Dyrektywa 72/462/EWG w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przed przywozem z państw trzecich bydła, trzody chlewnej i świeżego mięsa

DYREKTYWA RADY

z dnia 12 grudnia 1972 r.

w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, owiec i kóz, trzody chlewnej, świeżego mięsa lub produktów mięsnych ^{* 1}

(72/462/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 31 grudnia 1972 r.)

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niektóre zmiany niniejszego aktu prawnego nie zostały bezpośrednio naniesione na tekst, ponieważ akty wprowadzające zmiany nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym. Jednostki redakcyjne tekstu zmienione przez te akty zostały wyróżnione kursywą, natomiast ich aktualna treść została podana w wersji anglojęzycznej w przypisie znajdującym się przy zmienionej jednostce.

Tekst niniejszego aktu prawnego nie uwzględnia wszystkich zmian. Niektóre akty zmieniające nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym, ponieważ instytucje UE uznały zmiany wynikające z nich za pochłonięte przez akty zmieniające opublikowane w kolejnych tomach tego wydawnictwa.

.................................................

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

Wspólnota ustanowiła przepisy wykonawcze w odniesieniu do wymogów zdrowotnych dotyczących handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem i trzodą chlewną oraz świeżym mięsem;

konieczne jest zatem, zgodnie z wymogami przewidzianymi w powołanych powyżej przepisach, zdefiniowanie wspólnotowych przepisów stosowanych w przywozie takich zwierząt i mięsa z państw trzecich;

przepisy te wymagają sporządzenia wykazu, obowiązującego dla całej Wspólnoty, państw trzecich lub części państw trzecich i zakładów, z których mogą być przywożone zwierzęta i świeże mięso;

wybór tych krajów i zakładów musi opierać się na ogólnych kryteriach takich jak stan zdrowia cieląt, organizacja i uprawnienia służb weterynaryjnych oraz obowiązujące przepisy weterynaryjne; ponadto należy ustanowić, że zakłady powinny spełniać określone szczególne normy mające na celu zapewnienie, że pochodzące z nich mięso spełnia warunki zdrowotne uznane przez Wspólnotę za niezbędne;

poza tym nie należy zezwalać na przywóz zwierząt i świeżego mięsa z państw, w których stwierdzono występowanie chorób zakaźnych, niewystępujących we Wspólnocie lub z państw, które są wolne od takich chorób od niedawna i które w związku z tym stanowią poważne zagrożenie dla wspólnotowych stad; powyższa uwaga odnosi się także do przywozu z państw trzecich, w których przeprowadzane są szczepienia przeciwko takim chorobom;

ogólne warunki stosowane w przywozie ze wszystkich państw trzecich powinny zostać uzupełnione warunkami specjalnymi określanymi na podstawie sytuacji zdrowotnej panującej w każdym z tych państw; z powodu technicznego rodzaju i zróżnicowania kryteriów, na podstawie których ustala się specjalne warunki, należy, w celu ich zdefiniowania, odwołać się do elastycznej i przyspieszonej wspólnotowej procedury, na mocy której Komisja i Państwa Członkowskie będą ściśle współpracować;

przedstawianie formularza świadectwa przy przywozie zwierząt stanowi skuteczny środek kontroli stosowania przepisów wspólnotowych; w przepisach takich mogą być zawarte przepisy szczególne, które mogą różnić się w poszczególnych państwach trzecich i w związku z tym należy uwzględnić powyższe różnice w redagowaniu formularzy świadectw;

inspekcja przeprowadzana w związku z przywozem musi obejmować również pochodzenie i stan zdrowia zwierząt;

przy wprowadzeniu zwierząt na obszar Wspólnoty i w okresie ich transportu do miejsca przeznaczenia należy upoważnić Państwa Członkowskie do podejmowania wszelkich odpowiednich środków, włączając w to ubój i usuwanie, wymaganych w celu ochrony zdrowia publicznego i zwierząt;

należy ustanowić wymóg, że świeże mięso powinno pochodzić z zatwierdzonych zakładów oraz określić warunki o charakterze zdrowotnym i warunki inspekcji, które powinny być przestrzegane, w szczególności, przy produkcji, przechowywaniu i transporcie mięsa;

Państwa Członkowskie powinny przyjąć wspólne stanowisko w odniesieniu do świeżego mięsa, którego przywóz do Wspólnoty jest zabroniony ze względu na jego stan sanitarny i w szczególności należy wprowadzić zakaz przywozu mięsa zawierającego ilości śladowe substancji szkodliwych lub takich, które mogą powodować, że ich spożycie będzie niebezpieczne lub szkodliwe dla zdrowia ludzi;

przedstawianie świadectwa zdrowia publicznego lub świadectwa zdrowia zwierząt, wystawianego przez urzędowego lekarza weterynarii państwa trzeciego, dokonującego wywozu, jest najodpowiedniejszym sposobem zagwarantowania, że przesyłka świeżego mięsa może zostać dopuszczona do przywozu;

świeże mięso powinno, niezależnie od procedury celnej, na podstawie której jest ono zgłaszane, zostać poddane, po wprowadzeniu na obszar Wspólnoty, kontroli zapobiegającej skierowaniu mięsa, któremu nie towarzyszą wymagane świadectwa, przywożonego z państwa trzeciego, z którego przywóz nie jest dozwolony lub którego świadectwo nie jest należycie wypełnione;

w celu kontroli przestrzegania przepisów niniejszej dyrektywy przez państwo trzecie, dokonujące wywozu oraz aby nie dopuścić do przywozu mięsa stanowiącego zagrożenie dla zdrowia ludzi, każda przesyłka przywożonego świeżego mięsa musi zostać poddana, przy przywozie przez Państwa Członkowskie, inspekcji zdrowia i weterynaryjnej, które powinny być przeprowadzane przez urzędowego lekarza weterynarii; należy ustanowić, że, w celu jednolitego przeprowadzania inspekcji związanych z przywozem, zasady dokonywania tych inspekcji, zostaną przyjęte zgodnie z procedurą, na mocy której realizowana jest ścisła współpraca Państw Członkowskich i Komisji;

do każdej przesyłki świeżego mięsa dopuszczonej w Państwie Członkowskim w następstwie przeprowadzenia inspekcji przywozowej, w przypadku mięsa skierowanego do innego Państwa Członkowskiego, z wyjątkiem mięsa rozebranego po przywozie w zatwierdzonym zakładzie rozbioru, należy dołączyć świadectwo urzędowo potwierdzające spełnienie określonych warunków przywozu;

inspekcje zwierząt i mięsa przeprowadzane są w ogólnym interesie Wspólnoty; należy w związku z tym postanowić, że będą one przeprowadzane w miejscach zatwierdzonych na podstawie wspólnotowych kryteriów i zgodnie ze wspólnotową procedurą;

każde Państwo Członkowskie powinno posiadać możliwość wprowadzenia natychmiastowego zakazu przywozu z państwa trzeciego w przypadku istnienia zagrożenia dla zdrowia publicznego i zwierząt; w takim przypadku należy zapewnić bezzwłocznie koordynacją stanowisk Państw Członkowskich wobec tego państwa trzeciego, bez uszczerbku dla ewentualnych zmian wykazu państw i zakładów upoważnionych do wywozu do Wspólnoty;

biegłym lekarzom weterynarii Wspólnoty należy powierzyć kontrolę przestrzegania przepisów dyrektywy, w szczególności w państwach trzecich;

zanim ustanowione w ten sposób przepisy wejdą w życie, Wspólnota powinna przygotować akty wykonawcze niezbędne do ich realizacji i Państwa Członkowskie wprowadzą istotne zmiany w ich ustawodawstwie; w związku z tym wprowadzenie w życie tych przepisów należy przeprowadzić stopniowo,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ  I

Przepisy ogólne

Artykuł  1 ²

1. 3 Niniejszą dyrektywę stosuje się do przywozu z państw trzecich:

– zwierząt domowych z gatunków bydła i trzody chlewnej przeznaczonych do hodowli, produkcji lub uboju;

– zwierzęta domowych gatunków owiec i kóz hodowlanych, przeznaczone na chów, tuczne lub rzeźne.

– świeżego mięsa zwierząt domowych należących do następujących gatunków: bydła (włącznie z gatunkami Bubalus bubalis i Bison bison), trzody chlewnej, owiec i kóz oraz domowych zwierząt jednokopytnych.

– do celów art. 3, świeżego mięsa z dzikich zwierząt parzystokopytnych i dzikich zwierząt jednokopytnych w zakresie, w jakim dotyczy to dozwolonego przywozu z niektórych państw trzecich pochodzenia.

– produktów mięsnych wytworzonych ze świeżego mięsa, jak określono w tiret drugim, z wyjątkiem świeżego mięsa określonego w art. 5 dyrektywy 64/433/EWG i odpowiednich przepisach art. 20 dyrektywy 72/462/EWG.

2. Niniejszej dyrektywy nie stosuje się do:

a) zwierząt przeznaczonych czasowo wyłącznie do wypasu lub pracy, w sąsiedztwie granic Wspólnoty;

b) ⁴ mięsa i produktów mięsnych innych niż określone w lit. e), stanowiących osobisty bagaż podróżnych, przeznaczonego do spożycia przez nich, o ile ilość przewożonego mięsa nie przekracza 1 kg na osobę i pod warunkiem, że jest ono przywożone z państwa trzeciego lub jego części, które znajdują się w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 3 i z których przywóz nie jest zakazany na mocy art. 28;

c) ⁵ mięsa i produktów mięsnych innych niż określone w lit. e), znajdujących się w małych przesyłkach wysyłanych do osób fizycznych, pod warunkiem że przywóz takiego mięsa i produktów mięsnych nie jest dokonywany w celach handlowych, o ile wysyłana ilość nie przekracza 1 kg i pod warunkiem, że są one przywożone z państwa trzeciego lub jego części, które znajdują się wykazie sporządzonym zgodnie z art. 3 i z których przywóz nie jest zakazany na mocy art. 28;

d) mięsa i produktów mięsnych przeznaczonych na potrzeby personelu i pasażerów, znajdujących się w środkach transportu dokonujących przewozów międzynarodowych;

W przypadku gdy takie mięso lub produkty mięsne, lub ich odpady kuchenne, są rozładowywane, muszą zostać zniszczone. Niszczenie mięsa lub produktów mięsnych nie jest jednak konieczne, jeśli są one przeładowywane bezpośrednio lub po tymczasowym przechowaniu pod dozorem celnym z jednego środka transportu na drugi.

e) ⁶ w przypadku gdy produkty mięsne w ilości nie większej niż jeden kilogram, zostały poddane obróbce cieplnej w hermetycznie zamkniętych kontenerach, o objętości Fo 3,00 lub większej, i jednocześnie:

(i) stanowią bagaż osobisty podróżnych przeznaczony do spożycia przez nich;

(ii) są przesyłane w małych przesyłkach do osób fizycznych, pod warunkiem, że przywóz takich produktów mięsnych nie jest dokonywany w celach handlowych.

Artykuł  2 ⁷

Do celów niniejszej dyrektywy definicje zamieszczone w art. 2 dyrektyw Rady 64/432/EWG, 64/433/EWG, 72/461/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, trzody chlewnej i świeżego mięsa⁽¹⁾, ostatnio zmienione dyrektywą 89/662/EWG⁽²⁾, dyrektywą Rady 77/99/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi⁽³⁾, ostatnio zmienionej dyrektywą 89/662/EWG i dyrektywą 91/68/EWG⁽⁴⁾, są stosowane w razie potrzeby.

