Estonia-Polska. Traktat handlowy i nawigacyjny. Tallinn.1927.02.19.

TRAKTAT

handlowy i nawigacyjny między Polską i Estonją, podpisany w Tallinnie dn. 19 lutego 1927 r.

(Ratyfikowany zgodnie z ustawą z dn. 19 grudnia 1928 r. - Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 3, poz. 28),

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dziewiętnastego lutego tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku podpisany został w Tallinnie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Estońskiej traktat handlowy i nawigacyjny o następującem brzmieniu dosłownem:

TRAKTAT HANDLOWY I NAWIGACYJNY

między Polską i Estonją.

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z jednej strony

i

RZĄD REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ

z drugiej strony,

ożywieni jednakowem pragnieniem popierania i rozwijania stosunków handlowych i nawigacyjnych pomiędzy obu krajami, postanowili zawrzeć traktat handlowy i nawigacyjny i mianowali w tym celu swymi Pełnomocnikami:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

Jego Ekscelencję Pana Franciszka CHARWATA, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego,

Rząd Republiki Estońskiej:

Jego Ekscelencje Pana Doktora Fryderyka AKEL, Ministra Spraw Zagranicznych,

KTÓRZY, po zakomunikowaniu sobie wzajemnie pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące artykuły:

Artykuł  pierwszy.

Obywatele jednej z Układających się Stron, osiedleni na terytorjum drugiej lub tam przebywający, będą korzystali na terytorjum drugiej Strony w zakresie zakładania i prowadzenia handlu i przemysłu, ich stanowiska prawnego, dóbr ruchomych i nieruchomych, wogóle pod względem praw i udziałów związanych z prowadzeniem przemysłu i handlu, z uprawnień takich, jakie zostały przyznane obywatelom państwa najbardziej uprzywilejowanego. Będą oni mieli swobodę w załatwianiu swoich spraw, bądź osobiście, bądź przez swoich pośredników wedle własnego wyboru i nie będą w tym względzie podlegali innym ograniczeniom, niż te, które są przewidziane przez obowiązujące ustawy i rozporządzenia narówni do wszystkich cudzoziemców.

Artykuł  II.

Obywatele każdej z Układających się Stron będą mieli wolny dostęp do sądów i do wszystkich władz, zarówno dla dochodzenia, jak i dla obrony swoich praw, i będą korzystali w tym względzie ze wszystkich praw i przywilejów przysługujących krajowcom. Będą oni mogli posługiwać się dla obrony swych interesów, adwokatami lub pełnomocnikami przez nich samych wybranymi.

Artykuł  III.

Obywatele jednej z Układających się Stron nie będą na terytorjum drugiej zmuszani do żadnej obowiązkowej służby, czy to w armji lądowej, lub morskiej, czy w strażach, lub milicjach narodowych. Będą oni zwolnieni od wszelkich opłat, jakiejkolwiek natury, nałożonych zamiast osobistej służby wojskowej i od wszelkich osobistych świadczeń wojskowych i rekwizycyj, ale będą podlegali na tych samych warunkach co krajowcy, odnośnie do dóbr ruchomych i nieruchomych, które w kraju posiadają, rekwizycjom wojskowym oraz ciężarom kwaterunków wojskowych.

Artykuł  IV.

1) Obywatele jednej z Układających się Stron będą korzystali na terytorjum drugiej, zarówno co do ich osób, jak i majątków, praw i udziałów, pod względem podatków i opłat wszelkiego rodzaju, z takiego samego traktowania i takiej samej ochrony wobec władz skarbowych, co i krajowcy.

Postanowienie to nie przeszkodzi w danym wypadku pobraniu bądź tak zwanych opłat pobytowych, bądź opłat związanych z dopełnianiem formalności policyjnych.

2) Będą oni zwolnieni od płacenia pożyczek, oraz przymusowych danin państwowych, któreby były nałożone na potrzeby wojny lub wskutek okoliczności wyjątkowych wywołanych wojną.

Artykuł  V.

