RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 203,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Instytucje i Państwa Członkowskie przywiązują duże znaczenie do ochrony interesów finansowych Wspólnot i zwalczania nadużyć finansowych i każdej innej nielegalnej działalności szkodliwej dla interesów finansowych Wspólnot; odpowiedzialność Komisji w tym zakresie jest ściśle związana z jej zadaniem wykonywania budżetu na mocy art. 179 Traktatu Euratom; znaczenie tego działania potwierdzone jest art. 183a Traktatu Euratom.
(2) Ochrona interesów finansowych Wspólnot dotyczy nie tylko zarządzania środkami przyznanymi w budżecie, ale odnosi się również do środków mających wpływ lub mogących mieć wpływ na jej aktywa.
(3) Aby zrealizować te cele, należy wykorzystać wszystkie będące w dyspozycji środki, w szczególności pod kątem obowiązków dochodzeniowych przekazanych Wspólnocie, zachowując przy tym aktualny podział i równowagę obowiązków między szczeblem krajowym i wspólnotowym.
(4) Aby wzmocnić środki do zwalczania nadużyć finansowych, Komisja, w poszanowaniu zasady wewnętrznej autonomii organizacyjnej każdej instytucji, powołała spośród swoich jednostek decyzją 1999/352/WE, EWWiS, Euratom(4) Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (zwany dalej "Urzędem"), jednostkę odpowiedzialną za prowadzenie dochodzeń administracyjnych w sprawie nadużyć finansowych; dała ona Urzędowi całkowitą niezależność w wykonywaniu jego zadań dochodzeniowych.
(5) Odpowiedzialność Urzędu, jako jednostki powołanej przez Komisję dotyczy, oprócz ochrony interesów finansowych, wszystkich działań mających związek z ochroną interesów Wspólnot przed niezgodnymi z prawem zachowaniami, które mogą prowadzić do postępowania administracyjnego lub karnego.
(6) Należy zapewnić, aby Urząd zabezpieczał współpracę między Państwami Członkowskimi i Komisją mającą na celu ochronę interesów finansowych Wspólnot.
(7) Uwzględniając potrzebę wzmocnienia walki z nadużyciami finansowymi, korupcją i każdą inną nielegalną działalności szkodzącą interesom finansowym Wspólnot, Urząd musi posiadać możliwość prowadzenia wewnętrznych dochodzeń we wszystkich instytucjach, organach, urzędach i agencjach ustanowionych Traktatami WE i Euratom lub na ich podstawie (zwanych dalej "instytucjami, organami, urzędami i agencjami").
(8) Decyzja 1999/352/WE, EWWiS, Euratom przewiduje, że do celów dochodzeniowych Urząd wykonuje uprawnienia przyznane przez ustawodawcę wspólnotowego w granicach i na warunkach przez niego określonych.
(9) Należy powierzyć Urzędowi wykonywanie uprawnień przyznanych Komisji rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu i inspekcji przeprowadzanych przez Komisję i mających na celu ochronę interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami(5); należy ponadto zezwolić Urzędowi na wykonywanie innych uprawnień powierzonych Komisji w celu przeprowadzania kontroli i inspekcji na miejscu w Państwach Członkowskich, w szczególności w celu wykrywania nieprawidłowości zgodnie z wymogami art. 9 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich(6).
(10) Dochodzenia muszą być prowadzone zgodnie z Traktatem, w szczególności z protokołem w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, z poszanowaniem regulaminu pracowniczego urzędników i warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot (zwanego dalej "regulaminem pracowniczym"), jak również z pełnym poszanowaniem praw człowieka i fundamentalnych wolności, w szczególności zasady bezstronności, prawa osoby, której to dotyczy, do wyrażenia opinii na temat dotyczących jej stanów faktycznych i prawa do tego, aby wnioski dochodzeniowe formułowane były tylko na podstawie elementów posiadających wartość dowodową; w tym celu instytucje, organy, urzędy i agencje będą musiały ustanowić warunki, i zasady prowadzenia takich dochodzeń wewnętrznych; w wyniku tego trzeba zmienić regulamin pracowniczy w taki sposób, aby określał on prawa i obowiązki urzędników i innych pracowników w zakresie dochodzeń wewnętrznych.
