Ograniczenia bezpośrednio związane i konieczne do realizacji koncentracji przedsiębiorstw.

OBWIESZCZENIE KOMISJI

w sprawie ograniczeń bezpośrednio związanych i koniecznych do realizacji koncentracji przedsiębiorstw

(2001/C 188/03)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Dz.U.UE C z dnia 4 lipca 2001 r.)

I. WSTĘP

1. Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4064/89 z dnia 21 grudnia 1989 w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw⁽¹⁾ (dalej zwane "Rozporządzeniem w sprawie połączeń") przewiduje w art. 6 ust. 1 lit. b) akapit drugi i w art. 8 ust. 2 akapit drugi zdanie drugie, że decyzja uznająca koncentrację przedsiębiorstw za zgodną z regułami wspólnego rynku obejmować będzie również "ograniczenia bezpośrednio związane i konieczne dla realizacji koncentracji". Koncepcja ta wymieniona jest również w 25 punkcie preambuły Rozporządzenia w sprawie połączeń. Decyzja uznająca koncentrację za niezgodną z regułami wspólnego rynku określa również ten rodzaj ograniczeń. Zgodnie z art. 22 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie połączeń samo to rozporządzenie ma zastosowanie z wykluczeniem Rozporządzenia Rady nr 17⁽²⁾ oraz Rozporządzeń Rady (EWG) nr 1017/68 z dnia 19 lipca 1968 r. w sprawie stosowania zasad konkurencji do transportu kolejowego, drogowego i żeglugi śródlądowej⁽³⁾, (EWG) nr 4056/86 z dnia 22 grudnia 1986 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 81 i 82 Traktatu do transportu morskiego⁽⁴⁾ i (EWG) nr 3975/87 z dnia 14 grudnia 1987 roku ustanawiającego procedurę stosowania reguł konkurencji do przedsiębiorstw w sektorze transportu lotniczego⁽⁵⁾.

2. Powyższy system prawny nie nakłada na Komisję obowiązku oceny i formalnego ustosunkowania się do takich ograniczeń. Wszelka taka ocena ma jedynie charakter deklaratywny, ponieważ wszystkie ograniczenia spełniające kryteria określone w rozporządzeniu w sprawie połączeń są już objęte art. 6 ust. 1 lit. b) akapit drugi i art. 8 ust. 2 akapit drugi zdanie drugie, a zatem są dozwolone z mocy prawa bez względu na to czy Komisja ustosunkuje się do nich jednoznacznie w decyzji czy nie. Komisja nie zamierza już dokonywać takiej oceny w swoich decyzjach na temat fuzji. Koncepcja ta jest zgodna z praktyką administracyjną Komisji wprowadzoną dla spraw, które od 1 września 2000 roku kwalifikują się do uproszczonej procedury⁽⁶⁾.

3. Spory między stronami koncentracji odnośnie do tego czy z jej realizacją bezpośrednio związane są i konieczne ograniczenia, a zatem czy są one automatycznie objęte decyzją o wydaniu zgody przez Komisję, należą do właściwości sądów krajowych.

4. Niniejsze obwieszczenie określa przyjętą przez Komisję interpretację pojęcia "ograniczenia bezpośrednio związane i konieczne dla realizacji koncentracji". Wytyczne przedstawione w kolejnych punktach odzwierciedlają dotychczasowe doświadczenia i praktykę Komisji w tej dziedzinie. Niniejsze obwieszczenie zastępuje obwieszczenie Komisji dotyczące ograniczeń pomocniczych w związku z koncentracją przedsiębiorstw⁽⁷⁾.

5. Przyjęta przez Komisję interpretacja art. 6 ust. 1 lit. b) akapit drugi i art. 8 ust. 2 akapit drugi zdanie drugie rozporządzenia w sprawie połączeń pozostaje bez uszczerbku dla interpretacji, jaką może przyjąć Trybunał Sprawiedliwości lub Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich.

II. ZASADY OGÓLNE

6. Połączenie przedsiębiorstw może obejmować umowne ustalenia i porozumienia ustanawiające kontrolę w rozumieniu art. 3 ust. 3 Rozporządzenia w sprawie połączeń. Wszystkie porozumienia dotyczące majątku koniecznego do realizacji głównego celu koncentracji stanowią również integralne części koncentracji. Oprócz tych ustaleń i porozumień strony koncentracji mogą zawrzeć inne umowy niestanowiące integralnej części koncentracji i ograniczyć swobodę działania stron na rynku. Jeżeli umowy takie zawierają ograniczenia bezpośrednio związane i konieczne dla realizacji samej koncentracji, są one objęte decyzją uznającą koncentrację za zgodną z regułami wspólnego rynku; jeżeli nie, może istnieć konieczność oceny ich restrykcyjnych skutków na podstawie art. 81 i 82 Traktatu WE.