1) Spółki handlowe i przemysłowe, włączając w to spółki ubezpieczeniowe i finansowe, założone prawnie na mocy ustaw jednej z Układających się Stron i mające swą siedzibę prawną na jej terytorjum, uznane będą za legalnie istniejące na terytorjum drugiej Strony, o ile nie mają celu niedozwolonego lub przeciwnego dobrym obyczajom i będą miały, stosując się do ustaw i przepisów, wolny i łatwy dostęp do sądów, bądź jako powód, bądź jako pozwany.

2) Spółki handlowe i przemysłowe, uznane w ten sposób przez każdą z Układających się Stron, będą mogły, stosując się do ustaw i przepisów drugiej, osiedlać się na terytorjum tej ostatniej, zakładać tam swe filje i oddziały i wykonywać tam swój handel i przemysł. Rozumie się jednakże, że dopuszczenie gałęzi przemysłu i handlu mających charakter użyteczności publicznej, oraz spółek ubezpieczeniowych i spółek finansowych będzie podlegało specjalnym ograniczeniom stosowanym do wszystkich państw.

3) Spółki te, raz dopuszczone zgodnie z ustawami i przepisami, które obowiązują lub będą obowiązywały na terytorjum odnośnego państwa, nie będą podlegały opłatom, ani daninom, ani wogóle jakimkolwiek należytościom skarbowym, innym lub wyższym od tych, które są nałożone na spółki krajowe.

4) Będą one zwolnione od płacenia pożyczek i przymusowych danin państwowych, któreby były nałożone dla potrzeb wojny lub wskutek wyjątkowych okoliczności, wywołanych wojną. Co się tyczy dóbr ruchomych i nieruchomych posiadanych przez wspomniane spółki w kraju, to te będą podlegały rekwizycjom wojskowym i ciężarom kwaterunków wojskowych, na tych samych warunkach, co krajowe.

Artykuł  VI.

Obywatele drugiej Układającej się Strony lub spółki handlowe i przemysłowe, mające swą siedzibę na jej terytorjum, mogą podlegać podatkom, opłatom i daninom, wymienionym w artykułach IV i V, tylko w tej części majątku, która znajduje się tam, gdzie te podatki, opłaty i daniny zostały ustalone, lub też z tytułu handlu lub przemysłu, który tam wykonywają, lub z tytułu jakiegoś dochodu, który tam posiadają.

Artykuł  VII.

Pobory i opłaty wewnętrzne, pobierane na rzecz państwa, gmin lub korporacyj, które obciążają lub będą obciążały produkcję, wyrób towarów lub konsumpcję pewnego artykułu na terytorjum jednej z Układających się Stron, nie będą mogły obciążać produktów, towarów lub artykułów drugiej Strony więcej lub uciążliwiej, niż obciążają one produkty, towary lub artykuły tego samego rodzaju państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  VIII.

1) Wszystkie produkty gleby lub przemysłu, pochodzące i przychodzące z terytorjum celnego jednej z Układających się Stron, które przywożone będą na terytorjum celne drugiej Strony, przeznaczone na spożycie, do złożenia, na skład, do powrotnego wywozu lub do tranzytu, będą podlegały, przez czas trwania niniejszego traktatu, traktowaniu, które jest lub będzie przyznane państwu najbardziej uprzywilejowanemu, a mianowicie, nie będą mogły podlegać w żadnym wypadku cłom, mnożnikom celnym, opłatom dodatkowym lub innym opłatom wyższym, ani też innym ograniczeniom, niż te, którym podlegają lub będą podlegały produkty lub towary państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2) Wywóz przeznaczony dla kraju jednej z Układających się Stron, nie będzie obciążony przez drugą Stronę cłami lub opłatami innemi lub wyższemi od tych, jakie się stosuje do wywozu takich samych przedmiotów do państwa najbardziej uprzywilejowanego pod tym względem, jak również nie będzie podlegał innym ograniczeniom.

3) Każda Strona zobowiązuje się zatem udzielić drugiej, bezzwłocznie i bezwarunkowo wszelkich ulg, wszelkich przywilejów lub wszelkiej zniżki ceł lub opłat, których udzieliła już lub których mogłaby udzielić w przyszłości, pod wyżej wymienionemi względami, na stałe lub czasowo, trzeciemu państwu.

