Protokół dodatkowy do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych. Strasburg.1997.12.18.

PROTOKÓŁ DODATKOWY

do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych,

sporządzony w Strasburgu dnia 18 grudnia 1997 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 18 grudnia 1997 r. został sporządzony w Strasburgu Protokół dodatkowy do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych w następującym brzmieniu:

Przekład

PROTOKÓŁ DODATKOWY

do Konwencji

o przekazywaniu osób skazanych

Preambuła

Państwa członkowskie Rady Europy oraz inne państwa-sygnatariusze niniejszego protokołu,

pragnąc ułatwić stosowanie Konwencji o przekazywaniu osób skazanych, otwartej do podpisu w Strasburgu dnia 21 marca 1983 r. (zwanej dalej "Konwencją"), a w szczególności kontynuując jej cele, którymi są wymierzenie sprawiedliwości i resocjalizacja osób skazanych;

mając świadomość, że wiele państw nie może wyrazić zgody na ekstradycję własnych obywateli;

uznając, iż jest pożądane uzupełnienie Konwencji w niektórych jej aspektach,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1

Postanowienia ogólne

1. Pojęcia i wyrażenia użyte w niniejszym protokole należy interpretować zgodnie z ich znaczeniem używanym w Konwencji.

2. Postanowienia Konwencji stosuje się w takim zakresie, w jakim nie są one sprzeczne z postanowieniami niniejszego protokołu.

Artykuł  2

Uciekinierzy z terytorium Państwa skazania

1. Jeśli obywatel jednej ze Stron, skazany prawomocnym wyrokiem orzeczonym na terytorium innej Strony, dążąc do uchylenia się od wykonania kary w Państwie skazania lub dalszego jej wykonywania, ucieka na terytorium Państwa, którego jest obywatelem, zanim odbędzie orzeczoną karę - Państwo skazania może skierować do tego Państwa wniosek o przejęcie wykonania kary.

2. Na wniosek Państwa skazania, Państwo wykonania, zanim otrzyma dokumenty uzasadniające żądanie lub przed rozpoznaniem takiego wniosku, może aresztować takiego skazanego albo zastosować inne środki gwarantujące pozostanie skazanego na jego terytorium do czasu podjęcia decyzji co do wniosku. Do wniosku dołącza się informacje wymienione w artykule 4 ustęp 3 Konwencji. Pozbawienie wolności na podstawie niniejszego przepisu nie może pogorszyć sytuacji prawnokarnej skazanego.

3. Przejęcie wykonania kary nie wymaga zgody skazanego.

Artykuł  3

Skazani, wobec których orzeczono zakaz pobytu na terytorium Państwa skazania

1. Na wniosek Państwa skazania, Państwo wykonania, z zastrzeżeniem postanowień niniejszego artykułu, może postanowić o przejęciu skazanego bez jego zgody, jeżeli wyrokiem skazującym lub decyzją administracyjną będącą jego następstwem orzeczono wydalenie, przewiezienie do granicy Państwa lub jakikolwiek inny środek ustanawiający zakaz przebywania skazanego na terytorium Państwa skazania, po zwolnieniu z zakładu karnego.

2. W przypadku określonym w ustępie 1 Państwo wykonania postanawia o przejęciu skazanego po rozważeniu jego stanowiska.

3. W celu wykonania postanowień niniejszego artykułu Państwo skazania dostarcza Państwu wykonania:

a) oświadczenie zawierające stanowisko skazanego w sprawie przekazania,

b) kopię orzeczenia o wydaleniu, przewiezieniu do granicy lub zastosowaniu jakiegokolwiek innego środka ustanawiającego zakaz przebywania skazanego na terytorium Państwa skazania, po zwolnieniu z zakładu karnego.

4. Osoba przekazana na podstawie niniejszego artykułu nie będzie ścigana, skazana ani też pozbawiona wolności w celu wykonania kary lub zastosowania środka zabezpieczającego, ani też poddana jakimkolwiek innym ograniczeniom wolności osobistej za jakiekolwiek przestępstwo popełnione przed przekazaniem, inne niż to objęte wyrokiem, którego dotyczy przekazanie, z wyjątkiem następujących przypadków:

a) jeżeli Państwo skazania wyrazi na to zgodę; w tym celu składa się wniosek, do którego należy dołączyć odpowiednie dokumenty oraz protokoły wszelkich oświadczeń skazanego; zgoda zostanie udzielona, jeżeli przestępstwo objęte wnioskiem podlegałoby ekstradycji zgodnie z prawem Państwa skazania albo jeżeli ekstradycja byłaby wyłączona jedynie z uwagi na wysokość kary;

b) jeżeli, mając ku temu możliwość, skazany nie opuścił terytorium Państwa wykonania w ciągu 45 dni od daty ostatecznego zwolnienia lub powrócił na to terytorium po jego opuszczeniu.

