Milenijne cele rozwoju

I.

Milenijne cele rozwoju i nowe wyzwania

1.

potwierdza, że milenijne cele rozwoju określone w 2000 r. są jednym z wielu sukcesów w krajach o średnim dochodzie i krajach rozwijających się; uważa, że należy dokładnie przeanalizować te wyniki w odniesieniu do przyszłych ram w celu osiągnięcia bardziej globalnych i trwałych wyników;

2.

podkreśla, że globalne realia uległy w ostatnim dziesięcioleciu radykalnej zmianie, tak samo jak charakter ubóstwa, co doprowadziło do tego, że rosnąca przepaść i nierówność wewnątrzkrajowa i pomiędzy krajami stała się głównym problemem w kontekście eliminacji ubóstwa;

3.

zwraca uwagę, że choć niektóre kraje rozwijające się stały się darczyńcami, inne w dalszym ciągu borykają z wysokimi i rosnącymi poziomami nierówności porównywalnymi z tymi w innych krajach rozwijających się; zwraca uwagę, że do kompleksowych i powiązanych ze sobą wyzwań zalicza się, między innymi, zmianę klimatu, brak bezpieczeństwa żywnościowego, bezrobocie, zmiany demograficzne, korupcję, ograniczone zasoby, wzrost niezgodny z zasadą zrównoważonego rozwoju, kryzys finansowy i gospodarczy oraz naruszenia praw człowieka;

4.

przypomina, że degradacja środowiska zagraża realizacji milenijnych celów rozwoju, w tym celu eliminacji skrajnego ubóstwa i głodu; przypomina w szczególności, że utrzymujące się nierówności i walka o skąpe zasoby należą do jednych z głównych sił napędowych konfliktów, głodu, brak bezpieczeństwa oraz przemocy, które z kolei są głównymi czynnikami wstrzymującymi rozwój społeczny i działania na rzecz osiągnięcia zrównoważonego rozwoju; wzywa do przyjęcia bardziej holistycznego podejścia odzwierciedlającego wyniki konferencji Rio+20 w sprawie zrównoważonego rozwoju oraz działania podjęte w jej następstwie;

5.

przypomina o potrzebie zachowania spójności między polityką handlową UE i strategiami politycznymi w zakresie rozwoju, zwłaszcza w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych;

6.

wzywa UE do przewodzenia jednym silnym głosem podczas dyskusji nad ramami na okres po 2015 r. do czasu szczytu ONZ, a także do przyjęcia wspólnego, skutecznego i ambitnego stanowiska w sprawie zasad i celów, które powinny być częścią nowych ram rozwoju po 2015 r.; jednocześnie zwraca uwagę, że powinny istnieć jednolite, kompleksowe i zintegrowane ramy, zawierające jasne punkty odniesienia obejmujące kluczowe kwestie związane ze zrównoważonym rozwojem, i że ramy te muszą mieć charakter uniwersalny i globalny, a także muszą promować dobrobyt, prawa człowieka i dobrostan dla wszystkich oraz określać bezpośrednie i aktywne zaangażowanie krajów rozwijających się w ich tworzenie i wdrażanie, zwracając uwagę na rolę i zadania krajów bogatszych - oprócz finansowania - w ich sukcesie;

7.

zwraca uwagę, że należy przeformułować globalne partnerstwo na rzecz rozwoju w celu uwzględnienia zmienionego kontekstu oraz że należy je ściśle powiązać z nowymi aspektami agendy na okres po 2015 r.; podkreśla, że zmienione i wzmocnione globalne partnerstwo na rzecz rozwoju będzie miało kluczowe znaczenie dla wdrożenia agendy na okres po 2015 r. i zapewnienie efektywnych mechanizmów odpowiedzialności na wszystkich szczeblach;

8.

uważa, że to ujednolicone podejście wymaga odpowiedniego współdziałania UE i jej państw członkowskich przed jego prezentacją na jesiennym szczycie w Nowym Jorku oraz należytego wyeksponowania w trakcie procesu negocjacyjnego pod kierownictwem unijnego komisarza ds. rozwoju; wzywa UE, która jest głównym darczyńcą na całym świecie, do pełnego wypełniania swych zadań jako głównego podmiotu w odniesieniu do agendy na okres po 2015 r.;

9.

apeluje, aby cele ram rozwoju na okres po 2015 r. obejmowały milenijne cele rozwoju i cele w zakresie zrównoważonego rozwoju, a także aby propagowały dobrobyt i dobrostan dla wszystkich, w tym grup znajdujących się w mniej korzystnej sytuacji, takich jak kobiety, dzieci, osoby starsze oraz osoby niepełnosprawne; podkreśla, że przy określaniu celów krajowych należy w elastyczny sposób podejść do dostępnych możliwości, przy bezpośrednim i aktywnym udziale krajów rozwijających się i partnerów rozwojowych, szczególnie społeczeństwa obywatelskiego; podkreśla, że bogate kraje muszą przyjąć na siebie większe zobowiązania, zarówno związane z ich własnym rozwojem, jak i z ich polityką mającą wpływ na inne kraje;

10.

podkreśla, że brak postępów w realizacji milenijnych celów rozwoju związanych z pozycją kobiet jest spowodowany nie tylko przeszkodami finansowymi i technicznymi, lecz także w dużej mierze brakiem woli politycznej;

II.