4) Postanowienia ustalone w tym artykule nie stosują się:

a) do przywilejów już przyznanych, lub które mogłyby być przyznane w przyszłości przez każdą z Układających się Stron w obrocie pogranicznym z państwami sąsiedniemi;

b) do ulg specjalnych, wynikających z unji celnej z państwem trzeciem;

c) do przejściowego systemu celnego między częściami polską i niemiecką Górnego Śląska;

d) 1 do korzystania ze wszelkich przywilejów lub ułatwień, jakiegokolwiek rodzaju, które Estonją przyznała lub mogłaby przyznać Łotwie, Finlandji, Litwie i Związkowi Socjalistycznych Republik Rad;

e) 2 (uchylona).

Artykuł  IX.

1) Ażeby zastrzec produktom przychodzącym z ich krajów, korzyści z powyższych postanowień i dla uniknięcia aby produkty krajowe, którym nie przysługują te korzyści, mogły przechodzić przez ich terytorjum, Układające się Strony będą miały prawo wymagać, aby produkty i towary przywiezione na ich terytorjum, były zaopatrzone w świadectwa pochodzenia, stwierdzające, o ile chodzi o produkt naturalny, że pochodzi on z kraju drugiej Strony, o ile zaś chodzi o produkt obrobiony, że co najmniej połowę jego wartości stanowi wartość materjałów pochodzących z drugiego kraju oraz koszt przeróbki.

2) 3 Świadectwa pochodzenia będą wydawane bądź przez kompetentne władze rządowe, bądź przez izby handlowe, do których należy wysyłający, bądź przez każdy inny organ lub związek uznany przez kraj przeznaczenia; będą one uwierzytelniane przez przedstawiciela dyplomatycznego lub konsularnego kraju przeznaczenia. Jeżeli jedna z Układających się Stron obłoży tego rodzaju legalizację jakimś podatkiem lub opłatą, druga będzie miała prawo zrobić to samo dla ustanowienia wzajemności, przyczem rozumie się, że świadectwa pochodzenia, wystawiane przez władze celne będą zwolnione, poczynając od 1.IV.1930 r. od wizy konsularnej.

Artykuł  IXa ⁴

Produkty gleby i przemysłu Wysokich Układających się Stron, które zostaną przywiezione przez terytorjum państwa trzeciego, korzystać będą z takiego samego traktowania celnego, jak produkty państwa najbardziej uprzywilejowanego, przywiezione w tych samych warunkach.

Artykuł  IXb ⁵

Odnośnie formalności celnych Wysokie Układające się Strony przyznają sobie wzajemnie traktowanie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  X.

1) Układające się Strony zgadzają się, że ograniczenia i zakazy dotyczące przywozu i wywozu pewnych towarów i ustanowione ze względu na obecne warunki ekonomiczne, będą utrzymane tylko przez czas i w zakresie, jakie warunki te nieodzownie spowodowały.

2) Rozumie się jednak, że Układające się Strony będą mogły ustanawiać zakazy lub ograniczenia odnośnie do przywozu lub wywozu, jeżeli one dotyczą:

a) porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego lub zewnętrznego Państwa,

b) zdrowotności publicznej lub jako środki ostrożności przeciwko chorobom zwierząt i roślin,

c) towarów, stanowiących przedmiot monopolu państwowego.

Artykuł  XI.

1) Przedmioty, podlegające cłu przywozowemu, a służące jako próbki, z wyjątkiem towarów zakazanych, będą przez obydwie Strony zwolnione czasowo od cła, pod warunkiem zdeponowania cła przywozowego lub złożenia kaucji, gwarantującej ewentualne zapłacenie tych ceł i z zastrzeżeniem zachowania formalności celnych, potrzebnych dla zapewnienia całkowitego powrotnego wywozu w terminie przewidzianym przez ustawodawstwo krajowe kraju importującego; jednakże Układające się Strony zgodziły się na to, że termin ten nie będzie krótszy od 6-ciu miesięcy. Odnośnie do wyżej wskazanych formalności obydwie Strony gwarantują sobie wzajemnie traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2) Znaki rozpoznawcze, umieszczone na próbkach przez władze jednej z Układających się Stron dla stwierdzenia tożsamości próbek, będą uznawane przez władze drugiej Strony, które jednakże będą mogły umieszczać dodatkowe znaki rozpoznawcze w każdym wypadku, kiedy im się to wyda konieczne.

3) Korzystanie z tego zwolnienia może być cofnięte komiwojażerom i firmom handlowym, niestosującym się do ustanowionych warunków.

Artykuł  XII. ⁶

1) Kupcy, fabrykanci i inni producenci jednej z Układających się Stron, którzy udowodnią przez okazanie karty legitymacyjnej wydanej przez właściwe władze swego kraju, że są upoważnieni do wykonywania tam ich handlu lub ich przemysłu i opłacają tam i ustawowe opłaty ztem związane, będą mogli bądź osobiście, bądź przez swych komiwojażerów czynić zakupy na terytorjum drugiej Strony u kupców lub przemysłowców lub w publicznych miejscach sprzedaży. Będą także mogli przyjmować zamówienia u kupców lub innych osób, które w swym handlu lub przemyśle używają danych towarów. Kupcy, fabrykanci, przemysłowcy i ich komiwojażerowie, czyniąc w ten sposób zakupy i zbierając zamówienia, korzystać będą pod tym względem z traktowania państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2) Forma kart legitymacyjnych zostanie ustalona za porozumieniem się wspólnem obu Układających się Stron.

3) Układające się Strony podadzą sobie wzajemnie do wiadomości władze upoważnione do wystawiania kart legitymacyjnych, jak również przepisy, do których stosować się winni komiwojażerowie przy wykonywaniu swego handlu.

4) Gdyby jedna z Wysokich Układających się Stron wprowadziła na swojem terytorjum opłaty specjalne za wykonywanie czynności komiwojażera, druga Układająca się Strona będzie mogła pod tym względem zastosować zasadę wzajemności.

5) Postanowienia powyższe nie stosują się do domokrążców, ani do kolportażu, ani do poszukiwania zamówień u osób nietrudniących się przemysłem ani handlem, przyczem każda ze Stron zastrzega sobie pod tym względem zupełną swobodę swego ustawodawstwa.

Artykuł  XIII.

Co się tyczy warunków tranzytu, Układające się Strony zobowiązują się stosować we wzajemnych stosunkach postanowienia konwencji i statutu o wolności tranzytu, podpisanych w Barcelonie dnia 21 kwietnia 1921 r., zapewniając sobie w tej dziedzinie traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  XIV.

Towary przychodzące lub przeznaczone na terytorjum jednej z Układających się Stron będą korzystały przy przewozie kolejami żelaznemi na terytorjum drugiej Strony, co się tyczy odprawy, opłat transportowych, opłat publicznych, związanych z transportem i pod każdym innym względem, z traktowania na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Rozumie się, że takie samo traktowanie przyznane będzie wzajemnie osobom i bagażom.

Artykuł  XV.

1) Okręty i statki pod banderą jednej z Układających się Stron i ich ładunki będą korzystały na wodach terytorialnych drugiej Strony pod każdym względem z takiego samego traktowania, co statki krajowe i ich ładunki, bez względu na miejsce odjazdu lub przeznaczenia wymienionych okrętów i statków, bez względu również na miejsce pochodzenia lub przeznaczenia, ich ładunków. Wynika z tego mianowicie, iż okręty i statki jednej ze Stron i ich ładunki nie będą podlegały na terytorjum drugiej żadnym opłatom lub należytościom jakiegokolwiek rodzaju lub nazwy, które są lub będą pobierane bądź na rzecz Państwa bądź na rzecz gmin lub jakichkolwiek instytucyj, uprawnionych przez Państwo, innym lub wyższym od tych, które stosowane będą do statków krajowych i ich ładunków.

