Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 kwietnia 1927 r. o rozbudowie miast.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU W POROZUMIENIU Z MINISTRAMI ROBÓT PUBLICZNYCH, SPRAW WEWNĘTRZNYCH I REFORM ROLNYCH

z dnia 3 listopada 1927 r.

w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 kwietnia 1927 r. o rozbudowie miast.

Na podstawie art. 40 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dn. 22 kwietnia 1927 r. o rozbudowie miast (Dz. U. R. P. № 42, poz. 372) zarządza się co następuje:

§ 1. Za większe miasta w rozumieniu art. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast uważa się miasta, która liczą ponad 5.000 ludności.

Rady miejskie powołują w większych miastach na wniosek magistratu komitety rozbudowy według następujących zasad:

1) W miastach, z ludnością

do	10.000	komitet	rozbudowy	składa	się	z	4	członków
"	25.000	"	"	"	"	"	6	"
"	100.000	"	"	"	"	"	8	"
"	250.000	"	"	"	"	"	10	"
ponad	250.000	"	"	"	"	"	12	"

2) Rada miejska na wniosek magistratu powołuje połowę członków komitetu rozbudowy z pośród członków zarządu miasta i rady miejskiej oraz połowę

a) z pośród osób przedstawionych magistratowi przez:

należące do związków rewizyjnych spółdzielnie mieszkaniowe i spółdzielnie budowlano-mieszkaniowe,

organizacje zawodowe pracownicze i robotnicze, stowarzyszenia i związki lokatorów;

b) z pośród mieszkańców miasta obeznanych ze sprawą rozbudowy miast.

Na czele komitetu rozbudowy stoi jako przewodniczący prezydent miasta (burmistrz, naczelnik gminy) lub jego zastępca.

Zastępcę przewodniczącego komitetu rozbudowy wybiera komitet rozbudowy z pośród członków komitetu zwykłą większością głosów.

Regulamin komitetu rozbudowy uchwala rada miejska. Regulamin ten powinien miedzy innemi szczegółowo określać zakres działania komitetu rozbudowy.

Komitet rozbudowy obowiązany jest 2 razy do roku składać radzie miejskiej sprawozdania ze swej działalności. Sprawozdania te winny być zatwierdzone przez radę miejską.

§ 2. Za "inne sprawy, związane z kwestją mieszkaniową" w rozumieniu ustępu 3-go art. 2-go rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast uznane być mogą przez radę miejską: ustalanie planu zabudowania i zmiany w planie zabudowania, nabywanie i użytkowanie gruntów miejskich, administrowanie miejskiemi domami mieszkalnemi, nadzór nad sposobem użytkowania mieszkań przez osoby i instytucje, którym zostanie okazana pomoc kredytowa lub terenowa i t. p.

§ 3. Opracowanie programu rozbudowy miasta w myśl art. 4 ust. 2 p. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast powinno być poprzedzone sporządzeniem planu zabudowania terenów przeznaczonych na rozbudowę. Plan ten obejmować będzie również rozplanowanie gruntów, które mają być pozostawione na ogólne potrzeby gminy miejskiej lub innych związków komunalnych.

§ 4. Do ogólnych potrzeb gminy miejskiej lub innych związków komunalnych w rozumieniu art. 14 zaliczone będą: ulice, place, zieleńce, parki, place sportowe, cmentarze, jako też szkoły, muzea, bibljoteki, szpitale, przytułki, targowiska, kąpiele, rzeźnie, elektrownie, gazownie, tramwaje, urządzenia wodociągowe, kanalizacyjne, dezynfekcyjne i t. p. budowle i zakłady komunalne użyteczności publicznej. Do wymienionych potrzeb ogólnych mogą być również zaliczone inne, niewymienione wyżej cele, na wniosek gminy miejskiej lub innego związku komunalnego, według uznania Ministra Skarbu, działającego w porozumieniu z Ministrami Robót Publicznych, Spraw Wewnętrznych i Reform Rolnych.

§ 5. Program rozbudowy miasta opracowany przez komitet rozbudowy musi być uchwalony przez radę miejską.

O ile program rozbudowy miasta, lub części miasta, przewiduje zużytkowanie gruntów i zabudowań państwowych, podlega on zatwierdzeniu przez Ministra Robót Publicznych w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Uchwały rady miejskiej, dotyczące programu rozbudowy miasta, lub jego części, a wymagające w myśl ustępu 2 niniejszego paragrafu zatwierdzenia Ministra Robót Publicznych przedstawiane być winny przez zarządy miast Ministrowi Robót Publicznych za pośrednictwem właściwej władzy nadzorczej.

Równocześnie mają być przedstawione wnioski o odstąpienie gminie miejskiej wymienionych gruntów i zabudowań wraz z dokładnym ich wykazem, nadto ma być przedstawiony prawomocny plan zabudowania miasta lub odnośnej części miasta.

Władze nadzorcze przesyłają Ministrowi Robót Publicznych wymienione uchwały i wnioski rady miejskiej wraz ze swą opinją.

Wystąpienie o zatwierdzenie programu rozbudowy winno być poparte planem jego sfinansowania.

Gdy chodzi o grunty, położone w sferze interesów miasta, jednak poza jego obszarem, może być przedstawiony w braku prawomocnego planu zabudowania projekt tego ostatniego.

Ministerstwo Robót Publicznych, gdy chodzi o odstąpienie gruntów państwowych, może każdorazowo przed zatwierdzeniem programu rozbudowy zażądać przedstawienia szkicowych planów projektowanych budowli i inwestycyj, przeznaczonych na ogólne potrzeby miasta lub innych związków komunalnych, względnie szkicowych planów budowli mieszkalnych.

Grunty i budynki wymienione w ust. 2 paragrafu niniejszego będą odstępowane w miarę urzeczywistniania przewidzianych programem rozbudowy zamierzeń gminy we wskazanej tymże programem kolejności.

§ 6. 1 Grunty państwowe, przeznaczone na cele budowlano-mieszkaniowe, będą odstępowane gminom miejskim drogą sprzedaży lub na prawie zabudowy.

Przy ustalaniu ceny sprzedażnej, względnie czynszu opłacanego przez gminy z tytułu prawa zabudowy, przyjętą będzie za podstawę cena szacunkowa odstępowanych gruntów, z zastosowaniem ulg od tej ceny zależnie od możności płatniczej gminy, rozmiaru potrzeb mieszkaniowych w danej gminie oraz rodzaju budowli, mających być wzniesionemi na danych gruntach i charakteru mieszkań w tych budowlach.

Zasady stosowania ulg w myśl ustępu poprzedniego ustala Minister Skarbu.

§ 7. 2 Przelew prawa własności gruntów i zabudowań państwowych, względnie ustanowienie prawa zabudowy, nastąpi na zasadzie umów zawartych z zainteresowanemi gminami i innemi związkami komunalnemi przez Ministra Skarbu w imieniu Skarbu Państwa.

§ 8. 3 Wnioski w sprawie odstąpienia gruntów zgłasza w poszczególnych wypadkach na Radę Ministrów Minister Skarbu, działający w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami, a nadto w porozumieniu z Ministrem Reform Rolnych odnośnie do gruntów, które przeszły na własność Skarbu Państwa drogą wykupu z zastosowaniem ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. z r. 1926 Nr. 1, poz. 1) i są położone w sferze interesów miasta.

§ 9. 4 Przy podziale kredytów budowlanych należy uwzględniać zapotrzebowania gmin miejskich, spółdzielni mieszkaniowych i instytucyj społeczno-humanitarnych, spółdzielni mieszkaniowe - budowlanych i wreszcie innych osób fizycznych i prawnych.

Pierwszeństwo mieć będą budujący małe mieszkania, oraz tacy budujący, którzy będą potrzebowali stosunkowo najmniejszej pomocy kredytowej.

§ 10. 5 Za spółdzielnie mieszkaniowe uważać należy takie Spółdzielnie dla budowy domów mieszkalnych, których majątek pozostaje ich własnością, członkowie korzystają zaś jedynie z mieszkań w charakterze lokatorów.

Za spółdzielnie mieszkaniowo-budowlane należy uważać spółdzielnie, które budują domy mieszkalne dla swych członków z prawem przepisania na nich tytułu własności poszczególnych domów, względnie mieszkań.

Istniejące spółdzielnie mieszkaniowe i mieszkaniowo-budowlane obowiązane będą do końca 1933 r. poczynić odpowiednie zmiany w swoich statutach i rejestrach sądowych, stosownie do przepisów niniejszego paragrafu.

Spółdzielnie mieszkaniowe i mieszkaniowo-budowlane mogą korzystać z kredytów, przewidzianych rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast - o ile należą do Związku Rewizyjnego Spółdzielni Mieszkaniowych i Budowlano-Mieszkaniowych w Polsce.

Spółdzielnie mieszkaniowe i mieszkaniowo-budowlane, które dotychczas nie należą do Związku Rewizyjnego Spółdzielni Mieszkaniowych i Budowlano-Mieszkaniowych w Polsce, obowiązane będą przystąpić do tego Związku, poczynając od roku 1934.

Jeżeli spółdzielnia wystąpi ze związku rewizyjnego, względnie zostanie wykluczona i ponownie nie zostanie przyjęta w ciągu 6 miesięcy, jak również w razie skonstatowania, że działalność spółdzielni jest sprzeczna z jej statutem - dalsze wypłaty kredytów dla spółdzielni automatycznie ustają. W wypadkach tych do kredytów już spółdzielniom wypłaconych, lub skonwertowanych nie będą stosowane świadczenia Państwowego Funduszu Rozbudowy Miast.

§ 11. 6 Krótkoterminowe kredyty budowlane, wymienione w art. 16 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast, udzielane będą na wniosek odnośnych komitetów rozbudowy, względnie magistratów przez Bank Gospodarstwa Krajowego, oraz te instytucje finansowe, którym zastępczo za zezwoleniem Ministra Skarbu, Bank Gospodarstwa Krajowego powyższą czynność powierzy. Wspomniane wnioski winny opiewać na całkowitą sumę kredytu, który ma być przez komitet rozbudowy, względnie magistrat przyznany na zupełne wykończenie budowli.

Kredyty powyższe udzielane będą z reguły na podkład weksli zabezpieczonych wpisem kaucyjnym na pierwszem miejscu hipotecznem odnośnych nieruchomości, w wyjątkowych tylko wypadkach za innem zabezpieczeniem przez Bank Gospodarstwa Krajowego ustalonem.

Wnioski dotyczące przyznania krótkoterminowych kredytów budowlanych dla miejscowości podmiejskich będą przedkładane przez komitety rozbudowy większych miast, w pobliżu których te miejscowości są położone, w myśl końcowej części ustępu pierwszego art. 17 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast.

Bank Gospodarstwa Krajowego może kredyt wskazany we wnioskach komitetów rozbudowy, względnie magistratów, z przyczyn uzasadnionych obniżyć, lub kredytu odmówić, w szczególności z uwagi na wygórowane koszty budowy, niedostateczne zabezpieczenie dla kredytu i t. p. W kosztach budowy, stanowiących podstawę dla określenia wysokości kredytu i wyliczania zużycia go w budowę, przyjmuje Bank Gospodarstwa Krajowego bezpośrednie koszty budowy, t. j. bez kosztów pośrednich, jak: sporządzenie i zatwierdzenie planów, wynagrodzenie kierownictwa budowy, koszty inwestycji terenowych, rejentalne, hipoteczne i t. p.

§ 12. Wysokość udzielonych kredytów budowlanych nie może przekraczać kosztów części budowy, pozostałej do wykończenia w chwili zbadania budowy przez komitet rozbudowy, względnie magistrat celem postawienia wniosku do Banku Gospodarstwa Krajowego o udzielenie kredytu budowlanego.

§ 13. 7 Pierwsza rata przyznanego kredytu może być wypłacona po wykonaniu warunków określonych przez Bank Gospodarstwa Krajowego.

§ 14. 8 Dalsze wypłaty przyznanego na budowę kredytu dokonywane będą w terminach według uznania Banku Gospodarstwa Krajowego i w miarę wymaganego przez Bank postępu robót.

Kontrola zużycia kredytów budowlanych odbywać się będzie drogą przedkładania bankowi przez budującego rachunków pokwitowanych przez dostawców, względnie przedsiębiorców, prowadzących budowę. Na żądanie banku rachunki te mają być potwierdzone przez komitet rozbudowy względnie magistrat miasta.

Bank Gospodarstwa Krajowego kontrolować będzie nadto według swego uznania postęp budowy przez swojego rzeczoznawcę. Nie uchyla to jednak obowiązku takiej samej kontroli ze strony komitetu rozbudowy względnie magistratu, który powinien stale czuwać nad należytem zużyciem kredytu na budowę i zawiadamiać bank o wypadkach niecelowego zużycia.

§ 15. 9 Bank winien zawiadomić komitet rozbudowy względnie magistrat o kredytach przyznanych i zrealizowanych. Zmiany dokonywane w czasie budowy w stosunku do zatwierdzonych planów winny być komunikowane magistratowi względnie komitetowi rozbudowy celem uzyskania ich aprobaty.

W wypadku stwierdzonego przez Bank Gospodarstwa Krajowego użycia kredytu lub jego części na inne cele niż na budowę, na wykonanie której został udzielony, względnie w wypadku użycia budynku, na budowę którego kredyt został udzielony - w całości lub częściowo na cele niemieszkalne, jak: biura, sklepy, lecznice, szkoły i t. p. Bankowi przysługuje prawo natychmiastowego wypowiedzenia kredytu z terminem trzymiesięcznym i ściągnięcia od dłużnika całej wypłaconej sumy wraz z odsetkami w najwyższej prawnie dopuszczalnej wysokości, liczonemi od chwili udzielenia kredytu. Z chwilą wydania wzorowych norm elementów budowlanych, udzielenie kredytu budowlanego może być uzależnione od zastosowania się budujących do powyższych, norm.

§ 16. 10 Kredyt krótkoterminowy, udzielony na budowę domów ogniotrwałych, winien być po ukończeniu budowy bądź spłacony w terminie przez Bank Gospodarstwa Krajowego oznaczonym, bądź w razie istnienia warunków, określonych w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast i niniejszego rozporządzenia, skonwertowany w całości lub części na kredyt amortyzacyjny.

Kredyt amortyzacyjny na budowle nieobciążone innemi długami, wzniesione na gruntach stanowiących własność dłużnika, oraz czyniące zadość wymaganiom statutu Banku Gospodarstwa Krajowego będzie udzielany, bądź w listach zastawnych i obligacjach budowlanych Banku Gospodarstwa Krajowego, bądź w formie długoterminowych pożyczek w gotówce, które mogą stanowić podkład dla przyszłych emisyj listów zastawnych lub obligacyj budowlanych tego Basku. Pożyczki powyższe nie mogą przekraczać 80% przyjętego przez Bank Gospodarstwa Krajowego szacunku nieruchomości, stanowiącej przedmiot zabezpieczenia, przyczem pożyczki w listach zastawnych muszą się mieścić w 50% tego szacunku.

Kredyt krótkoterminowy, udzielony: na nieruchomości obciążone innemi długami, na budowę domów drewnianych - i na tych domach zabezpieczony, jak również część kredytu krótkoterminowego, przewyższająca 80% szacunku - podlega rozłożeniu na kredyt gotówkowy, amortyzacyjny, który nie będzie mógł stanowić podkładu dla przyszłych emisyj Banku Gospodarstwa Krajowego. To samo dotyczy kredytów, które z jakichkolwiek powodów nie nadają się do konwersji na pożyczki długoterminowe w listach zastawnych, obligacjach budowlanych, lub w gotówce.

Kredyt udzielony na budowę domów drewnianych, lecz zabezpieczony na domach ogniotrwałych, znajdujących się na tych samych lub innych nieruchomościach miejskich - będzie skonwertowany w złotych w złocie w myśl przepisów ust. 2 i 3 niniejszego paragrafu.

Pożyczki w listach zastawnych, obligacjach budowlanych i pożyczki długoterminowe w gotówce, będą udzielane na okres do lat 47; pożyczki gotówkowe amortyzacyjne na domy ogniotrwałe i na domy drewniane, kryte materjałem ogniotrwałym i na tych domach zabezpieczone - na okres do lat 25, licząc od roku dokonania konwersji. Okres amortyzacji tych pożyczek ustala Bank Gospodarstwa Krajowego, w zależności od wysokości pożyczki i trwałości wykonanej budowy. Ustalone przez Bank Gospodarstwa Krajowego plany umorzenia kredytów długoterminowych podlegają zatwierdzeniu przez Ministra Skarbu.

