(i) uznając, że eksploatacja reaktorów jądrowych prowadzi do powstawania wypalonego paliwa i odpadów promieniotwórczych, a także fakt, że również inne zastosowania technik jądrowych prowadzą do powstawania odpadów promieniotwórczych;(ii) uznając, że te same cele bezpieczeństwa odnoszą się zarówno do postępowania z wypalonym paliwem jądrowym, jak i do postępowania z odpadami promieniotwórczymi;
(iii) potwierdzając wagę, jaką społeczność międzynarodowa przywiązuje do zagwarantowania - przez zaplanowanie i wdrożenie odpowiednich sposobów postępowania - bezpieczeństwa zarówno w odniesieniu do wypalonego paliwa jądrowego, jak i odpadów promieniotwórczych;
(iv) uznając ważność informowania opinii publicznej o zagadnieniach dotyczących bezpieczeństwa postępowania z wypalonym paliwem i odpadami promieniotwórczymi;
(v) pragnąc promować na całym świecie skuteczną kulturę bezpieczeństwa jądrowego;
(vi) potwierdzając, że ostateczna odpowiedzialność za zapewnienie bezpieczeństwa w postępowaniu z wypalonym paliwem i odpadami promieniotwórczymi spoczywa na państwie;
(vii) uznając, że określenie polityki w odniesieniu do cyklu paliwowego leży w gestii zainteresowanego państwa, przy czym niektóre państwa uznają wypalone paliwo za cenny surowiec, który może podlegać przerobowi, a inne decydują się na jego składowanie;
(viii) uznając, że postępowanie z wypalonym paliwem jądrowym i odpadami promieniotwórczymi, które są wyłączone spod niniejszej konwencji z uwagi na ich związek z programami wojskowymi lub obronnymi, powinno być zgodne z celami podanymi w niniejszej konwencji;
(ix) potwierdzając znaczenie współpracy międzynarodowej dla umocnienia bezpieczeństwa postępowania z wypalonym paliwem jądrowym i z odpadami promieniotwórczymi przez funkcjonowanie umów dwu- i wielostronnych, a także przez niniejszą konwencję;
(x) pamiętając o potrzebach krajów rozwijających się, a w szczególności krajów najmniej rozwiniętych, państw dokonujących transformacji gospodarczej, oraz o potrzebie ulepszenia istniejących rozwiązań, tak aby ułatwić tym państwom realizowanie ich praw i wypełnianie obowiązków przez niniejszą konwencję;
(xi) w przekonaniu, że odpady promieniotwórcze - w takim stopniu, jaki jest zgodny z bezpiecznym postępowaniem z takimi materiałami - powinny być składowane w tym państwie, w którym powstały, a jednocześnie uznając, że w pewnych okolicznościach bezpieczne i efektywne postępowanie z wypalonym paliwem jądrowym i odpadami promieniotwórczymi może być umocnione dzięki porozumieniom zawieranym przez Umawiające się Strony, a dotyczącym wykorzystania obiektów należących do jednej ze Stron na korzyść innej, zwłaszcza w przypadkach, gdy odpady powstały w wyniku prowadzonej wspólnie działalności;
(xii) uznając, że każde państwo ma suwerenne prawo do wprowadzenia zakazu importu na swoje terytorium wypalonego paliwa i odpadów promieniotwórczych obcego pochodzenia;
(xiii) mając na względzie Konwencję bezpieczeństwa jądrowego (1994), Konwencję o wczesnym powiadamianiu o awarii jądrowej (1986), Konwencję o pomocy w przypadku awarii jądrowej lub zagrożenia radiologicznego (1986), Konwencję o ochronie fizycznej materiałów jądrowych (1980), Konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji, w wersji poprawionej (1994), oraz inne stosowne instrumenty międzynarodowe;
(xiv) mając na względzie zasady zawarte w "Międzynarodowych Podstawowych Normach Ochrony przed Promieniowaniem Jonizującym oraz Bezpieczeństwa Źródeł Promieniowania" (MAEA, 1996) i Podstawowych Zasadach Bezpieczeństwa zatytułowanych "Zasady Postępowania z Odpadami Promieniotwórczymi" (MAEA, 1995) oraz w istniejących międzynarodowych normach odnoszących się do zapewnienia bezpieczeństwa w transporcie materiałów promieniotwórczych;
(xv) przywołując rozdział 22 Agendy 21 Konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o Środowisku i Rozwoju, przyjętej w Rio de Janeiro w 1992 r., który potwierdza zasadnicze znaczenie bezpiecznego dla ludzi i środowiska postępowania z odpadami promieniotwórczymi;
(xvi) uznając, że pożądane jest wzmocnienie międzynarodowego systemu kontroli, przede wszystkim w odniesieniu do materiałów promieniotwórczych, zgodnie z postanowieniami artykułu 1 (3) Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych (1989);
uzgodniły, co następuje: