Obliczanie podstawy wymiaru renty.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 22 listopada 1956 r.

w sprawie obliczania podstawy wymiaru renty.

Na podstawie art. 10 ust. 5 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1956 r. Nr 43, poz. 200), zwanego dalej "dekretem", zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Podstawę wymiaru renty stanowi przeciętny miesięczny zarobek - zależnie od wniosku zainteresowanego:

1) albo z ostatnich 12 miesięcy zatrudnienia, albo

2) z kolejnych 2 lat zatrudnienia dowolnie wybranych przez zainteresowanego z okresu ostatnich 10 lat zatrudnienia przed zgłoszeniem wniosku o rentę.

2. Jeżeli przy zgłoszeniu wniosku o rentę zainteresowany nie przedłoży dowodu o wysokości zarobków z kolejnych 2 lat zatrudnienia wymienionych w ust. 1, rentę wymierza się na podstawie zarobków z ostatnich 12 miesięcy zatrudnienia. Zainteresowany może wystąpić o zmianę tej podstawy wymiaru renty, przedkładając dowody o zarobkach z kolejnych 2 lat zatrudnienia (ust. 1 pkt 2), jednak nie później niż w ciągu roku od daty wydania pierwszej decyzji przyznającej rentę.

§  2.

1. Za miesiąc zatrudnienia, z którego zarobek przyjmuje się do obliczenia podstawy wymiaru renty, uważa się miesiąc kalendarzowy, w którym pracownik pozostawał w zatrudnieniu.

2. Nie uważa się za miesiąc zatrudnienia (ust. 1) miesiąca kalendarzowego, w którym pracownik pozostawał w zatrudnieniu, lecz przez okres dłuższy niż 5 dni:

1) pobierał zasiłki z ubezpieczenia społecznego z powodu choroby lub macierzyństwa albo

2) z powodu choroby własnej lub członka rodziny otrzymywał niepełne wynagrodzenie.

§ 3. Okres ostatnich 12 miesięcy zatrudnienia (§ 2 ust. 1) liczy się wstecz od miesiąca, w którym ustało zatrudnienie, a jeżeli zatrudnienie trwa nadal - od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o rentę, z tym że nie uwzględnia się niepełnego miesiąca, w którym ustało ostatnie zatrudnienie lub zgłoszono wniosek o rentę.

§ 4. Za okres kolejnych 2 lat zatrudnienia dowolnie wybranych przez zainteresowanego (§ 1 ust. 1 pkt 2) uważa się okres 24 kolejnych miesięcy zatrudnienia (§ 2 ust. 1) przypadających na okres ostatnich 10 lat zatrudnienia przed zgłoszeniem wniosku o rentę.

§  5.

1. Jeżeli pracownik był w ogóle zatrudniony krócej niż 12 miesięcy, ale co najmniej jeden miesiąc, wówczas za podstawę wymiaru renty przyjmuje się przeciętny miesięczny zarobek z faktycznego okresu zatrudnienia.

2. Jeżeli pracownik nie był zatrudniony nawet przez jeden miesiąc, za podstawę wymiaru renty przyjmuje się:

1) zarobek, jaki pracownik osiągnąłby na podstawie umowy o pracę, gdyby nie stał się inwalidą lub nie zmarł,

2) zarobek, jaki otrzymywali inni pracownicy tego zakładu pracy, zatrudnieni w tym samym lub podobnym charakterze i o podobnych kwalifikacjach w tym miesiącu zatrudnienia, w którym pracownik stał się inwalidą lub zmarł, jeżeli na podstawie umowy o pracę nie można ustalić zarobku.

§  6.

1. Dla osób, które uczęszczają lub uczęszczały do szkół przysposobienia zawodowego, partyjnych albo do szkół związków zawodowych (art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 dekretu), a które stały się inwalidami lub zmarły:

1) w okresie nauki lub niepodjęcia jeszcze zatrudnienia po ukończeniu nauki, za podstawę wymiaru renty przyjmuje się przeciętny miesięczny zarobek z okresów zatrudnienia przed skierowaniem do szkoły,

2) po ukończeniu nauki i podjęciu zatrudnienia, za podstawę wymiaru renty przyjmuje się na wniosek zainteresowanego przeciętny miesięczny zarobek albo z okresów zatrudnienia po ukończeniu nauki, albo z okresu wymienionego w § 1 ust. 1 pkt 2.