Jednakże, do celów niniejszej dyrektywy, nie mają zastosowania definicje mięsa drobiowego zawarte w art. 1 dyrektywy 71/118/EWG.

Ponadto:

a) urzędowy lekarz weterynarii oznacza lekarza weterynarii, uznanego przez właściwy organ centralny Państwa Członkowskiego lub państwa trzeciego;

b) kraj przeznaczenia oznacza Państwo Członkowskie, do którego zwierzęta, świeże mięso lub produkty mięsne wysyłane są z państwa trzeciego;

c) "państwo trzecie" oznacza państwo, w którym nie obowiązują dyrektywy 64/432/EWG, 64/433/EWG, 77/99/EWG i 91/68/EWG;

d) przywóz oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty zwierząt, świeżego mięsa lub produktów mięsnych pochodzących z państw trzecich;

e) "gospodarstwo" oznacza przedsiębiorstwo rolne, przemysłowe lub handlowe podlegające urzędowej kontroli, znajdujące się na terytorium państwa trzeciego, w którym hodowlane, produkcyjne lub rzeźne bydło, trzoda chlewna lub owce lub kozy hodowlane, przeznaczone na chów, tuczone lub rzeźne są stale trzymane lub hodowane;

f) obszar wolny od chorób epizootycznych oznacza obszar, w którym zwierzęta nie są dotknięte, zgodnie z urzędowymi ustaleniami, żadną z chorób zakaźnych umieszczonych w wykazie sporządzonym zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29, w okresie i w promieniu strefy, określonych zgodnie z tą samą procedurą.

Artykuł  3 ⁸

1. 9 Rada, stanowiąc na wniosek Komisji, biorąc pod uwagę sytuację zdrowotną w nich panującą, sporządza wykaz państw lub części państw, w stosunku do których Państwa Członkowskie wydają zezwolenia na przywóz:

– bydła, trzody chlewnej, owiec i kóz przeznaczonych do hodowli, produkcji lub uboju,

– świeżego mięsa zwierząt domowych należących do następujących gatunków: bydło (włącznie z bawołami), trzoda chlewna, owce i kozy lub domowe zwierzęta jednokopytne, oraz produktów mięsnych wytworzonych z mięsa tych zwierząt,

– świeżego mięsa z dzikich zwierząt parzystokopytnych i dzikich jednokopytnych,

Biorąc pod uwagę sytuację zdrowotną w tych krajach lub ich częściach.

Dopuszcza się uzupełnienie lub zmianę treści niniejszego wykazu zgodnie z procedurą określoną w art. 30, w szczególności w stosunku do sporządzania nagłówków dotyczących produktów mięsnych z odniesieniem, w miarę potrzeby, do gatunków zwierząt i, w przypadku określonym w art. 21a ust. 2, do wymaganej obróbki.

2. 10 Przy podejmowaniu decyzji, w przypadku do bydła, trzody chlewnej, owiec i kóz oraz świeżego mięsa i produktów mięsnych, dotyczącej umieszczenia w wykazie państwa lub części państwa, określonej w ust. 1, uwzględnia się w szczególności:

a) stan zdrowia inwentarza żywego, innych zwierząt domowych i dzikich w państwie trzecim, mając na uwadze w szczególności egzotyczne choroby zwierząt i sytuację sanitarną panującą w tym państwie, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt Państw Członkowskich;

b) częstotliwość i szybkość przekazywania informacji dostarczanych przez państwo trzecie, dotyczących występowania na jego terytorium zakaźnych chorób zwierzęcych, w szczególności wymienionych w wykazach A i B Międzynarodowego Biura Chorób Epizootycznych;

c) przepisy tych państw w zakresie zapobiegania i kontrolowania chorób zwierząt;

d) struktury służb weterynaryjnych w tych państwach i zakres uprawnień tych służb;

e) organizację i wprowadzanie w życie środków mających na celu zapobieganie i zwalczanie zwierzęcych chorób zakaźnych;

f) ustawodawstwo tego państwa dotyczące stosowania substancji, w szczególności ustawodawstwo dotyczące zakazu lub zezwolenia na stosowanie substancji, ich dystrybucję i wprowadzanie do obrotu, oraz przepisy dotyczące dawkowania i inspekcji.

3. Do celów podejmowania decyzji, w przypadku produktów mięsnych, dotyczącej umieszczenia w wykazie określonym w ust. 1 państwa lub części państwa, uwzględnia się między innymi gwarancje ustanowione w państwie trzecim w odniesieniu do zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

4. Wykaz, określony w ust. 1 i wszystkie wprowadzane do niego zmiany są publikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  4 ¹¹

1. Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29 sporządza się jeden lub więcej wykazów zakładów, w stosunku do których Państwa Członkowskie mogą dopuścić przywóz świeżego mięsa lub produktów mięsnych. Zgodnie ze szczegółowymi przepisami wykonawczymi, jakie ma ustalić Komisja zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 30, wykaz lub wykazy mogą być zmieniane lub uzupełnianie przez Komisję zgodnie z wynikiem inspekcji określonych w art. 5, o czym Komisja wcześniej powiadamia Państwa Członkowskie.

W przypadku trudności, sprawę powierza się Komitetowi zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29.

Przed dniem 1 stycznia 1990 r. Rada dokona przeglądu tych przepisów na podstawie raportu Komisji.

2. Przy podejmowaniu decyzji dotyczącej umieszczenia rzeźni, zakładu rozbioru, zakładu zaangażowanego w wytwarzanie produktów mięsnych lub chłodni położonych poza rzeźnią, w jednym z wykazów, określonych w ust. 1, uwzględnia się w szczególności:

a) gwarancje jakie może zaproponować państwo trzecie w odniesieniu do przestrzegania przepisów niniejszej dyrektywy;

b) przepisy państwa trzeciego dotyczące podawania zwierzętom rzeźnym jakichkolwiek substancji, które mogą mieć wpływ na walory zdrowotne mięsa lub produktów mięsnych;

c) ¹² w odniesieniu do świeżego mięsa zgodność, w każdym szczególnym przypadku, z przepisami niniejszej dyrektywy oraz z załącznikiem I do dyrektywy 64/433/EWG.

Jednakże, zgodnie z procedurą określoną w art. 29 niniejszej dyrektywy, dopuszczalne są odstępstwa od przepisów ust. 14 lit. c) tiret drugie, trzecie i czwarte, oraz ust. 42 lit. a) ust. 2 załącznika I do dyrektywy 64/433/EWG jeżeli zainteresowane państwo trzecie przedstawi podobne gwarancje; w takiej sytuacji warunki zdrowotne nie mniej surowe niż określone w tym Załączniku obejmują poszczególne przypadki zgodnie z tą procedurą.

Według tej samej procedury można wymagać szczególnych gwarancji, jeśli chodzi o jakość wody pitnej używanej przez zakład i o nadzór medyczny nad personelem przydzielonym do pracy i do operowania świeżym mięsem;

d) w odniesieniu do produktów mięsnych zgodność, w każdym szczególnym przypadku, z przepisami niniejszej dyrektywy oraz z odpowiednimi przepisami dyrektywy 77/99/EWG załączniki A i B;

e) organizację służb kontrolujących mięso w państwie trzecim, zakres uprawnień tych służb i nadzór, któremu podlegają.

3. Wpis do wykazu lub wykazów, przewidzianych w ust. 1, rzeźni, zakładu rozbioru, zakładu zaangażowanego w wytwarzanie produktów mięsnych lub chłodni położonych poza rzeźnią, zakładem rozbioru lub zakładem produkcyjnym można dokonać jedynie w przypadku gdy znajdują się one w jednym z państw trzecich lub ich części, wymienionych w wykazie określonym w art. 3 ust. 1, i jeżeli otrzymały urzędowe zezwolenie na dokonywanie wywozu do Wspólnoty przez właściwe władze państwa trzeciego. Zezwolenie takie uzależnione jest od spełnienia następujących wymogów:

a) zgodności z odpowiednimi przepisami załącznika I do dyrektywy 64/433/EWG lub odpowiednio załączników A i B do dyrektywy 77/99/EWG;

b) stałego nadzoru urzędowego lekarza weterynarii państwa trzeciego.

4. Wykaz lub wykazy określone w ust. 1 i wszystkie wprowadzane do nich zmiany są publikowane Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  5 ¹³

Biegli lekarze weterynarii Państw Członkowskich i Komisji przeprowadzają na miejscu inspekcję w celu sprawdzenia, czy przepisy niniejszej dyrektywy, w szczególności art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2 i 3, są stosowane w praktyce.

Jeżeli inspekcja przeprowadzona zgodnie z warunkami niniejszego artykułu ujawni poważne niedociągnięcia wobec zatwierdzonego zakładu, Komisja natychmiast powiadamia o tym Państwa Członkowskie i bezzwłocznie podejmuje decyzję tymczasowo zawieszającą zatwierdzenie. Ostateczna decyzja zostaje podjęta zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 30.

Biegli z Państw Członkowskich, którym zostanie powierzone przeprowadzenie inspekcji, zostaną wskazani przez Komisję, działającą na wniosek Państw Członkowskich.

Inspekcje te przeprowadzane są w imieniu Wspólnoty, która ponosi wszelkie związane z nimi koszty.

Częstotliwość oraz procedura tych inspekcji są określane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29.

ROZDZIAŁ  II

Przywóz bydła, trzody chlewnej, owiec i kóz ¹⁴

Artykuł  6 ¹⁵

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 3 ust. 1 Państwa Członkowskie nie mają prawa do przywozu zwierząt objętych niniejszą dyrektywą, chyba że zwierzęta te są sprowadzane z państw trzecich:

a) ¹⁶ wolnych od chorób, na które podatne są zwierzęta:

– księgosusz, zaraza płucna bydła, choroba niebieskiego języka, afrykański pomór świń i enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia u świń (choroba cieszyńska), pomór małych przeżuwaczy, epizootyczna choroba bydła, ospa owcza, ospa kóz i gorączka doliny Rift w ciągu ostatnich 12 miesięcy,

– pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej w ciągu ostatnich sześciu miesięcy;

b) w których w okresie 12 poprzedzających miesięcy nie przeprowadzono szczepień przeciw chorobom określonym w lit. a) tiret pierwsze, na które podatne są zwierzęta.

2. Państwa Członkowskie wprowadzają na swoje terytorium zwierzęta z gatunków podatnych na pryszczycę z terytorium państwa trzeciego przy spełnieniu następujących warunków:

1) jeżeli zwierzęta pochodzą z państwa trzeciego, w którym pryszczyca nie występowała przez co najmniej dwa lata, które nie stosowało szczepień co najmniej przez 12 miesięcy i które nie wpuszczało na swoje terytorium zwierząt zaszczepionych w ciągu poprzedniego roku - gwarancja, że nie były szczepione przeciw pryszczycy;

2) ¹⁷ jeżeli zwierzęta pochodzą z państwa trzeciego, w którym pryszczyca nie występowała przez co najmniej dwa lata, które stosuje szczepienia i dopuszcza zaszczepione zwierzęta na swoje terytorium:

a) gwarancja, że zwierzęta nie zostały zaszczepione przeciw pryszczycy;

b) gwarancja, że bydło miało negatywną reakcję na próbę pryszczycy prowadzoną giętkim cienkim zgłębnikiem przełykowym (test sondy przełykowej);

c) gwarancja, że zwierzęta miały negatywną reakcję na test serologiczny przeprowadzony w celu wykrycia obecności przeciwciał pryszczycy;

d) gwarancja, że zwierzęta były trzymane w kraju wywozu w odosobnieniu w stacji kwarantanny przez 14 dni pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii. W związku z tym żadne zwierzę umieszczone w stacji kwarantanny nie zostało zaszczepione przeciw pryszczycy w ciągu 21 dni poprzedzających wywóz i żadne zwierzę poza tymi, które należą do przesyłki, nie było wprowadzone na stację kwarantanny w tym samym okresie;

e) poddanie kwarantannie przez okres 21 dni.

