Środki zaradcze dopuszczalne na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 4064/89 i rozporządzenia Komisji (WE) nr 447/98.

OBWIESZCZENIE KOMISJI

w sprawie środków zaradczych dopuszczalnych na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 4064/89 i rozporządzenia Komisji (WE) nr 447/98

(2001/C 68/03)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Dz.U.UE C z dnia 2 marca 2001 r.)

I.

WSTĘP

1. Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4064/89 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw⁽¹⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1310/97⁽²⁾ (dalej zwane "rozporządzeniem w sprawie połączeń") stanowi jednoznacznie, że Komisja może zdecydować o uznaniu połączenia za zgodne z zasadami wspólnego rynku po jego modyfikacji przez strony⁽³⁾. Motyw ósmy rozporządzenia Rady (WE) nr 1310/97 stwierdza, że "Komisja może uznać połączenie za zgodne z zasadami wspólnego rynku w drugiej fazie⁽⁴⁾ postępowania, po złożeniu przez strony zobowiązań współmiernych do problemu dla konkurencji i całkowicie ten problem eliminujących ...". Motyw ósmy przewiduje również, że "zobowiązania w pierwszej fazie⁽⁵⁾ postępowania, gdzie kwestia konkurencji jest łatwo rozpoznawalna i może być łatwo naprawiona ...... W obu fazach postępowania należy zapewnić przejrzystość i efektywne konsultacje z Państwami Członkowskimi i zainteresowanymi osobami trzecimi".

2. Celem niniejszego obwieszczenia jest przedstawienie wskazówek odnośnie do modyfikacji połączeń, w tym w szczególności zobowiązań do zmodyfikowania połączenia. Modyfikacje takie są bardziej powszechnie opisywane jako "środki zaradcze", ponieważ ich celem jest zredukowanie siły rynkowej łączących się stron oraz przywrócenie warunków dla efektywnej konkurencji, która byłaby zakłócona w wyniku połączenia stwarzającej lub wzmacniającej pozycję dominującą. Wskazówki określone w niniejszym obwieszczeniu odzwierciedlają najnowsze doświadczenia Komisji w zakresie oceny, akceptacji i wdrażania środków zaradczych na mocy rozporządzenia w sprawie połączeń od momentu jego wejścia w życie 21 września 1990 r. Zasady zawarte tutaj będą stosowane oraz dalej rozwijane i doskonalone przez Komisję w poszczególnych sprawach. Wskazówki dotyczące zobowiązań nie uchybiają interpretacji, jaką może przyjąć Trybunał Sprawiedliwości lub Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich.

3. Niniejsze obwieszczenie określa ogólne zasady mające zastosowanie do środków zaradczych akceptowanych przez Komisję, ogólne rodzaje zobowiązań przyjętych przez Komisję w sprawach wynikłych z rozporządzenia w sprawie połączeń, szczegółowe wymagania, jakie muszą spełniać propozycje zobowiązań w obu fazach postępowania oraz główne warunki realizacji zobowiązań.

II.

ZASADY OGÓLNE

4. Na mocy rozporządzenia w sprawie połączeń Komisja ocenia zgodność notyfikowanej koncentracji z zasadami wspólnego rynku na podstawie jego wpływu na strukturę konkurencji we Wspólnocie⁽⁶⁾. Testem na sprawdzenie tej zgodności na mocy art. 2 ust. 2 i 3 rozporządzenia w sprawie połączeń jest to, czy dana koncentracja stworzyłaby lub wzmocniła pozycję dominującą powodując znaczne ograniczenie efektywnej konkurencji na wspólnym rynku lub na znacznej jego części⁽⁷⁾. Opisana wyżej koncentracja stwarzająca lub wzmacniająca pozycję dominującą jest niezgodna z regułami wspólnego rynku i Komisja musi zabronić jej realizacji.

5. Gdy koncentracja stwarza obawy dotyczące konkurencji w sensie takim, że mogłaby doprowadzić do stworzenia lub wzmocnienia pozycji dominującej, strony mogą dążyć do zmodyfikowania koncentracji w celu rozwiania obaw dotyczących konkurencji podniesionych przez Komisję i w ten sposób uzyskać zgodę na koncentrację. Modyfikacje takie mogą być proponowane i wdrażane przed wydaniem decyzji o zgodzie. Bardziej powszechnie jednak strony przedkładają zobowiązania mając na celu uczynienie połączenia zgodnym z regułami wspólnego rynku w określonym terminie od wydania decyzji o zgodzie.

6. Obowiązkiem Komisji jest wykazanie, iż koncentracja tworzy lub wzmacnia struktury rynkowe mogące znacznie ograniczyć efektywną konkurencję na wspólnym rynku. Obowiązkiem stron jest wykazanie, że proponowane środki zaradcze po ich wprowadzeniu wyeliminują możliwość stworzenia lub wzmocnienia danej pozycji dominującej wskazaną przez Komisję. W tym celu strony muszą wykazać jasno, w sposób satysfakcjonujący Komisję w związku z jej obowiązkami wynikającymi z rozporządzenia w sprawie połączeń, iż dany środek zaradczy przywraca na stałe warunki efektywnej konkurencji na wspólnym rynku.

7. Przy ocenie tego, czy środek zaradczy przywróci efektywną konkurencję, Komisja rozważy wszystkie istotne czynniki dotyczące samego środka zaradczego, w tym między innymi typ, skalę i zakres proponowanego środka, wraz z prawdopodobieństwem jego pomyślnego, pełnego i terminowego wdrożenia przez strony. Ponadto czynniki te należy osądzać poprzez odniesienie do struktury i poszczególnych cech rynku, na którym powstają obawy co do konkurencji, w tym oczywiście pozycji stron i innych uczestników rynku. Wynika z tego, że strony od samego początku zobowiązane są usunąć wszelką niepewność co do tych czynników mogących spowodować odrzucenie proponowanego środka zaradczego przez Komisję.

8. Mówiąc bardziej ogólnie, Komisja weźmie pod uwagę fakt, że każdy środek zaradczy, o ile pozostaje on jeszcze niewypełnionym zobowiązaniem, niesie ze sobą pewną niepewność co do jego ostatecznego rezultatu. Ten generalny czynnik również musi być wzięty pod uwagę przez strony przy prezentowaniu środka zaradczego Komisji.

9. W sprawie Gencor⁽⁸⁾ Sąd Pierwszej Instancji ustanowił zasadę, iż podstawowym celem zobowiązań jest zapewnienie konkurencyjnych struktur rynkowych. W związku z tym zobowiązania, które oznaczałyby jedynie obietnicę określonego zachowania, na przykład zobowiązanie do nienadużywania pozycji dominującej stworzonej lub wzmocnionej przez proponowane połączenie, jako takie nie są uznawane za odpowiednie do zapewnienia zgodności danego połączenia z regułami wspólnego rynku. Według Sądu⁽⁹⁾ zobowiązania ze swej natury strukturalne, takie jak zobowiązanie do sprzedaży podmiotu zależnego, są zasadniczo preferowane z punktu widzenia celów rozporządzenia, jako że zobowiązanie takie zapobiega stworzeniu lub wzmocnieniu dominującej pozycji wskazanemu wcześniej przez Komisję, a ponadto nie wymaga środków monitorowania w średnim ani długim okresie. Niemniej jednak nie można automatycznie wykluczyć możliwości, iż inne rodzaje zobowiązań mogą również być w stanie zapobiec powstaniu lub wzmocnieniu pozycji dominującej. Jednak decyzja co do możliwości ich akceptacji podejmowana jest indywidualnie dla każdego przypadku.

10. Po realizacji połączenia, pomimo możliwości pewnych doraźnych środków zabezpieczających, pożądane warunki konkurencji na rynku nie mogą być tak naprawdę przywrócone do momentu, aż zostaną wypełnione zobowiązania. Dlatego zobowiązania muszą być możliwe do efektywnego wdrożenia w krótkim okresie. Zobowiązania, po ich wypełnieniu, nie powinny wymagać dodatkowego monitoringu⁽¹⁰⁾.

11. Komisja może przyjąć zobowiązania w dowolnej z dwóch faz postępowania. Jednak zważywszy na fakt, iż dogłębna analiza rynku przeprowadzana jest tylko w fazie II, zobowiązania przedłożone Komisji w fazie I muszą być wystarczające do tego, by jednoznacznie wykluczyć "poważne wątpliwości" w rozumieniu art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia w sprawie połączeń⁽¹¹⁾. Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia w sprawie połączeń Komisja musi podjąć decyzję o wydaniu zgody niezwłocznie po tym, jak w wyniku przedłożenia przez strony zobowiązań zostaną usunięte poważne wątpliwości stwierdzone w decyzji wydanej na mocy art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia w sprawie połączeń. Zasada ta dotyczy w szczególności zobowiązań zaproponowanych na wczesnym etapie postępowania fazy II⁽¹²⁾. Po przeprowadzeniu dogłębnej analizy, o ile Komisja w Protokole Zastrzeżeń wyrazi wstępną opinię, iż koncentracja prowadzi do stworzenia lub wzmocnienia pozycji dominującej w rozumieniu art. 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawie połączeń, złożone zobowiązania muszą eliminować niebezpieczeństwo utworzenia bądź wzmocnienia takiej pozycji.

12. Podczas gdy zobowiązania muszą być zaproponowane przez strony, Komisja może zapewnić ich wykonalność uzależniając swoja zgodę na nie od ich wypełnienia⁽¹³⁾. Należy poczynić rozróżnienie między warunkami a obowiązkami. Wymóg realizacji każdego środka wywołującego strukturalną zmianę rynku jest warunkiem, na przykład konieczność zbycia przedsiębiorstwa. Kroki wykonawcze konieczne do uzyskania tego rezultatu są generalnie obowiązkami stron, np. powołanie zarządcy z nieodwołalnym upoważnieniem do sprzedaży przedsiębiorstwa. Jeżeli dane przedsiębiorstwa dopuszczają się naruszenia obowiązku, Komisja może odwołać decyzje udzielające zgody wydane na mocy art. 6 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie połączeń działając na mocy odpowiednio art. 6 ust. 3 lub art. 8 ust. 5 lit. b). Strony mogą również podlegać grzywnom i okresowym karom pieniężnym przewidzianym odpowiednio w art. 14 ust. 2 lit. a) i 15 ust. 2 lit. a) rozporządzenia w sprawie połączeń. Jeżeli jednak nie zmaterializuje się sytuacja powodująca, iż dane połączenie będzie zgodne z regułami wspólnego rynku⁽¹⁴⁾, to znaczy jeżeli warunek nie zostanie wypełniony, decyzja stwierdzająca zgodność z tymi regułami staje się nieważna. W takich okolicznościach Komisja może na mocy art. 8 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połączeń zarządzić wszelkie odpowiednie działania konieczne do przywrócenia warunków efektywnej konkurencji⁽¹⁵⁾. Ponadto strony mogą również podlegać grzywnom przewidzianym w art. 14 ust. 2 lit. c).

III.

RODZAJE ŚRODKÓW ZARADCZYCH AKCEPTOWANE PRZEZ KOMISJĘ(16)

1. Zbycie przedsiębiorstwa

13. Jeżeli proponowane połączenie grozi stworzeniem lub wzmocnieniem pozycji dominującej mogącej ograniczać efektywną konkurencję, najbardziej skutecznym sposobem na przywrócenie takiej konkurencji, oprócz wydania zakazu, jest stworzenie warunków do powstania nowego konkurencyjnego podmiotu lub do wzmocnienia istniejących konkurentów poprzez zbycie przedsiębiorstwa.

Prosperujące przedsiębiorstwo

14. Zbywana działalność musi obejmować prosperujące przedsiębiorstwo, które prowadzone przez odpowiedniego nabywcę będzie mogło konkurować efektywnie i trwale z podmiotem będącym wynikiem połączenia. Zazwyczaj prosperującym przedsiębiorstwem jest przedsiębiorstwo istniejące, które może działać niezależnie, to znaczy niezależnie od połączonych stron pod względem dostaw materiałów i innych form współpracy z wyjątkiem okresu przejściowego.

15. Proponując prosperujące przedsiębiorstwo do zbycia strony muszą wziąć pod uwagę niepewność i ryzyko związane z przekazaniem przedsiębiorstwa nowemu właścicielowi. Ryzyko to może ograniczyć wpływ zbytego przedsiębiorstwa na konkurencję, a zatem może prowadzić do sytuacji rynkowej, w której obawy Komisji dotyczące konkurencji mogą nie być wyeliminowane.

Przedmiot zbycia

16. Gdy problem dla konkurencji wynika z poziomego nakładania się obszaru działalności przedsiębiorstw, przedmiotem zbycia musi być jak najbardziej odpowiednie przedsiębiorstwo⁽¹⁷⁾. Może to być przedsiębiorstwo firmy przejmującej w przypadkach wrogiej oferty, gdzie wiedza strony notyfikującej na temat przejmowanego przedsiębiorstwa jest bardziej ograniczona. Zobowiązanie do zbycia części działalności spółki przejmowanej może w takich okolicznościach zwiększyć ryzyko, iż przedsiębiorstwo to nie stanie się skutecznym rywalem mogącym efektywnie i trwale konkurować na rynku.

17. Przy ustalaniu tego, które z przedsiębiorstw o nakładających się na siebie obszarach działania powinno zostać zbyte, ważnym względem jest możliwość niezależnego prowadzenia tego przedsiębiorstwa⁽¹⁸⁾. Aby zapewnić prosperujące przedsiębiorstwo, może być konieczne uwzględnienie w zbyciu tej części działalności, która dotyczy rynków, na których Komisja nie stwierdziła problemu dla konkurencji, jako że byłby to jedyny możliwy sposób stworzenia efektywnego podmiotu konkurencyjnego na danych rynkach⁽¹⁹⁾.

18. Aczkolwiek w pewnych określonych okolicznościach jest to przyjęte⁽²⁰⁾, zbycie obejmujące kombinację pewnych aktywów zarówno nabywcy i podmiotu przejmowanego może stwarzać dodatkowe ryzyko co do rentowności i efektywności wynikłego przedsiębiorstwa. Transakcja taka będzie zatem oceniana z dużą ostrożnością. W wyjątkowych przypadkach pakiet zbycia obejmujący wyłącznie marki i aktywa wspierające produkcję może być wystarczający dla stworzenia warunków efektywnej konkurencji⁽²¹⁾. W okolicznościach takich Komisja musiałaby zostać przekonana, iż kupujący może skutecznie i niezwłocznie zintegrować te aktywa.

