Ujednostajnienie opodatkowania węgla na obszarze Rzeczypospolitej.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 29 stycznia 1924 r.

w sprawie ujednostajnienia opodatkowania węgla na obszarze Rzeczypospolitej.

Na zasadzie § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 30 października 1922 r. (Dz. U. R. P. № 99 poz. 909), § 1 rozp. Rady Ministrów z dn. 26 kwietnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 48 poz. 331) wreszcie § 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 3 grudnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 131 poz. 1064) zarządza się co następuje:

§ 1. Węgiel kamienny i koks przywożony z zagranicy na obszar Rzeczypospolitej nie podlega podatkowi aż do odwołania rozporządzenie Ministra Skarbu z dn. 15 stycznia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 7 poz. 47), oraz z. dn. 8 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 28, poz. 174).

§ 2. Nie jest sortowaniem płukanie miału węglowego nabytego od kogoś innego celem poddania go koksowaniu.

§ 3. Krajowy .węgiel podlega opodatkowaniu W tym stanie, w jakim się go zbywa.

Węgiel używany we własnem przedsiębiorstwie lub na własne potrzeby przedsiębiorcy podlega opodatkowaniu w takim stanie, w jakim bywa zużyty. Węgiel kamienny sortowany przez wytwórcą, a następnie we własnem przedsiębiorstwie zużywany podlega-podatkowi, jako sortowany.

Dalsza przeróbka węgla surowego ma tylko o tyle znaczenie pod względem podatkowym, o ile przez to uzyskuje się produkty, które przy węglu wydobytym w kraju wedle § 2 ustawy podlegają podatkowi,

Przy używaniu na własne potrzeby koksu albo brykietów uzyskanych z węgla kamiennego podlega zatem podatkowi węgiel użyty do przerobu, a nie koks lub brykiety.

§ 4. Kto stosownie do § 4 ustęp 2 ustawy poddaje koksowaniu węgiel kamienny z własnej produkcji, uprawniony jest conajmniej na 2 tygodnie przed rozpoczęciem normalnego ruchu, postawić wniosek u władzy skarbowej, ażeby podlegająca podatkowi ilość węgla poddana koksowaniu obliczoną została wedle przeciętnej wydajności koksu.

Wniosek dopuszczalny jest tylko dla tych koksowni, które otrzymują do przerobu wyłącznie węgle dobywane z własnych kopalni podatnika.

Komisja do badania wartości węgla (§ 22) ustali ogólnikowo, jaką wydajność należy uznać za normalną.

O ile zachodzą nadzwyczajne okoliczności można dla poszczególnych przedsiębiorstw ustalić wyjątkową wydajność koksu.

§ 5. Przy opodatkowaniu węgla wedle przeciętnej wydajności koksu należy przy obliczaniu podatku przyjąć za podstawę tę cenę, względnie wartość węgla, jaką ma dany gatunek węgla, z którego wytworzono koks, w chwili dostawy, odstąpienia lub użycia we własnem przedsiębiorstwie albo na swoje potrzeby koksu.

§ 6. Nie podlegają podatkowi te ilości węgla, które niezbędne są do utrzymania ruchu kopalni, jakoteż sortowni. Również węgiel zużywany do naprawy maszyn i narzędzi kopalni należy uważać za potrzebny do /utrzymania ruchu kopalni. Natomiast węgiel zużywany do wyrabiania tychże maszyn i narzędzi podlega podatkowi.

Jeżeli podlegający podatkowi zakład wytwarza energję elektryczną tak na cele wolne od podatku, jak też i na cele podlegające podatkowi, natenczas zwalnia się od podatku tylko tę część węgla zużytego w zakładzie elektrycznym, jaka wedle wykazów elektrowni przypada na wytworzenie energji zużytej na celę wolne od podatku.