Szwecja może, w przejściowym okresie trzech lat od daty wejścia w życie Traktatu o Przystąpieniu, utrzymać swoje krajowe zasady dotyczące importu zwierząt pochodzących z krajów, które dokonują szczepień przeciwko pryszczycy.

3) jeżeli zwierzęta pochodzą z państwa trzeciego, które nie jest wolne od pryszczycy od co najmniej dwóch lat:

a) gwarancje określone w pkt 2;

b) decyzje o dodatkowych gwarancjach podejmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 30.

Do celów niniejszego ustępu można nadal traktować państwo trzecie jako wolne od pryszczycy przez co najmniej dwa lata, nawet jeżeli odnotowano ograniczoną liczbę ognisk tej choroby na ograniczonej części jego terytorium, pod warunkiem że ogniska te zlikwidowano w okresie krótszym niż trzy miesiące.

3. Zgodnie z procedurą określoną w art. 29:

a) bez uszczerbku dla art. 3 ust. 1 przyjmuje się wykaz państw trzecich, które są uprawnione do przywozu zwierząt do Wspólnoty i które spełniają wymagania ust. 2;

b) przyjmuje się wykaz stacji kwarantanny, z których państwa te mogą przywozić zwierzęta do Wspólnoty; oraz

c) należy podjąć decyzję co do wszelkich dodatkowych gwarancji w stosunku do każdego z tych państw.

4. 18 W odniesieniu do klasycznego pomoru świń, świnie muszą pochodzić z terytorium państwa trzeciego:

– wolnego od klasycznego pomoru świń od co najmniej dwunastu miesięcy,

– które nie zezwoliło na szczepienia w ciągu dwunastu poprzednich miesięcy,

– które nie zezwala na obecność na swym terytorium świń szczepionych mniej niż dwanaście miesięcy wcześniej.

5. 19 Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29, w drodze odstępstwa od ust. 4, może zostać podjęta decyzja o zezwoleniu na przywóz świń pochodzących z części terytorium państwa trzeciego, o ile na całym terytorium tego państwa szczepienie przeciwko klasycznemu pomorowi świń jest zakazane, a wspomniana część terytorium państwa trzeciego spełnia warunki w ust. 4.

6. 20 Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29, w przypadku pojawienia się klasycznego pomoru świń w państwie trzecim spełniającym warunki ust. 4, w drodze odstępstwa od ust. 4, może zostać podjęta decyzja, że okres 12 miesięcy, określony w ust. 4, zostanie sprowadzony do sześciu miesięcy, jeżeli:

a) ognisko lub pewna liczba ognisk powiązanych z chorobą stadną pojawiają się na terenie ograniczonym geograficznie; i

b) jeśli ognisko lub ogniska zostały całkowicie zwalczone w ciągu trzech miesięcy i bez odwołania się do szczepień.

Artykuł  7 ²¹

Zgodnie z procedurą określoną w art. 29 można podjąć decyzję, że art. 6 lit. a) stosuje się tylko do części terytorium państwa trzeciego.

Zgodnie z tą samą procedurą oraz w drodze odstępstwa od przepisów art. 6 lit. b) można pod pewnymi warunkami zezwolić na przywóz zwierząt objętych przepisami niniejszej dyrektywy z państw trzecich lub z ich części, w przypadku gdy przeprowadzane są szczepienia przeciwko jednej lub większej liczbie chorób wymienionych w art. 6 lit. a) tiret pierwsze.

Artykuł  8 ²²

1. Bez uszczerbku dla art. 6 i 7, Państwa Członkowskie nie zezwalająnaprzywóz zwierząt objętych niniejszą dyrektywą z państwa trzeciego, jeżeli zwierzęta te nie spełniają warunków inspekcji weterynaryjnej przyjętych zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29 w odniesieniu do przywozu z takiego kraju, stosownie do gatunków oraz przeznaczenia zwierząt.

2. 23 Można podjąć decyzję, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29, o ograniczeniu udzielania zezwoleń do poszczególnych gatunków, do zwierząt rzeźnych, hodowlanych lub produkcyjnych bydła i trzody chlewnej, do owiec i kóz hodowlanych, przeznaczonych na chów, do tuczu lub rzeźnych, czy do zwierząt o szczególnym przeznaczeniu oraz do stosowania, po dokonaniu przywozu, wszelkich niezbędnych środków w zakresie zdrowia zwierząt.

W przypadku zwierząt hodowlanych przeznaczonych na chów, do tuczu, wymagania narzucone na mocy niniejszego ustępu mogą być zróżnicowane w zależności od Państwa Członkowskiego, tak aby uwzględniały przepisy specjalne na korzyść Państw Członkowskich w ramach handlu wewnątrzwspólnotowego.

3. 24 W odniesieniu do ustalania warunków zdrowotnych zwierząt, zgodnie z ust. 1:

– normy ustalone w załączniku A do dyrektywy 64/432/EWG są stosowane jako podstawa odniesienia dla gruźlicy bydła, brucelozy bydła i świń,

– normy ustalone w art. 4, 5 i 6 lub na mocy art. 7 lub 8, a także normy zawarte w załączniku A do dyrektywy 91/68/EWG są stosowane jako podstawa odniesienia dla chorób, na które są podatne owce i kozy.

Jeśli zainteresowane państwo trzecie dostarczy podobnych gwarancji w zakresie zdrowia zwierząt, może zostać podjęta decyzja, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29 i dla każdego przypadku odrębnie, o odstępstwie od tych norm; w takim wypadku, w celu umożliwienia wejścia omawianych zwierząt do stad wspólnotowych, ustala się, zgodnie ze wspomnianą procedurą, warunki zdrowotne zwierząt co najmniej równoważne z warunkami w wymienionych artykułach lub załącznikach.

Artykuł  9 ²⁵

W sytuacji gdy Państwo Członkowskie uważa, że szczepionki przeciwko pryszczycy stosowane w państwie trzecim przeciw wirusom A, O lub C wykazują pewne braki, wydaje ono zakaz wprowadzania na swoje terytorium bydła, trzody chlewnej, owiec i kóz z danego państwa trzeciego. O swojej decyzji oraz o jej przyczynach jak najszybciej informuje pozostałe Państwa Członkowskie i Komisję. Stały Komitet Weterynaryjny zbiera się możliwie najszybciej po tym powiadomieniu. Decyzja zostaje podjęta zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 30.

Artykuł  10 ²⁶

Państwa Członkowskie nie zezwalają na przywóz bydła, trzody chlewnej, owiec i kóz, chyba że w dniu załadowania do wysyłki do kraju przeznaczenia, zwierzęta te przebywały nieprzerwanie na terytorium lub części terytorium państwa trzeciego znajdującego się w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 3 ust. 1 przynajmniej przez poprzednie:

a) sześć miesięcy w odniesieniu do zwierząt hodowlanych lub produkcyjnych bydła lub trzody chlewnej oraz owiec lub kóz hodowlanych przeznaczonych na chów lub do tuczu;

b) trzy miesiące w przypadku zwierząt przeznaczonych do uboju.

Wymaga się, aby zwierzęta młodsze niż, odpowiednio, sześć lub trzy miesiące pozostawały na tym terytorium od urodzenia.

Artykuł  11 ²⁷

1. 28 Państwa Członkowskie zezwalają na przywóz bydła, trzody chlewnej, owiec i kóz, tylko w przypadku przedstawienia świadectwa wystawionego przez urzędowego lekarza weterynarii w państwie trzecim wywozu.

Świadectwo to musi:

a) być wystawione w dniu załadowania zwierząt do wysyłki do kraju przeznaczenia;

b) być sporządzone w co najmniej jednym z języków urzędowych Państwa Członkowskiego, będącego krajem przeznaczenia, oraz w jednym z języków urzędowych Państwa Członkowskiego, w którym jest przeprowadzana kontrola przywozu przewidziana w art. 12;

c) w oryginale towarzyszyć zwierzętom;

d) zaświadczać, że bydło, trzoda chlewna, owce i kozy spełniają warunki niniejszej dyrektywy i warunki ustanowione stosownie do niej w odniesieniu do przywozu z państw trzecich;

e) składać się z pojedynczej strony;

f) zostać sporządzone dla pojedynczego odbiorcy.

2. Świadectwo to musi odpowiadać wzorowi sporządzonemu zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29.

Artykuł  12 ²⁹

(skreślony)

Artykuł  13 ³⁰

Zwierzęta przeznaczone do uboju zostają niezwłocznie po przybyciu do kraju przeznaczenia przewiezione bezpośrednio do ubojni oraz, zgodnie z wymaganiami sanitarnymi dla zwierząt, poddane ubojowi nie później niż pięć dni roboczych po ich dostarczeniu do tej ubojni.

Bez naruszania żadnych szczególnych warunków, które mogą zostać określone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29, właściwe władze kraju przeznaczenia mogą, biorąc pod uwagę warunki zdrowotne zwierząt, wyznaczyć ubojnię, do którejzwierzęta te muszą zostać dostarczone.

ROZDZIAŁ  III

Przywóz świeżego mięsa

Artykuł  14 ³¹

1. Świeże mięso musi pochodzić od zwierząt, które pozostawały przez co najmniej trzy miesiące przed ubojem, bądź od chwili urodzenia, jeżeli zwierzęta te mają mniej niż trzy miesiące, na terytorium państwa trzeciego, lub jego części, znajdującego się w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 3 ust. 1.

2. Bez względu na art. 3 ust. 1 Państwa Członkowskie nie zezwalają na przywóz świeżego mięsa, chyba że pochodzi ono z państw trzecich:

a) ³² które przez okres poprzednich dwunastu miesięcy były wolne od następujących chorób, na które zwierzęta, od których to mięso pochodzi, są podatne: księgosusz, afrykański pomór świń, zakaźny paraliż u świń (choroba cieszyńska);

b) w których przez okres poprzednich dwunastu miesięcy nie były przeprowadzane żadne szczepienia przeciwko chorobom wymienionym w lit. a), na które podatne są zwierzęta, od których pochodzi mięso;

c) ³³ w których żaden przypadek klasycznego pomoru świń nie został stwierdzony od dwunastu miesięcy, w których szczepienie przeciwko klasycznemu pomorowi świń nie zostało dozwolone od co najmniej dwunastu miesięcy i w których żadna świnia nie została zaszczepiona przeciwko klasycznemu pomorowi świń w ciągu poprzednich dwunastu miesięcy.

3. 34 Bez uszczerbku dla art. 3 ust. 1:

a) na przywóz świeżego mięsa z państw trzecich, w których:

– pryszczyca (szczepy A, O, C) jest endemiczna,

– nie prowadzi się systematycznego uboju, gdy wystąpi ognisko pryszczycy,

– stosuje się szczepienia,

zezwala się jedynie przy zachowaniu następujących warunków:

i) państwo trzecie lub region państwa trzeciego został zatwierdzony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29;

ii) mięso jest dojrzałe, jego pH jest kontrolowane, jest odkostnione i główne gruczoły limfatyczne zostały usunięte.

