Wykonanie ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. Nr 65 Dz.U.R.P. poz. 436 o uposażeniu sędziów i prokuratorów.

ROZPORZĄDZENIE

z dnia 29 września 1920 r.

Prezydenta Ministrów, Ministra Skarbu, Ministra Sprawiedliwości i Ministra b. Dzielnicy Pruskiej w celu wykonania ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. № 65 Dz. U. R. P. poz. 435 o uposażeniu sędziów i prokuratorów.

Na mocy art. 30 ustawy z dnia 13 lipca 1920 r., Dz. U. R. P. № 65 poz. 436 zarządza się- co następuje:

CZĘŚĆ  PIERWSZA.

WŁAŚCIWOŚĆ I POSTĘPOWANIE.

§ 1. Wymiar uposażenia sędziów, prokuratorów i kandydatów na stanowiska sędziowskie, którzy przed wejściem w życie ustawy o uposażeniu zajmowali te stanowiska, uskutecznią w każdej dzielnicy Polski władze, powołane dotychczas do asygnowania uposażenia, a odnośnie do kierowników tychże władz-władze administracyjno-sądowe przełożone bezpośrednio w toku instancji.

Władze te ustalą:

1) przynależność poszczególnych sędziów, prokuratorów i kandydatów na stanowiska sędziowskie do jednej z grup wymienionych w art. 2 ustawy o uposażeniu w myśl art. 2, 26 i 27 ust. 1 tejże ustawy;

2) czas służby (pracy zawodowej) poprzedniej, ulegający policzeniu do oznaczenia dodatku starszeństwa w danej grupie oraz

3) o ile chodzi o dodatek drożyźniany - stosunki rodzinne.

§ 2. Sędziowie i prokuratorowie, będący na stanowisku w chwili wejścia w życie ustawy o uposażeniu mają w terminie dni 14 od dnia ogłoszenia niniejszego rozporządzenia złożyć w drodze urzędowej do władz wymienionych w § 1:

1) podanie o policzenie lat służby poprzedniej (pracy zawodowej) celem wymiaru dodatku starszeństwa względnie posunięcia do wyższej grupy w myśl art. 26 i 27 ust. 1 ustawy o uposażeniu, poparte należytemi dowodami,

2) deklarację do wymiaru dodatku drożyźnianego wypełnioną należycie według załącznika № 5 rozp. Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1920 roku Dz. U. R. P. № 77 poz. 521.

Po wniesieniu podania względnie po upływie powyższego terminu przystąpi władza asygnująca do ustalenia podstawy wymiaru na zasadzie złożonych dokumentów i urzędowych wykazów stanu służby.

§ 3. Niewniesienie podania w powyższym terminie ma ten skutek, że na razie wzięta będzie pod uwagę tylko ta ulegająca zaliczeniu służba poprzednia (praca zawodowa), której przebieg w sposób niewątpliwy stwierdzony jest w wykazie stanu służby, lub w dokumentach, znajdujących się w rozporządzeniu władzy.

§ 4. Wymiar uposażenia uskutecznia się na formularzu według załączonego wzoru 1) w dwóch równobrzmiących egzemplarzach.

Przy wymiarze należy uwzględnić stosunki służbowe i rodzinne sędziów, prokuratorów i kandydatów na stanowiska sędziowskie wedle stanu w dniu wejścia w życie ustawy z 13 lipca 1920 r. poz. 436 Dz. U. R. P. t.j. w dniu 15 sierpnia 1920 r. przyczem zrealizowanie wynikających z ustawy praw ma nastąpić w myśl art. 29 ustawy od dnia 1 lipca 1920 r. względnie od późniejszego terminu jeżeli fakt, uzasadniający pierwszy lub wyższy wymiar uposażenia zaszedł później.