7. Aby ograniczenia zostały uznane za "bezpośrednio związane z realizacją koncentracji", nie wystarczy to, że umowa została zawarta w tym samym czasie lub w tym samym kontekście co koncentracja.

8. Umowy muszą być "konieczne dla realizacji koncentracji", co znaczy, że w braku takich umów koncentracja nie mogłaby zostać zrealizowana lub mogłaby być zrealizowana jedynie na bardziej niepewnych warunkach, po znacznie wyższym koszcie, w istotnie dłuższym okresie lub ze znacznie większym stopniem trudności⁽⁸⁾. Umowy mające na celu ochronę zbywanej wartości⁽⁹⁾, podtrzymujące ciągłość dostaw po rozpadzie dotychczasowego podmiotu gospodarczego⁽¹⁰⁾, lub umożliwiające uruchomienie nowego podmiotu⁽¹¹⁾ zazwyczaj spełniają te kryteria.

9. Przy ustalaniu tego, czy ograniczenie jest konieczne, stosowne jest nie tylko wzięcie pod uwagę jego charakteru, lecz również zapewnienie, by czas jego trwania, przedmiot i geograficzny zakres stosowania nie wykraczały poza to, czego zasadnie wymaga realizacja koncentracji. Jeżeli dla osiągnięcia słusznego celu dostępne są równie skuteczne alternatywy, przedsiębiorstwa muszą wybrać tę, która jest obiektywnie najmniej restrykcyjna dla konkurencji.

10. W przypadku koncentracji realizowanych etapowo, ustalenia umowne dotyczące etapów sprzed ustanowienia kontroli w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 Rozporządzenia w sprawie połączeń nie mogą być uznane za bezpośrednio związane i konieczne dla realizacji koncentracji. Do tych umów zastosowanie mają nadal art. 81 i 82 Traktatu WE. Jednak umowy służące ułatwieniu przejęcia kontroli mogą być uznane za bezpośrednio związane i konieczne.

11. Kryteria bezpośredniego związku i konieczności mają obiektywny charakter. Ograniczenia nie są bezpośrednio związane i konieczne dla realizacji koncentracji po prostu dlatego, że strony je za takie uważają.

III. ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO WSPÓLNYCH POSTANOWIEŃ W PRZYPADKACH PRZEJĘCIA PRZEDSIĘBIORSTWA

12. Ograniczenia uzgodnione między stronami w kontekście zbycia przedsiębiorstwa mogą przynosić korzyść nabywającemu lub sprzedającemu. Generalnie rzecz biorąc konieczność korzystania przez nabywającego z pewnej ochrony jest bardziej słuszna, niż analogiczna potrzeba ze strony sprzedającego. To nabywający musi być zapewniony co do tego, iż będzie mógł przejąć pełną wartość nabywanego przedsiębiorstwa. Tak więc w ramach generalnej zasady ograniczenia korzystne dla sprzedającego albo nie są bezpośrednio związane i konieczne dla realizacji koncentracji w ogóle, albo ich zakres i/lub czas trwania musi być bardziej ograniczony niż w przypadku postanowień korzystnych dla nabywającego.

A. Postanowienia o zakazie konkurencji

13. Obowiązki niepodejmowania działalności konkurencyjnej nakładane na sprzedającego w kontekście zbycia przedsiębiorstwa lub jego części mogą być bezpośrednio związane i konieczne dla realizacji koncentracji. W celu uzyskania pełnej wartości zbywanego majątku nabywający musi mieć możliwość skorzystania z pewnej ochrony przed konkurencją ze strony kupującego, aby pozyskać lojalność klientów oraz zaadaptować i wykorzystać know-how. Takie postanowienia o zakazie konkurencji gwarantują przekazanie dla nabywającego pełnej wartości zbywanego majątku, który generalnie obejmuje zarówno składniki rzeczowe i nierzeczowe takie jak renoma firmy zakumulowana przez sprzedającego lub wypracowane przez niego⁽¹²⁾ know-how⁽¹³⁾. Są one nie tylko bezpośrednio związane z koncentracją, lecz są również konieczne dla jej realizacji, ponieważ bez nich istniałyby uzasadnione podstawy, iż nie doszłoby do sprzedaży przedsiębiorstwa lub jego części.

14. Jednakże takie postanowienia o zakazie konkurencji są jedynie uzasadnione słusznym celem realizacji koncentracji, o ile ich czas obowiązywania, geograficzny zasięg stosowania, ich przedmiot i podlegające im osoby nie wykraczają poza to, co jest słusznie konieczne dla osiągnięcia tego celu. Ochrona taka nie może być generalnie uznawana za konieczną, gdy zbycie faktycznie ogranicza się do majątku rzeczowego (takiego jak grunt, budynki i maszyny) lub wyłącznych praw własności przemysłowej i handlowej (których posiadacze mogliby niezwłocznie wszcząć postępowanie z tytułu naruszeń tych praw ze strony zbywającego).