§ 17. 11 Oprocentowanie pożyczek budowlanych będzie wynosiło:

a) przy kredycie krótkoterminowym oraz przy kredycie gotówkowo-amortyzacyjnym - stopę procentową jaką łącznie z dodatkiem administracyjnym dla Banku Gospodarstwa Krajowego ustali Minister Skarbu;

b) przy kredycie w listach zastawnych i obligacjach budowlanych oprocentowanie będzie równe oprocentowaniu listów zastawnych i obligacyj budowlanych Banku Gospodarstwa Krajowego; przy pożyczkach długoterminowych w gotówce, które mogą stanowić podkład dla przyszłych emisyj tego Banku będzie równe oprocentowaniu przyjętemu dla tego rodzaju pożyczek przez Bank Gospodarstwa Krajowego, przyczem we wszystkich przypadkach w punkcie niniejszym wymienionych dłużnik pokrywa 3% lub gdy chodzi o konwersję pożyczek, które jako pożyczki krótkoterminowe zostały przyznane po dniu wejścia w życie rozporządzenia niniejszego, dłużnik pokrywa 4%, pozostałą zaś część pokrywa za dłużnika Skarb Państwa z Państwowego Funduszu Rozbudowy Miast.

Opłaty na rzecz instytucyj finansowych, przewidziane w art. 20 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast, obciążają dłużnika.

Bank Gospodarstwa Krajowego, konwertując pożyczki krótkoterminowe na długoterminowe w listach zastawnych i obligacjach, będzie przyjmował je od dłużników według wartości nominalnej, papiery wartościowe zaś skupione będą przez Państwowy Fundusz Budowlany po kursie giełdowym lub ustalonym przez Ministra Skarbu, przyczem różnica kursowa zostanie pokryta przez Skarb Państwa z Państwowego Funduszu Rozbudowy Miast.

Przy konwersji pożyczek krótkoterminowych na pożyczki długoterminowe w gotówce, suma nominalna tych ostatnich pożyczek równać się będzie sumie pożyczek krótkoterminowych. Gdyby Bank Gospodarstwa Krajowego, na podstawie udzielonych pożyczek długoterminowych w gotówce, emitował następnie listy zastawne albo obligacje budowlane, to papiery te przejmie Państwowy Fundusz Budowlany na pokrycie swych wierzytelności po kursie giełdowym lub ustalonym przez Ministra Skarbu, a różnicę kursową pokryje Skarb Państwa z Państwowego Funduszu Rozbudowy Miast.

§ 18. Poza wpływami na Państwowy Fundusz Rozbudowy Miast, o których mowa w art. 26 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast, na rachunek Państwowego Funduszu Rozbudowy Miast pobierane będą odsetki i raty amortyzacyjne z dotacji Skarbu Państwa na akcję kredytowo-budowlaną, z wyjątkiem wpływów z państwowego funduszu gospodarczego.

§ 19. Wpływy na Państwowy Fundusz Rozbudowy Miast osiągnięte w ciągu roku budżetowego, a w roku następnym nie zużyte na cele przewidziane w punktach 1, 2, 3 i 4 art. 22 oraz w art. 28 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast będą przez Ministra Skarbu przelane do Państwowego Funduszu Budowlanego.

Odnośne zarządzenia wydawać będzie Minister Skarbu corocznie przed 1 kwietnia, poczynając od roku 1928.

§ 20. 12 Termin wykorzystania przez miasto kontyngentu pożyczek budowlanych, przypadającego na poszczególne miasto, ustala się, zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowę miast na 6 miesięcy, licząc od daty wyznaczenia przez Bank Gospodarstwa Krajowego kontyngentu dla danego miasta.

§ 21. 13 Wynikające z art. 20 koszty oszacowania i lustracji zarówno przy udzielaniu pożyczek budowlanych, jak i przy ich konwersji na pożyczki długoterminowe będą obciążały Państwowy Fundusz Rozbudowy Miast w kwotach faktycznych kosztów, według stawek zatwierdzonych przez Ministra Skarbu.

Za straty i koszty wymienione w punkcie 5 art. 22 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast, rozumieć należy te sumy w kapitale i procentach, które, w wyniku prowadzonej, przez Bank Gospodarstwa Krajowego egzekucji przeciwko dłużnikom z tytułu udzielonych im krótkoterminowych i długoterminowych pożyczek budowlanych, nie zostały ściągnięte, oraz wszelkie inne nieściągnięte wydatki, związane z zabezpieczeniem i dochodzeniem tych pożyczek.

§ 22. 14 Bank Gospodarstwa Krajowego może w wyjątkowych wypadkach udzielać swej zgody na przeniesienie niespłaconych części długoterminowych pożyczek, o których mowa w § 16, do nowych okresów umorzenia.