Eliminacja ubóstwa

11.

apeluje, aby eliminacja ubóstwa, która jest głównym celem unijnej współpracy na rzecz rozwoju, oraz osiągnięcie zrównoważonego rozwoju społecznego i środowiskowego w granicach naszej planety były obowiązkowymi priorytetami globalnymi w kontekście agendy rozwoju na okres po 2015 r.;

12.

podkreśla, że nierówność utrudnia rozwój gospodarczy i działania na rzecz zmniejszenia ubóstwa; przypomina w szczególności, że wysoki poziom nierówności utrudnia stworzenie szeroko zakrojonych, redystrybucyjnych i stabilnych finansowo systemów opieki społecznej, które opierają się na zasadzie solidarności społecznej, i że wysoki poziom nierówności może doprowadzić do wzrostu poziomu przestępczości lub wywołać konflikt siłowy, szczególnie w społeczeństwach wieloetnicznych; uważa, że należy zająć się strukturalnymi przyczynami ubóstwa w celu umożliwienia prawdziwych zmian w społeczeństwie;

13.

dostrzega, że rozwój i eliminacja ubóstwa są na wiele sposobów powiązane z wyzwaniami w zakresie pokoju i bezpieczeństwa, środowiska, praw człowieka, równości płci, demokracji i dobrego sprawowania rządów; apeluje zatem o zmianę podejścia do eliminacji ubóstwa, z uwzględnieniem znaczenia rozwoju i wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu, redystrybucji dobrobytu za pomocą środków budżetowych, godnej pracy, skutecznych szkoleń zawodowych, zrównoważenia środowiskowego, praw człowieka i dobrego sprawowania rządów;

14.

apeluje o to, by "plan działań po zrealizowaniu milenijnych celów rozwoju" opierał się na Deklaracji o prawie do rozwoju z 1986 r., która nie tylko potwierdza, że rozwój jest podstawowym prawem człowieka, lecz również traktuje kwestię rozwoju jako proces;

15.

apeluje o uwzględnienie aspektu płci w ramach podejścia ukierunkowanego na wzrost, mającego na celu eliminację ubóstwa, a także o włączenie kwestii równości płci do wszystkich unijnych programów, polityk i strategii, jak również ram rozwoju na okres po 2015 r.;

16.

podkreśla, że integracja jest pojęciem dynamicznym, wykraczającym poza strategię na rzecz ubogich i wymagającym poszerzenia podejścia tak, aby objąć słabsze grupy ludności, których źródło utrzymania jest niestabilne, co wymaga wpisania strategii rozwoju w ramy makroekonomiczne; uważa, że określenie jakościowych wskaźników będzie miało decydujące znaczenie dla śledzenia, w jakim stopniu postępy w rozwoju sprzyjają włączeniu społecznemu i są zrównoważone, a także w jakim stopniu poruszane są kwestie dotyczące potrzeb grup najsłabszych i znajdujących się w największej potrzebie;

17.

w związku z tym apeluje o poszerzenie definicji ubóstwa w stosunku do definicji uwzględniającej jedynie produkt krajowy brutto (PKB); podkreśla, że średnie światowe i krajowe wykluczają dużą liczbę osób ubogich osób na świecie;

18.

przyznaje, że zajęcie się niedożywieniem dzieci i matek wymaga długoterminowych strategii skupionych na sektorach, które mają wpływ na niedożywienie, takich jak zdrowie, edukacja, woda, warunki sanitarne i rolnictwo;

19.

przypomina, że należy w pełni uznać, że dobrobyt człowieka ma wiele wymiarów; przypomina w związku z tym, że zdrowie, odżywianie, ochrona socjalna, równość płci i edukacja są głównymi czynnikami warunkującymi eliminację ubóstwa i rozwój gospodarczy sprzyjający integracji społecznej;

20.

podkreśla znaczenie zniwelowania różnic między kobietami i mężczyznami w obszarze edukacji, aby zwiększyć średnią jakość kapitału ludzkiego, oraz w obszarze zdrowia, aby osiągnąć większy postęp w zakresie poprawy zdrowia matek i zmniejszania odsetka śmiertelności wśród dzieci;

21.

zwraca się do UE, aby stanowczo broniła prawa do możliwie najwyższego poziomu ochrony zdrowia, w tym zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz związanym z tym praw, oraz aby uwzględniła walkę z AIDS, oferując między innymi świadczenie takich usług jak dobrowolne planowanie rodziny, bezpieczne usuwanie ciąży i środki antykoncepcyjne;

22.

podkreśla, że ramy dla milenijnych celów rozwoju na okres po 2015 r. obejmują konkretny cel dotyczący likwidacji wszelkich form przemocy wobec kobiet;

23.

podkreśla, że za główne cele agendy na okres po 2015 r. należy uznać: dostęp do powszechnej opieki zdrowotnej (obejmującej zarówno leczenie, jak i zapobieganie), powszechny dostęp do żywności o odpowiedniej wartości odżywczej, a także wysokiej jakości szkolnictwo dla wszystkich i na wszystkich poziomach, sprzyjające zatrudnieniu;

24.

