Austria-Polska. Konwencja Handlowa. Wiedeń.1933.10.11.

KONWENCJA HANDLOWA

między Polską a Austrją, podpisana w Wiedniu dnia 11 października 1933 r. ¹

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dn. 15 marca 1934 r. - Dz. U. R. P. Nr. 30, poz. 263).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

W dniu jedenastym października tysiąc dziewięćset trzydziestego trzeciego roku podpisana została w Wiedniu między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Związkowym Republiki Austriackiej konwencja handlowa wraz z aneksami A, B, C, D, E, F, protokółem końcowym, porozumieniem sanitarno-weterynaryjnem i dołączonym doń protokółem końcowym o następującem brzmieniu dosłownem;

Przekład.

KONWENCJA HANDLOWA

między Polską i Austrją, podpisana dnia 11 października 1933 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Prezydent Związkowy Republiki Austrjackiej w równym stopniu ożywieni pragnieniem ułatwienia rozwoju stosunków gospodarczych między Polską i Austrją, postanowili zawrzeć konwencję handlową i w tym celu wyznaczyli jako swych pełnomocników:

z jednej strony:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

P. Jana GAWROŃSKIEGO, Chargé d'Affaires Rzeczypospolitej Polskiej w Wiedniu;

P. Włodzimierza ADAMKIEWICZA, Doktora Praw, Naczelnika Wydziału w Ministerstwie Spraw Zagranicznych;

z drugiej strony:

Prezydent Związkowy Republiki Austrjackiej:

P. Engelberta DOLFUSSA, Doktora Praw, Kanclerza Związkowego,

którzy, po zakomunikowaniu sobie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  1.

Obywatele każdej z Wysokich Układających się Stron będą mogli w ramach i stosownie do warunków ustawodawstwa krajowego, które jest lub będzie w mocy, przybywać, podróżować, przebywać i osiedlać się na terytorjum drugiej Strony, lub je opuszczać w każdym czasie, bez jakichkolwiek ograniczeń innych, niż te jakim podlegają lub będą podlegali obywatele kraju najbardziej uprzywilejowanego.

Powyższe postanowienie nie upoważnia ich do domagania się zastosowania praw krajowców z powołaniem się na postanowienia traktatów istniejących w chwili wprowadzenia w życie niniejszej konwencji.

Rozumie się, że postanowienia te nie naruszają ustaw i przepisów każdej z Wysokich Układających się Stron, dotyczących dopuszczania i kontrolowania cudzoziemców. Wysokie Układające się Strony zgadzają się jednak na to, aby te ustawy i przepisy nie były stosowane w sposób wyłączający całe kategorie osób z korzyści wynikających z postanowień konwencji.

Rozumie się, że postanowienia niniejszej konwencji nie osłabiają postanowień będących obecnie w mocy lub tych, które mogą być wydane w przyszłości co do dopuszczania i zatrudniania pracowników i robotników cudzoziemskich na terytorjum każdej z Wysokich Układających się Stron i, że traktowanie kraju najbardziej uprzywilejowanego nie rozciąga się na traktaty, które zostały lub mogą być zawarte przez jedną z Wysokich Układających się Stron z trzeciemi Państwami w sprawie stosowania postanowień wyżej przytoczonych.

Artykuł  2.

Obywatele każdej z Wysokich Układających się Stron będą korzystali, na terytorjum Strony drugiej w ramach i stosownie do warunków ustawodawstwa, które jest lub będzie w mocy, z traktowania kraju najbardziej uprzywilejowanego w zakresie prawa posiadania, nabywania, zajmowania i odnajmowania wszystkich dóbr, ruchomości i nieruchomości i rozporządzania niemi w jakikolwiek sposób nie podlegając w żadnym z wyżej wymienionych wypadków opłatom, podatkom, bądź ciężarom jakiejkolwiek nazwy innym lub wyższym niż te, które są lub będą ustanowione dla własnych obywateli. Postanowienia te nie stanowią przeszkody do ewentualnego pobierania należnych opłat przy dokonywaniu formalności kupna nieruchomości.

Pod warunkiem wzajemności, obywatele każdej z Wysokich Układających się Stron nie będą mogli być poddawani traktowaniu mniej korzystnemu od własnych obywateli w dziedzinie zarządzeń o wywłaszczeniu na cele użyteczności publicznej, bądź sprawy publicznej, lub, gdy chodzi o zarządzenia wywłaszczeniowe dla celów obrony narodowej, albo bezpieczeństwa publicznego - traktowaniu mniej korzystnemu, aniżeli obywatele kraju najbardziej uprzywilejowanego.

Przez zarządzenie wywłaszczenia rozumie się wszelkie zarządzenia ogólne ograniczające, postanowienia i restrykcje dotyczące prawa własności, bądź użytkowania wszelkich dóbr, praw i interesów posiadanych legalnie.

Obywatele jednej z Wysokich Układających się Stron nie będą poddawani pod względem wysyłania zagranicę ich majątku ruchomego, jak również spadków, opłatom innym, bądź wyższym, niż obywatele kraju najbardziej uprzywilejowanego w wypadkach analogicznych.

Obywatele jednej z Wysokich Układających się Stron będą mieli na terytorium drugiej Strony wolny dostęp do sądów w ramach i stosownie do warunków ustawodawstwa krajowego, które jest lub będzie w mocy, zarówno dla dochodzenia jak i dla obrony ich praw we wszystkich szczeblach jurysdykcji ustanowionych przez prawo.

Będą oni mogli we wszystkich instancjach. posługiwać się adwokatami i wszelkiego rodzaju agentami uprawnionymi przez prawo miejscowe i będą mogli korzystać pod wszystkiemi temi względami z tych samych, praw i przywilejów, które są lub będą udzielone obywatelom własnym.

Co się tyczy kaucji judicatum solvi i bezpłatnej pomocy prawnej, sprawa ta uregulowana jest przez konwencje specjalne.

Artykuł  3.

Obywatele każdej z Wysokich Układających się Stron mogą w ramach i stosownie do warunków ustawodawstwa, które jest lub będzie w mocy wykonywać na terytorjum Strony drugiej na tych samych warunkach co własni obywatele wszystkie rzemiosła i zawody, których wykonywanie nie jest lub nie będzie zastrzeżone ustawowo dla własnych obywateli.

Artykuł  4.

Rozumie się, że postanowienia wymienione w artykułach poprzednich me uchylają w niczem ustaw, rozporządzeń i przepisów specjalnych w przedmiocie handlu, przemysłu, porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz wykonywalna pewnych rzemiosł i zawodów, jakie są czy będą w mocy w każdym z obu krajów i stosowane będą do wszystkich obcokrajowców.

Artykuł  5.

Obywatele każdej z Wysokich Układających się Stron nie będą na terytorjum drugiej strony uiszczali za osoby swe i mienie, jak również za wykonywanie wszelkich rodzajów handlu, przemysłu, rzemiosł i zawodów żadnego innego podatku, opłaty czy obciążenia jakiekolwiekby one były, innych lub wyższych niż te, które są pobierane od własnych obywateli.

Postanowienia te nie stoją na przeszkodzie pobieraniu w danym razie bądź tek zwanych opłat pobytowych, bądź opłat związanych z wypełnieniem formalności administracyjnych, przyczem rozumie się, że obywatele obu krajów będą pod tym względem korzystać z traktowania narówni z obywatelami kraju najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  6.

Obywatele każdej z Wysokich Układających się Stron będą wolni na terytorjum drugiej Strony od wszelkiej służby wojskowej w armji, gwardji lub milicji narodowej, i od wszystkich świadczeń bądź pieniężnych, bądź w naturze, zastępujących osobistą służbę wojskową.

Będą oni również wolni od wszelkich obowiązkowych czynności urzędowych, sądowych, administracyjnych lub municypalnych, z wyjątkiem opieki (kurateli) nad swymi współobywatelami, zarówno jak od wszelkich rekwizycyj lub danin wojskowych.

Wyjątek jednak stanowią obowiązki połączone z posiadaniem z jakiegokolwiek tytułu dóbr nieruchomych i ruchomych, jak również świadczenia wojskowe, do spełniania których mogą być powołani wszyscy właśni obywatele jako właściciele ziemscy lub dzierżawcy, lub jako właściciele nieruchomości lub ruchomości.

Artykuł  7.

Spółki akcyjne i inne spółki handlowe, przemysłowe, finansowe, ubezpieczeniowe, komunikacyjne i transportowe, które mają swoją siedzibę na terytorjum jednej z Wysokich Układających się Stron i tam są założone zgodnie z prawami krajowemi, będą uznane za prawnie istniejące na terytorjum drugiej Strony. Będą one tam miały wolny dostęp do sądów oraz prawo występowania w sądach, bądź w charakterze powoda, bądź pozwanego.

Dopuszczenie wymienionych spółek do wykonywania handlu lub przemysłu na terytorjum drugiej Układającej się Strony będzie uregulowane przez ustawy i przepisy, które obowiązują lub będą obowiązywały na tem terytorjum.

Istnieje zgoda między Wysokiemi Układającemi się Stronami co do tego by nie stwarzać przez udzielanie uprzedniego zezwolenia przeszkody do osiedlania się spółek, wykonujących czynności ogólnie dozwolone spółkom wszystkich innych krajów i aby nie cofać raz danego zezwolenia o ile nie zachodzi wykroczenie przeciwko ustawom i przepisom krajowym, wyłączając oprócz tego wszelką odmowę lub odwołanie oparte wyłącznie na współzawodnictwie gospodarczem.

Działalność spółek, założonych na podstawie ustawodawstwa jednej z Wysokich Układających się Stron, o ile jest ona wykonywaną na terytorium drugiej Strony będzie podlegać prawom i przepisom tej ostatniej. We wszystkich wypadkach spółki wyżej wymienione, będą korzystały po ich dopuszczeniu z tych samych praw, które są lub będą przyznane w tej dziedzinie spółkom o tym samym charakterze kraju najbardziej uprzywilejowanego.

Powyższe spółki nic będą płaciły na terytorium drugiej Strony z powodu wykonywania handlu i przemysłu żadnych podatków, należności, ani opłat innych, lub wyższych od tych, które są pobierane od spółek krajowych.

Spółki te będą mogły, w ramach i stosownie do warunków ustawodawstwa, które obowiązuje lub będzie obowiązywało w danym kraju, nabywać wszelkiego rodzaju majątek ruchomy i nieruchomy.

Artykuł  8.

Podatki wewnętrzne, pobierane na rachunek Państwa, gmin, lub korporacyj na terytorjum jednej z Wysokich Układających się Stron, które obciążają lub będą obciążały produkcję, wytwórczość, obieg lub spożycie jakiegokolwiek artykułu, nie dotkną pod żadnym pozorem produktów drugiej Strony w sposób silniejszy i bardziej krępujący niż produkty krajowe tego samego rodzaju, bądź w braku tych produktów, takież produkty kraju najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  9.

Produkty naturalne i wyroby pochodzące i przychodzące z terytorium celnego polskiego, wyliczone w taryfie, Lista A, dołączonej do niniejszej konwencji, będą dopuszczone przy ich imporcie do Austrii za opłatą ceł, oznaczonych w wymienionej taryfie lub ceł niższych, które Austrja może przyznać takim samym produktom jakiegokolwiek innego obcego państwa.

Produkty naturalne lub wyroby pochodzące i przybywające z obszaru celnego polskiego, inne, niż te, które umieszczone są w taryfie, aneks A, będą traktowane przy ich imporcie do Austrji na stopie kraju najbardziej uprzywilejowanego, co się tyczy ceł przywozowych, jak również wszystkich współczynników, dodatkowych opłat lub nadwyżek, których cła są lub mogą być przedmiotem.

Produkty naturalne i wyroby, pochodzące i przychodzące z Austrji, wyliczone w taryfie, aneks B, załączonej do niniejszej konwencji, będą dopuszczone przy ich imporcie na obszar celny Polski za opłatą ceł, oznaczonych w powyższej taryfie, lub ceł niższych, które Polska mogłaby przyznać takim samym produktom jakiegokolwiek obcego państwa.

Produkty naturalne i wyroby, pochodzące i przychodzące z Austrji, inne niż te, które są oznaczone w taryfie, aneks B, będą traktowane przy ich imporcie na obszar celny polski na stopie kraju najbardziej uprzywilejowanego, o ile chodzi o cła importowe, jak również o współczynniki, dodatkowe opłaty, lub nadwyżki, których cła są lub mogą być przedmiotem.

Z uwagi na zalecenia, konferencji w Stresie, Rząd Polski udzieli produktom austrjackim wyliczonym w załączonych Listach C i D, aż do wyczerpania kontyngentów tam wymienionych, możności korzystania z ceł preferencyjnych, oznaczonych w tych listach. Lista D odnosi się do nowej taryfy polskiej, która wchodzi w życie 11 października 1933 r. Obydwie Wysokie Układające się Strony porozumieją się co do daty, w której wyżej wymienione cła preferencyjne wejdą w życie.

Artykuł  10.

Przy eksporcie na terytorjum drugiej Układającej się Strony, nie będą pobierane cła wywozowe, bądź jakiekolwiek opłaty, inne lub wyższe, niż przy eksporcie tych samych towarów do jakiegokolwiek innego kraju.

Artykuł  11.

Każda z Wysokich Układających się Stron zobowiązuje się do niestosowania w handlu z drugą Stroną przy imporcie i eksporcie, traktowania innego, lub mniej przychylnego, niż to, które jest stosowane w odniesieniu do Państwa trzeciego. Zobowiązanie to obejmuje mianowicie stosowanie przepisów celnych, odprawy celnej, badanie i analizy towarów importowanych, opłatę odprawy ceł i należytości, jak również klasyfikację i interpretację taryfy celnej.

Wysokie Układające się Strony zobowiązują się do zakomunikowania sobie wzajemnie urzędów i władz, upoważnionych do dostarczania wszelkiego rodzaju informacyj, dotyczących zastosowania opłat, formalności itd.

Produkty, pochodzące z jakiegokolwiek kraju trzeciego i podlegające przeróbce przemysłowej na terytorjum jednej z Wysokich Układających się Stron, będą uważane przy imporcie na terytorjum drugiej Układającej się Strony, jako produkt kraju, gdzie przeróbka miała miejsce, pod warunkiem, że nadwyżka wartości, osiągniętej przez tę przeróbkę, bądź z racji dodanego surowca, bądź przez dokonaną pracę uszlachetniającą, odpowiadałaby co najmniej 50% wartości globalnej towaru przerobionego.

Artykuł  12.

Produkty austrjackie, zarówno naturalne, jak i wyroby, które będą wprowadzone do Polski tranzytem przez terytorjum innych krajów, oraz produkty polskie, zarówno naturalne, jak i wyroby, które będą wprowadzone do Austrji tranzytem przez terytorjum innych krajów, zarówno jak produkty naturalne i wyroby innych krajów, które będą wprowadzone tranzytem przez terytorjum jednej z Wysokich Układających się Stron na terytorium drugiej Strony, nie będą podlegały z chwilą ich importu cłom lub opłatom innym, bądź wyższym, niż gdyby one były importowane bezpośrednio z ich kraju pochodzenia przez granicę lądową, bądź przez jakikolwiek kraj trzeci.

Postanowienie to stosuje się zarówno do towarów, które przeszły tranzytem bezpośrednio, jak i do towarów, które w czasie tranzytu zostały przeładowane, przepakowane, lub magazynowanie pod warunkiem, aby we wszystkich tych wypadkach towary, pozostały pod opieką urzędów celnych, należących do krajów, przez które towary zostały przewożone, które to urzędy wystawią odpowiednie świadectwa.

Artykuł  13.

Aż do chwili, gdy będzie mgła być ustalona w stosunkach miedzy obu Wysokiemi Układającemi się Stronami zupełna wolność handlu, zakazy i ograniczenia importu i eksportu, które dla przyczyn na fury gospodarczej obowiązują lub obowiązywać bodą na terytorium celnem jednej z Wysokich Układających się Stron, będą mogły mieć zastosowanie do handlu Strony drugiej, tylko w tym wypadku, jeżeli zakazy te i ograniczenia dotyczyć będą wszystkich innych państw.

Artykuł  14.

Zobowiązania ustalone w poprzednim artykule nie mają zastosowania do zakazów lub ograniczeń następujących kategoryj, pod warunkiem jednakże, by one nie były stosowane w sposób stwarzający dowolną dyskryminację między krajami obcemi, gdzie istnieją te same warunki i aby nie stanowiły one ukrytego ograniczenia obrotów międzynarodowych:

1. Zakazy lub ograniczenia dotyczące bezpieczeństwa publicznego;

2. Zakazy lub ograniczenia wydane z pobudek moralnych lub humanitarnych;

3. Zakazy lub ograniczenia dotyczące handlu bronią, amunicją i materjałem wojennym lub w okolicznościach wyjątkowych wszelkiem innem zaopatrzeniem wojennem;

4. Zakazy lub ograniczenia wydane ze względów na ochronę zdrowia publicznego lub w celu zapewnienia ochrony zwierząt lub roślin przeciwko chorobom, owadom i pasorzytom szkodliwym, o ile sprawy te nie zostały uregulowane specjalnemi konwencjami;

5. Zakazy lub ograniczenia eksportu, mające na celu ochronę mienia narodowego w zakresie sztuki, historji lub archeologji;

6. Zakazy lub ograniczenia stosowane do złota, srebra, banknotów czyli pieniądza papierowego i papierów wartościowych;

7. Zakazy i ograniczenia, mające na celu rozciągnięcie na produkty zagraniczne systemu ustalonego wewnątrz kraju odnośnie do produkcji, handlu, przewozu i spożycia podobnych produktów krajowych;

8. Zakazy i ograniczenia, stosowane do produktów, które stanowią lub stanowić będą wewnątrz kraju w zakresie produkcji lub handlu przedmiot monopolów państwowych albo monopolów wykonywanych pod nadzorem państwa.

Artykuł  15.

Rozumie się, że nic w poprzednich dwóch artykułach nie narusza prawa obu Wysokich Układających się Stron do przedsięwzięcia w okolicznościach nadzwyczajnych i nienormalnych niezbędnych środków dla ochrony żywotnych interesów kraju.

Artykuł  16.

Jeżeli jedna z Wysokich Układających się Stron poddaje produkty kraju trzeciego wyższym cłom niż te, które stosowane są do tychże produktów Strony drugiej, lub jeżeli poddaje produkty kraju trzeciego zakazom i ograniczeniom przywozowym niestosowanym do tych samych produktów Strony drugiej, będzie ona mogła, w wypadku konieczności, uzależnić stosowanie niższych ceł przywozowych do produktów, pochodzących od Strony drugiej, lub ich dopuszczenie do wwozu, od przedstawienia świadectwa pochodzenia.

Wysokie Układające się Strony zobowiązują się czuwać nad tem, aby handlu nie utrudniać przez formalności niepotrzebne lub nadmierne opłaty przy wydawaniu świadectw pochodzenia.

Wzmiankowane świadectwa pochodzenia będą wydawane bądź przez władzę kraju pochodzenia, bądź przez właściwe izby handlowe lub rolnicze, niezależnie, od natury towarów.

Oba Rządy będą mogły się porozumiewać co do udzielenia stowarzyszeniom gospodarczym, innym niż wyżej wymienione, uprawnienia do wystawiania świadectw pochodzenia.

W wypadku gdyby świadectwa pochodzenia nie miały być wydawane przez władzę rządową, Rząd kraju importującego będzie mógł żądać, aby były one wizowane przez władze dyplomatyczne lub konsularne kompetentne w miejscu, z którego są wysyłane towary. Przesyłki pocztowe będą zwolnione od świadectwa pochodzenia, jeżeli będzie chodziło o przywóz nie mający charakteru handlowego.

Wysokie Układające się Strony zgadzają się podjąć na żądanie jednej z nich, rokowania na temat możliwości całkowitego zwolnienia przesyłek pocztowych od świadectw pochodzenia.

Artykuł  17.

Odnośnie do towarów, przy imporcie których Wysokie Układające się Strony czynią założnem traktowanie od pewnych warunków, dotyczących ich składu, stopnia czystości, jakości, stanu zdrowotności, strefy produkcji lub od innych warunków analogicznych, oba Rządy zbadają wspólnie, czy nie możnaby formalności kontroli granicznej uprościć przez okazywanie świadectw wystawianych przez władze lub instytucje kompetentne kraju eksportującego.

W tym wypadku Wysokie Układające się Strony zobowiązują się uwzględniać świadectwa analizy, dotyczące produktów naturalnych i wyrobów, zastrzegając sobie prawo poddania ich sprawdzeniu, które uwarunkuje sposób traktowania towaru.

Każdy z obu Rządów będzie miał obowiązek notyfikowania drugiemu wykazu instytucyj i laboratorjów oficjalnych, upoważnionych do wystawiania świadectw analizy.

W związku z powyższem oraz pragnąc dostosować się do postanowień art. 13 Międzynarodowej Konwencji Genewskiej o uproszczeniu formalności celnych z dnia 3 listopada 1923 r. Wysokie Układające się Strony zobowiązują się zawrzeć specjalne układy co do metod analizy, jakiemi mają posługiwać się instytucje i laboratoria oficjalne, co do rodzaju i charakteru prób, w celu określenia wymaganego stopnia czystości dla przywożonych produktów, aby nie doprowadzać do zakazu bezwzględnego.

Artykuł  18.

Porozumienie sanitarno - weterynaryjne, regulujące system importu i tranzytu zwierząt i produktów zwierzęcych, zawarte przez Wysokie Układające się Strony w dniu dzisiejszym stanowi integralną część niniejszej konwencji.

Artykuł  19.

Pod warunkiem reeksportu lub reimportu i z zastrzeżeniem niezbędnych środków kontroli, zarządzeń obowiązujących, oraz zdeponowania gwarancyj, przeznaczonych dla zabezpieczenia pobrania opłat, ewentualnie należnych zwolnienie z wszystkich opłat wwozowych i wywozowych będzie udzielane w granicach ustawodawstwa obowiązującego na:

a) artykuły przeznaczone do naprawy;

b) narzędzia, instrumenty, narzędzia mechaniczne, która przedsiębiorca, bądź firma handlowa jednej z Wysokich Układających się Stron eksponuje na terytorjum drugiej Strony, ażeby przedsięwziąć tam przy pomocy personelu roboty montażowe, próbne lub reparacje, bez względu na to czy powyższe przedmioty będą wysłane przez przedsiębiorstwo przewozowe, lub importowane przez sam personel;

c) oddzielne części maszyn, wysianych z jednego z obu krajów do drugiego dla dokonania tam prób;

d) towary (z wyjątkiem artykułów spożywczych), które są wystane na targi lub na wystawy;

e) pojazdy i skrzynie przewozowe, przekraczające granicę w celu przewożenia przedmiotów z terytorjum jednej z Wysokich Układających się Stron na terytorium drugiej, nawet wówczas, kiedy one wracają ponownie naładowane, gdziekolwiekby ładowanie miało miejsce, pod warunkiem wszakże, że nic będą one używane w międzyczasie do transportów wyłącznie wewnątrz kraju; przyczem ustalono, że każdy z tych dwóch sposobów transportu obejmuje akcesorja niezbędne do użytku podręcznego w czasie transportu i, że termin 6-cio miesięczny udzielony jest celem reeksportu;

f) próbki i wzory, zgodnie z międzynarodową konwencją o uproszczeniu formalności celnych podpisaną w Genewie dnia 3 listopada 1923 r. przyczem termin na reeksport oznaczony został na 12 miesięcy.

Przedmioty z metali cennych importowane przez komiwojażerów jako próbki pod warunkiem czasowego wpuszczenia, będą, na żądanie, wolne od obowiązkowego stemplowania, o ile zostanie dana dostateczna kaucja. O ile te przeróbki nie są re-eksportowane w oznaczonym terminie, zdeponowana kaucja przepada nie przesądzając ewentualnych innych sankcyj przewidzianych przez prawo.

Artykuł  20.

Kupcy, fabrykanci i inni przemysłowcy (zarówno jak i komiwojażerowie na ich usługach), którzy wykażą się przedstawieniem karty legitymacyjnej, wydanej przez kompetentne władze ich kraju, iż są uprawnieni w Państwie, gdzie mają swoje miejsce zamieszkania do wykonywania handlu lub przemysłu, i że uiszczają tam opłaty i podatki ustalone przez prawo, - będą mieli prawo dokonywania zakupów na terytorjum drugiej Wysokiej układającej się Strony u kupców, lub przemysłowców, zarówno jak w publicznych lokalach sprzedaży.

Będą oni mogli również przyjmować zamówienia nawet na podstawie próbek, u kupców, lub u innych osób, które dla swego handlu czy przemysłu używają towarów, odpowiadających tym próbkom. Nie będą oni poddani za czynności wyliczone w niniejszym artykule żadnym opłatom lub należytościom.

Postanowienia powyższe nie stosują się do przemysłu okrężnego, do kolportażu i do poszukiwania zamówień u osób, nie trudniących się ani przemysłem, ani handlem, i Wysokie Układające się Strony zastrzegają sobie w tym względzie całkowitą swobodę swego ustawodawstwa.

Kupcy lub przemysłowcy, zaopatrzeni w karty legitymacyjne, wyżej wymienione, zarówno jak i komiwojażerowie na ich usługach, będą mieli prawo posiadać przy sobie próbki lub wzory, ale nie towary.

Karty legitymacyjne będą zgodne z załączonym wzorem (Aneks B). Żadna wiza konsularna, ani inna nie będzie wymagana dla tych kart legitymacyjnych.

Postanowienia Międzynarodowej Konwencji o uproszczeniu formalności celnych, podpisanej w Genewie dnia 3 listopada 1923 r., będą stosowane do traktowania przy imporcie i przy reeksporcie próbek i wzorów. Pod tym względem, jak również co do każdej innej sprawy przewidzianej w niniejszym artykule, Wysokie Układające się Strony udzielą sobie wzajemnie traktowania kraju najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  21.

Obywatele jednej z Wysokich Układających się Stron, udający się na targi i wystawy na terytorium Strony drugiej dla wykonywania tam swego handlu - o ile będą mogli przedstawić kartę tożsamości według załączonego wzoru (Aneks F), wystawioną przez władze państwa, którego są obywatelami - traktowani tam będą wzajemnie, tak jak właśni obywatele.

Artykuł  22.

Wysokie Układające się Strony przyznają sobie wzajemnie wolność tranzytu poprzez swoje terytorja i zobowiązują się nie pobierać z tego tytułu żadnych opłat tranzytowych.

Wysokie Układające się Strony będą stosować się w kwestjach tranzytu do postanowień, zawartych w Statucie, stanowiącym część integralną konwencji o wolności tranzytu, podpisanej w Barcelonie dnia 20 kwietnia 1921 r.

W wypadku, gdy któryś z krajów graniczących z jedną z Wysokich Układających się Stron zamknie całkowicie granice dla ruchu bezpośredniego zarówno osób, jak i towarów, z tą Wysoką Układającą się Stroną, za wyjątkiem ruchu granicznego, wspomniana Wysoka Układająca się Strona nie będzie zobowiązana do udzielenia na tej zamkniętej granicy wolności tranzytu, przewidzianej niniejszym artykułem.

Austrja przyjmuje do wiadomości § 4 artykułu XXII Traktatu Ryskiego.

Artykuł  23.

Na kolejach żelaznych nie bodzie się czynić żadnej różnicy między obywatelami Wysokich Układających się Stron przy przewozie podróżnych bagaży i przesyłek pośpiesznych tak pod względem wysyłki, przewozu, cen przewozu, jako też opłat publicznych, związanych z przewozem.

Artykuł  24.

Towary nadawane do przewozu w Austrji, a mające być wysiane do Polski lub tranzytem przez Polskę z przeznaczeniem do kraju trzeciego, nie będą traktowane na polskich kolejach w równych warunkach mniej przychylnie w odniesieniu do wysyłki przewozu, cen przewozu i' opłat publicznych związanych z przewozem kolejowym, jak towary tego samego rodzaju nadawane do przewozu w Polsce i wysyłane w tym samym kierunku i na tym samym przebiegu. To samo postanowienie będzie miało zastosowanie na kolejach austriackich do towarów nadawanych do przewozu w Polsce i wysyłanych do Austrję lub w tranzycie przez Austrję do kraju trzeciego.

Zgodnie z ustępem poprzednim nie będą zatem obowiązywać następujące warunki, którym jedna z Układających się Stron podporządkuje stosowanie taryf kolejowych, zniżek przewozowych lub ulg dla wysyłek tego samego rodzaju, pochodzących z terytorjum drugiej Strony:

a) żądanie stwierdzenia kraju pochodzenia towaru lub takiej nazwy, na którą nie mógłby pretendować analogiczny towar drugiej Strony;

b) zobowiązanie sprowadzania towarów pewnemi linjami kolejowemi;

c) warunek przewozu złożonego drogą żelazną i drogą wodną;

d) obowiązek sprowadzania towarów przez drogi przemysłowe, prywatne bocznice kolejowe, lub pojazdy drogowe, jak również zakaz przeładunku;

e) żądanie by surowiec lub półfabrykat, przeznaczony do wyrobu towaru korzystającego z ulg, był wysyłany w całości lub części liniami krajowemi.

Natomiast zachowają ważność następujące warunki, od których uzależnione będzie stosowanie taryf kolejowych, ulgowych cen przewozu lub innych ulg dla wysyłek tego samego rodzaju, pochodzących z terytorjum Strony drugiej:

a) warunek spożycia wewnętrznego;

b) zobowiązanie dostarczenia pewnych minimalnych ilości w określonym terminie;

c) zobowiązania dostarczenia jednorazowo ilości towaru, wystarczającej dla pełnopociągowego ładunku lub określonej grupy wagonów;

d) ograniczenia zniżek taryf przewozowych do użytku mieszkańców zamieszkałych w gminach sąsiednich.

Artykuł  25.

Postanowienia artykułów 23 i 24 nie odnoszą się do ulg taryfowych przyznanych instytucjom dobroczynnym lub oświecenia publicznego albo transportom publicznej administracji bądź w wypadku przejściowe' klęski powszechnej, ani do ulg przyznanych urzędnikom publicznym lub przedsiębiorstw przewozowych, bądź przesyłkom przedsiębiorstw przewozowych.

Artykuł  26.

Wysokie Układające się Strony zgadzają się, iż taryfy bezpośrednie dla przewozu osób, bagaży, przesyłek pośpiesznych i towarów pomiędzy terytorjami Wysokich Układających się Stron, jak również dla przewoził pomiędzy terytorium jednej z Wysokich Układających się Stron i terytorjum państwa trzeciego, w tranzycie przez terytorium drugiej Wysokiej Układającej się Strony, winny być ustalone jak tylko okaże się rzeczywista tego potrzeba.

Kwestja, czy istotnie zachodzi rzeczywista potrzeba ustalenia taryfy bezpośredniej w ramach taryf obowiązujących dla przewozu osób, bagaży, przesyłek pośpiesznych i towarów, rozstrzygnięta zostanie stosownie do zdania administracji kolejowej, która ją wysunie.

Artykuł  27.

Wysokie Układające się Strony zobowiązują się przedsięwziąć w granicach swoich kompetencyj wszelkie środki dla usunięcia każdej przeszkody, jaka mogłaby powstać w pewnych wypadkach w odniesieniu do przewozów osób, bagaży, przesyłek pośpiesznych i towarów pomiędzy terytorjami jednej z Wysokich Układających się Stron a terytorium pań-siwa trzeciego poprzez terytorjum drugiej Wysokiej Układającej się Strony.

Wysokie Układające się Strony postarają się o uwzględnienie potrzeb bezpośredniego przewozu pomiędzy ich terytorjami oraz pomiędzy terytorium jednej z Wysokich Układających się Stron i państwem trzeciem poprzez terytorjum drugiej Wysokiej Układającej się Strony przez wprowadzenie bezpośrednich pociągów osobowych i towarowych i o postępowanie w duchu wzajemnej zgody w stosunku do kwestyj, dotyczących służby ruchu i przewozu.

Przy dostarczaniu wagonów, potrzeby wewnętrznych przewozów jak i eksportu na terytorjum drugiej Wysokiej Układającej się Strony będą w zasadzie traktowane według słuszności.

W szczególności przy dostarczaniu wagonów dla potrzeb eksportu, przeznaczonego dla drugiej Wysokiej Układającej się Strony, nie będzie się stosowało systemu mniej korzystnego niż przy dostarczaniu wozów dla potrzeb eksportu przeznaczonego dla Państw trzecich.

Artykuł  28.

Obywatele, ich majątek oraz okręty, każdej Z Wysokich Układających się Stron będą traktowane przez drugą Stronę w portach i we wszystkiem, co dotyczy żeglugi morskiej wogóle w ten sam sposób, jak właśni obywatele, ich mienie i okręty, lub państwa najbardziej uprzywilejowanego. Kabotaż zastrzeżony jest dla bandery narodowej.

Świadectwa pojemności statków jednej z Wysokich Układających się Stron będą przyjmowane przez władze drugiej, bez poddawania ich nowym badaniom w szczególności co do obliczenia opłat, jednak pod warunkiem, aby przepisy pojemnościowe, obowiązujące w państwie, w którem świadectwo było wystawione, były uznane za równoznaczne z przepisami pojemnościowemi drugiego państwa.

Artykuł  29.

Wysokie Układające się Strony zgadzają się podjąć, gdy tylko będzie to możliwe, rokowania w sprawie zawarcia układu o ubezpieczeniach społecznych obywateli obu krajów.

Artykuł  30.

Traktowanie według klauzuli największego uprzywilejowania, przewidziane w artykułach poprzednich, nie stosuje się do:

a) przywilejów, które są lub mogłyby być w przyszłości udzielone przez jedną z Wysokich Układających się Stron dla ułatwienia obrotu pogranicznego z krajem sąsiadującym w strefie nie przekraczającej 15 kilometrów z jednej i drugiej strony granicy;

b) tymczasowego systemu celnego, ustalonego między polskim Górnym Śląskiem, a Śląskiem niemieckim, przez konwencję niemiecko - polską w sprawie Górnego Śląska, podpisaną w Genewie dnia 15 maja 1922 r.

c) przywilejów, ulg, lub immunitetów, które Polska udzieliła lub miałaby udzielić krajom bałtyckim, jako to: Łotwie, Estonji, Litwie i Finlandji, o ile nie udzieliła ich także innemu państwu.

Rozumie się wszakże, że przywileje przyznane przez Polskę powyżej wymienionym krajom, nie mogą przekraczać przywilejów przyznanych na takie same towary austrjackie zgodnie z art. 9;

d) osobnych klauzul traktatów, zawartych między jedną z Wysokich Układających się Stron, a Państwem trzeciem, dla wyrównania opodatkowania krajowego i zagranicznego, celem określenia suwerenności obu krajów w przedmiocie nakładania obciążeń, a mianowicie dla uniknięcia podwójnego opodatkowania.

Artykuł  31.

Spory, które mogłyby wyłonić się między Wysokiemi Układającemi się Stronami, co do wykładni lub zastosowania niniejszej konwencji taryf i innych załączonych do niej dokumentów, oraz protokółu końcowego, a które nie mogłyby być rozstrzygnięte w drodze dyplomatycznej, będą poddane Trybunałowi Arbitrażowemu.

Trybunał Arbitrażowy będzie składne się ż trzech członków, z których po jednym wyznaczy każda z Wysokich Układających się Stron w terminie trzech miesięcy od chwili zgłoszenia przez jedną z Wysokich Układających się Stron pod adresem drugiej żądania ustanowienia Trybunału Arbitrażowego, trzeciego zaś, który będzie przewodniczącym, wyznaczą wspólnie obie Wysokie Układające się Strony, z pośród obywateli trzeciego państwa. W wypadku, gdyby Wysokie Układające się Strony nic mogły dojść do porozumienia co do osoby przewodniczącego, Prezydent Republiki Szwajcarskiej będzie proszony o uskutecznienie tego mianowania.

Gdy zajdzie potrzeba Strony ułożą zapis określający przedmiot sporu i tryb postępowania.

Orzeczenie arbitrów będzie miało moc obowiązującą.

W razie, gdyby jedna z Wysokich Układających' się Stron podała w wątpliwość kompetencję Trybunału Arbitrażowego co do osądzenia poszczególnego wypadku, postępowanie arbitrażowe zostanie zawieszone, a każda z Wysokich Układających się Stron będzie miała możność poddać sprawę kompetencji Stałemu Trybunałowi Sprawiedliwości Międzynarodowej w Hadze.

Artykuł  32

Rząd Polski, któremu zostało powierzone prowadzenie spraw zagranicznych Wolnego Miasta Gdańska w myśl art. 104 Traktatu Wersalskiego i artykułów 2 i 6 Konwencji Paryskiej między Polską i Wolnem Miastem Gdańskiem z dnia 9 listopada 1920 r., zastrzega sobie prawo oświadczenia, że Wolne Miasto jest Stroną Układającą się w niniejszym traktacie i że przyjmuje obowiązki oraz nabywa prawa z niego wypływające.

Zastrzeżenie to nie dotyczy tych postanowień niniejszego traktatu, które Rzeczpospolita Polska zawiera w stosunku do Wolnego Miasta Gdańska, zgodnie ze swojemi prawami, wypływającemi z odnośnych traktatów.

Artykuł  33

Niniejsza konwencja będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie możliwie jak najprędzej.

Wejdzie ona w życie piętnastego dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.

Z chwilą wejścia w życie niniejszej konwencji, konwencja handlowa między Republiką Austrjacką a Polską, podpisana w dniu 25 września 1923 r. przestanie działać.

Konwencja niniejsza pozostanie w mocy do dnia 15 października 1934 r.

Jeżeli wypowiedzenie przez jedną z Wysokich Układających się Stron nie nastąpi przynajmniej na 3 miesiące przed datą, konwencja niniejsza będzie przedłużona w drodze milczącej zgody i pozostanie w mocy aż do wypowiedzenia jej przez jedną z Wysokich Układających się Stron.

W tym ostatnim wypadku konwencja niniejsza przestanie działać w 3 miesiące po dacie wypowiedzenia.

Na dowód czego odnośni pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję i wycisnęli na niej swoje pieczęcie.

Sporządzono w Wiedniu w dwóch egzemplarzach, dnia 11 października 1933 r.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  ²

grafikaPROTOKÓŁ KOŃCOWY.

do Artykułu 2.

Niezależnie od postanowień Art. 2 ust. 1 rozumie się, że w granicach, w jakich obywatele jednej z Wysokich Układających się Stron są przy nabywaniu nieruchomości na terytorium Strony drugiej, zmuszeni do uzyskania uprzedniego pozwolenia, nabycie nieruchomości przez obywateli tej ostatniej Strony na terytorjum Strony pierwszej może być również poddane systemowi uprzednich pozwoleń zgodnie z obowiązującemi ustawami.

Wysokie Układające się Strony zgadzają się, że wyrażenie "opłaty związane z dopełnieniem formalności przy nabyciu nieruchomości" oznacza opłaty, które według odnośnego ustawodawstwa byłyby pobierane przy wydawaniu uprzednich zezwoleń wymaganych w celu nabycia nieruchomości przez cudzoziemców.

Rozumie się, że postanowienia ustępów 5 - 7 Art. 2 nie przesądzają w niczem pełnego stosowania Traktatu o wzajemnych stosunkach sądowych z dnia 19 marca 1924 r.

do Artykułu 3.

Rozumie się, że o ile przez ustawodawstwo obu krajów wymagany jest dla dopuszczenia obywateli do wykonywania przemysłu lub handlu podobnie jak zawodów lub rzemiosła warunek wzajemności, to warunek ten w odniesieniu do obywateli obu Wysokich Układających się Stron uważać należy za dopełniony.

do Artykułu 9.

Jeżeli po wejściu w życie niniejszej konwencji wyniki, spodziewane przez Układające się Strony albo przez jedną z nich nie zostaną osiągnięte, bądź to z powodu zarządzeń natury gospodarczej, wydanych przez jedną z Wysokich Układających się Stron, bądź na skutek niekorzystnego rozwoju położenia gospodarczego lub finansowego, bądź z jakiegokolwiek innego powodu, Strona Układająca się, która uważałaby za konieczne zmienić i uzupełnić niniejszą konwencję, będzie mogła zażądać od drugiej niezwłocznego podjęcia rokowań w tym przedmiocie.

Jeżeli rokowania te w ciągu miesiąca od daty zgłoszenia owego żądania nie doprowadzą do zadawalającego rezultatu Strona, która uważać się będzie za pokrzywdzoną, będzie mogła wypowiedzieć niniejszą konwencję z leni, że przestanie ona działać w miesiąc po wypowiedzeniu.

Od chwili wejścia w życie postanowień, przewidzianych w art. 9 ustęp 5, postanowienia ustępu 1 będą miały zastosowanie w szczególności, jeżeliby Polska udzieliła państwom trzecim zniżki celne o charakterze naruszającym przyznane Austrji traktowanie preferencyjne albo jeżeli ustępstwa udzielone przez Polskę w listach "C" i "D" nie zapewniłyby wykorzystania ustalonych kontyngentów.

do Artykułu 11 i 16.

Wysokie Układające się Strony będą uwzględniały świadectwa wystawiane przez właściwe Izby Handlowe, stwierdzające wysokość odsetek w myśl ostatniego ustępu artykułu 11.

We wszystkich wypadkach, w których jeden z obu Rządów powiadomi drugi, że przy wydawaniu powyższych świadectw zdarzają się wypadki, Rząd, do którego zażalenie zostanie skierowane, spowoduje niezwłocznie osobne dochodzenie w sprawie zarzuconych faktów i zakomunikuje jego wynik żalącemu się Rządowi; w danym wypadku podejmie on wszelkie zarządzenia leżące w zakresie jego władzy, aby zapobiec powtarzaniu się takich nadużyć.

do Aneksu A.

do poz. 55-c 2.

Zastosowanie cła ulgowego 13 koron złotych będzie miało miejsce tylko w wypadku clenia na targu centralnym bydła rzeźnego w St. Mara.

do poz. 64-a.

Kontyngent korzystający z cła ulgowego winien być wykorzystywany w równych częściach kwartalnych.

do poz. 96-a.

Clenie świń bitych wagi powyżej 90 kg, oczyszczonych i odartych z tłuszczu, po stawce ulgowej może mieć miejsce tylko w Urzędzie Celnym Wien-Grossmarkthalle.

Ta ulga celna będzie miała zastosowanie do przywozu pochodzenia polskiego tylko tak długo, jak długo w mocy będzie analogiczna ulga dla wszystkich ras względnie ras, określonych w umowach handlowych, zawartych z innemi państwami.

do poz. 96-c.

Kontyngent korzystający z cła ulgowego będzie mógł być wykorzystany w rozmiarze 200 q kwartalnie. Ilości niewykorzystane w jednym kwartale nie będą mogły być przenoszone na okres następny. Kontyngenty będą obliczone według kwartałów roku kalendarzowego.

Na okres od wejścia w życie konwencji do początku pierwszego kwartału kalendarzowego kontyngent zostanie obliczony pro rata temporis.

do poz. 55 i 56.

Wysokie Układające się Strony dołożą starań, by koła zainteresowane obu krajów zawarły układ regulujący zasadnicze warunki odnośnie dostaw kierowanych do Wiednia, który to układ zostanie przedstawiony obu Rządom do zatwierdzenia. W wypadku gdyby taki układ nie doszedł do skutku lab gdyby zainteresowane koła układ taki rozwiązały, oba Rządy same ułożą się co do kwestii warunków normalnych. W wypadku nieprzestrzegania warunków obowiązujących oba Rządy będą mogły wykluczyć czasowo lub ostatecznie od dostaw na targi bydlęce osoby, które nie przestrzegały istotnych postanowień warunków normalnych.

do poz. 97.

Co do określenia pojęcia względnie przepisów dotyczących składu pewnych gatunków kiełbas polskich będą stosowane następujące zasady;

a) kiełbasa krakowska (Krakauerwurst): 90% wieprzowiny albo cielęciny peklowanej, pokrajanej na kawałki wielkości orzecha i 10% wołowiny gatunku "Rindfleischbrät Ietzter Qualität nadzianych do jelit cienkich lub grubych jelit wołowych, względnie do jelit cienkich końskich, gotowany 1¹/₂ godziny i wędzonych od 2 do 3 godzin;

b) trwała kiełbasa polska (polnische Dauerwurst): 60% wołowiny i 40% wieprzowiny oraz tłuszczu, gotowanych i wędzonych w temperaturze wysokie:, także pieczonych, nadzianych do cienkich jelit końskich.

Wszystkie inne gatunki kiełbas pochodzenia polskiego, będą pod względem taryfowym traktowane tak samo jak odpowiednie gatunki kiełbas innego pochodzenia zagranicznego. Sarno pochodzenie surowców użytych nie będzie stanowiło powodu do dyskryminacji.

do poz. 295 uw. 2.

Wymieniona w tej uwadze ilość ustalona zostaje dla importu z Polski do Austrji na 10.000 q dla towarów stolarskich pierwszej, drugiej i trzeciej klasy asortymentu polskiego o szerokości powyżej 17 cm i długości powyżej 4 metrów oraz dla drzewa świerkowego pierwszej klasy asortymentu polskiego.

W wypadku gdyby Rząd austriacki udzielił przemysłowi meblarskiemu kontyngentu towarów przeznaczonych dla stolarni, przywóz ich pochodzenia polskiego będzie uwzględniony w tym samym stosunku co dotąd.

do Aneksu B.

do T. poz. 280.

Wina pochodzenia austrjackiego korzystać będą ze wszystkich ulg taryfowych, które mają lub będą miały zastosowanie do analogicznych rodzajów win, pochodzących z krajów trzecich.

Regionalne nazwy win, wzięte od miejscowości geograficznych, leżących na terenie Republiki austriackiej będą korzystać w Polsce - pod warunkiem dostosowania się do obowiązujących przepisów prawnych - z tej samej ochrony, jaka im przysługuje w Austrji.

do T. poz. 821, uwaga 7.