Jeżeli węgiel potrzebny do utrzymania w ruchu wolnego od podatku przedsiębiorstwa bywa przetwarzany na energję elektryczna przez jakiś obcy zakład, a nie przez samo przedsiębiorstwo zobowiązane do płacenia podatku, natenczas podatnikowi potrąca się za każdą zużytą na cele wolne od podatku kilowatogodzin podatek, przypadający od odpowiedniej ilości węgla.

Jako odpowiednią ilość węgla należy przyjąć, bez względu na rodzaj i pochodzenie węgla zużytego do wytwarzania siły elektrycznej, w kopalniach węgla kamiennego i w przynależnych, do nich sortowniach poza obszarem Województwa Śląskiego 18 kg. najpośledniejszego gatunku węgla, podlegającego w danym przedsiębiorstwie przemysłowem podatkowi; w wypadku przewidzianym w § 3 ust. 2 ustawy najpośledniejszego węgla sprowadzonego do sortowania.

Wedle tych samych zasad należy postępować jeżeli energia elektryczna jest wytwarzana we własnym zakładzie podatnika jednakże przy użyciu gazu z węgla podlegającego podatkowi.

§ 7. Sortowniom potrąca się podatek od węgla zużytego do utrzymania ruchu przedsiębiorstwa przy zapłacie podatku od węgla sortowanego.

Przepisy dotyczące węgla krajowego.

§ 8. Jako wartość sprzedanego węgla należy rozumieć w myśl § 8 ustawy cenę sprzedaży, licząc loco kopalnia względnie przetwórnia. Jako cenę sprzedaży należy rozumieć wartość: wszelkich umówionych świadczeń wzamian za dostarczony węgiel.

Przy sprzedaży węgla syndykatowi z kopalń objętych syndykatem składa się cena sprzedaży z ceny obrachunkowej między syndykatem a kopalnią z doliczeniem wszelkich świadczeń dodatkowych na rzecz kopalni, po potrąceniu jednak wszelkich zwrotów ze strony kopalni na rzecz syndykatu.

W tensam sposób oblicza się ostateczną ceną przy sprzedaży węgla pośrednikom.

§ 9. Dodatkowe świadczenia, względnie inne korzyści przyznana obok ceny sprzedaży, podlegają opodatkowaniu w całej wysokości.

Jeżeli podatnik jest bezpośrednio albo pośrednio zainteresowany w zysku sprzedawcy, natenczas podatkowi podlega udział podatnika w czystym, zysku z odsprzedaży węgla po potrąceniu 6% na oprocentowanie udziału podatnika w kapitale zakładowym przedsiębiorstwa sprzedawcy.

Jeżeli udział w przedsiębiorstwie sprzedawcy rozciąga się również na inne operacja poza dostarczaniem węgla, natenczas dopuszczalne jest potrącenie procentów od kapitału tylko w stosunku czystego zysku z węgla do zysku z reszty operacji.

§ 10. Jeżeli dla tego samego gatunku węgla istnieją rozmaita ceny sprzedaży, natenczas przyjmuje się jako wartość węgla zużytego we własnem przedsiębiorstwie względnie na swoje potrzeby najniższą cenę sprzedaży osiągniętą w czasie zużycia węgla za węgiel tego samego gatunku.

Jeżeli przedsiębiorca używający węgla na własne potrzeby nie zawarł żadnej umowy na sprzedaż węgla odpowiadającego gatunkowi przez niego użytemu, natenczas jako wartość za podstawę wymiaru podatku ma służyć cena uzyskana za węgiel tego samego gatunku w jego okręgu przy umowach z dostawą długoterminową.

§ 11. Przedsiębiorca obowiązany po myśli §3 ustęp 1 i 2 ustawy do zapłaty podatku od węgla krajowego ma węgiel podlegający podatkowi zgłosić dnia 15-go następnego miesiąca pisemnie w dwu egzemplarzach właściwemu inspektorowi względnie urzędowi kontroli skarbowej.