Odpowiedni nabywca

19. Warunkiem wydania przez Komisję decyzji udzielającej zgody jest to by zbycie prosperującego przedsiębiorstwa zostało dokonane w określonym terminie na rzecz odpowiedniego nabywcy⁽²²⁾. Oba te elementy, prosperujące przedsiębiorstwo i odpowiedni nabywca, są zatem ze sobą połączone. Potencjalne możliwości przedsiębiorstwa w zakresie przyciągnięcia odpowiedniego nabywcy są zatem istotnym elementem oceny stosowności proponowanego zobowiązania przez Komisję⁽²³⁾.

20. Istnieją przypadki, w których ze względu na to, że aktywa są częścią przedsiębiorstwa efektywność pakietu zbycia zależy w dużej mierze od osoby nabywcy. W takich okolicznościach Komisja nie wyda zgody na połączenie, o ile strony nie zobowiążą się do zakończenia notyfikowanej działalności przed zawarciem wiążącego porozumienia z nabywcą zbywanego przedsiębiorstwa (zwanym "umówionym nabywcą") zatwierdzonym przez Komisję⁽²⁴⁾.

21. Gdy zbycie przedsiębiorstwa stanowi warunek decyzji udzielającej zgody, strony są zobowiązane znaleźć odpowiedniego nabywcę tego przedsiębiorstwa. Strony mogą zatem z własnej inicjatywy dodać inne aktywa dla uatrakcyjnienia pakietu dla kupujących⁽²⁵⁾.

Alternatywne zobowiązania do zbycia

22. W pewnych przypadkach realizacja preferowanej przez strony opcji zbycia (prosperującego przedsiębiorstwa rozstrzygającego kwestię konkurencji) może być niepewna lub trudna do wykonania wobec na przykład istnienia praw pierwokupu osób trzecich lub niepewności co do zbywalności pewnych kluczowych kontraktów, praw własności intelektualnej czy pracowników. Niemniej jednak strony mogą uznać, iż byłyby w stanie dokonać zbycia danego przedsiębiorstwa w odpowiednim krótkim okresie.

23. W takich okolicznościach Komisja nie może podjąć ryzyka, że efektywna konkurencja nie zostałaby w rezultacie przywrócona. W związku z tym obowiązkiem stron jest określenie w zobowiązaniu alternatywnej propozycji, co najmniej równorzędnej, jeżeli nie lepszej pod względem zdolności przywrócenia efektywnej konkurencji, jak również wyraźnego harmonogramu sposobu i terminów realizacji tej alternatywy⁽²⁶⁾.

Usunięcie powiązań strukturalnych

24. Zobowiązania do zbycia nie mogą ograniczać się do przezwyciężania problemu dla konkurencji stworzonego w wyniku poziomego nakładania się obszaru działalności przedsiębiorstw. Dla przecięcia strukturalnych powiązań z silnym podmiotem konkurencyjnym może okazać się konieczne zbycie istniejących udziałów we wspólnym przedsiębiorstwie⁽²⁷⁾.

25. W innych przypadkach możliwym środkiem zaradczym byłoby zbycie udziałów mniejszościowych lub eliminacja wzajemnie ze sobą powiązanych dyrekcji dla wzmożenia bodźców do konkurowania na rynku⁽²⁸⁾.

2. Inne środki zaradcze

26. Aczkolwiek zbycie jest preferowanym środkiem zaradczym, nie jest to jedyny środek możliwy do przyjęcia przez Komisję. Po pierwsze, mogą mieć miejsce sytuacje gdzie zbycie przedsiębiorstwa będzie niemożliwe⁽²⁹⁾. Po drugie, kwestie konkurencji mogą również wynikać z określonych cech, takich jak istnienie umów na wyłączność, kombinacja sieci ("efekty sieciowe") lub kombinacja kluczowych praw patentowych. W takich okolicznościach Komisja musi ustalić, czy inne typy środka zaradczego mogłyby wywrzeć dostateczny wpływ na rynek, aby przywrócić efektywną konkurencję czy też nie.

27. Zmiana struktury rynku wynikająca z proponowanego połączenia może spowodować, iż istniejące stosunki umowne staną się szkodliwe dla efektywnej konkurencji. Dzieje się tak szczególnie w przypadku długoterminowych umów na wyłączność dostaw i dystrybucji, jeżeli umowy te ograniczają potencjał rynku dostępny konkurencji. Jeżeli przyłączony podmiot będzie posiadał istotny udział rynkowy, efekt zamknięcia rynku wynikły z istniejących umów na wyłączność może przyczynić się do stworzenia pozycji dominującej⁽³⁰⁾. W takich okolicznościach dla wyeliminowania kwestii konkurencji może być uznane za stosowne rozwiązanie istniejących umów na wyłączność⁽³¹⁾, o ile rzeczywiście brak dowodów na to, że wyłączność zostaje de facto utrzymana.

28. Zmiana struktury rynkowej wynikła z proponowanego połączenia może wywołać istotne bariery lub przeszkody dla wejścia na dany rynek. Bariery te mogą wynikać z faktu posiadania kontroli nad infrastrukturą, szczególnie sieciami lub kluczową technologią, w tym prawami patentowymi, know-how lub innymi prawami własności intelektualnej. W takich okolicznościach środki zaradcze mogą mieć na celu ułatwienie wejścia na rynek poprzez zapewnienie by konkurencja uzyskała dostęp do koniecznej infrastruktury⁽³²⁾lub kluczowej technologii.

29. Gdy problem dla konkurencji jest wynikiem posiadania kontroli nad kluczową technologią, zbycie takiej technologii⁽³³⁾ będzie preferowanym środkiem zaradczym, ponieważ wyeliminuje trwały stosunek pomiędzy podmiotem wynikłym z połączenia a jego konkurentami. Komisja może jednak przyjąć umowy licencyjne (najlepiej licencje wyłączne bez żadnych ograniczeń co do obszaru stosowania) jako alternatywę zbycia, jeżeli na przykład zbycie zahamowałoby efektywne trwające badania. Komisja skorzystała z tej koncepcji w sprawach z zakresu połączeń dotyczących na przykład przemysłu farmaceutycznego⁽³⁴⁾.

30. Ze względu na specyfikę problemów dla konkurencji wywoływanych przez daną koncentrację na kilku rynkach strony mogą być zmuszone zaoferować pakiety środków zaradczych obejmujące kombinację środków w postaci zbycia oraz innych środków ułatwiających wejście na rynek poprzez przyznanie dostępu do sieci lub do określonych treści⁽³⁵⁾. Pakiety takie mogą być odpowiednie dla rozwiązania określonych problemów zamknięcia rynku powstałych na przykład w przypadku połączeń w sektorze telekomunikacji i mediów. Ponadto mogą mieć miejsce transakcje wpływające głównie na rynek jednego produktu, gdzie jednakże tylko pakiet obejmujący wybór różnych innych zobowiązań będzie w stanie rozwiązać ogólnie problemy dla konkurencji wywołane przez określoną koncentrację⁽³⁶⁾.

IV.

