Konwencja dotycząca uregulowania kolizyj ustawodawstw i jurysdykcyj w zakresie rozwodu i rozłączenia co do stołu i łoża. Haga.1902.06.12.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 14 września 1929 r.

w sprawie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do konwencji, dotyczącej uregulowania kolizyj ustawodawstw i jurysdykcyj w zakresie rozwodu i rozłączenia co do stołu i łoża, podpisanej w Hadze, dnia 12 czerwca 1902 roku.

Podaje się niniejszem do wiadomości, że, w wykonaniu art. 1 ustawy z dn. 13 lutego 1929 r. (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 16, poz. 131) i na podstawie protokółu podpisanego w Hadze, dn. 28 listopada 1923 r. i ratyfikowanego przez Państwa będące członkami Konwencji, dotyczącej uregulowania kolizyj ustawodawstw i jurysdykcyj w zakresie rozwodu i rozłączenia co do stołu i łoża, podpisanej w Hadze, dnia 12 czerwca. 1902 r., Poseł Rzeczypospolitej w Hadze podpisał w dniu 25 czerwca 1929 r. w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej i za Wolne Miasto Gdańsk Protokół przeznaczony dla przyjęcia i stwierdzenia przystąpień do powyższej Konwencji.

Konwencję, dotyczącą uregulowania kolizyj ustawodawstw i jurysdykcyj w zakresie rozwodu i rozłączenia co do stołu i łoża, podpisaną w Hadze, dnia 12 czerwca 1902 r., ratyfikowały następujące Państwa: Holandja, Luksemburg, Niemcy, Portugalja, Rumunja, Szwecja, Włochy i Węgry.

Przekład.

KONWENCJA

dotycząca uregulowania kolizyj ustawodawstw i jurysdykcyj w zakresie rozwodu i rozłączenia co do stołu i łoża.

Jego Cesarska Mość Cesarz Niemiecki, Król Pruski, w imieniu Cesarstwa Niemieckiego; Jego Cesarska Mość Cesarz Austrjacki, Król Czeski i t. d., i t. d. i Apostolski Król Węgier; Jego Królewska Mość Król Belgów; Jego Królewska Mość Król Hiszpański; Prezydent Republiki Francuskiej; Jego Królewska Mość Król Włoski; Jego Książęca Wysokość Wielki Książę Luksemburski, Książę Nassau; Jej Królewska Mość Królowa Niderlandów; Jego Królewska Mość Król Portugalski i Algarwejski i t. d., i t. d.; Jego Królewska Mość Król Rumuński; Jego Królewska Mość Król Szwedzki i Norweski, w imieniu Szwecji, oraz Szwajcarska Rada Związkowa,

Pragnąc ustalić wspólne przepisy w celu regulowania kolizyj ustawodawstw i jurysdykcyj w dziedzinie rozwodów i rozłączenia co do stołu i łoża,

Postanowili zawrzeć Konwencję w tym celu i mianowali swymi Pełnomocnikami:

Jego Cesarska Mość Cesarz Niemiecki, Król Pruski, w imieniu Cesarstwa Niemieckiego:

P. P. Hr. de POURTALES, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego przy Jej Królewskiej Mości Królowej Niderlandów, Dra Hermanna DUNGS, Swego Tajnego Nadradcę Regencyjnego i Dra Johannes KRIEGE, Swego Tajnego Radcę Legacyjnego;

Jego Cesarska Mość Cesarz Austrjacki, Król Czeski i t. d., i t. d., Król Apostolski Węgier:

P. OKOLICSÁNYI d'OKOLICSNA, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego przy Jej Królewskiej Mości Królowej Niderlandów;

Jego Królewska Mość Król Belgów:

PP. Hr. de Grelle ROGIER, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego przy Jej Królewskiej Mości Królowej Niderlandów i Alfreda van den BULCKE, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego, Dyrektora Generalnego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych;

Jego Królewska Mość Król Hiszpański:

P. Carlos Crespi de VALLDANZA Y FORTUNY, Swego Charģé d'Affaires a. i. w Hadze;

Prezydent Republiki Francuskiej:

PP. de MONBEL, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki Francuskiej Przy Jej Królewskiej Mości Królowej Niderlandów i Louis RENAULT, Profesora Prawa Międzynarodowego na Uniwersytecie Paryskim, Radcę Prawnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych;

Jego Królewska Mość Król Włoski:

P. Salvatore TUGINI, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego przy Jej Królewskiej Mości Królowej Niderlandów;

Jego Książęca Wysokość Wielki Książę Luksemburski, Książę Nassau:

P. Hr. de VILLERS, Swego Charģé d'Affaires w Berlinie;

Jej, Królewska Mość Królowa Niderlandów:

PP. Barona R. MELVIL de LYNDEN, Swego Ministra Spraw Zagranicznych, J. A. LOEFF, Swego Ministra Sprawiedliwości, i T. M. C. ASSER, Członka Rady Stanu, Prezesa Królewskiej Komisji Międzynarodowego Prawa Prywatnego, Przewodniczącego Konferencyj. Międzynarodowego Prawa Prywatnego;

Jego Królewska Mość Król Portugalski i Algarwejski i t. d., i t. d.:

P. Hr. de SELIR, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego przy Jej Królewskiej Mości Królowej Niderlandów;

Jego Królewska Mość Król Rumuński:

P. Jana N. PAPINIU, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego przy Jej Królewskiej Mości Królowej Niderlandów;

Jego Królewska Mość Król Szwedzki i Norweski, w imieniu Szwecji:

P. Hr. WRANGEL, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego przy Jej Królewskiej Mości Królowej Niderlandów,

oraz Szwajcarska Rada Związkowa:

P. Ferdynanda KOCH, Wicekonsula Federacji Szwajcarskiej w Rotterdamie;

Którzy, po przedstawieniu sobie wzajemnie swych pełnomocnictw, uznanych za sporządzone w dobrej i należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  pierwszy.

Małżonkowie mogą wnieść skargę o rozwód jedynie, jeżeli zarówno ich ustawodawstwo ojczyste, jak i ustawodawstwo miejsca, gdzie skarga o rozwód została wniesiona, uznają rozwód.

To samo dotyczy rozłączenia co do stołu i łoża.

Artykuł  2.

Rozwodu można żądać jedynie w takim razie, jeżeli w wypadku, o który chodzi, jest on dopuszczony zarówno przez ustawodawstwo ojczyste małżonków, jak i przez ustawodawstwo miejsca, gdzie skarga o rozwód została wniesiona, choćby dla przyczyn różnych.

To samo dotyczy rozłączenia co do stołu i łoża.

Artykuł  3.

Niezależnie od przepisów art. 1-go i 2-go obowiązywać będzie jedynie ustawodawstwo ojczyste, o ile ustawodawstwo miejsca, gdzie skarga o rozwód została wniesiona, tak stanowi lub na to zezwala.

Artykuł  4.

Na ustawodawstwo ojczyste, wskazane w poprzedzających artykułach, nie można się powoływać dla uznania za przyczynę do rozwodu lub do rozłączenia co do stołu i łoża - faktu, który zdarzył się w czasie kiedy małżonkowie, lub jedno z nich, posiadali inne obywatelstwo.

Artykuł  5.

Skarga o rozwód lub o rozłączenie co do stołu i łoża może być wytoczona:

1) przed sądy właściwe według ustawodawstwa ojczystego małżonków,

2) przed sądy właściwe według ustawodawstwa miejsca zamieszkania małżonków. Jeżeli małżonkowie, według swego ustawodawstwa ojczystego, nie posiadają tego samego miejsca zamieszkania, właściwą władzą sądową jest władza miejsca zamieszkania strony pozwanej. W razie porzucenia i w razie zmiany miejsca zamieszkania, dokonanej po powstaniu przyczyny rozwodu lub rozłączenia, skarga może być również wytoczona przed właściwe sądy ostatniego wspólnego miejsca zamieszkania. Jednakże pozostaje zastrzeżona właściwość sądów ojczystych o tyle, o ile sądy te są wyłącznie właściwe dla skarg o rozwód lub o rozłączenie co do stołu i łoża. Sąd obcy pozostaje właściwym dla takiego małżeństwa, które nie może stanowić przedmiotu skargi o rozwód lub rozłączenie co do stołu i łoża przed właściwemi sądami ojczystemi.