Jednem zgłoszeniem może być objęty tylko węgiel z jednej kopalni podlegający tej samej stopie podatkowej.

Zgłoszenia mogą być sporządzane ołówkiem atramentowym przez kalkę.

O ile termin zgłoszenia przypada na niedzielę lub święto uroczyste natenczas zgłoszenie należy wnieść dnia poprzedniego.

Właściwym urzędem kontroli skarbowej jest ten, w którego okręgu znajduje się zarząd kopalni węgla.

Na ilości węgla dostarczonego Ministerstwu Kolei Żelaznych jakoteż Ministerstwu Spraw Wojskowych na podstawie długoterminowych umów o dostawie należy wnosić w powyższym terminie osobne zgłoszenia.

§ 12. Przypadający wedle zgłoszenia podatek należy najpóźniej w dzień wniesienia zgłoszenia zapłacić we właściwej kasie skarbowej, a daty zapłaty na zgłoszeniu uwidocznić.

Przekazanie przypadającego podatku przez P. K. O. lub P. K. K. P. na rachunek właściwej kasy uważa się narówni z zapłatą podatku w tejże kasie.

Podatek przypadający od węgla dostarczonego Ministerstwu Kolei Żelaznych względnie Ministerstwu Spraw Wojskowych opłacają powyższe Ministerstwa bezpośrednio do kasy skarbowej w Częstochowie, Krakowie względnie w głównej Kasie Skarbowej w Katowicach w zastępstwie przedsiębiorstw dostarczających węgiel.

Za zaległy podatek przypadający od dostaw dla Ministerstwa Kolei i dla Ministerstwa Spraw Wojskowych nie mogą być pociągnięte do odpowiedzialności zarządy kopalń węgla.

Podatek niezapłacony w terminie przepisanym będzie zwaloryzowany po kursie obowiązującym w dniu płatności i ściągnięty wraz z karą za zwlokę i kosztami w drodze przymusowej po kursie, obowiązującym w dniu faktycznej zapłaty.

§ 13. Wagę. węgla należy podawać w zgłoszeniu w tonach (1.000 kg.) i to osobno każda ilość mającą inną cenę lub wartość.

Ilości poniżej 100 kg. nie podlegają zgłoszeniu.

§ 14. Do zgłoszenia węgla, który sprzedaje się po cenach ogólnie obowiązujących. jakoteż dla węgla, który odstępuje się pod innym tytułem, a nie odpłatnym, albo też wreszcie, który używa się we własnem przedsiębiorstwie lub na swoje potrzeby, należy używać druków wedle przepisanego wzoru.

O ile odstępuje się węgiel nie po cenach ogólnie obowiązujących, lecz po cenach ugodzonych na podstawie specjalnych układów (umów), należy tą okoliczność w zgłoszeniu wyraźnie zaznaczyć.

§ 15. Jeśli obok ceny sprzedaży przewidziane są dodatkowe świadczenia lub inna korzyści, albo jeśli sprzedaż węgla odbywa się przy pomocy pośrednika, w którego cenie sprzedaży podatnik jest w jakikolwiek sposób zainteresowany, natenczas okoliczność tę należy również w zgłoszeniu wyraźnie zaznaczyć.

Wartość tych dodatkowych świadczeń lub innych korzyści lub wreszcie udziału w zysku pośrednika należy zgłosić do wymiaru, skoro tylko zostaną ustalone.

Jeśli podatnikowi przysługuje prawo żądania złożenia rachunków i wglądu w księgi pośrednika, natenczas ma on to prawo wykonać na żądanie władzy skarbowej i wynik tejże władzy przedstawić.