SYTUACJE, W KTÓRYCH REALIZACJA ŚRODKÓW ZARADCZYCH JEST TRUDNA, O ILE W OGÓLE MOŻLIWA

31. Komisja chętnie rozważy rozwiązania problemów dla konkurencji wynikłych z koncentracji, pod warunkiem że rozwiązania te będą przekonujące i efektywne. Są jednak połączenia, dla których nie można znaleźć środków zaradczych odpowiednich dla wyeliminowania problemu dla konkurencji na terenie wspólnego rynku⁽³⁷⁾. W takich okolicznościach jedyną możliwością jest wydanie zakazu.

32. Jeżeli strony przedłożą propozycję środków zaradczych na tyle licznych i złożonych, że Komisja nie będzie w stanie ustalić z wymaganym stopniem pewności, iż zostanie przywrócona na rynku efektywna konkurencja, decyzja udzielająca zgody nie może zostać wydana⁽³⁸⁾.

V.

SZCZEGÓŁOWE WYMOGI DOTYCZĄCE SKŁADANIA ZOBOWIĄZAŃ

1. Faza I

33. Na mocy art. 6 ust. 2 rozporządzania w sprawie połączeń Komisja może uznać koncentrację za zgodną z regułami wspólnego rynku, jeżeli ma pewność, iż po wprowadzeniu modyfikacji notyfikowana koncentracja nie będzie już wywoływała poważnych wątpliwości w rozumieniu ust. 1 lit. c). Strony mogą przedłożyć Komisji propozycje zobowiązań w trybie nieformalnym, jeszcze przed notyfikacją. Jeżeli strony przedkładają propozycje zobowiązań wraz z notyfikacją lub w ciągu trzech tygodni od daty otrzymania notyfikacji⁽³⁹⁾, termin na wydanie decyzji przez Komisję na mocy art. 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie połączeń zostaje wydłużony z jednego miesiąca do sześciu tygodniu.

34. Dla zapewnienia podstawy do wydania decyzji na mocy art. 6 ust. 2 propozycje zobowiązań muszą spełniać następujące wymogi:

a) muszą być przedłożone w odpowiednim czasie, najpóźniej w ostatnim dniu trzytygodniowego terminu;

b) muszą określać zobowiązania podjęte przez strony z należytym stopniem dokładności umożliwiającym dokonanie ich pełnej oceny;

c) muszą objaśniać w jaki sposób oferowane zobowiązania rozstrzygają problemy dla konkurencji stwierdzone przez Komisję.

Jednocześnie ze składaniem zobowiązań strony muszą dostarczyć nieobjętą tajemnicą wersję zobowiązań dla potrzeb testu rynkowego⁽⁴⁰⁾.

35. Propozycje złożone przez strony zgodnie z tymi wymogami zostaną ocenione przez Komisję. Komisja skonsultuje się z władzami Państw Członkowskich w sprawie proponowanych zobowiązań i, jeżeli jest to stosowne, również z osobami trzecimi w formie testu rynkowego. Ponadto w przypadkach dotyczących rynku geograficznego szerszego niż Europejski Obszar Gospodarczy lub jeżeli z przyczyn dotyczących właściwego funkcjonowania przedsiębiorstwa zakres zbywanego przedsiębiorstwa jest szerszy niż terytorium EOG, proponowane środki zaradcze mogą być również omówione z władzami ds. konkurencji spoza obszaru EOG w ramach dwustronnych umów o współpracy między Wspólnotą a tymi krajami.

36. Jeżeli ocena potwierdzi, iż proponowane zobowiązania usuwają podstawy do poważnych wątpliwości, Komisja wydaje zgodę na połączenie w fazie I.

37. Jeżeli ocena wykaże, że oferowane zobowiązania nie są dostateczne do usunięcia problemów dla konkurencji wynikłych z koncentracji, strony zostaną o tym odpowiednio poinformowane. Ponieważ środki zaradcze w fazie I mają zapewnić bezpośrednie rozstrzygnięcie dla wyraźnie widocznych problemów dla konkurencji⁽⁴¹⁾, jedynie ograniczone modyfikacje proponowanych zobowiązań mogą być zaakceptowane. Modyfikacje te, przedstawiane w ramach bezpośredniej odpowiedzi na wynik konsultacji, obejmują objaśnienia, sprecyzowania i/lub inne udoskonalenia zapewniające, by zobowiązania były wykonalne i skuteczne. 38. Jeżeli strony nie usuną poważnych wątpliwości, Komisja wyda decyzję na mocy art. 6 ust. 1 lit. c) oraz otworzy postępowanie.

2. Faza II

39. Zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie połączeń Komisja musi uznać połączenie za zgodne z regułami wspólnego rynku, jeżeli po wprowadzeniu modyfikacji notyfikowane połączenie nie stwarza już ani nie wzmacnia pozycji dominującej w rozumieniu art. 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawie połączeń. Zobowiązania zaproponowane Komisji na mocy art. 8 ust. 2 muszą być złożone w Komisji maksymalnie w ciągu trzech miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. Przedłużenie tego terminu może być brane pod uwagę jedynie na wniosek stron określający wyjątkowe okoliczności, które według nich przedłużenie to uzasadniają. Wniosek o przedłużenie terminu musi zostać otrzymany w ciągu wymienionego okresu trzech miesięcy. Przedłużenie jest możliwe jedynie w wypadku wyjątkowych okoliczności i o ile w poszczególnym przypadku jest dostatecznie dużo czasu na przeprowadzenie przez Komisję należytej oceny propozycji i na podjęcie odpowiednich konsultacji z Państwami Członkowskimi i osobami trzecimi⁽⁴²⁾.

40. Komisja chętnie omówi odpowiednie zobowiązania przed upływem trzymiesięcznego terminu. Zachęca się strony do przedkładania projektów propozycji dotyczących zarówno merytorycznych i proceduralnych aspektów koniecznych do zapewnienia pełnej wykonalności zobowiązań.

41. Propozycje zobowiązań przedłożone jako podstawa do wydania decyzji na mocy art. 8 ust. 2 muszą spełniać następujące wymogi:

a) muszą być przedłożone w odpowiednim czasie, najpóźniej ostatniego dnia trzymiesięcznego okresu;

b) muszą dotyczyć wszystkich problemów dla konkurencji stwierdzonych w Protokole Zastrzeżeń i następnie nieuchylonych. W tym względzie muszą określać merytoryczne i wykonawcze porozumienia zawarte przez strony na tyle dokładnie, by umożliwić przeprowadzenie pełnej oceny;

c) muszą objaśniać w jaki sposób oferowane zobowiązania rozwiązują problemy dla konkurencji.

Jednocześnie ze składaniem zobowiązań strony dostarczą dla potrzeb testów rynkowych ich wersję nieobjętą tajemnicą.

42. Propozycje złożone przez strony zgodnie z tymi wymogami zostaną ocenione przez Komisję. Jeżeli ocena potwierdzi, że proponowane zobowiązania usuwają kwestie konkurencji, po konsultacjach z władzami Państw Członkowskich, dyskusjach z władzami innych państw⁽⁴³⁾ i, jeżeli to stosowne, z osobami trzecimi w formie testu rynkowego, decyzja o udzieleniu zgody zostanie przedłożona Komisji do zatwierdzenia.