Przewidziana w taryfie opłata dodatkowa za znaki wodne nie będzie pobierana jeżeli znaki te stanowić będą marki fabryczne lub handlowe nie wpływając bynajmniej na podwyższenie jakości.

do T. poz. 837, 1.

Ilustracje do żurnali mód, opatrzone w tekst objaśniający w języku polskim, sprowadzone z Austrji dla zestawów żurnali mód będą wpuszczone bez cła w myśl uwagi 1 na skutek podań wnoszonych w każdym wypadku do polskiego Ministerstwa Skarbu. Polskie Ministerstwo Skarbu będzie udzielać pozwolenia na podstawie próbek, które winny mu być dostarczone.

do T. poz. 985, uwaga 1.

Stawka 80 zł od 100 kg, której zastosowanie uzależnione jest od osobnego pozwolenia Ministerstwa Skarbu będzie na prośbę fabryk papieru stosowana do tkanin drucianych, wymienionych w tej uwadze a przeznaczonych dla przemysłu papierniczego.

do T. poz. 1027.

Przy cleniu pieców z blachy żelaznej z dodatkami ze zwykłych materiałów, zbiorniki metalowe pospolite dla płynnych materjałów palnych, jeżeli nie przekraczają 50% całkowitej wagi pieców, nie będą brane pod uwagę.

do T. poz. 1100.

Motory elektryczne dla elektrycznych pomp głębinowych przywożone oddzielnie, będą clone według poz. 1099 taryfy celnej.

do grup 67, 68, 69 i 73.

Maszyny zaliczone do tych pozycyj, a w Polsce niewyrabiane będą clone - pod warunkami przewidzianemi w osobnem porozumieniu - po cle ulgowem, które nie będzie wyższe nad 20% cła autonomicznego.

do T. poz. 1258.

Sztuczna biżuterja wiedeńska korzystać będzie pod względem celnym z tego samego traktowania, co sztuczna biżuterja czeskosłowacka i francuska.

Do Aneksu D.

do T. poz. 671, 4,

Stawka 50 złotych od 100 kg, której zastosowanie uzależnione jest od osobnego pozwolenia Ministerstwa Skarbu będzie na prośbę polskich fabryk papieru stosowaną do tkanin technicznych zaleczonych do powyższej pozycji, o ile tkaniny te będą przeznaczone dla fabryk papieru.

Sporządzono w Wiedniu, w podwójnym egzemplarzu dnia 11 października 1933 r.

POROZUMIENIE.

sanitarno - weterynaryjne między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrjacką.

Artykuł  1.

Obrót zwierzętami (jednokopytowemi, przeżuwającemi, świniami i drobiem), częściami zwierząt, przetworami i produktami surowemi pochodzenia zwierzęcego, jak również przedmiotami, mogącemi służyć jako przenośniki zaraźliwej choroby zwierzęcej, z obszaru jednej ze Stron Układających się na lub przez obszar drugiej Strony, będzie polegał przepisom sanitarno - weterynaryjnym obu Stron, o ile obecne porozumienie nie przewiduje przepisów specjalnych.

Artykuł  2.

Obrót ten może być ograniczony do kilku punktów granicznych i poddany kontroli weterynaryjnej państwowej kraju, ma obszar którego odbywa się przywóz lub przez który przewóz ma miejsce.

Artykuł  3.

Przy obrocie zwierząt z obszaru Jednej z Układających się Stron na lub przez obszar drugiej Strony potrzebne będzie świadectwo pochodzenia wystawione przez właściwą władzę lokalną.

Świadectwo to będzie sporządzone w sposób, umożliwiający dokładne stwierdzenie pochodzenia zwierząt.

Świadectwo pochodzenia winno zawierać: miejsce pochodzenia, ilość, rodzaj, dokładny opis zwierząt wraz ze znakami szczególnemi, jak również stację załadowania i miejsce przeznaczenia.

Świadectwo to winno zawierać zaświadczenie państwowego lub przez państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego, stwierdzające, że zwierzęta są zdrowe i że gmina pochodzenia, jak również miejscowości, przez które zwierzęta doprowadzone zostały do miejsca zawagonowania na kolej żelazną, były wolne w chwili wysiania zwierząt od chorób zaraźliwych, podlegających obowiązkowemu zgłaszaniu przenoszących się na zwierzęta objęte świadectwem, z wyjątkiem gruźlicy.

W wypadku, gdy chodzi o wywóz zwierząt wrażliwych na:

a) księgosusz, zarazę płucną bydła rogatego i zarazę stadniczą,

b) pryszczycę, nosaciznę, zarazę i pomór świń i ospę owczą,

c) cholerę drobiu i pomór kur,

winno być nadto zaświadczone, że powyżej wymienione choroby nie zostały stwierdzone ani w miejscu pochodzenia, ani w gminach sąsiednich dla chorób pod literą:

a) w ciągu ostatnich 6 miesięcy, z wyjątkiem świń, dla których termin zmniejszony jest do 40 dni,

b) w ciągu ostatnich 40 dni,

c) w ciągu ostatnich 30 dni.

W wypadku, gdy chodzi o wywóz zwierząt wrażliwych na niedokrwistość zakaźną koni, winno być nadto zaświadczone, że władzom lokalnym nie było wiadome istnienie tej choroby w miejscu pochodzenia ani w czasie wysyłki, ani w ciągu ostatnich 6 miesięcy.

Dla jednokopytowych i bydła rogatego świadectwa winny być indywidualne; dla owiec, kóz, świń, jak również dla drobiu dopuszczalne są świadectwa zbiorowe, które winny się odnosić do zwierząt tego samego gatunku, wysyłanych do jednego mielca przeznaczenia i należących do tego samego transportu.

Ważność świadectw jest ustalona na 10 dni. W razie, gdyby ten termin upłynął w czasie przewozu, w celu przedłużenia świadectwa na dalsze 10 dni, zwierzęta winny być poddane ponownemu badaniu przez państwowego lekarza weterynaryjnego lub specjalnie w tym celu upoważnionego przez państwo. Wynik badania winien być zaznaczony na świadectwie.

Jeśli termin upływa w czasie przewozu przez obszar państwa trzeciego, ważność świadectw winna być uważana za przedłużoną aż do przybycia zwierząt na granicę kraju przeznaczenia.

Przed zawagonowaniem zwierzęta winny być poddane badaniu państwowego lekarza weterynaryjnego lub specjalnie w tym celu upoważnionego przez państwo. Wynik badania winien być zaznaczony na świadectwie.

Artykuł  4.

Stwierdzenie wścieklizny psów i kotów w gminie pochodzenia nie przeszkodzi wydaniu świadectwa pochodzenia i zdrowia przewidzianego w artykule 3.

Stwierdzenie świerzbu u owiec i kóz nie stanie na przeszkodzie wydaniu świadectwa dla jednokopytowych i vice versa.

Artykuł  5.

Przy obrocie częściami zwierząt, przetworami i produktami surowemi pochodzenia zwierzęcego, jak również przedmiotami, które mogłyby być przenośnikami zaraźliwej choroby zwierzęcej z obszaru jednej z Układających się Stron na lub przez obszar drugiej Strony, będzie potrzebne świadectwo pochodzenia, wydane przez właściwą władzę lokalną, które prócz dokładnego opisu towaru, jego miejsca pochodzenia i przeznaczenia, winno zawierać również zaświadczenie, wydane przez państwowego lekarza weterynaryjnego lub specjalnie w tym celu upoważnionego przez państwo, że w miejscu pochodzenia nie stwierdzono żadnej zaraźliwej choroby zwierzęcej.

Mięso świeże, chłodzone, mrożone lub konserwowane innemi sposobami, tłuszcze zwierzęce, szmalec oraz wszystkie przetwory mięsne, przeznaczone do spożycia ludzkiego, winny nadto być zaopatrzone w świadectwo wydane przez państwowego lekarza weterynaryjnego lub specjalnie w tym celu upoważnionego przez państwo, stwierdzające, że zwierzęta, z których one pochodzą, były poddane ubojowi w rzeźni publicznej lub eksportowej pod stałym nadzorem lekarza weterynaryjnego, że były przed ubojem i po uboju zbadane przez lekarza weterynaryjnego, i że mięso zostało uznane za zdrowe i zdatne do spożycia.

Mięso świeże lub chłodzone winno być oznakowane pieczęcią państwowego lekarza weterynaryjnego lub specjalnie upoważnionego przez państwo, w celu zapewnienia, że było uznane za zdatne do spożycia bez zastrzeżeń. Pieczęcie, któremi mięso jest oznakowane winny być również umieszczone na świadectwach zdrowia.

Dla mięsa wieprzowego lub wyrobów z mięsa wieprzowego, pochodzących z Polski, świadectwo stwierdzi również, że badanie trychinoskopijne było przeprowadzone z wynikiem negatywnym.

Świadectwo winno nadto stwierdzić, że mięso konserwowane lub przerobione nie zawiera żadnej substancji, której użycie jest zakazane przez przepisy kraju przeznaczenia.

W celu wykonania kontroli weterynaryjnej w chwili przywozu mięsa świeżego lub przerobionego należy stosować przepisy kraju przeznaczenia, odnoszące się do wszystkich państw, a więc również do państw, z któremi państwo przeznaczenia zawarło konwencję sanitarno - weterynaryjną.

Artykuł  6.

