Łotwa-Polska. Traktat handlowy i nawigacyjny. Ryga.1929.02.12.

TRAKTAT

handlowy i nawigacyjny między Polską a Łotwą,

podpisany w Rydze dnia 12 lutego 1929 r. ^*

(Ratyfikowany zgodnie z ustawą z dn. 3-go lutego 1931 r. - Dz. U. R. P. Nr 16, poz. 78).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwunastego lutego tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku podpisany został w Rydze pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Łotewskiej traktat handlowy i nawigacyjny z dołączonemi doń listami produktów A i B oraz protokółem końcowym o następującem brzmieniu dosłownem:

TRAKTAT HANDLOWY I NAWIGACYJNY

pomiędzy Polską a Łotwą.

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z jednej strony

i

PREZYDENT REPUBLIKI ŁOTEWSKIEJ

z drugiej strony,

ożywieni jednakowem pragnieniem popierania i rozwijania stosunków handlowych i nawigacyjnych pomiędzy obu krajami, postanowili zawrzeć traktat handlowy i nawigacyjny i mianowali w tym celu swymi Pełnomocnikami: (pominięto),

KTÓRZY, po zakomunikowaniu sobie wzajemnie pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące artykuły:

Artykuł  pierwszy.

Obywatele jednej z Układających się Stron, osiedleni lub przebywający na terytorium drugiej, będą korzystali w zakresie zakładania i prowadzenia handlu i przemysłu, ich stanowiska prawnego, dóbr ruchomych i nieruchomych, ich praw i udziałów związanych z prowadzeniem przemysłu i handlu, z uprawnień takich, jakie zostały przyznane obywatelom państwa najbardziej uprzywilejowanego. Będą oni mieli swobodę w załatwianiu swoich spraw, bądź osobiście, bądź przez swoich pośredników wedle własnego wyboru i nie będą w tym względzie podlegali innym ograniczeniom, niż te, które są przewidziane przez obowiązujące ustawy i rozporządzenia stosowane narówni do wszystkich cudzoziemców.

Artykuł  2.

Obywatele każdej z Układających się Stron będą mieli wolny dostęp do sąsiadów i do wszystkich władz, zarówno dla dochodzenia, jak i dla obrony swoich praw, i będą korzystali w tym względzie ze wszystkich praw i przywilejów przysługujących krajowcom. Będą mogli posługiwać się dla obrony swych interesów, adwokatami lub pełnomocnikami przez nich samych wybranymi.

Artykuł  3

Obywatele jednej z Układających się Stron nie będą na terytorium drugiej zmuszani do żadnej obowiązkowej służby czy to w armii lądowej, czy morskiej, czy w strażach, czy milicjach narodowych. Będą oni wolni od wszelkich opłat, jakiejkolwiek natury, nałożonych zamiast osobistej służby wojskowej i od wszelkich osobistych świadczeń wojskowych i rekwizycyj, ale będą podlegali na tych samych warunkach co krajowcy, odnośnie dóbr ruchomych i nieruchomych, które w kraju posiadają, rekwizycjom wojskowym oraz ciężarom kwaterunków wojskowych.

Artykuł  4.

Obywatele jednej z Układających się Stron będą korzystali na terytorjum drugiej zarówno co do ich osób, jak i majątków, praw i udziałów, pod względem podatków i opłat wszelkiego rodzaju, z takiego samego traktowania i takiej samej ochrony wobec władz skarbowych, z jakiego korzystają obywatele państwa najbardziej uprzywilejowanego. Postanowienie to nie przeszkodzi w danym wypadku poborowi bądź opłat tak zwanych pobytowych, bądź opłat związanych z dopełnieniem formalności policyjnych.

Artykuł  5.

1. Spółki handlowe i przemysłowe, w tem spółki ubezpieczeniowe i finansowe, założone prawnie na mocy ustaw jednej z Układających się Stron i mające swą siedzibę prawną na jej terytorium, uznane będą za legalnie istniejące na terytorjum drugiej Strony, o ile nie mają celu, niedozwolonego lub przeciwnego dobrym obyczajom i będą miały, stosując się do ustaw i przepisów, wolny i łatwy dostęp do sądów, bądź jako powód, bądź jako pozwany.