43. W przeciwnym wypadku, jeżeli ocena doprowadzi do wniosku, iż proponowane zobowiązania nie wydają się dostateczne do rozstrzygnięcia kwestii konkurencji wywołanych przez połączenie, strony zostaną o tym odpowiednio poinformowane. Jeżeli strony następnie zmodyfikują proponowane zobowiązania, Komisja może je przyjąć⁽⁴⁴⁾, jedynie gdy można będzie jednoznacznie ustalić - na podstawie oceny informacji już otrzymanych w trakcie analizy, w tym wyników wcześniejszych testów rynkowych, oraz bez konieczności przeprowadzania kolejnego testu rynkowego - że zobowiązania takie po ich wdrożeniu rozstrzygną wskazane problemy dla konkurencji oraz że jest dostatecznie dużo czasu na należyte konsultacje z Państwami Członkowskimi.

V.

WYMOGI DOTYCZĄCE REALIZACJI ZOBOWIĄZAŃ

44. Zobowiązania składane są jako sposób zapewnienia zgody na połączenie, a ich realizacja zazwyczaj odbywa się po wydaniu decyzji. Zobowiązania te wymagają środków zabezpieczających do tego by zapewnić ich pomyślną i terminową realizację. Te postanowienia wykonawcze stanowić będą część zobowiązań podejmowanych przez strony wobec Komisji. Muszą być rozważone osobno dla każdego przypadku. Dotyczy to szczególnie ustalonych terminów przewidzianych na realizację, które generalnie powinny być możliwie jak najkrótsze. W związku z tym nie jest możliwe całkowite ujednolicenie tych wymogów.

45. Poniższe wskazówki mają pomóc stronom w formułowaniu propozycji zobowiązań. Zasady te oparte są na kanwie zobowiązania do zbycia, które jak wspomniano powyżej nie stanowi najbardziej typowego zobowiązania. Wiele zasad omówionych poniżej ma jednak takie same zastosowanie do innych rodzajów zobowiązań.

1. Zasadnicze cechy zobowiązań do zbycia

46. W typowym zobowiązaniu do zbycia zbywane przedsiębiorstwo zazwyczaj obejmuje kombinację składników materialnych i niematerialnych w postaci wcześniej istniejącej spółki lub grupy spółek bądź działalności gospodarczej nieposiadającej wcześniej odrębnej tożsamości prawnej. Tak więc strony⁽⁴⁵⁾ Zobowiązania muszą być podpisane przez osobę należycie do tego upoważnioną. przy podejmowaniu zobowiązania do zbycia muszą przedstawić precyzyjną i wyczerpującą definicję przedmiotu planowanego zbycia (dalej zwaną "opisem przedsiębiorstwa" lub "opisem"). Opis ten musi zawierać wszystkie elementy przedsiębiorstwa konieczne do tego by działało ono jako efektywny podmiot konkurencyjny na rynku: aktywa materialne (badania i rozwój, produkcja, dystrybucja, sprzedaż i marketing) i niematerialne (prawa własności intelektualnej, renoma firmy), personel, umowy na dostawy i sprzedaż (z odpowiednimi gwarancjami ich przenoszalności), listy klientów, umowy na usługi zewnętrzne, pomoc techniczna (zakres, czas trwania, koszt, jakość) itd. Aby uniknąć nieporozumień co do zbywanego przedsiębiorstwa, aktywa wykorzystywane w jego ramach, które według stron nie powinny zostać zbyte, muszą być wyszczególnione osobno.

47. Opis musi przewidywać mechanizm, dzięki któremu nabywający przedsiębiorstwo może zatrzymać i wybrać odpowiedni personel. Mechanizm taki wymagany jest zarówno odnośnie do pracowników aktualnie zatrudnionych w jednostce, tak jak ona funkcjonowała, oraz pracowników pełniących zasadnicze funkcje na rzecz przedsiębiorstwa, takich jak na przykład personel grupy zajmujący się badaniami i rozwojem oraz informatyką, nawet jeżeli jest on aktualnie zatrudniony przez inną jednostkę posiadaną przez strony. Mechanizm ten nie uchybia stosowaniu dyrektyw Rady dotyczących zwolnień grupowych⁽⁴⁶⁾; zabezpieczania praw pracowniczych w przypadku zbywania przedsiębiorstw⁽⁴⁷⁾; oraz informowania i konsultowania pracowników⁽⁴⁸⁾, jak również krajowych przepisów wprowadzających te dyrektywy.

48. Zbycie musi być dokonane w ustalonym terminie uzgodnionym między stronami a Komisją, uwzględniającym wszelkie istotne okoliczności. Pakiet musi określać, jaki rodzaj porozumienia - wiążący list intencyjny, ostateczna umowa, przeniesienie tytułu własności - jest wymagany, w jakim terminie. Bieg terminu przewidzianego na zbycie powinien rozpocząć się w dniu podjęcia przez Komisję decyzji.

49. Dla zapewnienia efektywności zobowiązania sprzedaż na rzecz proponowanego nabywcy podlega uprzedniej zgodzie Komisji. Nabywca zazwyczaj musi być efektywnym istniejącym lub potencjalnym podmiotem konkurencyjnym, niezależnym i niepowiązanym ze stronami, posiadającym zasoby finansowe⁽⁴⁹⁾, sprawdzoną wiedzę specjalistyczną oraz zachęty do utrzymania i rozwijania zbytego przedsiębiorstwa jako aktywnej siły konkurencyjnej w rywalizacji ze stronami. Ponadto przejęcie przedsiębiorstwa przez określonego proponowanego nabywcę nie może stwarzać prawdopodobieństwa powstania nowych problemów dla konkurencji ani ryzyka opóźnienia realizacji zobowiązania. Warunki te są dalej zwane "standardami dotyczącymi nabywcy". Dla utrzymania strukturalnego skutku środka zaradczego podmiot będący wynikiem połączenia nie może, nawet przy braku wyraźnego postanowienia w zobowiązaniach w tym względzie, uzyskać później wpływu na całość bądź części zbytego przedsiębiorstwa, chyba że Komisja wcześniej stwierdzi, iż struktura rynku zmieniła się do takiego stopnia, że zakaz istnienia takiego wpływu na zbyte przedsiębiorstwo nie jest już konieczny do tego by połączenie zgodne było z regułami wspólnego rynku.

2. Doraźna ochrona zbywanego przedsiębiorstwa - niezależny zarządca

50. Obowiązkiem stron jest zmniejszenie do minimum wszelkiego ewentualnego ryzyka utraty przez zbywane przedsiębiorstwo potencjału konkurencyjnego w wyniku niepewności związanych z jego sprzedażą. Do momentu zbycia Komisja wymagać będzie od stron zaproponowania zobowiązań do utrzymania niezależności, ekonomicznej efektywności, rynkowości i konkurencyjności przedsiębiorstwa.

51. Zobowiązania te będą miały za zadanie oddzielenie przedsiębiorstwa od działalności zatrzymywanej przez strony, oraz zapewnienie by było ono zarządzane jako osobne i nadające się do sprzedaży przedsiębiorstwo. Strony będą musiały zapewnić, by wszelkie istotne składniki materialne i niematerialne pakietu zbycia były utrzymywane zgodnie z dobrą praktyką gospodarczą i w ramach normalnego toku działalności. Dotyczy to szczególnie utrzymania środków trwałych, know-how i informacji handlowych o charakterze poufnym i zastrzeżonym, bazy klientów oraz kompetencji technicznych i handlowych pracowników. Ponadto strony muszą utrzymać takie same warunki konkurencji, jeżeli chodzi o pakiet zbycia, jak te stosowane przed połączeniem tak, aby przedsiębiorstwo kontynuowało swoją działalność tak jak obecnie. Dotyczy to zapewnienia odpowiednich funkcji administracyjnych i zarządczych, dostatecznego kapitału oraz linii kredytowej, oraz może obejmować inne warunki właściwe dla utrzymania konkurencji w branży.