(11) Dochodzenia wewnętrzne mogą być prowadzone tylko, gdy Urząd zapewniony będzie miał dostęp do wszystkich pomieszczeń instytucji, organów, urzędów i agencji, jak również do wszystkich dokumentów i informacji przez nie przechowywanych.
(12) Dla zapewnienia niezależności Urzędu w wykonywaniu jego zadań powierzonych niniejszym rozporządzeniem, należy wyposażyć jego dyrektora w uprawnienia do wszczynania dochodzeń z własnej inicjatywy.
(13) Do właściwych władz krajowych lub, w zależności od przypadku, instytucji, organów, urzędów lub agencji, należy podejmowanie decyzji w sprawie zakończonych dochodzeń na podstawie sprawozdania sporządzonego przez Urząd, należy jednak nałożyć na dyrektora Urzędu obowiązek bezpośredniego przekazywania organom sądowym właściwego Państwa Członkowskiego informacji zebranych przez Urząd podczas dochodzeń wewnętrznych dotyczących stanów, które mogą prowadzić do wszczęcia postępowania karnego.
(14) Należy określić warunki wykonywania obowiązków przez pracowników Urzędu, jak również warunki dotyczące nadzoru dyrektora w zakresie jego odpowiedzialności za prowadzenie dochodzeń przez pracowników Urzędu.
(15) Aby współpraca pomiędzy Urzędem, Państwami Członkowskimi i właściwymi instytucjami, organami, urzędami i agencjami przebiegała poprawnie, należy zorganizować wzajemną wymianę informacji w poszanowaniu poufności informacji objętych tajemnicą zawodową, zapewniając, aby korzystały one z ochrony, jaka przysługuje tego rodzaju danym.
(16) Dla zapewnienia, aby wyniki dochodzeń prowadzonych przez pracowników Urzędu były brane pod uwagę i dla zapewnienia koniecznej kontynuacji działań, raporty muszą posiadać status dowodu dopuszczalnego w postępowaniu administracyjnym lub sądowym; w tym celu muszą być one sporządzane z uwzględnieniem zasad przygotowywania urzędowych raportów w Państwach Członkowskich.
(17) Urząd powinien korzystać z niezależności w realizowaniu swojej funkcji; dla wzmocnienia tej niezależności Urząd poddawany jest regularnej kontroli w zakresie prowadzonych przez niego dochodzeń, przeprowadzanej przez Komitet Nadzoru, w skład którego wchodzą niezależne osoby z zewnątrz, posiadające wysokie kwalifikacje w dziedzinie pozostającej w zakresie kompetencji Urzędu; Komitet ten będzie również pomagał dyrektorowi Urzędu w wypełnianiu jego obowiązków.
(18) Dochodzenia administracyjne prowadzone są z upoważnienia dyrektora Urzędu, przy zachowaniu pełnej niezależności od instytucji, organów, urzędów i agencji oraz od Komitetu Nadzoru.
(19) Obowiązkiem dyrektora Urzędu jest zapewnienie ochrony danych osobowych i przestrzegania poufnego charakteru informacji zebranych w trakcie dochodzeń; należy ponadto zapewnić urzędnikom i innym pracownikom Wspólnot ochronę prawną odpowiadającą ochronie przewidzianej w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego.
(20) Po upływie okresu trzech lat działalność Urzędu musi zostać poddana ocenie.
(21) Niniejsze rozporządzenie w żadnym razie nie osłabia uprawnień i odpowiedzialności Państw Członkowskich do podejmowania działań zwalczających nadużycia finansowe, które mają wpływ na interesy finansowe Wspólnot; przyznanie niezależnemu Urzędowi uprawnień do prowadzenia zewnętrznych dochodzeń administracyjnych w tym zakresie jest całkowicie zgodne z zasadą pomocniczości; działalność tego Urzędu ma przyczynić się do skuteczniejszego zwalczania oszustw, korupcji i wszelkiej innej nielegalnej działalności mającej wpływ na interesy finansowe Wspólnot i jest ona również zgodna z zasadą proporcjonalności,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 25 maja 1999 r.
|
W imieniu Rady |
|
H. EICHEL |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 21 z 26.1.1999, str. 10.
(2) Opinia wydana dnia 6 maja 1999 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(3) Opinia wydana dnia 15 kwietnia 1999 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(4) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, str. 20.
(5) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, str. 2.
(6) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, str. 1.
(7) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, str. 31.