2. Postanowienie powyższe nie będzie miało wpływu na to, czy spółka tego rodzaju, mająca siedzibę w jednem z dwu państw, będzie miała prawo prowadzenia handlu lub przedsiębiorstwa przemysłowego w państwie drugiem, takie prawo, bowiem, zawsze będzie podporządkowane prawom i rozporządzeniom obowiązującym w odnośnem państwie.

3. Spółki wyżej wymienione, po dopuszczeniu do działalności, będą korzystały z tych samych praw i udogodnień, jakie są, względnie mogą być przyznane analogicznym spółkom państwa trzeciego.

Artykuł  6.

Pobory i opłaty wewnętrzne, pobierane na rzecz Państwa, prowincyj, gmin lub instytucyj publicznych, które obciążają lub będą obciążały produkcję, wyrób towarów lub konsumpcję pewnego artykułu na terytorjum jednej z Układających się Stron, nie będą mogły obciążać produktów, towarów lub artykułów drugiej Strony więcej lub uciążliwiej niż obciążają one produkty, towary lub artykuły tego samego rodzaju, państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  7.

1. Wszystkie produkty gleby lub przemysłu, pochodzące i przychodzące z terytorjum celnego jednej z Układających się Stron, które przewożone będą na terytorjum celne drugiej Strony, przeznaczone na spożycie, do złożenia na skład, do powrotnego wywozu lub do tranzytu, będą podlegały, przez czas trwania niniejszego traktatu, traktowaniu, które jest lub będzie przyznane państwu najbardziej uprzywilejowanemu, a mianowicie, nie będą mogły podlegać w żadnym wypadku cłom, mnożnikom celnym, opłatom dodatkowym lub innym opłatom wyższym, ani też innym ograniczeniom, niż te, którym podlegają lub będą podlegały produkty lub towary państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2. Wywóz przeznaczony do terytorjum jednej z Układających się Stron, nie będzie obciążony przez drugą Stronę cłami lub opłatami innemi lub wyższemi od tych, jakie się stosuje do wywozu takich samych przedmiotów do państwa najbardziej uprzywilejowanego pod tym względem, jak również nie będzie podlegał innym ograniczeniom.

3. Każda Strona zobowiązuje się zatem udzielić drugiej bezzwłocznie i bezwarunkowo wszelkiej ulgi, wszelkich przywilejów lub wszelkiej zniżki ceł lub opłat, których udzieliła już lub których mogłaby udzielić w przyszłości pod wyżej wymienionemi względami, na stałe lub czasowo, trzeciemu państwu.

Artykuł  8.

1. Produkty wymienione w załączonej liście A., pochodzące i przychodzące z Łotwy, będą korzystały przy ich wwozie na obszar celny Rzeczypospolitej Polskiej ze zniżek procentowych, wymienionych we wspomnianej liście.

2. Produkty wymienione w załączonej liście B., pochodzące i przychodzące z obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej, będą korzystały przy ich imporcie do Łotwy z dobrodziejstwa taryfy minimalnej.

3. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają w niczem klauzuli państwa najbardziej uprzywilejowanego, określonej w art. 7 niniejszego traktatu.

Artykuł  9.

1. Ażeby zastrzec towarom przychodzącym z ich krajów korzyści z powyższych przepisów, Układające się Strony będą miały prawo wymagać, aby produkty i towary przewiezione na ich obszar, były zaopatrzone w świadectwo pochodzenia, którego forma będzie ustalona przez specjalny układ między dwiema Układającemi się Stronami.

2. Świadectwa pochodzenia będą wydawane bądź przez kompetentne władze rządowe, bądź przez izby handlowe, do których należy wysyłający, bądź przez każdy inny organ lub związek uznany przez kraj przeznaczenia; będą one uwierzytelniane przez przedstawiciela dyplomatycznego lub konsularnego kraju przeznaczenia.

Artykuł  10.