52. Ponieważ Komisja nie może na co dzień angażować się bezpośrednio w nadzorowanie przestrzegania tych doraźnych środków ochronnych, wydaje zgodę na powołanie zarządcy do nadzorowania przestrzegania przez strony tych środków (zwanego dalej "niezależnym zarządcą"). Niezależny zarządca działać będzie w najlepszym interesie zbywanego przedsiębiorstwa. W zobowiązaniu określone zostaną dokładne dane na temat pełnomocnictwa dla zarządcy. Pełnomocnictwo to, zatwierdzone przez Komisję wraz z powołaniem zarządcy obejmować będzie na przykład obowiązki nadzoru łącznie z prawem do proponowania, a jeżeli to konieczne, również nakładania wszelkich środków, jakie zarządca uzna za konieczne dla zapewnienia spełnienia zobowiązań, jak również składanie okresowych raportów z ich realizacji.

3. Realizacja zobowiązań - zarządca zbywanego przedsiębiorstwa

53. Zobowiązanie określać będzie również szczegółowe informacje i procedury dotyczące nadzoru Komisji nad dokonaniem zbycia: na przykład kryteria zatwierdzenia nabywcy, wymogi dotyczące okresowych raportów oraz zatwierdzanie prospektu lub materiałów reklamowych. Również tutaj należy zauważyć, że Komisja nie może na co dzień angażować się bezpośrednio w zarządzanie zbywanym przedsiębiorstwem. W związku z tym w większości przypadków Komisja uznaje za stosowne zatwierdzenie powołania zarządcy sprawującego nadzór nad realizacją zobowiązań ("zarządca zbywanego przedsiębiorstwa").

54. Funkcja zarządcy zbywanego przedsiębiorstwa będzie różna w zależności od przypadku, lecz generalnie obejmować będzie nadzór łącznie z prawem proponowania, a jeżeli to konieczne, nakładania wszelkich środków, jakich zarządca zażąda dla zapewnienia realizacji każdego z zobowiązań, jak również składanie regularnych sprawozdań. Jeżeli to stosowne funkcja zarządcy obejmować będzie dwie fazy: w pierwszej fazie będzie on odpowiedzialny za nadzorowanie wysiłków stron na rzecz znalezienia potencjalnego nabywcy. Jeżeli strony nie będą w stanie znaleźć możliwego do przyjęcia nabywcy w terminie określonym w swoich zobowiązaniach, wówczas w drugiej fazie zarządca uzyska nieodwołalne pełnomocnictwo do zbycia przedsiębiorstwa w konkretnym terminie po jakiejkolwiek cenie, z zastrzeżeniem uprzedniej zgody Komisji.

4. Zatwierdzenie zarządcy i jego pełnomocnictwo

55. W zależności od rodzajów zobowiązań i faktów w sprawie zarządca zbywanego przedsiębiorstwa może lub nie być tą samą osobą lub instytucją, co zarządca niezależny. Zarządcą zazwyczaj będzie bank inwestycyjny, firma doradztwa biznesowego lub księgowa, lub tym podobna instytucja. Strony zaproponują Komisji danego zarządcę (lub kilku zarządców). Zarządca musi być niezależny od stron, mieć konieczne kwalifikacje do wykonania zadania i nie może być ani zostać narażony na sytuację konfliktu interesów. Strony mają obowiązek dostarczyć Komisji odpowiednie informacje umożliwiające sprawdzenie, czy zarządca spełnia powyższe wymagania. Komisja dokona przeglądu i zatwierdzi warunki ustanowienia zarządcy, które powinno być nieodwołalne, chyba że zostanie Komisji przedstawiony "dobry powód" dla powołania nowego zarządcy.

56. Strony mają obowiązek wypłaty wynagrodzenia każdemu zarządcy za wszystkie usługi wykonane w ramach jego obowiązków, a struktura wynagrodzenia musi być taka, by nie uchybiała niezależności i efektywności zarządcy w wykonywaniu pełnomocnictwa. Zarządca przejmie na siebie określone obowiązki mające zapewnić w imieniu Komisji spełnienie w dobrej wierze zobowiązań, i obowiązki te będą zdefiniowane w pełnomocnictwie dla zarządcy. Pełnomocnictwo musi obejmować wszystkie postanowienia konieczne dla umożliwienia zarządcy wykonywania obowiązków w ramach zobowiązań przyjętych przez Komisję. Pełnomocnictwo to podlega zatwierdzeniu przez Komisję.

57. Gdy określone zobowiązania powierzone zarządcy zostaną zrealizowane, to znaczy, gdy przeniesiony zostanie tytuł własności zbywanego pakietu lub po ukończeniu realizacji określonych obowiązków, które mają być kontynuowane po zbyciu - pełnomocnictwo przewidywać będzie zwrócenie się przez zarządcę do Komisji o zwolnienie z wykonywania dalszych zadań. Po udzieleniu tego zwolnienia Komisja ma prawo wymagać ponownego powołania zarządcy, jeżeli będzie się jej wydawać, iż dane zobowiązania mogły nie zostać w pełni i należycie wypełnione.

5. Zatwierdzenie nabywcy i umowa nabycia

58. Strony lub zarządca mogą przeprowadzić sprzedaż, tylko jeżeli Komisja zatwierdzi proponowanego nabywcę i umowę nabycia na podstawie warunków określonych w zobowiązaniu. Strony lub zarządca będzie musiał wykazać w sposób satysfakcjonujący Komisję, że proponowany kupiec spełnia wymogi zobowiązań, to znaczy standardy obowiązujące nabywcę, i że przedsiębiorstwo zostaje sprzedane w sposób zgodny ze zobowiązaniem. Komisja przedstawi formalnie swoją opinię stronom. Zanim tak się stanie przedstawiciele Komisji mogą omówić z proponowanym nabywcą zachęty dla niego do konkurowania z podmiotem powstałym w wyniku połączenia w oparciu o jego plany biznesowe. Jeżeli dla różnych części pakietu zaproponowani zostają różni nabywcy, Komisja oceni, czy każdy poszczególny proponowany nabywca jest możliwy do przyjęcia i czy łączny pakiet rozstrzyga problem dla konkurencji.

59. Jeżeli Komisja ustali, że przejęcie zbywanego pakietu przez proponowanego nabywcę w świetle informacji dostępnych Komisji zagraża w faktycznym domniemaniu stworzeniem problemu dla konkurencji⁽⁵⁰⁾ lub innych trudności mogących opóźnić terminową realizację zobowiązania lub wskazywać na brak odpowiednich zachęt dla nabywcy do konkurowania z podmiotem powstałym w wyniku koncentracji, proponowany nabywca nie będzie uznany za odpowiedniego. W takim przypadku Komisja formalnie przekaże swoją opinię, iż kupujący nie spełnia standardów dotyczących nabywcy⁽⁵¹⁾.

