(Odesłanie prejudycjalne - Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Uzgodniona praktyka - Biura podróży uczestniczące we wspólnym skomputeryzowanym systemie ofert wycieczek - Automatyczne ograniczenia obniżek dotyczących nabywania wycieczek online - Komunikat podmiotu zarządzającego systemem o tym ograniczeniu - Milczące porozumienie, które można uznać za uzgodnioną praktykę - Elementy konstytutywne porozumienia i uzgodnionej praktyki - Ocena dowodów i wymagany standard dowodowy - Autonomia proceduralna państw członkowskich - Zasada skuteczności - Domniemanie niewinności)Język postępowania: litewski
(2016/C 098/03)
(Dz.U.UE C z dnia 14 marca 2016 r.)
Sąd odsyłający
Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: "Eturas" UAB, "AAA Wrislit" UAB, "Baltic Clipper" UAB, "Baltic Tours Vilnius" UAB, "Daigera" UAB, "Ferona" UAB, "Freshtravel" UAB, "Guliverio kelionės" UAB, "Kelionių akademija" UAB, "Kelionių gurmanai" UAB, "Kelionių laikas" UAB, "Litamicus" UAB, "Megaturas" UAB, "Neoturas" UAB, "TopTravel" UAB, "Travelonline Baltics" UAB, "Vestekspress" UAB, "Visveta" UAB, "Zigzag Travel" UAB, "ZIP Travel" UAB
Strona pozwana: Lietuvos Respublikos konkurencijos taryba
przy udziale: "Aviaeuropa" UAB, "Grand Voyage" UAB, "Kalnų upė" UAB, "Keliautojų klubas" UAB, "Smaragdas travel" UAB, "700LT" UAB, "Aljus ir Ko" UAB, "Gustus vitae" UAB, "Tropikai" UAB, "Vipauta" UAB, "Vistus" UAB
Sentencja
Artykuł 101 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że w wypadku gdy administrator skomputeryzowanego systemu informacyjnego służącego umożliwieniu biurom podróży sprzedaży wycieczek poprzez ich stronę internetową wedle jednolitego sposobu rezerwacji wysyła tym podmiotom gospodarczym za pośrednictwem osobistej poczty elektronicznej informację o tym, że rabaty na produkty sprzedawane za pośrednictwem tego systemu będą od tej pory objęte pułapem i że w następstwie rozpowszechnienia tej informacji w omawianym systemie dokonane zostaną zmiany techniczne konieczne do wdrożenia tego pułapu, można domniemywać, iż wspomniane podmioty gospodarcze uczestniczyły w uzgodnionej praktyce w rozumieniu wspomnianego postanowienia od chwili zapoznania się z informacją wysłaną przez administratora systemu, jeśli nie zdystansowały się otwarcie wobec tej praktyki, nie zawiadomiły o niej organów administracji lub nie przedstawiły innych dowodów w celu obalenia tego domniemania, takich jak dowód na systematyczne stosowanie rabatu przekraczającego odnośny pułap.
Sąd odsyłający powinien zbadać na podstawie przepisów prawa krajowego normujących ocenę dowodów i wymaganych standardów dowodowych, czy w świetle całości okoliczności przedstawionych temu sądowi, wysłanie informacji, takiej jak informacja sporna w postępowaniu głównym, może stanowić wystarczający dowód w celu wykazania, że jej adresaci zapoznali się z jej treścią. Domniemanie niewinności stoi na przeszkodzie temu, by sąd odsyłający uznał, że samo wysłanie tej informacji może stanowić wystarczający dowód w celu wykazania, iż jej adresaci musieli bezwzględnie zapoznać się z jej treścią.
