RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 130s ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomicznego-Społecznego(2),
uwzględniając opinię Komitetu Regionów(3),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 189c Traktatu(4),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Celem dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko(5) jest zapewnienie właściwym władzom odpowiednich informacji umożliwiających im podjęcie decyzji dotyczącej szczególnego przedsięwzięcia z pełną wiedzą o jego prawdopodobnie znaczącym wpływie na środowisko naturalne; procedura oceny jest podstawowym instrumentem polityki ochrony środowiska naturalnego, jak to określono w art. 130r Traktatu oraz Piątego Wspólnotowego Programu polityki i działań w odniesieniu do środowiska naturalnego i trwałego rozwoju.
(2) Zgodnie z art. 130r ust. 2 Traktatu, polityka Wspólnoty w dziedzinie środowiska naturalnego oparta jest na zasadzie ostrożności oraz podejmowania działań zapobiegawczych tak, aby szkody wyrządzone w środowisku naturalnym były priorytetowo usuwane u źródła oraz zgodnie z regułą "zanieczyszczający płaci".
(3) Podstawowe zasady oceny skutków środowiskowych powinny zostać zharmonizowane, jednakże Państwa Członkowskie mogą ustanowić bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące ochrony środowiska naturalnego.
(4) Doświadczenie nabyte w zakresie oceny wpływu na środowisko naturalne, opisane w sprawozdaniu w sprawie wykonania dyrektywy 85/337/EWG przyjętym przez Komisję dnia 2 kwietnia 1993 r. wskazuje, że niezbędne jest wprowadzenie przepisów, które wyjaśnią, uzupełnią i poprawią zasady dotyczące procedur oceny w celu zapewnienia bardziej zharmonizowanego i efektywnego stosowania dyrektywy.
(5) Przedsięwzięcia, których ocena jest wymagana, powinny uzyskać zezwolenie na ich realizację; ocena powinna być dokonana przed przyznaniem zezwolenia.
(6) Stosowne jest uzupełnianie wykazu przedsięwzięć mających znaczący wpływ na środowisko naturalne, i które z tego powodu muszą z reguły podlegać systematycznej ocenie.
(7) Przedsięwzięcia innego rodzaju mogą nie wywierać w każdym przypadku znaczących skutków na środowisko naturalne; przedsięwzięcia te powinny podlegać ocenie wtedy, gdy Państwa Członkowskie uznają, że mogą znacząco oddziaływać na środowisko.
(8) Państwa Członkowskie mogą ustalać progi lub kryteria określające, jakie przedsięwzięcia powinny podlegać ocenie ze względu na znaczenie ich skutków środowiskowych; Państwa Członkowskie nie powinny być zobowiązane do badania przedsięwzięć, które nie osiągają wyznaczonych progów lub nie spełniają ustalonych kryteriów.
(9) Ustalając takie progi lub kryteria albo przeprowadzając indywidualne badania przedsięwzięć w celu określenia, które z przedsięwzięć powinno podlegać ocenie z punktu widzenia ich znaczących skutków środowiskowych, Państwa Członkowskie powinny brać pod uwagę odpowiednie kryteria selekcji określone w niniejszej dyrektywie; zgodnie z zasadą subsydiarności Państwa Członkowskie mają najlepsze możliwości do zastosowania tych kryteriów w szczególnych przypadkach.
(10) Istnienie kryterium lokalizacji w odniesieniu do obszarów specjalnie chronionych wyznaczonych przez Państwa Członkowskie zgodnie z dyrektywą Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa(6) i 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory(7), nie oznacza koniecznie, że przedsięwzięcia na tych obszarach podlegają automatycznie ocenie zgodnie z niniejszą dyrektywą.
(11) Stosowne jest wprowadzenie procedury, która umożliwi wykonawcy uzyskanie opinii od właściwych władz, dotyczącej treści i zakresu informacji, która ma być opracowana i dostarczona w celu przeprowadzenia oceny; w ramach tej procedury Państwa Członkowskie mogą żądać, aby wykonawca dostarczył, między innymi, alternatywne rozwiązania dla przedsięwzięć, w sprawie których zamierza złożyć wniosek.
(12) Pożądane jest wzmocnienie przepisów dotyczących oceny wpływu na środowisko naturalne w kontekście transgranicznym, w celu uwzględnienia inwestycji na poziomie międzynarodowym.
(13) Wspólnota podpisała Konwencję o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym z dnia 25 lutego 1991 r.,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 3 marca 1997 r.
|
W imieniu Rady |
|
M. DE BOER |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 130 z 12.5.1994, str. 8 oraz Dz.U. C 81 z 19.3.1996, str. 14.
(2) Dz.U. C 393 z 31.12.1994, str. 1.
(3) Dz.U. C 210 z 14.8.1995, str. 78.
(4)Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 11 października 1995 r. (Dz.U. C 287 z 30.10.1995, str. 101), wspólne stanowisko Rady z dnia 25 czerwca 1996 r. (Dz.U. C 248 z 26.8.1996, str. 75) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 listopada 1996 r. (Dz.U. C 362 z 2.12.1996, str. 103).
(5) Dz.U. L 175 z 5.7.1985, str. 40. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(6) Dz.U. L 103 z 25.4.1979, str. 1. Dyrektywa zmieniona ostatnio Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(7) Dz.U. L 206 z 22.7.1992, str. 7.