2. Dla osób uczęszczających do szkół przysposobienia zawodowego (art. 4 ust. 2 pkt 1 dekretu), które przed rozpoczęciem nauki nie były zatrudnione, oraz dla osób wykonujących pracę w zakładach pracy w związku z nauką zawodu (art. 4 ust. 2 pkt 3 dekretu) przyjmuje się za podstawę wymiaru renty najniższy podstawowy zarobek, jaki otrzymuje pracownik, który ukończył naukę danego zawodu.

§  7.

1. 1 Za zarobek, który stanowi podstawę wymiaru renty, uważa się przysługujący pracownikowi z tytułu zatrudnienia w danym miesiącu kalendarzowym całkowity bez jakichkolwiek potrąceń zarobek w gotówce i w naturze wraz z wszelkimi dodatkami, a więc: wynagrodzenie zasadnicze lub akordowe, dodatki funkcyjne, służbowe, specjalne, za wysługę lat i inne, premie, specjalne wynagrodzenia kwartalne dla górników, nagrody o charakterze stałym, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, bilansówki itp. oraz wszelkie wynagrodzenia w naturze, jak również ekwiwalent pieniężny tych wynagrodzeń.

2. Świadczenia pobierane w dłuższych odstępach czasu niż jeden miesiąc oblicza się w odpowiednim stosunku miesięcznym i dolicza się do tych miesięcy zatrudnienia (§ 2 ust. 1), za które świadczenia takie przysługują.

3. Przy równoczesnym zatrudnieniu w więcej niż jednym zakładzie pracy za podstawę wymiaru renty przyjmuje się łączny zarobek przysługujący pracownikowi z tytułu wszystkich równoczesnych zatrudnień.

4. 2 Nie uważa się za zarobek w szczególności kwot wypłacanych z tytułu zasiłków rodzinnych i zasiłków z ubezpieczenia społecznego z powodu choroby lub macierzyństwa, nagród o charakterze niestałym, wynagrodzeń za prace zlecone lub z tytułu umowy o dzieło, diet za wyjazdy służbowe, zwrotu poniesionych kosztów przejazdów, strawnego i noclegu, dodatku za rozłąkę, odszkodowania za zwolnienie z pracy bez zachowania ustawowego okresu wypowiedzenia, wypłat z funduszu zakładowego oraz udziału w części nadwyżki wynikającej z zatwierdzonego bilansu rocznego spółdzielni pracy.

§ 8. Wartość wynagrodzenia w naturze należnego pracownikowi przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru renty w wysokości ustalonej dla wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, a w razie braku takich danych - według zasad przyjętych dla wymiaru podatku od wynagrodzeń.

§  9.

1. Wysokość zarobków osiąganych przez pracownika w uspołecznionym zakładzie pracy ustala się na podstawie zaświadczenia tego zakładu pracy.

2. Wysokość zarobków pracownika zatrudnionego w nie uspołecznionym zakładzie pracy przyjmuje się na podstawie zarobków ustalanych dla wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

3. 3 Dla pracowników, za których opłaca się na ubezpieczenia społeczne składki ryczałtowe, podstawę wymiaru renty stanowi zarobek w gotówce ustalony dla wymiaru podatku od wynagrodzeń oraz wartość świadczeń w naturze (§ 8). Jeżeli zarobek nie podlega podatkowi od wynagrodzeń, podstawę wymiaru renty stanowi udowodniony zarobek w gotówce oraz wartość świadczeń w naturze.

§ 10. Jeżeli do ustalenia podstawy wymiaru renty przyjmuje się zarobki z okresu od Wyzwolenia do dnia 3 stycznia 1953 r., wówczas kwoty za okres do dnia 31 października 1950 r. w dawnych złotych przelicza się w stosunku za 100 zł dawnych 3 zł obecne, a następnie przelicza się zarobki z okresu:

1) od Wyzwolenia do dnia 31 grudnia 1948 r. na zasadach §§ 5 i 6 zarządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 24 maja 1949 r. w sprawie ustalania przeciętnego zarobku miesięcznego przy wymierzaniu rent i przeliczaniu zarobków sprzed dnia 1 stycznia 1949 r. (Monitor Polski Nr A-34, poz. 497 i Nr A-97, poz. 1151) oraz § 3 zarządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 18 maja 1953 r. w sprawie przeliczania zarobków sprzed dnia 4 stycznia 1953 r. i ustalania przeciętnego zarobku miesięcznego przy wymierzaniu rent (Monitor Polski Nr A-51, poz. 575),

2) od dnia 1 stycznia 1949 r. do dnia 3 stycznia 1953 r. na zasadach podanych w § 3 zarządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 18 maja 1953 r. (Monitor Polski Nr A-51, poz. 575).

