Postępowanie celne.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 4 października 1933 r.

o postępowaniu celnem. ^*

Na podstawie art. 1 ust. 2, art. 4 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 10 pp. 10, 11, art. 11 pp. 7 i 8 oraz art. 12, 13, 14, 15 i 21 rozporządzenia Ministrów Skarbu oraz Przemysłu i Handlu z dnia 11 czerwca 1920 r. o taryfie celnej (Dz. U. R. P. Nr. 51, poz. 314), art. 6 ustawy z dnia 31 lipca 1924 r. w przedmiocie uregulowania stosunków celnych (Dz. U. R. P. Nr. 80, poz. 777) oraz art. 5 i 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 sierpnia 1932 r. o ustanowieniu taryfy celnej przywozowej (Dz. U. R. P. Nr. 85, poz. 732) zarządzam co następuje:

I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

§ 1. Powoływane w niniejszem rozporządzeniu artykuły, bez bliższego określenia, odnoszą się do rozporządzenia Ministrów Skarbu oraz Przemysłu i Handlu z dnia 11 czerwca 1920 r. o taryfie celnej (Dz. U. R. P. Nr. 51, poz. 314), paragrafy zaś - do niniejszego rozporządzenia.

§  2.

1) Urzędy celne (art. 2) dzielą się, stosownie do zakresu swego działania, na urzędy pierwszej klasy oraz urzędy drugiej klasy.

2) Urzędy celne pierwszej klasy są upoważnione do odprawy przy przywozie wszystkich towarów bez względu na ich ilość lub wysokość przypadającego cła. Wyjątek stanowią przypadki, gdy, ze względu na rodzaj sprowadzanego towaru, odprawa przywozowa ograniczona jest tylko do niektórych urzędów celnych, bądź na skutek postanowień taryfy celnej (np. przy towarach objętych poz. poz. 393- 403), bądź z uwagi na inne przepisy.

3) Zakres uprawnień urzędów celnych II klasy do odprawy celnej towarów podaje się w załączniku do niniejszego rozporządzenia (załącznik I).

4) Rozdzielanie przesyłek, celem ominięcia kompetencji celnej jest niedozwolone.

5) Prócz urzędów pierwszej i drugiej klasy mogą być przy drogach kołowych ustanowione dla podróżnych i mieszkańców pogranicza punkty przejściowe.

6) Przewóz jakichkolwiek bądź towarów przez punkty przejściowe jest wzbroniony.

§  3.

1) Wywóz zagranicę towarów wolnych od cła może się odbywać przez wszystkie urzędy celne.

2) Wywóz towarów, podlegających cłu wywozowemu, odbywać się może tylko przez urzędy celne pierwszej klasy z wyjątkiem wypadków, przewidzianych niżej (ust. 3).

3) Urzędy celne drugiej klasy mogą odprawiać do wywozu towary, podlegające opłacie celnej, albo na mocy ogólnego upoważnienia Ministra Skarbu, albo w poszczególnych wypadkach za pozwoleniem przełożonej Dyrekcji Ceł.

4) Wywóz zagranicę towarów, od których zwraca się opłaty wewnętrzne, jak spirytus, oleje mineralne i t. p., regulują specjalne przepisy.

§  4.

1) Ruch towarów przez linję celną (art. 3) odbywać się może tylko temi drogami, przy których ustanowione są urzędy celne. Drogi takie otrzymują nazwę "dróg celnych" w przeciwstawieniu do innych dróg, któremu, jako "drogami ubocznemi", towarów przewozić nie wolno.

2) Władza celna wyznacza na wodach granicznych miejsca lądowania, w których może odbywać się załadowanie i wyładowanie towarów.

3) Wszystkie towary, przywiezione z zagranicy, winny być dostawione do najbliższego granicznego urzędu celnego.

4) Na przestrzeni pomiędzy linją celną a urzędem celnym nie wolno towarów ani zatrzymywać, ani składać, ani przeładowywać, z wyjątkiem wypadków koniecznej potrzeby.

§  5.

1) Odprawę towarów uskutecznia się w urzędach celnych, położonych przy drogach kołowych (art. 4), w czasie od pierwszego października do końca lutego od godziny 8 rano do 12 w południe i od 1 do 5 popołudniu, w miesiącach zaś pozostałych od 7 rano do 12 w południe i od 2 popołudniu do 7 wieczorem.

2) O ile, z jakiegokolwiek powodu, nie można odprawić towaru w dniu jego nadejścia, a urząd celny nie ma magazynu do jego przechowania, powinien zażądać wywiezienia towaru zpowrotem zagranicę. Strona obowiązana jest żądanie to wykonać. Towar pozostawiony w urzędzie, należy w dniu przywozu zapisać do rejestru przywozu.

3) Podróżnych, zgłaszających się w urzędach celnych przy drogach kołowych, odprawiać można poza godzinami urzędowemi w wypadkach istotnej potrzeby.

4) Przejeżdżających w celu wykonania zawodu: duchownych, lekarzy, felczerów, akuszerki i straż pożarna przepuszczać należy przez granicę o każdej porze dnia i nocy.

5) Godziny urzędowe w urzędach celnych przy kolejach żelaznych należy ustalać, w zależności od stosunków miejscowych, w porozumieniu z władzami kolejowemi.

§  6.

1) Cło oraz opłaty manipulacyjne a w tem i opłatę dodatkowa (akcydencję) pobiera się według tych przepisów celnych i stawek taryfowych, jakie obowiązują w dniu, w którym towary zostały zadeklarowane do odprawy celnej, pod warunkiem jednak uiszczenia należności celnych w ciągu 14 dni po dniu ustalenia przez urząd celny wyniku rewizji celnej. Po upływie tego terminu stosuje się przepisy celne i stawki taryfowe, obowiązujące w chwili uiszczenia należności celnych.

2) Postanowienia zawarte w poprzednim ustępie mają zastosowanie również do towarów, przechowywanych w wolnych składach celnych.

3) Przy towarach, które usunięto z pod oclenia, miarodajna jest jakość ich i chwila, w której należało zadeklarować je do oclenia, gdy zaś tego stwierdzić nie można, chwila ich wykrycia i jakość ich w owej chwili.

§ 7. Gdyby wskutek zaszłej pomyłki uiszczono kwotę mniejszą lub większą od właściwie przypadającej, różnica powinna być wyrównana w ciągu jednego roku od dnia uiszczenia należności i opłata skarbowa ściągnięta dodatkowo w drodze administracyjnej, nadwyżka zaś zwrócona stronie.

§  8.

1) Prócz cła pobiera się opłaty manipulacyjne według artykułu 15 oraz składowe w wysokości 0,10 złotego od 100 kilogramów brutto za jeden dzień.

2) Przy obliczaniu składowego wagę brutto mniejszą od 50 kilogramów przyjmuje się za całe 50 kilogramów.

3) Należność składową od towarów, złożonych w magazynach kolejowych, pobiera kolej według norm, ustalonych przez władze kolejowe.

§  9.

1) Obce monety złote (art. 14), wymienione w tabeli (ust. 2), mogą być przy wpłacaniu cła przyjmowane według stosunku zawartości złota w tych monetach do zawartości złota w jednostce monetarnej Polski (art. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 5 listopada 1927 r. w sprawie zmiany ustroju pieniężnego Dz. U. R. P. Nr. 97, poz. 855).

2) Wykaz obcych monet, które mogą być przyjmowane przy wpłacaniu cła, oraz wartość ich w złotych polskich według stosunku zawartości złota podaje następująca tabela:

Nazwa państwa	Nazwa monety złotej	Wartość nominalna monety	Waga monety normalna w gramach	Wartość w złotych polskich
Anglja	funt szterling	5	39,940	216,91
		2	15,976	86,76
		1	7,988	43,38
		½	3,994	21,69
Austrja	korona	100	33,875	180,62
		20	6,775	36,12
		10	3,388	18,06
	szyling	100	23,525	125,43
		25	5,881	31,36
Danja	korona	20	8,961	47,78
		10	4,480	23,89
Finlandja	marka	200	8,421	44,90
		100	4,211	22,45
Gdańsk	gulden	25	7,988	43,38
Holandja	gulden	10	6,72	35,83
		5	3,36	17,92
Kanada i Stany Zjednoczone	dolar	20	33,436	178,28
		10	16,718	89,14
		5	8,359	44,57
Niemcy	marka	20	7,965	42,47
		10	3,982	21,23
		5	1,991	10,62
Norwegja i Szwecja	korona	20	8,961	47,78
		10	4,480	23,89
		5	2,240	11,94
Państwa b. Unji Łacińskiej stempla
przedwojennego:
Francja	frank )
Włochy	lir )
Belgja	frank )	100	32,258	172,-
Grecja	drachma }	50	16,129	86,-
Rumunja	leja )	20	6,452	34,40
Bułgarja	lew )	10	3,226	17,20
Serbja	dinar )	5	1,613	8,60
oraz stempla przed i powojennego:	) )
Hiszpanja	peso )
Szwajcarja	frank )
Rosja	rubel	15	12,904	68,80
		10	8,603	45,87
		7½	6,452	34,40
		5	4,301	22,93

Monety złote, winny mieć wagę normalną; monety starte, nadpiłowane, obcięte i t. p. są wykluczone od przyjęcia.

§ 10. Przy przywozie przedmiotów, wymienionych w artykule 10 pkt. 3, 4, 5, 7, 8, 9, 10, 11, 12 i 13, zwolnienie od cła następuje albo na podstawie niżej wskazanych dokumentów, które należy składać przy odprawie celnej, albo przy zastosowaniu niżej wymienionych przepisów:

I. Przedmioty wymienione w pkt. 3 zwalnia się na podstawie wniosków przewodniczących delegacyj zagranicznych do rokowań, tudzież władz polskich, powołanych do dochodzeń i innych czynności urzędowych w stosunkach międzynarodowych, wreszcie władz sądowych i śledczych, o ile chodzi np. o dowody rzeczowe i t. p.;

II. Przedmioty wymienione w pkt. 4 zwalnia się na podstawie dyplomów;

III. 1) Przedmioty wymienione w pkt. 5 a) zwalnia się na podstawie zaświadczenia zarządu właściwego monopolu stwierdzającego, że przedmioty monopolu państwowego sprowadzone z zagranicy stanowią własność rządową i są przeznaczone dla fabryk lub składów rządowych.

2) O ile wyroby tytoniowe i surowiec tytoniowy, sprowadzane z zagranicy przez Zarząd Monopolu Tytoniowego W. M. Gdańska, podlegają zwolnieniu od cła na zasadach, ustalonych w każdocześnie obowiązującej umowie polsko - gdańskiej, przeznaczenie wyrobów tytoniowych i surowca tytoniowego dla Gdańskiego Monopolu Tytoniowego winno być stwierdzone przez odpowiednie pismo Zarządu tegoż monopolu, zaświadczone przez Senat W. M. Gdańska.

3) Przedmioty wymienione w pkt. 5 b) zwalnia się na podstawie zaświadczenia Ministra Spraw Wojskowych, że sprowadzone z zagranicy przedmioty są przeznaczone dla potrzeb armji.

IV. 1) Przedmioty wymienione w punkcie 7 zwalnia się od cła:

a) dzieła artystów polskich - na podstawie zaświadczenia Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego;

b) przedmioty muzealne, przeznaczone dla zbiorów publicznych - na podstawie zaświadczeń zarządów muzealnych;

c) środki, preparaty i przyrządy naukowe, służące do celów naukowych jeżeli są sprowadzane przez wyższe zakłady naukowe oraz instytucje naukowe i zakłady naukowo-badawcze tak państwowe, jak i prywatne - na podstawie zaświadczeń tych zakładów i instytucyj, o ile zaś są sprowadzane przez szkoły średnie ogólnokształcące, zakłady kształcenia nauczycieli, średnie i niższe szkoły zawodowe oraz szkoły powszechne i zakłady wychowania przedszkolnego - na podstawie zaświadczeń kuratorjów okręgów szkolnych, Liceum Krzemienieckiego i Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego.

2) Spis instytucyj naukowych i zakładów naukowo-badawczych, korzystających ze zwolnienia od cła, ustala i ogłasza w Monitorze Polskim Minister Skarbu.

3) Zaświadczenia na przywóz maszyn i narzędzi rzemieślniczych, sprowadzanych przez szkoły zawodowe, kuratorja okręgów szkolnych będą wydawały tym szkołom tylko po uprzedniem porozumieniu z Ministerstwem Przemysłu i Handlu.

4) Ze zwolnienia korzystają tak szkoły państwowe, jak i prywatne, którym przyznane zostało prawo publiczności.