§ 23. Wnioski komitetów rozbudowy, względnie magistratów, uchwalone przed ogłoszeniem rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast z dnia 22 kwietnia 1927 r., a oparte na ustawie z dnia 29 kwietnia 1925 r. o rozbudowie miast, dotyczące budowli rozpoczętych przy pomocy kredytowej, udzielonej na podstawie tejże ustawy przed wejściem w życie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast, mogą być uwzględnione przez instytucje finansowe według przepisów wspomnianej ustawy.

§ 24. Świadczenia Państwowego Funduszu Rozbudowy Miast, przewidziane w punktach 1 i 2 art. 22 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast, mają zastosowanie zgodnie z art. 38 tegoż rozporządzenia również do pożyczek, które przed wejściem w życie powyższego rozporządzenia zostały skonwertowane na pożyczki długoterminowe, przyczem świadczenia będą zastosowane od chwili wejścia w życie ustawy z dnia 29 kwietnia 1925 r. o rozbudowie miast.

§ 25. Państwowy podatek od placów budowlanych na obszarze gmin miejskich pobiera się od placów budowlanych niezabudowanych lub niedostatecznie zabudowanych.

Podatek od placów opłacają ich właściciele.

§ 26. Za place budowlane, podlegające opodatkowaniu w myśl paragrafu poprzedniego niniejszego rozporządzenia, względnie za grunty, które uzyskały charakter placów budowlanych, uważa się wszelkie place i grunty, nadające się do zabudowania i położone przy wszystkich ulicach i drogach, objętych prawomocnym planem zabudowania (regulacyjnym).

W wypadkach, gdy gmina miejska nie posiada prawomocnego planu zabudowania miasta lub jego części, winni być pociągani do państwowego podatku od placów niezabudowanych właściciele placów, znajdujących się niewątpliwie w blokach budowlanych, tudzież tereny, przylegające w pasie 70 mtr. do istniejących dróg publicznych i ulic z wyłączeniem jednak stref, uznanych przez magistrat za nie wchodzące w program rozbudowy w ustalonym przez niego okresie czasu.

Za place niedostatecznie zabudowane uważane będą powierzchnie, na których istniejące zabudowania okazują dobitnie, że plac, stosownie do jego wartości i położenia, nie jest należycie wykorzystany pod budowę.

§ 27. Wolne są od podatku place, wskazane w § 25 niniejszego rozporządzenia:

1) stanowiące własność Skarbu Państwa lub związków komunalnych;

2) stanowiące własność prywatną, a zajmowane bezpłatnie w całości na użytek Państwa lub gminy, tudzież takie, których użyteczność publiczną uzna zarząd gminy, odejmując im charakter placów budowlanych;

3) przeznaczone, zgodnie z prawomocnym planem zabudowania lub ustalonemi przez uchwałę rady miejskiej (gminnej) na wniosek komitetu rozbudowy (magistratu) zamierzeniami gminy, na potrzeby użyteczności publicznej;

4) z ¹⁵ ajęte pod parki;

5) place, któremi rozporządzalność na cele budowlane jest ograniczona ustawami, nie pozwalającemi na natychmiastową ich zabudowę (np. ustawa o ochronie lokatorów, ustawa górnicza i t. p.);

6) place budowlane przeznaczone zgóry na dziedzińce, składy i t. p., potrzebne dla zakładów przemysłowych i handlowych, oraz w tym charakterze użytkowane i położone w obrębie jednej osady fabrycznej.

§ 28. Podstawę wymiaru państwowego podatku od placów stanowi wartość szacunkowa placów, podlegających podatkowi, którą ustala się corocznie, na zasadzie przeciętnych cen, płaconych w ostatnim roku, poprzedzającym rok podatkowy, za takie same lub podobne place, położone w tej samej miejscowości i znajdujące się w analogicznych warunkach.

W razie niemożności określenia szacunku po myśli ust. 1 niniejszego paragrafu, winien służyć za podstawę wymiaru szacunek hipoteczny lub szacunek instytucji kredytu długoterminowego, z uwzględnieniem: obecnych cen i warunków ekonomicznych, rozmiaru, figury, oraz szerokości frontu placu, dzielnicy i ulicy miasta, przeznaczenia placu na cele przemysłowe lub handlowe, składy i t. p. oraz innych właściwości mających wpływ na wartość placu.