podkreśla, że ramy na okres po 2015 r. muszą obejmować: po pierwsze - cele w zakresie dostępności i przystępności finansowej wysokiej jakości opieki zdrowotnej, kładącej szczególny nacisk na promocję zdrowia, zapobieganie i interwencje medyczne, także w odniesieniu do zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz związanych z tym praw, jak również HIV/AIDS, a po drugie - konkretne działania zmierzające do utworzenia systemów podstawowej opieki zdrowotnej, gwarantujących zapobieganie, leczenie, opiekę i wsparcie wszystkim osobom, w tym również grupom najbardziej marginalizowanym i najmniej uprzywilejowanym, takim jak mniejszości, więźniowie, migranci, osoby bez dokumentów, osoby świadczące usługi seksualne oraz narkomani;

25.

wzywa do przyspieszenia ogólnoświatowych działań mających na celu ograniczenie umieralności okołoporodowej kobiet, noworodków i umieralności dzieci oraz ponownie potwierdza zasadnicze znaczenie powszechnego dostępu do ochrony zdrowa reprodukcyjnego;

26.

nawołuje do dalszego wspierania badań dotyczących skuteczniejszych i bardziej zrównoważonych programów zapobiegania i leczenia, w tym badań i rozwoju w zakresie skutecznych interwencji medycznych, obejmujących użycie szczepionek, leki i diagnostykę;

27.

podkreśla, że kobiety odgrywają zasadniczą rolę w dziedzinie żywienia i bezpieczeństwa żywnościowego, gdyż to one odpowiadają za 80 % działalności rolnej w Afryce, chociaż wciąż prawie nie mają możliwości posiadania na własność uprawianych przez nie gruntów; w związku z tym podkreśla, że eliminacja głodu zależy od wsparcia oferowanego drobnym rolnikom, aby wytwarzali wystarczającą ilość żywności dla siebie i dla swoich rodzin; przypomina, że większość drobnych rolników to kobiety; wzywa do stosowania podejścia uwzględniającego aspekt płci, zintegrowanego ze wszystkimi elementami programowania w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego; podkreśla potrzebę zapobiegania niedożywieniu i leczenia go poprzez interwencje oparte na dowodach, dając pierwszeństwo kobietom w ciąży i małoletnim dzieciom;

28.

podkreśla potrzebę opracowania i realizacji programów zdrowotnych, aby wzmocnić systemy ochrony zdrowia, biorąc pod uwagę, że światowy kryzys gospodarczy zahamował postępy dokonujące się w zakresie HIV/AIDS, gruźlicy, malarii i zaniedbanych chorób tropikalnych;

29.

zwraca uwagę na znaczenie celu związanego z poprawą zdrowia matek dla zmniejszenia ich śmiertelności i na zagwarantowanie powszechnego prawa do zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz zapewnienie możliwości planowania rodziny; podkreśla znaczenie edukacji i poprawy świadomości w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego jako nieodzownych elementów strategii na rzecz zdrowia kobiet;

30.

zauważa, że należy zwrócić szczególną uwagę na edukację obu płci w kwestiach dotyczących płci, i to od początku nauki szkolnej, by stopniowo zmieniać postawy i stereotypy społeczne oraz doprowadzić do powstania sytuacji, w której równouprawnienie kobiet i mężczyzn stanie się podstawową zasadą, na której opierają się społeczeństwa we wszystkich krajach świata;

31.

domaga się, aby dostarczanie przez UE pomocy humanitarnej, która przyczynia się do osiągnięcia milenijnych celów rozwoju, powinno być skutecznie zwolnione z ograniczeń nakładanych na pomoc humanitarną przez USA lub innych darczyńców, w szczególności poprzez zapewnienie dostępu do aborcji kobietom i dziewczętom, które padły ofiarą gwałtu podczas konfliktów zbrojnych;

32.

przyznaje, że możliwości znalezienia godnej pracy pozwalają ubogim gospodarstwom domowym wyjść z ubóstwa i są kluczowymi czynnikami, dzięki którym pojedyncze osoby i rodziny zdobywają poczucie własnej wartości, rozwijają poczucie przynależności do społeczeństwa i mogą wnosić pożyteczny wkład w społeczeństwo; domaga się, aby w pełni produktywne zatrudnienie i godna praca były głównymi celami agendy rozwoju na okres po 2015 r. i domaga się wspierania tych celów poprzez stosowanie właściwie opracowanych krajowych poziomów ochrony socjalnej, mających na celu zmniejszenie ubóstwa i zapewnienie odporności;

33.

podkreśla, że informowanie o kwestiach zdrowotnych oraz edukacja zdrowotna to ważne elementy przyczyniające się do poprawy zdrowia ludności;

34.

domaga się, aby poświęcić szczególną uwagę również zwalczaniu chorób niezakaźnych, takich jak nowotwory;

35.

domaga się, aby w ramach dla milenijnych celów rozwoju na okres po 2015 r. wzmocnić pozycję kobiet i zwiększyć równość płci dzięki zmniejszeniu różnic między kobietami a mężczyznami na wszystkich poziomach kształcenia, wyznaczając konkretne cele, między innymi powszechny dostęp do edukacji wysokiej jakości i możliwość jej ukończenia (na szczeblu podstawowym, średnim i wyższym), szkolenia zawodowe w warunkach sprzyjających tworzeniu miejsc pracy dla młodych osób, likwidacja analfabetyzmu wśród kobiet oraz dostęp do kompleksowej edukacji seksualnej w szkole i poza nią;

III.