5. Niezależnie od postanowień ustępu 4, Państwo wykonania może podejmować działania, w tym postępowania zaoczne, które zgodnie z jego prawem wewnętrznym są wymagane dla przerwania biegu przedawnienia.

6. Każde Umawiające się Państwo, poprzez oświadczenie skierowane do Sekretarza Generalnego Rady Europy, może oświadczyć, że nie będzie przejmować wykonania kar na warunkach określonych w niniejszym artykule.

Artykuł  4

Podpisanie i wejście w życie

1. Niniejszy protokół jest otwarty do podpisu dla państw członkowskich Rady Europy i innych państw, które podpisały Konwencję. Podlega on ratyfikacji, przyjęciu albo zatwierdzeniu. Sygnatariusz nie może ratyfikować, przyjąć lub zatwierdzić niniejszego protokołu, jeżeli wcześniej lub równocześnie nie ratyfikuje, nie przyjmie albo nie zatwierdzi Konwencji. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.

2. Protokół wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia trzeciego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

3. W stosunku do każdego z państw-sygnatariuszy, które składa dokument ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia w terminie późniejszym, protokół wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia dokumentu.

Artykuł  5

Przystąpienie

1. Każde państwo nie będące członkiem Rady Europy, które przystąpiło do Konwencji, może przystąpić do protokołu po jego wejściu w życie.

2. W stosunku do każdego z państw przystępujących do protokołu wchodzi on w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia dokumentu przystąpienia.

Artykuł  6

Zakres terytorialny

1. Każde państwo, w czasie podpisywania protokołu lub składania dokumentu ratyfikacji, zatwierdzenia, przyjęcia lub przystąpienia, może określić terytorium lub terytoria, do których stosuje się niniejszy protokół.

2. Każde Umawiające się Państwo może w dowolnym późniejszym terminie, w drodze oświadczenia złożonego Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, rozszerzyć stosowanie protokołu na terytorium inne niż określone w oświadczeniu. W stosunku do takiego terytorium protokół wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania oświadczenia przez Sekretarza Generalnego.

3. Każde oświadczenie złożone w trybie dwóch ustępów poprzedzających może być wycofane w odniesieniu do określonego w nim terytorium w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego. Wycofanie jest skuteczne od pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł  7

Zakres czasowy

Protokół niniejszy stosuje się zarówno do wyroków wydanych przed dniem jego wejścia w życie, jak i do wyroków wydanych po jego wejściu w życie.

Artykuł  8

Wypowiedzenie

1. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć protokół w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy.

2. Wypowiedzenie będzie skuteczne od pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

3. Jednakże protokół stosuje się w celu wykonania wyroków w stosunku do osób przekazanych w trybie przepisów Konwencji oraz tego protokołu przed dniem skuteczności wypowiedzenia.

4. Wypowiedzenie Konwencji powoduje automatycznie wypowiedzenie niniejszego protokołu.

Artykuł  9

Zawiadomienia

Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia państwa członkowskie Rady Europy, wszystkich sygnatariuszy, wszystkie Strony i wszystkie inne państwa zaproszone do przystąpienia do Konwencji o:

a) każdym podpisaniu;

b) złożeniu każdego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia bądź przystąpienia;

c) każdej z dat wejścia protokołu w życie w myśl artykułów 4 lub 5;

d) każdej innej czynności, oświadczeniu, notyfikacji lub zawiadomieniu dotyczącym niniejszego protokołu.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie w tym celu umocowani, podpisali niniejszy protokół.

Sporządzono w Strasburgu dnia 18 grudnia 1997 r. w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy prześle jego uwierzytelniony odpis wszystkim państwom członkowskim Rady Europy, innym państwom-sygnatariuszom Konwencji i każdemu państwu zaproszonemu do przystąpienia do Konwencji.

Po zapoznaniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,

- jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,

- będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 28 grudnia 1999 r.

• Identyfikator: Dz.U.2000.43.490
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Protokół dodatkowy do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych. Strasburg.1997.12.18.
• Data aktu: 18/12/1997
• Data ogłoszenia: 25/05/2000
• Data wejścia w życie: 01/06/2000