______(1) Sprawa została następnie odesłana do komisji zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi Regulaminu (A7-0223/2011).
(*) Poprawki: tekst nowy lub zmieniony został zaznaczony wytłuszczonym drukiem i kursywą; symbol ▐ sygnalizuje skreślenia.
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, partnerów centralnych i repozytoriów transakcji
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom państw członkowskich,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego(2),
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W przygotowanym na wniosek Komisji i opublikowanym dnia 25 lutego 2009 r. raporcie grupy wysokiego szczebla pod przewodnictwem Jacques'a de Larosière'a stwierdzono, że należy wzmocnić ramy nadzorcze, aby zmniejszyć groźbę wystąpienia w przyszłości kryzysu finansowego i ograniczyć jego skutki. Zalecono w nim również daleko idące reformy struktury nadzoru sektora finansowego w UE, w tym utworzenie europejskiego systemu organów nadzoru finansowego, złożonego z trzech europejskich organów nadzoru odpowiedzialnych odpowiednio za sektor bankowości, sektor ubezpieczeń i pracowniczych programów emerytalnych oraz sektor papierów wartościowych i rynki, a także ustanowienie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego.
(2) W komunikacie Komisji z dnia 4 marca 2009 r. pt. "Realizacja europejskiego planu naprawy" zaproponowano wzmocnienie unijnych ram prawnych dotyczących usług finansowych. W komunikacie z dnia 3 lipca 2009 r. pt. "Działania na rzecz sprawnych, bezpiecznych oraz należycie działających rynków instrumentów pochodnych" Komisja oceniła rolę instrumentów pochodnych w kontekście kryzysu finansowego, natomiast w komunikacie z dnia 20 października 2009 r. pt. "Działania na rzecz sprawnych, bezpiecznych oraz należycie działających rynków instrumentów pochodnych - przyszłe działania polityczne" nakreśliła działania, jakie zamierza podjąć w celu ograniczenia ryzyka związanego z instrumentami pochodnymi.
(3) W dniu 23 września 2009 r. Komisja przyjęła wnioski w sprawie trzech rozporządzeń ustanawiających Europejski System Nadzoru Finansowego, w tym powołanie trzech europejskich urzędów nadzoru, które mają się przyczyniać do jednolitego stosowania przepisów UE oraz do ustanowienia wysokiej jakości wspólnych standardów i praktyk w zakresie regulacji i nadzoru. Powołane organy to: europejski organ nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Bankowego) (EBA) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010(3), europejski organ nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 1094/2010(4) (EIOPA) oraz europejski organ nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (ESMA) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010(5). Organy te mają do odegrania zasadniczą rolę w utrzymaniu stabilności sektora finansowego. W związku z tym istotne jest stałe dbanie o to, by rozwijanie ich działalności było wysokim priorytetem politycznym oraz żeby dysponowały one należytymi zasobami.
(4) Instrumentom pochodnym będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym brakuje przejrzystości, gdyż są kontraktami negocjowanymi prywatnie i informacje ich dotyczące są zwykle dostępne wyłącznie stronom kontraktu. Tworzą one złożoną sieć współzależności, co może utrudniać określenie charakteru i poziomu ryzyka związanego z instrumentami pochodnymi. Kryzys finansowy ukazał, że takie właściwości zwiększają niepewność w okresach napięć rynkowych i w związku z tym stanowią ryzyko dla stabilności finansowej. Niniejsze rozporządzenie ustanawia warunki służące ograniczaniu tego ryzyka i zwiększaniu przejrzystości kontraktów na instrumenty pochodne.
(5) W dniu 26 września 2009 r. na szczycie w Pittsburghu przywódcy państw grupy G-20 uzgodnili, że do końca 2012 r. wszystkie zestandaryzowane kontrakty dotyczące instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym powinny być rozliczane za pośrednictwem partnerów centralnych (CCP) oraz że kontrakty te należy zgłaszać repozytoriom transakcji. W czerwcu 2010 roku przywódcy państw grupy G-20 potwierdzili w Toronto swoje zobowiązanie i zobowiązali się również do przyspieszenia wdrażania zdecydowanych środków służących poprawie przejrzystości i nadzoru regulacyjnego nad instrumentami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w sposób spójny i niedyskryminujący w skali międzynarodowej, aby usprawnić funkcjonowanie rynku instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i udostępnić lepsze narzędzia egzekwowania odpowiedzialności firm za podejmowane przez nie ryzyko. Komisja podejmie starania, by zapewnić wdrożenie powyższych zobowiązań przez partnerów międzynarodowych UE w podobny sposób.
(6) W konkluzjach z dnia 2 grudnia 2009 r. Rada Europejska potwierdziła potrzebę dużo skuteczniejszego ograniczania ryzyka kredytowego kontrahenta oraz znaczenie zwiększania przejrzystości, skuteczności i integralności transakcji na instrumentach pochodnych. W rezolucji z dnia 15 czerwca 2010 r. "Rynki instrumentów pochodnych: przyszłe działania polityczne" Parlament Europejski wezwał do obowiązkowego rozliczania i zgłaszania instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.
(7) Działając w ramach niniejszego rozporządzenia, Europejski Organ Nadzoru nad Giełdami i Papierami Wartościowymi (ESMA) ma zabezpieczać stabilność rynków finansowych w sytuacjach nadzwyczajnych i zapewniać spójne stosowanie przepisów UE przez krajowe organy nadzoru, a także rozstrzygać spory między nimi. ESMA, który pełni główną rolę w udzielaniu zezwoleń partnerom centralnym i repozytoriom transakcji oraz ich monitorowaniu, powierza się również opracowanie prawnie wiążących, regulacyjnych standardów technicznych.
(8) Niezbędne są jednolite przepisy dotyczące kontraktów na instrumenty pochodne, określonych w sekcji C pkt 4-10 załącznika I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/39/WE z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych(6).