W zestawieniu na powyższych formularzach przebiegu służby (pracy zawodowej) należy w kolumnie 1 podać:

1) służbę, (pracę zawodową) na stanowisku zajmowanym w dniu 15 sierpnia 1920 r. najwcześniej jednak od terminu, wymienionego w art. 22 ust. 1 punkcie 1,

2) służbę, (pracę zawodową) przed odpowiadającym danej dzielnicy terminem, wymienionym w art. 22 ust. 1 punktu 1 (np. w b. dzielnicy rosyjskiej przed 1 września 1917 r.) lub, o ile nominacja na stanowisko zajmowane w dniu 15 sierpnia 1920 roku nastąpiła później - służbę (pracę zawodową) przed dniem tej nominacji,

a to w sposób sumaryczny, jedynie według rodzaju służby (np. służba w sądownictwie rosyjskiem, adwokaturze, niepodległościowych formacjach wojskowych polskich i t.p.) i odrębnie co do każdego rodzaju służby bez wymienienia takich szczegółów jak np. przeniesienie na inne miejsce służbowi, uzyskanie wyższego stanowiska i t.p.

W kolumnie 2ej tabeli należy wstawić czas służby (pracy zawodowej) każdego rodzaju, obliczony w latach, miesiącach i dniach oraz sumę czasu służby (pracy zawodowej) osobno za okres wymieniony w punkcie 1, a osobno za okres wymieniony w punkcie 2 niniejszego paragrafu. W kolumnie 3ej tabeli przy obydwu sumach cyfr za oba okresy należy podać odpowiadający danej grupie, do której sędzia lub prokurator ma być zaliczony, stosunek policzenia lat poprzedniej służby (§ 22 ustęp 1 punkt 1 i 2 ustawy o upos. (np. dla grupy 2ej "2/6" lub "1" i t.p. W kolumnie 4ej należy podać iloczyn w latach, miesiącach i dniach, wynikających z pomnożenia cyfr kolumny 2 i 3.

§ 5. Wykazy stanu służby, za czas służby polskiej (od terminu wymienionego w art. 22 ust. 1 punkt 1 ustawy o upos.) stanowią zupełny dowód co do przebiegu służby w sądownictwie polskiem.

Odnośnie do służby w innych, ulegających policzeniu, działach służby państwowej polskiej (art. 22 ust. 1 punkt 2 a) ustawy o upos.) jako też do wszelkiej służby z przed terminów, oznaczonych w art. 22 ust. 1 punkt 1 ustawy o upos. i pracy zawodowej, - za wystarczające dowody przebytej służby (pracy zawodowej) mogą być uważane obok oryginalnych dokumentów służbowych (pism nominacyjnych, wykazów stanu osobowego i t.p.) i uwierzytelnionych sądownie lub notarjalnie ich odpisów, również i oryginalne poświadczenia władz, urzędów i korporacji, wydane na podstawie akt urzędowych, i sporządzone na podstawie takich dokumentów Wykazy stanu służby.

Wykazy stanu służby sporządzone na podstawie ustnych podań lub prywatnych odpisów dokumentów nie stanowią dowodu odbytej służby (pracy zawodowej).

W razie jeżeli przedłożone dowody okażą się niewystarczającemi, należy wezwać sędziego lub prokuratora do przedłożenia dalszego dowodu lub uzupełnienia już przedłożonych dowodów, a w wyjątkowych wypadkach także przeprowadzić dochodzenie celem stwierdzenia albo wyjaśnienia pewnych okoliczności lub faktów.

Dochodzenia powinny być prowadzone w tempie jaknajszybszem.

§ 6. Projekt wymiaru uposażenia podlega rozpatrzeniu przez Ministerstwo Sprawiedliwości, o ile dotyczy sędziów i prokuratorów w b. zaborze rosyjskim, a przez Ministerstwo b. Dzielnicy Pruskiej, o ile dotyczy sędziów i prokuratorów w b. zaborze pruskim.

Po zatwierdzeniu przez Ministerstwo władza powołana do wymiaru zawiadomi o powziętej decyzji sędziego (prokuratora) i zarządzi wyasygnowanie uposażenia.

W decyzji należy wymienić grupę, do której sędzia (prokurator) został zaliczony, czas służby sądowej polskiej, policzony w całości, służby poprzedniej (pracy zawodowej), policzony w ułamkach, w końcu wysokość przyznanego uposażenia wraz z oznaczeniem terminu osiągnięcia najbliższego w tej grupie dodatku starszeństwa.

§ 7. Od dnia zawiadomienia o powyższej decyzji, sędziemu (prokuratorowi) i kandydatowi na stanowiska sędziowskie przysługuje prawo wniesienia do Ministerstwa Sprawiedliwości wzgl. do Ministerstwa b. Dzielnicy Pruskiej zażalenia z wnioskiem o rewizją decyzji.

Zażalenie to powinno być złożone we właściwej drodze służbowej.

§ 8. Postanowienia §§ 1-5 mają zastosowanie do sędziów, prokuratorów i kandydatów na stanowiska sędziowskie w b. zaborze austrjackim z tą różnicą, że prezesi sądów apelacyjnych b. zaboru austrjackiego na mocy art. 8 dekretu z dnia 8 lutego 1919 r. № 15 Dz. Praw poz. 200 ustalą podstawy wymiaru i uskutecznią wymiar z urzędu na podstawie wykazów stanu służby polskiej i austrjackiej we własnym zakresie działania, poczem prześlą Ministerstwu Sprawiedliwości wypełniony wykaz według wzoru (§ 4) W jednym egzemplarzu.

Sędziom, prokuratorom i kandydatom na stanowiska sędziowskie w b. zaborze austrjackim przysługuje prawo żądania policzenia takie czasu tej służby poprzedniej (pracy zawodowej), która z powodu nieuwidocznienia jej w wykazach stanu służby, lub z powodu nienależytego udokumentowania jej w decyzji, pominięta została.

Przeciw decyzjom prezesa sądu apelacyjnego w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru i samego wymiaru przysługuje sędziom, prokuratorom i kandydatom na stanowiska sędziowskie prawo do wniesienia zażalenia, o którym mowa w § 7.

§ 9. Odnośnie do sędziów i prokuratorów, którzy objęli to stanowisko po wejściu w życie ustawy o uposażeniu, ustalenie policzonego czasu służby poprzedniej, oraz wyznaczenia stopnia dodatków starszeństwa i terminu osiągnięcia w odpowiedniej grupie dodatku starszeństwa oraz dodatku za kierownictwo należy do Ministerstwa Sprawiedliwości wzgl. Ministerstwa b. Dzielnicy Pruskiej. Natomiast wymiar dodatku drożyźnianego, oraz przyznanie następnych dodatków starszeństwa w tej samej grupie (art. 5 i 6 ustawy o uposażeniu) należy do władzy, asygnującej uposażenie.

Władza, asygnująca uposażenie, obowiązana jest sporządzić i prowadzić dokładną ewidencję terminów dodatku starszeństwa, celem należytego i terminowego przyznawania w przyszłości wyższych dodatków.

CZĘŚĆ  DRUGA.

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.

§ 10. Przez przyjęte w ustawie określenie "sędziowie i prokuratorzy" należy rozumieć sędziów i prokuratorów wszystkich instancji łącznie z podprokuratorami, z wyłączeniem wypadków, w których ustawa w tej mierze czyni wyraźną różnicę (art. 2 i 26 ustawy o upos.).

§ 11. (do art. 1 ust. o upos.). Miarą ocenienia stopnia starszeństwa pomiędzy poszczególnymi sędziami b. dzielnicy austrjackiej (§ 10 austr. nor. jur. § 19 austr. p. k.) i prokuratorami (podprokuratorami) w tej dzielnicy w miejsce dotychczasowej zasady rang jest stanowisko służbowe, a między mającymi to samo stanowisko służbowe stopień dodatku starszeństwa, zaś między posiadającymi ten sam dodatek starszeństwa ilość lat służby, ulegających policzeniu do osiągnięcia najbliższego dodatku starszeństwa, a w razie równości tych lat, suma policzonego wogóle poprzedniego i obecnego czasu służby (pracy zawodowej).