15. Dotychczasowe doświadczenie i praktyka Komisji pokazują, że gdy zbycie przedsiębiorstwa obejmuje zarówno elementy renomy firmy i know-how, postanowienia o zakazie konkurencji są generalnie uzasadnione przez okres do trzech lat⁽¹⁴⁾; jeśli zbycie dotyczy tylko renomy firmy, generalnie uzasadnione są przez okres do dwóch lat⁽¹⁵⁾. Dłuższy okres obowiązywania może być jedynie uzasadniony w ograniczonej liczbie okoliczności, na przykład, gdy można wykazać, że lojalność klienta wobec sprzedającego przetrwa dłużej niż dwa lata, lub dłużej niż trzy lata, o ile zakres lub charakter zbywanego know-how uzasadnia dodatkowy okres ochronny⁽¹⁶⁾.

16. Zasięg geograficzny postanowienia o zakazie konkurencji powinien być zazwyczaj ograniczony do obszaru, na którym sprzedający oferował dane produkty lub usługi przed momentem zbycia⁽¹⁷⁾. Założenie jest takie, że nabywający nie musi być chroniony przed konkurencją ze strony sprzedającego na terytorium niespentrowanym przez sprzedającego, chyba że można wykazać, iż ochrona taka jest wymagana ze względu na szczególne okoliczności sprawy, np. dla terytorium, na które sprzedający planował wejść w momencie zawierania transakcji, pod warunkiem że już zainwestował w przygotowania do tego posunięcia.

17. Podobnie również postanowienia o zakazie konkurencji muszą ograniczać się do produktów (łącznie z udoskonalonymi wersjami i aktualizacjami produktów, oraz ich kolejnymi modelami) i usług stanowiących działalność gospodarczą zbywanego przedsiębiorstwa. Mogą one obejmować produkty i usługi będące w momencie transakcji w zaawansowanym stopniu rozwoju lub produkty w pełni opracowane lecz jeszcze niewprowadzone na rynek. Nabywający nie musi być chroniony przed konkurencją ze strony sprzedającego na rynkach produktów i usług, na których zbywane przedsiębiorstwo nie było aktywne przed dokonaniem zbycia⁽¹⁸⁾.

18. Sprzedający może zobowiązać siebie, swoje podmioty zależne i pełnomocników handlowych. Jednak zobowiązanie do nałożenia podobnych ograniczeń na innych nie będzie uznawane za bezpośrednio związane i konieczne dla realizacji koncentracji. Dotyczy to w szczególności postanowień, które ograniczałyby swobodę pośredników lub użytkowników w zakresie przywozu lub wywozu.

19. Postanowienia ograniczające prawo sprzedającego do zakupu lub posiadania udziałów w spółce konkurującej ze zbywanym przedsiębiorstwem będą uznane za bezpośrednio związane i konieczne dla realizacji połączenia na tych samych warunkach, jak przedstawiono powyżej odnośnie do postanowień o zakazie konkurencji, chyba że uniemożliwiają one sprzedającemu zakup lub posiadanie udziałów w celach inwestycyjnych bez przyznania mu bezpośrednio lub pośrednio funkcji w zarządzie lub istotnego wpływu w konkurencyjnej spółce⁽¹⁹⁾.

20. Postanowienia o zakazie pozyskiwania pracowników i o poufności powinny być ocenione w taki sam sposób jak postanowienia o zakazie konkurencji, w zakresie w jakim ich ograniczający efekt nie wykracza poza skutki postanowień o zakazie konkurencji. Ponieważ jednak zakres tych postanowień może być węższy od zakresu postanowień o zakazie konkurencji, istnieje większe prawdopodobieństwo, iż zostaną one uznane za bezpośrednio związane i konieczne dla realizacji koncentracji. Postanowienia o poufności, o ile uzasadniają to szczególne okoliczności sprawy, mogą być przyjęte na okresy dłuższe niż trzyletnie, z uwzględnieniem interesów spółek związanych z ochroną cennych tajemnic handlowych⁽²⁰⁾.

B. Umowy licencyjne

21. Zbycie przedsiębiorstwa lub jego części zazwyczaj obejmuje przekazanie nabywającemu praw własności intelektualnej i know-how w celu pełnej eksploatacji przekazanych aktywów. Sprzedający może jednak pozostać właścicielem praw, aby korzystać z nich w swojej działalności innej niż działalność zbywana. W takich przypadkach najczęstszym sposobem zapewnienia, by nabywający posiadał możliwość pełnego korzystania ze zbytych aktywów jest zawarcie umów licencyjnych na jego korzyść. Podobnie też gdy sprzedający przenosi wraz z przedsiębiorstwem prawa własności intelektualnej, może nadal pragnąć korzystać z niektórych z nich lub wszystkich tych praw w odniesieniu do działalności innej niż zbywana; w takim przypadku nabywający udziela sprzedającemu licencji.