2) Co do miejsca postoju okrętów i statków, ich ładowania i wyładowywania w portach, na redach i w basenach i wogóle co do wszystkich jakichkolwiek formalności, jakim podlegać mogą statki handlowe, ich załoga i ich ładunki, rozumie się, że statkom krajowym nie będzie przyznany żaden przywilej, ani żadna ulga, któreby nie były jednakowo przyznane statkom drugiego państwa, gdyż życzeniem stron jest, aby również pod tym względem ich statki traktowane były na stopie zupełnej równości.

3) Wszelki przywilej i wszelkie zwolnienie, które jedna ze Stron będzie mogła przyznać pod jednym z wyżej wymienionych względów mocarstwu trzeciemu, będą również stosowane jednocześnie i bez zastrzeżeń do drugiej Strony. Wszelako czyni się wyjątek od postanowień niniejszego artykułu:

a) odnośnie do ulg, które w jednym lub drugim z obydwóch krajów zostały lub zostaną w przyszłości przyznane rybołówstwu krajowemu i jego produktom;

b) odnośnie do kabotażu, co do którego Układające się Strony przyznają sobie traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego;

c) odnośnie do ułatwień, zniżek lub refakcyj, które każda z Układających się Stron mogłaby przyznać swoim obywatelom jako premje przy rozwoju żeglugi krajowej.

4) Układające się Strony uznają, że postanowienia niniejszego artykułu nie odnoszą się do żeglugi na drogach wodnych wewnętrznych lub sztucznych.

Artykuł  XVI.

1) Narodowość okrętów i statków będzie przez jedną i drugą Stronę uznawana na podstawie dokumentów i świadectw, wydawanych w tym celu przez właściwe władze odnośnych Państw, zgodnie z ustawami i przepisami każdego kraju.

2) Świadectwa wyporności i inne dokumenty, dotyczące wyporności, wydane przez jedną z Układających się Stron, będą uznawane przez drugą Stronę, zgodnie z porozumieniami specjalnemi, które zostaną zawarte pomiędzy Układającemi się Stronami.

Artykuł  XVII.

Statki każdej z Układających się Stron, które zawiną do portu drugiej Strony i któreby chciały wyładować tylko część swego ładunku, będą mogły, stosując się do ustaw i przepisów odnośnego kraju, zatrzymać na statku część ładunku, któraby była przeznaczona do innego portu, bądź tego samego, bądź innego kraju i wywieźć ją zpowrotem, nie będąc zobowiązane do uiszczania żadnych opłat innych lub wyższych od tych, które będą pobierane od statków krajowych lub statków innego kraju w takim samym wypadku. Te same statki będą mogły również załadować swój ładunek w jednym porcie oraz kontynuować ładowanie lub uzupełniać ładunek w innym lub w kilku innych portach tego samego kraju, nie będąc zmuszone do uiszczania innych lub wyższych opłat od tych, którym podlegają w takim samym wypadku siatki krajowe lub siatki państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  XVIII.

1) O ile okręt lub statek jednej z Układających się Stron osiadł na mieliźnie lub rozbił się w obrębie wód drugiego Państwa, okręt lub statek, ich pasażerowie i ich ładunek będą korzystały z tych samych ulg i przywilejów, jakie ustawy i przepisy odnośnego kraju przyznają lub będą przyznawały w analogicznych okolicznościach okrętom i statkom krajowym lub okrętom i statkom państwa najbardziej uprzywilejowanego. Udzielona będzie pomoc kapitanowi i załodze w tej samej mierze, co krajowcom, zarówno dla nich samych, jak i dla okrętu lub statku, pasażerów i ładunku.

2) Odnośnie do prawa ratownictwa stosowane będzie ustawodawstwo kraju, w którym wyratowanie miało miejsce.

3) Towary uratowane z okrętu lub statku, który osiadł na mieliźnie lub rozbił się, nie będą podlegały żadnemu cłu, o ile nie będą dopuszczone do konsumpcji wewnętrznej.

Artykuł  XIX.

