Uposażenie lekarzy, lekarzy dentystów oraz innych pracowników z wyższym wykształceniem, zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 27 maja 1966 r.

w sprawie uposażenia lekarzy, lekarzy dentystów oraz innych pracowników z wyższym wykształceniem, zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia. ^*

Na podstawie art. 24 i 31 ust. 2 ustawy z dnia 28 października 1948 r. o zakładach społecznych służby zdrowia i planowej gospodarce w służbie zdrowia (Dz. U. z 1948 r. Nr 55, poz. 434, z 1950 r. Nr 36, poz. 327, z 1951 r. Nr 1, poz. 2 i z 1955 r. Nr 11, poz. 67) zarządza się, co następuje:

Przepisy ogólne.

§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do uposażenia zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia i zakładach pomocy społecznej:

1) lekarzy, lekarzy dentystów,

2) innych pracowników z wyższym wykształceniem, których kierunki studiów i stanowiska określa Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia.

Uposażenie podstawowe.

§  2.

1. W zależności od posiadanych kwalifikacji, stażu pracy, rodzaju zakładu i stanowisk - ustala się dla pracowników wymienionych w § 1 następujące tabele stawek miesięcznego uposażenia podstawowego:

1) dla dyrektorów zakładów opieki zdrowotnej zamkniętej,

			Stawki miesięcznego uposażenia w złotych
			Staż pracy
Grupa	Zakłady	Szczebel	po 5 latach	po 10 latach	po 15 latach	po 20 latach
			ze specjalizacją	bez	ze specjalizacją	bez	ze specjalizacją	ze specjalizacją
			I stopnia	II stopnia	specjalizacji	I stopnia	II stopnia	specjalizacji		I stopnia	II stopnia	bez specjalizacji	I stopnia	II stopnia
I	o	A	2.530	2.660	2.600	2.750	2.890	2.900		3.070	3.230	3.200	3.370	3.530
	liczbie	B	2.730	2.860	2.820	2.970	3.110	3.150		3.320	3.480	3.450	3.620	3.780
	łóżek	C	2.790	2.920	2.890	3.040	3.180	3.230		3.400	3.560	3.530	3.700	3.860
	do 200	D	2.920	3.050	3.040	3.190	3.330	3.400		3.570	3.730	3.700	3.870	4.030
II	o	A	2.630	2.760	2.700	2.850	2.990	3.000		3.170	3.330	3.300	3.470	3.630
	liczbie	B	2.830	2.960	2.920	3.070	3.210	3.250		3.420	3.580	3.550	3.720	3.880
	łóżek	C	2.890	3.020	2.990	3.140	3.280	3.330		3.500	3.660	3.630	3.800	3.960
	od 201 do 350	D	3.020	3.150	3.140	3.290	3.430	3.500		3.670	3.830	3.800	3.970	4.130
III	o	A	2.830	2.960	2.900	3.050	3.190	3.200		3.370	3.530	3.500	3.670	3.830
	liczbie	B	3.030	3.160	3.120	3.270	3.410	3.450		3.620	3.780	3.750	3.920	4.080
	łóżek	C	3.090	3.220	3.190	3.340	3.480	3.530		3.700	3.860	3.830	4.000	4.160
	powyżej 330	D	3.220	3.350	3.340	3.490	3.630	3.700		3.870	4.030	4.000	4.170	4.330

2) dla ordynatorów oddziałów w zakładach opieki zdrowotnej zamkniętej:

Grupa	Oddziały	Szczebel	Stawki miesięcznego uposażenia w złotych
			Staż pracy
			po 5 latach		po 10 latach		po 15 latach		po 20 latach
			specjalizacja		specjalizacja		specjalizacja		specjalizacja
			I stopnia	II stopnia	I stopnia	II stopnia	I stopnia	II stopnia	I stopnia	II stopnia
I		A	2.180	2.310	2.400	2.540	2.720	2.880	3.020	3.180
	o liczbie	B	2.380	2.510	2.620	2.760	2.970	3.130	3.270	3.430
	łóżek do 40	C	2.440	2.570	2.690	2.830	3.050	3.210	3.350	3.510
		D	2.570	2.700	2.840	2.980	3.220	3.380	3.520	3.680
		E	2.700	2.830	2.980	3.120	3.380	3.540	3.680	3.840
II		A	2.330	2.460	2.550	2.690	2.870	3.030	3.170	3.330
	o liczbie	B	2.530	2.660	2.770	2.910	3.120	3.280	3.420	3.580
	łóżek	C	2.590	2.720	2.840	2.980	3.200	3.360	3.500	3.660
	powyżej 40	D	2.720	2.850	2.990	3.130	3.370	3.530	3.670	3.830
		E	2.850	2.980	3.130	3.270	3.530	3.690	3.830	3.990

3) dla pozostałych lekarzy, lekarzy dentystów oraz innych pracowników z wyższym wykształceniem nie objętych tabelą określoną w pkt 1 i 2:

Grupa	Kwalifikacje	Szczebel	Stawki uposażenia miesięcznego w zł
			staż pracy
			do 3 lat	po 3 latach	po 5 latach	po 10 latach	po 15 latach	po 20 latach
1	2	3	4	5	6	7	8	9
I	Lekarze nie będący specjalistami, lekarze	A	1.550	1.700	1.900	2.100	2.400	2.700
	dentyści, inni pracownicy z wyższym	B	1.700	1.870	2.100	2.320	2.650	2.950
	wykształceniem	C	1.750	1.930	2.160	2.390	2.730	3.030
		D	1.850	2.040	2.290	2.540	2.900	3.200
		E	1.950	2.160	2.420	2.680	3.060	3.360
II	Lekarze specjaliści I stopnia	A	-	1.820	2.030	2.250	2.570	2.870
		B	-	1.990	2.230	2.470	2.820	3.120
		C	-	2.050	2.290	2.540	2.900	3.200
		D	-	2.160	2.420	2.690	3.070	3.370
		E	-	2.280	2.550	2.830	3.230	3.530
III	Lekarze specjaliści II stopnia	A	-	-	2.160	2.390	2.730	3.030
		B	-	-	2.360	2.610	2.980	3.280
		C	-	-	2.420	2.680	3.060	3.360
		D	-	-	2.550	2.830	3.230	3.530
		E	-	-	2.680	2.970	3.390	3.690

2. Stawki uposażenia podstawowego określone dla specjalistów I i II stopnia mogą być przyznawane lekarzowi uznanemu za specjalistę w myśl obowiązujących przepisów, zatrudnionemu w swojej specjalności lub będącemu kierownikiem zakładu, w którym jego specjalność ma zastosowanie.

3. Stawki uposażenia podstawowego określone dla lekarzy będących specjalistami I i II stopnia przysługują również lekarzom dentystom i innym pracownikom z wyższym wykształceniem, jeżeli spełniają warunki określone przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia.

4. Lekarz, uznany w myśl obowiązujących przepisów za specjalistę przed upływem pierwszych 3 lat pracy, otrzymuje uposażenie podstawowe zwiększone o 100 zł miesięcznie w stosunku do uposażenia podstawowego przysługującego w tym okresie lekarzom bez specjalizacji.

5. Pracownik określony w ust. 2 i 3 pełniący funkcję w dwóch lub więcej komórkach organizacyjnych tego samego zakładu pracy ma prawo do właściwej stawki określonej dla specjalistów I i II stopnia jedynie za czas przepracowany w komórkach organizacyjnych, w których zatrudnienie odpowiada jego specjalizacji.

6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia i w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac ustala w drodze rozporządzenia zasady stosowania właściwych szczebli stawek - A, B, C, D, E. ¹

7. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia i w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac może określić stosowanie danego szczebla stawek (A, B, C, D, E) dla nowego typu zakładu (komórki organizacyjnej, stanowiska) lub zmienić stosowanie w danym zakładzie (komórce organizacyjnej) jednej z pięciu szczebli stawek (A, B, C, D, E) określonych w ust. 1 w wypadkach uzasadnionych zmianą warunków pracy w zakładzie. ²

8. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia ustali szczegółowo zasady obliczania stażu pracy pracowników, o których mowa w § 1.

9. Uposażenie określone w ust. 1 wypłaca się miesięcznie z góry.

§  3.

1. Stawki miesięcznego uposażenia podstawowego podwyższa się we wszystkich szczeblach dla lekarzy będących specjalistami w zakresie:

Lp.	Specjalność	Kwota miesięczna zł
		dla specjalistów:
		I stopnia	II stopnia
1	a) Chirurgia, chirurgia dziecięca, chirurgia ortopedyczna	500	800
	b) neurochirurgia	-	800
2	Radiologia, radioterapia, psychiatria, anestezjologia, anatomopatologia	300	500
3	Laryngologia, ginekologia z położnictwem, okulistyka, choroby płuc, analityka lekarska, choroby zakaźne	200	300

2. W razie zatrudnienia lekarza w wymiarze mniejszym lub większym od pełnego etatu - kwota dodatkowego wynagrodzenia określonego w ust. 1 ulega odpowiedniemu zmniejszeniu lub zwiększeniu.

3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia i w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac może w wypadkach uzasadnionej konieczności uzupełnić zakres specjalizacji, uprawniającej w myśl ust. 1 do pobierania dodatkowego wynagrodzenia - specjalnościami, których brak w służbie zdrowia daje się szczególnie odczuwać.

§ 4. 3 (utracił moc).

§ 5. 4 (utracił moc).

§  6.

1. Lekarzowi dojeżdżającemu z miejscowości, w której lekarz ma podstawowe miejsce zatrudnienia, do zakładu społecznego służby zdrowia lub pomocy społecznej położonego poza tą miejscowością - przysługuje oprócz wynagrodzenia za efektywne godziny pracy ryczałt miesięczny na pokrycie kosztów przejazdu w obie strony według zasad określonych przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia.

2. Ryczałt miesięczny na pokrycie kosztów przejazdu lekarza między zakładami pracy może być przyznany, jeżeli:

- czas potrzebny na przejazd w jedną stronę wynosi co najmniej pół godziny oraz

- lekarz wykonuje w zakładzie, do którego dojeżdża, pracę o charakterze stałym według ustalonego rozkładu zajęć co najmniej 2 razy w tygodniu lub jeżeli jest specjalistą i wykonuje swe czynności w tym zakładzie nie rzadziej niż raz w tygodniu.

3. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1 stanowi iloczyn otrzymany z przemnożenia kosztu jednorazowego przejazdu w obie strony przez liczbę ustalonych przejazdów w miesiącu. W razie gdy zryczałtowane koszty przejazdów w obie strony przekraczają 500 zł miesięcznie, na przyznanie wyższej kwoty ryczałtu miesięcznego wymagana jest zgoda wydziału zdrowia i opieki społecznej stopnia wojewódzkiego.

4. Kierownik zakładu, do którego dojeżdża lekarz będący specjalistą, może takiemu lekarzowi podwyższyć wynagrodzenie za pracę, nie więcej jednak niż o 50%.

§  7.

1. Do uposażenia przysługującego pracownikowi za czas uzasadnionej nieobecności w pracy, za który pracownik w myśl obowiązujących przepisów zachowuje prawo do uposażenia, wlicza się, oprócz miesięcznego uposażenia podstawowego i innych stałych dopłat do tego uposażenia, również średnie wynagrodzenie za pełnienie dyżurów z trzech bezpośrednio poprzedzających przerwę w pracy miesięcy, jak również przeciętne wynagrodzenie za wykonanie w tym okresie dodatkowych protez lub aparatów ortodontycznych (§ 19).

2. Jeżeli zakład pracy został w całości lub częściowo unieruchomiony z powodu remontu lub z innych uzasadnionych przyczyn i z tego powodu lekarz nie pełni w nim dyżurów, wypłaca mu się przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące przeciętne wynagrodzenie za dyżury.

3. Jeżeli lekarz, o którym mowa w ust. 2, w okresie unieruchomienia zakładu macierzystego pełni dyżury w innym zakładzie pracy, przysługuje mu prawo wyboru wynagrodzenia określonego w ust. 2 albo wynagrodzenia za pełnienie dyżuru w innym zakładzie.

Dodatkowe wynagrodzenie na określonych stanowiskach w zakładach społecznych służby zdrowia.

§  8.

1. Stawki uposażenia podstawowego pracowników, o których mowa w § 1, zajmujących określone stanowiska w zakładach społecznych służby zdrowia zwiększa się dodatkowo o kwotę do 1.000 złotych miesięcznie w zależności od zakresu odpowiedzialności.

2. Uposażenie podstawowe lekarzy zajmujących stanowiska dyrektorów i ordynatorów w zakładach opieki zdrowotnej zamkniętej zwiększa się o następujące kwoty:

uposażenie podstawowe dyrektora o:

- 200 zł w zakładach o liczbie łóżek do 200

- 400 zł w zakładach o liczbie łóżek do 350

- 500 zł w zakładach o liczbie łóżek powyżej 350

uposażenie podstawowe ordynatora posiadającego specjalizację II stopnia o:

- 150 zł, jeżeli prowadzi oddział o liczbie łóżek do 40

- 250 zł, jeżeli prowadzi oddział o liczbie łóżek powyżej 40.

3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia i w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac ustala w drodze rozporządzenia wykaz stanowisk nie wymienionych w ust. 2, do których przywiązane będzie dodatkowe wynagrodzenie określone w ust. 1, oraz ustala wysokość tego wynagrodzenia dla poszczególnych stanowisk.

4. Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia może określić kwotę dodatkowego wynagrodzenia dla stanowiska w kolejowej służbie zdrowia, nie objętego rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 3.

§  9.

1. Lekarzom zajmującym stanowiska dyrektorów, wicedyrektorów i ordynatorów w zakładach opieki zdrowotnej zamkniętej, niezależnie od wynagrodzenia, o którym mowa w § 8 ust. 2, może być przyznane dodatkowe wynagrodzenie miesięczne w wysokości:

- do 800 zł dyrektorom zakładów,

- do 500 zł wicedyrektorom do spraw lecznictwa i ordynatorom oddziałów.

2. Wynagrodzenie określone w ust. 1 nie może być wypłacane pracownikowi:

- którego wymiar zatrudnienia przekracza 9 godzin dziennie i

- który wykonuje prywatną praktykę lekarską.

3. Nie stanowią przeszkody do wypłacania dyrektorom, wicedyrektorom do spraw lecznictwa i ordynatorom dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, wykonywanie dodatkowych zajęć i czynności związanych z nadzorem fachowym za wynagrodzeniem ryczałtowym.

4. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, może być obniżone lub cofnięte bez wypowiedzenia na okres do 3 miesięcy, jeżeli lekarz na stanowisku dyrektora, wicedyrektora do spraw lecznictwa lub ordynatora nie wykonuje należycie swych obowiązków.

5. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie podlega podatkowi od wynagrodzeń.

Dodatkowe wynagrodzenie za pracę w zakładach opieki zdrowotnej otwartej i w stacjach pogotowia ratunkowego.

§  10.

1. 5 Lekarzom i lekarzom dentystom zatrudnionym w przychodniach, ośrodkach zdrowia i stacjach pogotowia ratunkowego przysługuje dodatkowe wynagrodzenie miesięczne w wysokości:

- lekarzowi dentyście - 600 zł,

- lekarzowi nie będącemu specjalistą - 700 zł,

- lekarzowi będącemu specjalistą I stopnia - 850 zł,

- lekarzowi będącemu specjalistą II stopnia - 1.000 zł.