22. Licencje na prawa patentowe⁽²¹⁾, na podobne prawa lub know-how⁽²²⁾, można uznać za konieczne dla realizacji koncentracji. Mogą być równie dobrze uznane za integralną część koncentracji a w każdym razie nie muszą być ograniczone w czasie. Licencje te mogą być proste lub wyłączne, oraz mogą ograniczać się do pewnych obszarów użytkowania, w zakresie w jakim odpowiadają działalności zbywanego przedsiębiorstwa. Terytorialne ograniczenia produkcji odzwierciedlające obszar zbywanej działalności zazwyczaj nie są konieczne dla realizacji transakcji. Ograniczenia w umowach licencyjnych wykraczające poza te postanowienia, jak na przykład chroniące licencjodawcę zamiast licencjobiorcy, nie są zazwyczaj konieczne do realizacji koncentracji. Zamiast tego mogą one być ocenione zgodnie z art. 81 Traktatu WE. Umowy zawierające ograniczenia konkurencji mogą jednak wchodzić w zakres rozporządzenia Komisji (WE) nr 240/96. W przypadku licencji przyznanej przez sprzedającego przedsiębiorstwo kupującemu, umowa licencyjna może nakładać na sprzedającego ograniczenie terytorialne na takich samych warunkach jakie określone są dla postanowień o zakazie konkurencji w kontekście sprzedaży przedsiębiorstwa.

23. Podobnie też w przypadku licencji na znaki towarowe, nazwy handlowe, prawa do projektu, prawa autorskie lub podobne prawa, mogą powstać sytuacje, w których sprzedający zapragnie pozostać właścicielem takich praw w odniesieniu do zatrzymywanej działalności, lecz nabywający będzie potrzebował tych praw przy wprowadzaniu na rynek towarów i usług wytworzonych przez zbywane przedsiębiorstwo lub jego część. Tutaj również mają zastosowanie te same względy co powyżej⁽²³⁾.

24. Umowy dotyczące korzystania z nazw handlowych lub znaków towarowych powinny zazwyczaj być analizowane w kontekście odpowiadającej im licencji na dane prawo własności intelektualnej.

C. Zobowiązania do zakupu i dostaw

25. W wielu przypadkach zbycie przedsiębiorstwa lub jego części może wywołać przerwanie tradycyjnych linii zaopatrzenia i dostaw, które istniały w wyniku poprzedniej integracji działalności w ramach ekonomicznej jedności sprzedającego. Aby umożliwić rozpad podmiotu gospodarczego sprzedającego i częściowe zbycie majątku na rzecz nabywającego na rozsądnych warunkach, często konieczne jest utrzymanie przynajmniej przez okres przejściowy dotychczasowych bądź podobnych powiązań między sprzedającym a nabywcą. Cel ten jest zazwyczaj osiągany w postaci zobowiązań do zakupów lub dostaw nakładanych na sprzedającego i/lub na nabywającego przedsiębiorstwo lub jego część. Biorąc pod uwagę szczególną sytuację wynikającą z rozpadu ekonomicznej jedności sprzedającego, zobowiązania takie, które mogą prowadzić do zakłóceń w konkurencji, można uznać za bezpośrednio związane i konieczne dla realizacji koncentracji. Mogą one być z korzyścią dla sprzedającego jak również nabywcy, w zależności od szczególnych okoliczności sprawy.

26. Celem tych zobowiązań może być zapewnienie dla którejkolwiek ze stron ciągłości dostaw produktów koniecznych do prowadzenia działalności zatrzymanej przez sprzedającego lub przejętej przez nabywcę⁽²⁴⁾. Tak więc istnieją podstawy do uznania przez okres przejściowy⁽²⁵⁾ konieczności złożenia zobowiązań dostaw mających zagwarantować ilości poprzednio dostarczane w ramach zintegrowanego przedsiębiorstwa sprzedającego, w tym jeśli to stosowne możliwości ich dostosowania do przewidywalnych prognoz zapotrzebowania.

27. Celem może być również zapewnienie ciągłości sprzedaży, która wcześniej była zagwarantowana w ramach jednego podmiotu gospodarczego. Zobowiązania do zakupu z korzyścią dla dostawcy produktu wymagać będą szczególnie uważnego uzasadnienia w zależności od okoliczności sprawy.

28. Także zobowiązania dostaw i zakupu przewidujące stałe ilości, z ewentualną klauzulą o zmianach, mogą być uznane za bezpośrednio związane i konieczne do realizacji koncentracji. Jednak zobowiązania przewidujące nieograniczone ilości dostaw lub przyznające status uprzywilejowanego dostawcy lub odbiorcy uważa się za niekonieczne dla realizacji koncentracji. Wszelkie takie zobowiązania należy uzasadnić szczególnymi okolicznościami sprawy.

