[Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 20 TFUE - Obywatelstwo Unii Europejskiej - Obywatel Unii, który nigdy nie skorzystał ze swobody przemieszczania się - Wniosek o wydanie karty pobytu dla członka jego rodziny będącego obywatelem państwa trzeciego - Oddalenie - Obowiązek posiadania przez obywatela Unii wystarczających zasobów - Obowiązek wspólnego pożycia małżonków - Małoletnie dziecko będące obywatelem Unii - Krajowe ustawodawstwo i praktyka - Skuteczne korzystanie z istoty praw przyznanych obywatelom Unii - Pozbawienie]Język postępowania: hiszpański
(2022/C 244/03)
(Dz.U.UE C z dnia 27 czerwca 2022 r.)
Sąd odsyłający
Tribunal Superior de Justicia de Castilla-La Mancha
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Subdelegación del Gobierno en Toledo
Druga strona postępowania: XU (C-451/19), QP (C-532/19)
Sentencja
1) Artykuł 20 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie oddaleniu przez państwo członkowskie wniosku w sprawie łączenia rodziny złożonego w interesie obywatela państwa trzeciego będącego członkiem rodziny obywatela Unii, który posiada obywatelstwo tego państwa członkowskiego i nigdy nie skorzystał ze swobody przemieszczania się, na tej wyłącznie podstawie, że ten obywatel Unii nie posiada dla siebie i dla rzeczonego członka rodziny zasobów wystarczających, by nie stanowić obciążenia dla krajowego systemu pomocy społecznej, i bez zbadania, czy tenże obywatel Unii i wspomniany obywatel państwa trzeciego pozostają w stosunku zależności tego rodzaju, że w przypadku odmowy przyznania temu obywatelowi państwa trzeciego pochodnego prawa pobytu ów obywatel Unii byłby zmuszony do opuszczenia terytorium Unii Europejskiej rozpatrywanego jako całość i w ten sposób zostałby pozbawiony możliwości skutecznego korzystania z istoty praw przysługujących mu ze względu na jego status obywatela Unii.
2) Artykuł 20 TFUE należy interpretować w ten sposób, że po pierwsze, nie jest tak, iż stosunek zależności mogący uzasadniać przyznanie pochodnego prawa pobytu na podstawie tego artykułu istnieje wyłącznie z tego powodu, że obywatel państwa członkowskiego, który jest pełnoletni i nigdy nie skorzystał ze swobody przemieszczania się, oraz jego małżonek, który jest pełnoletnim obywatelem państwa trzeciego, są zobowiązani do wspólnego pożycia na podstawie obowiązków wynikających z małżeństwa zgodnie z prawem państwa członkowskiego, którego obywatelstwo posiada obywatel Unii i w którym małżeństwo to zostało zawarte, a po drugie, w wypadku gdy obywatel Unii jest małoletni, oceny istnienia stosunku zależności mogącego uzasadniać przyznanie rodzicowi tego dziecka będącemu obywatelem państwa trzeciego pochodnego prawa pobytu na podstawie tego artykułu należy dokonać z uwzględnieniem, w najlepszym interesie dziecka, wszystkich okoliczności danego przypadku. W sytuacji gdy rodzic ten zamieszkuje na stałe z drugim rodzicem tego małoletniego, będącym obywatelem Unii, domniemywa się w sposób wzruszalny, że taki stosunek zależności istnieje.
3) Artykuł 20 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stosunek zależności mogący uzasadniać przyznanie wywodzonego z tego artykułu pochodnego prawa pobytu będącemu obywatelem państwa trzeciego małoletniemu dziecku małżonka, będącego również obywatelem państwa trzeciego, obywatela Unii, który nigdy nie skorzystał ze swobody przemieszczania się, istnieje, gdy ze związku tego obywatela Unii i jego małżonka urodziło się dziecko będące obywatelem Unii, które nigdy nie skorzystało ze swobody przemieszczania się, a w razie zobowiązania małoletniego dziecka będącego obywatelem państwa trzeciego do opuszczenia terytorium odnośnego państwa członkowskiego owo będące obywatelem Unii dziecko byłoby zmuszone do opuszczenia terytorium Unii rozpatrywanego jako całość.