(8a) W komunikacie z dnia 2 lutego 2011 r. pt. "Stawianie czoła wyzwaniom związanym z rynkami towarowymi i surowcami" Komisja odniosła się do kwestii coraz silniejszego powiązania aktywności na rynkach finansowych z międzynarodowymi rynkami surowców jako strategicznego wyzwania dla gospodarek UE. Komisja ponownie podkreśliła potrzebę większej przejrzystości w handlu surowcami, a także potencjalny pozytywny efekt w odniesieniu do limitów pozycji w spekulacyjnym handlu towarami. W celu skutecznego obniżenia nadmiernie wysokiego wolumenu obrotów na rynkach surowcowych Komisja powinna przede wszystkim ocenić skutki ograniczenia dostępu do handlu na giełdach surowcowych jedynie do podmiotów handlujących surowcami, a więc z wyłączeniem instytucji finansowych. W ramach przyszłych przeglądów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/39/WE oraz dyrektywy 2003/6/WE z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku)(7) Komisja powinna zająć się w szczególności problemem zmienności cen na rynkach żywnościowych i rolnych oraz wprowadzić odpowiednie wymogi, aby zapobiec wystąpieniu ryzyka systemowego i manipulacji, w tym również wymogi dotyczące depozytów zabezpieczających, limitów pozycji i karnego pozbawiania zysków.
(9) Zachęty do promowania korzystania z CCP okazały się niewystarczające, by zapewnić faktyczne rozliczanie standardowych instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Niezbędne jest zatem wprowadzenie wymogu rozliczania za pośrednictwem CCP instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które mogą być rozliczane.
(10) Poszczególne państwa członkowskie prawdopodobnie przyjmą różne środki krajowe, które mogłyby zakłócić sprawne funkcjonowanie rynku wewnętrznego, a także mieć niekorzystne skutki dla uczestników rynku i stabilności finansowej. Jednolite stosowanie obowiązku rozliczania w Unii jest również niezbędne do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony inwestorów i równych szans wszystkim uczestnikom rynku.
(11) Zagwarantowanie, że obowiązek rozliczania ogranicza ryzyko systemowe, wymaga przeprowadzenia procesu identyfikacji kwalifikujących się kategorii instrumentów pochodnych, które powinny podlegać temu obowiązkowi. W procesie tym należy uwzględnić, że nie wszystkie rozliczane za pośrednictwem CCP instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym można uznać za odpowiednie do obowiązkowego rozliczania za pośrednictwem CCP.
(12) Niniejsze rozporządzenie ustala kryteria określania kwalifikowania się do obowiązku rozliczania. Ze względu na swoją kluczową rolę (ESMA) powinien - po skonsultowaniu się z Komisją i Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego (ESRB), utworzoną na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanawiającego Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego (ESRB)(8) - zadecydować, czy dana kategoria instrumentów pochodnych spełnia kryteria kwalifikowania się, czy powinno się stosować obowiązek rozliczania i od kiedy zachodzi obowiązek rozliczania, z uwzględnieniem, w stosownych przypadkach, wszelkich norm stopniowego wdrażania. Wdrażanie obowiązku rozliczania może się odbywać stopniowo albo pod względem tego, jaka część klas zostanie poddana obowiązkowi rozliczenia, albo pod względem rodzajów uczestników rynku, którzy zostaną objęci obowiązkiem rozliczania. Rozliczenia dwustronne powinny być możliwe także wtedy, gdy dla określonych kontraktów na instrumenty pochodne w ramach ich klasy brakuje wymogów w zakresie rozliczania, co może mieć miejsce w przypadku zabezpieczonych instrumentów pochodnych.
(12a) Podejmując decyzję o tym, czy dana kategoria instrumentów pochodnych powinna podlegać wymogom rozliczania, ESMA powinien dążyć do ograniczenia ryzyka systemowego i unikania zakłóceń systemowych. Oznacza to, że należy przy tym uwzględnić czynniki oceny, takie jak data wejścia w życia obowiązku rozliczania, wzajemne powiązania odpowiedniej kategorii kontraktów na instrumenty pochodne na rynku, poziom normalizacji warunków umownych i ekonomicznych kontraktów, wpływ na konkurencję i konkurencyjność przedsiębiorstw unijnych na rynkach światowych, zdolności operacyjne i zarządcze CCP w zakresie obsługi wolumenu i stosowania wymogów niniejszej dyrektywy, ryzyko rozliczenia i ryzyko kredytowe kontrahenta, a także wpływ kosztów na rzeczywistą gospodarkę, a zwłaszcza inwestycje.
(12b) Specyfika rynku walutowego (dzienny wolumen transakcji, pary walutowe, znaczenie transakcji z państwami trzecimi, ryzyko rozrachunku uwzględnione przez solidne istniejące mechanizmy) powoduje konieczność wprowadzenia odpowiedniego systemu, który opierałby się zwłaszcza na wstępnej spójności na skalę międzynarodową oraz na wzajemnym uznawaniu odnośnej infrastruktury.
(12c) W ramach sporządzania aktów delegowanych i technicznych standardów wykonawczych ze szczególną uwagą należy potraktować potrzeby długoterminowych instytucji oszczędnościowych dostarczających konsumentom długoterminowe produkty oszczędnościowe. W tym celu rozporządzenie nie powinno spowodować nadmiernych kosztów dla długoterminowych instytucji oszczędnościowych. Jednym ze sposobów osiągnięcia tego celu jest odpowiednie zastosowanie zasady proporcjonalności.
(12d) Długoterminowe instytucje oszczędnościowe powinny być uprawnione do stosowania obligacji rządowych oraz wysokiej jakości obligacji korporacyjnych zamiast gotówki w charakterze pierwotnych i dodatkowych depozytów zabezpieczających.
(13) Na rozliczenie kontraktu dotyczącego instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym muszą wyrazić zgodę obie strony tego kontraktu. Należy zatem ściśle ograniczyć wyłączenia od obowiązku rozliczania, gdyż ograniczyłyby one skuteczność tego obowiązku i korzyści wynikające z rozliczania za pośrednictwem CCP; mogą one także prowadzić do arbitrażu regulacyjnego pomiędzy grupami uczestników rynku. Niemniej jednak Komisja i ESMA powinny zadbać o to, aby obowiązujące sposoby rozliczenia chroniły również inwestorów.