Dobre sprawowanie rządów

36.

podkreśla, że ramy zrównoważonego rozwoju na okres po 2015 r. wymagają poszanowania zasady demokratycznych rządów i praw człowieka, skuteczności, jawności i odpowiedzialności instytucji i podmiotów na wszystkich szczeblach oraz silnego społeczeństwa obywatelskiego, systematycznie biorącego udział w procesie demokratycznym; podkreśla, że te ramy muszą się kierować zasadniczymi pojęciami demokracji uczestniczącej i faktycznego obywatelstwa dzięki pełnemu i wyraźniejszemu wykonywaniu praw obywatelskich i politycznych;

37.

wzywa UE do dzielenia się swoim doświadczeniem i wiedzą z krajami rozwijającymi się, udostępniając wiedzę w odpowiednich dziedzinach zrównoważonego rozwoju, w szczególności wykorzystując doświadczenie nabyte przez państwa członkowskie UE w okresie przejściowym;

38.

uważa, że trwające obecnie negocjacje i debaty muszą przebiegać tak, aby odzwierciedlać i kontynuować wyraźne zaangażowanie na rzecz demokratycznych rządów w nowych ramach rozwoju;

39.

podkreśla, że zmiana klimatu, niedawny kryzys cen żywności oraz światowy kryzys finansowy mogą być związane z brakiem właściwego zarządzania globalnego; dlatego też podkreśla, że globalne zarządzanie powinno stanowić kluczową część agendy rozwoju na okres po 2015 r.;

40.

ubolewa nad brakiem spójności między działaniami instytucji zajmujących się zarządzaniem globalnym, w szczególności w zakresie handlu wielostronnego, finansów i struktur w zakresie ochrony środowiska; uważa, że niedociągnięcia w zarządzaniu globalnym doprowadziły państwa do poszukiwania rozwiązań regionalnych w odpowiedzi na specyficzne dla danego regionu potrzeby w zakresie rozwoju, takie działania wymagają jednak koordynacji, aby uniknąć rozczłonkowania polityki i braku spójności z wielostronnymi systemami i standardami międzynarodowymi; mówiąc bardziej ogólnie, uważa, że potrzebne jest działanie na szczeblu globalnym, aby uzupełnić działania prowadzone na szczeblu krajowym;

41.

stwierdza, że chociaż format ram dla milenijnych celów rozwoju pozwala wyznaczyć konkretne cele i terminy ich realizacji, które będzie można monitorować za pomocą wiarygodnych wskaźników statystycznych, brak jest odpowiedzialności za realizację tych celów; w tym kontekście ostrzega przed narzuceniem jednowymiarowego podejścia i uważa, że globalne cele muszą być dopasowane i dostosowane do początkowych warunków oraz kontekstu krajowego i regionalnego;

42.

zwraca uwagę, że władze na wszystkich szczeblach odgrywają kluczową rolę w realizacji agendy zrównoważonego rozwoju, biorąc udział w debatach orientacyjnych, przenosząc podjęte zobowiązania do ustawodawstwa, rozliczając rządy z realizacji strategii polityki społecznej, środowiskowej i sądowniczej oraz opierając się na zasadzie odpowiedzialności;

43.

apeluje do wspólnoty międzynarodowej o zwrócenie szczególnej uwagi na stworzenie odpowiednich warunków, aby organizacje społeczeństwa obywatelskiego, sektor prywatny, fundacje dobroczynne i inni niezależni partnerzy rozwojowi, jak również parlamenty krajowe i organy władzy na poziomie lokalnym, krajowym i regionalnym mogły zaangażować się w planowanie strategii politycznych i monitorowanie ich realizacji, a tym samym aby mogły one odgrywać należytą rolę w kontekście ram na okres po 2015 r.;

44.

nalega ponadto, aby umożliwić młodzieży, w szczególności dziewczętom i młodym kobietom, odegranie kluczowej roli w kontekście ram rozwoju na okres po 2015 r., przypominając, że udział młodzieży w zarządzaniu może przynieść wielkie korzyści, między innymi wzmocnienie struktur i procesów podejmowania demokratycznych decyzji oraz poprawę dobrobytu młodzieży i ich wspólnot;

45.

apeluje o to, aby poszanowanie praw człowieka stanowiło podstawę dla ram na okres po 2015 r., które muszą zająć się w szczególności takimi kwestiami jak nierówności, szkodliwe praktyki tradycyjne, dyskryminacja, przemoc na tle płciowym, uczestnictwo osób zmarginalizowanych i znajdujących się w niekorzystnej sytuacji społecznej i wzmocnienie pozycji tych osób, zwracając przy tym szczególną uwagę na prawa młodzieży, kobiet, migrantów, osób chorych na AIDS, osób będących przedmiotem dyskryminacji o charakterze kastowym, osób LGBT oraz osób niepełnosprawnych;

46.

w związku z tym wzywa do wyznaczenia odrębnego celu, polegającego na zwalczaniu utrzymujących się nierówności, jakim muszą stawiać czoła kobiety i dziewczęta, poprzez wzbudzenie niezbędnej woli politycznej, zadbanie o odpowiednie zasoby oraz przyjęcie odpowiedzialności, tak aby podjąć zrównoważone i skuteczne działania;

47.

podkreśla, że plan działania ONZ na rzecz rozwoju po 2015 r. powinien przyjąć podejście oparte na prawach człowieka, obejmujące prawa socjalne i ekonomiczne, a jednocześnie prawa obywatelskie i polityczne związane z pokojem i bezpieczeństwem oraz prawo do rozwoju;

