu o wspólnotową skalę tusz wołowych nie osiągnie 78 % ceny interwencyjnej oraz jeżeli w danym Państwie Członkowskim lub Państwach Członkowskich bądź ich regionach średnia cena rynkowa młodych byczków poniżej drugiego roku życia lub byków w oparciu o wspólnotową skalę tusz wołowych nie osiągnie 60 % ceny interwencyjnej. W takiej sytuacji w danym państwie lub Państwach Członkowskich bądź ich regionach przeprowadza się skup danych kategorii bydła tam, gdzie cena jest niższa od wyznaczonego limitu.

Do celów takiego skupu, oraz bez uszczerbku dla ust. 6, przyjmuje się wszystkie oferty.

Ilość skupiona zgodnie z niniejszym ustępem nie jest brana pod uwagę do celów stosowania limitu skupu, o którym mowa w ust. 2.

6. W ramach systemu skupu, o którym mowa w ust. 2 i 5 przyjmuje się jedynie oferty określające cenę równą lub niższą od średniej ceny rynkowej odnotowanej w danym Państwie Członkowskim lub jego regionie powiększonej o kwotę wyznaczoną w oparciu o obiektywne kryteria.

7. Dla każdej klasy lub grupy jakości uprawnionej do objęcia skupem interwencyjnym ceny skupu i ilości objęte skupem są określane w drodze postępowania przetargowego i mogą, w szczególnych okolicznościach zostać wyznaczone dla każdego Państwa Członkowskiego lub dla każdego regionu tego państwa w oparciu o notowane średnie ceny rynkowe. Postępowanie przetargowe powinno zagwarantować równe szanse przystąpienia do takiego przetargu wszystkim zainteresowanym. Przetarg jest ogłaszany w oparciu o specyfikację określoną z uwzględnieniem, w razie potrzeby, struktur handlowych.

8. Zgodnie z procedurą określoną w art. 43:

– wyznacza się kategorie, klasy i grupy jakości produktów objętych skupem interwencyjnym,

– podejmuje się decyzję o otwarciu lub ponownym otwarciu postępowania przetargowego i jego zawieszeniu w okolicznościach, o których mowa w ust. 4 ostatnie tiret,

– wyznacza się ceny skupu i ilości objęte skupem,

– określa się kwotę dodawaną do ceny interwencyjnej, o której mowa w ust. 6,

– przyjmuje się procedury wdrażające niniejszy artykuł, a w szczególności procedury służące zapobieganiu dalszemu spadkowi cen rynkowych,

– przyjmuje się wszelkie przepisy przejściowe konieczne do wdrożenia tych ustaleń. Komisja decyduje o:

– ogłoszeniu skupu interwencyjnego, zgodnie z ust. 5 i zawieszeniu go, w przypadku kiedy przestaje być spełniany jeden lub kilka z warunków określonych w tym ustępie;

– zawieszeniu skupu, zgodnie z ust. 4 tiret pierwsze.

Artykuł  48

1. Do 30 czerwca 2002 r. może zostać podjęta decyzja o przyznaniu pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania zgodnie z art. 26 ust. 3.

2. Szczegółowe zasady stosowania powyższego przepisu w odniesieniu do pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania oraz zasady przyznawania takiej pomocy są przyjmowane przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 43.

Artykuł  49

1. Tracą moc rozporządzenia (EWG) nr 805/68, 989/68, 98/69 i 1892/87.

2. Każde odniesienie do rozporządzenia (EWG) nr 805/68 jest interpretowane jako odniesienie do niniejszego rozporządzenia i jest odczytywane zgodnie z tabelą korelacji w załączniku V.

Artykuł  50

Komisja przyjmuje, zgodnie z procedurą określoną w art. 43:

– środki niezbędne do usprawnienia przejścia od ustaleń rozporządzenia (EWG) nr 805/68 do ustaleń niniejszego rozporządzenia,

– środki niezbędne w celu rozwiązania określonych problemów praktycznych. Środki takie, o ile jest to odpowiednio uzasadnione, mogą odbiegać od niektórych przepisów niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  51

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od 1 stycznia 2000 r., z wyjątkiem art. 18, który ma zastosowanie od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 maja 1999 r.

	W imieniu Rady
	K.-H. FUNKE
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 170 z 4.6.1998, str. 13.

⁽²⁾ Opinia wydana 6 maja 1999 r. (jeszcze nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich).

⁽³⁾ Dz.U. C 407 z 28.12.1998, str. 196.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 93 z 6.4.1998, str. 1.