(13a) Ogólnie rzecz biorąc, obowiązki określone w niniejszym rozporządzeniu powinny ograniczać się do przyszłych transakcji, tak aby umożliwić płynne przejście, zwiększyć stabilność systemu i jednocześnie zmniejszyć późniejszą potrzebę dostosowania. Obowiązki rozliczania i zgłaszania należy przy tym oceniać odmiennie. Podczas gdy późniejszy obowiązek rozliczania wiąże się ze znacznymi trudnościami w związku z późniejszym zabezpieczeniem wymaganym ze względów prawnych, nie dotyczy to obowiązku zgłaszania z mocą wsteczną. W tym kontekście można by wprowadzić na podstawie wyników analizy skutków oraz w zależności od klasy instrumentów pochodnych, wymogów technicznych i pozostałych okresów ważności obowiązek zgłaszania z mocą wsteczną.
(14) Z instrumentami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, uznanymi za nieodpowiednie do rozliczania za pośrednictwem CCP, nadal wiąże się ryzyko kredytowe kontrahenta i w związku z tym należy ustanowić przepisy dotyczące zarządzania tym ryzykiem. Przepisy te powinny mieć zastosowanie jedynie w odniesieniu do uczestników rynku podlegających obowiązkowi rozliczania.
(14a) Ważne jest zatem, aby odmienne z konieczności traktowanie kontrahentów niefinansowych obowiązywało nie tylko w niniejszym rozporządzeniu, ale również na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/48/WE z dnia 14 czerwca 2006 r. odnoszącej się do podejmowania oraz prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe(9) oraz dyrektywy 2006/49/WE w sprawie adekwatności kapitałowej przedsiębiorstw inwestycyjnych i instytucji kredytowych(10). Kontrahentów, którzy nie są uprawnieni do centralnych rozliczeń, nie należy obciążać wyższymi wymogami kapitałowymi na podstawie trwających ustaleń dwustronnych.
(14b) Narzut kapitałowy w przypadku kontrahentów finansowych zawierających transakcje na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które są rozliczane dwustronnie, a nie za pośrednictwem izb rozliczeniowych, powinien być obliczany na podstawie skali potencjalnych strat powiązanych z ryzykiem niewykonania zobowiązania szacowanym dla każdego kontrahenta.
(15) Przepisy regulujące rozliczanie, sprawozdawczość oraz techniki ograniczania ryzyka w odniesieniu do kontraktów na instrumenty pochodne nierozliczanych przez CCP powinny mieć zastosowanie do kontrahentów finansowych, tj. firm inwestycyjnych, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2004/39/WE, instytucji kredytowych, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2006/48/WE, zakładów ubezpieczeń, którym udzielono zezwolenia zgodnie z pierwszą dyrektywą Rady 73/239/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie(11), zakładów ubezpieczeń na życie, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/83/WE z dnia 5 listopada 2002 r. dotyczącą ubezpieczeń na życie(12), zakładów reasekuracji, którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2005/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie reasekuracji(13), przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), którym udzielono zezwolenia zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS)(14) oraz alternatywnych funduszów inwestycyjnych zarządzanych przez zarządców alternatywnych funduszów inwestycyjnych, którym udzielono zezwolenia lub którzy zostali zarejestrowani zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządców alternatywnych funduszów inwestycyjnych(15).
(15a) W odniesieniu do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), które tylko w niewielkim zakresie prowadzą działalność związaną z instrumentami pochodnymi, należy sprawdzić, na jakich konkretnych warunkach należy je klasyfikować jako kontrahentów finansowych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia. Należy przy tym nie dopuścić do zakłócenia konkurencji oraz należy zapobiegać nadużyciom. W związku z tym nie należy automatycznie stosować progu powodującego obowiązek rozliczania wobec kontrahentów niefinansowych w stosunku do UCITS. Zamiast tego należy rozważyć i wprowadzić wąsko zdefiniowane odstępstwo.
(15b) UCITS powinny wchodzić w zakres niniejszego rozporządzenia, ponieważ zróżnicowane strategie inwestycyjne UCITS obejmują również transakcje na kontrakty dotyczące instrumentów pochodnych. W ostatnich latach nastąpił znaczący rozwój UCITS, których udział w PKB UE szacowany jest obecnie na 50 % i które mają również globalne znaczenie systemowe ze względu na duże możliwości inwestycyjne.
(15c) Fundusze emerytalne o niskim profilu ryzyka, zdefiniowane w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/41/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami(16), które wykorzystują instrumenty pochodne do zabezpieczania ryzyka związanego ze zobowiązaniami emerytalnymi, powinny być objęte obowiązkiem sprawozdawczym, a techniki zmniejszania ryzyka dla kontraktów na instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w myśl niniejszego rozporządzenia nie są rozliczane przez CCT. Takie świadczenia emerytalne nie powinny jednak podlegać obowiązkowi rozliczania, aby uniknąć nieproporcjonalnych kosztów dla emerytów.
(16) Przepisy mające zastosowanie do kontrahentów finansowych powinny, w stosownych przypadkach, mieć również zastosowanie do kontrahentów niefinansowych. Jak wiadomo kontrahenci niefinansowi korzystają z kontraktów pozagiełdowych w celu zabezpieczenia się przed ryzykiem gospodarczym bezpośrednio związanym z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą. W rezultacie przy ustalaniu, czy dany kontrahent niefinansowy powinien podlegać obowiązkowi rozliczania, należy uwzględniać cel, w jakim ten kontrahent niefinansowy wykorzystuje instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i poziom ekspozycji, które wiążą się dla niego z tymi instrumentami. Kontrahenci niefinansowi powinni wyjaśnić korzystanie z instrumentów pochodnych w sprawozdaniu rocznym lub w inny odpowiedni sposób. Przy ustalaniu progu na potrzeby obowiązku rozliczania ESMA powinien skonsultować się ze wszystkimi właściwymi organami, takimi jak organy regulacyjne odpowiedzialne za rynki towarowe, oraz kontrahentami niefinansowymi w celu pełnego uwzględnienia cech szczególnych tych sektorów. Ponadto do dnia 31 grudnia 2013 r. Komisja powinna ocenić znaczenie systemowe dokonywanych przez przedsiębiorstwa niefinansowe transakcji na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w różnych sektorach, w tym również w sektorze energetycznym. W przypadku wejścia w życie porównywalnych przepisów UE, dostosowanych do poszczególnych sektorów, Komisja powinna niezwłocznie zbadać możliwość wykluczenia danego sektora i przedłożyć w tym celu odpowiednie wnioski legislacyjne.
