Język postępowania: duński(2016/C 059/07)
(Dz.U.UE C z dnia 15 lutego 2016 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Viasat Broadcasting UK Ltd (przedstawiciele: M. Honoré i S. Kalsmose-Hjelmborg, advokater)
Druga strona postępowania: TV2 Danmark A/S, Komisja Europejska, Królestwo Danii
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
W ramach pierwszego zarzutu Viasat podnosi, że Sąd błędnie uznał, iż Komisja dopuściła się błędu uznając, że wpływy z reklam uzyskiwane przez TV2 Reklame A/S w latach 1995 i 1996 stanowią pomoc państwa.
Viasat twierdzi następnie, że te wpływy z reklam z lat 1995 i 1996 wiązały się z przeniesieniem zasobów państwowych, ponieważ przechodziły one przez kontrolowane przez państwo spółkę TV2 Reklame A/S i TV2 Fond. Następnie Viasat podnosi, że to duński minister kultury (Kulturministeren) w porozumieniu z komisją finansów duńskiego parlamentu (Folketingets Finansudvalg) decydował o konkretnym sposobie wykorzystania tych środków. Sąd dopuścił się również błędu uznając, że TV2 mogła sobie rościć prawo do zasobów TV2 Fond czy też ich części.
W ramach drugiego zarzutu Viasat twierdzi, że Sąd dopuścił się błędu uwzględniając twierdzenie skarżącej o spełnieniu w niniejszym przypadku drugiej z przesłanek Altmark (pkt 88-111). Wnosząca odwołanie zauważa, że Sąd w swym wyroku ustosunkowuje się jedynie do tej interpretacji zaskarżonej decyzji, którą Komisja winna była jego zdaniem zawrzeć w przedstawionych mu pismach procesowych, nie analizując przy tym uzasadnienia wynikającego ze spornej decyzji. W motywach 114-116 nie ma zaś niczego, co mogłoby świadczyć o tym, że druga z przesłanek Altmark obejmuje wymóg efektywności beneficjenta rekompensaty.
Dlatego Sąd winien był zająć stanowisko w kwestii tego, czy Komisja może zgodnie z prawem w związku z drugą z przesłanek Altmark wymagać tego, by nie tylko można było oszacować przyszłe wpływy TV2 z reklam (czyli stronę przychodów), lecz również - kosztową stronę obliczania tej rekompensaty.
Zdaniem Viasat postawiony przez Komisję wymóg wystarczającej przejrzystości kosztów jest logiczną i konieczną konsekwencją dużej swobody, z jakiej korzysta podmiot świadczący usługę publiczną w sektorze nadawczym: zob. m.in. pkt 214 w wyroku BUPA/Komisja, T-289/03, EU:T:2008:29.
Potrzeba przejrzystości tych kosztów ma też znaczenie w kontekście pozostałych kryteriów Altmark: zob. wyrok Sądu Viasat/Komisja, T-125/12, EU:T:2015:687 pkt 80-83.