5) Nie podlegają zwolnieniu przedmioty służące potrzebom gospodarczym i administracyjnym.

V. Przedmioty wymienione w pkt. 8 zwalnia się na podstawie traktatów i umów, na mocy których państwa sąsiednie obowiązane są do utrzymywania dróg i stacyj kolejowych oraz wodnych na polskim obszarze celnym.

VI. Przedmioty wymienione w pkt. 9 zwalnia się na podstawie zawartych umów z państwami sąsiedniemi o ułatwieniach w małym ruchu granicznym.

VII. 1) Jako wolne od cła wzory i próbki towarów wymienione w pkt. 10 nienadające się do innego użytku, należy uważać umocowane na kartonach wzory wyrobów metalowych, papierowych i t. p. w pojedynczych sztukach, różniących się między sobą wielkością, kształtem, kolorem lub rysunkiem, jako to: garnitury guzików, okuć, kopert, pocztówek i t. p.

2) Wzory wszelkiego rodzaju, nadające się i w pojedynczych sztukach do użytku, jak np. scyzoryki, nożyczki, kwiaty sztuczne, portmonetki, rękawiczki z jednej ręki i t. p. odprawiać można bez cła tylko wtedy, gdy za zgodą strony przedmioty te zostaną uczynione niezdatnemi do użytku.

3) Wolne są od cła i opłat wewnętrznych próbki niżej wyszczególnionych towarów, o ile są sprowadzane przez osoby i stowarzyszenia handlowe trudniące się importem odnośnych towarów, lub też są przywożone przez ajentów zagranicznych firm eksportowych oraz o ile te próbki pod względem rozmaitości gatunku towaru i sposobu opakowania nie wzbudzają wątpliwości co do ich przeznaczenia:

a) wyroby spirytusowe i wina o łącznej wadze jednego naczynia z towarem nie wyżej 200 gr, pochodzące z krajów, z któremi zostały zawarte odpowiednie umowy i które przestrzegają zasad wzajemności,

b) tak zwane towary kolonjalne:

I. wanilja, szafran, kardamon, kwiat i gałka muszkatołowa, cynamon, pieprz, imbir, goździki, badjanek, majeranek - o wadze próbki nie wyżej 50 gr, z bezpośredniem opakowaniem;

II. inne - jak herbata, kawa, ryż, owoce suszone i t. d. - o wadze próbki nie wyżej 250 gr z bezpośredniem opakowaniem.

4) Osoby i stowarzyszenia, otrzymujące z zagranicy próbki towarów wymienionych wyżej (ust. VII p. 3) pod literami a) - b), winny na żądanie urzędu celnego przedstawić odpowiednie zaświadczenie, stwierdzające, że zajmują się importem odnośnych towarów.

VIII. 1) Jako rzeczy podróżnych mogą być oprócz przedmiotów wymienionych w punkcie 11 art. 10 zwalniane od cła narzędzia rzemieślników i monterów, instrumenty lekarzy, artystów i uczonych, fotograficzne aparaty, małe (podróżne) maszyny do pisania, wózki dla dzieci i do przewożenia chorych, o ile te przedmioty są używane i służyć mają do własnego użytku lub wykonywania zawodu i nie zachodzi podejrzenie, że podróż przedsięwzięto jedynie w celu wprowadzenia przedmiotów bez cła.

2) Urzędy celne mają prawo, o ileby ze względu na ilość lub jakość wprowadzonych rzeczy podróżnego zachodziła potrzeba stwierdzenia zatrudnienia i stosunków podróżnego, żądać okazania dokumentów podróży, W wypadkach podejrzanych lub gdy rzeczy podróżnych ze względu na swą jakość lub ilość nie odpowiadają potrzebie i stanowi podróżnego, należy stosować odprawę warunkową i żądać zabezpieczenia cła.

3) Podróżni mogą przywozić do własnego użytku bez cła i opłat monopolowych względnie skarbowych:

a) drobne ilości wyrobów tytoniowych a to: do 50 gramów tytoniu, przyrządzonego do palenia, 10 gramów tabaki, albo 50 sztuk papierosów lub 20 sztuk cygar,

b) napoje spirytusowe w ilości nieprzekraczającej 1 litra objętościowego, przywożone w butelkach odkorkowanych. Ilość ta, przywożona w butelkach z pieczęcią nietkniętą, podlega cłu i opłacie skarbowej, przyczem moc czystego spirytusu przyjmuje się na 96°, zawartość zaś absolutnego alkoholu w napojach na 45°,

c) wino lub miód sycony w ilości nieprzekraczającej 1 litra objętościowego, również w naczyniach odkorkowanych,

d) dwa pudełka zapałek na osobę; w każdem pudełku może być najwyżej po 75 zapałek.

4) Ulg wymienionych wyżej (ust VIII p. 3) nie stosuje się jednak do mieszkańców pogranicza, o ile państwowe umowy o ułatwieniach w małym ruchu granicznym nie stanowią inaczej.

IX. 1) Środki transportowe wymienione w pkt. 12 art. 10 należy odprawiać bez cła, o ile z rodzaju transportu, środka transportowego, z kierunku i miejsca przeznaczenia niewątpliwie wynika, że w danym wypadku chodzi o przewiezienie osób lub towarów, a nie o wprowadzenie środka transportowego bez opłaty cła.

2) Od samochodów, rowerów i samolotów należy żądać zabezpieczenia cła, aż do chwili występu zagranicę. Na wyjątki od tego może zezwolić Minister Skarbu.

3) Przy odprawie środków transportowych jako to: wozów, taczek i t. p. należy wymagać zabezpieczenia cła tylko, gdy zachodzi podejrzenie, że zamierzano ominąć opłatę celną, lub też, gdy środki te nie noszą śladów użycia.

4) Wagony kolejowe, zaliczone do parku kolei zagranicznych i jako takie zewnętrznie oznaczone, wolne są od zabezpieczenia.

X. 1) Trumny ze zwłokami lub urny z popiołami zwłok zwalnia się od cła na podstawie pozwoleń, udzielanych przez konsulaty lub poselstwa polskie; przy odprawie zaś wieńców i kwiatów - na podstawie potwierdzenia zagranicznych władz administracyjnych, że wieńce lub kwiaty przeznaczone są do złożenia na grobach poległych.

2) W pograniczu regulują odprawę celną trumien, wieńców, przedmiotów do utrzymywania grobów i t. p., państwowe umowy o ułatwieniach w małym ruchu granicznym.

§  11.

1) Do udzielania zwolnień od cła przedmiotów i towarów, wymienionych w artykule 10 p. 1, upoważnione są urzędy, wymienione w specjalnej instrukcji.

2) Przedmioty i towary, wymienione w punktach 6, 9, 11, 12, 13 (z wyjątkiem przedmiotów do utrzymania grobów poległych żołnierzy państw obcych) i w punkcie 14 - mają prawo zwalniać od cła wszystkie urzędy celne we własnym zakresie.

3) Przedmioty i towary wymieniono w punktach: 3, 4, 5, 7, 8 i 10 mogą zwalniać od cła urzędy celne pierwszej klasy we własnym zakresie.

4. Przedmioty do utrzymania grobów poległych żołnierzy państw obcych (punkt 13) odprawiać można bez cła za każdorazowem pozwoleniem dyrekcji ceł.

§ 12. Przedmioty, wymienione w art. 11, mogą być zwalniane od cła na następujących podstawach:

I.

Zwolnienia według pkt. 1.

1) Dla uzyskania zwolnienia od cła ruchomości używanych osoby przesiedlające się powinny dołączyć do podania szczegółowy spis tych ruchomości, potwierdzony przez władzę administracyjną dotychczasowego miejsca zamieszkania i uwierzytelniony przez właściwe przedstawicielstwo Rzeczypospolitej Polskiej na dowód, że objęte spisem przedmioty stanowią ich własność i były przez nie używane zagranicą.

2) Spisy uwierzytelniane przez właściwe władze tego kraju, z którym Polska zawarła umowę o obrocie prawnym, mogą być legalizowane w sposób w umowie wskazany.

3) Osoby przesiedlające się ze Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej mogą przedstawiać zaświadczenia, spisane przez notarjuszów publicznych.

4) Narzędzia i instrumenty do wykonywania zawodu, maszyny, części składowe maszyn i urządzenia fabryczne podlegają zwolnieniu od cła, o ile były używane przez przesiedlającego się, odpowiadają jego stosunkom i przeznaczone są do prowadzenia własnego przedsiębiorstwa w kraju.

5) Nie wolno zwalniać od cła produktów spożywczych, nieprzerobionych materjałów, półfabrykatów i surowców, oraz wszelkich przedmiotów, które przy odprawie celnej będą uznane za nieodpowiadające potrzebie lub stosunkom przesiedlającego się.

II.

Zwolnienia według pkt. 2.

1) Wyprawy ślubne, podarunki dla narzeczonych lub podarunki ślubne mogą być przywożone z uwolnieniem od cła, jeżeli przeznaczone są dla cudzoziemców lub obywateli własnego kraju, zamieszkałych dłużej niż dwa lata zagranicą, którzy z powodu zawarcia związku małżeńskiego z osobą zamieszkałą na polskim obszarze celnym przenoszą do tego obszaru swe miejsca zamieszkania. W podaniu winno się udowodnić, że małżeństwo zostało zawarte, poza tem należy dołączyć szczegółowy spis przedmiotów, stanowiących wyprawę.

2) Dyrekcje ceł mogą zezwolić na późniejsze złożenie metryki ślubnej. W tym wypadku pobiera się należność celną warunkowo, aż do dostarczenia dowodu ślubnego. Po upływie terminu wyznaczonego w tym celu stronie, należność celna nie ulega zwrotowi.

3) Władze celne mogą odmówić zwolnienia od cła, gdy uznają, że przedmioty nie odpowiadają stosunkom osoby przewożącej lub gdy ilość ich nie odpowiada zwyczajowi albo potrzebie.

III.

Zwolnienia według pkt. 3.

Celem uzyskania zwolnienia od cła przedmiotów odziedziczonych w spadku należy do podania dołączyć urzędowy dowód spadkobrania, wystawiony przez władze administracyjne lub sądowe według przepisów państwa, w którem spadek otwarto. Przedmioty spadku mogą być zwalniane od cła tylko wówczas, gdy służyć mają do własnego użytku spadkobiercy.

IV.

Zwolnienia według pkt. 4.

Przedmioty, wymienione w punkcie 4 art. 11, mogą być zwolnione od cła, o ile osoba prosząca złoży poświadczenie właściwej władzy administracyjnej, że stała się ofiarą klęski elementarnej.

V.

Zwolnienia według pkt. 5.

1) Nieodzownym warunkiem zwolnienia od cła przesyłek krajowych zwróconych z zagranicy jest wykazanie w sposób niewątpliwy, że przedmioty te pochodzą z kraju, że zagranicą nie weszły do wolnego obrotu i że przed wysłaniem zagranicę znajdowały się w wolnym obrocie w kraju.

2) Jako dowód, że zwrócone z zagranicy przesyłki krajowe nie weszły zagranicą do wolnego obrotu, może służyć poświadczenie zagranicznego publicznego przedsiębiorstwa przewozowego lub urzędu celnego na oryginalnych listach przewozowych.

3) Towary, które weszły zagranicą do wolnego obrotu, mogą być przy powrotnym ich przywozie, zwalniane od cła tylko wówczas, jeżeli przemawiają za tem przeważające względy słuszności.

VI.

Zwolnienia według pkt. 6.

1) Zwrot cła od tych zagranicznych przesyłek, które po ocleniu weszły do wolnego obrotu, a które są wywożone zpowrotem zagranicę, może nastąpić pod warunkiem zgłoszenia towaru do wywozu zasadniczo w terminie trzymiesięcznym od chwili oclenia, stwierdzenia jego tożsamości i wykazania na żądanie władz celnych, że towaru nie sprowadzono do użytku czasowego. Przesyłki takie należy dostawić przed dokonaniem zwrotu zagranicę do tego samego urzędu celnego, w którym zostały oclone, celem stwierdzenia ich tożsamości oraz wywozu pod kontrolą celną. Inne urzędy celne mogą przyjąć przesyłkę tego rodzaju do wywozu tylko wówczas, gdy zdołają stwierdzić tożsamość towaru.

2) Powrotny wywóz za zwrotem cła może być zezwolony po upływie trzymiesięcznego terminu tylko w wyjątkowych wypadkach.

3) Przy powrotnym wywozie nie zwraca się pobranych przy przywozie kwot tytułem dodatkowych opłat manipulacyjnych (akcydencji). Wymienione opłaty, wymierzone lecz jeszcze niepobrane, winny być ściągnięte przed wywozem przesyłki.