(16a) Próg powodujący obowiązek rozliczania dla kontrahentów niefinansowych jest bardzo ważną wielkością dla wszystkich uczestników rynku. Przy ustalaniu progu powodującego obowiązek rozliczania należy sprawdzić i ustalić podejścia zarówno jakościowe, jak i ilościowe. W miarę potrzeby należy przy tym dążyć do dalszej standaryzacji kontraktów dotyczących instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym oraz należy uznać znaczenie zmniejszenia ryzyka dla kontrahentów niefinansowych w ramach ich normalnej działalności. Wprowadzenie progów opierających się na znaczeniu przedsiębiorstwa na całym rynku lub w segmencie rynku pozagiełdowego można uzupełnić na przykład o współczynniki ryzyka związanego z działalnością przedsiębiorstwa.
(16b) Aby móc wyłączyć z obowiązku rozliczania małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), należy sprawdzić również specyficzne dla poszczególnych branż progi powodujące obowiązek rozliczania instrumentów pochodnych, które to progi opierają się na łącznej wartości kontraktów zawartych przez przedsiębiorstwo. Ponadto EMSA powinien sprawdzić, czy dla MŚP można by wprowadzić zasadę de minimis w odniesieniu do obowiązku zgłaszania.
(16c) Komisja powinna zadbać o to, aby przyszłe wnioski ustawodawcze nie podważały pod względem wyceny lub dostępności niezbędnego i odpowiedniego wykorzystania instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym przez kontrahentów niefinansowych do zabezpieczenia ryzyka rynkowego wynikającego z działalności gospodarczej.
(17) Kontrakty zawarte przez fundusze, niezależnie od tego, czy dany fundusz zarządzany jest przez zarządzającego funduszem, powinny wchodzić w zakres niniejszego rozporządzenia.
(18) Banki centralne i inne organy krajowe pełniące podobne funkcje, a także inne podmioty publiczne, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu, oraz wielostronne banki rozwoju wymienione w części 1 sekcja 4.2 załącznika VI do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/48/WE, Bank Rozrachunków Międzynarodowych i niektóre podmioty sektora publicznego określone w art. 4 ust. 18 dyrektywy 2006/48/WE nie powinny być objęte zakresem niniejszego rozporządzenia, tak by uniknąć ograniczania ich uprawnień do interweniowania na rynku w celu jego stabilizacji, jeżeli byłoby to ewentualnie niezbędne. W odniesieniu do podmiotów sektora publicznego określonych w art. 4 pkt 18 dyrektywy 2006/48/WE, które podlegają rządom centralnym i dysponują odpowiednimi porozumieniami gwarancyjnymi z danym rządem centralnym, co jest równoznaczne z przejęciem odpowiedzialności, należy wcześniej sprawdzić, czy można by zastosować wobec nich odstępstwo od obowiązku rozliczania.
(19) Ze względu na to, że nie wszyscy uczestnicy rynku podlegający obowiązkowi rozliczania mogą stać się członkami rozliczającymi CCP (lub klientami członków rozliczających), powinni oni mieć dostęp do CCP w charakterze klientów lub za pośrednictwem firm inwestycyjnych lub instytucji kredytowych, które same są takimi klientami.
(20) Wprowadzenie obowiązku rozliczania wraz z procesem mającym na celu ustalenie, z których CCP można korzystać w celu wywiązania się z tego obowiązku, może prowadzić do niezmierzonych zaburzeń konkurencji na nieregulowanego rynku obrotu instrumentami pochodnymi. Przykładowo, dany CCP może sprzeciwić się rozliczaniu transakcji zawartych w pewnych systemach obrotu, jeśli jest on własnością innego systemu obrotu. W celu uniknięcia tego rodzaju dyskryminujących praktyk CCP powinni rozliczać transakcje zawarte w różnych systemach obrotu, pod warunkiem że systemy te spełniają wymogi operacyjno-techniczne ustanowione przez CCP i są niezależne od dokumentacji kontraktowej, na podstawie której kontrahenci zawarli transakcję dotyczącą instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, o ile dokumentacja ta jest zgodna ze standardami rynkowymi. Zasadniczo Komisja powinna nadal ściśle monitorować rozwój nieregulowanego rynku obrotu instrumentami pochodnymi i w razie potrzeby powinna interweniować, by zapobiec zakłóceniom konkurencji na rynku wewnętrznym.
(21) W celu zidentyfikowania odpowiednich kategorii instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które powinny podlegać obowiązkowi rozliczania, oraz progów i kontrahentów niefinansowych o znaczeniu systemowym, niezbędne są wiarygodne dane. W związku z tym ważne jest - w celach regulacyjnych - ustanowienie na szczeblu UE jednolitego wymogu przekazywania danych na temat instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Ponadto w celu dostarczenia ESMA danych porównawczych niezbędny jest działający wstecz obowiązek sprawozdawczy o jak najszerszym zakresie, obejmujący zarówno kontrahentów finansowych, jak i kontrahentów niefinansowych powyżej wyznaczonego progu. Jeżeli takiego działającego wstecz obowiązku sprawozdawczego nie da się wprowadzić dla pewnej kategorii instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, do odpowiedniego repozytorium transakcji należy przekazać niezbędne uzasadnienie.