29. Nie ma również ogólnego uzasadnienia dla wyłącznych zobowiązań dostaw lub zakupu⁽²⁶⁾. Z wyjątkiem wyjątkowych okoliczności, na przykład wynikłych z braku rynku lub specyfiki danych produktów, wyłączność taka nie jest konieczna dla realizacji koncentracji.

30. Dotychczasowe doświadczenia i praktyka Komisji wykazały, że obowiązywanie zobowiązań dostaw i zakupu musi być ograniczone do okresu koniecznego na zastąpienie stosunku zależności autonomią na rynku⁽²⁷⁾. Obowiązywanie umów zakupu i dostaw złożonych produktów przemysłowych jest zazwyczaj uzasadnione przez przejściowy okres trzech lat a w każdym razie musi być uzasadnione szczególnymi okolicznościami sprawy z uwzględnieniem danych towarów lub usług⁽²⁸⁾.

31. Umowy na usługi mogą mieć jednakowe skutki co umowy dostaw; w tym przypadku zastosowanie będą miały takie same względy. Jeśli chodzi o umowy dystrybucji, można je również uznać za ograniczenia bezpośrednio związane i konieczne do realizacji koncentracji⁽²⁹⁾. Jeśli tak nie jest, umowy zawierające ograniczenia konkurencji mogą wchodzić w zakres Rozporządzenia Komisji (WE) nr 2790/1999 z dnia 22 grudnia 1999 roku w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień wertykalnych i praktyk uzgodnionych⁽³⁰⁾.

IV. ZASADY DOTYCZĄCE WSPÓLNYCH POSTANOWIEŃ W PRZYPADKACH WSPÓLNYCH PRZEJĘĆ

32. Rozporządzenie w sprawie połączeń ma zastosowanie, gdy dwa lub więcej przedsiębiorstw zobowiąże się przejąć wspólnie kontrolę nad jednym lub kilkoma innymi przedsiębiorstwami, szczególnie na podstawie oferty w przetargu publicznym, gdzie celem lub skutkiem transakcji jest podział pomiędzy siebie przedsiębiorstw lub ich majątku. Jest to koncentracja realizowana w dwóch kolejno następujących po sobie etapach. Wspólna strategia ogranicza się do przejęcia kontroli. W tym celu w kontekście wspólnej oferty zobowiązanie współnabywców przedsiębiorstwa do nieskładania konkurencyjnych ofert na to samo przedsiębiorstwo bądź nieprzejmowania w inny sposób kontroli może być uznane za bezpośrednio związane i konieczne do realizacji koncentracji.

33. Ponadto ograniczenia mające na celu dokonanie podziału majątku należy uznać za bezpośrednio związane i konieczne do realizacji koncentracji. Dotyczy to umów zawieranych między stronami w sprawie wspólnego przejęcia kontroli w celu podziału pomiędzy siebie zakładów produkcyjnych lub sieci dystrybucji, łącznie z istniejącymi znakami towarowymi wspólnie przejmowanego przedsiębiorstwa.

34. W zakresie w jakim podział taki oznacza rozpad wcześniej istniejącego podmiotu gospodarczego, rozwiązania umożliwiające taki rozpad na rozsądnych warunkach można uznać za bezpośrednio związane i konieczne do realizacji koncentracji. W tym względzie należy stosować przez analogię zasady omówione powyżej dotyczące umów zakupu i dostaw na okres przejściowy w przypadkach zbycia przedsiębiorstw.

V. ZASADY DOTYCZĄCE WSPÓLNYCH POSTANOWIEŃ W PRZYPADKACH WSPÓLNYCH PRZEDSIĘBIORSTW W ROZUMIENIU ART. 3 UST. 2 ROZPORZĄDZENIA W SPRAWIE POŁĄCZEŃ

A. Zobowiązania do niekonkurowania

35. Zobowiązanie do niekonkurowania pomiędzy przedsiębiorstwami macierzystymi a wspólnym przedsiębiorstwem można uznać za bezpośrednio związane i konieczne dla realizacji koncentracji. Postanowienia o zakazie konkurencji mogą odzwierciedlać między innymi konieczność zapewnienia negocjacji w dobrej wierze; mogą one również odzwierciedlać konieczność pełnego wykorzystania majątku wspólnego przedsiębiorstwa lub umożliwienia mu absorpcji knowhow i wartości firmy zapewnionych przez podmioty macierzyste; lub konieczność ochrony interesów podmiotów macierzystych we wspólnym przedsiębiorstwie wobec działań konkurencyjnych ułatwionych między innymi poprzez uprzywilejowany dostęp podmiotów macierzystych do know-how i wartości firmy przekazanej wspólnemu przedsiębiorstwu lub przez nie wypracowanej.