1. Między terytorjami obu Umawiających się Stron będzie miała miejsce obopólna swoboda handlu i żeglugi. Ograniczenia i zakazy, dotyczące przywozu i wywozu pewnych towarów, a ustanowione ze względu na specjalne warunki ekonomiczne, będą utrzymane tylko przez czas i w zakresie przez te okoliczności wymagany.

2. Rozumie się jednak, że Układające się Strony będą mogły ustanawiać zakazy lub ograniczenia odnośnie do przewozu lub wywozu, jeżeli one dotyczą:

a) porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego lub zewnętrznego państwa,

b) zdrowotności publicznej lub jako środki ostrożności przeciwko chorobom zwierząt i roślin,

c) towarów, stanowiących przedmiot monopolu państwowego.

Artykuł  11.

1. Przedmioty, podlegające cłu przywozowemu, a służące jako próbki, z wyjątkiem towarów zakazanych, będą przez obydwie Strony zwolnione czasowo od cła, pod warunkiem zdeponowania cła przywozowego lub złożenia kaucji, gwarantującej zapłacenie tych ceł, i z zastrzeżeniem zachowania formalności celnych, potrzebnych dla zapewnienia całkowitego powrotnego wywozu w terminie przewidzianym przez ustawodawstwo krajowe kraju importującego; jednakże Układające się Strony zgodziły się na to, że termin ten nie będzie krótszym od 6-ciu miesięcy. Odnośnie do wyżej wskazanych formalności obydwie Strony gwarantują sobie wzajemne traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2. Znaki rozpoznawcze, umieszczone na próbkach przez władze jednej z Układających się Stron dla stwierdzenia tożsamości próbek, będą uznawane przez władze drugiej Strony, które jednakże będą mogły umieszczać dodatkowe znaki rozpoznawcze w każdym wypadku, kiedy im się to wyda konieczne.

3. Korzystanie z tego zwolnienia może być cofnięte komiwojażerom i firmom handlowym, niestosującym się do ustanowionych warunków.

Artykuł  12.

1. Kupcy, fabrykanci i inni producenci jednej z Układających się Stron, którzy dowiodą przez przedstawienie karty legitymacyjnej wydanej przez właściwe władze swego kraju, iż są uprawnieni do wykonywania tam handlu lub przemysłu i płacą ustawowe opłaty z tem związane, będą mogli bądź osobiście, bądź przez swych komiwojażerów czynić zakupy na terytorjum drugiej Strony u kupców lub producentów, lub w publicznych lokalach sprzedaży. Będą oni mogli również przyjmować zamówienia u kupców lub innych osób, które w swym handlu lub przemyśle używają danych towarów. Kupcy, fabrykanci, przemysłowcy i ich komiwojażerowie, czyniący w ten sposób zakupy i przyjmujący zamówienia, korzystać będą w tym względzie z traktowania stosowanego do państwa najbardziej uprzywilejowanego.

2. Forma kart legitymacyjnych ustalona zostanie na mocy oddzielnego układu między obu Układającemi się Stronami.

3. Układające się Strony będą sobie wzajemnie podawały do wiadomości, jakie władze są upoważnione do wydawania kart legitymacyjnych, jak również postanowienia, do których komiwojażerowie winni się stosować przy wykonywaniu swego handlu.

4. Powyższe postanowienia nie stosują się do kupców wędrownych ani do kolportażu, ani do poszukiwania zamówień u osób, nietrudniających się przemysłem, ani handlem, przyczem każda Strona zastrzega sobie pod tym względem zupełną swobodę swego ustawodawstwa.

Artykuł  13.

Co się tyczy warunków tranzytu, Układające się Strony zobowiązują się stosować wzajemnie w stosunkach pomiędzy sobą postanowienia konwencji i statutu o wolności tranzytu, podpisanych w Barcelonie dnia 21 kwietnia 1921 r., zapewniając sobie w tej dziedzinie traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  14.