⁽⁵⁾ Dz.U. C 401 z 22.12.1998, str. 3.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 405 z 31.12.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1256/1999. (Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 73).

⁽⁷⁾ Dz.U. L 123 z 7.5.1981, str. 3. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1026/1991 (Dz.U. L 106 z 26.4.1991 str. 2).

⁽⁸⁾ Dz.U. L 336 z 23.12.1994, str. 22.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 103.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 148 z 28.6.1968 str. 24. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1633/1998 (Dz.U. L 210 z 28.7.1998, str. 17).

⁽¹¹⁾ Dz.U. L 14 z 21.1.1969, str. 2.

⁽¹²⁾ Dz.U. L 169 z 18.7.1968, str. 10. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 428/77 (Dz.U. L 61 z 5.3.1977, str. 17).

⁽¹³⁾ Dz.U. L 182 z 3.7.1987, str. 29.

⁽¹⁴⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I ²⁹

PREMIE SPECJALNE

Regionalne pułapy Państw Członkowskich, o których mowa w art. 4 ust. 4

Belgia	235.149
Republika Czeska	244.349
Dania	277.110
Niemcy	1.782.700
Estonia	18.800
Grecja	143.134
Hiszpania	713.999(1)
Francja	1.754.732(2)
Irlandia	1.077.458
Włochy	598.746
Cypr	12.000
Łotwa	70.200
Litwa	150.000
Luksemburg	18.962
Węgry	94.620
Malta	3.201
Niderlandy	157.932
Austria	423.400
Polska	926.000
Portugalia	175.075(3)
Słowenia	92.276
Słowacja	78.348
Finlandia	250.000
Szwecja	250.000
Zjednoczone Królestwo	1.419.811(4)
(1) Bez uszczerbku dla szczególnych przepisów zawartych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1454/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. wprowadzającym szczególne środki dla niektórych produktów rolnych z Wysp Kanaryjskich oraz uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 1601/92 (Poseican).
(2) Bez uszczerbku dla szczególnych przepisów zawartych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1452/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. wprowadzającym szczególne środki dla niektórych produktów rolnych z francuskich departamentów zamorskich, zmieniającym dyrektywę 72/462/EWG oraz uchylającym rozporządzenia (EWG) nr 525/77 oraz (EWG) nr 3763/91 (Poseidom).
(3) Bez uszczerbku dla szczególnych przepisów zawartych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1453/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. wprowadzającym szczególne środki dla niektórych produktów rolnych z Azorów i Madery oraz uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1600/92 (Poseima). Z wyłączeniem programu ekstensyfikacji, przewidzianego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1017/94 z dnia 26 kwietnia 1994 r. dotyczącego zmiany przeznaczenia gruntów z ornych na ekstensywny chów zwierząt gospodarskich w Portugalii (Dz.U. L 112 z 3.5.1994, str. 2). Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2582/2001 (Dz.U. L 345 z 29.12.2001, str. 5).
(4) Pułap ten zwiększa się czasowo o 100.000 sztuk do wielkości 1.519.811 sztuk do chwili gdy żywe zwierzęta w wieku poniżej sześciu miesięcy mogą zostać wyeksportowane.

ZAŁĄCZNIK  II ³⁰

PREMIE - KROWY MAMKI

Pułapy krajowe, o których mowa w art. 7 ust. 2, stosowane od dnia 1 stycznia 2000 r.

Belgia	394.253
Republika Czeska(*)	90.300
Dania	112.932
Niemcy	639.535
Estonia(*)	13.416
Grecja	138.005
Hiszpania(1)	1441.539
Francja(2)	3.779.866
Irlandia	1.102.620
Włochy	621.611
Cypr(*)	500
Łotwa(*)	19.368
Litwa(*)	47.232
Luksemburg	18.537
Węgry(*)	117.000
Malta(*)	454
Niderlandy	63.236
Austria	325.000
Polska(*)	325.581
Portugalia(3)	277.539
Słowenia(*)	86.384
Słowacja(*)	28.080
Finlandia	55.000
Szwecja	155.000
Zjednoczone Królestwo	1.699.511
(*) Stosowane od dnia przystąpienia.
(1) Wyłączając szczególne pułapy, o których mowa w art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1454/2001 oraz szczególną rezerwę, przewidzianą w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1017/94.
(2) Wyłączając szczególne pułapy, przewidziane w art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1452/2001.
(3) Wyłączając szczególne pułapy, przewidziane odpowiednio w art. 13 ust. 3 i art. 22 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1453/2001.

ZAŁĄCZNIK  III

Tabela przeliczeniowa na sztuki duże (LU), o której mowa w art. 12 i 13

Samce i jałówki powyżej 24 miesiąca życia, krowy mamki, krowy mleczne	1,0 LU
Samce i jałówki w wieku od sześciu do 24 miesięcy	0,6 LU
Owce	0,15 LU
Kozy	0,15 LU

ZAŁĄCZNIK  IV ³¹

PŁATNOŚCI DODATKOWE

Całkowite kwoty, o których mowa w art. 14

(wyrażone w milionach euro)
	2002 i następne lata
Belgia	39,4
Republika Czeska	8,776017
Dania	11,8
Niemcy	88,4
Estonia	1,13451
Grecja	3,8
Hiszpania	33,1
Francja	93,4
Irlandia	31,4
Włochy	65,6
Cypr	0,308945
Łotwa	1,33068
Litwa	4,942267
Luksemburg	3,4
Węgry	2,936076
Malta	0,0637
Niderlandy	25,3
Austria	12,0
Polska	27,3
Portugalia	6,2
Słowenia	2,964780
Słowacja	4,500535
Finlandia	6,2
Szwecja	9,2
Zjednoczone Królestwo	63,8

ZAŁĄCZNIK  V

TABELA KORELACJI

rozporządzenie (EWG) nr 805/68	niniejsze rozporządzenie
art. 1	art. 1
art. 2	art. 2
art. 4	-
art. 4 lit. a) tiret pierwsze i drugie	art. 3 lit. a) i b)
art. 4b ust. 1	art. 4 ust. 1
art. 4b ust. 2 akapit pierwszy	art. 4 ust. 2
art. 4b ust. 2 akapit drugi	art. 4 ust. 3 lit. a)
art. 4b ust. 3 lit. a) akapit trzeci	art. 3 lit. c)
art. 4b ust. 3 lit. a)	-
art. 4b ust. 4	-
art. 4b ust. 5	art. 4 ust. 6
art. 4b ust. 7 lit. a)	-
art. 4b ust. 8	art. 4 ust. 8
art. 4c ust. 1 akapit drugi	art. 5 ust. 4
art. 4c ust. 1 akapit trzeci	art. 5 ust. 1 akapit drugi
art. 4c ust. 2 akapit drugi	art. 5 ust. 2
art. 4c ust. 2 akapit trzeci	art. 5 ust. 4
art. 4c ust. 3 akapit trzeci	art. 5 ust. 3 akapit trzeci
art. 4c ust. 4	art. 5 ust. 5
art. 4d ust. 1 zdanie pierwsze	art. 6 ust. 1 zdanie pierwsze
art. 4d ust. 1 lit. a)	-
art. 4d ust. 2 zdanie pierwsze	art. 6 ust. 3
art. 4d ust. 3 lit. a)	-
art. 4d ust. 5	art. 6 ust. 2 lit. a)
art. 4d ust. 6 akapit pierwszy	art. 6 ust. 2 lit. b) zdanie pierwsze
art. 4d ust. 6 akapit drugi do czwartego	-
art. 4d ust. 6 akapit piąty	art. 6 ust. 2 akapit drugi
art. 4d ust. 8 tiret drugie	art. 6 ust. 7
art. 4e ust. 1 akapit pierwszy zdanie pierwsze	art. 8 ust. 1 akapit pierwszy
art. 4e ust. 1 akapit pierwszy zdanie drugie	art. 8 ust. 4 akapit drugi tiret drugie
art. 4e ust. 1 akapit drugi	art. 8 ust. 1 akapit drugi
art. 4e ust. 2	art. 8 ust. 2
art. 4e ust. 3	art. 8 ust. 3
art. 4e ust. 4	-
art. 4e ust. 5	art. 8 ust. 4 akapit pierwszy i akapit drugi tiret pierwsze
art. 4f ust. 4 akapit drugi tiret pierwsze i drugie	art. 9 ust. 4 akapit pierwszy i drugi
art. 4g ust. 3	art. 12 ust. 2
art. 4g ust. 4a	-
art. 4g ust. 5	art. 12 ust. 3
art. 4i	-
art. 4j ust. 1-3	art. 23 ust. 1-3
art. 4k	-
art. 4l	art. 25
art. 5	-
art. 6 ust. 1	art. 47 ust. 2
art. 6 ust. 2	art. 47 ust. 3
art. 6 ust. 3	art. 47 ust. 4
art. 6 ust. 4	art. 47 ust. 5
art. 6 ust. 5	art. 47 ust. 6
art. 6 ust. 6	art. 47 ust. 7
art. 6 ust. 7	art. 47 ust. 8
art. 6a	-
art. 7	-
art. 8	art. 48
art. 9	art. 29
art. 10	art. 30
art. 11	art. 31
art. 12 ust. 1 akapit drugi	art. 32 ust. 1 akapit drugi
art. 12 ust. 2-4	art. 32 ust. 2-4
art. 13 ust. 1-3	art. 33 ust. 1-3
art. 13 ust. 4 akapit pierwszy i drugi	art. 33 ust. 4 akapit pierwszy i drugi
art. 13 ust. 5-12	art. 33 ust. 5-12
art. 14	art. 34
art. 15	art. 35
art. 16	art. 36
art. 22	-
art. 22a ust. 1	art. 38 ust. 1
art. 22a ust. 2	-
art. 22a ust. 3	art. 38 ust. 2
art. 23	art. 39
art. 24	art. 40
art. 25	art. 41
art. 26 ust. 1	art. 42
art. 26 ust. 2	-
art. 27	art. 43
art. 28	art. 44
art. 29	-
art. 30	art. 45
art. 30a	-
art. 31	art. 46
art. 32	-
art. 33	-
załącznik	-
załącznik II	-