Uwzględniając naukowe opinie ekspertów, ogranicza się przywóz podrobów przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Specjalne warunki są możliwe w odniesieniu do podrobów przeznaczonych dla przemysłu farmaceutycznego i do wyrobu pokarmu dla zwierząt domowych. Te ograniczenia i warunki przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29;

b) na przywóz świeżego mięsa z państw trzecich, w których stosuje się szczepienia przeciw pryszczycy szczepów SAT lub ASIA, zezwala się jedynie z zachowaniem następujących warunków:

i) państwo trzecie ma regiony, w których nie są dozwolone szczepienia i w których nie pojawiły się przypadki zachorowań na pryszczycę w ciągu 12 miesięcy; regiony zatwierdza się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29;

ii) mięso jest dojrzałe, odkostnione i główne gruczoły limfatyczne zostały usunięte oraz przywieziono je nie wcześniej niż trzy tygodnie po uboju;

iii) nie zezwala się na przywóz podrobów z tych państw;

c) na przywóz świeżego mięsa z państw trzecich:

– w których stosuje się szczepienia, i

– w których przez 12 miesięcy nie było przypadków pryszczycy,

zezwala się z zachowaniem warunków ustanowionych zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29;

d) na przywóz świeżego mięsa z państw trzecich:

– w których stosuje się rutynowe szczepienia, i

– które uznane są za wolne od pryszczycy,

zezwala się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29 i zgodnie z przepisami regulującymi handel wewnątrzwspólnotowy.

Dodatkowe zasady, które mogą mieć zastosowanie w stosunku do państw określonych w akapicie pierwszym lit. a) i b), ustala się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29.

e) ³⁵ Szwecja może, w przejściowym okresie trzech lat od daty wejścia w życie Traktatu o Przystąpieniu, utrzymać swoje krajowe zasady dotyczące importu świeżego mięsa pochodzącego z krajów, które dokonują szczepień przeciwko pryszczycy.

Artykuł  15 ³⁶

Zgodnie z procedurą określoną w art. 29 można podjąć decyzję, że art. 14 ust. 2 lit. a) stosuje się jedynie do części terytorium państwa trzeciego.

Zgodnie z tą samą procedurą oraz w drodze odstępstwa od art. 14 ust. 2 lit. b) można pod pewnymi warunkami zezwolić na przywóz świeżego mięsa z państwa trzeciego lub części terytorium tego państwa trzeciego, w którym przeprowadzane są szczepienia przeciwko jednej lub większej liczbie chorób, określonych w art. 14 ust. 2 lit. a). Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29 może zostać podjęta decyzja o odstępstwie od art. 14 ust. 2 lit. c).

Artykuł  16 ³⁷

1. 38 Bez uszczerbku dla art. 14 i 15 Państwa Członkowskie nie zezwalają na przywóz świeżego mięsa z państwa trzeciego, chyba że mięso to spełnia wymagania w zakresie zdrowia publicznego oraz warunków zdrowotnych zwierząt, przyjęte zgodnie z procedurą określoną w art. 29 odnośnie do przywozu świeżego mięsa z tego kraju stosownie do gatunków danych zwierząt.

2. 39 Jednakże Państwa Członkowskie mogą do dnia 31 grudnia 1996 r. zezwolić na przywóz gruczołów i organów, w tym krwi, jako surowców dla farmaceutycznego przemysłu przetwórczego, z państw trzecich, które zamieszczono w wykazie sporządzonym na mocy art. 3 ust. 1 i które nie stanowią przedmiotu zakazu.

Warunki ogólne, jakich należy przestrzegać w odniesieniu do wyżej wymienionego przywozu, są ustanawiane zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 30.

Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29 Państwa Członkowskie mogą być upoważnione do przywozu wyżej wymie nionych surowców pochodzących z państw trzecich, których nie zamieszczono w wykazie określonym w akapicie pierwszym, na warunkach uwzględniających szczególną sytuację zdrowotną danych państw trzecich.

Warunki odnoszące się do wyżej wymienionego przywozu, ustanowione zgodnie z procedurami określonymi w akapitach drugim i trzecim, nie mogą w żadnym przypadku być bardziej korzystne od warunków regulujących handel wewnątrzwspólnotowy.

Artykuł  17 ⁴⁰

1. Państwa Członkowskie nie zezwalają na przywóz świeżego mięsa w postaci tusz, włączając w to półtusze w przypadku trzody chlewnej oraz połówki lub ćwiartki w przypadku bydła i zwierząt jednokopytnych, chyba że możliwe jest odtworzenie w całości tuszy każdego zwierzęcia.

2. Przywóz taki podlega następującym warunkom: świeże mięso musi:

a) pochodzić z ubojni umieszczonej w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 4 ust. 1;

b) ⁴¹ pochodzić od zwierzęcia rzeźnego poddanego badaniu przedubojowemu przez urzędowego lekarza weterynarii zgodnie z załącznikiem I rozdział VI dyrektywy 64/433/EWG, oraz uznanego w wyniku przeprowadzonej kontroli za nadające się do uboju do celów wywozu do Wspólnoty. Zgodnie z procedurą określoną w art. 29, można podjąć decyzje w sprawie dodatkowych wymagań dostosowanych do specyficznej sytuacji krajów wymienionych z nazwy w odniesieniu do niektórych chorób mogących zagrażać zdrowiu ludzi;

c) ⁴² przejść obróbkę w higienicznych warunkach zgodnie z rozdziałem VII załącznika I do dyrektywy 64/433/EWG;

d) ⁴³ zostać poddane badaniu poubojowemu, za które odpowiada i bezpośrednio je nadzoruje urzędowy lekarz weterynarii, zgodnie z załącznikiem I rozdział VIII do dyrektywy 64/433/EWG, oraz nie wykazywać żadnych zmian z wyjątkiem uszkodzeń urazowych odniesionych na krótko przed ubojem lub ograniczonych wad rozwojowych bądź też zmian miejscowych, pod warunkiem że jest ustalone, w razie konieczności poprzez właściwe badania laboratoryjne, że nie czynią one tusz i podrobów niezdatnymi do spożycia przez ludzi lub niebezpiecznymi dla ludzkiego zdrowia. Zgodnie z procedurą określoną w art. 29, można podjąć decyzje w sprawie dodatkowych wymagań dostosowanych do specyficznej sytuacji krajów wymienionych z nazwy w odniesieniu do niektórych chorób mogących zagrażać zdrowiu ludzi;

e) ⁴⁴ znak zdrowotności musi być zastosowany zgodnie z załącznikiem I rozdział XI dyrektywy 64/433/EWG;

f) ⁴⁵ po badaniu poubojowym przeprowadzonym w sposób ustanowiony w lit. d) być przechowywane w zakładach wwarunkach higienicznych oraz zgodnie z załącznikiem Irozdział XIV dyrektywy 64/433/EWG;

g) ⁴⁶ być przewożone zgodnie z rozdziałem XV załącznika I do dyrektywy 64/433/EWG oraz poddawane obróbce w higienicznych warunkach.

3. 47 Podczas przeprowadzania badania poubojowego, określonego w ust. 2 lit. d), jak również podczas sprawdzania zgodności z warunkami higieny, określonymi w ust. 2 lit. c) oraz z wymaganiami określonymi w rozdziale XIV załącznika I do dyrektywy 64/433/EWG, urzędowy lekarz weterynarii może być wspomagany przez asystentów, za pracę których ponosi odpowiedzialność.

Asystenci ci muszą:

a) zostać wskazani przez właściwe władze centralne kraju wywozu, zgodnie z obowiązującymi przepisami;

b) przejść odpowiednie szkolenie;

c) posiadać status gwarantujący ich bezstronność względem osób kierujących zakładem;

d) nie posiadać możliwości podejmowania decyzji dotyczących końcowego wyniku inspekcji w zakresie zdrowia publicznego.

Artykuł  18 ⁴⁸

1. W drodze odstępstwa od art. 17 ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zezwolić na przywóz:

a) półtusz, półtusz rozdzielonych na nie więcej niż trzy części, ćwiartek lub podrobów spełniających warunki określone w art. 17 ust. 2 i 3, pochodzących z ubojni wyznaczonych do tego celu zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29;

b) ⁴⁹ kawałków mniejszych od ćwierćtusz lub mięsa bez kości albo podrobów, wątrób krojonych bydła z zakładów rozbioru mięsa skontrolowanych stosownie do art. 4 oraz zatwierdzonych do tego celu zgodnie z procedurą określoną w art. 29. Mięso takie, dodatkowo, oprócz spełnienia warunków ustanowionych w art. 17 ust. 2 i 3, powinno spełniać następujące wymagania:

i) musi być porcjowane i uzyskane zgodnie z przepisami załącznika I. rozdział IX dyrektywy 64/433/EWG,

ii) musi zostać skontrolowane przez urzędowego lekarza weterynarii zgodnie z przepisami załącznika I rozdział X dyrektywy 64/433/EWG,

iii) jego opakowanie musi spełniać wymogi określone w załączniku I rozdział XII dyrektywy 64/433/EWG,

iv) musi zostać poddane wszystkim kontrolom, przeprowadzanym przez lekarzy weterynarii Wspólnoty, wymaganym w celu zapewnienia, że wyżej wymienione przepisy zostały spełnione,

v) świeże mięso zwierząt jednokopytnych musi zostać poddane kontroli w kraju przeznaczenia z uwagi na ewentualne ograniczenia co do wykorzystania takiego mięsa.

2. 50 Nie uchybiając art. 20 lit. k), Państwa Członkowskie mogą zezwolić na wwóz na swoje terytorium żwaczy oraz mózgów pod warunkiem, że spełniają one wymagania art. 17 ust. 2 oraz przepisy ust. 1 lit. b) iii), iv) i v) niniejszego artykułu.

3. 51 Zgodnie z procedurą określoną w art. 29 może zostać podjęta decyzja, że w specjalnie do tego celu wyznaczonych zakładach mięso może być porcjowane zanim ostygnie przy spełnieniu specjalnych warunków innych niż ustanowione w załączniku I rozdział IX ust. 46 dyrektywy 64/433/EWG.

4. 52 Decyzja o zezwoleniu na dopuszczenie krojonej wątroby zwierząt innych niż bydła może zostać podjęta przez Radę, stanowiącą kwalifikowaną większością głosów na wniosek Komisji.

Artykuł  19 ⁵³

Artykuł 17 i 18 nie mają zastosowania do:

a) świeżego mięsa przywożonego za zgodą kraju przeznaczenia do wykorzystania innego niż spożycie przez ludzi;

b) świeżego mięsa przeznaczonego na wystawę lub do specjalnych badań bądź analiz, pod warunkiem że nadzór administracyjny jest w stanie zapewnić, aby mięso to nie było wykorzystywane do spożycia przez ludzi oraz pod warunkiem że po zakończeniu wystawy, po przeprowadzeniu specjalnych badań lub analiz mięso to, poza ilością zużytą podczas analizy, zostanie wycofane z terytorium Wspólnoty lub zniszczone.

W takim przypadku, jak również w przypadku określonym w lit. a), kraj przeznaczenia zadba, aby mięso to nie było wykorzystywane w celach innych niż ten, dla któregozostało dopuszczone na jego terytorium;

c) świeżego mięsa przeznaczonego wyłącznie do zaopatrzenia organizacji międzynarodowych, podlegającemu zatwierdzeniu zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29 i pod warunkiem że mięso to pochodzi z państwa trzeciego znajdującego się w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz że spełnione są wymagania w zakresie zdrowia zwierząt. Państwa Członkowskie, na terytorium których mieszczą się te organizacje międzynarodowe, zapewniają, aby mięso to nie było przedmiotem swobodnego obrotu.