1. Okręty i statki, żeglujące pod flagą jednej z Układających się Stron i ich ładunki będą korzystały w portach i na wodach terytorjalnych drugiej Strony pod każdym względem z takiego samego traktowania, co statki krajowe i ich ładunki, bez względu na miejsce odjazdu lub przeznaczenia wymienionych okrętów i statków, bez względu również na miejsce pochodzenia lub przeznaczenia ich ładunków. Wynika z tego mianowicie, iż okręty i statki jednej ze Stron i ich ładunki nie będą podlegały na terytorjum drugiej, żadnym opłatom lub należnościom jakiegokolwiek rodzaju lub nazwy, które są lub będą pobierane na rzecz państwa, bądź na rzecz gmin lub jakichkolwiek instytucyj, uprawnionych przez państwo, innym lub wyższym od tych, które stosowane będą do statków krajowych i ich ładunków.

2. Co do miejsca postoju okrętów i statków, ich ładowania i wyładowywania w portach, na redach i w basenach i wogóle co do wszystkich jakichkolwiek formalności, jakim podlegać mogą statki handlowe, ich załoga i ich ładunki, rozumie się, że statkom krajowym nie będzie przyznany żaden przywilej, ani żadna ulga, któreby nie były jednakowo przyznane statkom drugiego państwa, gdyż życzeniem Stron jest, aby również pod tym względem ich statki traktowane były na stopie zupełnej równości.

3. Wszelki przywielej i wszelkie zwolnienie, które jedna ze Stron będzie mogła przyznać pod jednym z wyżej wymienionych względów państwu trzeciemu, będą również stosowane jednocześnie bez zastrzeżeń do drugiej Strony. Wszelako czyni się wyjątek od postanowień niniejszego artykułu:

a) odnośnie do ulg, które w jednem lub drugiem państwie zostały lub zostaną w przyszłości przyznane rybołówstwu krajowemu i jego produktom,

b) odnośnie do kabotażu, co do którego Układające się Strony przyznają sobie traktowanie na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego, jak również odnośnie do holownictwa,

c) odnośnie do ułatwień, zniżek lub refakcyj, które każda z Układających się Stron mogłaby przyznać swoim obywatelom jako premje przy budownictwie żeglugi krajowej.

Artykuł  15.

1. Narodowość okrętów i statków będzie przez jedną i drugą Stronę uznawana na podstawie dokumentów i świadectw, wydawanych w tym celu przez właściwe władze odnośnych państw, zgodnie z ustawami lub przepisami każdego państwa.

2. Świadectwa pomiarowe i inne dokumenty, dotyczące pomiaru, wydane przez jedną z Układających się Stron, będą uznawane przez drugą Stronę, zgodnie z układami specjalnemi, które zostaną zawarte pomiędzy Układającemi się Stronami.

Artykuł  16.

Statki każdej z Układających się Stron, które zawiną do portu drugiej strony i któreby chciały wyładować tylko część swego ładunku, będą mogły, stosując się do ustaw i przepisów odnośnego państwa, zatrzymać na statku część ładunku, któraby była przeznaczona do innego portu, bądź tego samego, bądź innego kraju i wywieźć ją zpowrotem nie będąc zobowiązanym do uiszczania żadnych opłat innych lub wyższych od tych, które będą pobierane od statków krajowych lub statków innego państwa w takim samym wypadku. Te same statki będą mogły również ładować swój ładunek w jednym porcie, oraz kontynuować ładowanie lub uzupełniać ładunek w innym lub kilku innych portach tego samego kraju, nie będąc zmuszonemi do uiszczania innych lub większych opłat od tych, którym podlegają w takim samym wypadku statki krajowe lub statki państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  17.

1. O ile okręt lub statek jednej z Układających się Stron osiadł na mieliźnie lub rozbił się w obrębie wód drugiego państwa, okręt lub statek, ich pasażerowie i ładunek będą korzystały z tych samych ulg i przywilejów, jakie ustawy i przepisy odnośnego państwa przyznają lub będą przyznawały w analogicznych okolicznościach okrętom i statkom krajowym lub okrętom i statkom państwa najbardziej uprzywilejowanego. Udzielona będzie pomoc kapitanowi i załodze w tej samej mierze, co krajowcom, zarówno dla nich samych, jak i dla okrętu lub statku, pasażerów i ładunku.