2. 6 Kwota dodatkowego wynagrodzenia za pracę w lecznictwie otwartym, o którym mowa w ust. 1, nie podlega podatkowi od wynagrodzeń.

3. 7 W razie zatrudnienia lekarza w wymiarze mniejszym lub większym od pełnego etatu kwotę przyznanego dodatkowego wynagrodzenia za pracę w lecznictwie otwartym, o którym mowa w ust. 1, odpowiednio zmniejsza się lub zwiększa.

4. 8 Dodatkowe wynagrodzenie może być obniżone lub cofnięte na okres do 3 miesięcy, jeżeli lekarz nie wykonuje należycie swych obowiązków.

5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia i w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac określi szczegółowe zasady i tryb obniżania lub cofania dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.

6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia i w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac może rozciągnąć przepisy ust. 1-5 na lekarzy zatrudnionych w stacjach sanitarno-epidemiologicznych i w stacjach krwiodawstwa.

7. 9 Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia może na określonych w ust. 1-6 zasadach przyznać dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 600 zł innym pracownikom z wyższym wykształceniem, o których mowa w § 1 pkt 2.

Dodatkowe wynagrodzenie dla lekarzy dentystów w lecznictwie dziecięcym.

§  11.

1. Lekarzom dentystom zatrudnionym w gabinetach lekarsko-dentystycznych przeznaczonych zasadniczo dla dzieci do lat 14 przyznaje się dodatkowe wynagrodzenie w kwocie 300 zł miesięcznie przy zatrudnieniu w wymiarze nie mniejszym niż 36 godzin tygodniowo.

2. Dodatkowe wynagrodzenie określone w ust. 1 nie ulega zwiększeniu, jeżeli lekarz dentysta zatrudniony jest w jednym miejscu pracy w wymiarze większym niż 36 godzin tygodniowo. W razie zatrudnienia jednakże w wymiarze godzin mniejszym niż 36 godzin tygodniowo, lekarz dentysta otrzymuje 1/150 część dodatku określonego w ust. 1 za każdą godzinę pracy.

Dodatkowe wynagrodzenie za pracę na niektórych terenach.

§ 12. 10

1. Lekarzowi i lekarzowi dentyście zatrudnionym co najmniej w wymiarze pełnego etatu w zakładzie opieki zdrowotnej otwartej bądź w placówce terenowej takiego zakładu lub w żłobku, położonych na obszarze gromady, osiedla lub miasta liczącego do 2 tys. mieszkańców, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 1.500-2.500 zł miesięcznie w zależności od rozległości obszaru, liczby mieszkańców objętych opieką lekarską, wykonywanych obowiązków w zakresie profilaktyki oraz ilości porad lekarskich.

2. Do pracowników określonych w ust. 1 nie stosuje się przepisu § 13.

§ 13. Lekarzom i lekarzom dentystom zatrudnionym na terenach szczególnie odczuwających brak tej kategorii pracowników lub brak ich w określonej specjalności może być przyznawane dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 500 zł miesięcznie, zatrudnionym zaś w nowo powstających dużych ośrodkach przemysłowych - 800 zł miesięcznie.

§  14.

1. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia określonego w § 12 i § 13 ustala organ właściwy do spraw zdrowia i opieki społecznej prezydium rady narodowej:

a) stopnia powiatowego w odniesieniu do lekarzy (lekarzy dentystów) zakładów finansowanych z budżetu powiatowego,

b) stopnia wojewódzkiego w odniesieniu do lekarzy (lekarzy dentystów) zakładów finansowanych bezpośrednio z budżetu województwa lub budżetu centralnego.

2. Przez okres pobierania dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w § 12, lekarzowi (lekarzowi dentyście) nie może być przyznany dodatek określony w § 13.

3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia oraz w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac ustali zasady przyznawania dodatkowego wynagrodzenia za pracę w nowo powstających dużych ośrodkach przemysłowych.

4. 11 Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia oraz w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac może rozciągnąć przepisy dotyczące dodatkowego wynagrodzenia na innych pracowników z wyższym wykształceniem, zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia w nowo powstających dużych ośrodkach przemysłowych (§ 13).

Dodatkowe wynagrodzenie za pracę w zespole lotnictwa sanitarnego.

§  15.

1. Lekarzowi zatrudnionemu w zespole lotnictwa sanitarnego, do którego podstawowych obowiązków należy opieka nad chorymi w czasie lotów, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie do uposażenia w kwocie 1.200 zł miesięcznie na dodatkowe wyżywienie.

2. W razie zatrudnienia lekarza w wymiarze godzin mniejszym od pełnego etatu - kwotę określoną w ust. 1 zmniejsza się w odpowiednim stosunku.

Dodatkowe wynagrodzenie za pracę w ośrodkach zdrowia przy zakładach rolnych na terenie gromad.

§  16.