60. Jeżeli w wyniku nabycia dochodzi do koncentracji mającej wymiar wspólnotowy, nowa transakcja musi być przedmiotem notyfikacji na mocy rozporządzenia w sprawie połączeń a transakcja musi uzyskać zgodę w trybie normalnego postępowania⁽⁵²⁾. Jeżeli tak się nie stanie, zatwierdzenie nabywcy przez Komisję odbywa się bez uchybiania właściwości krajowych władz w zakresie kontroli połączeń.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 395 z 30.12.1989, str. 1; wersja poprawiona Dz.U. L 257 z 21.9.1990, str. 13.

⁽²⁾ DZ.U. L. 180 z 9.7.1997,str.1 .

⁽³⁾ Odesłania do »stron« i »stron dokonujących połączenia« obejmują również sytuacje, gdzie występuje jedna notyfikująca strona.

⁽⁴⁾ Dalej zwana »fazą II».

⁽⁵⁾ Dalej zwana »fazą I».

⁽⁶⁾ Postanowienie wstępne nr 7 rozporządzenia w sprawie połączeń.

⁽⁷⁾ W przypadku utworzenia wspólnego przedsiębiorstwa Komisja zbada połączenie również pod kątem art. 2 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połączeń. W tym względzie Komisja zbada, czy celem bądź skutkiem utworzenia wspólnego przedsiębiorstwa nie jest skoordynowanie konkurencyjnych zachowań przedsiębiorstw, które pozostają niezależne. Taka koordynacja zostanie oceniona według kryteriów art. 81 ust. 1 i 3 Traktatu celem ustalenia, czy dana operacja jest zgodna z regułami wspólnego rynku. Zasady określone w tym obwieszczeniu normalnie również mają zastosowanie do przypadków omówionych w art. 2 ust. 4.

⁽⁸⁾ Orzeczenie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 25 marca 1999 roku w sprawie T-102/96 Gencor przeciwko Komisji [1998] ECR II-753, par. 316.

⁽⁹⁾ Op. cit., par. 319.

⁽¹⁰⁾ Komisja wyłącznie w wyjątkowych okolicznościach rozważy zobowiązania wymagające dalszego monitorowania: decyzja Komisji nr 97/816/WE (IV/M.877 - Boeing/McDonnell Douglas; Dz.U. L 336 z 8.12.1997, str. 16).

⁽¹¹⁾ Zobowiązania w fazie I mogą być wyłącznie akceptowane w pewnych rodzajach sytuacji. Kwestia konkurencji musi być tak wyraźna a środki zaradcze tak precyzyjne, by nie było konieczne podejmowanie dogłębnej analizy.

⁽¹²⁾ Decyzja Komisji z dnia 30 marca 1999 (IV/JV.15 - BT/AT & T); decyzja Komisji nr 2000/45/WE (IV/M.1532 - BP Amoco/Arco; Dz.U. L 18 z 19.1.2001, str. 1).

⁽¹³⁾ Jeżeli ostateczna ocena sprawy przez Komisję wykaże, że kwestie konkurencji nie mają miejsca lub że rozstrzygnięcie kwestii nie zależny od poszczególnego elementu przedłożonych zobowiązań, strony, po tym jak zostaną o tym poinformowane, mogą wycofać swoje zobowiązania. Jeżeli strony ich nie wycofają, Komisja może odnotować ich propozycje w decyzji lub je pominąć. Jeżeli Komisja je odnotuje, wówczas objaśni w swojej decyzji, że nie stanowią one warunku wydania zgody.

⁽¹⁴⁾ Ta sama zasada obowiązuje wówczas, gdy sytuacja pierwotnie powodująca brak zgodności połączenia z regułami wspólnego rynku, ulega następnie zmianie; patrz: ostatnie zdanie par. 49.

⁽¹⁵⁾ Środki te mogą prowadzić również do okresowych płatności kar, tak jak przewiduje to art. 15 ust. 2 lit. b).

⁽¹⁶⁾ Poniższy przegląd nie jest wyczerpujący.

⁽¹⁷⁾ Jeżeli kwestia konkurencji powstaje w przypadkach połączeń pionowych, zbycie przedsiębiorstwa również może rozstrzygnąć kwestię konkurencji.

⁽¹⁸⁾ Decyzja Komisji z dnia 29 września 1999 r (IV/M.1383 - Exon/Mobil, par. 860); decyzja Komisji z dnia 9 lutego 2000 r. (COMP/M.1641 Linde/AGA, par. 94).

⁽¹⁹⁾ Decyzja Komisji nr 1999/229/WE (IV.M.913 - Siemens/Elektrowatt; Dz.U. L 88 z 31.3.1999, str. 1, ust. 134); decyzja Komisji nr 2000/718/WE (COMP/M.1578 - Sanitec/Sphinx; Dz.U. L 294 z 22.11.2000, str. 1, ust. 255); decyzja Komisji z dnia 8 marca 2000 r. (COMP/M.1802 - Unilever/Amora Maille); decyzja Komisji z dnia 28 września 2000 r. (COMP/M.1990 - Unilever/Bestfoods; Dz.U. C 311 z 31.10.2000, str. 6).

⁽²⁰⁾Decyzja Komisji nr 96/222/WE (IV/M.603 - Crown Cork & Seal/CarnaudMetalbox; Dz.U. L 75 z 23.3.1996, str. 38).

⁽²¹⁾Decyzja Komisji nr 96/435/WE (IV/M.623 - Kimberly-Clark/Scott Paper; Dz.U. L 183 z 23.7.1996, str. 1).

⁽²²⁾ Patrz: par. 49 standardy dotyczące nabywcy.

⁽²³⁾ IV/M.913 - Siemens/Elektrowatt: cytowana powyżej.

⁽²⁴⁾Decyzja Komisji z dnia 13 grudnia 2000 r. (COMP/M.2060 - Bosch/Rexroth).

⁽²⁵⁾ IV/M.1532 - BP Amoco/Arco (cytowana wyżej), w której zobowiązanie polegało na zbyciu udziałów w pewnych rurociągach gazowych i zakładach przetwórczych na Morzu Północnym, zbyte zostały również udziały w związanych z tymi zakładami polach wydobywania gazu.

⁽²⁶⁾Decyzja Komisji z dnia 8 kwietnia 1999 r. (COMP/M.1453 - AXA/GRE; Dz.U. C 30 z 2.2.2000, str. 6).

⁽²⁷⁾Decyzja Komisji nr 98/455/WE (IV/M.942 - VEBA/Degussa; Dz.U. L 201 z 17.7.1998, str. 102).

⁽²⁸⁾Decyzja Komisji z dnia 9 lutego 2000 r. (COMP/M.1628 - TotalFina/Elf); decyzja Komisji z dnia 13 czerwca 2000 r. (COMP/M.1673 - VEBA/VIAG); decyzja Komisji z dnia 1 września 2000 r. (COMP/M.1980 - Volvo/Renault; Dz.U. C 301 z 21.10.2000, str. 23).

⁽²⁹⁾ IV/M.877 - Boeing/McDonnell Douglas (cytowana wyżej). Analiza Komisji wykazała, że żaden istniejący producent samolotów nie był zainteresowany nabyciem Douglas Aircraft Company (DAC, pionu produkcji samolotów komercyjnych korporacji McDonnell Douglas) od Boeinga oraz że nie było możliwe znalezienie potencjalnego podmiotu chętnego wejść na rynek komercyjnych samolotów odrzutowych poprzez nabycie DAC.