W wypadkach, gdy plac stanowi własność osoby prawnej, wartość jego może być przyjęta wedle bilansu otwarcia w złotych, sporządzonego zgodnie z rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 25 czerwca 1924 r. (Dz. U. R. P. № 55, poz. 542).

§ 29. Podatek od placów wynosi 0,5% sumy, stanowiącej podstawę wymiaru, obliczonej w myśl § 28 niniejszego rozporządzenia, z wyłączeniem jednak placów, położonych w śródmieściu, lub przy głównych ulicach miast, liczących ponad 15.000 mieszkańców według ostatniego spisu ludności, dla których stopa podatkowa wynosić będzie 1%.

§ 30. Wartość szacunkową podlegających podatkowi placów ustala się corocznie na podstawie przedłożonej przez właściciela placu i sprawdzonej deklaracji.

W tym celu każdy właściciel podlegającego podatkowi placu, lub osoba przez niego upoważniona, winien corocznie, najpóźniej do 15 października przedstawić władzy wymiarowej (magistratowi, zarządowi gminy miejskiej) deklaracją o rozmiarach i wartości szacunkowej placu budowlanego, niezabudowanego lub niedostatecznie zabudowanego, na formularzu według załączonego wzoru № 1.

Wspomniana deklaracja służy jednocześnie dla celów wymiaru miejskiego podatku od placów budowlanych.

Magistraty otrzymują od Ministerstwa Skarbu formularze deklaracyj, tudzież formularze nakazów płatniczych oraz księgi biercze podatku od placów niezabudowanych, sporządzone według załączonych wzorów № 2 i 3.

Dzienniki przychodu na powyższy podatek magistraty winny przygotować własnym kosztem i prowadzić według wzoru № 4, dołączonego do niniejszego rozporządzenia.

§ 31. Przepisy o wymiarze, poborze i przymusowym ściąganiu podatku, o terminach płatności, jako też o odwołaniach i ulgach, podane w §§ 7-18 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 29 grudnia 1926 r. (Dz. U. R. P. z r. 1927 № 12, poz. 95) dla podatku od lokali, mają odpowiednie zastosowanie do państwowego podatku od placów.

§ 32. Zwolnienie od podatku dochodowego, przewidziane w pp. 2 i 3 art. 33 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast dotyczy nowych budowli, przeznaczonych na cele mieszkalne. Za budynki przeznaczone na cele mieszkalne w stosunku do podatku dochodowego uważane będą takie budynki, w których przynajmniej ²/₃ użytkowej powierzchni służy wyłącznie celom mieszkalnym (jako pokoje mieszkalne uważane będą kuchnie, nisze, względnie alkowy i t. p.).

§ 33. Osoby, ubiegające się o ulgi w podatku dochodowym, winny złożyć odpowiednie podanie do właściwej władzy podatkowej I instancji, przed uprawomocnieniem się wymiaru podatku dochodowego za rok podatkowy, bezpośrednio następujący po roku, w którym ukończono budowę.

Do podania należy dołączyć dowody uzasadniające prawo do przyznania ulgi (świadectwo magistratu lub komitetu rozbudowy o stanie wykonania budowy, o przeznaczeniu, powierzchni oraz kubaturze wybudowanych pomieszczeń, nadto, o ile chodzi o ulgi przewidziane w p. 3 art. 33 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast, wiarogodny wykaz poniesionych na budowę kosztów tudzież wykaz otrzymanych na cele budowy pożyczek państwowych).

W razie niezłożenia podania w powyższym terminie, ulgi, o których mowa, będą udzielone przy wymiarze podatku dochodowego za następny rok podatkowy, pod warunkiem złożenia podania w sposób wyżej wskazany.

§ 34. 16 Uwolnienie od opłat stemplowych, określone w punktach 2 i 3 art. 31 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast obejmuje w szczególności rachunki.

Uwolnienie od opłat stemplowych tyczy się zakupu materiałów budowlanych, względnie robót budowlanych, tylko w takim razie, gdy zakup lub roboty mają na celu zabudowanie domu mieszkalnego. Niema więc uwolnienia od opłat stemplowych, gdy chodzi o budowę: fabryki, domu towarowego, dworca kolejowego, świątyni, szkoły, teatru i t. p.