Przepisy pierwszego akapitu stosuje się mutatis mutandis do produktów mięsnych.

Artykuł  20 ⁵⁴

Państwa Członkowskie zakazują przywozu:

a) świeżego mięsa pochodzącego od knurów lub wnętrów świń;

b) ⁵⁵ świeżego mięsa:

i) od zwierząt, którym podawano substancje hormonalne zakazane na mocy dyrektyw 81/602/EWG i 88/146/EWG⁽⁵⁾;

ii) zawierającego pozostałości substancji hormonalnych dopuszczonych zgodnie z wyjątkami przewidzianymi w art. 4 dyrektywy 81/602/EWG i art. 2 i 7 dyrektywy 85/649/EWG, pozostałości antybiotyków, pestycydów lub pozostałości innych substancji, które są szkodliwe lub mogą spowodować, iż spożycie świeżego mięsa może być niebezpieczne lub może zagrażać zdrowiu ludzi, jeżeli pozostałości te przekraczają dozwolony poziom.

Dozwolone poziomy ustalane są przez Radę, działającą na wniosek Komisji, oraz mogą następnie ulegać zmianom zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29;

c) świeżego mięsa poddanego jonizacji lub promieniowaniu ultrafioletowemu oraz świeżego mięsa pochodzącego od zwierząt, którym podawano substancje zmiękczające lub inne produkty mogące mieć negatywny wpływ na skład mięsa lub jego cechy organoleptyczne;

d) ⁵⁶ świeżego mięsa, do którego dodano substancje inne niż przewidziane w załączniku I rozdział XI ust. 58 dyrektywy 64/433/EWG, w celu oznakowania zdrowotności;

e) świeżego mięsa pochodzącego od zwierząt, u których wykryto jakąkolwiek postać gruźlicy, oraz świeżego mięsa pochodzącego od zwierząt, u których po uboju wykryto jakąkolwiek postać gruźlicy lub że są nosicielami jednego lub większej liczby wągrzyc (cystyceri bovis lub cystyceri cellulosae), żywych lub martwych, lub włosieni w przypadku trzody chlewnej;

f) świeżego mięsa pochodzącego od zwierząt poddanych ubojowi w zbyt młodym wieku;

g) części tusz lub podrobów z uszkodzeniami urazowymi odniesionymi na krótko przed ubojem bądź wadami rozwojowymi, skażeniami lub zmianami, określonymi w art. 17 ust. 2 lit. d);

h) krwi;

i) mielonego mięsa, mięsa rozdrobnionego w podobny sposób oraz mięsa mechanicznie odkostnionego;

j) świeżego mięsa w kawałkach mniejszych niż stugramowe;

k) głów bydlęcych oraz części tkanki mięśniowej i innych tkanek głowy oprócz języka.

Artykuł  21 ⁵⁷

Metoda oraz procedury wymagane w celu wykrycia obecności włosieni w świeżym mięsie pochodzącym od trzody chlewnej są ustanawiane przez Radę, stanowiącą na wniosek Komisji.

ROZDZIAŁ  IV ⁵⁸

Przywóz produktów mięsnych

Artykuł  21a

1. Bez uszczerbku dla ust. 2, produkty mięsne należy przygotowywać w całości lub w części ze świeżego mięsa:

– spełniającego warunki ustanowione na podstawie art. 14 i 15, oraz każde specjalne uwarunkowania zdrowotne zwierząt ustanowione na podstawie art. 16, lub

– pochodzącego z Państwa Członkowskiego, pod warunkiem, że takie świeże mięso:

i) spełnia wymagania określone w art. 3 i 4 dyrektywy 80/215/EWG bez uszczerbku dla wymagań określonych w art. 7 i 10 tej dyrektywy;

ii) zostało wysłane, pod kontrolą weterynaryjną, do zakładu przetwórczego bezpośrednio lub po uprzednim składowaniu w chłodni, która otrzymała zezwolenie;

iii) przed przetworzeniem, zostało poddane inspekcji urzędowego lekarza weterynarii w celu zapewnienia, że takie mięso może zostać poddane przetworzeniu zgodnie z dyrektywą 77/99/EWG.

2. Jednakże Państwa Członkowskie nie mogą odmówić przywozu produktów mięsnych z państwa trzeciego lub jego części, wymienionych w pozycji Produkty mięsne w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 3, ale z którego przywóz świeżego mięsa nie jest lub przestał być dopuszczony pod warunkiem, że dane produkty spełniają następujące wymagania:

i) pochodzą z zakładu, który, po spełnieniu warunków ogólnych zatwierdzenia, otrzymał specjalne zatwierdzenie na ten rodzaj produktu;

ii) pochodzą ze świeżego mięsa w rozumieniu ust. 1 lub z mięsa pochodzącego z kraju produkcji, które musi:

– spełniać określone wymogi polityki zdrowotnej, które mają być ustalone w każdym przypadku na podstawie sytuacji zdrowotnej w kraju produkcji zgodnie z procedurą określoną w art. 30,

– pochodzić z rzeźni, która otrzymała specjalne zezwolenie na dostawy mięsa do zakładu określonego w i),

– nosić specjalny znak, ustalony zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29;

iii) zostały podane obróbce cieplnej w hermetycznie zamkniętym pojemniku o objętości Fo 3,00 lub większej.

Jednakże, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29, dopuszcza się inne rodzaje obróbki ustalonej na podstawie sytuacji zdrowia zwierząt przeważającej w kraju wywozu

Artykuł  21b ⁵⁹

Oprócz wymogów określonych w art. 21a, produkty mięsne pochodzące z państw trzecich mogą być przywożone do Wspólnoty wyłącznie, gdy spełniają następujące wymagania:

1. zostały wytworzone w zakładzie wymienionym w pozycji 'Produkty mięsne' wykazu sporządzonego na podstawie art. 4;

2. pochodzą z zakładu spełniającego odpowiednie wymogi załączników A i B do dyrektywy 77/99/EWG;

3. zostały wytworzone w warunkach higieny spełniających wymagania określone w rozdziale II oraz rozdziale III, pkt 23 i 25, załącznika A do dyrektywy 77/99/EWG;

4. pochodzą w całości:

a) ze świeżego mięsa:

i) z zakładu znajdującego się na jednym z wykazów sporządzonych zgodnie z dyrektywą 64/433/EWG lub niniejszą dyrektywą;

ii) spełniającego wymagania art. 17 i 18 niniejszej dyrektywy i, ponadto, spełniającego warunki ustanowione w załączniku A rozdział III pkt 23 i 25 do dyrektywy 77/99/EWG;

b) jeśli stosuje się art. 21a ust. 2, z mięsa spełniającego specjalne wymagania ustalone dla danego kraju produkcji;

c) z produktów mięsnych wytworzonych w zakładzie wymienionym w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 4 lub w jednym z wykazów określonych w art. 7 dyrektywy 77/99/EWG;

5. spełniają warunki ogólne ustanowione w dyrektywie 77/99/EWG, w szczególności:

a) zostały poddane jednej z obróbek, określonych w art. 2 lit. d). dyrektywy 77/99/EWG;

b) zostały poddane inspekcji urzędowego lekarza weterynarii zgodnie z rozdziałem IV załącznika A do dyrektywy 77/99/EWG i, jeśli są hermetycznie zamknięte, inspekcji zgodnie z wymogami, które mają być ustanowione zgodnie z rozdziałem II załącznika B do dyrektywy 77/99/EWG.

W trakcie takiej inspekcji, urzędowemu lekarzowi weterynarii mogą towarzyszyć asystenci, którzy podlegają mu służbowo. Asystenci ci muszą:

i) być mianowani przez właściwy organ centralny kraju wywozu zgodnie z obowiązującymi przepisami;

ii) być właściwie przeszkoleni;

iii) mieć status prawny zapewniający im niezależność od osób kierujących zakładami;

iv) być pozbawieni prawa podejmowania decyzji dotyczącej ostatecznego wyniku inspekcji;

c) w przypadku zawijania i pakowania, są zawinięte i zapakowane zgodnie z przepisami rozdziału V załącznika A do dyrektywy 77/99/EWG;

d) noszą stempel zgodności z wymogami zdrowia publicznego, która spełnia warunki dotyczące oznakowania ustanowione w rozdziale VI załącznika A do dyrektywy 77/99/EWG, z wyjątkiem symboli i zestawów symboli dotyczących Państw Członkowskich, określonych w pkt. 39 lit. a), które mają być zastąpione nazwą państwa trzeciego pochodzenia, będąc zaopatrzone w numer zezwolenia weterynaryjnego zakładu pochodzenia;

e) są składowane i przywożone do Wspólnoty w satysfakcjonujących warunkach higieny zgodnie z rozdziałem VIII załącznika A do dyrektywy 77/99/EWG, i przemieszczane w satysfakcjonujących warunkach higienicznych; w przypadku produktów mięsnych określonych w art. 4 tej dyrektywy producent musi, do celów inspekcji, wyraźnie i w sposób widoczny umieścić na opakowaniu produktu temperaturę, w której produkt musi być transportowany i składowany oraz okres, w którym produkt może być składowany w tych warunkach;

6. nie mogą być podane promieniowaniu jonizującemu.

Do czasu ustanowienia przez Komisję świadectw przywozowych i wykazu zakładów, z których dokonywany jest przywóz jelit i innych produktów określonych w art. 2 lit. b) pkt v) dyrektywy 77/99/EWG lub zawarcia równoważnych umów weterynaryjnych i najpóźniej do dnia 31 grudnia 1998 r., Państwa Członkowskie upoważnione są do przywozu tych produktów zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi w drodze odstępstwa od wymogów ustalonych w ust. 1, 2 i 4 lit. a) pkt i).

ROZDZIAŁ  V ⁶⁰

Wymogi mające zastosowanie do mięsa i produktów mięsnych

Artykuł  22 ⁶¹

1. Państwa Członkowskie nie wydają zezwolenia na przywóz świeżego mięsa lub produktów mięsnych bez przedstawienia świadectwa zdrowia zwierząt i świadectwa zdrowia, sporządzonych przez urzędowego lekarza weterynarii państwa trzeciego wywozu.

Świadectwa te muszą:

a) być sporządzone w przynajmniej jednym z urzędowych języków kraju przeznaczenia i w jednym z tych języków Państwa Członkowskiego, w którym odbywa się inspekcja przywozu zgodnie z art. 23 i 24;

b) być dołączone do przesyłki świeżego mięsa i produktów mięsnych w oryginale;

c) składać się z pojedynczej kartki;

d) być wystawione na jednego odbiorcę.

Świadectwo zdrowia zwierząt musi zaświadczać, że świeże mięso lub produkty mięsne spełniają wymagania zdrowotne ustanowione w niniejszej dyrektywie oraz wymagania ustanowione na jej podstawie, w odniesieniu do przywozu świeżego mięsa lub produktów mięsnych z państwa trzeciego.

2. Świadectwo to musi być zgodne z wzorem sporządzonym zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29.

W określonych przypadkach, zgodnie z tą samą procedurą, może być postanowione, iż świadectwo zdrowia zwierząt i świadectwo zdrowia powinno składać się z pojedynczego arkusza.

3. Świadectwo zdrowia musi być zgodne w wyglądzie i zawartości z wzorem określonym w załączniku A w przypadku mięsa świeżego, oraz z wzorem określonym w załączniku C w przypadku produktów mięsnych, i być wydane w dniu załadowania świeżego mięsa lub produktów mięsnych celem przewozu do kraju przeznaczenia.