VII.

Zwolnienia według pkt. 7.

1) Zwrócone z zagranicy: używane i znakami zaopatrzone opakowania zewnętrzne i wewnętrzne, jako to: beczki, skrzynie, kosze, kufry, worki, flaszki, słoje, butle i t. p. pochodzące niewątpliwie z krajowych przesyłek wywozowych, jak również takie same opakowania, wywiezione w swoim czasie zagranicę w stanie próżnym do napełnienia, mogą być zwalniane od cła tylko na zasadzie przedstawionych zaświadczeń wywozu według dołączonego wzoru Nr. 1, o ile opakowania te nadchodzą w ciągu 6 miesięcy, licząc od dnia ich stwierdzonego urzędownie wywozu zagranicę.

2) Do wydawania zaświadczeń o wywozie na żądanie strony obowiązane są graniczne urzędy celne, przez które się odbywa wywóz towaru. Prośbę o wydanie poświadczenia winna strona umieścić na deklaracji wywozowej.

3) Urzędy celne na wydane poświadczenia mają prowadzić rejestr według załączonego wzoru Nr. 2.

4) Opony ochronne do przykrywania wozów kolejowych, liny, sznury, podpory, deski, zapory i t. p. urządzenia wagonów kolejowych, służące do ładowania lub umocnienia towarów w czasie transportu i stanowiące własność krajowych przedsiębiorstw kolejowych, wolne są od cła, gdy przynależność ich do tych przedsiębiorstw oraz krajowe pochodzenie zostaną w każdym wypadku stwierdzone.

VIII.

Zwolnienia według pkt. 8.

1) Opakowania zagraniczne, przywożone wraz z towarem a clone osobno, przeznaczone do powrotnego wywozu, podlegają odprawie warunkowej na przeciąg trzech miesięcy od daty odprawy.

2) Zagraniczne opakowania, wprowadzone do obszaru celnego celem napełnienia, odprawia się w postępowaniu warunkowem na podstawie zabezpieczenia celnego. Do powrotnego wywozu takich opakowań zagranicę wyznacza się termin 6 miesięcy, licząc od dnia dokonania przywozowej odprawy celnej.

3) Używane próżne beczki żelazne po pyle cynkowym, przeznaczone dla krajowych przedsiębiorstw górniczo - hutniczych a wprowadzone celem napełnienia pyłem cynkowym i wywozu zagranicę w stanie napełnionym, podlegają odprawie w postępowaniu warunkowem bez zabezpieczenia celnego, po obliczeniu przypadających należności celnych. Przy odprawie tych beczek przedsiębiorstwa górniczo - hutnicze obowiązane są składać urzędowi celnemu oświadczenie, że beczki przeznaczone są do napełnienia pyłem cynkowym, a zarazem i pisemne zobowiązanie, że beczki te zostaną wywiezione zpowrotem zagranicę w ciągu sześciu miesięcy od daty odprawy przywozowej i że w razie niewywiezienia zostaną uiszczone przypadające opłaty celne.

4) Na podanych wyżej (ust. VIII p. 3) zasadach odprawia się używane zagraniczne próżne beczki drewniane po nafcie i płynnych produktach naftowych (oleje, smary, mieszanka), przeznaczone do krajowych rafineryj, a wprowadzone celem napełnienia i wywozu zagranicę w stanie napełnionym.

5) Opony wagonowe, należące do zagranicznych przedsiębiorstw kolejowych, mogą być zwalniane od cła na warunkach ustalanych osobnemi rozporządzeniami.

§  13.

1) Przedmioty i towary, wymienione w punktach 1, 2, 3 i 4 artykułu 11-go (z wyjątkiem maszyn i narzędzi fabrycznych) zwalniają od cła dyrekcje ceł.

2) Towary wymienione w punkcie 5 art. 11 zwalniają od cła urzędy celne pierwszej klasy, o ile towary te nadejdą w przeciągu jednego roku od chwili wywiezienia ich zagranicę i nie weszły zagranicą do wolnego obrotu. W innych wypadkach zwolnienia udzielają dyrekcje ceł. Przy powrotnym przywozie obowiązana jest strona zwrócić ewentualnie pobrane kwoty eksportowe.

3) Na powrotny wywóz zagranicznych przesyłek, wymienionych w punkcie 6 art. 11, mogą zezwalać urzędy celne pierwszej klasy, o ile przesyłki te pozostają pod ich nadzorem. Ewentualnie pobrane cło zwracają urzędy celne pierwszej klasy we własnym zakresie. W innych wypadkach zezwala na powrotny wywóz Ministerstwo Skarbu.

4) Opakowania, wymienione w punktach 7 i 8 art. 11, mogą być odprawiane i zwalniane od cła przez urzędy celne pierwszej klasy we własnym zakresie, z wyjątkiem worków zagranicznych. Ewentualny zwrot cła należy również do właściwości urzędów celnych.

5) Zwolnienia od cła maszyn i narzędzi fabrycznych (punkty 1 - 4) udzielać może tylko Minister Skarbu. Również worki zagraniczne (pkt. 8) przywożone do napełniania, mogą być odprawiane w postępowaniu warunkowem wyłącznie za zezwoleniem Ministra Skarbu.

6) We wszystkich wypadkach, nieobjętych wyżej podanemi postanowieniami, decyduje Minister Skarbu.

§  14.

1) Towary, przeznaczone do przerobienia lub do celów technicznych i użycia wewnątrz kraju (art. 1) jak np. ryż do polerowania, figi do wyrobu kawy figowej, tkaniny techniczne do użytku fabrycznego i t. d. można w granicach postanowień taryfy wprowadzać za zniżonem cłem lub bez opłaty cła wyłącznie za pozwoleniem Ministra Skarbu.

2) Osoby lub przedsiębiorstwa, zamierzające korzystać z ulgi tego rodzaju, powinny wnieść podanie do izby handlowo - przemysłowej tego okręgu, w którym leży przedsiębiorstwo. W podaniu takiem należy wymienić siedzibę i rozmiar prowadzonego przedsiębiorstwa, wysokość zapotrzebowania towaru, sposób jego przeróbki względnie użycia, źródło zagraniczne, z którego towar zamierza się sprowadzać oraz wskazać urząd celny, w którym zamierza się przeprowadzić odprawę celną.

3) Izby handlowo -przemysłowe badają prawdziwość przytoczonych w podaniu danych i wraz ze swoją opinją (w szczególności co do tego, czy zachodzi istotna potrzeba posiłkowania się towarami sprowadzonemi z zagranicy) odsyłają go za pośrednictwem Ministerstwa Przemysłu i Handlu do Ministerstwa Skarbu.

4) Pozwoleń udzielać się będzie tylko osobom i przedsiębiorstwom, które pod względem swego stosunku do Skarbu są nieposzlakowane, godne zaufania, a które poddadzą się warunkom kontroli skarbowej.

5) Pozwolenia na przywóz za zniżonem cłem lub z uwolnieniem od opłaty cła wydawać się będzie na okres najwyżej lat trzech. Po upływie tego terminu można, na prośbę przedsiębiorcy, przedstawioną w tej samej drodze, przedłużyć pozwolenie na dalszy okres.

6) W razie potrzeby można zarządzić zabezpieczenie cła lub różnicy cła na czas od wprowadzenia towaru aż do jego przerobienia.

7) Przedsiębiorstwo, które na cały czas trwania pozwolenia poddaje się pod dozór skarbowy, jest obowiązane do utrzymywania ksiąg w celu zapisywania odbioru i użycia towaru, wprowadzonego do przerobienia lub do celów technicznych. Organy dozoru skarbowego mają wolny dostęp do wszystkich lokali i składów przedsiębiorstwa, mogą badać proces przeróbki, zapasy towaru surowego i przerobionego oraz porównywać je z zapisanemi w księgach.

8) Koszta kontroli urzędowej ponosi przedsiębiorca.

9) Urzędy celne przy odprawie towaru powinny na wydanem pozwoleniu zaznaczać pojedyncze przesyłki aż do wyczerpania dozwolonej ich ilości.

10) O każdej dokonanej odprawie urzędy celne zawiadamiają osobnem pismem organ celny lub skarbowy, powołany do kontroli przedsiębiorstwa.

11) Organy upoważnione do kontroli stwierdzają prawidłowe nadejście przesyłki i, po wpisaniu danych do swego rejestru, zwracają odpowiednio zaświadczone zawiadomienie właściwemu urzędowi celnemu.

12) W razie ujawnienia nadużyć, Minister Skarbu może w każdej chwili cofnąć udzielone pozwolenie niezależnie od wdrożenia postępowania karnego.

§  15.

1) Wolne od cła są towary, które pod urzędową kontrolą zostały zniszczone, lub też w czasie transportu, przeprowadzonego pod taką kontrolą, uległy zniszczeniu.

2) Towary, które w czasie transportu, przeprowadzonego pod urzędową kontrolą, wskutek wpływów sił przyrody zmieniły swą jakość i wagę, lub też które pod kontrolą urzędową zmienione zostały przez stronę, o ile zmiana taka jest dopuszczona ustawą lub decyzją Ministerstwa Skarbu, należy oclić według ich stanu w czasie oclenia.

§  16.

1) Zabrania się przywozu do obszaru celnego (art. 6):

a) ze względów zdrowotnych:

I. surogatów szafranu,

II. obić papierowych (tapet), papierów drukowanych, materji i innych przedmiotów, zabarwionych farbą arszenikową,

III. farby anilinowej, zawierającej arszenik (fuksyny i innych nazw) w kawałkach, proszku i cieście (nie w kryształach),

IV. fasoli z gatunków: "Phaseolus lunatus" i "Rangoon" oraz wszelkiej fasoli trującej;

b) ze względu na bezpieczeństwo publiczne: armat, pocisków, granatów, bomb i t. p.;

c) z innych względów publicznych;

I. jagód rybiej trutki (baccae cocculi indici),

II. wszelkich wyrobów i przedmiotów o charakterze bluźnierczym i obrażającym uczucia religijne, narodowe lub moralne,

III. liści, obierzyn i odpadków ziemniaczanych bez względu na kraj pochodzenia,

IV. biletów loteryj zagranicznych lub t. zw. obligacyj premjowych w emisjach osób prywatnych, towarzystw, miast i państw,

V. marek do gry oraz wszelkich przedmiotów, naśladujących monety metalowe krajowe lub zagraniczne,

VI. odbitek naśladujących pieniądze papierowe i papiery wartościowe, zarówno krajowe jak zagraniczne, oraz przedmiotów ozdobionych takiemi naśladownictwami, z wyjątkiem wydawnictw literackich i naukowych,

VII. kart do gry w stanie luźnym,

VIII. wszelkich etykiet, kapsli, korków, próżnych naczyń i t. p. z firmami zagranicznych producentów, o ile zostały dostarczone bez odpowiedniego towaru.

2) Etykiety, kapsle, korki, naczynia i t. p. z firmami zagranicznych producentów, wprowadzone jednocześnie z właściwym towarem, mogą być przywożone w stosunku odpowiadającym ilości towaru.

3) Jeżeli zagraniczny towar był przywieziony wcześniej, urząd celny może przepuścić odnośne etykiety, kapsle, korki i t. p. po uprzedniem stwierdzeniu, że wprowadzony towar przybył bez nich.

4) Etykiety, naczynia i t. p. z firmami zagranicznych producentów, adresowane bezpośrednio do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają przepuszczeniu bez żadnych zaświadczeń. W innych wypadkach przywozu etykiet, naczyń i t. p, celem rejestracji w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jest wymagane przedstawienie w urzędzie celnym odpowiedniego zaświadczenia tego urzędu.

§ 17. Przywóz następujących towarów podlega niżej podanym ograniczeniom:

I.

Ze względu na monopole państwowe.

Towary, będące przedmiotem monopolów państwowych, sprowadzać mogą z zagranicy tylko zarządy właściwych monopolów. Osoby prywatne muszą w tym celu uzyskiwać pozwolenie Ministerstwa Skarbu, które ustali zarazem warunki odprawy. Wyjątek, stanowią wyroby tytoniowe, przeznaczone do użytku osobistego, nieprzekraczające 1 kg wagi.

II.

Ze względu na bezpieczeństwo publiczne.

1) Broń i amunicję w celach przemysłowych i handlowych można przywozić tylko na podstawie-pozwolenia wojewódzkiej władzy administracji, ogólnej.