1. Lekarzom i lekarzom dentystom sprawującym opiekę zdrowotną nad pracownikami państwowych gospodarstw rolnych oraz nad członkami ich rodzin przyznaje się dodatkowe wynagrodzenie:

1) w wysokości 500 zł miesięcznie lekarzom i lekarzom dentystom, którzy będąc zatrudnieni w pełnym wymiarze godzin w innym zakładzie służby zdrowia wykonują określone zadania dwa razy w tygodniu w przyzakładowym ośrodku zdrowia bądź w lekarskim punkcie zdrowia położonym poza obszarem działania zakładu zatrudniającego lekarza i lekarza dentystę w odległości wynoszącej więcej niż 6 km od tego zakładu,

2) w wysokości 300 zł miesięcznie lekarzom i lekarzom dentystom, którzy spełniają wymagania określone w pkt 1 i wykonują swe zadania raz w tygodniu.

2. Dodatkowe wynagrodzenie może być cofnięte lub obniżone na okres do 3 miesięcy, jeżeli lekarz lub lekarz dentysta nie wykonuje należycie swoich obowiązków.

3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia i w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac określi szczegółowe zasady i tryb obniżania lub cofania dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1. ¹²

§  17.

1. Dodatkowe wynagrodzenia określone w § 8-13 i 16 nie przysługują pracownikowi zawieszonemu w pełnieniu obowiązków służbowych.

2. Pracownikowi, który przez okres przekraczający 3 miesiące nie pełni obowiązków uzasadniających prawo do dodatkowych wynagrodzeń określonych w ust. 1, mogą być one wypłacane nadal tylko za zgodą organu sprawującego bezpośredni nadzór nad zakładem pracy.

§  18.

1. W razie przejścia do pracy w komórce organizacyjnej, w której nie przysługuje pracownikowi dodatkowe wynagrodzenie określone w § 12-15, pracownik traci prawo do dodatkowego wynagrodzenia z dniem 1 najbliższego miesiąca.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy wypadków przesunięcia kobiety ciężarnej do pracy lżejszej bądź nieszkodliwej dla zdrowia zgodnie z obowiązującymi przepisami. W takim wypadku kobieta zachowuje prawo do pełnego, ostatnio pobieranego uposażenia - do czasu ukończenia urlopu macierzyńskiego.

Wynagrodzenie ryczałtowe za niektóre dodatkowe prace lekarzy i lekarzy dentystów.

§  19.

1. Lekarzom dentystom zatrudnionym w protezowniach dentystycznych i ortodontycznych, w zakładach protetyki dentystycznej oraz w zakładach ortodoncji wypłaca się dodatkowe wynagrodzenie za protezy zębowe i aparaty ortodontyczne wykonane bezbłędnie ponad obowiązującą normę.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy lekarzy dentystów zatrudnionych w protezowniach (zakładach), w których ze względu na charakter pracy nie mogą być ustalone normy.

3. Do obowiązującej normy, po której wykonaniu przysługuje dodatkowe wynagrodzenie określone w ust. 1, mogą być zaliczone tylko protezy zębowe i aparaty ortodontyczne wykonane bezbłędnie.

4. Dodatkowe wynagrodzenie wynosi:

1) ¹³ za kliniczne wykonanie protezy zębowej - 40 zł,

2) ¹⁴ za laboratoryjne wykonanie protezy zębowej - 80 zł,

3) za laboratoryjne wykonanie jednostki obliczeniowej aparatu ortodontycznego - 10 zł,

4) za kliniczne wykonanie jednostki obliczeniowej aparatu ortodontycznego - 10 zł.

5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia określi obowiązujące normy liczbowe wykonania protez zębowych i aparatów ortodontycznych, a także określi protezownie (zakłady), w których nie ustala się norm.

§ 20. Ustala się dla lekarzy ryczałtowe wynagrodzenie za dyżury zakładowe w szpitalach i sanatoriach według stawek określonych w załączniku do rozporządzenia.

§ 21. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia i w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac może określić:

1) wynagrodzenie ryczałtowe za wykonywanie stałych dodatkowych zadań i obowiązków lekarskich, nie wchodzących w zakres pracy lekarza w podstawowym miejscu zatrudnienia,

2) zasady wynagradzania ryczałtowego za udział w naradach (konsyliach) lekarskich, wykonywanie sekcji anatomopatologicznych, badań histopatologicznych lub innych zleconych czynności, nie mających charakteru stałego.

Przepisy przejściowe i końcowe.

§ 22. Pracownikom, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia pobierali dodatek za stopień naukowy doktora nauk lub kandydata nauk przysługuje nadal ten dodatek na dotychczasowych zasadach.

§ 22a. 15 Magistrom farmacji (prowizorom farmacji i aptekarzom aprobowanym), zatrudnionym przed dniem 1 grudnia 1968 r. poza aptekami w zakładach opieki zdrowotnej zamkniętej, przysługuje dodatek wyrównawczy, jeżeli dotychczasowe ich uposażenie pobierane według zasad określonych dla pracowników farmaceutycznych uległoby zmniejszeniu. Dodatek wyrównawczy przysługuje do czasu uzyskania uprawnień do wyższej stawki uposażenia miesięcznego.

§  23.

1. Dla pracowników objętych regulacją płac przejściowy dodatek mieszkaniowy wprowadzony uchwałą nr 187 Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1965 r. w sprawie wprowadzenia przejściowego dodatku mieszkaniowego (Monitor Polski Nr 43, poz. 239), w kwocie ustalonej przez wynajmującego w wyciągu z karty lokatorskiej, ulega z dniem podwyżki trwałemu zmniejszeniu o kwotę równą 50% podwyżki wynagrodzenia netto, uzyskanej w wyniku regulacji, nie wyższą jednak od dodatku mieszkaniowego.