§ 11. Za podstawę wymiaru renty przyjmuje się 500 zł:

1) gdy przeciętny miesięczny zarobek jest niższy niż 500 zł,

2) gdy wynagrodzeniem za prace są tylko świadczenia w naturze,

3) gdy ostatnie zarobki pracownika przypadają za okres przed Wyzwoleniem oraz

4) gdy brak jest w ogóle danych co do wysokości faktycznych zarobków.

§ 12. Jeżeli pracownik był zatrudniony przez okres dłuższy niż 12 miesięcy, lecz z przyczyn od niego niezależnych, potwierdzonych odpowiednimi dokumentami, nie może on sam lub - w razie jego śmierci - nie mogą członkowie jego rodziny przedstawić dokumentów dotyczących zarobków z 12 miesięcy zatrudnienia (§ 2 ust. 1), wówczas za podstawę wymiaru renty przyjmuje się przeciętny miesięczny zarobek z udowodnionych miesięcy zatrudnienia.

§ 13. 4 Za podstawę wymiaru renty rodzinnej przyjmuje się zależnie od wniosku zainteresowanego:

2) przeciętny miesięczny zarobek ustalony na zasadach rozporządzenia albo

3) podstawę wymiaru renty zmarłego nie mniej niż 500 zł.

§ 14. 5

1. Przy przyznawaniu rent starczych, inwalidzkich i rodzinnych na podstawie przepisów art. 87 - 90 dekretu podstawę wymiaru renty ustala się w myśl przepisów rozporządzenia według zarobków z okresów zatrudnienia przed dniem 1 lipca 1958 r.

2. Przy przyznawaniu rent osobom, które nie przedłożyły dowodów o zarobkach z okresów wymienionych w § 1, pobierającym do dnia 1 lipca 1958 r. renty na podstawie przepisów o świadczeniach emerytalnych i wypadkowych z ubezpieczenia społecznego, obliczone według grup zarobkowych, za podstawę wymiaru renty przyjmuje się kwoty podane w tabeli:

grupa zarobkowa	podstawa wymiaru renty
I i II	500 zł
III	540 zł
IV	650 zł
V	750 zł
VI	850 zł
VII	950 zł
VIII	rzeczywisty zarobek przyjęty do wymiaru renty przy zastosowaniu przepisów § 10

3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 2, przedłoży dowody o zarobkach z okresów wymienionych w § 1 i podstawa wymiaru renty obliczona od tych zarobków byłaby niższa niż podstawa określona w ust. 2, wówczas za podstawę wymiaru renty przyjmuje się podstawę określoną w ust. 2.

4. Osobom pobierającym dwie lub więcej rent z różnych tytułów i od różnych zarobków za podstawę wymiaru renty przyjmuje się najwyższą podstawę wymiaru jednej z rent. Nie dotyczy to zbiegu uprawnień do renty z tytułu własnej pracy i z tytułu pracy żywiciela.

5. Zmiana podstawy wymiaru renty dla osób wymienionych w ust. 1, 2 i 4 następuje po przedłożeniu przez zainteresowanego nie później niż w ciągu roku od daty wydania na podstawie art. 87-90 dekretu decyzji przyznającej rentę dowodów o wysokości zarobków z jednego z przypadających na czas przed 1 lipca 1958 r. okresów zatrudnienia wymienionych w § 1 ust. 1.

§ 15. Tracą moc przepisy §§ 15 - 21 zarządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 1 lipca 1954 r. w sprawie wykonania dekretu o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Monitor Polski Nr A-70, poz. 874).

§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1956 r.

1 § 7 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 1958 r. (Dz.U.58.26.113) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1958 r.

2 § 7 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 1958 r. (Dz.U.58.26.113) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1958 r.

3 § 9 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 1958 r. (Dz.U.58.26.113) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1958 r.

4 § 13 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 1958 r. (Dz.U.58.26.113) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1958 r.

5 § 14 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 1958 r. (Dz.U.58.26.113) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1958 r.

• Identyfikator: Dz.U.1956.59.280
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Obliczanie podstawy wymiaru renty.
• Data aktu: 22/11/1956
• Data ogłoszenia: 22/12/1956
• Data wejścia w życie: 22/12/1956, 01/07/1956