§ 16. Inspektor, względnie urząd kontroli skarbowej, sprawdza bezzwłocznie, esy wszystkie kopalnie, znajdujące ssą w jego okręgu, wniosły przepisane zgłoszenia, i czy wniesiona zgłoszenia zawierają wszystkie potrzebne szczegóły, w ciąga je do swego zapisku, uwidacznia na nich datę wniesienia i poz. zapisku, następnie o ile możności jak najrychlej sprawdza w zarządzie przedsiębiorstwa, czy ilość, jakość i wartość względnie cena węgla, Dodane w zgłoszeniu, zgadzają się z wpisem w księdze podatkowej, tudzież czy i jakie dowody posiada przedsiębiorstwo na zapłacenie podatku, poczem najpóźniej do dni 6-u przedkłada oba egzemplarze, zgłoszenia wraz z zapiskiem urzędowi skarbowemu akcyz i monopolów, względnie dyrekcji okręgu skarbowego.

Wynik kontroli wpisuje organ skarbowy w księdze podatkowej w. przedsiębiorstwie.

§ 17. Urząd skarbowy akcyz i monopolów względnie dyrekcja okręgu skarbowego sprawdza prawdopodobieństwo zgłoszonych cen i wartości.

Nie można uważać ceny sprzedaży za nieodpowiednią w rozumieniu § 10 ust. 1 ustawy, jeżeli cena ta w chwili zawarcia umowy była usprawiedliwiona stosunkami handlowemu, albo stosunkami gospodarczemu, a przede wszystkim koniecznością zbytu węgla przez podatnika.

Natomiast należy uznać cenę za nieodpowiednią, jeżeli została ona obniżona wśród okoliczności, które wykluczają swobodne kształtowania się tejże ceny.

§ 18. Jeżeli urząd skarbowy względnie dyrekcja okręgu skarbowego uznają zgłoszone ceny i wartości za odpowiednia, natenczas uwidaczniają to na obu egzemplarzach zgłoszenia i jeden z nich zwracają właściwemu inspektorowi względnie urzędowi kontroli skarbowej, w celu doręczenia go przedsiębiorstwu.

§ 19. Urząd skarbowy względnie dyrekcja okręgu skarbowego ma prowadzić rejestry zgłoszeń podatku od węgla wedle wzoru przepisanego, a to osobno na poszczególne stopy podatkowe 25%, 21%, 14%, 10%, tudzież osobno na węgiel wolny od podatku.

§ 20. Kwoty poniżej 500 mk. należy pominąć, kwoty ponad 500 mk. zaokrąglić na 1.000 mk.

§ 21. Jeżeli przy sprawdzaniu zgłoszeń podatkowych prze: urząd skarbowy akcyz i monopolów względnie dyrekcje, okręgu skarbowego nasuną się wątpliwości co do tego, czy zgłoszone ceny i wartości są odpowiednie, natenczas władza skarbowa ma zgłoszenie uznać za wątpliwa i pierwszy egzemplarz zgłoszenia przesłać komisji, przewidzianej w § 22, do zaopinjowania o wątpliwych cenach i wartości.

Podatnika należy zawiadomić, że jego zgłoszenie podatkowe zostało uznane za wątpliwe. Drugi egzemplarz zgłoszenia podatkowego pozostaje w urzędzie skarbowym aż do ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy..

§ 22. Jeżeli zgłoszenia dotyczące dostaw węgla Ministerstwu Kolei Żelaznych względnie Ministerstwu Spraw Wojskowych nasuwają pewne wątpliwości, należy sprawę wyjaśnić w Do badania cen i wartości węgla, uznanych za wątpliwe przez władze skarbowe, ustanowi się komisie, składające się z urzędnika skarbowego, jako przewodniczącego, z 2 zastępców naczelnej władzy górniczej i z 3 rzeczoznawców z kół przemysłowców węglowych.

§ 23. Ilość komisji do badania wartości węgla, ich siedzibę, miejscowa, przynależność, skład ł tok czynności określi Ministerstwo Skarbu.

Członkowie są obowiązani do zachowania tajemnicy odnośnie do stosunków obrotu i -zbytu podatnika, o których dowiadują się w charakterze członków komisji.

