Czy czas pracy poradni jest tożsamy z czasem pracy personelu medycznego?

Czy czas pracy rejestracji może być dłuższy niż czas pracy lekarzy i psychologów w poradni zdrowia psychicznego?

Odpowiedź

Czas pracy pracowników tzw. technicznych, obsługi i gospodarczych, w przyjętym okresie rozliczeniowym nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy. W stosunku do pozostałych pracowników podmiotu leczniczego zastosowanie ma skrócony wymiar czasu pracy – 7 godzin 35 minut na dobę i przeciętnie 37 godzin 55 minut na tydzień. Oznacza to, że pracowników rejestracji podmiotu leczniczego jako pracowników obsługi nie obowiązuje ten sam czas pracy, co personelu medycznego.

Uzasadnienie

Normy czasu pracy są uregulowane przede wszystkim w dziale VI ustawy z dnia 26 czerwca 1974 - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dalej k.p. Uchwalając ustawę z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 217) - dalej u.dz.l. ustawodawca zdecydował się wprowadzić częściowo odrębne zasady rządzące czasem pracy w podmiotach leczniczych. Oznacza to, że w zakresie, w jakim czas pracy nie jest uregulowany w ustawie o działalności leczniczej, zastosowanie znajdą przepisy Kodeksu pracy.

Artykuł 93 ust. 1 u.dz.l. formułuje zasadę, zgodnie z którą czas pracy pracowników zatrudnionych w podmiocie leczniczym (w rozumieniu art. 4 u.dz.l., a więc na przykład w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność leczniczą), z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów ustawy, nie może przekraczać 7 godzin 35 minut na dobę i przeciętnie 37 godzin 55 minut na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. W porównaniu do Kodeksu pracy jest to odmienna zasada, ponieważ Kodeks pracy przewiduje w art. 129 k.p., że co do zasady czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy.

Już jednak w art. 93 ust. 2 u.dz.l. ustawodawca wraca do zasad przyjętych w Kodeksie pracy, decydując, że w stosunku do określonych grup pracowników zastosowanie ma inny wymiar czasu pracy, to znaczy 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin na tydzień na przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. Grupami pracowników poddanymi tej zasadzie są pracownicy techniczni, obsługi i gospodarczy. W konsekwencji oznacza to, że w jednym podmiocie leczniczymi (prowadzącym na przykład poradnię) różne grupy pracowników objęte będą różnymi normami czasu pracy. Te stanowiska pracy, które można określić jako techniczne (np.: konserwator), obsługi (np.: rejestratorki, sekretariat zarządu, ochroniarz), czy gospodarcze (np.: zaopatrzeniowiec) nie korzystają ze skróconego wymiaru czasu pracy. W każdym wypadku, gdy chodzi o pracowników niewidomych zatrudnionych na stanowiskach wymagających kontaktów z pacjentami (a więc także np.: w rejestracji) czas pracy nie może przekraczać 6 godzin na dobę i przeciętnie 30 godzin na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy (art. 93 ust. 3 u.dz.l.).

W konsekwencji kierownik podmiotu leczniczego może zadecydować, że rejestracja pracować będzie o 25 minut dłużej w danym dniu niż na przykład będą przyjmować pacjentów lekarze.
W stosunku do pracowników podmiotu leczniczego może być przyjęty, zgodnie z art. 94 u.dz.l., tzw. system równoważnego czasu pracy, w którym dobowy wymiar czasu pracy wydłużony jest do 12 godzin. W takim systemie muszą być jednak zachowane tygodniowe normy czasu pracy (37 godzin 55 minut i 40 godzin dla grupy pracowników, o których mowa w art. 93 ust. 2 u.dz.l.). Oznacza to, że dłuższy czas pracy jednego dnia jest rekompensowany krótszym innego dnia, tak aby nie doszło do przekroczenia przeciętnej normy tygodniowej w okresie rozliczeniowym wynoszącym co do zasady jeden miesiąc.

Pytanie pochodzi z Serwisu Prawo i Zdrowie