2) Broń do użytku osobistego wolno wprowadzać lub przywozić ze sobą bądź na zasadzie pozwolenia powiatowej władzy administracji ogólnej, właściwej ze względu na miejsce zamieszkania odbiorcy, względnie przywożącego, bądź na zasadzie zaświadczenia wydanego przez właściwą placówkę konsularną Rzeczypospolitej Polskiej zagranicą.

3) Materjały wybuchowe (ciała w stanie stałym, ciekłym lub lotnym, które pod działaniem podniet lirycznych, mechanicznych lub chemicznych rozwijają siłę niszczycielską) mogą być sprowadzane tylko na podstawie pozwolenia wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

III.

Ze względu na zdrowie publiczne.

1) Środki lecznicze, dozwolone do obrotu i wymienione w specjalnych wykazach, ustalanych przez Ministra Skarbu, jak również trucizny, mogą być sprowadzane z zagranicy na podstawie zaświadczeń państwowej władzy administracyjnej II instancji.

2) Środki lecznicze, niewymienione w wykazach, wolno sprowadzać na podstawie każdorazowego pozwolenia Ministra Skarbu oraz wspomnianego wyżej zaświadczenia władzy administracyjnej I instancji.

3) Środki lecznicze w drobnych ilościach do własnego użytku wolno sprowadzać na podstawie pozwolenia Ministra Skarbu. Pozwolenia te będą udzielane po przedstawieniu przez stronę recepty lekarza, stwierdzającej konieczność użycia tego środka oraz niemożność zastąpienia go środkiem wyrobu krajowego. Środki lecznicze tego rodzaju, w ilości nieprzekraczającej 150 gr, mogą być odprawiane przez urzędy Celne pierwszej klasy we własnym zakresie bez osobnego pozwolenia.

4) Urzędy celne pierwszej klasy są upoważnione również do odprawy we własnym zakresie środków leczniczych wszelkiego rodzaju i specyfików farmaceutycznych, sprowadzanych w niewielkich ilościach przez zakłady naukowe oraz szpitale rządowe, komunalne i kas chorych w celach badawczych. Do odprawy winno być przedstawione urzędowi celnemu odpowiednie zaświadczenie rektora, dziekana, kierownika kliniki, szpitala i t. p.

5) Przywóz surowic i szczepionek, używanych w praktyce lekarskiej, może być dopuszczony wyłącznie za każdorazowem zezwoleniem Ministra Opieki Społecznej i na warunkach w zezwoleniu tem określonych.

6) Przywóz środków leczniczych dla mieszkańców pogranicza regulują umowy państwowe o ułatwieniach w małym ruchu granicznym.

7) Opjum surowe, opjum lecznicze, opjum do palenia i jego odpadki (dross i t. p.), haszysz, morfina, kokaina, heroina, wszelkie ich sole i przetwory oraz te pochodne, które na podstawie badań naukowych są uznane za wywołujące szkodliwe skutki dla zdrowia, wolno sprowadzać z zagranicy tylko za pozwoleniem Ministra Skarbu wydanem w porozumieniu z Ministrem Opieki Społecznej z zachowaniem warunków w tem zezwoleniu zastrzeżonych.

8) Produkty zapalne, zawierające biały i żółty fosfor, mogą być przywożone z zagranicy tylko na podstawie każdorazowego pozwolenia Ministra Opieki Społecznej.

9) Biel ołowiana, siarczan ołowiu oraz inne produkty zawierające te związki ołowiu, mogą być przywożone z zagranicy tylko na podstawie pozwolenia Ministra Skarbu wydanego w porozumieniu z Ministrem Opieki Społecznej i Ministrem Przemysłu i Handlu. Ograniczenie to nie dotyczy przywozu lub artystycznych w postaci gotowej do użytku.

IV.

Ze względu na ochronę zwierząt.

1) Zwierzęta jednokopytowe i racicowe oraz psy, koty, drób, pszczoły, ryby, raki, jak też części zwierząt i wytwory zwierzęce mogą być przewożone tylko na podstawie pozwolenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych i na warunkach w tem pozwoleniu podanych, o ile międzynarodowe konwencje weterynaryjne, zawarte przez Polskę, nie stanowią inaczej.

2) Pozwolenia mogą być indywidualne lub ogólne, stosownie do art. 11 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych z dnia 22 sierpnia 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 77, poz. 673).

V.

Ze względu na ochronę roślin.

1) Wszelkiego rodzaju ziemniaki, nie wyłączając sadzeniaków, można przywozić jedynie na zasadzie pozwolenia Ministra Skarbu, wydanego w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych i to tylko przez upoważnione do tego urzędy celne. Ziemniaki powinny być przywożone w nowem nieużywanem opakowaniu, zaplombowanem przez nadawcę, lub też luzem w zaplombowanych wagonach. Do każdej przesyłki powinien nadawca dołączyć dwa egzemplarze świadectwa oficjalnej służby fitopatologicznej lub zakładów ochrony roślin kraju eksportującego według załączonego wzoru Nr. 3. Świadectwo to winno stwierdzać, że ziemniaki oraz wszelkie przedmioty, użyte do ich opakowania, są wolne od następujących chorób i szkodników oraz jajek i larw tych szkodników: raka ziemniaczanego (Synchytrium endobiotieum Perc.), parcha prószystego (Spongospora subterranea Wallr), chrząszcza Colorado (Leptinotarsa decemlineata = Doryphora decemlineata Say), mola ziemniaczanego (Phthorimaea operculella Zell), mątwika ziemniaczanego (Heterodera schachtii rostochiensis Woll), jak również, że ziemniaki te zostały wyprodukowane w miejscowości wolnej od powyższych chorób i szkodników oraz odległej co najmniej 20 km od najbliższego miejsca, w którem stwierdzono raka ziemniaczanego i 50 km od najbliższego miejsca, w którem stwierdzono chrząszcza Colorado.

2) Niżej wyszczególnione wytwory produkcji roślinnej mogą być wprowadzane przez upoważnione do tego urzędy celne pod warunkiem zaopatrzenia przesyłki w dwa egzemplarze świadectwa oficjalnej służby fitopatologicznej lub też zakładów ochrony roślin kraju eksportującego wg. załączonego wzoru Nr. 16:

a) wszelkie drzewka i krzewy oraz ich sadzonki i zrazy;

b) rośliny ozdobne ukorzenione oraz ich sadzonki (cebule, kłącze i korzenie);

c) owoce w stanie świeżym: jabłka, gruszki, śliwki, morele, brzoskwinie, wiśnie i czereśnie;

d) wszelkie warzywa w stanie świeżym oraz ich części nadziemne i podziemne (z wyjątkiem nasion) oraz z wyjątkiem ziemniaków, podlegających postanowieniom wymienionym w ust. V p. 1;

e) nasiona: grochu, peluszki, fasoli, soczewicy, wyki, bobu i bobiku.

3) Świadectwa fitopatologiczne wzoru Nr. 16 winny stwierdzać, że zawartość przesyłki oraz wszelkie przedmioty, służące do jej opakowania, zostały zbadane i są wolne od wymienionych w zał. V chorób i szkodników oraz jajek i larw tych szkodników, jak również, że wyszczególnione wyżej (ust. V p. 2) wytwory produkcji roślinnej zostały wyprodukowane w zakładzie (na plantacji) wolnym (nej) od tych chorób i szkodników. W razie przywozu drzewek, krzewów i ukorzenionych sadzonek oraz wszelkich innych roślin żywych z korzeniami lub podziemnych części roślin (cebule, kłącze, korzenie) z przylegającą do nich ziemia lub umieszczonych w naczyniach z ziemią, świadectwa wzoru Nr. 16 powinny nadto stwierdzać, że rośliny te zostały wyprodukowane w miejscowości wolnej od raka ziemniaczanego (Synchytriurn endobioticum Perc) i że zawarta w przesyłce ziemia, nie pochodzi z terenu zarażonego rakiem ziemniaczanym.

4) Ziemniaki, rośliny, nasiona i owoce, wymienione w ust. V 1) i 2) pochodzące z gospodarstw rolnych, przeciętych lub oddzielonych linją graniczną i przeznaczone dla niezbędnych potrzeb tych gospodarstw, mogą być przywożone bez zaświadczeń fitopatologicznych, jedynie za pozwoleniem miejscowej polskiej władzy powiatowej administracji ogólnej.

5) Przywożone z zagranicy nasiona koniczyny, lucerny, przelotu, nostrzyku, komonicy i tymotki powinny być zaopatrzone w dwa egzemplarze świadectwa (według załączonego wzoru Nr. 4), wystawionego przez stację oceny nasion kraju eksportującego.

6) Spisy stacyj, upoważnionych do wydawania świadectw według wzoru Nr. 4, będą ogłaszane w Monitorze Polskim.

7) Przywożone z zagranicy do polskiego obszaru celnego nasiona koniczyny, lucerny, przelotu, nostrzyku i komonicy podlegają w urzędach celnych, upoważnionych do dokonywania odprawy celnej tych artykułów, przymusowi barwienia na koszt importera w sposób, ustalony przez Ministra Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych.

8) Przepisy ustalające sposób barwienia nasion, wymienionych wyżej (ust. V p. 7), zostaną ogłoszone w Monitorze Polskim.

9) Fasola, oprócz zabronionej do przywozu (§ 16 ust. a) pkt. IV), może być wpuszczana do obszaru celnego na podstawie świadectw, wzoru Nr. 16 oraz świadectw kwalifikacyjnych, wystawionych przez zagraniczne władze państwowe, względnie organizacje rolnicze o charakterze społecznym. Świadectwa kwalifikacyjne winny podawać gatunek fasoli (nazwę botaniczną) i stwierdzać, że nie zawiera składników trujących. Brak wymaganego świadectwa kwalifikacyjnego może być zastąpiony przez zaświadczenie krajowego Zakładu Państwowego Badania Żywności, wystawione po zbadaniu prób, przesianych zakładowi przez urząd celny pod pieczęcią urzędową. Badanie i przesyłkę prób uskutecznia się na koszt strony, t. j. osoby uprawnionej do rozporządzenia towarem.

10) Przy przewozie (tranzycie) przez polski obszar celny ziemniaków, roślin, nasion i owoców, wymienionych w ust. V pp. 1) i 2) wymagane są świadectwa, przewidziane w tychże punktach. Postanowienie to nie ma zastosowania w razie, gdy wymienione artykuły będą przewożone w zakrytych i zaplombowanych wagonach bez przeładowania, względnie w szczelnem i nieuszkodzonem opakowaniu.

11) Świadectwa wymienione w ust. V pp. 1), 2), 3) i 5) powinny być wystawione bądź w języku polskim, bądź też w języku kraju eksportującego. W razie przedstawienia świadectwa w języku obcym, urząd celny ma prawo żądać przetłumaczenia go na język polski.

12) Spis urzędów celnych, uprawnionych do odprawy artykułów wymienionych w ust. V pp. 1), 2), 3) i 5), będzie ogłaszany w Monitorze Polskim.

13) Zdrowotność artykułów wymienionych w ust. V pp. 1) i 2) może być sprawdzana w urzędach celnych przez rzeczoznawców upoważnionych do tego przez Ministra Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych. W razie stwierdzenia na wspomnianych artykułach chorób lub szkodników, wymienionych w niniejszem rozporządzeniu, artykuły te nie będą mogły być wypuszczone do wolnego obrotu.

14) Wymienione w ust. V pp. 1) i 2) rośliny oraz ich części, niezaopatrzone w świadectwa fitopatologiczne wzoru Nr. 3 lub Nr. 16 mogą być wypuszczone do wolnego obrotu dopiero po uzyskaniu przez stronę zainteresowaną świadectwa od jednej z polskich stacyj ochrony roślin, stwierdzającego, że dana przesyłka jest wolna od niebezpiecznych chorób i szkodników roślin.

15) Nasiona roślin koniczyny, lucerny, przelotu, nostrzyku, komonicy i tymotki, niezaopatrzone w świadectwa wzoru Nr. 4 zagranicznej stacji oceny nasion, mogą być wypuszczone do wolnego obrotu na podstawie świadectwa jednej z uprawnionych do tego krajowych stacyj oceny nasion, przyczem treść tego świadectwa powinna odpowiadać wzorowi Nr. 4.

16) Przesyłki nasion koniczyny, lucerny, przelotu, nostrzyku, komonicy i tymotki, zaopatrzone w świadectwa wzoru Nr. 4, wystawione przez zagraniczne stacje oceny nasion mogą być w urzędzie celnym w Polsce poddane ponownej analizie. Jeżeli analiza wykaże zanieczyszczenie tych nasion kanianką, nie będą one mogły być wypuszczone do wolnego obrotu.

