"Artykuł 2.Rząd Ugandy będzie związany artykułem 2 pod tym warunkiem, że pobyt turystów na terytoriach Afryki Wschodniej nie może przekraczać sześciu miesięcy, lecz nie będzie uważał się za związany artykułem 2 w tym zakresie, w jakim odnosi się on do przenośnych gramofonów z płytami, przenośnych aparatów rejestrujących dźwięki, przenośnych odbiorczych aparatów radiowych, namiotów i innego wyposażenia campingowego, kompletów rybackich, rowerów bez motoru, nart, rakiet tenisowych i innych podobnych artykułów, jeżeli okres pobytu na tych terytoriach nie przekracza sześciu miesięcy; zobowiązuje się jednak zezwolić na czasowy przywóz tych artykułów, zgodnie z procedurą stosowaną do tymczasowych zezwoleń przywozowych".
"Artykuł 3.
Rząd Ugandy nie będzie związany artykułem 3, lecz zobowiązuje się do udzielenia rozsądnych koncesji".
"Artykuł 4.
Rząd Ugandy nie będzie związany artykułem 4 i zastrzega sobie prawo żądania, aby w odniesieniu do tych towarów była stosowana procedura o tymczasowym zezwoleniu przywozowym".
Do Protokołu dodatkowego do tej konwencji odnoszącego się do przywozu dokumentów i materiałów propagandy turystycznej:
"Artykuły 2, 3 i 4.
Niezależnie od artykułów 2, 3 i 4 Rząd Ugandy zastrzega sobie prawo żądania tymczasowych zezwoleń przywozowych w odniesieniu do jakiegokolwiek towaru wymienionego w nich, od którego są lub mogą być wymagane należności celne w jakimkolwiek czasie".
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że notą z dnia 1 grudnia 1964 r. Rząd Rwandy oświadczył, iż uważa się za nadal związany postanowieniami wszystkich wyżej wymienionych aktów międzynarodowych, które były rozciągnięte na jego terytorium przed uzyskaniem niepodległości.