(22) Ważne jest, by uczestnicy rynku przekazywali repozytoriom transakcji wszystkie informacje dotyczące kontraktów dotyczących instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które zawarli. W konsekwencji informacje na temat zagrożeń związanych z funkcjonowaniem nieregulowanych rynków obrotu instrumentami pochodnymi będą przechowywane centralnie oraz łatwo dostępne dla ESMA, właściwych organów i odpowiednich banków centralnych Europejskiego Sytemu Banków Centralnych. Komisja lub ESMA powinny rozważyć objęcie obowiązkiem sprawozdawczym wbudowanych instrumentów pochodnych.
(22a) Instytucje pracowniczych programów emerytalnych, określone w art. 6 lit. a) dyrektywy 2003/41/WE, lub uzgodnienia w podobny sposób ograniczające ryzyko i uznane na mocy prawa krajowego dla celów związanych z programami emerytalnymi przy wykorzystaniu kontraktów dotyczących instrumentów pochodnych, które są obiektywnie mierzalne jako zmniejszające ryzyko bezpośrednio związane z niewypłacalnością instytucji prowadzącej program emerytalny, powinny podlegać przepisom dotyczącym dwustronnego zabezpieczenia, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, którego przegląd nastąpi w 2014 r.
(23) W celu uzyskania kompleksowego obrazu sytuacji na rynku oraz oceny ryzyka systemowego, repozytoriom transakcji należy zgłaszać zarówno rozliczone, jak i nierozliczone kontrakty.
(23a) ESMA, EIOPA oraz EBA zapewnia się odpowiednie zasoby w celu umożliwienia im skutecznego wykonywania zadań przydzielonych im na mocy niniejszego rozporządzenia.
(24) Obowiązek zgłaszania wszelkich zmian w kontrakcie bądź jego rozwiązania powinien obejmować pierwotne strony tego kontraktu oraz wszelkie inne podmioty zgłaszające te informacje w imieniu pierwotnych stron kontraktu. Kontrahent bądź jego pracownicy przekazujący zgodnie z niniejszym rozporządzeniem repozytorium transakcji wszystkie informacje na temat kontraktu w imieniu drugiej strony kontraktu, nie powinni naruszać ograniczeń dotyczących ujawniania.
(25) Kary za naruszenie obowiązku rozliczania i obowiązku zgłaszania powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powinny stosować powyższe kary w sposób, który nie ogranicza skuteczności tych przepisów. Państwa członkowskie powinny zagwarantować, że nakładane kary będą podawane do wiadomości publicznej oraz że sprawozdania z oceny skuteczności obowiązujących przepisów będą publikowane regularnie.
(26) Udzielenie CCP zezwolenia powinno być uzależnione od posiadania przez CCP minimalnej kwoty kapitału założycielskiego. Kapitał wraz z zyskami zatrzymanymi i rezerwami CCP powinny w każdym czasie być proporcjonalne do jego wielkości i działalności, tak aby zapewnić CCP odpowiednie zabezpieczenie kapitałowe przed ryzykiem operacyjnym lub ryzykiem resztkowym oraz umożliwić mu, w razie potrzeby, sprawne przeprowadzenie likwidacji bądź restrukturyzacji działalności.
(27) W związku z tym, że niniejsze rozporządzenie wprowadza do celów regulacyjnych prawny obowiązek rozliczania za pośrednictwem określonych CCP, należy zatem zapewnić bezpieczeństwo i solidność tych CCP, a także nieustanne spełnianie przez nie rygorystycznych wymogów organizacyjnych, ostrożnościowych i w zakresie prowadzenia działalności ustanowionych niniejszym rozporządzeniem. Wymogi te powinny mieć zastosowanie do rozliczania wszystkich instrumentów finansowych obsługiwanych przez CCP, tak aby zapewnić jednolite stosowanie tego rozporządzenia.
(27a) Odnośne właściwe władze powinny upewnić się, że CCP utrzymuje wystarczające dostępne środki finansowe (które powinny obejmować minimalny wkład środków własnych CCP), zgodnie z wytycznymi ESMA.
(28) Do celów regulacyjnych i harmonizacyjnych należy zatem zadbać o to, by kontrahenci finansowi korzystali wyłącznie z CCP, którzy spełniają wymogi ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.
(29) Niezbędnym uzupełnieniem obowiązku rozliczania instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym są bezpośrednie przepisy dotyczące udzielania zezwoleń CCP i sprawowania nad nimi nadzoru. Ze względu na to, że właściwe organy krajowe są w stanie najlepiej zbadać bieżące prowadzenie działalności przez CCP, przeprowadzać regularne przeglądy i podejmować, w stosownych przypadkach, odpowiednie działania, powinny one nadal być odpowiedzialne za wszelkie aspekty udzielania zezwoleń CCP i sprawowanie nad nimi nadzoru, w tym sprawdzanie, czy CCP wnioskujący o udzielenie zezwolenia spełnia wymogi niniejszego rozporządzenia i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/26/WE z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych(17).
(30) W przypadku gdy CCP grozi niewypłacalność, odpowiedzialność budżetowa może - w głównej mierze - spoczywać na państwie członkowskim, w którym ma on siedzibę. Oznacza to, że udzielenie zezwolenia temu CCP i sprawowanie nad nim nadzoru powinno leżeć w gestii właściwego organu tego państwa członkowskiego. Jednakże ze względu na to, że członkowie rozliczający CCP mogą mieć siedzibę w różnych państwach członkowskich i to oni w pierwszej kolejności będą narażeni na konsekwencje niewykonania zobowiązania przez dany CCP, ESMA powinien być zaangażowany w proces udzielania zezwolenia i nadzorowania. Pozwoli to na uniknięcie rozbieżnych środków bądź praktyk krajowych, a także zakłóceń w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego. ESMA powinien włączyć do przygotowywania zaleceń i decyzji dalsze właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich.
(31) Za właściwe uznaje się zaostrzenie przepisów w sprawie wymiany informacji między właściwymi organami oraz wzmocnienie zobowiązania do udzielania pomocy i współpracy pomiędzy nimi. ▐ Podczas wymiany informacji konieczne jest ścisłe zachowanie tajemnicy służbowej. Ze względu na szeroki zakres oddziaływania kontraktów dotyczących instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym niezbędne jest, by inne ▐ organy regulacyjne ▐ miały dostęp do informacji niezbędnych do pełnienia ich funkcji.