Z wyjątkiem postanowień przeciwnych, zawartych w artykułach niniejszego traktatu, obydwie Układające się Strony zapewniają sobie nawzajem we wszystkiem co dotyczy różnych formalności administracyjnych i innych, niezbędnych przy stosowaniu postanowień, zawartych w niniejszym traktacie, traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  XX.

Obywatele jednej z Układających się Stron będą podlegali na terytorjum drugiej Strony, narówni z krajowcami, ustawom i rozporządzeniom w zakresie ochrony pracy, opieki społecznej, odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki przy pracy, ubezpieczeń społecznych oraz pomocy dla bezrobotnych. Świadczenia z tytułu ubezpieczenia lub odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki oraz ubezpieczenia na wypadek niezdolności do pracy, starości i śmierci przysługują obywatelom Układających się Stron, względnie ich rodzinom bez względu na to, gdzie zamieszkują po nabyciu prawa do świadczeń.

Szczegółowe postanowienia w sprawie zastosowania powyższych zasad wzajemności ustalone zostaną w drodze specjalnej umowy pomiędzy właściwemi władzami obydwóch Układających się Krajów.

Artykuł  XXI.

Rząd Polski, któremu powierzone zostało prowadzenie spraw W. M. Gdańska, zgodnie z art. 104 traktatu wersalskiego i artykułami 2 i 6 konwencji paryskiej z dnia 9 listopada 1920 r. pomiędzy Polską i W. M. Gdańskiem, zastrzega sobie prawo oświadczyć, że Wolne Miasto jest Strona Układającą się w niniejszym traktacie i że przyjmuje obowiązki oraz nabywa prawa z niego wynikające.

Zastrzeżenie to nie odnosi się do tych postanowień niniejszego traktatu, które Rzeczpospolita Polska zawiera odnośnie do W. M. Gdańska zgodnie z Jej prawami, wynikającemi z odpowiednich traktatów.

Artykuł  XXII.

1) Traktat niniejszy będzie ratyfikowany i ratyfikacje będą wymienione w Warszawie gdy tylko to się da uskutecznić.

2) Wejdzie on w życie trzydziestego dnia po wymianie ratyfikacyj.

3) Traktat zawarty jest na przeciąg jednego roku, który to termin rozpoczyna się od dnia jego wejścia w życie. Będzie on przedłużany w drodze milczącej zgody na czas nieograniczony, jeżeli nie zostanie wypowiedziany przez jedną z Układających się Stron przynajmniej na trzy miesiące przed upływem tego rocznego terminu. W razie przedłużenia w drodze milczącej zgody, każda z Układających się Stron zastrzega sobie możność wypowiedzenia w każdym czasie niniejszego traktatu, który przestanie obowiązywać w 2 miesiące po tem.

NA DOWÓD CZEGO Pełnomocnicy podpisali niniejszy traktat.

Sporządzono w Tallinnie, w dwóch egzemplarzach, dnia 19 lutego tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku.

ANEKS

Nazwa Państwa

Władza wysławiająca

KARTA LEGITYMACYJNA DLA KOMIWOJAŻERÓW

(ważna w ciągu 12 miesięcy od daty wystawienia)

Ważna na Estonję/Polskę Nr. karty. .........

Niniejszem oświadcza się, że okaziciel tej karty P. .......

urodzony w ............... zamieszkujący w ...................

ul. .................. Nr. ..... posiada¹) ..................

pod firmą handlową ...........................................

²) jest komiwojażerem w służbie firmy/firm ..................

w ............................. która(e) posiada¹)/posiadają

pod firmą handlową ...........................................

Ponieważ okaziciel tej karty zamierza zbierać zamówienia w

krajach wyżej wskazanych oraz czynić zakupy dla firmy (firm) o

które chodzi, niniejszem zaświadcza się, że powyższa firma

(powyższe firmy) jest (są) upoważniona (upoważnione) do

wykonywania swego (swych) przemysłu (łów) i swego (swych)

handlu (handli) w ...................... i opłaca (opłacają)

tam ustawowe w tym celu podatki.

............ dn. .......... 19.....

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika

______

¹⁾ Wskazanie fabryki lub handlu.