48.

zaleca, aby wyznaczyć ogólny cel w zakresie równości;

49.

zachęca UE do wspierania krajów rozwijających się we wzmacnianiu ich woli politycznej oraz w zwiększaniu wysiłków mających na celu poprawę poziomu ratyfikacji i wdrażania instrumentów prawnych w zakresie praw człowieka, aby zakazać dyskryminacji lub wszelkich barier prawnych, politycznych i regulacyjnych oraz przepisów karzących ze względu na wiek, płeć, pochodzenie rasowe, etniczne, kastowe lub kulturowe, religię, poglądy, stan cywilny, niepełnosprawność, zakażenie wirusem HIV, pochodzenie krajowe, status migracyjny, umiejętności językowe, orientację seksualną, tożsamość płciową lub jakiekolwiek inne czynniki lub status; zachęca również UE do wspierania krajów rozwijających się we wprowadzaniu odpowiednich poziomów ochrony socjalnej;

50.

domaga się ratyfikacji Konwencji ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet przez wszystkie kraje w celu promowania równouprawnienia płci;

51.

podkreśla, że konflikty zbrojne i sytuacje pokonfliktowe są jednymi z głównych przeszkód utrudniających rozwój i ograniczanie ubóstwa oraz że zagrażają demokracji; podkreśla również, że pokój i bezpieczeństwo, rozwój i prawa człowieka są ze sobą powiązane i że wzmacniają się wzajemnie; dlatego zachęca Unię do wykorzystania wszystkich stosownych instrumentów, takich jak Powszechna deklaracja praw człowieka lub instrumenty przewidziane w ramach umowy z Kotonu, aby lepiej zapobiegać konfliktom;

52.

w tym kontekście apeluje, aby w pierwszej kolejności budować potencjał w krajach dotkniętych konfliktami i w krajach niestabilnych; uważa, że dla stabilizacji i rozwoju tych państw konieczne są skuteczne partnerstwa międzynarodowe, metody dzielenia się wiedzą i budowania potencjału oparte na doświadczeniach nabytych przez państwa członkowskie UE w okresie przejściowym oraz bazujące na modelu nowego ładu na rzecz państw niestabilnych, zainicjowanego na czwartym forum wysokiego szczebla w sprawie skuteczności pomocy, które odbyło się w Pusanie;

53.

wzywa UE, aby nadal silnie angażowała się w państwach niestabilnych, zapewniając zintegrowane rozwiązania związane z polityką rozwoju, dostarczając pomoc humanitarną i przyczyniając się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia katastrof, zapobiegania konfliktom i budowania państwowości;

54.

uważa, że ramy rozwoju na okres po 2015 r. muszą odzwierciedlać wyznaczone w Pusanie cele dotyczące budowania pokoju i państwowości;

55.

podkreśla, że zapobieganie przemocy i dyskryminacji, w szczególności przemocy na tle seksualnym wobec dziewcząt i kobiet, powinno zostać ujęte w ramach rozwoju na okres po 2015 r. oraz że należy utworzyć lub wzmocnić dostępne dla wszystkich systemy kompleksowej ochrony;

IV.

Zrównoważony rozwój

56.

apeluje do UE o wniesienie wkładu - w sposób przejrzysty i sprzyjający włączeniu społecznemu - we wzmacnianie spójności między celami zrównoważonego rozwoju w dziedzinie społecznej i środowiskowej i celami związanymi z rozwojem po 2015 r.;

57.

podkreśla, że aby uniknąć powielania wysiłków i zasobów, ostatecznie należy dążyć do "jednej agendy rozwoju"; podkreśla, że ze względu na fakt, że istnieje światowa tendencja do osobnego rozpatrywania kwestii ochrony środowiska i kwestii rozwoju, UE powinna poszukiwać nowych dróg, aby uniknąć takiego rozdzielenia i budować mosty między tymi ściśle powiązanymi z sobą dziedzinami, w tym z instytucjonalnego punktu widzenia;

58.

podkreśla, że zrównoważony rozwój jest ogromnym wyzwaniem, a niepowodzenie w tym zakresie może zagrażać rozwojowi ludzkości w każdym wymiarze; uznaje w szczególności nieodłączne powiązania między żywnością, trwałym i bezpiecznym dostępem do energii, gospodarką wodną, zrównoważonym użytkowaniem gruntów, efektywnym wykorzystaniem zasobów naturalnych, ochroną środowiska morskiego i innych ekosystemów, różnorodnością biologiczną, wylesianiem, łagodzeniem skutków zmiany klimatu, dostosowaniem i ograniczeniem ryzyka katastrof, zrównoważoną produkcją i konsumpcją, integracją społeczną i godną pracą w kontekście ram przeciwdziałania ubóstwu;

59.

zwraca uwagę, że eliminacja ubóstwa i zrównoważony wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu w dużej mierze zależą od zapewnienia powszechnego dostępu do wody pitnej, urządzeń sanitarnych, które są podstawowymi usługami społecznymi niezbędnymi do realizacji wszystkich innych celów, a także od nowoczesnych, niezawodnych, przystępnych, przyjaznych dla klimatu oraz zrównoważonych usług energetycznych dla wszystkich;

60.