Istnienie warunku, wymienionego w ustępie poprzednim, ma być udowodnione zaświadczeniem komitetu rozbudowy miasta, względnie magistratu, stwierdzającem przyznanie krótkoterminowego kredytu budowlanego (art. 16 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast i § 11 rozporządzenia niniejszego) lub zatwierdzenie krótkoterminowego kredytu budowlanego, przewidzianego w art. 28 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast, a uzyskanego na warunkach, zatwierdzonych przez Ministra Skarbu.

Sporządzenie - bez uiszczenia opłaty stemplowej, a na mocy punktu 2 lub 3 art. 31 pisma, stwierdzającego bądź zawarcie umowy o zakup materjałów budowlanych (art. 66 i 67 ustawy z dnia 1 lipca 1926 r., o opłatach stemplowych, Dz. U. R. P. Nr. 98, poz. 570) lub o roboty budowlane (art. 90 ustęp pierwszy tejże ustawy) bądź wykonanie takiej umowy (art. 72 oraz art. 90, ustęp drugi, tejże ustawy), jest dopuszczalne tylko w razie umieszczenia na tem piśmie adnotacji w formie następującej: "Wolne od opłaty stemplowej na mocy art. 31 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast, a na skutek otrzymania kredytu budowlanego (decyzja komitetu rozbudowy miasta/magistratu w ........ z dnia ............. L .......)". Wystawca rachunku lub innego pisma, stwierdzającego wykonanie umowy (art. 72, ustęp drugi ustawy o opłatach stemplowych), zaopatrzonego w powyższą adnotację, ma nadto sporządzić odpis tego pisma i przechowywać go przez trzy lata.

§ 35. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

Wzór № 1

DEKLARACJA

do wymiaru państwowego podatku od placu na r. 192..., należącego do

grafika

Wzór 2

NAKAZ PŁATNICZY

grafika

Wzór 3

KSIĘGA BIERCZA

państwowego podatku od placów za rok 192 ......

grafika

Wzór 4

DZIENNIK PRZYCHODU

państwowego podatku od placów.

grafika

1 § 6 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 1928 r. (Dz.U.28.49.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 kwietnia 1928 r.

2 § 7 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 1928 r. (Dz.U.28.49.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 kwietnia 1928 r.

3 § 8 zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 1928 r. (Dz.U.28.49.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 kwietnia 1928 r.

4 § 9 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 31 marca 1933 r. (Dz.U.33.26.220) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1933 r.

5 § 10 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 31 marca 1933 r. (Dz.U.33.26.220) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1933 r.

6 § 11 zmieniony przez § 1 pkt 3 i pkt 4 rozporządzenia z dnia 31 marca 1933 r. (Dz.U.33.26.220) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1933 r.

7 § 13 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 31 marca 1933 r. (Dz.U.33.26.220) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1933 r.

8 § 14 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 31 marca 1933 r. (Dz.U.33.26.220) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1933 r.

9 § 15 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 31 marca 1933 r. (Dz.U.33.26.220) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1933 r.

10 § 16:

- zmieniony przez § 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 15 października 1931 r. Zm.: rozporządzenie z dnia 3 listopada 1927 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 kwietnia 1927 r. o rozbudowie miast. (Dz.U.31.96.735) z dniem 31 października 1931 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 31 marca 1933 r. (Dz.U.33.26.220) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1933 r.

11 § 17:

- zmieniony przez § 1 pkt 9 i pkt 10 rozporządzenia z dnia 31 marca 1933 r. (Dz.U.33.26.220) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1933 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 13 kwietnia 1935 r. o ustalaniu stopy procentowej pożyczek budowlanych. (Dz.U.35.28.221) z dniem 18 kwietnia 1935 r.

12 § 20 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 31 marca 1933 r. (Dz.U.33.26.220) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1933 r.

13 § 21 zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 31 marca 1933 r. (Dz.U.33.26.220) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1933 r.

14 § 22 zmieniony przez § 1 lit. b) rozporządzenia z dnia 15 października 1931 r. Zm.: rozporządzenie z dnia 3 listopada 1927 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 kwietnia 1927 r. o rozbudowie miast. (Dz.U.31.96.735) z dniem 31 października 1931 r.

15 § 27 pkt 4 zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 31 marca 1933 r. (Dz.U.33.26.220) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1933 r.

16 § 34 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 kwietnia 1929 r.

• Identyfikator: Dz.U.1927.106.913
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 kwietnia 1927 r. o rozbudowie miast.
• Data aktu: 03/11/1927
• Data ogłoszenia: 02/12/1927
• Data wejścia w życie: 02/12/1927