Artykuł  23 ⁶²

1. Państwa Członkowskie zapewniają, by po przyjeździe na geograficzne terytorium Wspólnoty, świeże mięso lub produkty mięsne zostały bezzwłocznie poddane inspekcji weterynaryjnej przeprowadzonej przez właściwy organ, niezależnie od procedury, w ramach której zostały zgłoszone.

Szczegółowe przepisy konieczne do zapewnienia jednolitego sposobu przeprowadzania inspekcji, określonej w niniejszym ustępie, zostaną ustanowione zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3, Państwa Członkowskie zapewniają objęcie zakazem przywozu, jeśli w wyniku inspekcji ustalono, że:

– mięso lub produkty mięsne nie pochodzą z terytorium państwa trzeciego, lub z jego części, znajdujących się w wykazie sporządzonym zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 3 ust. 1,

– mięso lub produkty mięsne pochodzą z terytorium państwa trzeciego, lub z jego części, z których przywóz objęty jest zakazem zgodnie z art. 14 i 28, ale bez uszczerbku dla przepisów art. 21a ust. 2,

– świadectwo zdrowia zwierząt, które towarzyszy przesyłce mięsa lub produktów mięsnych, nie jest zgodne z warunkami ustanowionymi na podstawie art. 22 ust. 1 i 2.

3. Państwa Członkowskie zezwalają na tranzyt świeżego mięsa i produktów mięsnych z jednego państwa trzeciego do drugiego, pod warunkiem, że:

a) zainteresowana strona dostarczy dowód, że państwo trzecie, do którego wysyłane jest mięso lub produkty mięsne po przewiezieniu przez terytorium Wspólnoty w żadnym wypadku nie wycofa i nie odeśle do Wspólnoty mięsa lub produktów mięsnych, na przywóz lub tranzyt których zezwoliło;

b) na transport taki właściwe władze Państwa Członkowskiego na terytorium którego przeprowadzana jest inspekcja zdrowia zwierząt, przewidziana w ust. 1 udzieliły wcześniej zezwolenia;

c) transport taki jest przeprowadzany bez wyładowywania towarów na terytorium Wspólnoty, pod nadzorem właściwych władz, w pojazdach lub pojemnikach zapieczętowanych przez właściwe władze; jedynym procesem dozwolonym podczas transportu jest przeprowadzany odpowiednio na przejściu granicznym w kierunku do lub ze Wspólnoty bezpośredni przeładunek ze statku lub samolotu do innego środka transportu lub odwrotnie.

4. Wszystkie wydatki poniesione zgodnie z niniejszym artykułem obciążają wysyłającego, odbiorcę lub ich przedstawicieli bez rekompensaty ze strony Państwa.

Artykuł  24 ⁶³

1. Państwa Członkowskie zapewniają, by każda przesyłka świeżego mięsa lub produktów mięsnych podlegała inspekcji zdrowia publicznego przed dopuszczeniem do spożycia na geograficznym terytorium Wspólnoty, oraz inspekcji warunków zdrowotnych, przeprowadzonej przez urzędowego lekarza weterynarii.

Państwa Członkowskie zapewniają nałożenie na importerów obowiązku przekazania, z wyprzedzeniem co najmniej dwóch dni roboczych, lokalnym służbom odpowiedzialnym za inspekcję przywozu w miejscu, gdzie świeże mięso lub produkty mięsne mają być poddane inspekcji, informacji dotyczących ilości i tożsamości mięsa i produktów mięsnych oraz momentu, od którego inspekcja może być przeprowadzana.

2. Inspekcja zdrowia publicznego, przewidziana w ust. 1 jest przeprowadzana na zasadzie losowego pobierania próbek w przypadku przywozu objętego art. 17 ust. 1, art. 18 ust. 1 i 2 i art. 21a i 21b. Celem tej inspekcji jest w szczególności sprawdzenie, zgodnie z przepisem ust. 3:

a) świadectwa zdrowia, zgodności świeżego mięsa lub produktów mięsnych z informacjami umieszczonymi na świadectwie, opieczętowania;

b) stanu utrzymania, obecności brudu lub czynników chorobotwórczych;

c) obecności pozostałości substancji określonych w art. 20;

d) czy, w odniesieniu do świeżego mięsa, ubój i rozbiór albo, w odniesieniu do produktów mięsnych, produkcja, zostały przeprowadzone w zakładach, które uzyskały na to zezwolenie;

e) warunków transportu.

3. Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 29 zostaną przyjęte przepisy wykonawcze konieczne dla zapewnienia jednolitego sposobu przeprowadzania inspekcji, określonych w ust. 1, w szczególności w odniesieniu do zastosowania art. 20, w szczególności metod analiz częstotliwości i norm dotyczących pobierania próbek.

4. Państwa Członkowskie zakazują obrotu świeżym mięsem lub produktami mięsnymi, jeżeli inspekcje przewidziane w ust. 1 wykazały, że:

– świeże mięso lub produkty mięsne nie nadają się do spożycia przez ludzi,

– warunki określone w niniejszej dyrektywie i załączniku I do dyrektywy 64/433/EWG lub załącznikach A i B do dyrektywy 77/99/EWG nie zostały spełnione,

– jedno ze świadectw, określonych w art. 22, które towarzyszą każdej przesyłce, nie jest zgodne z warunkami ustanowionymi w tym artykule.

5. Jeżeli świeże mięso lub produkty mięsne nie mogą być przywiezione, muszą zostać zwrócone, chyba że wzgląd na zdrowie ludzi i zwierząt nakazuje inaczej.

W przypadku braku możliwości zwrotu mięsa lub produktów mięsnych, należy je zniszczyć na terytorium Państwa Członkowskiego, w którym przeprowadzono inspekcje.

W drodze odstępstwa od tego przepisu, działając na wniosek importera lub jego przedstawiciela, Państwo Członkowskie przeprowadzające inspekcje weterynaryjne i inspekcje zdrowia publicznego ma prawo zezwolić na jego wwóz do celów innych niż spożycie przez ludzi, pod warunkiem, że nie istnieje niebezpieczeństwo grożące ludziom lub zwierzętom oraz pod warunkiem, iż mięso lub produkty mięsne pochodzą z państwa trzeciego wymienionego w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 3 ust. 1, i że przywóz ten nie jest objęty zakazem na mocy art. 28. Takie mięso lub produkty mięsne nie mogą opuszczać terytorium tego Państwa Członkowskiego, które ma obowiązek sprawdzenia ostatecznego miejsca przeznaczenia mięsa lub produktów mięsnych.

6. We wszystkich przypadkach, po przeprowadzeniu inspekcji, określonych w ust. 1, świadectwa należy opatrzyć pieczęcią, aby wyraźnie wskazać dozwolony sposób wykorzystania danego mięsa lub produktów mięsnych.

Artykuł  25 ⁶⁴

Świeże mięso lub produkty mięsne z każdej przesyłki dopuszczonej do obrotu we Wspólnocie przez Państwo Członkowskie na podstawie inspekcji, określonych w art. 24 ust. 1, muszą, w przypadku transportu do kraju przeznaczenia, być zaopatrzone w świadectwo, odpowiadające pod względem treści i formy wzorcowi określonemu w załączniku B.

Świadectwo to musi być:

a) wystawione przez właściwego urzędowego lekarza weterynarii w miejscu inspekcji lub w miejscu składowania;

b) wydane w dniu załadowania świeżego mięsa lub produktów mięsnych w celu transportu do kraju przeznaczenia;

c) sporządzone w co najmniej jednym z urzędowych języków kraju przeznaczenia;

d) dołączone w oryginale do przesyłki świeżego mięsa lub produktów mięsnych.

Artykuł  26 ⁶⁵

Wszelkie wydatki poniesione w związku z zastosowaniem przepisów art. 24 i 25, w szczególności koszty inspekcji świeżego mięsa lub produktów mięsnych, koszty składowania i koszty niszczenia takiego mięsa lub produktów mięsnych obciążają wysyłającego, odbiorcę lub ich przedstawiciela bez rekompensaty ze strony Państwa.

ROZDZIAŁ  VI ⁶⁶

Przepisy wspólne

Artykuł  27 ⁶⁷

1. Państwa Członkowskie sporządzają i powiadamiają Komisję o wykazach:

a) ⁶⁸ punktów kontroli granicznej przeznaczonych do przywozu bydła, trzody chlewnej, owiec i kóz;

b) ⁶⁹ posterunków kontrolnych dla przywozu świeżego mięsa lub produktów mięsnych.

Te punkty kontroli muszą zostać zatwierdzone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29.

2. W celu zatwierdzenia punktów kontroli granicznej, określonych w ust. 1 lit. a), punkty te muszą w szczególności dysponować wyposażeniem niezbędnym dla przeprowadzania kontroli, określonej w art. 12 ust. 1, oraz dla dezynfekcji, usuwania odpadów pasz, ściółki, obornika, moczu i wszystkich innych odpadów.

3. W celu zatwierdzenia punktów kontroli, określonych w ust. 1 lit. b), punkty te muszą dysponować co najmniej:

a) pomieszczeniami do kontroli wystarczająco dużymi, aby możliwe było przeprowadzanie kontroli w normalny sposób;

b) odpowiednimi pomieszczeniami chłodniczymi i zamrażalniami;

c) odpowiednim pomieszczeniem do rozmrażania;

d) laboratorium.

4. Odpowiedzialność za kontrole przyjmuje urzędowy lekarz weterynarii. W zadaniach czysto praktycznych mogą go wspomagać specjalnie w tym celu przeszkoleni asystenci.

Szczegółowe zasady regulujące tę pomoc przyjmowane są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29.

5. Biegli lekarze weterynarii sprawdzają, czy urządzenia w zatwierdzonych punktach kontroli spełniają warunki niniejszego artykułu oraz czy kontrole przeprowadzane są zgodnie z niniejszą dyrektywą.

Biegli lekarze weterynarii muszą być obywatelami Państwa Członkowskiego innego niż Państwo Członkowskie, w którym mieści się sprawdzany punkt.

Warunki stosowania niniejszego ustępu, w szczególności wyznaczanie biegłych lekarzy weterynarii oraz procedury weryfikacji, określane są zgodnie z procedurą wskazaną w art. 29.

6. Wszystkie wydatki wynikające ze stosowania ust. 5 akapit pierwszy ponoszone są przez Wspólnotę.

Artykuł  28 ⁷⁰

(skreślony)

Artykuł  29 ⁷¹

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002⁽⁶⁾.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽⁷⁾.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  30 ⁷²

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na piętnaście dni.

Artykuł  31 ⁷³

(uchylony)

Artykuł  31a ⁷⁴

Nie naruszając art. 13 dyrektywy 91/496/EWG⁽⁸⁾ i art. 18 dyrektywy 97/78/WE⁽⁹⁾, Komisja może odstąpić od zawartych w nich przepisów względem przywozu do FDZ, zgodnie z procedurą ustaloną w art. 29 niniejszej dyrektywy.

Po przyjęciu decyzji, określonej w akapicie pierwszym, zasady obowiązujące po przywozie są ustalane zgodnie z tą procedurą.

Artykuł  31b ⁷⁵

(dodany)

Artykuł  32

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i jej załączników:

a) nie później niż do dnia 1 października 1973 r. w odniesieniu do przepisów art. 23 ust. 1 i ust. 3 lit. a), b) i c);

b) nie później niż do dnia 1 stycznia 1976 r. w odniesieniu do wszystkich innych przepisów, z wyjątkiem tych, które ustanawiają procedurę wspólnotową.

