Konwencja (nr 115) dotycząca ochrony pracowników przed promieniowaniem jonizującym. Genewa.1960.06.22.

KONWENCJA (Nr 115)

DOTYCZĄCA OCHRONY PRACOWNIKÓW PRZED PROMIENIOWANIEM JONIZUJĄCYM.

przyjęta w Genewie dnia 22 czerwca 1960 r.

W Imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 22 czerwca 1960 r. przyjęta została w Genewie na czterdziestej czwartej sesji Konferencji Ogólnej Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja (nr 115) dotycząca ochrony pracowników przed promieniowaniem jonizującym.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 19 października 1964 r.

(Tekst konwencji zamieszczony jest w załączniku niniejszego numeru).

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA 115

KONWENCJA DOTYCZĄCA OCHRONY PRACOWNIKÓW PRZED PROMIENIOWANIEM JONIZUJĄCYM

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,

Zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 1 czerwca 1960 r. na swej czterdziestej czwartej sesji;

Postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące ochrony pracowników przed promieniowaniem jonizującym, która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji;

Postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,

przyjmuje dnia dwudziestego drugiego czerwca tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego roku poniższą konwencję, która otrzyma nazwę Konwencji o ochronie przed promieniowaniem, 1960:

CZĘŚĆ I. POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, który ratyfikuje niniejszą konwencję, zobowiązuje się do stosowania jej w drodze ustawodawczej, w drodze zbiorów wytycznych lub w inny odpowiedni sposób. Wprowadzając w życie postanowienia konwencji, właściwa władza powinna zasięgać opinii przedstawicieli pracodawców i pracowników.

Artykuł  2

1. Niniejsza konwencja odnosi się do wszystkich czynności, przy których pracownicy narażeni są na promieniowanie jonizujące podczas pracy.

2. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania ani do substancji radioaktywnych, bez względu na to, czy znajdują się one w szczelnym zamknięciu, czy też nie, ani do aparatów wytwarzających promieniowanie jonizujące, które ze względu na wydzielanie słabych dawek promieniowania jonizującego mogą być wyłączone od stosowania wobec nich postanowień konwencji w trybie przewidzianym w artykule 1 dla wprowadzenia w życie konwencji.

Artykuł  3

1. W świetle rozwoju wiedzy należy przedsiębrać wszelkie właściwe środki w celu zapewnienia pracownikom skutecznej ochrony przed promieniowaniem jonizującym z punktu widzenia ich zdrowia i bezpieczeństwa.

2. W tym celu należy wydać konieczne przepisy i zastosować potrzebne środki oraz udostępnić podstawowe informacje dotyczące skutecznej ochrony.

3. W celu zapewnienia skuteczności takiej ochrony:

a) środki ochrony pracowników przed promieniowaniem jonizującym, przyjęte po ratyfikacji tej konwencji przez Członka, powinny być zgodne z postanowieniami tej konwencji;

b) Członek, o którym mowa, powinien bezzwłocznie zmodyfikować środki, które sam przyjął przed ratyfikacją tej konwencji, w celu doprowadzenia ich do zgodności z niniejszymi postanowieniami, oraz powinien dążyć do zmiany w tym samym kierunku również wszystkich innych środków, jakie istniały przed ratyfikacją;

c) Członek, o którym mowa, powinien przekazać Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy równocześnie z ratyfikacją konwencji - deklarację wskazującą, w jaki sposób i do jakich kategorii pracowników stosowane będą postanowienia tej konwencji, a w swych sprawozdaniach z wykonania konwencji powinien dać ocenę wszelkiego postępu osiągniętego w tym zakresie;

d) po upływie trzech lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy przedstawi Konferencji specjalne sprawozdanie dotyczące zastosowania punktu b) niniejszego ustępu oraz zawierające takie wnioski, jakie uzna za odpowiednie, co do przedsięwzięcia dalszych środków w tym zakresie.

CZĘŚĆ II. ŚRODKI OCHRONY

Artykuł  4

Prace w warunkach wymienionych w artykule 2 powinny być zorganizowane i wykonywane w sposób gwarantujący ochronę przewidzianą w niniejszej części konwencji.

Artykuł  5

Należy czynić wszelkie wysiłki, aby obniżyć do możliwie najniższego poziomu oddziaływanie promieniowania jonizującego na pracowników, a wszystkie zainteresowane strony powinny unikać jakiegokolwiek niepotrzebnego narażania pracowników na to promieniowanie.

Artykuł  6

1. Zgodnie z postanowieniami części I niniejszej konwencji ustalone zostaną dla poszczególnych kategorii pracowników najwyższe dopuszczalne dla organizmu dawki promieniowania jonizującego, pochodzące ze źródeł zewnętrznych lub wewnętrznych, jak również najwyższe dopuszczalne ilości substancji radioaktywnych wprowadzanych do organizmu.

2. Wspomniane wyżej najwyższe dopuszczalne dawki i ilości powinny być stale rewidowane w świetle nowych zdobyczy wiedzy.

Artykuł  7

1. Dla tych pracowników, którzy są bezpośrednio narażeni na promieniowanie przy pracy, powinny być ustalane odpowiednie dawki i ilości zgodnie z postanowieniami artykułu 6:

a) odrębnie dla pracowników w wieku 18 lat i powyżej,

b) odrębnie dla pracowników w wieku poniżej 18 lat.

2. Żaden pracownik w wieku poniżej 16 lat nie może być zatrudniony przy pracach, przy których występuje promieniowanie jonizujące.

