Pacjent nie może odmówić wypisu ze szpitala do domu

Szpital nie jest placówką powołaną do opieki. Zadaniem szpitala jest leczenie w warunkach stacjonarnych, dlatego pacjent po zakończonym leczeniu nie może odmówić wypisania do domu - komentuje Agnieszka Sieńko w LEX Ochrona Zdrowia.

Pytanie

Czy pacjent po zakończonym leczeniu szpitalnym może odmówić wypisu do domu?

Co w takiej sytuacji ma zrobić szpital?

Kto ponosi koszty?

Odpowiedź

Pacjent nie może odmówić wypisu do domu. Szpital nie jest placówką powołaną do opieki. Zadaniem szpitala jest leczenie w warunkach stacjonarnych.

Zgodnie z art. 29 ustawy z 15 kwietnia 2011 roku - dalej u.dz.l. wypisanie pacjenta ze szpitala [...] następuje:

1) gdy stan zdrowia pacjenta nie wymaga dalszego udzielania świadczeń zdrowotnych w tym przedsiębiorstwie;

2) na żądanie pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego;

3) gdy pacjent w sposób rażący narusza porządek lub przebieg procesu udzielania świadczeń zdrowotnych, a nie zachodzi obawa, że odmowa lub zaprzestanie udzielania świadczeń zdrowotnych może spowodować bezpośrednie niebezpieczeństwo dla jego życia lub zdrowia albo życia lub zdrowia innych osób.

W zasadzie art. 29 ust. 1 pkt 1 u.dz.l. to standardowa podstawa wypisu. Niestety pacjenci, a zwłaszcza osoby opiekujące się pacjentami mylą ten stan z odzyskaniem pełnej samodzielności przez pacjenta. Na tym właśnie tle dochodzi do częstych nieporozumień.

Jeżeli jednak pacjent odmawia opuszczenia szpitala powołując się na brak samodzielności czy inne przyczyny o charakterze socjalnym lub bytowym warto przekazać stosowne zawiadomienie do właściwej placówki pomocy społecznej.

Jeżeli pacjent ma rodzinę wówczas w grę wchodzą nawet tak daleko posunięte działania jak zawiadomienie prokuratury. Warto bowiem pamiętać, że rodzina często ma wobec chorego obowiązek alimentacyjny.

Bez konkretyzacji przypadku trudno jest jednoznacznie wskazać procedurę postępowania. Jedno jest jasne. Koszty. Otóż art. 30 ust. 4 u.dz.l. stanowi wprost, że: "Pacjent, którego stan zdrowia nie wymaga dalszego udzielania świadczeń szpitalnych albo całodobowych i stacjonarnych świadczeń zdrowotnych innych niż szpitalne, lub osoba, na której w stosunku do pacjenta ciąży ustawowy obowiązek alimentacyjny, ponoszą koszty pobytu pacjenta, począwszy od terminu określonego przez kierownika, niezależnie od uprawnień do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych określonych w przepisach odrębnych".

Kierownik (najczęściej dyrektor szpitala) powinien określić początkowy dzień naliczania kosztów na dzień bezpośrednio następujący pod dniu wypisu oznaczonym w dokumentacji medycznej pacjenta.

Pytanie pochodzi z LEX Ochrona Zdrowia.


Zobacz inne komentarze tej autorki:

Nie można zawrzeć umowy na wykonanie badań laboratoryjnych z uczelnią>>>

Grupowa praktyka lekarska nie może przystąpić do konkursu na podwykonawstwo >>>

Ordynatora można zatrudnić na podstawie umowy cywilnoprawnej>>>

Danych osób upoważnionych przez pacjentów nie trzeba zgłaszać do GIODO >>> 

Agnieszka Sieńko jest radcą prawnym, specjalistą w zakresie prawa ochrony zdrowia i ubezpieczenia zdrowotnego. Prowadzi wykłady i szkolenia z tej dziedziny. Jest autorką wielu publikacji (m.in. Zakład opieki zdrowotnej. Prawo ochrony zdrowia w pytaniach i odpowiedziach),  współpracownikiem Serwisu Prawo i Zdrowie. Ma wieloletnie doświadczenie w organizacji rynku ochrony zdrowia. Współpracowała z Branżową Kasą Chorych dla Służb Mundurowych i Urzędem Marszałkowskim Województwa Dolnośląskiego. W ramach własnej kancelarii prowadzi obsługę zakładów opieki zdrowotnej w tym dużych szpitali publicznych. Zajmuje się także obsługą prawną innowacyjnych projektów dedykowanych rynkowi usług medycznych a realizowanych ze środków unijnych. Jest nauczycielem akademickim.