36. Według generalnej zasady postanowienia takie w przypadku wspólnych przedsiębiorstw mogą być uzasadnione na okres do pięciu lat. Komisja uważa jednak, że postanowienia o zakazie konkurencji, których czas obowiązywania przekracza trzy lata muszą być należycie uzasadnione szczególnymi okolicznościami sprawy⁽³¹⁾. Ponadto obowiązek niekonkurowania pomiędzy przedsiębiorstwami macierzystymi a wspólnym przedsiębiorstwem, trwający dłużej niż czas trwania tego przedsiębiorstwa, nie może być nigdy uznany za bezpośrednio związany i konieczny dla realizacji koncentracji⁽³²⁾.

37. Zasięg geograficzny postanowienia o zakazie konkurencji musi ograniczać się do obszaru, na którym podmioty macierzyste oferowały stosowne produkty lub usługi przed ustanowieniem wspólnego przedsiębiorstwa⁽³³⁾. Zasięg geograficzny może być rozszerzony o terytoria, na które podmioty macierzyste planowały wejść w momencie transakcji, pod warunkiem że zainwestowały już w przygotowania do tego posunięcia.

38. Podobnie też postanowienia o zakazie konkurencji muszą być ograniczone do produktów i usług stanowiących działalność gospodarczą wspólnego przedsiębiorstwa. Może to dotyczyć produktów i usług na zaawansowanym etapie rozwoju w momencie dokonywania transakcji, jak również produktów i usług w pełni opracowanych lecz jeszcze niewprowadzonych na rynek.

39. Jeżeli wspólne przedsiębiorstwo zostaje utworzone w celu wejścia na nowy rynek, zostanie zawarte odesłanie do produktów, usług i terytoriów, na których ma ono działać na podstawie umowy lub regulaminu wspólnego przedsiębiorstwa. Założenie jest takie, że interesów jednego podmiotu macierzystego wspólnego przedsiębiorstwa nie należy chronić przed konkurencją ze strony drugiego podmiotu macierzystego na rynkach innych niż te, na których działać będzie od samego początku wspólne przedsiębiorstwo.

40. Ponadto zakłada się jako generalną zasadę, że zobowiązania do niekonkurowania między nieposiadającymi kontroli podmiotami macierzystymi a wspólnym przedsiębiorstwem nie są bezpośrednio związane i konieczne do realizacji koncentracji.

41. Te same zasady dotyczą postanowień o zakazie pozyskiwania pracowników i o poufności w zakresie w jakim ich restrykcyjny efekt nie wykracza poza skutki postanowienia o zakazie konkurencji. Ponieważ jednak zakres tych postanowień może być węższy niż w przypadku zakazów konkurencji, mogą one być uznane za bezpośrednio związane i konieczne do realizacji koncentracji w większej liczbie okoliczności. Ponadto czas trwania postanowień o poufności może przekroczyć pięć lat w zależności od szczególnych okoliczności sprawy, celem uwzględnienia interesów podmiotów związanych z ochroną cennych tajemnic handlowych.

B. Umowy licencyjne

42. Licencja przyznana przez podmioty macierzyste wspólnemu przedsiębiorstwu może być uznana za bezpośrednio związaną i konieczną do realizacji połączenia. Ma to zastosowanie bez względu na to, czy licencja ma charakter wyłączny czy nie oraz bez względu na to, czy jest ograniczona w czasie czy nie. Licencja może być ograniczona do poszczególnego obszaru stosowania odpowiadającego działalności wspólnego przedsiębiorstwa.

43. Koncesje przyznane przez wspólne przedsiębiorstwo jednemu z podmiotów macierzystych, bądź umowy na licencje wzajemne, można uznać za bezpośrednio związane i konieczne do realizacji połączenia na tych samych warunkach, jak w przypadku sprzedaży przedsiębiorstwa. Umowy licencyjne pomiędzy podmiotami macierzystymi nie są jednak uważane za bezpośrednio związane i konieczne do realizacji wspólnego przedsiębiorstwa.

44. Umowy licencyjne zawierające ograniczenie konkurencji lecz nieuznane za bezpośrednio związane i konieczne do realizacji koncentracji mogą mimo wszystko podlegać przepisom Rozporządzenia Komisji (WE) nr 240/96.

C. Zobowiązania zakupu i dostaw

45. Jeżeli przedsiębiorstwa macierzyste pozostają obecne na rynku na szczeblu powyżej lub poniżej szczebla wspólnego przedsiębiorstwa, wszelkie umowy zakupu i dostaw, w tym umowy dystrybucji, podlegają zasadom mającym zastosowanie w przypadku zbywania przedsiębiorstwa.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 395 z 30.12.1989, str. 1; corrigendum: Dz.U. L 257 z 21.9.1990, str. 13. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1310/97 (Dz.U. L 180 z 9.7.1997, str. 1, corrigendum: Dz.U. L 40 z 13.2.1998, str. 17 i Dz.U. L 199 z 26.7.1997, str. 69).

⁽²⁾ Pierwsze rozporządzenie wdrażające art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. 13 z 21.2.1962, str. 204/62; rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1216/1999 (Dz.U. L 148 z 15.6.1999, str. 5).

