[Dumping - Przywóz biodiesla z Indonezji - Ostateczny pobór tymczasowego cła antydumpingowego - Ostateczne cło antydumpingowe - Prawo do obrony - Artykuł 2 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1225/ 2009 - Wartość normalna - Koszty produkcji]Język postępowania: angielski
(2016/C 402/30)
(Dz.U.UE C z dnia 31 października 2016 r.)
Strony
Strona skarżąca: PT Perindustrian dan Perdagangan Musim Semi Mas (PT Musim Mas) (Medan, Indonezja) (przedstawiciele: adwokaci J. García-Gallardo Gil-Fournier i A. Verdegay Mena oraz C. Humpe, solicitor)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: początkowo S. Boelaert, następnie H. Marcos Fraile, pełnomocnicy, wspierani przez adwokatów R. Bierwagena oraz C. Hippa)
Interwenienci popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. F. Brakeland, M. França i A. Stobiecka-Kuik, pełnomocnicy) oraz European Biodiesel Board (EBB) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci O. Prost i M. S. Dibling)
Przedmiot
Skarga na podstawie art. 263 TFUE, mająca na celu częściowe stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1194/2013 z dnia 19 listopada 2013 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz biodiesla pochodzącego z Argentyny i Indonezji (Dz.U. L 315, s. 2).
Sentencja