Jak pogodzić obowiązek "przymusowego" pobrania krwi na zawartość alkoholu - na żądanie policji (Dz. U. z 1983 r. Nr 25 poz. 117 oraz aktualne przepisy kodeksu drogowego) z art. 15 p. 1, 2 i 3 Kodeksu Etyki Lekarskiej, który wymaga uprzedniej zgody na przeprowadzenie ewentualnych badań diagnostycznych - a takim jest pobranie krwi?

Kwestię sprzeczności między przepisami niezbyt dokładnie wskazanymi w pytaniu (chodzi o rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie warunków i sposobu dokonywania badań na zawartość alkoholu w organizmie. (Dz. U. Nr 25, poz. 117) i Ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. (Dz. U. Nr 98, poz. 602, z późn. zm.), która jednak w rzeczywistości kwestii pobrania krwi nie normuje, odsyłając do odrębnych przepisów a Kodeksem Etyki Lekarskiej można wyjaśnić bardzo krótko. Kodeks Etyki Lekarskiej jest jedynie zbiorem zasad etycznych i nie ma charakteru aktu prawnego. Dlatego też nie ma kwestii sprzeczności między nim a jakimkolwiek aktem prawnym powszechnie obowiązującym.

Wskazane zapisy owego Kodeksu wyrażają jednak ważną zasadę jaką jest dobrowolność leczenia. Pacjent co do zasady ma prawo do odmowy poddania się zarówno badaniom jak i zabiegom, w tym oczywiście diagnostycznym. Nie mniej jednak od większości zasad istnieją wyjątki. Także od tej zasady, która zawarta jest także w ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204) - w art. 32. Wskazane przepisy należy uznać jednak za przepisy szczególne i jako takie obowiązują a sprzeczność jest pozorna. Przepis ogólny nie uchyla bowiem przepisu szczególnego a odwrotnie - przepis szczególny uchyla obowiązywanie normy ogólnej, w wąskim, objętym swoją dyspozycją zakresie.