⁽³⁰⁾Decyzja Komisji nr 98/475/WE (IV/M.986 - AGFA Gevaert/DuPont; Dz.U. L 211 z 29.7.1998, str. 22).

⁽³¹⁾Decyzja Komisji z dnia 28 października 1999 r. (IV/M.1571 - New Holland/Case; Dz.U. C 130 z 11.5.2000, str. 11); decyzja Komisji z dnia 19 kwietnia 1999 r. (IV/M.1467 - Rohm and Haas/Morton; Dz.U. C 157 z 4.6.1999, str. 7).

⁽³²⁾ Decyzja Komisji z dnia 5 października 1992 r. (IV/M.157 - Air France/Sabena; Dz.U. C 272 z 21.10.1992, str. 1; decyzja Komisji z dnia 27 listopada 1992 r. (IV/M.259 - British Airways/TAT; Dz.U. C 326 z 11.12.1992, str. 1); decyzja Komisji z dnia 20 lipca 1995 roku (IV/M.616 - Swissair/Sabena; Dz.U. C 200 z 4.8.1995, str. 10); decyzja Komisji z dnia 13 października 1999 r. (IV/M.1439 - Telia/Telenor); decyzja Komisji z dnia 12 kwietnia 2000 r. (COMP/M.1795 - Vodafone/Mannesmann).

⁽³³⁾Decyzja Komisji z dnia 9 sierpnia 1999 r. (IV/M.1378 - Hoechst/Rhone-Poulenc; Dz.U. C 254 z 7.9.1999, str. 5); decyzja Komisji z dnia 1 grudnia 1999 r. (COMP/M.1601 - Allied Signal/Honeywell); decyzja Komisji z dnia 3 maja 2000 r. (COMP/M.1671 - Dow/UCC).

⁽³⁴⁾Decyzja Komisji z dnia 28 lutego 1995 r. (IV/M.555 - Glaxo/Wellcome; Dz.U. C 65 z 16.3.1995, str. 3).

⁽³⁵⁾ COMP/M.1439 - Telia/Telenor, COMP/M.1795 - Vodafone Airtouch/Mannesmann (cytowana powyżej); decyzja Komisji z dnia 13 października 2000 r. (COMP/M.2050 - Vivendi/Canal+/Seagram; Dz.U. C 311 z 31.10.2000, str. 3).

⁽³⁶⁾Decyzja Komisji nr 97/816/WE (IV/M.877 - Boeing/McDonnell Douglas; Dz.U. L 336 z 8.12.1997, str. 16); COMP/M.1673 - VEBA/VIAG.

⁽³⁷⁾Decyzja Komisji nr 94/922/WE (MSG Media Service, Dz.U. L 364 z 31.12.1994, str. 1); decyzja Komisji nr 96/177/WE (Nordic Satellite Distribution, Dz.U. L 53 z 2.3.1996, str. 20); decyzja Komisji nr 96/342/WE (RTL/Veronica/Endemol, Dz.U. L 134 z 5.6.1996, str. 32); decyzja Komisji nr 1999/153/WE (Bertelsmann/Kirch/Premiere; Dz.U. L 53 z 27.2.1999, str. 1; decyzja Komisji nr 1999/154/WE (Deutsche Telekom BetaResearch; Dz.U. L 53 z 27.2.1999, str. 31); decyzja Komisji nr 97/610/WE (St Gobain/Wacker Chemie/NOM; Dz.U. L 247 z 10.9.1997, str. 1); decyzja Komisji nr 91/619/EWG (Aerospatiale/Alenia/De Havilland, Dz.U. L 334 z 5.12.1991, str. 42); decyzja Komisji nr 97/26/WE Gencor/Lonrho, Dz.U. L 11 z 14.1.1997, str. 30); decyzja Komisji nr 2000/276/WE (M.1524 - Airtours/First Choice; Dz.U. L 93 z 3.4.2000, str. 1).

⁽³⁸⁾Decyzja Komisji z dnia 15 marca 2000 r. (COMP/M.1672 - Volvo/Scania); decyzja Komisji z dnia 28 czerwca 2000 r. (COMP/M.1741 - WorldCom/Sprint).

⁽³⁹⁾Art. 18 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 447/98 (rozporządzenie wykonawcze), Dz.U. L 61 z 2.3.1998, str. 1.

⁽⁴⁰⁾ Za pomocą testu rynkowego klienci, konkurencja, dostawcy i inne firmy, które mogłyby odczuć skutki realizacji zobowiązania bądź które posiadają określoną wiedzę specjalistyczną, proszone są o przedstawienie Komisji swojej uzasadnionej opinii na temat efektywności zobowiązania.

⁽⁴¹⁾ Patrz: postanowienie wstępne nr 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 1310/97, o którym mowa w par. 1.

⁽⁴²⁾ M.1439 - Telia/Telenor i decyzja Komisji nr 98/335/WE (M.754 - Anglo American/Lonrho; Dz.U. L 149 z 20.5.1998, str. 21).

⁽⁴³⁾ Patrz: par. 35.

⁽⁴⁴⁾ COMP/M.1628 - TotalFina/Elf, LPG, cytowana wyżej, par 345.

⁽⁴⁵⁾ Zobowiązania muszą być podpisane przez osobę należycie do tego upoważnioną.

⁽⁴⁶⁾Dyrektywa Rady nr 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. L 225 z 12.8.1998, str. 16).

⁽⁴⁷⁾ Dyrektywa Rady nr 77/187/EWG z dnia 14 lutego 1977 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zabezpieczenia praw pracowniczych w przypadku zbywania przedsiębiorstw, pionów działalności lub ich części (Dz.U. L 61 z 5.3.1977, str. 26) zmieniona dyrektywą Rady nr 98/50/WE (Dz.U. L 201 z 17.7.1998, str. 88).

⁽⁴⁸⁾Dyrektywa Rady nr 94/45/EWG z dnia 22 września 1994 r. w sprawie ustanowienia Europejskiej Rady Zakładowej lub trybu informowania i konsultowania pracowników w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (Dz.U. L 254 z 30.9.1994, str. 64), zmieniona dyrektywą nr 97/74/WE (Dz.U. L 10 z 16.1.1998, str. 22).

⁽⁴⁹⁾ Komisja nie akceptuje zbywania majątku finansowanego przez sprzedającego z powodu skutków takich transakcji dla niezależności zbywanej firmy.

⁽⁵⁰⁾ Najbardziej prawdopodobne w przypadku, gdy struktura rynku jest już wysoce skonsolidowana i gdzie środek zaradczy spowodowałby przekazanie udziału rynkowego na rzecz innego uczestnika rynku.

⁽⁵¹⁾ COMP/M.1628 - TotalFina/Elf - stacje obsługi pojazdów przy autostradzie.

⁽⁵²⁾Decyzja Komisji z dnia 29 września 1999 r. (sprawa M.1383 - Exxon/Mobil) i decyzje Komisji z dnia 2 lutego 2000 r. w kolejnych sprawach M.1820 - BP/JB Dissolution (nieopublikowane) i M.1822 - Mobil/JV Dissolution (Dz.U. C 112 z 19.4.2000, str. 6).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2001.68.3
• Rodzaj: Obwieszczenie
• Tytuł: Środki zaradcze dopuszczalne na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 4064/89 i rozporządzenia Komisji (WE) nr 447/98.
• Data aktu: 02/03/2001
• Data ogłoszenia: 02/03/2001
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 02/03/2001