Nowa treść przepisów wynika z transpozycji przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE w sprawie zamówień publicznych uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz. U. UE seria L z 2014 r. Nr 94, s. 65) dalej dyrektywa klasyczna. Zgodnie z art. 10 pkt b dyrektywy klasycznej, jej przepisów nie stosuje się do zamówień, które obejmują zakup czasu antentowego, audycji od dostawców audiowizualnych lub radiowych usług medialnych.
Poza wyłączeniami, art. 10 pkt b dyrektywy klasycznej zawiera także także odesłanie do definicji "audiowizualnych usług medialnych" oraz "dostawcy usług medialnych", które zawarte zostały w dyrektywie o audiowizualnych usługach medialnych Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE (Dz. U. UE seria L z 2010 r. Nr 95, s. 1) dalej dyrektywa medialna.
Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt a dyrektywy medialnej, poprzez audiowizualną usługę medialną rozumieć należy usługę w rozumieniu art. 56 i art. 57 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, której celem jest dostarczenie ogółowi odbiorców audycji w celach rozrywkowych, edukacyjnych lub informacyjnych. Dodatkowo, odpowiedzialność redakcyjną za treść ponosić musi dostawca tych usług.
Poprzez dostawcę usług medialnych na podstawie art. 1 ust. 1 lit. d dyrektywy medialnej rozumieć należy osobę fizyczną lub prawną ponoszącą odpowiedzialność za wybór audowizualnej usługi medialnej. Osoba taka musi jednocześnie decydować o sposobie zestawienia jej treści.
Usługę medialną należy definiować na podstawie ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2016 r. poz. 639) dalej u.r.t., która transponowała do polskiego systemu prawnego postanowienia art. 46 dyrektywy medialnej. Jest to usługa w postaci programu lub audiowizualnej usługi medialnej, której celem jest dostarczenie poprzez sieci telekomunikacyjne ogółowi odbiorców audycji w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych. Na podstawie art. 4 pkt 1 u.r.t. usługą medialną jest także przekaz handlowy. Odpowiedzialność redakcyjną za przekazywaną treść ponosić musi jej dostawca.
Poprzez odpowiedzialność redakcyjną, na podstawie art. 4 pkt 3 u.r.t. rozumieć należy sprawowanie faktycznej kontroli nad wyborem audycji i sposobem ich zestawienia w programie lub katalogu. Warto wskazać, iż wyłączenie z art. 4 pkt 3 lit. h ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2164) dalej p.z.p., nie obejmuje sytuacji, w których produkcja audycji audowizualnych lub radiowych odbywa się we współpracy z innymi podmiotami niż nadawca radiowy lub telewizyjny.
Zamawiający nie ma obowiązku stosowania przepisów p.z.p. w przypadku, w którym audycja przygotowywana jest przez dostawcę usług medialnych, na podstawie scenariuszy opracowanych przez podmiot zlecający wraz z wytycznymi i wskazówkami. Wyłączeniu z art. 4 pkt 3 lit. h p.z.p. podlega także zakup usługi jedynie emisji materiału przygotowanego przez podmiot niezależny od nadawcy.
Na podstawie art. 4 pkt 3 lit. h p.z.p., w nawiazaniu do art. 10 pkt b dyrektywy klasycznej oraz art. 1 ust. 1 pkt a dyrektywy medialnej, wyłączeniu spod obowiązku stosowania przepisów p.z.p. podlega także zakup audycji telewizyjnej lub radiowej, jeśli materiał pochodzi od dostawcy, który ponosi odpowiedzialność redakcyjną za jego treść.
Odpowiedzialność dostawcy usługi medialnej należy rozumieć jako odpowiedzialność za treść i sekwencję programu radiowego lub telewizyjnego. Dostawca nie odpowiada więc za merytoryczną treść audycji telewizyjnej lub radiowej. Jego odpowiedzialność obejmuje jedynie kształtowanie programu polegające na wyborze i dopuszczeniu danego przekazu do emisji oraz sposób i kolejnosć jego rozmieszczenia w czasie antenowym.
Źródło: Informator UZP 3/2016, www.uzp.gov.pl
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych w obszarze zamówień publicznych
|
