W szpitalu psychiatrycznym leczymy pacjentów ubezpieczonych, jak również nieubezpieczonych na podstawie art. 12 pkt 2 i art. 12 pkt 4 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Co jest dokumentem poświadczającym uprawnienia do leczenia pacjenta nieubezpieczonego na podstawie wspomnianej ustawy?
NFZ na podstawie rozporządzenia w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz ich przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych (§ 4 pkt 6 lit. a) żąda w raportach sprawozdawczych przedstawienia dokumentu uprawniającego do świadczeń.
Pacjent nieubezpieczony - niezarejestrowany w urzędzie pracy, nie posiada żadnego dokumentu uprawniającego. Pracownicy medyczni znając ustawę wiedzą o obowiązku leczenia tych pacjentów na podstawie ustawy.
Czy dokumentem potwierdzającym może być skierowanie lekarza do leczenia?
Pacjent uprawniony do świadczeń na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 z późn. zm.) lub art. 10 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535 z późn. zm.), w związku z postanowieniami art. 12 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.; dalej jako: u.ś.o.z.), powinien przedstawić jakikolwiek dokument identyfikujący go jako osobę (np. dowód osobisty) oraz zaświadczenie lekarskie (skierowanie) uzasadniające konieczność udzielenia świadczeń, o których mowa w art. 12 u.ś.o.z. Zaświadczenie lekarskie może pochodzić również od lekarza placówki udzielającej świadczenia, w którym wskazana będzie diagnoza uzasadniająca udzielenie świadczenia w oparciu o podstawę prawną określoną w art. 12 u.ś.o.z.
W art. 12 u.ś.o.z. wymienione są świadczenia, które są finansowane z budżetu państwa bez względu na uprawnienia z tytułu ubezpieczenia, na podstawie innych ustaw. Na podstawie art. 13a u.ś.o.z. Rada Ministrów wydała rozporządzenie z dnia 18 lipca 2008 r. w sprawie sposobu i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 137, poz. 858). Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia świadczenia opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 12 pkt 2-4 u.ś.o.z., są finansowane przez Fundusz, ze środków budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia. Na świadczenia te Fundusz otrzymuje dotację celową uruchamianą po przedstawieniu miesięcznego sprawozdania z wykonanych przez świadczeniodawców i rozliczonych przez Fundusz świadczeń. Dlatego też postanowienia właściwych przepisów nakładają na świadczeniodawców obowiązek gromadzenia takich danych, a Fundusz żąda informacji o tytule ubezpieczenia, względnie informacji, że świadczenia te zostały udzielone na podstawie art. 12 u.ś.o.z. niezależnie od tytułu ubezpieczenia. Potwierdza to również treść załącznika nr 3, tabela 8 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 czerwca 2008 r. w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz ich przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 801), w której wskazano kody tytułów uprawnienia do świadczeń oraz nazwy dokumentów, które należy umieścić w sprawozdawczości do Funduszu. Wprawdzie wskazana tabela wskazuje na dane dokumentu potwierdzającego uprawnienia do świadczeń, jednak nie chodzi tu o jakieś szczególne legitymacje czy karty wskazujące na posiadanie uprawnień, ale jakikolwiek dokument, który wskazywałby, że pacjent cierpi na schorzenia, które są finansowe z budżetu państwa na podstawie art. 12 u.ś.o.z. (skierowanie, zaświadczenia, karta informacyjna itp.).
Agnieszka Pietraszewska-Macheta
Co jest dokumentem poświadczającym uprawnienia do leczenia pacjenta nieubezpieczonego na podstawie wspomnianej ustawy?
NFZ na podstawie rozporządzenia w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz ich przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych (§ 4 pkt 6 lit. a) żąda w raportach sprawozdawczych przedstawienia dokumentu uprawniającego do świadczeń.
Pacjent nieubezpieczony - niezarejestrowany w urzędzie pracy, nie posiada żadnego dokumentu uprawniającego. Pracownicy medyczni znając ustawę wiedzą o obowiązku leczenia tych pacjentów na podstawie ustawy.
Czy dokumentem potwierdzającym może być skierowanie lekarza do leczenia?
Pacjent uprawniony do świadczeń na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 z późn. zm.) lub art. 10 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535 z późn. zm.), w związku z postanowieniami art. 12 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.; dalej jako: u.ś.o.z.), powinien przedstawić jakikolwiek dokument identyfikujący go jako osobę (np. dowód osobisty) oraz zaświadczenie lekarskie (skierowanie) uzasadniające konieczność udzielenia świadczeń, o których mowa w art. 12 u.ś.o.z. Zaświadczenie lekarskie może pochodzić również od lekarza placówki udzielającej świadczenia, w którym wskazana będzie diagnoza uzasadniająca udzielenie świadczenia w oparciu o podstawę prawną określoną w art. 12 u.ś.o.z.
W art. 12 u.ś.o.z. wymienione są świadczenia, które są finansowane z budżetu państwa bez względu na uprawnienia z tytułu ubezpieczenia, na podstawie innych ustaw. Na podstawie art. 13a u.ś.o.z. Rada Ministrów wydała rozporządzenie z dnia 18 lipca 2008 r. w sprawie sposobu i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 137, poz. 858). Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia świadczenia opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 12 pkt 2-4 u.ś.o.z., są finansowane przez Fundusz, ze środków budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia. Na świadczenia te Fundusz otrzymuje dotację celową uruchamianą po przedstawieniu miesięcznego sprawozdania z wykonanych przez świadczeniodawców i rozliczonych przez Fundusz świadczeń. Dlatego też postanowienia właściwych przepisów nakładają na świadczeniodawców obowiązek gromadzenia takich danych, a Fundusz żąda informacji o tytule ubezpieczenia, względnie informacji, że świadczenia te zostały udzielone na podstawie art. 12 u.ś.o.z. niezależnie od tytułu ubezpieczenia. Potwierdza to również treść załącznika nr 3, tabela 8 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 czerwca 2008 r. w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz ich przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 801), w której wskazano kody tytułów uprawnienia do świadczeń oraz nazwy dokumentów, które należy umieścić w sprawozdawczości do Funduszu. Wprawdzie wskazana tabela wskazuje na dane dokumentu potwierdzającego uprawnienia do świadczeń, jednak nie chodzi tu o jakieś szczególne legitymacje czy karty wskazujące na posiadanie uprawnień, ale jakikolwiek dokument, który wskazywałby, że pacjent cierpi na schorzenia, które są finansowe z budżetu państwa na podstawie art. 12 u.ś.o.z. (skierowanie, zaświadczenia, karta informacyjna itp.).
Agnieszka Pietraszewska-Macheta