§ 24. Komisja do badania wartości węgla jest uprawniona do przeprowadzenia dochodzeń wszelkiego rodzaju, a w szczególności do miejscowych oględzin, do stawiania pisemnych lub ustnych pytań pod adresem zainteresowanych o okolicznościach towarzyszących zawarciu umowy o sprzedaż węgla.

§ 25. Jeżeli komisja do badania wartości węgla uzna zakwestjonowane przez urząd skarbowy, względnie dyrekcje okr. skarb., ceny i wartości za odpowiednie, to zwraca mu zgłoszenie zaopatrzone stosowną uwagą.

Władza skarbowa zawiadamia podatnika o opinji komisji zwracając mu jeden egzemplarz zgłoszenia.

§ 26. Jeżeli komisja do badania wartości węgla uzna ceną względnie wartość podaną w zgłoszeniu za nieodpowiednią, natenczas wzywa ona podatnika do usprawiedliwienia cen podanych w zgłoszeniu.

Po zbadaniu argumentów i przedstawionych przez podatnika dowodów komisja wydaje orzeczenie o cenie, jaka winna być przyjęta do obliczenia podatku od węgla i komunikuje je tak władzy skarbowej, jak podatnikowi. Jeżeli podatnik w ciągu 24 godzin nie zgłosi sprzeciwu na ręce przewodniczącego komisji, natenczas władza skarbowa wzywa podatnika do zapłaty, przypadającego dodatkowego podatku, do 8 dni, a w razie niezapłacenia waloryzuje go i ściąga w drodze przymusowej.

§ 27. Jeżeli podatnik zgłosi w ciągu 24 godzin od otrzymania orzeczenia komisji sprzeciw, natenczas komisja do badania wartości węgla odstępuje akty sprawy władzy skarbowej, która ustala wartość węgla w wysokości podanej przez komisje do badania wartości węgla i wydaje podatnikowi orzeczenie o ustaleniu wartości z wezwaniem do zapłacenia przypadającego dodatkowego podatku do 8 dni.

W orzeczeniu należy podać podatnikowi podstawą obliczenia podatku i powody dla których nie zgodzono sic z jego zgłoszeniem.

Podatnika należy pouczyć, że przeciw urzędowemu ustaleniu wartości dopuszczalne jest zażalenie v/ drodze administracyjnej do wyższej instancji, które należy wnieść w ciągu 8 dni za pośrednictwem wymiarowej władzy skarbowej.

§ 28. Skarbowa władza wymiarowa jest uprawniona do uwzględniania zażalenia wniesionego przeciw swemu orzeczeniu, wyższa władza rozstrzygająca zażalenie może również uwzględnić dalsze zażalenie przeciw swemu orzeczeniu.

W razie potrzeby należy wysłuchać opinji komisji do badania wartości węgla co do powodów zażaleniu.

§ 29. Kto chce uzyskać zwrot podatku na zasadzie § 6 ustąp 2 i 3 niniejszego rozporządzenia winien podać ilość zużytych w ciągu okresu podatkowego kilewatogodzin na cele przewidziane w § 5 ustęp 1 ustawy w zgłoszeniu podatkowem z wnioskiem o zwrot i żądanie swe należycie udokumentować.

§ 30. Kto sortuje wydobyty przez kogoś innego w kraju węgle! kamienny i chce uzyskać przy opodatkowaniu węgli sortowanych zwrot podatku, winien każdą dostawą węgla, która przeznaczona jest co sortowania, względnie do utrzymania przedsiębiorstwa w ruchu zgłosić w sposób przepisany w § 11.

Zgłoszenie musi zawierać gatunek, ilość i cenę lub wartość węgla, wedle której opłacono podatek od sprowadzonego węgla.

Wraz ze zgłoszeniem należy przedłożyć odpis rachunki; sprzedawcy węgla, z którego widoczną jest cena albo wartość tony węgla jaką przyjęto za podstawę opodatkowania.