(31a) Niniejsze rozporządzenie nie powinno w żaden sposób ograniczać lub wstrzymywać CCP w jednym systemie prawnym od rozliczania produktu denominowanego w walucie innego państwa członkowskiego lub w walucie państwa trzeciego lub nakładania na CCP obowiązku posiadania licencji bankowej gwarantującej dostęp do bieżącej płynności udostępnianej przez bank centralny.
(32) Ze względu na globalny charakter rynków finansowych ▐ , dla CCP mających siedzibę w państwach trzecich wymagane są uzgodnienia dotyczące świadczenia usług rozliczeniowych na terytorium Unii.
Tego typu uzgodnienia powinny obejmować warunki udzielania zezwoleń na terytorium Unii CCP mającym siedzibę w państwie trzecim przez ESMA i właściwe organy państwa członkowskiego, w którym dany CCP zamierza świadczyć usługi rozliczeniowe, lub wyłączenie warunków i procedur udzielania zezwoleń wydawanych przez Komisję, pod warunkiem że Komisja uznała ramy prawne i nadzorcze danego państwa trzeciego za równoważne z ramami unijnymi oraz że spełnione zostały ▐ warunki konieczne. W tym kontekście szczególne znaczenie dla zapewnienia równych warunków prowadzenia działalności i stabilności finansowej będą miały umowy z głównymi partnerami międzynarodowymi Unii.
(32) W dniu 16 września 2010 r. Rada Europejska potwierdziła, że UE musi propagować własne interesy i wartości w bardziej zdecydowany sposób oraz w duchu wzajemności i obopólnych korzyści w kontekście stosunków zewnętrznych Unii, a także poczynić odpowiednie kroki m.in. w celu zapewnienia większego dostępu do rynku przedsiębiorstwom europejskim i zacieśnienia współpracy regulacyjnej z najważniejszymi partnerami handlowymi.
(33) Niezależnie od swojej struktury własności CCP powinni dysponować skutecznymi zasadami zarządzania, kierownictwem wyższego szczebla o nieposzlakowanej opinii oraz niezależnymi członkami zarządu. Niezależni członkowie stanowią co najmniej jedną trzecią członków zarządu, lecz jest ich nie mniej niż dwóch. Owi niezależni członkowie nie mogą działać jako niezależni członkowie w więcej niż jednym innym CCP. Ich wynagrodzenie nie powinno być w żaden sposób powiązane z wynikami CCP. Różne zasady zarządzania oraz struktury własności CCP mogą mieć jednak wpływ na gotowość lub zdolność CCP do rozliczania pewnych produktów. Właściwe jest zatem, by niezależni członkowie zarządu oraz komisja ds. ryzyka, która ma zostać powołana przez CCP, rozwiązywali ewentualne konflikty interesów w CCP. Członkowie rozliczający i klienci muszą być odpowiednio reprezentowani, gdyż decyzje podejmowane przez CCP mogą mieć dla nich znaczenie.
(34) CCP może zlecić na zasadzie outsourcingu funkcje inne niż zarządzanie ryzykiem, ale wyłącznie jeśli tak zlecone funkcje pozostają bez wpływu na prawidłowe funkcjonowanie CCP i jego zdolność do zarządzania ryzykiem. Funkcje zlecone na zasadzie outsourcingu powinny zostać zatwierdzone przez komisję ds. ryzyka w ramach CCP.
(35) Wymogi dotyczące uczestnictwa w danym CCP powinny być zatem przejrzyste, proporcjonalne i niedyskryminujące; powinny także zezwalać na zdalny dostęp, pod warunkiem że nie naraża to tego CCP na dodatkowe ryzyko.
(36) Klientom członków rozliczających, którzy rozliczają instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym za pośrednictwem CCP, należy zapewnić wysoki poziom ochrony. Rzeczywisty poziom ochrony jest uzależniony od stopnia rozdzielenia, który wybiorą wspomniani klienci. Pośrednicy powinni oddzielić swoje aktywa od aktywów klientów. W związku z tym CCP powinni prowadzić na bieżąco aktualizowany rejestr pozwalający na łatwą identyfikację danych. Ponadto w przypadku niewykonania zobowiązań przez członków powinna istnieć możliwość przekazania ich rachunków innym członkom.
(36a) Każda niepewność prawna dotycząca skuteczności i egzekwowalności przepisów i procedur CCP odnośnie do rozgraniczenia aktywów i zobowiązań członków rozliczających i ich klientów oraz przenoszenia pozycji w przypadku wystąpienia określonych z góry zdarzeń osłabiłaby stabilność CCP. Zdarzenia, które mogą wystąpić, należy określić z góry, tak aby zapewnić konieczne zabezpieczenie zasięgu przyznanej ochrony.
(37) CCP powinien dysponować solidnymi ramami zarządzania ryzykiem pozwalającymi mu na zarządzanie ryzykiem kredytowym, ryzykiem utraty płynności, ryzykiem operacyjnym i innymi rodzajami ryzyka, w tym ryzykiem, jakie ponosi lub jakie stanowi dla innych podmiotów w wyniku współzależności. CCP powinien dysponować odpowiednimi procedurami i mechanizmami dotyczącymi sposobu postępowania w przypadku niewykonania zobowiązania przez członka rozliczającego. W celu ograniczenia do minimum efektu domina, który może wywołać niewykonanie zobowiązania, CCP powinien dysponować rygorystycznymi wymogami dotyczącymi uczestnictwa, uzyskać odpowiednie depozyty początkowe, utrzymywać fundusz na wypadek niewykonania zobowiązań i inne zasoby finansowe na pokrycie ewentualnych strat. Najważniejszym celem CCP powinno pozostać rozwinięcie jak najbardziej skutecznego zarządzania ryzykiem. Możliwe jest jednak dostosowanie sposobu zarządzania ryzykiem do rodzaju działalności i profilu ryzyka klientów członków rozliczających, a także jeżeli zostanie uznane za właściwe, włączenie w zakres aktywów o wysokim stopniu płynności przyjmowanych jako zabezpieczenie, co najmniej gotówki i obligacji rządowych po odpowiednim zredukowaniu ich wartości.
