Wójt gminy wymierzył właścicielowi nieruchomości karę pieniężną za usunięcie 120 drzew i 7 200 m2 krzewów bez wymaganego zezwolenia.
Decyzja została przesłana na adres zamieszkania mężczyzny, następnie dwukrotnie awizowana i zwrócona nadawcy wskutek jej niepodjęcia.
Właściciel nieruchomości wniósł o umorzenie postępowania z uwagi na jego bezprzedmiotowość. W ocenie mężczyzny decyzja została wydana w postępowaniu, które nigdy nie zostało skutecznie wszczęte. Decyzja nigdy nie została mu doręczona.
Organ uznał, iż przesyłkę odebrała teściowa skarżącego, która tym samym podjęła się oddania przesyłki adresatowi. Wobec tego nie można podnieść zarzutu, iż doręczenie było nieskuteczne.
Mężczyzna wniósł skargę do sądu administracyjnego.
WSA przypomniał, iż do przesłanek tzw. doręczenia zastępczego należy doręczenie pisma, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi.
Pokwitowanie następuje w momencie złożenia podpisu na zwrotnym potwierdzeniu odbioru, co jest równoznaczne z podjęciem się przekazania przesyłki adresatowi.
W ocenie sądu za dorosłego domownika, należy uznać teściową skarżącego. Nie ma znaczenia przy tym fakt, że doręczenie przesyłki dorosłemu domownikowi nie zostało odnotowane na zwrotnym potwierdzeniu odbioru.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Za domownika uznaje się takie osoby, dla których mieszkanie adresata jest ich aktualnym centrum życiowej działalności, ośrodkiem osobistych i majątkowych interesów.
Wymogiem uznania osoby za domownika nie musi być jej zameldowanie w miejscu zamieszkania adresata.
Status "domowników" adresata pisma mają zamieszkujący z nim w jednym mieszkaniu lub domu jego dorośli krewni i powinowaci, niezależnie od tego, czy równocześnie prowadzą z nim wspólne gospodarstwo domowe – wyjaśnił sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 4 sierpnia 2016 r., sygn. akt II SA/Po 369/16, nieprawomocny