1 Art. 1 ust. 1:

- zmieniony przez art. 4 rozporządzenia Komisji nr 2345/2001 z dnia 30 listopada 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.315.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2002 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst, gdyż przywoływany akt zmieniający nie został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Komisji nr 98/2008 z dnia 1 lutego 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.29.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2008 r. Zmiany nie zostały bezpośrednio naniesione na tekst, ponieważ ich wprowadzenie spowodowałoby niespójność treści zmienianego przepisu wynikającą z faktu, że nie wszystkie akty prawne zawierające zmiany do tegoż przepisu zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym. Według ujednoliconej wersji przepisu opartej na aktach zmieniających opublikowanych pierwotnie w wydaniu angielskim Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich (obecnie Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej) art. 1 ust. 1 zmienia się następująco:

kod CN "0210 90 41" zastępuje się kodem CN "0210 99 51";

kod CN "0210 90 90" zastępuje się kodem CN "0210 99 90";

kody CN "0206 10 91" oraz "0206 10 99" zastępuje się kodem CN "0206 10 98";

kody CN "0206 21 00", "0206 22 90" oraz "0206 29 99" zastępuje się kodami CN "0206 21 00", "0206 22 00" oraz "0206 29 99;

kod CN "0210 90 49" zastępuje się kodem CN "0210 99 59";

kody CN "1602 50 31 do 1602 50 80" zastępuje się kodami CN "1602 50 31" oraz "1602 50 95".

2 Art. 3 zmieniony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

3 Art. 4 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

4 Art. 5 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

5 Art. 6 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

6 Art. 7 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

7 Art. 8 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

8 Art. 9 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

9 Art. 10 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

10 Art. 11 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

11 Art. 12 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

12 Art. 13 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

13 Art. 14 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

14 Art. 15 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

15 Art. 16 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

16 Art. 17 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

17 Art. 17a skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

18 Art. 18 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

19 Art. 19 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

20 Art. 20 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

21 Art. 21 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

22 Art. 22 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

23 Art. 23 zmieniony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

24 Art. 24 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

25 Art. 25 skreślony przez art. 152 lit. b) rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2005 r.

26 Art. 39 zmieniony przez art. 4 rozporządzenia nr 1913/2005 z dnia 23 listopada 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.307.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 grudnia 2005 r.

27 Art. 43 zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 2003 r.

28 Art. 47 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr 1512/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.201.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lipca 2001 r.

29 Załącznik I:

-zmieniony przez art. 1 pkt1 rozporządzenia nr 1455/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.198.58) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 2001 r.

- zmieniony przez art. 150 pkt 2 rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającegowspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającegookreślone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającegorozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001(Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2004 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

30 Załącznik II:

-zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1455/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.198.58) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 lipca 2001 r.

- zmieniony przez art. 150 pkt 3 rozporządzenia nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającegowspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającegookreślone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającegorozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001(Dz.U.UE.L.03.270.1) z dniem 1 stycznia 2004 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

31 Załącznik IV zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1999.160.21
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie 1254/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny
• Data aktu: 17/05/1999
• Data ogłoszenia: 26/06/1999
• Data wejścia w życie: 26/06/1999, 01/01/2000, 01/05/2004