Pracownik zatrudniony na stanowisku kierownika zakładu rehabilitacji leczniczej w zakresie czynności ma ujęte "przydzielanie pracownikom pracy i kierowanie tą pracą".
Czy daje to podstawę do uznania, że pracował w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w świetle rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (w zakładzie rehabilitacji jest pracownia fizykoterapeutyczna – działanie pól elektromagnetycznych)?
Praca na stanowisku kierownika zakładu rehabilitacji leczniczej nie jest pracą w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymienionych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) – dalej r.s.w.
Biorąc pod uwagę specyfikę pracy, prace w służbie zdrowia możemy zaliczyć do prac w szczególnych warunkach. Na podstawie § 3 i § 4 ust. 1 r.s.w. pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A zamieszczonym w rozporządzeniu, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia następujące warunki:
1)
osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn i
2)
ma wymagany okres zatrudnienia wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.
Przy czym okresami pracy dającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy (§ 2 ust. 1 r.s.w.).
Do prac wykonywanych w szczególnych warunkach w służbie zdrowia i opiece społecznej rozporządzenie w wykazie A zalicza jedynie prace:
a)
na oddziałach: intensywnej opieki medycznej, anestezjologii, psychiatrycznych i odwykowych, onkologicznych, leczenia oparzeń oraz ostrych zatruć w bezpośrednim kontakcie z pacjentami;
b)
w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych oraz prace lekarzy stomatologów;
c)
w prosektoriach i zakładach anatomopatologicznych, histopatologicznych i medycyny sądowej;
d)
w zespołach pomocy doraźnej pogotowia ratunkowego oraz medycznego ratownictwa górniczego;
e)
w domach pomocy społecznej dla nieuleczalnie i przewlekle chorych, umysłowo upośledzonych dorosłych i umysłowo niedorozwiniętych dzieci;
f)
przy pobieraniu prób i pomiarach w warunkach i na stanowiskach pracy szkodliwych dla zdrowia, wykonywane przez personel stacji sanitarno-epidemiologicznych oraz laboratoriów środowiskowych.
Rozporządzenie nie kwalifikuje pracy w służbie zdrowia z narażeniem na działanie pól elektromagnetycznych jako pracy w szczególnych warunkach.
Anna Gotkowska
Czy daje to podstawę do uznania, że pracował w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w świetle rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (w zakładzie rehabilitacji jest pracownia fizykoterapeutyczna – działanie pól elektromagnetycznych)?
Praca na stanowisku kierownika zakładu rehabilitacji leczniczej nie jest pracą w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymienionych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) – dalej r.s.w.
Biorąc pod uwagę specyfikę pracy, prace w służbie zdrowia możemy zaliczyć do prac w szczególnych warunkach. Na podstawie § 3 i § 4 ust. 1 r.s.w. pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A zamieszczonym w rozporządzeniu, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia następujące warunki:
1)
osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn i
2)
ma wymagany okres zatrudnienia wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.
Przy czym okresami pracy dającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy (§ 2 ust. 1 r.s.w.).
Do prac wykonywanych w szczególnych warunkach w służbie zdrowia i opiece społecznej rozporządzenie w wykazie A zalicza jedynie prace:
a)
na oddziałach: intensywnej opieki medycznej, anestezjologii, psychiatrycznych i odwykowych, onkologicznych, leczenia oparzeń oraz ostrych zatruć w bezpośrednim kontakcie z pacjentami;
b)
w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych oraz prace lekarzy stomatologów;
c)
w prosektoriach i zakładach anatomopatologicznych, histopatologicznych i medycyny sądowej;
d)
w zespołach pomocy doraźnej pogotowia ratunkowego oraz medycznego ratownictwa górniczego;
e)
w domach pomocy społecznej dla nieuleczalnie i przewlekle chorych, umysłowo upośledzonych dorosłych i umysłowo niedorozwiniętych dzieci;
f)
przy pobieraniu prób i pomiarach w warunkach i na stanowiskach pracy szkodliwych dla zdrowia, wykonywane przez personel stacji sanitarno-epidemiologicznych oraz laboratoriów środowiskowych.
Rozporządzenie nie kwalifikuje pracy w służbie zdrowia z narażeniem na działanie pól elektromagnetycznych jako pracy w szczególnych warunkach.
Anna Gotkowska