Język postępowania: grecki(2016/C 270/61)
(Dz.U.UE C z dnia 25 lipca 2016 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Grecka (przedstawiciele: G. Kanellopoulos, O. Tsirkinidou, Α. Vasilopoulou i D. Ntourntoureka)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.
W szczególności, co się tyczy zryczałtowanej korekty w całkowitej wysokości 166 797 866,22 EUR, dotyczącej wydatków poniesionych tytułem pomocy bezpośredniej niezwiązanej z wielkością produkcji w latach budżetowych 2012 i 2013, Republika Grecka podnosi trzy zarzuty na poparcie żądania stwierdzenia nieważności.
Zarzut pierwszy podniesiony na poparcie żądania stwierdzenia nieważności w odniesieniu do korekty nałożonej za rok budżetowy 2012 jest oparty na błędnej wykładni i niewłaściwym zastosowaniu postanowień art. 2 ust 3 rozporządzenia nr 796/2004 1 [i późniejszych przepisów art. 2, lit. c) rozporządzenia nr 1120/2009 2 ].
Zarzut drugi podniesiony na poparcie żądania stwierdzenia nieważności również w odniesieniu do korekty nałożonej za rok budżetowy 2012 jest oparty na błędnej wykładni i niewłaściwym zastosowaniu wytycznych zawartych w dokumencie VI/5530/1997 i dotyczy spełnienia warunków zastosowania korekty finansowej w wysokości 25 % za 2012 r.; w ramach tego zarzutu zostały też podniesione przekroczenie przez Komisję granic swobodnego uznania przy jednoczesnym naruszeniu zasady proporcjonalności (część A), a także błędne obliczenie korekty finansowej (część B).
W zarzucie trzecim podniesionym na poparcie żądania stwierdzenia nieważności w odniesieniu do korekty nałożonej za rok 2013 zostało wskazane, że wspomniana korekta jest niezgodna z prawem, nadmierna i sprzeczna, że jest oparta na błędnej wykładni i niewłaściwym zastosowaniu wytycznych zawartych w dokumencie VI/5530/1997 oraz że narusza zasady dobrej administracji, proporcjonalności i ne bis in idem, a także prawo do obrony.
Ponadto, co się tyczy korekty finansowej dotyczącej rozwoju obszarów wiejskich (EFRROW) oś 1 + 3 - środków przeznaczonych na inwestycje (2007-2013), zostały podniesione cztery zarzuty na poparcie żądania stwierdzenia nieważności.
W zarzutach czwartym i piątym na poparcie żądania stwierdzenia nieważności w odniesieniu do korekty nałożonej w związku ze środkiem 125 zostały wskazane brak podstawy prawnej i uzasadnienia, a także błąd co do okoliczności faktycznych, ponieważ organ zarządzający w pełni i zgodnie z prawem wykorzystał swoje kompetencje (zarzut czwarty) oraz to, że nałożenie zryczałtowanej korekty finansowej w wysokości 5 % za wydatki poniesione w roku budżetowym 2010 w kwocie 506 480,19 EUR, naruszyło art. 31 rozporządzenia nr 1290/2005 3 , zważywszy, że chodzi o wydatki poniesione ponad dwadzieścia cztery miesiące przed powiadomieniem przez Komisję na piśmie o wynikach kontroli.
W zarzucie szóstym na poparcie żądania stwierdzenia nieważności w odniesieniu do korekty nałożonej w związku ze środkiem 121 zostało podniesione, że decyzja jest niezgodna z prawem, ponieważ nałożona korekta, a także metoda użyta do jej obliczenia poprzez zastosowanie w drodze analogii art. 63 rozporządzenia nr 809/2014 4 są sprzeczne z art. 31 rozporządzenia nr 1290/2005 i wytycznymi zawartymi w dokumencie Komisji VI/5530/1997; jej zastosowanie powoduje ponadto skutki nieproporcjonalne w stosunku do stwierdzonych uchybień. Dodatkowo, co się tyczy tego samego środka, w ramach zarzutu siódmego skargi zostały podniesione, brak podstawy prawnej i uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz naruszenie wytycznych zawartych w dokumencie Komisji VI/5530/1997.
Zarzut ósmy na poparcie żądania stwierdzenia nieważności dotyczy naruszenia art. 266 TFUE w odniesieniu do spoczywającego na Komisji obowiązku podjęcia środków, których wymaga wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości, ponieważ Komisja nie zwróciła Republice Greckiej kwoty 29 366 975,06 EUR po wydaniu wyroku Sądu w sprawie T-107/ 14, a także naruszenia zasad dobrej administracji, pewności prawa i lojalnej współpracy pomiędzy Komisją i państwami członkowskimi.
1 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/ 2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników (Dz.U. 2004, L 141, s. 18).
2 Rozporządzenie (Komisji (WE) nr 1120/2009 z dnia 29 października 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania systemu płatności jednolitej przewidzianego w tytule III rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników (Dz.U. 2009, L 316, s. 1).
3 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz.U. 2005, L 209, s. 1).
4 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 809/2014 z dnia 17 lipca 2014 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, środków rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz.U. 2014, L 227, s. 69).