2. Odnośnie do prawa ratownictwa stosowane będzie ustawodawstwo państwa, w którem wyratowanie miało miejsce.

3. Towary uratowane z okrętu lub statku, który osiadł na mieliźnie lub rozbił się, nie będą podlegały żadnemu cłu, o ile nie będą dopuszczone do konsumpcji wewnętrznej.

Artykuł  18.

Z wyjątkiem postanowień przeciwnych, zawartych w artykułach niniejszego traktatu, obydwie Układające się Strony zapewniają sobie nawzajem we wszystkiem co dotyczy różnych formalności administracyjnych i innych, niezbędnych przy stosowaniu postanowień, zawartych w niniejszym traktacie, traktowanie na stopie narodu najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  19.

1. Obywatele jednej z Układających się Stron będą podlegali na terytorjum drugiej Strony, narówni z krajowcami, ustawom i rozporządzeniom w zakresie ochrony pracy, odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki przy pracy oraz z ubezpieczeń społecznych. Świadczenia z tytułu ubezpieczenia lub odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki oraz ubezpieczenia na wypadek niezdolności do pracy, starości i śmierci przysługują obywatelom Układających się Stron, względnie ich rodzinom bez względu na to gdzie poszkodowany (ubezpieczony) wyemigrował po nabyciu prawa do świadczeń i to bez względu na to gdzie zamieszkuje jego rodzina.

2. Szczegółowe postanowienia w sprawie stosowania powyższych zasad wzajemności traktowania ustalone zostaną w drodze oddzielnych porozumień obu Układających się Stron.

Artykuł  20.

Nie będą uważane za naruszające zasady klauzuli największego uprzywilejowania, która jest podstawą niniejszego traktatu, te ulgi, immunitety i przywileje, które są wyszczególnione poniżej, a mianowicie:

a) przywileje, które były lub będą przyznane państwom pogranicznym w celu ułatwienia handlu lokalnego w obrębie jednej i drugiej strefy granicznej;

b) przywileje, które są lub byłyby udzielone przez jedną z Układających się Stron państwu trzeciemu, jako wynikające z unji celnej lub ekonomicznej już istniejącej lub jaka byłaby zawartą w przyszłości;

c) ulgi celne lub ułatwienia jakiegokolwiek rodzaju, które Łotwa udzieliła lub mogłaby udzielić Estonji, Finladji, Litwie i Związkowi S. R. R.;

d) przejściowy system pomiędzy częściami polską i niemiecką Górnego Śląska.

Artykuł  21.

1. Rząd Polski, któremu powierzone zostało prowadzenie spraw zagranicznych W. M. Gdańska, zgodnie z art. 104 Traktatu Wersalskiego i artykułami 2 i 6 konwencji paryskiej z 9 listopada 1920 r. pomiędzy Polską a W. M. Gdańskiem, zastrzega sobie prawo oświadczyć, że Wolne Miasto jest Stroną Układającą się w tym traktacie i bierze na siebie obowiązki oraz nabywa prawa, w nim ustalone.

2. Zastrzeżenie to nie dotyczy tych postanowień niniejszej umowy, które Rzeczpospolita Polska odnośnie do W. M Gdańska już zawarła na zasadzie praw, przysługujących jej traktatowo.

Artykuł  22.

1. Traktat niniejszy będzie ratyfkowany i ratyfikacje będą wymienione w Warszawie możliwie jaknajprędzej.

2. Wejdzie on życie trzydziestego dnia po wymianie ratyfikacyj.

3. Traktat zawarty jest na przeciąg jednego roku, który to termin rozpoczyna się od dnia jego uprawomocnienia się; będzie on przedłużony milcząco na czas nieograniczony, jeżeli nie zostanie wypowiedziany przez jedną z Układających się Stron co najmniej na trzy miesiące przed upływem tego rocznego terminu. W wypadku przedłużenia w drodze milczącej zgody każda z Układających się Stron zastrzega sobie prawo wypowiedzenia w każdym czasie niniejszego traktatu, który przestanie obowiązywać po trzech miesiącach.

NA DOWÓD CZEGO Pełnomocnicy podpisali niniejszy traktat.

