Zakład opieki zdrowotnej otrzymał wniosek o przyjęcie na leczenie osoby bezdomnej. Lekarz wydał opinię, w której stwierdził, że osoba bezdomna nie kwalifikuje się do pobytu w zakładzie opieki zdrowotnej. Pacjentka pobiera zasiłek stały.
Czy jest to podstawą do wydania decyzji odmownej. Jeżeli tak to w jaki sposób uzasadnić odmowę?
Osoba posiadająca prawo do zasiłku, bez względu na bezdomność, może zostać skierowana do placówek opieki długoterminowej, o ile zachodzi taka potrzeba ze względów zdrowotnych oraz istotnego deficytu w samoopiece.
Do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych, pacjenci uprawnieni do świadczeń kierowani są przez lekarzy ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie uzasadnionych względów medycznych, oraz kwalifikacji pielęgniarskiej, polegającej na ocenie (wg zmodyfikowanej skali Barhel) samodzielności pacjenta w zaspokajaniu podstawowych potrzeb biologicznych i społecznych.
Do stacjonarnych zakładów długoterminowej opieki zdrowotnej o profilu ogólnym nie mogą być przyjmowane osoby kwalifikujące się do domów pomocy społecznej lub, u których podstawowym wskazaniem do objęcia opieką jest trudna sytuacja socjalna.
Kryteria kwalifikacji pacjentów do zakładów opieki długoterminowej określone są w zarządzeniu nr 53/2008/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 6 sierpnia 2008 r. w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju: opieka długoterminowa.
Sposób i tryb kierowania osób do zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych i opiekuńczo-leczniczych oraz zasady ustalania odpłatności za pobyt w zakładach: publicznych oraz niepublicznych, realizujących na podstawie odrębnych umów zadania zakładów publicznych, określa rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 grudnia 1998 r. w sprawie sposobu i trybu kierowania osób do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz szczegółowych zasad ustalania odpłatności za pobyt w tych zakładach (Dz. U. Nr 166, poz. 1265).
Decyzję o przyjęciu do zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego i opiekuńczo-leczniczego prowadzonego w formie niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej podejmuje kierownik zakładu w porozumieniu z lekarzem kierującym w oparciu o dokumentację medyczną pacjenta oraz karty kwalifikacyjnej, której wzór określa załącznik nr 8 do przywołanego zarządzenia Prezesa NFZ.
Czy jest to podstawą do wydania decyzji odmownej. Jeżeli tak to w jaki sposób uzasadnić odmowę?
Osoba posiadająca prawo do zasiłku, bez względu na bezdomność, może zostać skierowana do placówek opieki długoterminowej, o ile zachodzi taka potrzeba ze względów zdrowotnych oraz istotnego deficytu w samoopiece.
Do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych, pacjenci uprawnieni do świadczeń kierowani są przez lekarzy ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie uzasadnionych względów medycznych, oraz kwalifikacji pielęgniarskiej, polegającej na ocenie (wg zmodyfikowanej skali Barhel) samodzielności pacjenta w zaspokajaniu podstawowych potrzeb biologicznych i społecznych.
Do stacjonarnych zakładów długoterminowej opieki zdrowotnej o profilu ogólnym nie mogą być przyjmowane osoby kwalifikujące się do domów pomocy społecznej lub, u których podstawowym wskazaniem do objęcia opieką jest trudna sytuacja socjalna.
Kryteria kwalifikacji pacjentów do zakładów opieki długoterminowej określone są w zarządzeniu nr 53/2008/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 6 sierpnia 2008 r. w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju: opieka długoterminowa.
Sposób i tryb kierowania osób do zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych i opiekuńczo-leczniczych oraz zasady ustalania odpłatności za pobyt w zakładach: publicznych oraz niepublicznych, realizujących na podstawie odrębnych umów zadania zakładów publicznych, określa rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 grudnia 1998 r. w sprawie sposobu i trybu kierowania osób do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz szczegółowych zasad ustalania odpłatności za pobyt w tych zakładach (Dz. U. Nr 166, poz. 1265).
Decyzję o przyjęciu do zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego i opiekuńczo-leczniczego prowadzonego w formie niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej podejmuje kierownik zakładu w porozumieniu z lekarzem kierującym w oparciu o dokumentację medyczną pacjenta oraz karty kwalifikacyjnej, której wzór określa załącznik nr 8 do przywołanego zarządzenia Prezesa NFZ.