(Ratyfikowany zgodnie z ustawą z dn. 3 lutego 1931 r.-Dz. U. R. P. Nr. 11, poz. 53),W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
MY, IGNACY MOŚCICKI,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
Wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:
Dnia piątego lipca tysiąc dziewięćset dwudziestego ósmego roku podpisany został w Berlinie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rzeszy Niemieckiej układ waloryzacyjny wraz z protokółem końcowym i protokółem obrad końcowych, o następującem brzmieniu dosłownem:
POLSKO-NIEMIECKI UKŁAD WALORYZACYJNY.
RZECZPOSPOLITA POLSKA
I
RZESZA NIEMIECKA
porozumiały się, że w drodze wzajemnych ustępstw należy przy stosowaniu przepisów o przerachowaniu (waloryzacji) sprowadzić do jaknajmniejszej miary różne traktowanie obywateli obu Państw, zawierających układ.
W tym celu zamianowali swymi Pełnomocnikami:
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:
D-ra Witolda PRĄDZYŃSKIEGO, Radcę Zwyczajnego Rady Prawniczej i Członka Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczypospolitej Polskiej,
Prezydent Rzeszy Niemieckiej:
Posła Dr. Paul ECKARDTA,
Leo QUASSOWSKIEGO, Radcę Ministerjalnego w Ministerstwie Sprawiedliwości Rzeszy Niemieckiej,
KTÓRZY, po przedłożeniu swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte co do formy, zgodzili się na następujące postanowienia, które mają być miarodajne przy dochodzeniu roszczeń prywatno-prawnych przed władzami krajowemi.