podkreśla, że bezpieczeństwo energetyczne wymaga wdrożenia strategii opartych na dywersyfikacji źródeł, w tym wykorzystywania energii słonecznej, ochronie ekosystemów i zasobów naturalnych, ograniczaniu ryzyka wystąpienia katastrof, zintegrowanym gospodarowaniu zasobami wodnymi oraz na udoskonalaniu rynków, infrastruktury i środków regulacyjnych;

61.

wzywa również do podjęcia konkretnych działań w zakresie promowania i rozwoju zdrowych ekosystemów morskich, zrównoważonego rybołówstwa i zrównoważonej akwakultury, ponieważ mogę one odgrywać ważną rolę dla bezpieczeństwa żywności i odżywiania oraz w zrównoważonym rolnictwie;

62.

podkreśla, że ogromnie ważne jest właściwe wdrożenie zasady zróżnicowania określonej w nowej agendzie rozwoju; wzywa kraje o gospodarkach wschodzących do wzięcia na siebie odpowiedzialności za redystrybucję dochodów wśród obywateli w ramach budżetu krajowego w celu zniwelowania różnic między bogatymi a biednymi;

63.

przypomina o zobowiązaniu do przeznaczenia 0,7 % dochodu narodowego brutto na oficjalną pomoc rozwojową (ODA) do 2015 r.; podkreśla, że taki poziom należy utrzymać w przyszłych ramach i wzywa wszystkie państwa członkowskie, aby wprowadziły wiążące przepisy w tej sprawie i przyjęły wieloletnie harmonogramy budżetowe, aby osiągnąć ten cel;

64.

podkreśla, że bardzo ważne jest, aby budżet UE umożliwił sprostanie wyzwaniom, jakie przed nami stoją, w szczególności w czasie kryzysu, szczególnie w zakresie finansowania rozwoju; w związku z tym, aby budżet Unii nie był już więcej zakładnikiem jedynej kwestii poziomu środków na płatności, wzywa do wprowadzenia zasobów własnych, takich jak podatek od transakcji finansowych, których część należy przeznaczyć na wydatki zapisane w tytule IV budżetu UE;

65.

nalega, aby finansowanie zwalczania skutków zmiany klimatu i dostosowania się do nich było rzeczywiście dodatkowe w stosunku do istniejących zobowiązań; w związku z tym wzywa UE, aby zaproponowała źródła finansowania inne niż ODA w celu finansowania działań związanych z klimatem, co podczas debaty dotyczącej okresu po 2015 r. pozwoli wyjaśnić role, jakie odgrywają fundusze ODA i fundusze adaptacyjne w zrównoważonym zwalczaniu ubóstwa.

66.

wzywa Komisję do zainicjowania dyskusji z wszystkimi zainteresowanymi stronami na temat mechanizmów finansowania w celu spełnienia potrzeb finansowych w obszarze rozwoju po 2015 r.;

67.

przypomina, że na Forum Współpracy Rozwojowej ONZ, które odbyło się w 2012 r., wyraźnie podkreślono potrzebę zmniejszenia konkurencji i zwiększenia koordynacji między różnymi mechanizmami pomocy i darczyńcami; wzywa UE do wspierania programu dotyczącego skuteczności pomocy, ponieważ UE i jej państwa członkowskie ponoszą wspólną odpowiedzialność za ograniczenie rozdrobnienia pomocy;

68.

wzywa Komisję, aby kontynuowała współpracę z innymi darczyńcami na szczeblu globalnym w zakresie dalszego rozwijania innowacyjnych mechanizmów finansowania działań na rzecz rozwoju, ponieważ mechanizmy te - obok nowych partnerstw - będą odgrywać kluczową rolę w nowym systemie działań na rzecz rozwoju, uzupełniając inne źródła finansowania zrównoważonego rozwoju oraz kompromisowe rozwiązania w tym zakresie; przypomina państwom członkowskim UE, że zgodziły się ustanowić podatek od transakcji finansowych, aby przeznaczyć część tych funduszy na zrównoważony rozwój oraz walkę ze zmianą klimatu;

69.

zwraca uwagę, że UE powinna propagować zintegrowane i uzupełniające podejście do finansowania, w tym za pośrednictwem partnerstw publiczno-prywatnych;

70.

wzywa UE, aby sprzyjała społecznym, etycznym i nieszkodliwym dla środowiska zamówieniom publicznym na szczeblu międzynarodowym jako narzędzie wdrożenia ram na okres po 2015 r.;

71.

wzywa UE do właściwej oceny mechanizmu łączenia pożyczek i dotacji - w szczególności pod względem rozwoju i dodatkowości finansowej, przejrzystości i rozliczalności, współodpowiedzialności lokalnej i ryzyka zadłużenia - która poprzedzałaby dalsze rozwijanie praktyki łączenia pożyczek i dotacji w celu zwiększenia środków finansowych na rzecz rozwoju oraz promowania mikrokredytów; wzywa Komisję, aby opublikowała wytyczne i precyzyjne kryteria, które będą opierać się na zharmonizowanych strategiach ograniczania ubóstwa i które po wdrożeniu tych nowych ustaleń wyraźnie i trwale wpłyną na rozwój;

72.

ponawia apel, aby walka z korupcją, praniem pieniędzy, rajami podatkowymi, nielegalnymi przepływami kapitału i szkodliwymi strukturami podatkowymi stanowiła nadrzędny priorytet agendy UE w międzynarodowych instytucjach finansowych i rozwojowych, tak by umożliwić krajom rozwijającym się zwiększenie dochodów wewnętrznych;