(37a) Zarządzanie ryzykiem CCP powinno być rzetelne i nie powinno wiązać się z przenoszeniem ryzyka na podatnika.
(37b) Rada Stabilności Finansowej określiła CCP jako instytucje o znaczeniu systemowym. Nie istnieją wspólne praktyki międzynarodowe ani w ramach UE dotyczące warunków, na których CCP mogą korzystać z instrumentów dostępu do płynności banku centralnego lub uzyskiwać uprawnienia instytucji kredytowych. Wdrożenie obowiązku rozliczania wprowadzonego przez niniejsze rozporządzenie może zwiększyć znaczenie systemowe CCP oraz potrzebę płynności. Komisję należy zatem poprosić o uwzględnienie wszelkich wyników prac prowadzonych przez banki centralne w celu oceny, we współpracy z ESCB, ewentualnego zapotrzebowania na środki, które ułatwiłyby CCP dostęp do płynności banków centralnych w jednej walucie lub w większej liczbie walut oraz umożliwiłyby sprawozdawczość wobec Parlamentu Europejskiego i Rady.
(38) Wezwanie do uzupełnienia zabezpieczenia i redukcja jego wartości mogą mieć skutki o charakterze cyklicznym. CCP, właściwe organy i ESMA powinny zatem przyjąć środki służące zapobieganiu ewentualnym skutkom o charakterze cyklicznym, wynikającym z praktyk dotyczących zarządzania ryzykiem przyjętych przez CCP, oraz kontroli tych skutków, pod warunkiem że nie wpływa to niekorzystnie na stabilność i zabezpieczenie finansowe CCP.
(39) Zarządzanie ekspozycjami jest zasadniczą częścią procesu rozliczania. Na potrzeby ogólnego świadczenia usług rozliczeniowych należy udzielić dostępu do odpowiednich źródeł informacji o kształtowaniu się cen i zezwolić na korzystanie z nich. Takie źródła informacji o kształtowaniu się cen powinny obejmować źródła związane z indeksami stosowanymi jako wskaźniki referencyjne dla instrumentów pochodnych lub innych instrumentów finansowych.
(40) Depozyty zabezpieczające są pierwszą linią obrony CCP. Mimo iż CCP powinni inwestować otrzymane depozyty w sposób bezpieczny i ostrożny, powinni jednak podjąć szczególne starania, by zapewnić odpowiednią ochronę depozytów zabezpieczających, aby zagwarantować, że zostaną terminowo zwrócone członkom rozliczającym wykonującym zobowiązania lub interoperacyjnemu CCP, w przypadku gdy CCP, który otrzymał te depozyty, nie wykonuje swojego zobowiązania.
(40a) Dostęp do odpowiedniej płynności ma zasadnicze znaczenie dla CCP. Płynność taką może zapewniać dostęp do płynności banku centralnego, do płynności mającego zdolność kredytową, rzetelnego banku komercyjnego lub do płynności obu tych podmiotów.
(41) W "Europejskim kodeksie postępowania w zakresie rozliczeń i rozrachunków" z dnia 7 listopada 2006 r.(18) ustanowiono dobrowolne ramy tworzenia powiązań pomiędzy CCP a repozytoriami transakcji. Utrzymuje się jednak rozdrobnienie sektora rozliczania i rozrachunku wzdłuż granic państwowych, co sprawia, że transakcje transgraniczne są droższe i harmonizacja jest utrudniona. Należy zatem określić warunki zawierania uzgodnień interoperacyjnych pomiędzy poszczególnymi CCP, tak aby uzgodnienia te nie narażały CCP na ryzyko, które nie jest właściwie zarządzane.
(42) Uzgodnienia interoperacyjne na ogół mogą być instrumentami służącymi zwiększaniu integracji rynku rozliczania i rozrachunku transakcji w Unii i należy zapewnić ich regulację. Uzgodnienia interoperacyjne mogą jednak narażać CCP na dodatkowe ryzyko. Ze względu na większą złożoność wiążącą się z uzgodnieniem interoperacyjnym pomiędzy CCP rozliczającymi kontrakty dotyczące instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, na tym etapie konieczny jest trzyletni okres karencyjny między uzyskaniem zezwolenia na rozliczenie w odniesieniu do instrumentów pochodnych a kwalifikowalnością do ubiegania się o zezwolenie na interoperacyjność, a także późniejsze ograniczenie zakresu uzgodnień interoperacyjnych do zabezpieczeń pieniężnych. Do dnia 30 września 2014 r. ESMA powinien jednak przedstawić Komisji sprawozdanie na temat tego, czy i kiedy rozszerzenie zakresu na inne instrumenty finansowe byłoby wskazane.
(43) Repozytoria transakcji gromadzą do celów regulacyjnych dane istotne dla organów we wszystkich państwach członkowskich. ESMA powinien przejąć odpowiedzialność za rejestrowanie repozytoriów transakcji, wycofywanie ich rejestracji i nadzór nad nimi.
(44) Ze względu na to, że organy regulacyjne, CCP i inni uczestnicy rynku korzystają z danych przechowywanych przez repozytoria transakcji, należy zagwarantować, że podlegają one rygorystycznym wymogom dotyczącym rejestrowania danych i zarządzania nimi.
(45) Przejrzystość cen i opłat związanych z usługami świadczonymi przez CCP, ich członków i repozytoria transakcji jest niezbędna, aby zapewnić uczestnikom rynku możliwość dokonania świadomego wyboru.
(45a) W ramach usług finansowych oraz obrotu kontraktami na instrumenty pochodne istnieją obszary, na których występować mogą również prawa handlowe i prawa własności intelektualnej. Jeżeli odnoszą się one do produktów lub usług, które stają się normą w branży lub wywierają wpływ na takie normy, należy wymagać dostępności licencji na warunkach, które są sprawiedliwe, uzasadnione i niedyskryminacyjne.
