Język postępowania: francuski(2021/C 431/46)
(Dz.U.UE C z dnia 25 października 2021 r.)
Strony
Strona skarżąca: PV (przedstawiciel: adwokat D. Birkenmaier)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Skarżący wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna;
w rezultacie
- stwierdzenie nieważności następujących decyzji: oddalającej pierwotny wniosek D/191/20 z dnia 20 lipca 2020 r., oddalającej zażalenie R/458/20 z dnia 29 stycznia 2021 r., oddalającej zażalenie R/137/21 z dnia 1 lipca 2021 r. oraz oddalającej zażalenie R/512/20 z dnia 26 lutego 2021 r. we wszystkich ich aspektach, na podstawie ogólnej zasady prawa "fraus omnia corrompit", poważnego wprowadzenia w błąd i utraty praw socjalnych, czego zabrania art. 34 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą");
- stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej zażalenie R/512/20 z dnia 26 lutego 2021 r. w konsekwencji naruszenia art. 41 ust. 2 lit. a) karty;
- przyznanie odszkodowania na podstawie art. 268 i 340 TFUE:
- zasądzenie zadośćuczynienia w wysokości 100 000 EUR oraz odszkodowania w wysokości 47 221,02 EUR za krzywdę i szkodę poniesione w wyniku tych podważanych decyzji, szacowane łącznie na 147 221,02 EUR z zastrzeżeniem zmiany wysokości tej kwoty i powiększenia jej o odsetki za zwłokę i odsetki wyrównawcze do dnia całkowitej spłaty;
w każdym razie
- obciążenie strony pozwanej wszystkimi kosztami, w tym kosztami pomocy prawnej.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi 10 zarzutów.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 1, 3, 4 i 31 ust. 1 karty, jak również art. 1e ust. 2 i art. 12a Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej "regulaminem pracowniczym").
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia ogólnej zasady prawa "fraus omnia corrompit" i art. 41 ust. 1 karty z uwagi na złożenie fałszywego podpisu na decyzji o cofnięciu wszystkich uprawnień emerytalnych skarżącego.
3. Zarzut trzeci dotyczący umyślnego, bezprawnego zachowania i niewłaściwego wykorzystania środków, które doprowadziły do kolejnego naruszenia zasady "fraus omnia corrompit".
4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 59 i 60 regulaminu pracowniczego, naruszenia zasady legalności i porządku publicznego przez Urząd Administracji i Rozliczania Należności Indywidualnych (PMO) Komisji, który nie jest uprawniony do cofnięcia uprawnień emerytalnych w drodze arbitralnej kary nałożonej na tylko jedną osobę.
5. Zarzut piąty dotyczący istotnego naruszenia art. 34 karty w związku z utratą praw socjalnych oraz naruszenia art. 77 regulaminu pracowniczego, prowadzącego do cofnięcia uprawnień emerytalnych.
6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia zasady prawa "ne bis in idem" i art. 50 karty, jak również art. 9 ust. 3 załącznika IX do regulaminu pracowniczego.
7. Zarzut siódmy dotyczący istotnego naruszenia art. 41 ust. 2 lit. a) karty oraz naruszenia prawa do bycia wysłuchanym.
8. Zarzut ósmy dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności, ponieważ kara w postaci wydalenia ze służby jest najsurowszą karą przewidzianą w regulaminie pracowniczym, do której Komisja dodała ponadto karę w postaci pozbawienia wszelkich praw emerytalnych na całe życie.
9. Zarzut dziewiąty dotyczący nadużycia władzy przez służby PMO, ponieważ decyzja o obniżeniu uprawnień emerytalnych "pro tempore" może zostać podjęta jedynie przez trójstronny organ powołujący w ramach postępowania dyscyplinarnego w przedmiocie wydalenia ze służby, zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. h) załącznika IX do regulaminu pracowniczego.
10. Zarzut dziesiąty dotyczący naruszenia zasady równego traktowania i art. 20 karty. Skarżący podnosi, że urzędnik wydalony ze służby z powodów nieskończenie poważniejszych niż te, na których podstawie on sam został wydalony ze służby, poniósłby łagodniejszą karę niż kara w postaci potrącenia emerytury otrzymywanej na gruncie regulaminu pracowniczego.