2. Nie później niż do dnia 1 stycznia 1977 r. dostosują się one do przepisów przewidujących procedurę wspólnotową ustanowioną dyrektywą.

Powinno upłynąć jednak, co najmniej dwa lata od dnia przyjęcia środków uchwalonych na podstawie tych przepisów i daty wymienionej powyżej.

3. Z dniem ustanowionym w ust. 2, uchyla się art. 4 i 11 dyrektywy Rady z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną oraz art. 9 dyrektywy Rady z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem.

Artykuł  32a ⁷⁶

1. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do przywozu z państw trzecich świeżego mięsa określonego w art. 1 ust. 1 tiret trzecie lub produktów mięsnych, do czasu wejścia w życie decyzji Komisji przyjętej zgodnie z procedurą określoną w art. 29, do celów dokonania koniecznych dostosowań w wykazie, określonym w art. 3.

2. Do czasu wejścia w życie odpowiednich przepisów wspólnotowych, do przywozu z państw trzecich świeżego mięsa lub produktów mięsnych określonych w ust. 1, stosuje się odpowiednie przepisy prawa krajowego.

Artykuł  33 ⁷⁷

Przy stosowaniu art. 8 i 16 warunki ustanowione zgodnie z procedurą art. 29 dotyczące przywozu prowadzonego przez niektóre Państwa Członkowskie muszą być co najmniej równie rygorystyczne jak te, które te same Państwa Członkowskie stosują w ramach handlu wewnątrzwspólnotowego.

Artykuł  34

Niniejsza dyrektywa nie narusza praw i obowiązków wynikających z umów w sprawie warunków higienicznych zawieranych między jednym lub większą liczbą Państw Członkowskich a jednym lub większą liczbą państw trzecich przed dniem przyjęcia niniejszej dyrektywy.

W zakresie, w jakim umowy te nie są zgodne z niniejszą dyrektywą, zainteresowane państwo lub Państwa Członkowskie podejmą wszelkie odpowiednie środki w celu usunięcia stwierdzonych niezgodności.

Artykuł  35

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 grudnia 1972 r.

	W imieniu Rady
	P. LARDINOIS
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 302 z 31.12.1972, str. 24.

⁽²⁾ Dz.U. L 395 z 30.12.1989, str. 13.

⁽³⁾ Dz.U. L 26 z 31.1.1977, str. 85.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 46 z 19.2.1991, str. 19.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 70 z 16.3.1988, str. 16.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

⁽⁸⁾Dyrektywa Rady 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej zwierząt wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich oraz zmieniająca dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG (Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 56). Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 96/43/WE (Dz.U. L 162 z 1.7.1996, str. 1).

⁽⁹⁾Dyrektywa Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (Dz.U. L 24 z 30.1.1998, str. 9).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  A ⁷⁸

WZÓR

ŚWIADECTWA KONTROLI PRZYWOZU

dla świeżego mięsa⁽¹⁾ przeznaczonego dla .................

(Nazwa Państwa Członkowskiego EWG)

Nr:................⁽¹⁾

Kraj wywozu: .............................................

Ministerstwo: ............................................

Departament: .............................................

Dot: .....................................................

(fakultatywnie)

I. Identyfikacja mięsa:

Mięso z .............................................

(Gatunek zwierzęcia)

Rodzaj kawałków: .........................................

Liczba kawałków w opakowaniach: ..........................

Miesiące) i rok/lata, gdy zamrożone: .....................

Waga netto: ..............................................

II. Pochodzenie mięsa:

Adres(y) i numer(y) zatwierdzenia weterynaryjnego

zatwierdzonej(-ych) ubojni: .........................

.....................................................

Adres(y) i numer(y) zatwierdzenia weterynaryjnego

zatwierdzonego(-ych) zakładu(-ów) rozbioru: .........

.....................................................

III. Przeznaczenie mięsa:

Mięso zostanie wysłane z: ...........................

(Miejsce załadunku)

do: ......................................

(Kraj i miejsce przeznaczenia)

następującym środkiem transportu⁽³⁾: ................

Nazwa i adres wysyłającego: .........................

.....................................................

Nazwa i adres odbiorcy: .............................

.....................................................

IV. Poświadczenie zdrowotności:

Ja, niżej podpisany, urzędowy lekarz weterynarii,

zaświadczam, że:

a) - mięso opisane powyżej⁽⁴⁾,

- etykiety umieszczone na opakowaniu mięsa

opisanego powyżej⁽⁴⁾,

zawiera(ją)⁽⁴⁾ znak świadczący, że mięso

w całości pochodzi ze zwierząt poddanych ubojowi

w ubojniach zatwierdzonych do wywozu do kraju

przeznaczenia;

b) mięso pozyskano w warunkach produkcji i kontroli

ustanowionych w dyrektywie 72/462/EWG, zatem jest

uznane za zdatne do spożycia przez ludzi;

c) mięso zostało podzielone w zatwierdzonym zakładzie

rozbioru⁽⁴⁾;

d) mięso zostało/nie zostało poddane badaniu na

obecność włosieni (trychinozy), lub, w przypadku

gdy art. 3 dyrektywy 77/96/EWG ma zastosowanie,

zostało poddane obróbce zimnem;

e) środki transportu oraz warunki załadunku mięsa

niniejszej przesyłki spełniają wymagania w zakresie

higieny ustanowione w odniesieniu do wywozu do

kraju przeznaczenia.

Sporządzono w .................. dnia ...................

.........................................

(Podpis urzędowego lekarza weterynarii)

______

⁽¹⁾ Świeże mięso w znaczeniu art. 2 lit. b) dyrektywy 64/43

3/EWG.

⁽²⁾ Fakultatywnie.

⁽³⁾ Dla wagonów kolejowych lub samochodów ciężarowych

należy podać numer rejestracyjny, dla samolotów numer

lotu oraz dla statków ich nazwę.

⁽⁴⁾ Niewłaściwe skreślić.

ZAŁĄCZNIK  B ⁷⁹

WZÓR

ŚWIADECTWO INSPEKCJI PRZYWOZOWEJ ŚWIEŻEGO MIĘSA / PRODUKTÓW MIĘSNYCH ⁽¹⁾ PRZYWOŻONYCH Z PAŃSTW TRZECICH

Państwo Członkowskie, w którym miała miejsce inspekcja

przywozowa:...................................................

Miejsce inspekcji:............................................

Rodzaj mięsa / produktów mięsnych ⁽¹⁾:........................

Opakowanie ...................................................

Liczba tusz ⁽²⁾:..............................................

Liczba półtusz ⁽²⁾:...........................................

Liczba ćwierci lub ⁽²⁾ opakowań:..............................

Waga netto:...................................................

Państwo trzecie pochodzenia:..................................

W przypadku produktów mięsnych:

Produkty przywożone na podstawie art. 14 / art. 21a ust. (2)

lit. (1) dyrektywy 72/462/EWG:................................

..............................................................

nazwa i adres pierwszego odbiorcy przesyłki:

Ja, niżej podpisany, urzędowy lekarz weterynarii, zaświadczam,

że mięso / produkty mięsne⁽¹⁾ wymienione w niniejszym

świadectwie zostały poddane inspekcji w momencie ich wysyłki.

................ ..............................

(Data i miejsce) (Urzędowy lekarz weterynarii)

(1) Niepotrzebne skreślić.

² Tylko dla świeżego mięsa.

ZAŁĄCZNIK  C ⁸⁰

WZÓR

ŚWIADECTWO ZDROWIA

dla produktów mięsnych ⁽¹⁾ przeznaczonych dla

..............................................................

(nazwa Państwa Członkowskiego EWG)

nr:.............. ⁽²⁾

Kraj wywozu:..................................................

Ministerstwo:.................................................

Departament:..................................................

Dotyczy:......................................................

(nieobowiązkowe)

I. Określenie produktów mięsnych

Produkty mięsne z:............................................

(gatunek zwierzęcia)

Rodzaj kawałków:..............................................

Rodzaj opakowania:............................................

Liczba kawałków lub opakowań:.................................

Wymagana temperatura przechowywania i transportu ⁽³⁾:.........

..............................................................

Okres składowania ⁽³⁾:........................................

Waga netto:...................................................

II. Pochodzenie produktów mięsnych

Adres(-y) i weterynaryjny(-e) numer(-y) identyfikacyjny

(-e) zakładu (-ów), który -e) otrzymał (-y) zezwolenie:

.........................................................

.........................................................

.........................................................

III. Miejsce przeznaczenia produktów mięsnych

Produkty mięsne zostaną wysłane z:............................

(miejsce załadunku)

do:...........................................................

(państwo lub miejsce przeznaczenia)

następującymi środkami transportu ⁽⁴⁾:........................

Nazwa i adres wysyłającego przesyłkę:.........................

..............................................................

Nazwa i adres odbiorcy przesyłki:.............................

..............................................................

IV. Poświadczenie zdrowotności

Ja, niżej podpisany urzędowy lekarz weterynarii

zaświadczam, że:

a) - produkty mięsne wymienione powyżej,

etykieta umieszczona na opakowaniach produktów

mięsnych opisanych powyżej,

posiada(ją) znak zaświadczający, że produkty mięsne

pochodzą w całości ze świeżego mięsa ze zwierząt

ubitych w rzeźniach posiadających zezwolenie na

wywóz produktów do krajów przeznaczenia lub, w

przypadku zastosowania przepisów art. 21a ust. (2)

dyrektywy 72/462/EWG, ze zwierząt ubitych w rzeźni

specjalnie w celu dostarczenia mięsa do obróbki,

określonej w tym ustępie ⁽⁵⁾;

b) produkty mięsne zostały zatwierdzone jako przydatne do

spożycia przez ludzi po inspekcji weterynaryjnej

przeprowadzonej zgodnie z wymaganiami dyrektywy

72/462/EWG;

c) produkty mięsne zostały otrzymane z wieprzowiny,

zbadanej / niezbadanej na obecność włośnicy, a w

ostatnim przypadku zostały poddane chłodzeniu ⁽⁵⁾;

d) środki transportu i warunki załadunku produktów

mięsnych w niniejszej przesyłce spełniają wymagania w

zakresie higieny ustanowione w odniesieniu do wywozu

do kraju przeznaczenia;

e) produkty mięsne zostały wytworzone z mięsa,

spełniającego warunek rozdziału III niniejszej

dyrektywy, a produkty spełniające przepisy art. 3

dyrektywy 77/99/EWG zostały wytworzone zgodnie z

odstępstwem określonym w art. 21a ust. 2 dyrektywy

72/462/EWG ⁽⁵⁾.

Sporządzono w ......................., dnia ..................

............................................

(podpis urzędowego lekarza weterynarii)

_______

⁽¹⁾ Produkty mięsne w rozumieniu dyrektywy 77/99EWG.

⁽²⁾ Nieobowiązkowe.

⁽³⁾ Wypełnić gdzie zaznaczone zgodnie z art. 4 dyrektywy 77/99/EWG.

⁽⁴⁾ W przypadku wagonów lub pojazdów ciężarowych podać numer rejestracyjny, w przypadku samolotów numer lotu, a w przypadku statków nazwę.

⁽⁵⁾ Niepotrzebne skreślić.

ZAŁĄCZNIK  D ⁸¹

(uchylony)

* Z dniem 1 stycznia 2005 r. przepisy dotyczące zdrowia zwierząt ustanowione w niniejszej dyrektywie obowiązują nadal tylko w odniesieniu do przywozu żywych zwierząt zgodnie z art. 5 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2004/41/WE z dnia 21 kwietnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.157.33).

