Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą nieprawdziwą informacją jest informacja niezgodna z rzeczywistością, sprzeczna z istniejącym stanem faktycznym. Informacja taka może zawierać się w oświadczeniach jak i dokumentach, które mają na celu weryfikację wykonawcy. Ponadto nieprawdziwe informacje mogą ujawnić się również w dokumentacji przetargowej składającej się na merytoryczną treść oferty. Zamawiający wówczas ma prawo, w oparciu o art. 24 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907), wykluczyć wykonawcę z postępowania.
Zanim to jednak nastąpi, zamawiający jest zobowiązany bezspornie wykazać, iż przedłożenie nieprawdziwych informacji, jakie znalazły się w oświadczeniach lub dokumentach było celowym działaniem wykonawcy. KIO w wyroku z dnia 24 października 2013 r. (KIO 2403/13) jednoznacznie stwierdza, że wykluczenie wykonawcy na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 p.z.p. ma zastosowanie tylko w warunkach celowego, zawinionego i zamierzonego zachowania wykonawcy podjętego z zamiarem podania nieprawdziwych informacji w celu wprowadzenia zamawiającego w błąd i wykorzystania tego błędu dla uzyskania zamówienia publicznego.
Zamawiający dokonując oceny przesłanki wykluczenia na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 p.z.p. musi mieć pewność, że złożenie nieprawdziwych informacji było działaniem wykonawcy skierowanym na wprowadzenie zamawiającego w błąd w celu uzyskania zamówienia, a nie skutkiem omyłki np. poprzez błędną interpretację ogłoszenia czy SIWZ. Należy bowiem pamiętać o funkcjonującej na gruncie zamówień publicznych zasadzie in dubio pro reo zgodnie, z którą wątpliwości niedających się rozstrzygnąć nie można tłumaczyć na niekorzyść wykonawcy. Stąd ciężar udowodnienia, że złożenie nieprawdziwej informacji w toku postępowania o udzielenie zamówienia to czynność dokonana przez wykonawcę z winy umyślnej, a nie w wyniku błędu czy niedbalstwa - spoczywa na zamawiającym.
Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 24 października 2013 r. (KIO 2403/13).