(2016/C 74/05)(Dz.U.UE C z dnia 26 lutego 2016 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE 1 , w szczególności jego art. 26,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Artykułem 43 Traktatu nałożono na Unię Europejską i państwa członkowskie zadanie ustanowienia przepisów niezbędnych dla osiągnięcia celów wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb).
(2) Realizacja polityki Unii w dziedzinie rybołówstwa i akwakultury wymaga pomocy wysoce wykwalifikowanych ekspertów naukowych, w szczególności w zakresie stosowania biologii morza oraz biologicznych aspektów rybołówstwa, technologii narzędzi połowowych i ekonomiki rybackiej, zarządzania rybołówstwem, skutków akwakultury, rybołówstwa oraz podobnych dyscyplin dla ekosystemów lub w dziedzinie gromadzenia danych dotyczących rybołówstwa i akwakultury, zarządzania nimi i ich wykorzystywania.
(3) W związku z powyższym konieczne jest utworzenie grupy ekspertów ds. rybołówstwa i akwakultury oraz zdefiniowanie jej zadań i struktury. Wsparcie to powinien zapewnić stały Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) powołany przez Komisję.
(4) Aby rozwijać wspólną politykę rybołówstwa, Komisja powinna w stosownych przypadkach zasięgać opinii STECF w kwestiach dotyczących ochrony żywych zasobów morza i zarządzania nimi, łącznie z zagadnieniami biologicznymi, ekonomicznymi, środowiskowymi, społecznymi i technicznymi, zgodnie z art. 26 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Opinia STECF powinna opierać się na zasadach doskonałości, niezależności, bezstronności i przejrzystości.
(5) Grupa STECF powinna składać się z odpowiedniej liczby członków, niezbędnej do realizacji wymaganych zadań. Członkowie grupy powinni być wysoce wykwalifikowanymi, wyspecjalizowanymi i niezależnymi ekspertami, wybranymi na podstawie obiektywnych kryteriów oraz w drodze otwartego zaproszenia do zgłaszania kandydatur. Są oni mianowani jako osoby prywatne i przedstawiają Komisji opinie niezbędne do realizacji wspólnej polityki rybołówstwa. Bardzo ważne jest, by grupa jak najlepiej wykorzystywała wiedzę specjalistyczną ekspertów z obszaru Unii oraz spoza Unii, niezbędną do udzielenia odpowiedzi na poszczególne pytania.
(6) Komisja nie mogłaby osiągnąć w pełni celów unijnej polityki na rzecz ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa bez znacznego udziału konkretnej grupy STECF. Wspólna polityka rybołówstwa wymaga, aby podstawą podejmowania decyzji były najlepsze dostępne opinie naukowe. Aby spełnić ten wymóg, propozycje polityczne Komisji muszą opierać się na najlepszej dostępnej wiedzy naukowej. STECF ocenia i dostarcza najnowsze dostępne dane naukowe, aby zapewnić Komisji właściwe i terminowe, oparte na dowodach doradztwo naukowe dotyczące wdrożenia i monitorowania unijnej wspólnej polityki rybołówstwa. Opinia STECF jest również wyraźnie wymagana m.in. na podstawie art. 2 ust. 5 lit. a), art. 3 lit. c), art. 6 ust. 2, art. 9 ust. 1 i 5, art. 10 ust. 2 lit. a) i 3, art. 11 ust. 3, art. 15 ust. 4 lit. b) i art. 5 lit. c), art. 18 ust. 2, 3 i 5, art. 28 ust. 2 lit. a), art. 29 ust. 2 i 4, art. 31 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. STECF przedstawia również swoją opinię w odniesieniu do wieloletnich planów zarządzania, środków dotyczących obowiązku wyładunku, zarządzania połowami mieszanymi, stanowiska Unii w międzynarodowych organizacjach ds. rybołówstwa oraz umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów z państwami trzecimi. Wspomniani niezależni eksperci powinni zatem otrzymywać dodatki specjalne oprócz zwrotu kosztów, który jest proporcjonalny do powierzonych im zadań i zgodny ze standardami międzynarodowymi.
(7) Wymóg zapewnienia najlepszego dostępnego doradztwa naukowego ma również zastosowanie do zadania członków STECF, którym jest wspieranie służb Komisji przez dostarczanie danych naukowych podczas spotkań na szczeblu regionalnym i międzynarodowym, które to spotkania są częścią procesu legislacyjnego, na podstawie art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, przy czym w oparciu o wyniki tych spotkań państwa członkowskie przekazują Komisji wspólne zalecenia oparte na najlepszych dostępnych opiniach naukowych stanowiących podstawę do przyjęcia aktów delegowanych lub wykonawczych. Komisja jest odpowiedzialna za ułatwianie współpracy między państwami członkowskimi i odpowiednimi organami naukowymi, wśród których STECF odgrywa główną rolę. Praca STECF przyczynia się zatem skutecznie do osiągnięcia celów wspólnej polityki rybołówstwa.
(8) Należy ustanowić zasady dotyczące ujawniania informacji przez członków grupy.
(9) Dane osobowe powinny być przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady 2 .
(10) Wcześniej wyznaczeni członkowie grupy powinni pozostać na stanowisku do czasu mianowania nowych członków.
(11) Należy uchylić decyzję Komisji 2005/629/WE 3 .
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
1 Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22.
2 Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).
3 Decyzja Komisji 2005/629/WE z dnia 26 sierpnia 2005 r. ustanawiająca Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (Dz.U. L 225 z 31.8.2005, s. 18).
4 Członkowie, którzy nie życzą sobie, aby ujawniono ich nazwisko, mogą złożyć wniosek o wyłączenie ich z powyższej zasady. Wniosek o nieujawnianie nazwiska członka grupy ekspertów uznaje się za uzasadniony, w przypadku gdy opublikowanie nazwiska mogłoby zagrozić jego bezpieczeństwu bądź stanowić nieuzasadnione naruszenie prywatności.
5 Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43). Wyjątki te przewidziano w celu ochrony bezpieczeństwa publicznego, spraw wojskowych, stosunków międzynarodowych, polityki finansowej, pieniężnej lub gospodarczej, prywatności i integralności osoby fizycznej, interesów handlowych, postępowania sądowego i opinii prawnej, kontroli/dochodzenia/ audytu oraz procesu decyzyjnego instytucji.
6 Decyzja Komisji (UE, Euratom) 2015/443 z dnia 13 marca 2015 r. w sprawie bezpieczeństwa w Komisji (Dz.U. L 72 z 17.3.2015, s. 41).
7 Decyzja Komisji (UE, Euratom) 2015/444 z dnia 13 marca 2015 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 72 z 17.3.2015, s. 53).