2. Przez podwyżkę wynagrodzenia należy rozumieć wzrost netto stałych elementów wynagrodzenia, tj. wynagrodzenia podstawowego oraz dopłat do tego wynagrodzenia w głównym miejscu pracy.

3. W razie gdy kwota podwyżki (ust. 2) jest niższa niż 200% pełnego dodatku mieszkaniowego, pozostałą część dodatku po potrąceniu kwoty określonej w ust. 1 i 2 wypłaca się do dnia 31 grudnia 1966 r.

4. Począwszy od 1 stycznia 1967 r. ustalenie wysokości pozostałej części dodatku następuje w okresach półrocznych.

5. Za podstawę do określenia wysokości pozostałej części dodatku za każde półrocze począwszy od I półrocza 1967 r. przyjmuje się porównanie średniomiesięcznego zarobku netto z poprzedniego półrocza ze średniomiesięcznym zarobkiem netto z okresu bazowego, tj. od 1 września 1964 r. do 31 sierpnia 1965 r., powiększonego o kwotę podwyżki wynagrodzenia netto w dniu 1 czerwca 1966 r. (ust. 2).

6. Wzrost zarobku w stosunku do powiększonego zgodnie z ust. 5 zarobku bazowego skutkuje obniżenie w następnym półroczu dodatku, o którym mowa w ust. 3, w wysokości 50% uzyskanego wzrostu zarobku netto.

7. W razie uzyskania w przekroju rocznym począwszy od 1967 r. średniomiesięcznego wzrostu zarobku w wysokości co najmniej 200% kwoty dodatku, o którym mowa w ust. 3, następuje trwała utrata dodatku, niezależnie od wysokości zarobku uzyskiwanego w późniejszych okresach. W tym celu - niezależnie od obliczeń półrocznych - dokonuje się obliczeń zarobku osiągniętego w każdym roku kalendarzowym.

8. W zakresie uregulowanym niniejszym rozporządzeniem nie mają zastosowania przepisy uchwały nr 187 Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1965 r. w sprawie wprowadzenia przejściowego dodatku mieszkaniowego (Monitor Polski Nr 43, poz. 239).

9. Upoważnia się Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac do określania w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej i Centralną Radą Związków Zawodowych sposobu rozwiązania przejściowych dodatków mieszkaniowych wypłaconych za miesiąc czerwiec 1966 r. z uwzględnieniem przepisów ust. 1-8.

§  24.

1. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do pracowników, o których mowa w § 1, zatrudnionych w przedsiębiorstwach uzdrowiskowych oraz w zarządach służby zdrowia dyrekcji okręgowych kolei państwowych.

2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia ustali stanowiska w przedsiębiorstwach uzdrowiskowych, na których mogą być zatrudnieni pracownicy określeni w § 1, a ponadto w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac - dodatkowe wynagrodzenie dla tych stanowisk.

3. Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej oraz w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia i Związku Zawodowego Pracowników Kolejowych ustali stanowiska w zarządach służby zdrowia dyrekcji okręgowych kolei państwowych, na których mogą być zatrudnieni lekarze i lekarze dentyści, a ponadto w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac - dodatkowe wynagrodzenie dla tych stanowisk.

§  25.

1. Traci moc:

1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1958 r. w sprawie uposażenia lekarzy, lekarzy dentystów i innych pracowników z wyższym wykształceniem zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia (Dz. U. z 1958 r. Nr 74, poz. 376, z 1961 r. Nr 43, poz. 230 i z 1963 r. Nr 43, poz. 239),

2) zarządzenie nr 15 Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 stycznia 1956 r. w sprawie stanowisk w przedsiębiorstwach uzdrowiskowych, na których mogą być zatrudnieni lekarze, oraz dodatków funkcyjnych przywiązanych do tych stanowisk (Monitor Polski Nr 5, poz. 39).

2. Z dniem wejścia w życie rozporządzenia pracownikom objętym rozporządzeniem nie przysługuje dodatek określony w uchwale nr 301 Rady Ministrów z dnia 14 września 1963 r. w sprawie wprowadzenia przejściowego dodatku kwartalnego dla pracujących.

3. Do czasu wydania odpowiednich przepisów na podstawie niniejszego rozporządzenia utrzymuje się w mocy przepisy wydane na podstawie rozporządzenia wymienionego w ust. 1. dotyczące:

1) kierunków studiów i stanowisk uzasadniających pobieranie przez pracowników z wyższym wykształceniem uposażenia według stawek L,

2) ryczałtów na pokrycie kosztów przejazdu lekarzy między zakładami społecznymi służby zdrowia,

3) warunków, w których praca lekarzy lub lekarzy dentystów oraz innych pracowników z wyższym wykształceniem jest połączona z narażeniem na działanie promieni Roentgena, ciał promieniotwórczych oraz fal elektromagnetycznych,

4) ryczałtowego wynagrodzenia lekarzy za wykonywanie wizyt domowych u obłożnie chorych,

5) wynagrodzeń ryczałtowych dla niektórych lekarzy i lekarzy dentystów za wykonywanie dodatkowych zadań i czynności w nie normowanym czasie pracy,