§ 31. Jeżeli nabyły węgieł odstępuje się dalej komu innemu lub przeznacza się na inny ceł, a nie na sortowanie, albo na utrzymanie w ruchu zakładów sortowania, należy o tein donieść w drodze przepisanej (§ 11) urzędowi skarbowemu akcyz i monopolów podając gatunek i ilość węgla.

§ 32. Przy opodatkowaniu węgla sortowanego należy przyjąć za podstawę do obliczenia zwrotu wagę węgla zgłoszonego do podatku.

Wagę węgla zużytego do utrzymania w ruchu sortowni należy podać w zgłoszeniu podatkowem z wnioskiem o potrącenia.

§ 33. Kwotę zwrotu należy potrącić z ogólnej sumy podatków, jaką ma zapłacić za dany miesiąc uprawniony do otrzymania zwrotu.

Jeżeli uprawniony do odbioru w danym miesiącu nie ma płacić żadnego podatku od węgla, natenczas należy kwotę zwrotu potrącić z jego najbliższego długu podatkowego.

Ponowne oznaczenia kwoty podatkowej.

§ 34. Jeżeli 7 powodu odrzucenia dostawy węgla podlegającego podatkowi, albo z innych powodów, cena sprzedaży całej dostarczonej ilości, albo części tejże, dodatkowo zostanie obniżona, natenczas może być na wniosek podatnika, o ile udowodni niewątpliwie opust ceny dokumentami, kwota podatkowa na nowo oznaczona. Nadpłacona kwota podatku będzie zwrócona.

Jeżeli podatnik udowodni, że cała przesyłka opodatkowanych węgli, albo część tejże, została zwrócona do jego zakładu, można mu na jego wniosek zwrócić zapłacony podatek przypadający od ilości przywiezionego z powrotem węgla.

Wniosek o ponowne oznaczenie podatku, względnie zwrot tegoż, należy podawać do tej władzy skarbowej, która wymiaru dokonała i to najpóźniej w ciągu roku, licząc od dnia opodatkowania.

O wniosku rozstrzyga izba skarbowa.

Opust podatku ze wzglądów słuszności.

§ 35. Ministerstwo Skarbu może. ze względów słuszności, przy zachowaniu zasad obowiązujących dla obrotu celnego, przyznać opust podatku od węgla wywiezionego za granicę albo go nawet zwrócić.

§ 36. Do zgłoszenia rozpoczęcia przedsiębiorstwa kopalni obowiązany jest przedsiębiorca kopalni.

Zgłoszenie powstających kopalń należy wnosić do właściwej "władzy skarbowej conajmniej na miesiąc przed uruchomieniem przedsiębiorstwa.

Jeżeli przedsiębiorstwo rozciąga się na kilka rozmaitych okręgów skarbowych, oznajmienie należy wnosić do tej władzy skarbowej, w której okręgu znajduje się siedziba handlowego zarządu przedsiębiorstwa.

Dla każdego zakładu należy wnosić osobne zgłoszenie.

Zakłady, stanowiące wspólna całość tak pod względem terytorjalnym jak urządzeń technicznych, mają być uważane za jeden zakład.

§ 37. Zgłoszenie kopalni musi zawierać opis wszelkich zakładów przedsiębiorstwa, które maja znaczenie dla wydobycia, sortowania i zbytu albo dla zużycia węgla.

W szczególności musi zgłoszenie zawierać:

1) rodzaj przedsiębiorstwa (np. kopalnia węgla kamiennego, sortownia i t. d.);

2) nazwisko i miejsce zamieszkania przedsiębiorcy;

3) miejsca, gdzie się znajduje handlowe kierownictwo przedsiębiorstwa;

4) oznaczenie kopalń należących do przedsiębiorstw według nazw i położenia;

5) ilość i oznaczenie szybów wydobywalnych każdej kopalni;

6) rodzaj i sortyment wydobywanego węgla;

7) ilość zakładów do sortowania, jakoteż rodzaj i produkty sortowania;

8) miejsce i ilość kopalnianych składów węgla;

9) oznaczenie tych zakładów przedsiębiorstwa do których utrzymania wedle § 5 ustęp 1 ustawy używa się węgla wolnego od podatku.