Transporty, które nie odpowiadają powyższym wymaganiom, jak również zwierzęta, które w chwili przekroczenia granicy lub po przekroczeniu zostaną uznane za dotknięte lub podejrzane o jedną z chorób zaraźliwych, nadto zwierzęta, które były przewożone ze zwierzętami choremi lub podejrzanemi o chorobę, będą poddane przepisom sanitarno - weterynaryjnym. Zwierzęta rzeźne będą w każdym razie natychmiast poddane ubojowi na koszt strony zainteresowanej w miejscu przeznaczenia lub, jeśliby to było niemożliwe, w rzeźni wyznaczonej przez władzę weterynaryjną. Co do mięsa i produktów, pochodzących ze zwierząt poddanych ubojowi w ten sposób, stosowane jest postępowanie obowiązujące w stosunku do zwierząt krajowych, dotkniętych lub podejrzanych o te same choroby.

Graniczny lekarz weterynaryjny oznaczy na świadectwie pochodzenia i zdrowia przyczynę powziętych zarządzeń, dotyczących danych transportów, i podpisze swoje oświadczenie. Świadectwo wraz z protokółem, dotyczącym stwierdzonych okoliczności, przedłoży on swej centralnej władzy weterynaryjnej, która zawiadomi o tem centralną władzę weterynaryjną kraju pochodzenia.

W razie stwierdzenia chorób zaraźliwych po przekroczeniu granicy, urzędujący lekarz weterynaryjny sporządzi protokół, którego odpis prześle centralnej władzy weterynaryjnej państwa pochodzenia.

We wszystkich wypadkach, przewidzianych w tym artykule, delegat weterynaryjny, ewentualnie wyznaczony przez drugą Stronę Układającą się (artykuł 10), winien być natychmiast i bezpośrednio zawiadomiony w najkrótszej drodze.

Artykuł  7.

W razie stwierdzenia księgosuszu na obszarze jednej z Układających się Stron druga Strona będzie miała prawo zabraniać lub ograniczać - tak długo, jak trwa niebezpieczeństwo zarażenia, - przywóz i przewóz zwierząt przeżuwających, świń, produktów pochodzenia zwierzęcego i w ogólności wszelkich produktów, mogących służyć jako przenośniki zarazy.

Artykuł  8.

Jeśli wskutek obrotu zwierzętami i surowcami pochodzenia zwierzęcego zaraźliwa choroba zwierzęca podlegająca obowiązkowi zgłoszenia w kraju przywożącym, została przeniesiona z obszaru jednej z Układających się Stron na obszar drugiej, lub też grasuje w sposób groźny na obszarze jednej Strony,- druga Strona będzie miała prawo zabraniania na tak długo, dopóki będzie trwało niebezpieczeństwo zarazy, przywozu i przewozu z obszarów objętych lub zagrożonych zwierząt wrażliwych na zarazę, jak również produktów surowych pochodzenia zwierzęcego i przedmiotów, mogących służyć jako przenośniki zarazy.

Przy stwierdzeniu zarazy płucnej te same zarządzenia mogą być nakazane dla przywozu i przewozu bydła rogatego, części zwierząt pochodzenia bydlęcego i innych przedmiotów, mogących być przenośnikami zarazy, jak również przy stwierdzeniu zarazy stadniczej przy przywozie i przewozie jednokopytowych, nawet w wypadku gdyby te choroby zaraźliwe nie miały charakteru groźnego.

Te ograniczenia i zakazy będą mogły odnosić się tylko do obszarów objętych chorobą, jak i do obszarów z niemi graniczących. Jako obszary będą uważane w Polsce powiaty, a w Austrji okręgi polityczne.

Zakazy i ograniczenia przywozu i przewozu nie będą mogły być wydawane w przypadkach sporadycznych wąglika, szelestnicy, zarazy dziczyzny i bydła rogatego, wścieklizny, o trelu, nosacizny, różycy świń i gruźlicy.

Czasokres trwania niebezpieczeństwa zarazy przy chorobach wymienionych w artykule 3 wiersz a, b, c, z wyjątkiem księgosuszu, zostanie ograniczony do czasokresów przewidzianych w tymże artykule. Czasokres ten będzie obliczany od dnia urzędowego zawiadomienia o wygaśnięciu zarazy.

W wypadku, gdyby choroba zaraźliwa wykazywała tendencję objęcia obszarów szerszych lub miałaby charakter bardzo groźny, zarządzenia powyżej wymienione będą mogły być rozszerzone na obszary administracyjne większe.

Artykuł  9.

O ile chodzi o produkty jednej z Układających się Stron i o ile transporty pochodzą z obszarów nie-zamkniętych, przewóz zwierząt, części zwierząt, przetworów i produktów surowych pochodzenia zwierzęcego, jak również wogóle przedmiotów, mogących stać się przenośnikami zaraźliwej choroby zwierząt jest, stosownie do zasad ustalonych dla przewozu podobnych transportów, przyjęty pod warunkiem, że w wypadku, gdy chodzi o przewóz zwierząt i mięsa świeżego lub produktów surowych pochodzenia zwierzęcego, kraj przeznaczenia weźmie na siebie zobowiązanie nieodesyłania w żadnym wypadku wymienionych transportów.

W razie gdyby przewóz wymagał przewiezienia przez inne kraje, pozwolenie przewozu będzie musiało być w każdym razie uzyskane od poszczególnych krajów tranzytowych.

Artykuł  10.

W celu stosowania tego porozumienia Układające się Strony zastrzegają sobie prawo wysyłania, za uprzedniem zawiadomieniem delegatów do drugiego państwa lub umieszczania ich tam na stałe. Obie Strony polecą swym władzom udzielać pomocy i potrzebnych informacyj delegatom weterynaryjnym drugiej Strony na ich żądanie, skoro tylko wykażą się oni swemi funkcjami w myśl umowy między obiema władzami centralnemi.

Artykuł  11.

Każda z Układających się Stron zobowiązuje się wydawać co najmniej pierwszego i piętnastego każdego miesiąca biuletyn o stanie chorób zaraźliwych zwierzęcych. Z chwilą ogłoszenia biuletyn ten będzie bezpośrednio dostarczony centralnej władzy sanitarno - weterynaryjnej drugiej Układającej się Strony.

Artykuł  12.

Skoro na obszarze jednej z Układających się Stron księgosusz, zaraza płucna bydła, zaraza stadnicza lub pryszczyca, ta ostatnia w formie złośliwej z wysoką śmiertelnością została stwierdzona, centralna władza weterynaryjna drugiej Układającej się Strony będzie o tem natychmiast i bezpośrednio zawiadomiona w drodze telegraficznej.

Artykuł  13.

Jeśli wyniknie spór między obiema Układające-mi się Stronami co do stosowania niniejszego porozumienia, zostanie dokonane, na żądanie jednej ze Stron, mianowanie Mieszanej Komisji, której opinja będzie sprawiedliwie oceniona przy powzięciu decyzji.

Każda z Układających się Stron zamianuje dwóch członków w tej Komisji, która będzie miała prawo kooptowania piątego członka w wypadku, gdyby zgody nie dało się osiągnąć.

Podczas pierwszego zebrania, wymagającego wyznaczenia piątego członka, zostanie on wyznaczony przez losowanie z pośród obywateli jednej z Układających się Stron. Następnie piąty członek będzie wybierany z pośród obywateli drugiej Strony i w ten sposób dalej naprzemian.

Artykuł  14.

Niniejsze porozumienie wejdzie w życie jednocześnie z konwencją handlową podpisaną 11 października 1933 r., której stanowi część integralną i będzie trwać tak długo, jak ta konwencja.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY

porozumienia sanitarno - weterynaryjnego miedzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrjacką.

W chwili przystąpienia do podpisania porozumienia sanitarno - weterynaryjnego, zawartego w dniu dzisiejszym między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrjacką, niżej podpisani pełnomocnicy uczynili następujące oświadczenia, które stanowią integralną część tego porozumienia:

I. Postanowienia niniejszego porozumienia będą się odnosiły tylko do transportów pochodzących z obszarów obu Układających się Stron.

II. Wszystkie zwierzęta, części zwierząt, przetwory i produkty surowe pochodzenia zwierzęcego, jak również przedmioty mogące stać się przenośnikami zaraźliwych chorób zwierzęcych przywiezione z obszaru jednej ze Stron Układających się na obszar drugiej są poddane przepisom sanitarno - weterynaryjnym, obowiązującym w kraju przeznaczenia.

III. Będzie dopuszczony pod warunkami przewidzianemi w niniejszem porozumieniu, bez uprzedniego zezwolenia weterynaryjno - sanitarnego i wyłącznie koleją żelazną:

1) Z Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Aurtrjackiej:

a) przywóz świń, przeznaczonych do natychmiastowego uboju, na centralny rynek zwierząt rzeźnych w Wiedniu,

b) przywóz bydła rzeźnego, przeznaczonego do natychmiastowego uboju, na centralny rynek zwierząt rzeźnych w Wiedniu,

c) przywóz jednokopytowych, przeznaczonych do natychmiastowego uboju, na rynek centralny w Wiedniu na zasadach mających zastosowanie względem koni rzeźnych,

d) przywóz drobiu żywego do zakładów przeznaczonych do tuczenia i specjalnych rzeźni dla drobiu, zakładów poddanych kontroli weterynaryjnej.

Podobne zakłady, których uznanie winno być podane do wiadomości drugiej Układającej się Stronie nie mogą być dopuszczone, o ile nie odpowiadają pod względem klatek i urządzeń przepisom sanitarno-weterynaryjnym,

e) przywóz mięsa świeżego i konserwowanego, przeznaczonego do Wiednia na rynek hurtowy, przy-wóz mięsa przerobionego, przeznaczonego do Wiednia.