17) Postanowienia, dotyczące barwienia i świadectw czystości nasion, nie odnoszą się do próbek handlowych o wadze brutto 100 gramów i mniej, które mogą być przywożone bez żadnych ograniczeń.

VI.

Z innych względów publicznych.

1) Sztuczne środki słodzące oraz te związki chemiczne, które mogą być przetworzone zapomocą prostych zabiegów chemicznych na sacharynę lub na środki do niej zbliżone, mogą być przywożone tylko przez wytwórnie i hurtowe składy materjałów aptecznych, na podstawie osobnych pozwoleń, udzielanych w myśl obowiązujących przepisów.

2) Eter etylowy i jego mieszaniny ze spirytusem etylowym mogą być przywożone z zagranicy jedynie na zasadzie każdorazowego pozwolenia Ministra Skarbu, wydanego w porozumieniu: o ile chodzi o przywóz dla celów leczniczych - z Ministrem Opieki Społecznej, do innych zaś celów - z Ministrem Przemysłu i Handlu.

3) Gołębie wszelkiego gatunku, z wyjątkiem t. zw. rysi polskich, garłaczy i pawiaków, mogą być przywożone z zagranicy tylko za pozwoleniem władz wskazanych w odnośnych ustawach.

4) Papugi można przywozić tylko za pozwoleniem Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych.

§ 18. Wywóz następujących towarów podlega poniżej podanym ograniczeniom:

1) Proch i środki wybuchowe, wszelkiego rodzaju broń i przybory do niej, z wyjątkiem broni myśliwskiej, można wywozić zagranicę tylko za zezwoleniem Ministra Spraw Wojskowych.

2) Gołębie wszelkiego gatunku, z wyjątkiem t. zw. rysi polskich, garłaczy i pawiaków, mogą być wywożone zagranicę tylko za pozwoleniem władz wskazanych w odnośnych ustawach.

3) Zabytki charakterystyczne dla pewnej epoki, posiadające wartość artystyczną, kulturalną, historyczną, archeologiczną lub paleontologiczną, jak np.:

a) ołtarze, ambony, chrzcielnice, stalle, pomniki, nagrobki z grobów kościelnych wraz z ukrytemi w nich dziełami pracy ręcznej, epitafja, tablice, wota, szaty i naczynia obrzędowe, dzwony i t. p.,

b) dzieła sztuk plastycznych: obrazy, rzeźby, ryciny,

c) dzieła sztuk zdobniczych i kunsztów cechowych, zbroje, oręże, rzędy, pojazdy, chorągwie, sztandary, arrasy, dywany, makaty, pasy, kilimy, hafty, koronki, ubiory, meble, sprzęty, naczynia, zegary, świeczniki, wyroby złotnicze, emalje, szkło, ceramiki, kraty, okucia, zamki, godła, znaki i t. p.,

d) monety, medale, pieczęcie, tłoki mennicze,

e) druki, archiwalja, rękopisy zwykłe i ozdobne, autografy, oprawy ksiąg,

f) ludowe sprzęty domowe i wyroby przemysłu ludowego,

g) wykopaliska i znaleziska przedhistoryczne i archeologiczne,

h) wykopaliska i znaleziska paleontologiczne,

i) kolekcje przedmiotów, przechowywanych w muzeach, bibljotekach, w skarbcach i składach świątyń, zgromadzeniach cechowych, urzędach samorządowych,-

mogą być wywożone z granic Państwa Polskiego jedynie za zezwoleniem władzy konserwatorskiej pierwszej instancji (wojewódzkie władze administracji ogólnej).

4) Wywóz dzieł sztuki oraz zabytków starożytności z obszaru Wolnego Miasta Gdańska dozwolony jest jedynie za zezwoleniem Senatu W. M. Gdańska.

5) Opjum surowe, opjum lecznicze, opjum do palenia i jego odpadki (dross i t. p.), haszysz, kokaina, morfina, heroina, wszelkie ich sole i przetwory, oraz te pochodne, które na podstawie badań naukowych będą uznane w drodze rozporządzenia Ministra Opieki Społecznej za wywołujące szkodliwe skutki dla zdrowia, można wywozić zagranicę tylko za zezwoleniem Ministra Skarbu, wydanem w porozumieniu z Ministrem Opieki Społecznej z zachowaniem warunków, w tem zezwoleniu zastrzeżonych.

6) Wywóz dzikich ptaków śpiewających, jako to: słowików, sikor, czyżyków, szczygłów, ziemb, gilów, drozdów, kosów, pliszek, skowronków, wilg makolągw, szpaków, i t. p. tępicieli szkodliwych owadów, dozwolony jest tylko na podstawie każdorazowego zezwolenia Ministra Skarbu, wydawanego w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych.

7) Wywóz żubrów dozwolony jest tylko na podstawie każdorazowego zezwolenia Ministra Skarbu, wydawanego w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych.

II.

PRZYWÓZ.

§  19.

1) Zagraniczne przesyłki, przeznaczone do polskiego obszaru celnego lub do tranzytowego przewozu przez polski obszar celny, winny być zaopatrzone w dwa egzemplarze deklaracji celnej nadawcy.

2) Deklaracji nadawcy nie wymaga się w ruchu podróżnych oraz dla towarów, wiezionych w ruchu kołowym i w ruchu uprzywilejowanego tranzytu.

§  20.

1) Towary dostawione do urzędu celnego winny być do odprawy celnej zadeklarowane w następujących terminach:

a) w granicznych urzędach celnych pierwszej klasy - z wyjątkiem morskich - nie później niż w ciągu sześciu dni po dniu przyjęcia pod dozór celny,

b) w wewnętrznych oraz morskich urzędach celnych nie później niż w ciągu trzydziestu dni po dniu przyjęcia pod dozór celny.

2) W stosunku do towarów szybko psujących się terminy, podane wyżej w ust. 1 mogą być przez urząd celny skrócone o tyle, o ile tego wymaga stan towaru. W tym wypadku urząd celny zawiadamia o tem stronę.

3) Zwierzęta oraz przedmioty wybuchowe muszą być zadeklarowane niezwłocznie.

4) W urzędach celnych drugiej klasy towar musi być zadeklarowany w dniu dostawienia.

5) O ile po upływie oznaczonych wyżej w ust. 1, 2, 3 i 4 terminów towar nie zostanie zadeklarowany, urząd celny zarządza załatwienie czynności celnych z urzędu za pośrednictwem kolejowej ajencji celnej.

6) Urząd celny zarządza załatwienie czynności celnych z urzędu również w wypadkach, gdy strona zadeklaruje towar do oclenia w ustalonym terminie, lecz, nie zrzekłszy się w deklaracji prawa asystowania przy rewizji celnej, nie zjawi się do wspomnianej rewizji w ciągu trzech dni od daty zadeklarowania towaru.

§  21.

1) Składać deklarację do odprawy celnej oraz załatwiać w związku z tem formalności celne może osoba uprawniona do rozporządzania towarem (strona).

2) Za uprawnionego do rozporządzenia towarem (stronę) uważa się:

a) adresata, wymienionego w liście przewozowym, wykupionym przez niego;

b) okaziciela kwitu bagażowego;

c) przy transportach morskich oraz rzecznych - posiadacza konosamentu celnego, t. j. konosamentu lub listu przewozowego - konosamentu, ostemplowanego przez urząd celny przy nadejściu statku z zagranicy;

d) bezpośredniego posiadacza towaru, jeżeli przywóz odbywa się bez dokumentu przewozowego.

3) Strona może w swojem zastępstwie upoważnić do złożenia deklaracji celnej oraz załatwienia w związku z tem formalności celnych:

a) koncesjonowane przez Ministerstwo Skarbu przedsiębiorstwo ekspedycyjne (ust. 4);

b) ajencje celne polskich kolei państwowych, o ile chodzi o przesyłki kolejowe (ust. 6);

c) pracownika swego, pozostającego u niej w stałym stosunku służbowym, jeżeli strona prowadzi przedsiębiorstwo zarobkowe, dla którego towar jest przeznaczony;

d) inną osobę, nietrudniącą się pośrednictwem przy załatwianiu formalności celnych, jeżeli ten, dla którego towar jest przeznaczony, nie jest handlującym.

4) Wymienione w ust. 3 lit. "a" przedsiębiorstwo ekspedycyjne musi uzyskać na zastępowanie stron przy odprawie celnej osobną koncesję Ministerstwa Skarbu, w myśl postanowień art. 7 lit. f) ustawy z dnia 31 lipca 1924 r. o uregulowaniu stosunków celnych. (Dz. U. R. P. Nr. 80, poz. 777).

5) Taką samą koncesję winny uzyskać każde przedsiębiorstwo względnie osoba, z wyjątkiem osób wymienionych w ust. 3 pod d), które składają deklaracje celne i załatwiają formalności celne przy towarach, przybywających pod ich adresem, lecz przeznaczonych dla osób trzecich. W szczególności to się odnosi do towarów, których przeznaczenie dla osób trzecich wynika z dokumentów, przedstawianych urzędowi celnemu przy zgłoszeniu do odprawy celnej.

6) Ajencje celne polskich kolei państwowych występują w zastępstwie stron przy odprawie celnej na zasadach, ustalonych osobnemi przepisami, wydawanemi przez Ministra Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

§ 22. Deklaracji można dokonać ustnie, albo na piśmie.

§  23.

1) Deklaracja ustna jest dozwolona przy odprawie:

a) podróżnych;

b) towarów wprowadzonych przez mieszkańców pogranicza na własny użytek, a nie na handel, o ile wysokość cła nie przekracza:

I. według stawek celnych I kolumny tar. celnej Zł 400

II. według stawek celnych II kolumny tar. celnej Zł 300;

c) wagonów wypożyczonych przez zarządy kolejowe zagranicą oraz zapasowych części wagonowych, należących do wypożyczonych wagonów;

d) towarów, zgłaszanych do odprawy przez instytucje państwowe i naukowe, z wyjątkiem kolejowych ajencyj celnych, w tych wypadkach, gdy ajencje te deklarują towary, przeznaczone dla osób i instytucyj prywatnych;

e) w poszczególnych wypadkach, za każdorazowem pozwoleniem kierownika urzędu celnego, towarów przeznaczonych nie na handel lecz do osobistego użytku odbiorców, deklarujących towar do odprawy osobiście;

f) perzesyłek odprawianych w ruchu pocztowym;

g) żywych: zwierząt, ptactwa, owadów, płazów i ryb oraz przywożonych z połowu na łodziach rybackich ryb świeżych;

h) towarów objętych pozycjami taryfy celnej: 36 p 2; 37 p. 1; 38; 39; 44 p. 2; 46 p. 2; 84; 91 pp. 1, 2, 3; 148; 149; 157 p. 1; 180 p. 2; 181; 182; 184 p. 2; 747 p. 1 oraz 747 pp. 2. 3, 4 i 5, o ile mają zastosowanie stawki kolumny II taryfy celnej;

i) towarów ulegających szybkiemu zepsuciu;

k) towarów, nadchodzących w jednogatunkowych przesyłkach całowagonowych a podpadających pod pozycje taryfy celnej: 136 p. 2; 150; 151 p. 1; 152 pp. 1, 2; 183; 473 pp. 1, 2, 3, 4; 476; 477; 862 p. 1 a), b) ; 865 p. 1; 866; 880; 889; 890; 893 p. 1. 1) przesyłek odprawianych w ruchu powietrznym.

2) Przy ustnem deklarowaniu towarów wymienionych w ust. 1 pod i) a podlegających opłacie celnej, jak też pod k) i 1) winny być złożone urzędowi celnemu dokumenty handlowe, wymagane przy pisemnej deklaracji, pod rygorami, przewidzianemi w § 27.

§  24.

1) Przy deklaracji ustnej strona oświadcza, jakiego rodzaju odprawie ma być towar poddany (odprawie ostatecznej lub warunkowej) jak również udziela na żądanie urzędu potrzebnych wyjaśnień co do wysyłającego, odbiorcy, pochodzenia i ceny towaru.

2) Przy deklaracji ustnej strona powinna złożyć dokumenty handlowe, gdy są one w myśl § 23 wymagane, jak również przewozowe i inne.

§  25.

1) Deklarację na piśmie sporządza się w języku polskim na przepisanym urzędowym formularzu (wzór Nr. 5) zapomocą papieru indygowego w trzech jednobrzmiących egzemplarzach.