Sporządzono w Rydze, w dwóch egzemplarzach, dnia 12 lutego 1929 r.

Lista A.

PRODUKTY ŁOTEWSKIE.

(pominięta)

Lista B.

PRODUKTY POLSKIE.

(pominięta)

Stawki taryfy minimalnej będą zastosowane do wszystkich produktów, które są objęte następującymi pozycjami taryfy celnej:

4 pp. 1, 3, 4; 22; 23 p. 2; 24 p. 1; 33 pp. 1, 3; 47; 52 pp.2a, 4; 57 p. 6; 61; 62 p. 3; 65 p. 5; 75 p. 1; 77 pp. 1b, 1 c, 2, 6a; 79 p. 1; 85 pp. 1b, 2b, 3; 101 pp. 1, 2, 3; 104 p. 2; 105 pp. 1, 3; 108 p. 1a; 131; 132; 139; 140 pp. 1, 2, 3, 4; 141; 142 pp. 1, 2, 3, 4; 146; 147; 149 pp. 2, 3, 4; 150; 152; 154 p. 1; 156 p. 1 e; 163 pp. 2c, 2d; 167 p. 4; 177 p. 1b; 181 p. 3; 183; 184; 186 pp. 1, 3; 187 pp. 1b, 2b; 188 pp. 1, 2a, 2b; 189; 191 pp. 1, 3; 194 p. 3; 198; 199 p. 1; 201; 202 p. 2; 209 pp. 4a, 4b; 210 pp. 1, 2.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY

Przed przystąpieniem do podpisania traktatu handlowego i nawigacyjnego pomiędzy Polską i Łotwą, niżej podpisani Pełnomocnicy zgodzili się na to co następuje:

Co się tyczy artykułów 2 i 5.

Rozumie się, że postanowienia artykułu 2, stosownie do których obywatele obydwóch Układających się Stron będą mieli prawo występować w sądach na stopie równości z krajowcami, jak również postanowienia artykułu 5-go, dotyczącego wolnego dostępu spółek do sądów, nie stosują się do bezpłatnej pomocy sądowej, ani do zwolnienia od "cautio judicatum solvi", które to sprawy będą uregulowane w drodze specjalnych umów; tak samo, Układające się Strony zgadzają się, że postanowienia artykułu 2 niniejszego traktatu, zapewniające obywatelom obydwóch Układających się Stron traktowanie narówni z krajowcami, mają być tak rozumiane, że nie przesądzają w niczem ustaw i rozporządzeń obowiązujących na terytorium Układających się Stron i stosowanych narówni do wszystkich cudzoziemców.

Co się tyczy artykułu 19.

Rozumie się, że postanowienia artykułu 19 nie dotyczą obywateli i terytorjum Wolnego Miasta Gdańska.

Co się tyczy listy A.

Odnośnie zastosowania polskiej taryfy celnej.

Śledzie bałtyckie solone będą clone według pozycji 37 p. 4 b. taryfy celnej.

Śledzie bałtyckie wędzone będą clone według pozycji 37 p. 4 c. 1 taryfy celnej.

Nowe układy.

Obie Układające się Strony zgadzają się na zawarcie umowy weterynaryjnej, umowy, dotyczącej opieki socjalnej, oraz układu, dotyczącego spławu na Dźwinie.

Sporządzono w Rydze, dnia 12 lutego 1929 r.

Zaznajomiwszy się z powyższym traktatem, listami i protokółem końcowym, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

NA DOWÓD CZEGO wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 6 marca 1931 r.

* Od dnia 22 lipca 1997 r. Traktat zachowuje moc obowiązującą w zakresie dotyczącym żeglugi morskiej i ratownictwa, zgodnie z art. 2 Porozumienia z 10 lutego 1997 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Łotewską w sprawie umów dwustronnych zawartych w latach 1922-1938 (Dz.U.97.127.819).

• Identyfikator: Dz.U.1931.31.217
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Łotwa-Polska. Traktat handlowy i nawigacyjny. Ryga.1929.02.12.
• Data aktu: 12/02/1929
• Data ogłoszenia: 10/04/1931
• Data wejścia w życie: 17/04/1931