§ 12. (do art. 10 ust. o upos.). W przedmiocie dodatku drożyźnianego dla sędziów, prokuratorów i kandydatów na stanowiska sędziowskie mają zastosowanie postanowienia § 15 do 22 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1920 r. Dz. U. R. P. № 77 poz. 521.

§ 13. (do art. 11 ustawy o upos.). Podstawą przyznania dodatku za kierownictwo sądów powiatowych w wysokości 10%-15%-20% jest ilość stałych posad sędziowskich, a w b. zaborze pruskim do chwili budżetowego ustalenia ilości stałych posad sędziowskich; liczba czynnych faktycznie w danym madzie stałych sędziów zawodowych. W b. zaborze pruskim uważa się sędziów powiatowych, którym poruczono naczelnictwo sądów powiatowych, jako stałych kierowników w myśl art. 11 ust. o upos.

§ 14. (do art. 12 ust. o upos.). Przy obliczeniu najwyższej granicy uposażenia należy uwzględnić dodatki starszeństwa osiągalne według art. 5 i 6 ustawy o upos.

§ 15. (do art. 13 ust. o upos.). Podstawą wymiaru dodatku za kierownictwo sędziów i prokuratorów, sprawujących kierownictwo zastępcze, jest ich własne ogólne uposażenie.

§ 16. (do art. 16 ust. o upos.). Zastępcy sędziów śledczych i zastępcy podprokuratorów przy sądach okręgowych w b. zaborze rosyjskim pobierają; uposażenie aplikantów egzaminowanych.

§ 17. (do art. 19 ust. o upos.). Przechodzący na stanowisko sędziego lub prokuratora z innej służby państwowej, otrzymuje nowe uposażenie od terminów wymienionych w art. 19a) ustawy o upos., jednakowoż z potrąceniem tego, co pobrał już za ten czas tytułem uposażenia ze Skarbu Państwa od władzy, w której poprzednio stałą służbę pełnił (art. 18 ustawy).

Wypłatę dodatku za zastępcze kierownictwo wzgl. różnicy tego dodatku uskutecznia się miesięcznie z dołu za czas nieobecności właściwego kierownika (art. 13 ustawy), przyczem z zastrzeżeniem, że zastępstwo ma trwać przynajmniej miesiąc, ułamków miesiąca poniżej 15 dni nie uwzględnia się, zaś część miesiąca 15 lub więcej dni wynoszącą, policzą się za cały miesiąc.

§ 18. (do art. 22 ust. o upos.). Przez czas "poprzedniej służby" należy rozumieć wszelki ulegający policzeniu czas służby przed 15 sierpnia 1920 r.

Czas służby sądowej polskiej (art. 22 ustęp 1 punkt 1 ustawy) ma być policzony sędziemu lub prokuratorowi w całości, o ile spędzony został na stanowisku równorzędnem lub wyższem od tej grupy, do której sędzia lub prokurator został zaliczony przy zastosowaniu art. 2 ustawy.

Za równorzędne stanowisko uważać należy stanowisko uprawniające do zaliczenia do tej samej grupy w myśl art. 2.

Co do sędziów i prokuratorów, którzy przeszli do służby państwowej; polskiej bezpośrednio ze służby państwowej w państwach obcych w czasie od 1 listopada do 31 grudnia 1918 r., ma być uważany dzień 1 listopada 1918 r. za dzień przejścia, jeżeli co do terminu przejścia zachodzi wątpliwość.

Sędziom sądu okręgowego w b. zaborze austrjackim zalicza się w myśl art. 22 ustęp 1 punkt 1 ustawy cały czas służby w sądzie okręgowym, najwcześniej od 1 listopada 1918 r. bez względu na to, czy w czasie tym byli w VI, VII, VIII klasie rangi.

Czas spędzony w służbie sądowej polskiej, lecz na stanowisku niższym, aniżeli w grupie, do której w myśl art. 2 ustawy sędzia lub prokurator został zaliczony, ma być policzony przy oznaczeniu dodatku starszeństwa w stosunku ułamkowym, według art. 22 ustęp 1 punkt 2 litera a) ustawy o upos.

Służbę w wojsku polskiem policza się tylko o ile służby tej nie odbywano w czasie pełnienia cywilnej służby państwowej (pracy zawodowej), która uzasadnia ułamkowe lub całkowite policzenie jej do wyznaczenia dodatku starszeństwa.

Służba w wojsku rosyjskiem, austrjackiem i niemieckiem, pełniona wskutek mobilizacji i uzupełnienia do stanu wojennego, a wykonywana w czasie trwania stosunku służbowego (zawodowego), wymienionego w art. 22 ustęp 1 punkt 2 c), d), e) nie jest przeszkodą do policzenia czasu tej służby cywilnej.

Przez termin wybuchu wojny światowej (art. 22 ustęp 1 punkt 2 b) ustawy), należy rozumieć dzień 1 sierpnia 1914 r.

Przez służbę w sądownictwie (wymiar i zarząd sprawiedliwości) w państwach zaborczych (art. 22 ustęp 1 punkt 2 c), rozumieć należy służbę referendarską i kancelaryjną.

Wykonywanie mandatu poselskiego w czasie służby, ulegającej policzeniu, nie przeszkadza policzeniu tego czasu.

§ 19. (do art. 26 ustawy o upos.). Sędziowie i prokuratorzy, wymienieni w tym artykule, będący w służbie w dniu 15 sierpnia 1920 r. na tem stanowisku, którzy jednakże nie mają ogółem wymaganych w tym artykule lat służby (pracy zawodowej), względnie 3 lat służby na stanowisku sędziego śledczego lub podprokuratora, uprawniających ich do przejścia do grupy II, mają być zaliczeni do tej grupy z chwilą upływu oznaczonych w tym artykule lat służby, o ile ukończenie tych lat nastąpi w ciągu czasu w art. 23 ustawy wspomnianego.

Sędziów i prokuratorów wymienionych w art. 26 ust. 2, którym nie dostaje wymogów tamże zawartych należy, o ile posiadają warunki ustępu 1-go tego artykułu, zaliczyć również do grupy II.

§ 20. (do art. 27 ustawy o upos.). Posunięcie w uposażeniu o jedną klasę rangi w myśl rozporządzenia Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 30 lipca 1919 r. № 15239/19 nie jest automatycznym awansem i osiągnięte tą drogą wyższe uposażenie nie uzasadnia zastosowania art. 27 ustęp 1 ustawy.

Co do zastrzeżonego Ministerstwu Sprawiedliwości wzgl. Ministerstwu b. Dzielnicy Pruskiej, przesunięcia do wyższej grupy sędziów i prokuratorów ograniczyć należy przedstawianie wniosków do poszczególnych wypadków i to takich, w którychby ze względu na dotychczasową rangę lub klasę oraz ze względu na kwalifikację sędziego lub prokuratora wskazane było zaliczyć go do grupy wyższej, niż ta, do której powinienby być zaliczony wedle art. 2 ustawy o upos.

Wnioski w tym względzie przedstawią Ministerstwu Sprawiedliwości względnie Ministerstwu b. Dzielnicy Pruskiej, prezesi sądów apelacyjnych i prokuratorzy przy tych sądach z urzędu.

§ 21. (do art. 28 ust. o upos.). Ustanowieni przejściowo w b. zaborze pruskim sędziowie śledczy przy sądach okręgowych i podprokuratorzy pomocniczy przy sądach okręgowych, otrzymują uposażenie, przewidziane w art. 28 ustawy o uposażeniu, także w czasie odbywania aplikacji potrzebnej do złożenia egzaminu sędziowskiego w myśl art. 9 ustęp 3 rozporządzenia Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dn. 3 marca 1920 r. Dz. Urz. № 11 poz. 96.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  № 1

.........................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

.........................

ZAŁĄCZNIK  № 2

.........................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

.........................

• Identyfikator: Dz.U.1920.92.612
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wykonanie ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. Nr 65 Dz.U.R.P. poz. 436 o uposażeniu sędziów i prokuratorów.
• Data aktu: 29/09/1920
• Data ogłoszenia: 29/09/1920
• Data wejścia w życie: 14/10/1920