Artykuł  6.

Jeżeli małżonkowie nie są uprawnieni do wniesienia skargi o rozwód lub rozłączenie co do stołu i łoża w kraju, gdzie mają miejsce zamieszkania, mogą oni jednakże, tak jeden, jak i drugi, zwrócić się do właściwego sądu tego kraju z prośbą o wydanie zarządzeń tymczasowych, przewidzianych przez jego ustawodawstwo, celem spowodowania ustania wspólnego pożycia. Zarządzenia powyższe pozostaną w mocy, jeżeli w ciągu jednego roku zostaną potwierdzone przez sądy ojczyste; nie będą one trwały dłużej, aniżeli pozwala na to ustawodawstwo miejsca zamieszkania.

Artykuł  7.

Rozwód oraz rozłączenie co do stołu i łoża, orzeczone przez sąd właściwy w myśl artykułu 5-go, będą uznane wszędzie pod warunkiem, że postanowienia niniejszej Konwencji zostały zachowane, i że, w wypadku, jeżeli orzeczenie wydane zostało zaocznie, pozwany był wezwany przed sąd stosownie do specjalnych postanowień, wymaganych przez jego ustawodawstwo ojczyste dla uznania wyroków zagranicznych.

Rozwód i rozłączenie co do stołu i łoża, orzeczone w drodze sądownictwa administracyjnego, uznane będą również wszędzie, jeżeli ustawodawstwo każdego z małżonków uznaje ten rozwód lub to rozłączenie.

Artykuł  8.

Jeżeli małżonkowie nie posiadają tego samego obywatelstwa, to ostatnie ich wspólne ustawodawstwo winno być uważane za ich ustawodawstwo ojczyste przy stosowaniu poprzedzających artykułów.

Artykuł  9.

Konwencja niniejsza stosuje się jedynie do skarg o rozwód lub rozłączenie co do stołu i łoża, wniesionych w jednem z Układających się Państw, jeżeli przynajmniej jedna ze stron posiada obywatelstwo jednego z tych Państw.

Żadne Państwo nie zobowiązuje się niniejszą Konwencją do stosowania ustawodawstwa, któreby nie było ustawodawstwem jednego z Układających się Państw.

Artykuł  10.

Konwencja niniejsza, która stosuje się jedynie do terytorjów europejskich Układających się Państw, będzie ratyfikowana, a dokumenty ratyfikacyjne zostaną złożone w Hadze, skoro tylko większość Wysokich Układających się Stron będzie w możności to uczynić.

Ze złożenia tego zostanie sporządzony protokół, którego uwierzytelniony odpis zostanie doręczony drogą dyplomatyczną każdemu z Układających się Państw.

Artykuł  11.

Państwa, które nie podpisały Konwencji, a które były reprezentowane na Trzeciej Konferencji Międzynarodowego Prawa Prywatnego, będą dopuszczone do przystąpienia bez zastrzeżeń do niniejszej Konwencji.

Państwo, życzące sobie przystąpić, zawiadomi najpóźniej do 31 grudnia 1904 roku o swym zamiarze zapomocą aktu, który złożony zostanie w archiwach Rządu Niderlandzkiego. Rząd ten prześle uwierzytelniony odpis tego aktu drogą dyplomatyczną każdemu z Układających się Państw.

Artykuł  12.

Niniejsza Konwencja wejdzie w życie w sześćdziesiątym dniu od daty złożenia dokumentów ratyfikacyjnych lub od daty oznajmienia o przystąpieniu.

Artykuł  13.

Konwencja niniejsza obowiązywać będzie przez pięć lat od daty złożenia ratyfikacyj.

Okres ten zacznie płynąć od wskazanej daty nawet dla Państw, które dokonają złożenia po tej dacie, lub które przystąpiłyby później.