73.

podkreśla pilną potrzebę większej mobilizacji dochodów wewnętrznych, w związku z czym wzywa UE i wspólnotę międzynarodową do zwiększenia wsparcia dla krajów rozwijających się, jeżeli chodzi o ustanawianie skutecznej polityki budżetowej i zrównoważonej bazy podatkowej oraz wzmacnianie zdolności, umiejętności i kwalifikacji ich administracji w celu zwalczania nielegalnych przepływów finansowych, walki z unikaniem opodatkowania i uchylaniem się od opodatkowania i oszustwami podatkowymi, a także w celu poprawy poboru podatków;

74.

przypomina, że jakość sprawozdawczości finansowej ma zasadnicze znaczenie dla skutecznej walki z unikaniem zobowiązań podatkowych; w związku z tym podkreśla znaczenie pełnej przejrzystości sprawozdań przedsiębiorstw dotyczących zysków i opłaconych podatków, zwłaszcza - lecz nie wyłącznie - sprawozdań sporządzanych przez przedsiębiorstwa zaangażowane w wydobywanie zasobów naturalnych; zwraca się zatem do Komisji o wspieranie włączenia do międzynarodowego standardu sprawozdawczości finansowej nałożonego przez Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości wymogu zgłaszania przez wszystkie przedsiębiorstwa wielonarodowe dochodów i podatków płaconych w poszczególnych krajach; przypomina, że żądanie to jest zgodne z wymogiem zwiększenia społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw wielonarodowych;

75.

podkreśla pilną potrzebę stosowania odpowiedniego połączenia ilościowych i jakościowych miar rozwoju;

76.

zwraca uwagę, że nowy zestaw wskaźników innych niż PKB jest niezbędny, aby zapewnić dobrą koniunkturę gospodarczą i rozwój, a także aby sprostać nowym wyzwaniom społecznym i środowiskowym, powinien on zatem obejmować takie wskaźniki jak wskaźnik rozwoju społecznego, wskaźnik wielkości ubóstwa, indeks luki dochodowej ubogich oraz współczynnik Giniego;

77.

zwraca uwagę, że jasne i mierzalne wskaźniki, w tym wskaźniki wydajności i wyników, mają kluczowe znaczenie dla monitorowania i składania sprawozdań dotyczących postępów osiągniętych w takich obszarach jak eliminacja ubóstwa oraz rozwój gospodarczy i społeczny, a także uważa, że wskaźniki te powinny obejmować równouprawnienie płci, zatrudnienie, zabezpieczenie społeczne (np. dostęp do opieki zdrowotnej oraz emerytur i rent, ochrona na wypadek bezrobocia oraz ochrona przed szczególnym pozbawieniem środków do życia kobiet, dzieci i osób starszych) niepełnosprawność, migrację i status mniejszości;

78.

wzywa UE, aby opracowała odpowiednie poziomy bazowe, wskaźniki i cele służące mierzeniu wpływu spójności polityki na rzecz rozwoju;

79.

podkreśla potrzebę wdrożenia wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka; w związku z tym wzywa wszystkie kraje do ustanowienia rzeczywistych ram regulacyjnych dotyczących działalności gospodarczej, propagujących pełne i produktywne zatrudnienie, zapewniających poszanowanie praw człowieka, w tym norm Międzynarodowej Organizacji Pracy, przejrzystość oraz spełnianie norm społecznych i środowiskowych;

80.

jest zdania, że głównym celem wsparcia na rzecz sektora prywatnego powinno być wydźwignięcie z ubóstwa ludzi z krajów rozwijających się oraz pomoc we wzmacnianiu sektora prywatnego w krajach rozwijających się, zważywszy że brak takich działań doprowadziłby do niezrównoważonego rozwoju i wzrostu;

81.

apeluje, by przedsiębiorstwa posiadające siedzibę w UE, a zakłady produkcyjne w krajach rozwijających się, wywiązywały się z zobowiązań w zakresie poszanowania praw człowieka i wolności, przestrzegania norm społecznych i środowiskowych, równouprawnienia płci, podstawowych norm pracy, umów międzynarodowych oraz opłacania podatków w przejrzysty sposób;

82.

zwraca uwagę na znaczenie ochrony własności prywatnej w celu wzmocnienia środowiska sprzyjającego inwestycjom i praworządności;

83.

podkreśla, że mimo iż sektor prywatny odgrywa kluczową rolę w gospodarce, zapewnienie obywatelom podstawowych usług wysokiej jakości, a tym samym przyczynienie się do ograniczenia ubóstwa, należy do głównych obowiązków państwa;

84.

podkreśla, że podmioty działające w sektorze publicznym i prywatnym muszą znaleźć nowe sposoby na połączenie swoich interesów, zdolności i wysiłków w celu wniesienia wkładu w realizację agendy na okres po 2015 r.;

85.

podkreśla, że rozwój i wzrost gospodarczy powinien być zrównoważony, sprzyjać włączeniu społecznemu i przyczyniać się do wzmocnienia zdolności produkcyjnych i tworzenia godnych miejsc pracy oraz integracji społecznej wszystkich obywateli w celu umożliwienia transformacji gospodarczej krajów rozwijających się; apeluje o ustanowienie zdefiniowanych na szczeblu krajowym poziomów ochrony socjalnej w krajach rozwijających się i położenie kresu wszelkim formom pracy dzieci;