6) wynagrodzeń ryczałtowych za wykonywanie w nie normowanym czasie obowiązków w oddziałach opieki domowej dla nerwowo i psychicznie chorych,

7) wynagrodzeń ryczałtowych za pełnienie dyżurów na wezwanie (przy telefonie) pogotowia ratunkowego z zakładu opieki zdrowotnej zamkniętej, kopalni węgla kamiennego i Kombinatu Turów,

8) szczegółowych zasad przyznawania dodatku terenowego lekarzom i lekarzom dentystom,

9) zasad wynagradzania lekarzy za udział w naradach lekarskich i za wykonywanie sekcji zwłok,

10) wynagrodzenia pracowników zakładów społecznych służby zdrowia prowadzących szkolenie w zakresie praktycznej nauki zawodu uczniów średnich szkół medycznych,

11) zasad wynagradzania za oględziny zwłok i wystawianie kart zgonu,

12) zasad wynagradzania za odczytywanie i opis zdjęć małoobrazkowych i wyników badań w godzinach nie objętych umową o pracę,

13) stanowisk w zarządach służby zdrowia dyrekcji okręgowych kolei państwowych, na których mogą być zatrudnieni lekarze i lekarze dentyści, oraz dodatków funkcyjnych przywiązanych do tych stanowisk,

14) zasad uznawania za specjalistów I i II stopnia pracowników z wyższym wykształceniem, zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia, pobierających uposażenie według stawek lekarskich.

§ 26. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w uzgodnieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia oraz w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac ustali w drodze zarządzenia tryb i terminy wprowadzenia w życie niektórych przepisów niniejszego rozporządzenia.

§ 27. Wykonanie rozporządzenia porucza się Ministrowi Zdrowia i Opieki Społecznej, Przewodniczącemu Komitetu Pracy i Płac, Ministrowi Finansów oraz innym zainteresowanym ministrom.

§ 28. Rozporządzenie wchodzi w życie z zastrzeżeniem określonym w § 26 z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 czerwca 1966 r., z tym że podwyżka wynagrodzenia za miesiąc czerwiec 1966 r. wynikająca z regulacji ulega zmniejczeniu o wypłacony za ten miesiąc dodatek mieszkaniowy lub odpowiednią jego część, jeżeli pracownik traci wskutek podwyżki prawo do tego dodatku w całości lub w części.

ZAŁĄCZNIK

STAWKI ZA DYŻURY ZAKŁADOWE PEŁNIONE PRZEZ LEKARZY W ZAKŁADACH OPIEKI ZDROWOTNEJ ZAMKNIĘTEJ

Grupa	Kwalifikacje	Szczebel	Stawki za dyżur zakładowy 17-godzinny w złotych
			Staż pracy lekarza
			do 3 lat	po 3 latach	po 5 latach	po 10 latach	po 15 latach	po 20 latach
1	2	3	4	5	6	7	8	9
I	Lekarze bez specjalizacji	A	136	153	170	187	204	221
		B	153	170	187	204	221	238
		C	170	187	204	221	238	255
		D	187	204	221	238	255	272
		E	204	221	238	255	272	289
	Lekarze objęci skróconym czasem pracy (5 godz.)	D	221	255	289	323	357	391
II	Lekarze posiadający	A	153	170	187	204	221	238
	specjalizację I stopnia	B	170	187	204	221	238	255
		C	187	204	221	238	255	272
		D	204	221	238	255	272	289
		E	221	238	255	272	289	306
	Lekarze objęci skróconym czasem pracy (5 godz.)	D	238	272	306	340	374	400
III	Lekarze posiadający	A	-	-	204	221	238	255
	specjalizację II stopnia	B	-	-	221	238	255	272
		C	-	-	238	255	272	289
		D	-	-	255	272	289	306
		E	-	-	272	289	306	323
	Lekarze objęci skróconym czasem pracy (5 godz.)	D	-	-	323	357	408	442

Grupa	Kwalifikacje	Szczebel	Stawki za dyżur zakładowy 24-godzinny w złotych
			Staż pracy lekarza
			do 3 lat	po 3 latach	po 5 latach	po 10 latach	po 15 latach	po 20 latach
1	2	3	4	5	6	7	8	9
I	Lekarze bez specjalizacji	A	192	216	240	264	288	312
		B	216	240	264	288	312	336
		C	240	264	288	312	336	360
		D	264	288	312	336	360	384
		E	288	312	336	345	384	408
	Lekarze objęci skróconym czasem pracy (5 godz.)	D	312	360	408	456	504	552
II	Lekarze posiadający	A	216	240	264	288	312	336
	specjalizację I stopnia	B	240	264	288	312	336	360
		C	264	288	312	336	360	384
		D	288	312	336	360	384	408
		E	312	336	360	384	408	432
	Lekarze objęci skróconym czasem pracy (5 godz.)	D	336	384	432	480	528	576
III	Lekarze posiadający	A	-	-	288	312	336	360
	specjalizację II stopnia	B	-	-	312	336	360	384
		C	-	-	336	360	384	408
		D	-	-	360	384	408	432
		E	-	-	384	408	432	456
	Lekarze objęci skróconym czasem pracy (5 godz.)	D	-	-	456	504	576	624

W razie pełnienia przez lekarza dyżuru w mniejszym lub większym wymiarze, niż określony w tabelach stawek wynagrodzenia za dyżury - wypłaca się lekarzowi wynagrodzenie odpowiednio mniejsze lub większe licząc za każdą godzinę ¹/₁₇ lub ¹/₂₄ część określonej stawki.