Artykuł  8

Zgodnie z postanowieniami artykułu 6 należy ustalić odpowiednie dawki lub ilości dla tych pracowników, którzy choć nie są bezpośrednio zatrudnieni przy pracach związanych z promieniowaniem, to jednak przebywają lub przechodzą przez pomieszczenie, gdzie mogą być wystawieni na działanie promieniowania jonizującego lub na działanie substancji radioaktywnych.

Artykuł  9

1. Należy stosować odpowiedni system ostrzegawczy sygnalizujący istnienie niebezpiecznych warunków wynikłych wskutek promieniowania jonizującego. Wszelkie niezbędne instrukcje w tym względzie powinny być podane do wiadomości pracowników.

2. Wszyscy pracownicy wystawieni bezpośrednio na działanie promieniowania powinni być należycie poinstruowani - przed przystąpieniem do pracy i podczas pracy - o środkach ostrożności, jakie należy stosować dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, a także o przyczynach, które uzasadniają ich stosowanie.

Artykuł  10

Ustawodawstwo powinno przewidywać wydanie w sposób przez nie ustalony urzędowego wykazu prac, przy których wykonywaniu pracownicy narażeni są na wpływ promieniowania jonizującego.

Artykuł  11

Należy przeprowadzać odpowiednią kontrolę pracowników i miejsc pracy, mającą na celu określenie stopnia narażenia pracowników na promieniowanie jonizujące lub na działanie substancji radioaktywnych oraz sprawdzenie, czy ustalone normy są przestrzegane.

Artykuł  12

Wszyscy pracownicy wystawieni bezpośrednio na działanie promieniowania powinni przejść odpowiednie badanie lekarskie przed lub wkrótce po przystąpieniu do pracy i podlegać następnie okresowym badaniom lekarskim.

Artykuł  13

W trybie przewidzianym w artykule 1 dla wprowadzenia w życie tej konwencji należy określić okoliczności, w których ze względu na charakter lub stopień narażenia należy podjąć niezwłocznie następujące kroki:

a) pracownik powinien być poddany odpowiedniemu badaniu lekarskiemu;

b) pracodawca powinien zawiadomić właściwą władzę zgodnie z wytycznymi wydanymi przez tę ostatnią;

c) specjaliści z dziedziny ochrony przed promieniowaniem powinni zbadać warunki, w jakich pracownik wykonuje pracę;

d) na podstawie danych technicznych i opinii lekarskich pracodawca powinien wydać wszelkie konieczne dyspozycje zmierzające do poprawy warunków pracy.

Artykuł  14

Żaden pracownik nie powinien być ani zatrudniany, ani kontynuować pracy, która może go narazić na działanie promieniowania jonizującego, wbrew autorytatywnej opinii lekarskiej.

Artykuł  15

Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, zobowiązuje się do powołania właściwych organów inspekcji do kontrolowania sposobu zastosowania jej postanowień lub do sprawdzania, czy zapewniona została odpowiednia inspekcja.

CZĘŚĆ III. POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  16

Formalne akty ratyfikacji niniejszej konwencji będą przesłane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i będą przez niego zarejestrowane.

Artykuł  17

1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywać tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.

2. Wejdzie ona w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji dwóch Członków.

3. Następnie konwencja ta wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.

Artykuł  18

1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie pięciu lat od daty początkowego wejścia w życie tej konwencji aktem przesłanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabiera mocy dopiero po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania.

2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję i który nie skorzysta w ciągu jednego roku po upływie pięcioletniego okresu, wymienionego w poprzednim ustępie, z możliwości wypowiedzenia przewidzianej w niniejszym artykule, będzie związany na nowy okres pięciu lat i następnie będzie mógł wypowiedzieć niniejszą konwencję po upływie każdego pięcioletniego okresu, z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule.

Artykuł  19

1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i wypowiedzeń, które prześlą mu Członkowie Organizacji.

2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej przesłanej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę, od której niniejsza konwencja wejdzie w życie.

Artykuł  20

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, w celu zarejestrowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach i wszystkich aktach wypowiedzenia, jakie zarejestruje zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów.

Artykuł  21

Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym wypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie o stosowaniu niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać na porządek dzienny Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej jej rewizji.

Artykuł  22

1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji, wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej konwencji, i o ile nowa konwencja nie postanowi inaczej:

a) ratyfikacja przez jednego Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję pociągnie za sobą z samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 18, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji z zastrzeżeniem, że wejdzie w życie nowa konwencja wprowadzająca rewizję;

b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji, wprowadzającej rewizję, niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków.

2. Niniejsza konwencja pozostałaby w każdym razie w mocy w swej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a którzy nie ratyfikowaliby konwencji wprowadzającej rewizję.

Artykuł  23

Francuskie i angielskie brzmienie tekstu niniejszej konwencji jest jednakowo autentyczne.

Powyższy tekst jest autentycznym tekstem konwencji przyjętej należycie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej czterdziestej czwartej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona za zamkniętą dnia 23 czerwca 1960 r.

Na dowód czego w dniu ósmym sierpnia 1960 r. złożyli swe podpisy; (pominięto).

• Identyfikator: Dz.U.1965.8.45
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja (nr 115) dotycząca ochrony pracowników przed promieniowaniem jonizującym. Genewa.1960.06.22.
• Data aktu: 22/06/1960
• Data ogłoszenia: 23/02/1965
• Data wejścia w życie: 23/12/1964