2) Deklaracja powinna zawierać:

na stronie 1-ej:

a) kraj pochodzenia towarów,

b) nazwisko i miejsce zamieszkania nadawcy i odbiorcy,

c) wyszczególnienie dołączonych dokumentów,

d) datę wystawienia deklaracji,

e) własnoręczny podpis osoby, wystawiającej deklarację;

na stronie 2-giej:

f) cechy i numery sztuk (colli),

g) ilość colli (ogólną ilość colli także słowami),

h) rodzaj opakowania,

i) nazwę handlową towarów,

j) wagę brutto w kilogramach, względnie ilość sztuk, miarę i t. p.,

k) wartość towarów,

l) w uwadze należy umieszczać ewentualne dodatkowe wnioski np. o ulgę celną, zniżkę konwencyjną, odprawę warunkową, odroczenie należności celnych i t. p., ze wskazaniem tytułu prawnego.

3) Jeżeli towary nadchodzą w opakowaniu, należy deklarować wagę brutto każdej sztuki (colli) osobno i wymienić rodzaj opakowania według nazwy, przewidzianej w tabeli tarowej.

4) Opakowania, niewymienione w tabeli tarowej, deklaruje się tak, jak się one zewnętrznie przedstawiają, np. kufer, konewka, blaszanka i t. p.

5) Całowagonowe ładunki oraz przesyłki, składające się z większej ilości sztuk (colli), można deklarować sumarycznie, o ile zawierają towar jednakowego gatunku i nadeszły w jednakowem opakowaniu.

§  26.

1) Do deklaracji na piśmie strona obowiązana jest dołączyć dokumenty handlowe. Dokumenty te powinny być oryginalne, wystawione przez zagranicznego sprzedawcę, jako to: faktury, rachunki kupieckie i t. p. i powinny zawierać wszystkie dane, które służą za podstawę do obliczenia cła, a to: ścisłe określenie towaru pod względem jego gatunku i rodzaju, jak też ilość (wagę, miarę sztuki i t. d.) każdego gatunku i rodzaju.

2) Przy deklarowaniu strona może zgłosić deklarację celną nadawcy (§ 19) jako fakturę.

3. Zakres ulg, jakie są dopuszczalne przy określaniu w dokumentach handlowych rodzaju niektórych towarów, podaje się w załączniku do niniejszego rozporządzenia (zał. II).

4) Dokumenty handlowe dołączone do deklaracji winny również podawać zagraniczną cenę towaru, za którą został sprzedany odbiorcy krajowemu. Wystarcza jednak, gdy na dokumencie handlowym lub liście przewozowym nadawca zagraniczny potwierdzi wartość towaru.

5) Jeżeli dokument handlowy lub zgłoszona w miejsce jego deklaracja celna nadawcy nie zawiera ścisłych określeń pod względem taryfowej przynależności towarów a towary te nie korzystają z ulg wymienionych w załączniku II, strona może na wezwanie urzędu celnego wskazać pisemnie na dokumencie pozycję, punkt i literę taryfy celnej, według których towar ma być oclony. Gdy strona tego uczynić nie może, winna to zaznaczyć na dokumencie.

§  27.

1) W razie niedołączenia dokumentów wymienionych w § 26 lub dołączenia takich, które nie odpowiadają warunkom wskazanym w tym paragrafie, deklarację uważa się za niezupełną, co powoduje pobranie akcydencji przewidzianej w art. 15 rozporządzenia o taryfie celnej.

2) Rygorowi według poprzedniego ustępu podlega deklaracja celna nadawcy, o ile zostanie zgłoszona przez stronę jako faktura.

3) W wypadkach, gdy przedstawiony przez stronę dokument handlowy zawiera ścisłe określenie taryfowej jakości oraz ilości towarów, lub też został przez stronę uzupełniony podaniem pozycji, punktu i litery taryfy celnej, lecz przeprowadzona rewizja towaru wykaże niezgodność stanu faktycznego z określeniem podanem w dokumencie handlowym, ewentualnie przez stronę uzupełnionym, strona ponosi odpowiedzialność według zasad ustawy karnej skarbowej za niezgodne z rzeczywistością zadeklarowanie towaru.

4) Różnica w wadze pomiędzy ilością zadeklarowana a ilością ustaloną w wyniku rewizji, nie przewyższająca 10%, nie powoduje wdrażania postępowania karnego.

§  28.

1) Po wniesieniu deklaracji ustnej lub na piśmie, urząd bada, czy zachodzą warunki formalne do przeprowadzenia odprawy żądanej przez stronę, szczególnie zaś, czy deklarację wniosła osoba uprawniona do dysponowania towarem, czy deklaracja została wniesiona w terminie, czy została podpisana przez osobę uprawnioną do tego, czy zostały dołączone dokumenty, wymienione przez deklarującego, czy urząd jest upoważniony do odprawy i t. p.

2) Deklarację na piśmie formalnie wadliwą należy odrzucić.

§  29.

1) Rewizja towaru odbywać się może jedynie w obecności strony, z wyjątkiem wypadków, przewidzianych w ostatnim ustępie § 20.

2) Strona obecna przy rewizji obowiązana jest dopełnić na własny koszt i odpowiedzialność wszelkich czynności fizycznych, jakie urząd celny uzna za potrzebne do należytego zbadania towaru.

3) O ile urząd celny posiada osobne siły pomocnicze, do wykonywania czynności fizycznych, strona ma obowiązek posłużenia się niemi za przepisanem wynagrodzeniem.

§  30.

1) Po przyjęciu deklaracji urząd przystępuje do rewizji towaru, której celem jest stwierdzenie wszystkich danych, potrzebnych do załatwienia żądanej odprawy, w szczególności zaś przy odprawie przywozowej tych danych, które służą za podstawę do obliczenia cła. Rewizja towaru jest zewnętrzna i wewnętrzna.

2) Rewizja zewnętrzna polega na obliczeniu sztuk, zbadaniu rodzaju znaków i numerów pojedynczych opakowań i na zbadaniu ich wagi brutto.

3) Rewizja wewnętrzna ma za zadanie sprawdzić ilość i gatunek towaru całej przesyłki tak, aby żadnej części jej nie uchylono od oclenia, ani też niewłaściwie nie oclono. W tym celu należy otworzyć i zbadać każdą sztukę, o ile o jej zawartości nie można przekonać się inaczej, np. zapomocą prętu rewizyjnego.

4) Gdy przesyłka zawiera więcej sztuk z tym samym towarem, łatwym do zrewidowania i otaryfowania, a jakość i przeznaczenie towaru, ze względu na fakturę, osobę nadawcy lub odbiorcy, rodzaj opakowania, znaki towaru i t. p., nie nasuwają żadnych wątpliwości, można rewizję wewnętrzną ograniczyć do dziesiątej części przesyłki, lecz co najmniej do pięciu sztuk, na których wybór strona nie może wywierać żadnego wpływu. W razie stwierdzenia niezgodności należy rewizją objąć wszystkie sztuki.

§  31.

1) Gdy taryfa celna podaje jako podstawę do wymiaru cła wagę brutto (surową), należy przez to rozumieć wagę towaru wraz z wagą wszystkich jego opakowań tak wewnętrznych jak i zewnętrznych.

2) Do wagi brutto nie dolicza się jednak dodatkowego opakowania, przeznaczonego do ochrony w drodze, np. drugiej beczki, drugiej skrzyni, słomy jako ochrony zewnętrznej i t. p. oraz wagi środków transportowych (wagonów, wozów, cystern i t. p.), w których towar bezpośrednio jest załadowany.

3) Gdy taryfa celna podaje jako podstawę tylko samą wagę, rozumieć przez nią należy wagę netto towaru, t. j. wagę czystą samego towaru bez żadnych opakowań.

4) Do wagi netto nie dolicza się kartonów, papieru, sznurków, tasiemek do obwiązywania towaru, deszczułek wkładkowych, wałków i t. p. do nawijania tkanin, koronek, wstążek.

5) Gdy taryfa celna postanawia, że towar podlega cłu z "bezpośredniem opakowaniem" rozumieć przez to należy wagę samego towaru wraz z wagą wewnętrznego opakowania.

6) Cło od towarów, z wyjątkiem wyrobów jubilerskich, nadchodzących w opakowaniu, które wraz z towarem przechodzi do spożywcy, należy wymierzać od towarów łącznie z tem opakowaniem np. perfumy we flakonach - łącznie z pudełkami w których flakony są umieszczone, tak w laseczkach różnokolorowych umieszczonych po kilka sztuk (asortyment) w pudełkach kartonowych - łącznie z pudełkami kartonowemi, specyfiki farmaceutyczne w słoikach, buteleczkach i t. p., umieszczonych w pudełkach - łącznie z pudełkami i znajdującemi się w nich drukami.

7) Przy wymierzaniu cła od śledzi solonych nadchodzących w beczkach lub w półbeczkach, podana w taryfie celnej przy poz. 117 p. 1 a, b podstawę wymiaru cła stosuje się, jeżeli beczka waży - 160 kg brutto łącznej wagi śledzi, ropy i beczki, półbeczka zaś-80 kg brutto; przyczem w obu wypadkach dopuszczalna jest tolerancja wagi ± 5%. Cło od śledzi solonych nadchodzących w beczkach, nie odpowiadających wymienionym warunkom, wymierza się jak od śledzi nadchodzących w innem aniżeli beczki opakowaniu.

8) Jeżeli oprócz wagi za podstawę wymiaru cła taryfa celna podaje określony procent wartości towaru np. przy samochodach, ciągówkach, podwoziach (poz. 1136 - 1138 tar. celnej), cło od wartości wymierza się na podstawie certyfikatu, potwierdzonego przez Konsulat Rzeczypospolitej Polskiej, a stwierdzającego, między innemi, cenę rynkową towaru w kraju, w którym towar został wyprodukowany. Cenę towaru, podaną w walucie obcej, przelicza się na walutę polską według kursu dewiz z dnia, poprzedzającego na trzy dni dzień uiszczenia należności celnych. Kurs podawany będzie za pośrednictwem Dyrekcji Ceł.

§  32.

1) Używane w handlu zwykłe opakowania np. worki, skrzynie, beczki drewniane i t. p. towarów wolnych od cła oraz towarów podlegających cleniu w/g wagi netto - wolne są od cła.

2) Specjalne opakowania np. beczki żelazne, butle żelazne, skrzynie starannie wykonane malowane lub lakierowane i t. p., przystosowane do wielokrotnego przewozu lub stałego przechowywania towarów, podlegają osobnemu ocleniu według ich jakości taryfowej bez względu na to, jakiemu cłu (wyższemu czy niższemu) podlega zawarty w nich towar.

3) Gdy w specjalnem opakowaniu przywozi się towar, podlegający w myśl postanowień taryfy celnej cleniu łącznie z bezpośredniem opakowaniem, natenczas cło wymierza się: od wagi towaru łącznie z wagą specjalnego bezpośredniego opakowania i oddzielnie od specjalnego opakowania.

§  33.

1) Jeżeli w jednem i tem samem opakowaniu znajduje się dwa lub więcej towarów, podlegających różnym stawkom celnym od wagi brutto, to wagę opakowania rozkłada się na każdy z tych towarów procentowo, w stosunku do ich wagi netto.

2) Jeżeli między wymienionemi w poprzednim ustępie towarami znajdują się również takie, które podlegają cłu od wagi netto, to przypadająca na nie część wagi opakowania pozostaje wolna od cła.

§  34.

1) Wagę brutto towarów, od których stopa celna nie przekracza zł 15 od 100 kg w kolumnie I tar. celnej względnie zł 12 od 100 kg w kolumnie II tar. celnej, można przyjąć według wagi ustalonej przy przyjęciu towaru do składu. Wagę tę należy przy rewizji wyrywkowo sprawdzać.

2) Wagę towarów, opłacających cło od wagi brutto, a których stawka przekracza zł 15 od 100 kg w kolumnie I tar. celnej względnie zł 12 od 100 kg w kolumnie II tar. celnej, należy stwierdzać przez faktyczne odważenie.

3) Jeżeli towary znajdują się w opakowaniach jednego rodzaju i jednej wagi, można przeprowadzać tylko próbne odważanie, które jednak musi obejmować co najmniej dziesiątą cześć przesyłki, wybraną bez wpływu strony.

4) Jeżeli przy próbnem odważaniu okaże się niezgodność, należy odważyć całą przesyłkę.

§  35.

1) Przy ustalaniu wagi netto towaru należy z wyjątkami wskazanemi niżej (ust. 2) posługiwać się tabelą tarową, załączoną do niniejszego rozporządzenia (załącznik III).