* Z dniem 1 października 1972 r. rozporządzenie utraciło moc w zakresie uregulowanym w rozporządzeniu z dnia 1 września 1972 r. w sprawie uposażenia pracowników zakładów społecznych służby zdrowia, zakładów pomocy społecznej i zakładów rehabilitacji zawodowej inwalidów (Dz.U.72.37.246), zgodnie z § 40 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia zmieniającego.

1 Z dniem 18 marca 1969 r. znosi się wymóg porozumienia z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac, przewidziany w § 2 ust. 6 nin. rozporządzenia, zgodnie z § 3 pkt 3 rozporządzenia z dnia 14 marca 1969 r. w sprawie uproszczenia trybu działalności naczelnych i centralnych organów administracji (Dz.U.69.7.59).

2 Z dniem 18 marca 1969 r. znosi się wymóg porozumienia z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac, przewidziany w § 2 ust. 7 nin. rozporządzenia, zgodnie z § 3 pkt 3 rozporządzenia z dnia 14 marca 1969 r. w sprawie uproszczenia trybu działalności naczelnych i centralnych organów administracji (Dz.U.69.7.59).

3 § 4 utracił moc zgodnie z § 22 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych obowiązków i uprawnień pracowników zatrudnionych w zakładach służby zdrowia (Dz.U.74.51.326) z dniem 1 stycznia 1975 r.

4 § 5 utracił moc zgodnie z § 22 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych obowiązków i uprawnień pracowników zatrudnionych w zakładach służby zdrowia (Dz.U.74.51.326) z dniem 1 stycznia 1975 r.

5 Z dniem 1 października 1966 r. przepisy § 10 ust. 1-4 nin. rozporządzenia rozciągają się na lekarzy zatrudnionych w stacjach sanitarno-epidemiologicznych oraz Centralnej Bazie Sanitarno-Przeciwepidemicznej, zgodnie z § 1 zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25 listopada 1966 r. w sprawie dodatkowego wynagrodzenia dla lekarzy zatrudnionych w stacjach sanitarno-epidemiologicznych (M.P.66.73.340).

6 Z dniem 1 października 1966 r. przepisy § 10 ust. 1-4 nin. rozporządzenia rozciągają się na lekarzy zatrudnionych w stacjach sanitarno-epidemiologicznych oraz Centralnej Bazie Sanitarno-Przeciwepidemicznej, zgodnie z § 1 zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25 listopada 1966 r. w sprawie dodatkowego wynagrodzenia dla lekarzy zatrudnionych w stacjach sanitarno-epidemiologicznych (M.P.66.73.340).

7 Z dniem 1 października 1966 r. przepisy § 10 ust. 1-4 nin. rozporządzenia rozciągają się na lekarzy zatrudnionych w stacjach sanitarno-epidemiologicznych oraz Centralnej Bazie Sanitarno-Przeciwepidemicznej, zgodnie z § 1 zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25 listopada 1966 r. w sprawie dodatkowego wynagrodzenia dla lekarzy zatrudnionych w stacjach sanitarno-epidemiologicznych (M.P.66.73.340).

8 Z dniem 1 października 1966 r. przepisy § 10 ust. 1-4 nin. rozporządzenia rozciągają się na lekarzy zatrudnionych w stacjach sanitarno-epidemiologicznych oraz Centralnej Bazie Sanitarno-Przeciwepidemicznej, zgodnie z § 1 zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25 listopada 1966 r. w sprawie dodatkowego wynagrodzenia dla lekarzy zatrudnionych w stacjach sanitarno-epidemiologicznych (M.P.66.73.340).

9 § 10 ust. 7 dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1968 r. (Dz.U.68.43.315) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 grudnia 1968 r.

10 § 12 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 17 grudnia 1971 r. zmieniającego niektóre przepisy w sprawie wynagrodzenia fachowych pracowników służby zdrowia (Dz.U.71.37.329) z dniem 1 stycznia 1972 r.

11 § 14 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1968 r. (Dz.U.68.43.315) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1968 r.

12 Z dniem 18 marca 1969 r. znosi się wymóg porozumienia z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac, przewidziany w § 16 ust. 3 nin. rozporządzenia, zgodnie z § 3 pkt 3 rozporządzenia z dnia 14 marca 1969 r. w sprawie uproszczenia trybu działalności naczelnych i centralnych organów administracji (Dz.U.69.7.59).

13 § 19 ust. 4 pkt 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1970 r. (Dz.U.71.2.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1971 r.

14 § 19 ust. 4 pkt 2 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1970 r. (Dz.U.71.2.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1971 r.

15 § 22a dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1968 r. (Dz.U.68.43.315) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 grudnia 1968 r.

• Identyfikator: Dz.U.1966.20.122
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Uposażenie lekarzy, lekarzy dentystów oraz innych pracowników z wyższym wykształceniem, zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia.
• Data aktu: 27/05/1966
• Data ogłoszenia: 10/06/1966
• Data wejścia w życie: 10/06/1966, 01/06/1966