(46) ESMA powinien być uprawiony do zaproponowania Komisji nałożenia okresowych kar pieniężnych. Celem okresowych kar pieniężnych powinno być doprowadzenie do usunięcia naruszenia stwierdzonego przez ESMA, do uzyskania pełnych i prawdziwych informacji, o które wystąpił ten organ, a także do poddania się dochodzeniu przez repozytoria transakcji, CCP, ich członków i inne osoby. Ponadto w celu zniechęcenia do naruszania przepisów rozporządzenia i zmuszenia repozytoriów transakcji, CCP i ich członków do ich przestrzegania, Komisja powinna mieć również możliwość nakładania - na wniosek ESMA - grzywien w przypadku gdy umyślnie lub w wyniku zaniedbania naruszono określone przepisy niniejszego rozporządzenia. Grzywny powinny być odstraszające i proporcjonalne do charakteru i wagi naruszenia, jego czasu trwania oraz możliwości finansowych danego repozytorium transakcji, CCP lub jego członka.
(47) W celu sprawowania skutecznego nadzoru nad repozytoriami transakcji, CCP i ich członkami ESMA powinien mieć prawo do prowadzenia dochodzeń i kontroli na miejscu.
(48) Niezbędne jest, by zgodnie z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych państwa członkowskie i ESMA chronili prawo do prywatności osób fizycznych podczas przetwarzania danych osobowych(19).
(49) Ważne jest zapewnienie spójności wymogów dotyczących partnerów centralnych i repozytoriów transakcji w skali międzynarodowej. Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z zaleceniami opracowanymi przez CPSSIOSCO oraz ESBCCESR i tworzy ramy unijne, w których CCP mogą bezpiecznie funkcjonować. ESMA powinien uwzględnić te zalecenia podczas opracowywania regulacyjnych standardów technicznych, jak również wytyczne i zalecenia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu.
(50) Należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz uprawnienia do zatwierdzania regulacyjnych standardów technicznych zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 w odniesieniu do danych, które mają być zawarte w powiadomieniu dla ESMA i w rejestrze, oraz kryteriów dotyczących podejmowania przez ESMA decyzji w sprawie kwalifikowania się do obowiązku rozliczania, progów powodujących obowiązek informowania i rozliczania, maksymalnego opóźnienia czasowego dotyczącego kontraktu, płynności, minimalnych zasad zarządzania, szczegółów dotyczących prowadzenia dokumentacji, minimalnej treści planu ciągłości działania i gwarantowanych usług, wskaźników procentowych i horyzontów czasowych dla wymogów dotyczących depozytów zabezpieczających, skrajnych warunków rynkowych, wysoce płynnych zabezpieczeń i redukcji wartości, wysoce płynnych instrumentów finansowych i limitów koncentracji, szczegółów przeprowadzania testów, szczegółów dotyczących składania w ESMA wniosku o rejestrację przez repozytorium transakcji, grzywien oraz szczegółów dotyczących informacji, które ma udostępniać repozytorium transakcji, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Podczas opracowywania aktów delegowanych Komisja powinna korzystać ze specjalistycznej wiedzy odpowiednich europejskich organów nadzoru (ESMA, EBA i EIOPA). W świetle wiedzy specjalistycznej, jaką dysponuje ESMA w odniesieniu do kwestii dotyczących papierów wartościowych i rynków papierów wartościowych, ESMA powinien odgrywać główną rolę w doradzaniu Komisji w opracowywaniu aktów delegowanych. Jednak w razie potrzeby ESMA powinien konsultować się z EBA i EIOPA. [Popr. 16]
(50a) W ramach przygotowania do ustalenia technicznych wytycznych i regulacyjnych standardów technicznych, zwłaszcza przy określaniu dla kontrahentów niefinansowych progu powodującego obowiązek rozliczania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, EMSA powinien skonsultować się z uczestnikami rynku.
(51) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia Komisji należy przyznać uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję(20). [Popr. 17]
(52) Ze względu na to, że cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie jednolitych wymogów w odniesieniu do kontraktów dotyczących instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu pora rynkiem regulowanym oraz ustanowienie jednolitych wymogów w odniesieniu do prowadzenia działalności przez partnerów centralnych i repozytoria transakcji, nie mogą zostać osiągnięte w dostateczny sposób przez państwa członkowskie, a ze względu na skalę działań możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na szczeblu UE, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z określoną w wymienionym artykule zasadą proporcjonalności niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów.
(53) W świetle przepisów dotyczących systemów interoperacyjnych za właściwe uznano dokonanie zmiany dyrektywy 98/26/WE w celu ochrony praw operatora systemu, który dostarcza zabezpieczenie innemu operatorowi systemu, w wypadku wszczęcia postępowania upadłościowego wobec przyjmującego zabezpieczenie operatora systemu,
(53a) W celu zapewnienia spójnego i skutecznego prawodawstwa oraz za względu na ścisłe powiązanie obrotu oraz rozliczania i rozrachunku transakcji, niniejsze rozporządzenie należy dostosować do dyrektywy 2004/39/WE, co umożliwi określenie odpowiednich wymogów związanych z systemem obrotu, które mają objąć systemy, w których dochodzi do wykonania instrumentów pochodnych, zgodnie z definicją w rozporządzeniu w sprawie infrastruktury rynku europejskiego. Wymogi te mogą obejmować przejrzystość, dostępność, wykonanie zlecenia, nadzór, rzetelność i bezpieczeństwo systemu, a także inne niezbędne wymogi.
(53b) Na szczególną uwagę zasługuje sprzedaż złożonych produktów pochodnych lokalnym władzom publicznym. Aby rozwiązać ten problem, Komisja powinna przedstawić szczegółowe propozycje podczas najbliższego przeglądu dyrektywy 2004/39/WE. Wśród propozycji znajdzie się analiza due diligence, a także wymogi dotyczące informacji i ujawniania.
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