2) Jeżeli towar, dla którego ustanowiona jest tara w tabeli tarowej, zostanie faktycznie wyważony z powodów, przewidzianych w art. 5 p. 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 sierpnia 1932 r. o ustanowieniu taryfy celnej przywozowej (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 85, poz. 732), za podstawę do wymiaru cła należy przyjąć wagę otrzymaną w wyniku faktycznego wyważenia.

§ 36. Jeżeli w jednem i tem samem opakowaniu znajduje się dwa lub więcej rozmaitych towarów, dla których ustanowiona jest tara, lub też dla jednego z towarów niema przewidzianej tary, towary należy faktycznie wyważyć.

§  37.

1) Niektóre towary jednogatunkowe, przesyłane w ładunkach wagonowych, mogą być odprawiane w wagonach bez wyładowania do składu. Wagę ich ustala się zapomocą odliczenia uwidocznionej na wagonach tary od stwierdzonej wagi wagonu łącznie z towarami.

2) Wykaz towarów jednogatunkowych przesyłanych w ładunkach wagonowych, które mogą być odprawiane bez wyładowania do składu, podaje się w załączniku do niniejszego rozporządzenia (zał. IV).

3) We wszystkich wypadkach, mogących wzbudzić wątpliwość co do prawdziwości tary wagonu, czy też jednolitości zawartego w wagonie towaru, należy wagę towaru ustalić przez odważenie towaru, po częściowem lub całkowitem wyładowaniu tegoż.

§  38.

1) Po ukończeniu rewizji, urząd celny, przy deklaracji pisemnej, ustala na stronicy 3 deklaracji wynik rewizji.

2) W potwierdzeniu wyniku rewizji należy uwidocznić:

a) cechy, numery i rodzaj opakowania; w razie zgodności z deklaracją strony, oznacza się wyrazem "zgodnie";

b) nazwę taryfową towaru, pozycję taryfy celnej, wagę brutto i wymiarową, względnie ilość sztuk, tuzinów, miarę i t. d., wreszcie stopę celną każdego gatunku towaru;

c) obliczenie należności celnych, przyczem suma ostateczna ma być wyrażona słowami;

d) w uwadze: pozwolenia przywozu, świadectwa pochodzenia, świadectwa zdrowotności i t. p.;

e) dzień odprawy i podpis urzędnika rewidującego;

f) pieczęć urzędu, stemple kasowe i podpisy urzędników kasowych.

§  39.

1) Wynik rewizji na towary zadeklarowane ustnie sporządza się na druku według wzoru Nr. 6 zapomocą papieru indygowego w 3-ch egzemplarzach, według rubryk podanych w tym wzorze.

2) Pierwszy egzemplarz (wynik rewizji) dołącza się do właściwego rejestru, drugi (kwit celny) wydaje się stronie na dowód legalnego uskutecznienia odprawy, trzeci zaś egzemplarz służy do celów statystyki handlowej.

§  40.

1) Strona zaświadcza własnoręcznym podpisem na wyniku rewizji, czy zgadza się z nim.

2) Gdy strona z wynikiem rewizji nie zgadza się (art. 16), winna wyraźnie to zaznaczyć wymieniając, jak, zdaniem jej, należy towar otaryfować.

3) Strona może składać wyjaśnienia w sprawie swego sprzeciwu również poza rewizją celną, aż do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez urząd celny.

§ 41. Tryb postępowania w razie sprzeciwów jest następujący:

1) w urzędach celnych pierwszej klasy:

a) urzędnik rewidujący, po zgłoszeniu przez stronę sprzeciwu i po rewizji, przedstawia w tym samym dniu urzędowi celnemu próbki towaru;

b) zadeklarowany towar bada na podstawie próbek oraz sprzeciwu osobna stała komisja, złożona z naczelnika urzędu pełnego, jako przewodniczącego i dwóch najbardziej doświadczonych w towaroznawstwie urzędników celnych tegoż urzędu jako członków. Członków tych, jak również ich zastępców wyznacza dyrekcja ceł na wniosek urzędu celnego;

c) komisja odbywa posiedzenia swoje w miarę, potrzeby codzień w godzinach urzędowych, oprócz dni świątecznych i rozstrzyga większością głosów. Orzeczenie wciąga się do osobnego rejestru, według dołączonego wzoru Nr. 7, z podpisem wszystkich członków. W razie rozbieżności głosów każdy z członków komisji wpisuje do rejestru swą umotywowaną opinję. Treść orzeczenia oznacza się na odnośnej deklaracji celnej. W razie rozbieżności głosów, odnotowuje się na deklaracji opinję przewodniczącego komisji i sprawę sprzeciwu przedstawia się wraz z próbkami Ministerstwu Skarbu. Tak samo postępuje się w razie zakwestjonowania orzeczenia komisji przez organy inspekcyjne;

d) deklarację celną wraz z oznaczonem na niej orzeczeniem komisji okazuje się stronie, która zaznacza na niej swą zgodę lub dalszy sprzeciw i potwierdza swoim podpisem. W razie dalszego sprzeciwu sporządza się protokół według dołączonego wzoru Nr. 8, który wraz z próbkami towaru przedstawia się Ministerstwu Skarbu;

e) komisja przeprowadza badanie towaru na najbliższem posiedzeniu, nie później jednak niż w ciągu trzech dni po dniu rewizji celnej, urząd celny zaś przedstawia sprawę Ministerstwu Skarbu nie dalej niż w ciągu siedmiu dni od dnia zakomunikowania stronom orzeczenia komisji;

f) strona ma prawo podjąć zadeklarowany towar, nie oczekując decyzji Ministra Skarbu, uiściwszy należności celne według orzeczenia komisji, względnie opinji przewodniczącego w razie rozbieżności głosów. Po decyzji Ministra Skarbu urząd celny albo zwraca stronie należności celne, nadmiernie pobrane, albo też ściąga od niej należności niedobrane.

2) W urzędach celnych drugiej klasy.

a) ponowne zbadanie towaru, na żądanie strony, przeprowadza sam naczelnik urzędu,

b) gdy z ponowną rewizją strona się nie zgodzi, urząd celny winien na żądanie strony natychmiast sporządzić protokół według wzoru Nr. 8 i przedstawić Ministerstwu Skarbu wraz z próbkami towaru.

3) W trybie, wymienionym w ust. 1 i 2, urzędy celne pierwszej i drugiej klasy winny również rozpatrywać i orzekać sprawy taryfowania, poruszane w konkretnych przypadkach przez urzędników rewidujących.

4) Naczelnik urzędu lub jego zastępca obowiązany jest bez żądania stron jak najczęściej kontrolować odprawy, dokonywane przez urzędników i prostować spostrzeżone nieprawidłowości.

§  42.

1) Urząd celny przesyła protokół do Ministerstwa Skarbu przy sprawozdaniu (wzór Nr. 9), w którem szczegółowo uzasadnia swoje postępowanie.

2) Do sprawozdania dołącza urząd złożone przez stronę dokumenty oraz jedną próbkę towaru.

3) Próbki powinny być wydzielone przez rewidującego urzędnika w obecności strony, w dwóch jednakowych egzemplarzach, z których drugi pozostaje w urzędzie celnym.

4) Do próbek przymocowuje się kartki (wzór Nr. 10) i przypieczętowuje lakiem w ten sposób, aby ich nie można było odjąć bez uszkodzeniu pieczęci. Końce sznurka, którym przywiązane są próbki do kartek, pieczętuje się na odwrotnej stronie kartek pieczęcią strony i urzędu, pozostawiając końce sznurka dla pieczęci Ministerstwa Skarbu przy zwrocie próbek.

5) Kartki, wypełnione według wzoru Nr. 10, podpisują: urzędnik rewidujący i strona.

6) Przy wydzielaniu próbek należy mieć na uwadze:

a) próbki tkanin, wstążek, haftów, koronek i t. p. powinny mieć nie mniej niż 150 cm kw lub 20 cm długości;

b) ciała sypkie i płynne powinny być wysyłane w blaszankach lub szklonych słoikach, o wadze nie mniej jak 150-200 gr; spirytus i płyny, zawierające alkohol, w ilości nie mniej niż 400 cm³; słoiki powinny być zakorkowane i zapieczętowane lakiem; do słoików przymocowuje się kartki prób w sposób podany w ust. 4;

c) surowce metalów w kawałkach o długości przynajmniej 10 cm, drut i pręty o długości 40 cm;

d) wysyłanie całych bel, skrzyń, koszy, beczek i t. p. z jednakowym towarem można uskuteczniać tylko w wypadkach rzeczywistej potrzeby, uznanej przez urząd lub właściciela towaru;

e) zamiast towarów ciężkich lub niedogodnych do przesłania można przedstawiać rysunki lub fotografje opatrzone odpowiedniem zaświadczeniem rewidującego urzędnika i strony, stwierdzającem zgodność z towarem reklamowanym. Na zaświadczeniu winny być umieszczone pieczęcie urzędu i strony, prócz ich podpisów.

7) Próby należy przedstawiać w takiej ilości i w takim stanie, aby mogły dostatecznie charakteryzować zareklamowany towar i jego przeznaczenie.

8) Nadesłane egzemplarze próbek, o ile zwrot ich zastrzega strona w protokóle, zwraca Ministerstwo Skarbu do urzędu celnego wraz z rozstrzygnięciem sprawy, celem doręczenia stronie za pokwitowaniem.

§  43.

1) Orzeczenia, wydane w drugiej instancji przez dyrekcje ceł lub Ministerstwo Skarbu, są ostateczne w administracyjnym toku instancyj, co nie wyklucza uprawnienia strony do wniesienia skargi do Najwyższego Trybunału Administracyjnego w terminie dwumiesięcznym, licząc od dnia doręczenia orzeczenia.

2) Objaśnienia, stwierdzające uprawnienia podane w ust. 1, umieszcza się w orzeczeniach.

§ 44. Koszta postępowania, spowodowane zażaleniem (art. 16), ponosi strona, o ile zażalenie nie zostanie uwzględnione. Do kosztów zalicza się koszta opakowania, przesłania próbek, analizy i t. p.

§  45.

1) Po ustaleniu przez urząd celny wyniku rewizji, strona obowiązana jest przypadające należności celne, opłaty wewnętrzne i t. p. uiścić i towar odebrać w ciągu następujących terminów:

a) w granicznych urzędach celnych pierwszej klasy w ciągu 6 dni,

b) w wewnętrznych urzędach celnych w ciągu 14 dni.

2) W terminach podanych w ust. 1, na żądanie strony, może towar być przekazany do wolnego składu celnego lub do innego urzędu celnego, celem uiszczenia należności celnych.

3) Przy przekazaniu towaru do innego urzędu celnego, należności winny być uiszczone w ciągu sześciu dni od dnia przyjęcia przekazanego towaru pod dozór celny, a przy przekazaniu do wolnego składu celnego - w ciągu terminu koncesyjnego.

4) Podane w ust. 1, 2, 3 terminy nie dotyczą jednak żywych zwierząt, przedmiotów wybuchowych oraz towarów szybko psujących się, które muszą być opłacone i odebrane niezwłocznie po dokonaniu odprawy celnej.

5) W wypadkach, gdy strona wniesie reklamacje z powodu wyniku rewizji celnej i towaru nie podejmie z urzędu celnego (ust. 1 § 41 lit. f), terminy wymienione w ust. 1, 2, 3 liczy się od daty zawiadomienia strony o ostatecznem orzeczeniu.

6) W urzędach celnych drugiej klasy towary winny być opłacone i odebrane w dniu zgłoszenia (§ 20).

§  46.

1) O ile po ustaleniu wyniku rewizji strona zabiera towar częściowo poszczególnemi sztukami (colli) w terminie ustalonym do odbioru, należy cło pobrać od podejmowanej sztuki i wystawić osobne pokwitowanie według wzoru Nr. 11.

2) Unikat pokwitowania wzoru Nr. 11 dołącza się do właściwej deklaracji.

§  47.

1) W urzędach celnych pierwszej klasy naczelnik urzędu celnego, w porozumieniu z zarządem magazynu, ma prawo zezwalać na przechowywanie towarów w składach bez uiszczenia należności do trzech miesięcy, o ile temu nie stoi na przeszkodzie brak miejsca w składzie.

2) Urząd celny ma prawo w każdej chwili w razie potrzeby (nawał towarów, psucie się towaru i t. p.) wezwać stronę do odebrania towaru.

§  48.

1) Towary, od których w terminie (§ 45) nie niszczono należności celnych, lub których, po uiszczeniu należności celnych, nie odebrano, podlegają sprzedaży z publicznej licytacji.

2) Uzyskaną ze sprzedaży gotówkę, po potrąceniu ciążących na towarze należności celnych i przewozowych, kosztów licytacji i innych otrzymuje strona.