²⁾ NB. Należy wypełnić tylko rubrykę 1 formularza, gdy chodzi o szefa zakładu handlowego lub przemysłowego oraz rubrykę 2, gdy chodzi o komiwojażera.

(Ten dokument winien być sporządzony w 2-ch egzemplarzach).

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

Przed przystąpieniem do podpisania traktatu handlowego i nawigacyjnego pomiędzy Polską i Estonją, niżej podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to co następuje:

I. Co do artykułów II i V.

Rozumie się, iż postanowienia artykułu II, stosownie do których obywatele obydwóch Układających się Stron będą mieli prawo występować w sądach przed trybunałami na stopie równości z krajowcami, jak również postanowienia artykułu V-go, dotyczące wolnego dostępu spółek do sądów, nie stosują się do bezpłatnej pomocy sądowej, ani co do zwolnienia od "cautio judicatum solvi", ponieważ te sprawy są zastrzeżone dla specjalnych umów.

Układające się Strony również zgadzają się, że postanowienia artykułu II niniejszego traktatu, zapewniające obywatelom obydwóch Układających się Stron traktowanie narówni z krajowcami, mają być rozumiane w ten sposób, że nie przeczą w niczem ustawom i rozporządzeniom obowiązującym na terytorjum Układających się Stron i stosowanym narówni do wszystkich cudzoziemców.

II. Co do artykułu VIII.

(uchylone).

III. Co do artykułu XIII.

Dopóki granica pomiędzy Polską a jednym z krajów sąsiedzkich dla jakiegokolwiek bądź powodu będzie pozostawała zamknięta dla podróżnych, lub dla towarów polskich lub dla wspomnianego kraju sąsiedzkiego, Rząd Polski nie będzie uważany za zobowiązany do udzielenia Estonji na granicy wyżej wymienionego kraju ułatwień, przewidzianych w artykule XIII.

Rozumie się, że postanowienia artykułu XX nie odnoszą się do obywateli i do terytorjum Wolnego Miasta Gdańska.

NA DOWÓD CZEGO Pełnomocnicy podpisali niniejszy protokół.

Sporządzono w Tallinnie, w podwójnym egzemplarzu, 19 lutego tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku.

Zaznajomiwszy się z powyższym traktatem, uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości jak i każde z zawartych w nim postanowień; oświadczamy, że jest on przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

NA DOWÓD CZEGO wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 31 stycznia 1929 r.

1 Art. VIII ust. 4 lit. d) zmieniona przez art. I protokołu dodatkowego z dnia 5 lipca 1929 r. (Dz.U.31.38.300) zmieniający nin. traktat z dniem 24 kwietnia 1931 r.

2 Art. VIII ust. 4 lit. e) uchylona przez art. I protokołu dodatkowego z dnia 5 lipca 1929 r. (Dz.U.31.38.300) zmieniający nin. traktat z dniem 24 kwietnia 1931 r.

3 Art. IX ust. 2 zmieniony przez art. II protokołu dodatkowego z dnia 5 lipca 1929 r. (Dz.U.31.38.300) zmieniający nin. traktat z dniem 24 kwietnia 1931 r.

4 Art. IXa dodany przez art. III protokołu dodatkowego z dnia 5 lipca 1929 r. (Dz.U.31.38.300) zmieniający nin. traktat z dniem 24 kwietnia 1931 r.

5 Art. IXb dodany przez art. III protokołu dodatkowego z dnia 5 lipca 1929 r. (Dz.U.31.38.300) zmieniający nin. traktat z dniem 24 kwietnia 1931 r.

6 Art. XII zmieniony przez art. IV protokołu dodatkowego z dnia 5 lipca 1929 r. (Dz.U.31.38.300) zmieniający nin. traktat z dniem 24 kwietnia 1931 r.

• Identyfikator: Dz.U.1931.38.298
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Estonia-Polska. Traktat handlowy i nawigacyjny. Tallinn.1927.02.19.
• Data aktu: 19/02/1927
• Data ogłoszenia: 25/04/1931
• Data wejścia w życie: 24/04/1931