⁽³⁾ Dz.U. L 175 z 23.7.1968, str. 1; rozporządzenie ostatnio zmienione Aktem Przystąpienia Austrii, Finlandii i Szwecji.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 378 z 31.12.1986, str. 4; rozporządzenie ostatnio zmienione Aktem Przystąpienia Austrii, Finlandii i Szwecji.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 374 z 31.12.1987, str. 1; rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2410/92 (Dz.U. L 240 z 24.8.1992, str. 18).

⁽⁶⁾ Patrz: ust. 14 obwieszczenia Komisji w sprawie uproszczonej procedury traktowania pewnych koncentracji na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 4064/89 (Dz.U. C 217 z 29.7.2000, str. 32).

⁽⁷⁾ Dz.U. C 203 z 14.8.1990, str. 5.

⁽⁸⁾Decyzja Komisji z dnia 18 grudnia 2000 r. (COMP/M.1863 - Vodafone/BT/Airtel JV, motyw 20).

⁽⁹⁾Decyzja Komisji z dnia 30 lipca 1998 r. (IV/M.1245 - Valeo/ITT Industries, motyw 59); decyzja Komisji z dnia 3 marca 1999 r. (IV/M.1442 - MMP/AFP, motyw 17); decyzja Komisji z dnia 9 marca 2001 r. (COMP/M.2330 - Cargill/Banks, motyw 30); decyzja Komisji z dnia 20 marca 2001 r. (COMP/M.2227 - Goldman Sachs/Messer Friesheim, motyw 11).

⁽¹⁰⁾Decyzja Komisji z dnia 25 lutego 2000 r. (COMP/M.1841 - Celestica/IBM).

⁽¹¹⁾ Decyzja Komisji z dnia 30 marca 1999 r. (IV/JV.15 - BT/AT&T, motywy 207-214); decyzja Komisji z dnia 22 grudnia 2000 r. (COMP/M.2243 - Stora Enso/AssiDoman/JV, motywy 49, 56 i 57).

⁽¹²⁾Decyzja Komisji z dnia 2 marca 2001 r. (COMP/M.2305 - Vodafone Group plc/Eircel, motyw 22).

⁽¹³⁾ Zgodnie z definicją w art. 10 rozporządzenia Komisji (WE) nr 240/96 z dnia 31 stycznia 1996 r. w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do niektórych kategorii porozumień o transferze technologii (Dz.U. L 31 z 9.2.1996, str. 2).

⁽¹⁴⁾Decyzja Komisji z dnia 2 kwietnia 1998 r. (IV/M.1127 - Nestle/Dalgety, motyw 33); decyzja Komisji z dnia 1 września 2000 r. (COMP/M. 2077 - Clayton Dubilier & Rice/Iteltel, motyw 15); decyzja Komisji z dnia 2 marca 2001 r. (COMP/M.2305 - Vodafone Group plc/Eircell, motywy 21 i 22).

⁽¹⁵⁾Decyzja Komisji z dnia 12 kwietnia 1999 r. (IV/M.1482 - Kingfisher/Grosslabor, motyw 26); decyzja Komisji z dnia 14 grudnia 1997 r. (IV/M.884 - KNP BT/Bunzl/Wilhelm Seiler, motyw 17).

⁽¹⁶⁾Decyzja Komisji z dnia 1 września 2000 r. (COMP/M.1980 - Volvo/Renault VI, motyw 56).

⁽¹⁷⁾Decyzja Komisji z dnia 14 grudnia 1997 r. (IV/M.884 - KNP BT/Bunzl/Wilhelm Seiler, motyw 17); decyzja Komisji z dnia 12 kwietnia 1999 r. (IV/M.1482 - Kingfisher/Grosslabor, motyw 27); decyzja Komisji z dnia 6 kwietnia 2001 r. (COMP/M.2355 - Dow/Enichem Polyurethane, motyw 28); decyzja Komisji z dnia 4 sierpnia 2000 r. (COMP/M.1979 - CDC/Banco Urquijo/JV, motyw 18).

⁽¹⁸⁾Decyzja Komisji z dnia 14 grudnia 1997 r. (IV/M.884 - KNP BT/Bunzl/Wilhelm Seiler, motyw 17); decyzja Komisji z dnia 2 marca 2001 r. (COMP/M.2305 - Vodafone Group plc/Eircell, motyw 22); decyzja Komisji z dnia 6 kwietnia 2001 r. (COMP/M.2355 - Dow/Enichem Polyurethane, motyw 28); decyzja Komisji z dnia 4 sierpnia 2000 r. (COMP/M.1979 - CDC/Banco Urquijo/JV, motyw 18).

