Ustawa o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych odnosi się do wynagrodzeń pracowników:
- wykonujących zawody medyczne
- działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawody medyczne
W załączniku do ustawy, czyli w tabeli współczynników pracy w podziale na grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku wyróżniono pracowników działalności podstawowej, innych niż pracowników wykonujących zawód medyczny:
- z wymaganym wykształceniem wyższym
- z wymaganym wykształceniem średnim
- z wymaganym wykształceniem poniżej średniego
Ich wynagrodzenie zgodnie z ustawą nie może być niższe od iloczynu współczynnika (załącznik/tabela) i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto (na podstawie informacji GUS). Kto należy do tej grupy?
Czytaj w LEX: Zmiany w wynagrodzeniach pracowników podmiotów leczniczych od 1 lipca 2022 r. >>>
Czytaj w LEX: Struktura personelu niemedycznego podmiotu leczniczego >>>
Pracownicy działalności podstawowej
Pracowników działalności podstawowej wymienia rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami.
W tej grupie (pracowników działalności podstawowej) znajdują się m.in. salowa, sanitariusz szpitalny, rejestratorka medyczna, pracownik socjalny, opiekunka dziecięca obok pracowników wykonujących zawód medyczny, czyli mających prawo do udzielania świadczeń zdrowotnych (m.in. lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, diagnosty laboratoryjnego a także dietetyka, fizjoterapeuty, psychoterapeuty).
Pracownicy niemedyczni a ustawa podwyżkowa
Tzw. ustawa o minimalnym wynagrodzeniu w ochronie zdrowia obejmuje jednak jeszcze szerszy katalog pracowników (oprócz tzw. pracowników medycznych oraz działalności podstawowej, innych niż pracownicy medyczni). Art. 5 ustala bowiem zasady podnoszenia wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w podmiocie leczniczym, niewykonujących zawodu medycznego. To m.in. pracownicy administracyjni, techniczni i ekonomiczni (księgowa, radca prawny, informatyk, magazynier, referent, sekretarka) oraz pracownicy gospodarczy (hydraulik, pracownik ochrony, szatniarz, laborant w kotłowni, szef kuchni).
Stanowi on, że zasady podwyższania wynagrodzenia tych osób mają być określone w porozumieniu lub zarządzeniu, tak aby wynagrodzenie to:
- odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu;
- uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy;
- uwzględniało wysokość wynagrodzenia odpowiadającą adekwatnemu średniemu wzrostowi wynagrodzenia w danym podmiocie w ustalonym okresie.
Jak zauważa w komentarzu dla Lex.pl Joanna Suchanowska, adwokat specjalizująca się w prawie pracy, w przypadku pracowników niemedycznych ustawodawca nie określił techniki podwyższania wynagrodzenia, wprowadzając jedynie ogólną formułę, na mocy której powiązano wynagrodzenia pracowników niemedycznych ze średnim wzrostem wynagrodzenia pracowników wykonujących zawód medyczny oraz działalności podstawowej innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny w danym podmiocie leczniczym.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
