Wnioski kilku gmin mogą być podstawą wydania jednej decyzji lokalizacyjnej (II OSK 2384/10, LEX nr 746890)

Wydanie przez organ administracji publicznej decyzji obejmującej swym zakresem lokalizację drogi gminnej na obszarze nawet kilku gmin nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi normami prawnymi, nawet wówczas gdy podstawą wydania decyzji były wnioski odrębne dla każdej z gmin, jeżeli tylko tak wydana decyzja uwzględni przebieg drogi wnioskowany przez strony.

Na etapie wydawania decyzji lokalizacyjnej określenie wymagań odnośnie uzasadnionych interesów osób trzecich z uwagi na charakter takiej decyzji, co do zasady powinno mieć charakter ogólny.

Sprawa dotyczyła wydania decyzji lokalizacyjnej drogi leżącej w obrębie dwóch gmin.

Zdaniem WSA w sytuacji takiej tj. kiedy droga ma przebiegać przez terytorium więcej niż jednej gminy, wniosek o wydanie decyzji lokalizacyjnej powinien być złożony przez zarządcę drogi - wójta gminy któremu zarząd dogi został powierzony na mocy porozumienia o którym mowa w art. 19 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych . Zdaniem sądu dopuszczalne także byłoby złożenie odrębnych wniosków przez wójtów gmin, przez które droga ma przebiegać, aczkolwiek w sytuacji takiej, zdaniem sądu, właściwy organ powinien wydać odrębne decyzje lokalizacyjne w stosunku do poszczególnych odcinków drogi w obrębie każdej z gminy, gdyż postępowanie dotyczyło by więcej niż jednego wniosku.

Zasadnym, w opinii WSA, jest także zarzut wadliwości decyzji organu I instancji w zakresie uchybienia ustawowemu wymogowi zawartemu w przepisie art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych , który stanowi, iż decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi zawiera w szczególności: wymagania dotyczące ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich. Zobowiązane przez ustawodawcę do zawarcia w treści decyzji lokalizacyjnej wymagań dotyczących ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich, zobowiązuje organ do ustalenia jakie są te wymagania i kogo one dotyczą. Zastępowanie tych ustaleń zapisami o umożliwieniu dostępu do drogi publicznej i infrastruktury technicznej, pomijając kwestię nie wskazania komu na etapie projektowania ma być ten dostęp zapewniony, w sposób oczywisty nie spełnia wymagań określonych w ustawie.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył wójt jednej z gmin.

W ocenie NSA rację miał skarżący kasacyjnie, iż błędna jest wykładnia art. 2 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 1 kwietnia 2008 r. w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz zmianie niektórych innych ustaw polegająca na przyjęciu, że wskutek złożenia wniosków dwóch gmin, koniecznym jest wydanie dwóch odrębnych decyzji lokalizacyjnych dla każdego z wnioskodawców. NSA uznał, że wydanie przez organ administracji publicznej decyzji obejmującej swym zakresem lokalizację drogi gminnej na obszarze nawet kilku gmin nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi normami prawnymi, nawet wówczas gdy podstawą wydania decyzji były wnioski odrębne dla każdej z gmin, jeżeli tylko tak wydana decyzja uwzględni przebieg drogi wnioskowany przez strony. Zasadny okazał się również zarzut skargi kasacyjnej naruszenia art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz zmianie niektórych innych ustaw przez jego błędną wykładnię i przyjęcie przez Sąd I instancji, że zapisy decyzji organu I instancji o ustaleniu lokalizacji drogi z dnia 20 kwietnia 2009 r. nie wskazują żadnych wymagań dotyczących ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich.

NSA podkreślił, iż na etapie wydawania decyzji lokalizacyjnej określenie wymagań odnośnie uzasadnionych interesów osób trzecich z uwagi na charakter takiej decyzji, co do zasady powinno mieć charakter ogólny. Uszczegółowienie tych wymagań następuje, bądź to w kolejnych etapach postępowania dotyczącego tejże inwestycji drogowej, bądź też w sytuacji gdy organ ustali, że określona lokalizacja narusza takie interesy, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 193, poz. 1194)