86.

przypomina, że sprawiedliwy handel jest partnerstwem handlowym opartym na dialogu, przejrzystości i poszanowaniu, poszukującym większej równości w handlu międzynarodowym 8 ; uważa, że sprawiedliwy handel jest przykładem udanego partnerstwa, w ramach którego wiele zainteresowanych stron na całym świecie i na różnych etapach łańcucha dostaw zapewnia dostęp do rynku producentom znajdującym się w niekorzystnym położeniu, gwarantuje trwałe środki do życia, przestrzega norm pracy, eliminuje pracę dzieci i sprzyja ekologicznym praktykom rolnym i produkcyjnym;

87.

wzywa UE, aby - zapewniając trwałe włączenie spójności polityki na rzecz rozwoju do ram dotyczących okresu po 2015 r. - nadal zwracała szczególną uwagę na następujące obszary priorytetowe: handel i finanse, zdrowie i edukacja, zmiana klimatu, zasoby naturalne, rolnictwo, rybołówstwo, opieka zdrowotna, odżywianie i bezpieczeństwo żywnościowe, migracja, energia, polityka pokoju i bezpieczeństwa oraz prawa człowieka;

88.

zwraca uwagę, że handel może być podstawową siłą napędową ograniczania ubóstwa, prowadzącą do większej równości i przejrzystości oraz sprzyjającą zrównoważonemu rozwojowi społecznemu i wzrostowi gospodarczemu; w tym kontekście wzywa UE do zapewnienia spójności swojej polityki handlowej z celami rozwojowymi UE;

89.

jest zdania, że niewątpliwy sukces milenijnych celów rozwoju, jakim jest skoncentrowanie uwagi na pomocy na rzecz rozwoju, nie wystarczy; uważa, że potrzebne jest nowe podejście obejmujące globalne zarządzanie z dużym naciskiem na spójność polityki na rzecz rozwoju oraz zapewnienie globalnych dóbr publicznych;

90.

uważa, że w agendzie rozwoju na okres po 2015 r. należy wskazać podstawowe globalne dobra publiczne i sposoby ich finansowania, a także określić, które instytucje mogą odpowiadać za ich zapewnienie;

91.

jest zdania, że spójność polityki na rzecz rozwoju, zarówno w Europie, jak i poza nią, nie powinna ograniczać się do zasady "przede wszystkim nie szkodzić", lecz powinna ewoluować w kierunku bardziej zintegrowanego podejścia, zgodnie z którym handel międzynarodowy, środowisko i międzynarodowa architektura finansowa rozumiane są jako globalne publiczne strategie polityczne pomagające w osiągnięciu globalnych celów rozwoju; w tym kontekście popiera pomysł ustanowienia Światowej Rady Gospodarczej w ramach systemu ONZ;

92.

zwraca uwagę, że spójność polityki na rzecz rozwoju może przynieść faktyczne i skuteczne rezultaty wyłącznie poprzez wspólne wysiłki oraz aktywne zaangażowanie krajów rozwiniętych i rozwijających się, gospodarek wschodzących i organizacji międzynarodowych;

93.

podkreśla, że przyszłe ramy rozwoju powinny zawierać odniesienie do pomocy oraz koncepcji "skuteczności rozwoju"; w szczególności jest zdania, że przejście od "skuteczności pomocy" do "skuteczności rozwoju" oznacza połączenie pomocy na rzecz rozwoju, wsparcia w zakresie zapewniania globalnych dóbr publicznych i dostosowania istniejących struktur ładu światowego, tak aby móc lepiej reagować na globalne wyzwania;

94.

wzywa UE do pełnienia funkcji siły napędowej oraz zapewniania komplementarności i podziału pracy w ramach procesu rozwoju w sposób przejrzysty i sprzyjający włączeniu społecznemu, między innymi dzięki większemu wykorzystaniu wspólnego planowania;

95.

z zadowoleniem przyjmuje ambitny i zajmujący komunikat Komisji z dnia 27 lutego 2013 r. zatytułowany "Godne życie dla wszystkich";

96.

podkreśla, że podczas definiowania spójnego stanowiska UE w sprawie negocjowania nowych ram rozwoju należy uwzględnić następujące zasady:

h.

należy zmobilizować wszystkie możliwe zasoby finansowe oraz innowacyjne mechanizmy finansowania rozwoju, ze szczególnym uwzględnieniem:

o

o o

97.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz sekretarzowi generalnemu ONZ.

Identyfikator:	Dz.U.UE.C.2016.65.136
Rodzaj:	Rezolucja
Tytuł:	Milenijne cele rozwoju - określenie ram po 2015 r. (2012/2289(INI)).
Data aktu:	13/06/2013
Data ogłoszenia:	19/02/2016

Milenijne cele rozwoju - określenie ram po 2015 r. (2012/2289(INI)).

Zmiany w prawie

ZUS: Renta wdowia - wnioski od stycznia 2025 r.

Zmiany w składce zdrowotnej od 1 stycznia 2026 r. Rząd przedstawił założenia

Prezydent podpisał nowelę ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności

Do poprawki nie tylko emerytury czerwcowe, ale i wcześniejsze

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Dz.U.UE.C.2016.65.136