III.

WYWÓZ.

§  49.

1) Odprawa towarów przeznaczonych na wywóz odbywa się w granicznych urzędach celnych.

2) Na żądanie strony, odprawa może być dokonana również i w wewnętrznym urzędzie celnym.

§  50.

1) Na podstawie deklaracji ustnej podlegają odprawie:

a) przedmioty w ruchu podróżnych,

b) przedmioty w małym ruchu granicznym,

c) zwierzęta i towary podlegające szybkiemu zepsuciu,

d) wszystkie towary wolne od cła wywozowego.

2) O ile przy deklarowaniu ustnem pobierana jest opłata celna (litery a, b, c), urząd celny wystawia pokwitowanie na druku wzór Nr. 12.

3) Gdy stronie potrzebny jest dowód wywozu, winna ona dołączyć do dokumentów przewozowych osobną deklarację według wzoru Nr. 13, na której graniczny urząd celny poświadcza występ towaru zagranicę.

§  51.

1) Towary niewymienione w § 50 winny być zadeklarowane na piśmie.

2) Deklarację sporządza się w języku polskim na przepisanym formularzu urzędowym (wzór Nr. 14) zapomocą papieru indygowego w 3-ch jednobrzmiących egzemplarzach.

3) Deklaracja powinna zawierać:

na stronie 1-szej:

a) nazwisko i miejsce zamieszkania nadawcy i odbiorcy,

b) wyszczególnienie dołączonych dokumentów,

c) miejsce złożenia towarów,

d) datę wystawienia deklaracji,

e) własnoręczny podpis osoby wystawiającej deklarację;

na stronie 2-ej:

f) numery wagonów,

g) cechy i numery,

h) ilość,

i) rodzaj opakowania,

j) nazwę towaru,

k) wagę brutto i netto, względnie ilość sztuk, miarę i t. p.,

l) wartość towaru,

ł) kraj przeznaczenia i ewentualne uwagi.

§ 52. Przy deklaracjach ustnych, wymienionych w § 50 ust. 1 lit. c, d oraz przy deklaracjach pisemnych, wymienionych w § 51, stosuje się odpowiednie przepisy, zawarte w § 21.

§  53.

1) Przy odprawie wywozowej, przy ustalaniu wyniku rewizji i w razie ewentualnych sporów mają analogiczne zastosowanie przepisy dotyczące przywozu, mianowicie §§ 28, 29, 38 i 40 - 44.

2) Postanowienia § 30, ustalające sposób rewizji zewnętrznej i wewnętrznej, stosuje się, o ile chodzi o towary podlegające cłu wywozowemu lub od których wypłaca się należności eksportowe.

3) Stopień dokładności rewizji towarów wolnych od cła zależy od charakteru towarów, przyczem należy mieć na uwadze, aby pod postacią wolnych od cła towarów nie były wywożone towary zakazane lub podlegające cłu wywozowemu.

IV.

PRZYWÓZ I WYWÓZ WARUNKOWY.

§  54.

1) Towary przywożone do obszaru celnego z zagranicy, z przeznaczeniem do powrotnego wywozu w przeciągu pewnego określonego w poszczególnych wypadkach terminu, poddaje się odprawie warunkowej.

2) Odprawie warunkowej podlegają również towary wywożone zagranicę a przeznaczone do powrotnego przywozu.

§  55.

1) O ile traktaty handlowe, postanowienia niniejszego rozporządzenia oraz inne przepisy nie zawierają odmiennych postanowień, odprawa warunkowa może być dokonywana przez urzędy celne tylko na podstawie specjalnego pozwolenia.

2) Przy odprawie warunkowej winno być pobrane zabezpieczenie celne w wysokości przypadającej należności celnej w gotówce względnie w papierach wartościowych według każdorazowych obwieszczeń Ministerstwa Skarbu.

3) Bliższe postanowienia co do zakresu odpraw warunkowych, kompetencji, ustalenia tożsamości i t. d., określi specjalna instrukcja, która zostanie ogłoszona w Monitorze Polskim.

§  56.

1) W obrocie uszlachetniającym (art. 12) gdy chodzi o wprowadzenie materjałów z zagranicy, celem przerobienia ich w kraju na wyroby, przeznaczone do wywozu (obrót czynny) lub też o wysyłanie zagranicę wyrobów krajowych i powrotny ich przywóz w stanie wykończonym (obrót bierny), pozwoleń na to udziela Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu i to jedynie osobom godnym zaufania i nieposzlakowanym.

2) W podaniach, wnoszonych za pośrednictwem izb handlowo - przemysłowych, w których okręgu leży przedsiębiorstwo, strony powinny wymienić materjały, półfabrykaty, tudzież części składowe, które zamierzają sprowadzać lub wywozić i dokładnie określić towar, który będzie wytworzony. Nadto należy podać siedzibę przedsiębiorstwa, przedstawić szczegółowo przebieg postępowania technicznego i wskazać urząd celny, w którym zamierza się przeprowadzać odprawę.

3) Izby handlowo - przemysłowe odsyłają podanie w dwutygodniowym terminie ze swą opinją przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu do Ministerstwa Skarbu, po zbadaniu prawdziwości przytoczonych danych.

W szczególności izba winna podać, czy możność współzawodnictwa na zagranicznych rynkach zależy istotnie od użycia zagranicznych nie oclonych materjałów, półfabrykatów lub części składowych względnie, czy w kraju jest brak odpowiednich zakładów, które mogłyby dokonać uszlachetnienia.

4) Minister Skarbu ustala, po przeprowadzeniu próbnej fabrykacji pod dozorem skarbowym, ilościowy stosunek wytworzonych towarów do sprowadzonych materjałów, określając równocześnie ilość odpadków lub dodatku i dopuszczalny ubytek albo przyrost materjału.

5) W wypadkach ujawnienia nadużycia Minister Skarbu może w każdej chwili cofnąć udzielone pozwolenie, niezależnie od wdrożenia postępowania karnego.

§  57.

1) Deklarowanie towarów do odprawy warunkowej i ich rewizja odbywa się według zasad ustalonych dla odprawy ostatecznej.

2) Odprawie na podstawie deklaracji ustnej podlegają towary wymienione w ust. 1 lit. a, b, e, f, g i 1 § 23.

3) Przy ustnem deklarowaniu wynik rewizji ustala się na formularzu Nr. 15.

4) Pisemną deklarację składa się w trzech egzemplarzach.

5) Do deklarowania na piśmie służy formularz deklaracji przywozowej (Nr. 5), względnie wywozowej (Nr. 14), w którym wypisuje się na stronie pierwszej charakter odprawy - "odprawa warunkowa".

6) W obu wypadkach (deklarowania ustnego i na piśmie) winien być podany w wyniku rewizji termin powrotnego wywozu względnie przywozu.

§  58.

1) Powrót towarów odprawionych warunkowo winien nastąpić przez ten urząd celny, który dokonał pierwotnej odprawy warunkowej.

2) Przez dowolny kolejowy lub wodny urząd celny mogą jednak być wywiezione zpowrotem towary odprawione warunkowo w ruchu podróżnych, dla komiwojażerów, na wystawy i t. p.

§  59.

1) Towar odprawiony pierwotnie warunkowo według ustnej deklaracji, odprawia się przy powrotnym wywozie względnie przywozie również na podstawie ustnej deklaracji.

2) Na towar, który był odprawiony warunkowo według deklaracji pisemnej, składa się przy powrocie jego również deklarację na piśmie, w trzech egzemplarzach, o ile w towarze tym dokonane zostały pewne zmiany, w innych wypadkach deklarację ustną.

3) We wszystkich wypadkach powrotnego przywozu względnie wywozu strona obowiązana jest złożyć kwit warunkowej odprawy otrzymany z urzędu celnego przy pierwotnej odprawie.

4) Wynik rewizji zależny jest od dochowania przez stronę warunków pierwotnej odprawy, a w szczególności dochowania terminu.

5) Zabezpieczenie celne zwraca się po występie towaru zagranicę.

V.

PRZEWÓZ TOWARÓW.

§  60.

1) Przewóz towarów przez polski obszar celny (tranzyt) odbywa się bez oclenia przez bezpośrednie przekazanie towaru przez urząd celny wejściowy do urzędu celnego wyjściowego pod kontrolą celną na wniosek i pod odpowiedzialnością kolei.

2) Przekazywanie drogą wodną lub powietrzną jest dozwolone tylko za osobnem pozwoleniem Ministra Skarbu.

§  61.

1) Towary przywiezione do kraju mogą być oclone albo w granicznym urzędzie celnymi albo przekazane do oclenia przez graniczny urząd celny do wewnętrznego urzędu celnego.

2) W wypadkach wymienionych w ust. 1, przekazuje się towar koleją oraz - za osobnem pozwoleniem Ministra Skarbu - drogami wodnemi lub powietrznemi.

3) Przekazanie towaru może nastąpić:

a) na wniosek strony,

b) gdy graniczny urząd celny nie jest upoważniony do oclenia danego towaru,

c) jeżeli odprawa towarów w granicznym urzędzie celnym nastręcza trudności.

§  62.

1) Przekazywanie może się odbywać między urzędami celnemi, mającemi nieprzerwalne połączenie kolejowe, względnie drogami wodnemi, czy też powietrznemi.

2) Odpowiedzialność za należności celne od przewożonych przesyłek ponosi przedsiębiorstwo przewozowe.

3) Szczegóły postępowania przy przekazywaniu ustalają osobne instrukcje.

VI.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

§ 63. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie 11 października 1933 r. Równocześnie tracą moc obowiązującą rozporządzenia Ministra Skarbu: z dnia 14 marca 1930 r. (Dz. U. R. P. Nr. 33, poz. 276), z dnia 13 stycznia 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 5, poz. 30), z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 17, poz. 105), z dnia 11 stycznia 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 5, poz. 31), z dnia 26 czerwca 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 56, poz. 427).

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  I

Zakres uprawnień urzędów celnych II kl. do odprawy celnej towarów.

grafika

ZAŁĄCZNIK  II

ZAKRES ULG

dopuszczalnych przy określaniu w dokumentach handlowych rodzaju niektórych towarów.

grafika

ZAŁĄCZNIK  III

TABELA TOWAROWA

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV

WYKAZ

towarów jednogatunkowych, przesyłanych w ładunkach wagonowych, które mogą być odprawiane bez wyładowania do składu.

grafika

ZAŁĄCZNIK  V

grafika

Wzór Nr. 1

Zaświadczenie wywozu opakowania Nr......

grafika

Wzór Nr. 2

REJESTR

opakowań wywiezionych pod kontrolą urzędu celnego.

grafika

Wzór Nr. 3

Świadectwo zdrowia i pochodzenia ziemniaków

grafika

Wzór Nr. 4

Świadectwo.

grafika

Wzór Nr. 5

DEKLARACJA CELNA

PRZYWOZOWA Nr.....

grafika

Wzór Nr. 6

PRZYWÓZ

grafika

Wzór Nr. 7

Rejestr Orzeczeń Taryfowych

grafika

Wzór Nr. 8

PROTOKÓŁ

w sprawie zastosowania taryfy celnej.

grafika

Wzór Nr. 9

grafika

Wzór Nr. 10

grafika

Wzór Nr. 11

POKWITOWANIE

częściowego uiszczenia należności do deklaracji celnej Nr......

grafika

Wzór Nr. 12

WYWÓZ

Wynik rewizji

grafika

Wzór Nr. 13

DEKLARACJA WYWOZOWA

na towary podlegające zwolnieniu od podatku przemysłowego

grafika

Wzór Nr. 14

DEKLARACJA CELNA WYWOZOWA

grafika

Wzór Nr. 15

ODPRAWA WARUNKOWA

grafika

Wzór Nr. 16

ŚWIADECTWO ZDROWIA I POCHODZENIA ROŚLIN

grafika

* Z dniem 30 października 1934 r. postanowienia niniejszego rozporządzenia, które są oparte na rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 sierpnia 1932 r. o ustanowieniu taryfy celnej przywozowej (Dz.U.32.85.732) i nie są uchylone w myśl art. 136 ust. 2 prawa celnego (Dz.U.33.84.610) tracą moc obowiązującą zgodnie z § 16 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 9 października 1934 r. Przepisy wykonawcze do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 sierpnia 1932 r. o ustanowieniu taryfy celnej przywozowej (Dz.U.34.92.833).

• Identyfikator: Dz.U.1933.77.552
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Postępowanie celne.
• Data aktu: 04/10/1933
• Data ogłoszenia: 09/10/1933
• Data wejścia w życie: 11/10/1933