Jako miejsce pochodzenia mięsa będzie uznane miejsce uboju zwierząt, z których pochodzi.

Wszelkie przedsiębiorstwa wywożące przetwory mięsne winny odpowiadać warunkom przewidzianym w przepisach policji sanitarno-weterynaryjnej.

Postanowienie ostatniego ustępu artykułu 5 będzie również stosowane przy przywozie cieląt bitych pod względem przepisów specjalnych, obowiązujących co do oznak dojrzałości i minimalnej wagi bitej.

Zarządzenia obecnej umowy nie odnoszą się do przywozu mięsa końskiego.

2) W obrocie wzajemnym przywóz koni wyścigowych, koni przeznaczonych na konkursy hipiczne lub sportowe, jak również zwierzęta, które im towarzyszą pod warunkiem, że będą zaopatrzone w świadectwo wydane przez specjalnie upoważnione towarzystwo hipiczne, umieszczone na listach wzajemnie dostarczonych sobie przez obie Układające się Strony zamiast świadectwa pochodzenia i zdrowia przewidzianego w artykule 3 obecnej umowy. Świadectwo to winno być zaopatrzone w pieczęć i wizę Klubu, czy Towarzystwa, jak również winno zawierać imię i miejsce zamieszkania właściciela, dokładny opis, pochodzenie i przeznaczenie zwierzęcia.

Potrzebne będzie również zaświadczenie państwowego lekarza weterynaryjnego lub specjalnie w tym celu upoważnionego przez Państwo stwierdzające stan zdrowia zwierzęcia oraz, że zakład, z którego ono pochodzi był wolny od chorób zaraźliwych w ciągu ostatnich czterdziestu dni.

Ułatwienia te będą wydawane tylko dla koni i zwierząt im towarzyszących, które mają być przewiezione ze stajen wielkich hipodromów wyścigowych i sportowych, znajdujących się pod stałą kontrolą weterynaryjną, do podobnych miejsc na obszarze drugiej Układającej się Strony.

3) W obrocie wzajemnym będzie dozwolone:

a) przywóz i przewóz drobiu bitego,

b) przywóz i przewóz skór i futer suszonych lub solonych, rogów, kopyt, pazurów i kości, wszystko w stanie zupełnie suchym i bez pozostałości części miękkich, przylegających do nasady rogów zupełnie suchej wełny, szczeciny, włosia i pierza, dobrze opakowanych w workach, jak również gardzieli, żołądków, jelit, pęcherzy, suszonych lub solonych, opakowanych w skrzyniach zamkniętych w baryłkach i w pakach hermetycznie zamykanych.

Przy przewozie jelit solonych potrzebne jest zaświadczenie, przepisane w art. 5 ust. 2 umowy,

c) przywóz i przewóz wełny pranej fabrycznie i pakowanej w worki zamknięte, rogów prasowanych, odpadków skór, włosia i szczeciny świńskich, impregnowanych wapnem, łoju denaturowanego i szmalcu denaturowanego i topionego, skwarek denaturowanych, dalej jaj i wytworów mlecznych (ser, masło), jak i ryb i raków, wszystkich tych produktów bez potrzeby świadectwa pochodzenia i zdrowotności.

4) W obrocie wzajemnym będzie dozwolony przewóz tranzytem:

a) zwierząt żywych,

b) mięsa świeżego, konserwowanego, przerobionego.

IV. Punkty graniczne, przez które będzie musiał odbywać się obrót między Układającemi się Stronami są:

dla Austrji - Hohenau,

dla Polski - Zebrzydowice.

Wszelka zmiana, dotycząca powyżej wymienionych stacyj może być dokonana tylko przy obopólnem porozumieniu między Układającemi się Stronami. Przy podobnej zmianie życzenia Układających się Stron winny być, w miarą możności, wzięte pod uwagę.

V. Będą uważane, jako podejrzane o zarażenie się zwierzęta, które były w kontakcie z innemi zwierzętami choremi lub podejrzanemi o chorobę, więc szczególnie zwierzęta, które były załadowane lub wyładowane na tej samej stacji, na tych samych rampach, tego samego dnia, dalej zwierzęta, które były pośrednio narażone na zarażenie się przez przebywanie w pomieszczeniach na rampach lub mostkach niedezynfekowanych.

VI. W celu uniknięcia trudności wynikających z nadmiernego załadowania wagonów, winny być wydane odnośne instrukcje, dotyczące obrotu zwierzętami żywemi, które winny być stosowane na stacjach załadunkowych.

Transportom zwierząt żywych winny, w miarę możności, towarzyszyć osoby mające za zadanie przestrzeganie przepisów sanitarno-weterynaryjnych oraz utrzymywanie i pilnowanie zwierząt w czasie przewozu.

VII. Odkażenie wagonów, które służyły do przewozu zwierząt, części zwierząt, przetworów i produktów surowych pochodzenia zwierzęcego oraz innych przedmiotów, mogących być zarażonemi, będzie uznane za ważne, jeśli odnoszące się do niego przepisy, obowiązujące na obszarze Układających się Stron, będą stosowane.

Ładowanie zwierząt może być dokonane tylko do wagonów, które były poddane przepisowemu oczyszczeniu i odkażeniu.

VIII. Wagony, w których są przewożono zwierzęta, części zwierząt, przetwory, produkty surowe pochodzenia zwierzęcego oraz inne przedmioty mogące być rozsadnikiem zarazy przez obszar drugiej Układającej się Strony winny być zaplombowane urzędowo.

Towary w pakach mogą być również przewożone w wagonach nieplombowanych, pod warunkiem, że paki, w których są one zapakowane, zamykają się hermetycznie; w tych wypadkach należy przedsięwziąć odpowiednie środki przeciwko możliwości otwarcia pak podczas przewozu (plombowanie i t. d.).

Wagony, w których przewożone jest bydło i drób, winny być urządzone w ten sposób, aby wydaliny zwierzęce, słoma, odpadki pokarmu i inne przedmioty mogące stać się rozsadnikami zarazy nie mogły o tyle, o ile to jest możliwe, ani wypaść z wagonu, ani być wyrzucone nazewnątrz.

Wagony, w których przewożone są części zwierząt, przetwory, produkty surowe pochodzenia zwierzęcego oraz inne przedmioty, mogące być rozsadnikami zarazy winny być hermetycznie zamknięte.

W czasie transportu wszelkie wyładowanie lub przeładowanie jest w zasadzie zakazane. W razie potrzeby lub za specjalnem upoważnieniem wyładowanie lub przeładowanie może być dokonane w czasie transportu tylko pod kontrolą państwowego lekarza weterynaryjnego lub specjalnie przez Państwo upoważnionego. Okoliczność ta winna być zanotowana na świadectwach pochodzenia i zdrowotności.

Zwierzęta mogą być karmione i pojone tylko na stacjach wyznaczonych i w wagonach.

IX. Jeśli świadectwa pochodzenia i zdrowotności są wydawane w języku kraju pochodzenia, winny być one zaopatrzone w międzylinjowe tłumaczenie na język kraju przeznaczenia. Ścisłość tłumaczenia będzie zaświadczona przez państwowego lekarza weterynaryjnego lub upoważnionego przez Państwo.

X. Zarządzenia porozumienia sanitarno-weterynaryjnego będą mogły, w razie potrzeby być rozciągnięte przez nowe porozumienie między Układającemi się Stronami na inne choroby znane lub nieznane w chwili obecnej, przenoszenia których obawianoby się.

XI. W celu uniknięcia wszelkich trudności, które mogłyby wyniknąć z wykonania umowy sanitarno-weterynaryjnej i w interesie rozwiązania możliwie szybkiego wszelkich zagadnień, dotyczących Wzajemnego obrotu zwierzętami, częściami zwierząt,

przetworami, produktami surowemi pochodzenia zwierzęcego i przedmiotami, mogącemi być rozsadnikami zarazy, centralne władze weterynaryjne obu Układających się Stron porozumią się bezpośrednio.

XII. Ograniczenia i zakazy istniejące w chwili stosowania niniejszego porozumienia i które byłyby sprzeczne z niniejszemi postanowieniami będą odwołane w dniu wejścia w życie tego porozumienia.

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją handlową, dołączonemi do niej aneksami A, B, C, D, E, F, protokółem końcowym, porozumeniem sanitarno-weterynaryinem i protokółem końcowym do niego, uznaliśmy i uznajemy tę konwencję oraz wszystkie jej załączniki za słuszne zarówno w całości jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 24 grudnia 1934 r.

1 Konwencja Handlowa uzupełniona przez rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 września 1936 r. w sprawie tymczasowego wprowadzenia w życie postanowień podpisanego w Wiedniu dnia 29 lipca 1936 r. układu dodatkowego do konwencji handlowej między Polską i Austrią, podpisanej dnia 11 października 1933 r. (Dz.U.36.69.496).

2 Załącznik zmieniony przez obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 14 marca 1935 r. o sprostowaniu błędów (Dz.U.35.27.208). Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

• Identyfikator: Dz.U.1935.2.11
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Austria-Polska. Konwencja Handlowa. Wiedeń.1933.10.11.
• Data aktu: 11/10/1933
• Data ogłoszenia: 17/01/1935
• Data wejścia w życie: 15/01/1935