Konwencja będzie się odnawiała milcząco co pięć lat na dalsze pięciolecia z zastrzeżeniem wypowiedzenia.

Wypowiedzenie winno być oznajmione najmniej na sześć miesięcy przed upływem terminu, wskazanego w poprzednich ustępach, Rządowi Niderlandzkiemu, który zawiadomi o tem wszystkie inne Układające się Państwa.

Wypowiedzenie wywrze swój skutek jedynie w stosunku do Państwa, które je oznajmiło. Dla innych Państw Konwencja pozostanie w mocy.

Na dowód czego odnośni Pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i wycisnęli na niej swe pieczęcie.

Sporządzono w Hadze, dnia dwunastego czerwca tysiąc dziewięćset drugiego roku, w jednym egzemplarzu, który będzie złożony w archiwach Rządu Niderlandzkiego, a którego uwierzytelniony odpis zostanie doręczony w drodze dyplomatycznej każdemu z Państw, które były reprezentowane na Trzeciej Konferencji Międzynarodowego Prawa Prywatnego.

ZA NIEMCY:

(L. S.) F. Pourtalés

(L. S.) Dungs

(L. S.) Kriege

ZA AUSTRJĘ I ZA WĘGRY:

(L. S.) Okolicsányi d`Okolicsna

Minister Austro-Węgier

ZA BELGJĘ:

(L. S.) Hr. de Grelle Rogier

(L. S.) Alfred van den Bulcke

ZA HISZPANJĘ:

(L. S.) Carlos Crespi de Valldanza y Fortuny

ZA FRANCJĘ:

(L. S.) Monbel

(L. S.) L. Renault

ZA WŁOCHY:

(L. S.) Tugini

ZA LUKSEMBURG:

(L. S.) Hr. de Villeres

ZA NIDERLANDY:

(L. S.) B-n. Melvil de Lynden

(L. S.) J. A. Loeff

(L. S.) T. M. C. Asser

ZA PORTUGALJĘ:

(L. S.) Conde de Sélir

ZA RUMUNJĘ:

(L. S.) J. N. Papiniu

ZA SZWECJĘ:

(L. S.) Hr. Wrangel

ZA SZWAJCARJĘ:

(L. S.) F. Kochz Jr.

PROTOKÓŁ.

Państwa Umawiające się w Konwencji o uregulowaniu kolizyj ustawodawstw i jurysdykcyj w zakresie rozwodu i rozłączenia co do stołu i łoża, podpisanej w Hadze, dn. 12 czerwca 1902 r., pragnąc umożliwić przystąpienie do tej Konwencji państwom nie reprezentowanym na III-ej Konferencji Międzynarodowego Prawa Prywatnego, a których życzenie przystąpienia do tej Konwencji zostało przychylnie przyjęte przez Państwa Umawiające się, zgodziły się, że zostanie otwarty w Holenderskiem Ministerstwie Spraw Zagranicznych protokół przystąpienia przeznaczony dla przyjęcia i stwierdzenia tych przystąpień, które nabiorą mocy w 60 dni po podpisaniu wspomnianego protokółu.

Niniejszy Protokół zostanie ratyfikowany i jego dokumenty ratyfikacyjne będą złożone w Hadze z chwilą gdy pięć z pośród Mocarstw podpisujących będzie w możności to uczynić.

Wejdzie on w życie trzydziestego dnia licząc od daty, w której Mocarstwa podpisujące złożą swoje ratyfikacje.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni w tym celu, podpisali niniejszy Protokół, który nosić będzie datę dnia dzisiejszego, a którego poświadczony za zgodność odpis przesłany zostanie każdemu z Mocarstw podpisujących.

Sporządzono w Hadze, dn. 28 listopada 1923 r.

• Identyfikator: Dz.U.1929.80.595
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja dotycząca uregulowania kolizyj ustawodawstw i jurysdykcyj w zakresie rozwodu i rozłączenia co do stołu i łoża. Haga.1902.06.12.
• Data aktu: 12/06/1902
• Data ogłoszenia: 29/11/1929
• Data wejścia w życie: 24/08/1929