Język postępowania: niemiecki(2022/C 359/39)
(Dz.U.UE C z dnia 19 września 2022 r.)
Sąd odsyłający
Kammergericht Berlin
Strony w postępowaniu głównym
Wnioskodawca: Generalstaatsanwaltschaft Berlin
Pytania prejudycjalne
1. Czy należy utrzymywać, że również postępowanie w przedmiocie następczego wymierzenia kary łącznej jest objęte zakresem stosowania art. 4a ust. 1 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW 1 , w wersji wynikającej z decyzji ramowej 2009/299/WSiSW 2 , jeżeli rozstrzygnięcie następuje wprawdzie w drodze wyroku po przeprowadzeniu rozprawy, w ramach którego nie można jednak dokonać rewizji orzeczenia o winie, ani zmieniać kary wymierzonej za poszczególne przestępstwo?
2. Czy jest zgodne z pierwszeństwem prawa Unii uznanie przez ustawodawcę niemieckiego w § 83 ust. 1 pkt 3 IRG przypadku skazania wyrokiem zaocznym za bezwzględną przeszkodę przekazania, mimo że art. 4a ust. 1 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, w wersji wynikającej z decyzji ramowej 2009/299/WSiSW, przewiduje w tym względzie jedynie fakultatywną podstawę odmowy?
1 Decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. 2002, L 190, s. 1).
2 Decyzja ramowa Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r. zmieniająca decyzje ramowe 2002/584/WSiSW, 2005/214/WSiSW, 2006/783/WSiSW, 2008/909/WSiSW oraz 2008/947/WSiSW i tym samym wzmacniająca prawa procesowe osób oraz ułatwiająca stosowanie zasady wzajemnego uznawania do orzeczeń wydanych pod nieobecność danej osoby na rozprawie (Dz.U. 2009, L 81, s. 24).