⁽¹⁹⁾ Decyzja Komisji z dnia 4 lutego 1993 r. (IV/M.304 - Tesco/Catteau, motyw 14); decyzja Komisji z dnia 14 grudnia 1997 r. (IV/M.884 - KNP BT/Bunzl/Wilhelm Seiler, motyw 19); decyzja Komisji z dnia 12 kwietnia 1999 r. (IV/M.1482 - Kingfisher/Grosslabor, motyw 27); decyzja Komisji z dnia 6 kwietnia 2000 r. (COMP/M.1832 - Ahold/ICA Forbundet/Canica, motyw 26); decyzja Komisji z dnia 22 czerwca 2000 r. (COMP/JV.40 - Canal+/Lagardere/Canalsatellite, motyw 61).

⁽²⁰⁾Decyzja Komisji z dnia 12 kwietnia 1999 r. (IV/M.1482 - Kingfisher/Glasslabor, motyw 28); decyzja Komisji z dnia 1 września 2000 r. (COMP/M.1980 - Volvo/Renault VI, motyw 56); decyzja Komisji z dnia 6 kwietnia 2001 r. (COMP/M.2355 - Dow/Enichem Polyurethane, motyw 28).

⁽²¹⁾ W tym zgłoszenia patentowe, wzory użytkowe, topografie układów scalonych, certificats d'utilite i certificats d'addition na mocy prawa francuskiego oraz ich zgłoszenia, świadectwa ochrony uzupełniającej dla produktów medycznych i innych produktów, dla których można uzyskać świadectwa ochrony uzupełniającej, oraz świadectwa hodowców roślin (o których mowa w art. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 240/96).

⁽²²⁾ Określone w art. 10 rozporządzenia Komisji (WE) nr 240/96.

⁽²³⁾Decyzja Komisji z dnia 1 września 2000 r. (COMP/M.1980 - Volvo/Renault VI, motyw 54).

⁽²⁴⁾Decyzja Komisji z dnia 6 kwietnia 2001 r. (COMP/M.2355 - Dow/Enichem Polyurethane, motyw 31).

⁽²⁵⁾Decyzja Komisji z dnia 30 lipca 1998 r. (IV/M.1245 - Valeo/ITT Industries, motywy 63 i 64); decyzja Komisji z dnia 30 marca 1999 r. (IV/JV.15 - BT/AT&T, motyw 209, 210 i 212); decyzja Komisji z dnia 1 września 2000 r. (COMP/M.1980 - Volvo/Renault VI, motyw 55); decyzja Komisji z dnia 6 kwietnia 2001 r. (COMP/M.2355 - Dow/Enichem Polyurethane, motyw 28).

⁽²⁶⁾Decyzja Komisji z dnia 30 lipca 1998 r. (IV/M.1245 - Valeo/ITT Industries, motyw 64).

⁽²⁷⁾ Decyzja Komisji z dnia 30 marca 1999 r. (IV/JV.15 - BT/AT&T, motyw 209).

⁽²⁸⁾Decyzja Komisji z dnia 2 lutego 1997 r. (IV/M.984 - Dupont/ICI, motyw 55); decyzja Komisji z dnia 30 lipca 1998 r. (IV/M.1245 - Valeo/ITT Industries, motyw 64); decyzja Komisji z dnia 6 kwietnia 2001 r. (COMP/M.2355 - Dow/Enichem Polyurethane, motyw 31).

⁽²⁹⁾ Decyzja Komisji z dnia 30 marca 1999 r. (IV/JV.15 - BT/AT&T, motywy 207 i 211).

⁽³⁰⁾ Dz.U. L 336 z 29.12.1999, str. 21.

⁽³¹⁾Decyzja Komisji z dnia 16 października 2000 r. (COMP/M.2137 - SLDE/NTL/MSCP/Noos, motyw 41); decyzja Komisji z dnia 4 sierpnia 2000 r. (COMP/M.1979 - CDC/Banco Urquijo/JV, motywy 18 i 19); decyzja Komisji z dnia 22 grudnia 2000 r. (COMP/M.2243 - Stora Enso/AssiDoman/JV, motyw 49).

⁽³²⁾Decyzja Komisji z dnia 10 lipca 2000 r. (COMP/M.1964 - Planet internet/Fortis Bank/Mine JV, motyw 16); decyzja Komisji z dnia 29 sierpnia 2000 r. (COMP/M.1913 - Lufthansa Menzies/LGS/JV, motyw 18).

⁽³³⁾Decyzja Komisji z dnia 29 sierpnia 2000 r. (COMP/M.1913 - Lufthansa Menzies/LGS/JV, motyw 18); decyzja Komisji z dnia 22 grudnia 2000 r. (COMP/M.2243 - Stora Enso/AssiDoman/JV, motyw 49).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2001.188.5
• Rodzaj: Obwieszczenie
• Tytuł: Ograniczenia bezpośrednio związane i konieczne do realizacji koncentracji przedsiębiorstw.
• Data aktu: 04/07/2001
• Data ogłoszenia: 04/07/2001
• Data wejścia w życie: 04/07/2001, 01/05/2004