10) ilość i rodzaj ubocznych przedsiębiorstw, w których zużywa się węgiel.

§ 38. O zamierzonych zmianach (§ 13 zdanie 2 ustawy) w zakładach przedsiębiorstwa, jak również o zmianach w posiadaniu należy conajmniej na tydzień przed ich. dokonaniem donieść właściwej władzy skarbowej. Zmiany, które zaszły bez woli przedsiębiorcy np. zastanowienie ruchu, albo ograniczenie tegoż wskutek wypadków należy zgłosić w ciągu 3 dni.

§ 39. Doniesienie przedsiębiorcy o ustanowieniu kierownika kopalni ma być również przez tego kierownika podpisane.

§ 40. Doniesienia przepisane w § 13 i 14 ustawy należy wnosić do właściwego urzędu akcyz i monopolów względnie dyrekcji okr. skarb, w 2 egzemplarzach. Jeden egzemplarz zatrzymuje władza skarbowa, drugi ma być zwrócony z potwierdzeniem zgłoszenia przedsiębiorcy albo kierownikowi kopalni, w celu przechowania go w przedsiębiorstwie wedle wskazówek tejże władzy skarbowej.

§ 41. Ilość i sposób przeprowadzenia rewizji skarbowych w zakładach podlegających podatkowi po myśli § 3 ust. 1 i 2 ustawy oznaczą izby skarbowe.

§ 42. Przedsiębiorcy zakładów podlegających podatkowi obowiązani są prowadzić księgi handlowe w ten sposób, aby mogli dać dokładne wyjaśnienie o rodzaju i ilości wydobytego względnie sprowadzonego węgla, następnie co się z tym węglem stało, o jego sprzedaży, zużyciu we własnem przedsiębiorstwie, na swoje potrzeby albo na cele wolne od podatku.

Jeżeli dla utrzymania ruchu kopalni używa się energji elektrycznej, natenczas należy prowadzić osobne zestawienie, objaśniające wytwarzanie, sprowadzanie, jakoteż zużycie energji.

Jeżeli władza skarbowa uzna księgowość prowadzoną w powyższym celu za niewystarczającą, na tenczas może przepisać właścicielowi przedsiębiorstwa, jakie księgi i w jaki sposób mają być prowadzone.

§ 43. Oprócz ksiąg przewidzianych w poprzednim §-fie ma każde przedsiębiorstwo podlegające podatkowi, prowadzić księgę podatkową wedle przepisanego wzoru, w której należy wpisywać wszelkie ilości węgla podlegającego podatkowi jakoteż wolnego od podatku, odstąpionego względnie zużytego w ciągu okresu podatkowego.

§ 44. Zgłoszenia podatkowe potwierdzone przez urząd skarbowy, tak co do węgla podlegającego podatkowi, jak i co do węgla wolnego od podatku, jakoteż dowody zapłacenia podatku, winno przedsiębiorstwo kopalni przechowywać ułożone w porządku chronologicznym przez 3 lata.

§ 45. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życia z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 1 lutego 1924 r.

Wzór 1.

ZGŁOSZENIE

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 2

REJESTR ZGŁOSZEŃ.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór 3

KSIĘGA PODATKOWA

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

• Identyfikator: Dz.U.1924.14.135
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Ujednostajnienie opodatkowania węgla na obszarze Rzeczypospolitej.
• Data aktu: 29/01/1924
• Data ogłoszenia: 14/02/1924
• Data wejścia w życie: 14/02/1924, 01/02/1924