Rada miasta podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części miasta. Skargę na powyższą uchwałę wnieśli właściciele działek, objętych planem zagospodarowania.
WSA rozpatrując skargę zauważył, iż wszystkie osoby, które podpisały skargę, wnosiły już skargi do WSA na tę samą uchwałę rady miasta dwa lata wcześniej, zaskarżając ją również w całości. Wyrok wydany w tej sprawie jest prawomocny.
W takiej sytuacji zdaniem NSA znajduje zastosowanie przepis art. 58 § 1 pkt 4 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi , stanowiący, że sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa pomiędzy tymi samymi stronami została już prawomocnie osądzona (res iudicata). Bez znaczenia, zdaniem NSA, jest w tym zakresie podniesiona w skardze kasacyjnej okoliczność, że sąd nie uwzględnił żądania skarżącego o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości, stwierdzając jej nieważność jedynie w części wskazanej w sentencji wyroku. Istotne jest bowiem, że sąd rozpoznał skargę na przedmiotową uchwałę rady miasta w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co powoduje w stosunku do niej stan rzeczy osądzonej. NSA przypomniał, iż wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, określone w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym jest czynnością prawną, która przysługuje danemu podmiotowi w stosunku do określonej uchwały - jednokrotnie, następne pisma w tej samej sprawie, pochodzące od tego samego podmiotu, nie są wezwaniami w rozumieniu tego przepisu.
Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)
Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.)