Z dniem 1 stycznia 2006 r. niniejsza dyrektywa obowiązuje nadal tylko w odniesieniu do przywozu żywych zwierząt zgodnie z art. 5 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2004/41/WE z dnia 21 kwietnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.157.33).

1 Tytuł:

- zmieniony przez sprostowanie z dnia 31 grudnia 1972 r. (Dz.U.UE.L.72.302.28/1).

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

2 Art. 1:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

3 Art. 1 ust. 1:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 1 dyrektywy nr 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.69) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 września 1991 r.

4 Z dniem 1 stycznia 2003 r. zostało zawieszone stosowanie art. 1 ust. 2 lit. b) nin. dyrektywy zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. a) decyzji Komisji nr 2002/995/WE z dnia 9 grudnia 2002 r. ustanawiającej tymczasowe środki bezpieczeństwa w odniesieniu do przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do indywidualnego spożycia (Dz.U.UE.L.02.353.1).

5 Z dniem 1 stycznia 2003 r. zostało zawieszone stosowanie art. 1 ust. 2 lit. c) nin. dyrektywy zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. a) decyzji Komisji nr 2002/995/WE z dnia 9 grudnia 2002 r. ustanawiającej tymczasowe środki bezpieczeństwa w odniesieniu do przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do indywidualnego spożycia (Dz.U.UE.L.02.353.1).

6 Z dniem 1 stycznia 2003 r. zostało zawieszone stosowanie art. 1 ust. 2 lit. e) nin. dyrektywy zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. a) decyzji Komisji nr 2002/995/WE z dnia 9 grudnia 2002 r. ustanawiającej tymczasowe środki bezpieczeństwa w odniesieniu do przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do indywidualnego spożycia (Dz.U.UE.L.02.353.1).

7 Art. 2:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3-5 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

8 Art. 3:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

9 Art. 3 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

10 Art. 3 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

11 Art. 4:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

12 Art. 4 ust. 2 lit. c) zmieniona przez art. 2 pkt 2 dyrektywy nr 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.69) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 września 1991 r.

13 Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

14 Tytuł rozdziału II zmieniony przez art. 1 pkt 7 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

15 Art. 6:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 1 dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

16 Art. 6 ust. 1 lit. a) zmieniona przez art. 1 pkt 8 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

17 Art. 6 ust. 2 pkt 2 zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

18 Art. 6 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/688/EWG z dnia 11 grudnia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.377.18) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 grudnia 1991 r.

19 Art. 6 ust. 5 dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/688/EWG z dnia 11 grudnia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.377.18) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 grudnia 1991 r.

20 Art. 6 ust. 6 dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 91/688/EWG z dnia 11 grudnia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.377.18) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 grudnia 1991 r.

21 Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

22 Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

23 Art. 8 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 9 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

24 Art. 8 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 10 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

25 Art. 9:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 11 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

26 Art. 10:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 12 i 13 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

27 Art. 11 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

28 Art. 11 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 14 i 15 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

29 Art. 12 skreślony przez art. 26 ust. 1 dyrektywy nr 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającej zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniającej dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG (Dz.U.UE.L.91.268.56) z dniem 19 sierpnia 1991 r.

30 Art. 13:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 14 ust. 4 dyrektywy nr 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (Dz.U.UE.L.90.224.29) z dniem 26 lipca 1990 r.

31 Art. 14 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

32 Art. 14 ust. 2 lit. a) zmieniona przez art. 3 pkt 2 ppkt 1 dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.

33 Art. 14 ust. 2 lit. c) dodana przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 91/688/EWG z dnia 11 grudnia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.377.18) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 grudnia 1991 r.

34 Art. 14 ust. 3 dodany przez art. 3 pkt 2 ppkt 2 dyrektywy nr 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.224.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1990 r.a 1989 r.

35 Art. 14 ust. 3 lit. e) dodana przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

36 Art. 15:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 91/688/EWG z dnia 11 grudnia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.377.18) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 grudnia 1991 r.

37 Art. 16 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

38 Art. 16 ust. 1 według numeracji ustalonej przez art. 2 dyrektywy nr 91/266/EWG z dnia 21 maja 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.134.45) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 maja 1991 r.

39 Art. 16 ust. 2 dodany przez art. 2 dyrektywy nr 91/266/EWG z dnia 21 maja 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.134.45) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 maja 1991 r.

40 Art. 17 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

41 Art. 17 ust. 2 lit. b):

- zmieniona przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 88/289/EWG z dnia 3 maja 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.124.31) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 6 maja 1988 r.

- zmieniona przez art. 2 pkt 3 lit. a) tiret pierwsze dyrektywy nr 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.69) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 września 1991 r.

42 Art. 17 ust. 2 lit. c) zmieniona przez art. 2 pkt 3 lit. a) tiret drugie dyrektywy nr 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.69) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 września 1991 r.

43 Art. 17 ust. 2 lit. d):

- zmieniona przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 88/289/EWG z dnia 3 maja 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.124.31) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 6 maja 1988 r.

- zmieniona przez art. 2 pkt 3 lit. a) tiret trzecie dyrektywy nr 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.69) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 września 1991 r.

44 Art. 17 ust. 2 lit. e) zmieniona przez art. 2 pkt 3 lit. a) tiret czwarte dyrektywy nr 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.69) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 września 1991 r.

45 Art. 17 ust. 2 lit. f) zmieniona przez art. 2 pkt 3 lit. a) tiret czwarte dyrektywy nr 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.69) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 września 1991 r.

46 Art. 17 ust. 2 lit. g) zmieniona przez art. 2 pkt 3 lit. a) tiret piąte dyrektywy nr 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.69) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 września 1991 r.

47 Art. 17 ust. 3 zmieniony przez art. 2 pkt 3 lit. b) dyrektywy nr 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.69) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 września 1991 r.

48 Art. 18 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

49 Art. 18 ust. 1 lit. b):

- zmieniona przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 88/289/EWG z dnia 3 maja 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.124.31) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 6 maja 1988 r.

- zmieniona przez art. 2 pkt 4 lit. a) dyrektywy nr 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.69) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 września 1991 r.

50 Art. 18 ust. 2 zmieniony przez art. 11 ust. 3 dyrektywy nr 88/657/EWG z dnia 14 grudnia 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.382.3) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 22 grudnia 1988 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst, gdyż przywoływany akt zmieniający nie został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym. W wersji anglojęzycznej zmieniony art. 18 ust. 2 brzmi następująco:

"2. Article 20 (j) and (k) notwithstanding, Member States may authorize importation into their territories of meat in pieces of less than 100 grams within the meaning of Article 2 (2) (b) of Directive 88/657/EEC (16) from masseter muscles and brains provided that rhey comply with the requirements of Article 17 (2) and with paragraph 1 (b) (iii), (iv) and (v) of this Article and, as regards meat in pieces of less than 100 grams, with the conditions laid down in Directive 88/657/EEC."

51 Art. 18 ust. 3 zmieniony przez art. 2 pkt 4 lit. b) dyrektywy nr 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.69) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 września 1991 r.

52 Art. 18 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 88/289/EWG z dnia 3 maja 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.124.31) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 6 maja 1988 r.

53 Art. 19:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

54 Art. 20 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

55 Art. 20 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 88/289/EWG z dnia 3 maja 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.124.31) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 6 maja 1988 r.

56 Art. 20 lit. d) zmieniona przez art. 2 pkt 5 dyrektywy nr 91/497/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.268.69) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 13 września 1991 r.

57 Art. 21 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

58 Rozdział IV dodany przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

59 Art. 21b:

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 96/91/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. (Dz.U.UE.L.97.13.26) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 16 stycznia 1997 r.

- zmieniony przez art. 2 dyrektywy nr 97/76/WE z dnia 16 grudnia 1997 r. (Dz.U.UE.L.98.10.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 16 stycznia 1998 r.

60 Oznaczenie rozdziału V dodane przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

61 Art. 22:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

62 Art. 23:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

- skreślony przez art. 27 dyrektywy nr 90/675/EWG z dnia 10 grudnia 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.373.1) z dniem 18 grudnia 1990 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst, gdyż przywoływany akt zmieniający nie został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym.

63 Art. 24:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

64 Art. 25:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

65 Art. 26:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

66 Oznaczenie rozdziału VI według numeracji ustalonejprzez art. 1 pkt 6 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

67 Art. 27 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

68 Art. 27 ust. 1 lit. a) zmieniona przez art. 1 pkt 20 dyrektywy nr 91/69/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.46.37) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 4 lutego 1991 r.

69 Art. 27 ust. 1 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 7 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

70 Art. 28 skreślony przez art. 26 ust. 1 dyrektywy nr 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającej zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniającej dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG (Dz.U.UE.L.91.268.56) z dniem 19 sierpnia 1991 r.

71 Art. 29 zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 807/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.36) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

72 Art. 30 zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 807/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.36) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

73 Art. 31:

- uchylony przez art. 1 tiret piąte dyrektywy nr 81/476/EWG z dnia 24 czerwca 1981 r. (Dz.U.UE.L.81.186.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 lipca 1981 r.

- skreślony przez art. 1 ust. 2 lit. b) dyrektywy nr 97/79/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. (Dz.U.UE.L.98.24.31) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 lutego 1998 r.

74 Art. 31a dodany przez art. 8 rozporządzenia nr 1452/2001 z dnia 28 czerwca 2001 r. wprowadzającego szczególne środki dla niektórych produktów rolnych z francuskich departamentów zamorskich, zmieniającego dyrektywę 72/462/EWG i uchylającego rozporządzenia (EWG) nr 525/77 i (EWG) nr 3763/91 (Poseidom) (Dz.U.UE.L.01.198.11) z dniem 24 lipca 2001 r.

75 Art. 31b dodany przez art. 28 ust. 1 rozporządzenia nr 1601/92 z dnia 15 czerwca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.173.13) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 lipca 1992 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst, gdyż przywoływany akt zmieniający nie został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym. W wersji opublikowanej pierwotnie w wydaniu angielskim Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich (obecnie Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej) dodany art. 31b brzmi następująco:

"Article 31b

Without prejudice to Article 17 of Directive 90/675/EEC (1), the Commission may, in accordance with the procedure laid down in Article 29, derogate until 31 December 1994 from certain provisions of Articles 4 and 17 with regard to imports of meat into the Canary Islands.

When the decisions provided for in the first subparagraph are taken, the rules applicable after importation shall be laid down in accordance with the same procedure.

(1) OJ No L 373, 31. 12. 1990, p. 1."

76 Art. 32a:

- dodany przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 9 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

77 Art. 33 zmieniony przez art. 6 dyrektywy nr 77/98/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. (Dz.U.UE.L.77.26.81) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 1978 r.

78 Załącznik A zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

79 Załącznik B:

-zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 10 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

- zmieniony przez art. 12 ust. 9 dyrektywy nr 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnej w handlu wewnątrzwspólnotowym ze względu na wprowadzenie rynku wewnętrznego (Dz.U.UE.L.89.395.13) z dniem 22 grudnia 1989 r.

80 Załącznik C dodany przez art. 1 pkt 11 dyrektywy nr 89/227/EWG z dnia 21 marca 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.93.25) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 marca 1989 r.

81 Załącznik D uchylony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 83/91/EWG z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz.U.UE.L.83.59.34) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 1983 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1972.302.28
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 72/462/EWG w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przed przywozem z państw trzecich bydła, trzody chlewnej i świeżego mięsa
• Data aktu: 12/12/1972
• Data ogłoszenia: 31/12/1972
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 30/12/1972