Gminom przybyło kolejne zadanie do wykonania. Mocą art. 4 ust. 2 pkt. 3 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz.U. Nr 208, poz. 1240, dalej u.b.o.w. ) za zapewnienie bezpieczeństwa na pozostałych obszarach wodnych odpowiada właściwy miejscowo wójt, który w myśl ustawy staje się zarządzającym obszarem wodnym. Pozostałe obszary wodne to te, które nie znajdują się na terenie parku narodowego lub krajobrazowego oraz na których prowadzona jest działalność w zakresie sportu lub rekreacji. Ustawa obowiązywać będzie od 1 stycznia 2012 r., zatem gminom pozostało niewiele czasu na przygotowanie się do jej wprowadzenia.

Obszar wodny to wody śródlądowe oraz wody przybrzeżne w rozumieniu art. 5 Prawa wodnego , a także kąpielisko, miejsce wykorzystywane do kąpieli, pływalnia oraz inne obiekty dysponujące nieckami basenowymi o łącznej powierzchni powyżej 100 m² i o głębokości ponad 0,4 m w najgłębszym miejscu lub o głębokości powyżej 1,2m. W normatywnym ujęciu, przez kąpielisko rozumie się wyznaczony uchwałą rady gminy, wydzielony i oznakowany fragment wód powierzchniowych, wykorzystywany przez dużą liczbę kąpiących się, określoną w uchwale rady gminy w sprawie wykazu kąpielisk, pod warunkiem że w stosunku do tego kąpieliska nie wydano stałego zakazu kąpieli (por. art. 9 ust.1 pkt 5a Prawa wodnego ). Kąpieliskiem nie jest: basen pływacki, basen uzdrowiskowy, zamknięty zbiornik wodny podlegający oczyszczaniu lub wykorzystywaniu w celach terapeutycznych, sztuczny, zamknięty zbiornik wodny, oddzielony od wód powierzchniowych i wód podziemnych.

Ustawodawca odróżnia kąpielisko od miejsca wykorzystywanego do kąpieli. Przez to ostatnie rozumie wydzielony i oznakowany fragment wód powierzchniowych, niebędący kąpieliskiem i wykorzystywany do kąpieli (por. art. 9 ust.1 pkt 5c Prawa wodnego ). Zatem miejsce do kąpieli nie podlega rygorom prawnym dotyczącym kąpielisk. Miejsce do kąpieli nie musi być wyznaczone przez radę gminy, czy też wykorzystywane przez dużą liczbę kąpiących się. Zwykle korzystanie z tych miejsc ukształtowało się drogą zwyczaju, gdzie z pokolenia na pokolenie lokalne społeczeństwo korzystało z tych urokliwych miejsc, by zażywać kąpieli.

Zarządzający wyznaczonym obszarem wodnym umieszcza, w ogólnie dostępnym miejscu, informacje dotyczące (art. 5 ust. 1 pkt 1-3 u.b.o.w. ):
1) zasad korzystania z wyznaczonego obszaru wodnego;
2) ograniczeń w korzystaniu z wyznaczonego obszaru wodnego;
3) sposobu powiadamiania o wypadkach wraz z numerami alarmowymi.
Do obowiązków zarządzającego wyznaczonym obszarem należy (art. 5 ust. 2 pkt 1-7):
1) w przypadku kąpieliska, pływalni oraz innych obiektów dysponujących nieckami basenowymi o łącznej powierzchni powyżej 100 m² i o głębokości ponad 0,4 m w najgłębszym miejscu lub głębokości powyżej 1,2 m:
a) wytyczenie strefy dla umiejących i nieumiejących pływać,
b) wydzielanie brodzika dla dzieci;
2) zapewnienie stałej kontroli wyznaczonego obszaru wodnego przez ratowników wodnych;
3) utworzenie stanowiska do obserwacji wyznaczonego obszaru wodnego;
4) wyposażenie w sprzęt ratunkowy i pomocniczy oraz urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze (wzrokowe i słuchowe);
5) oczyszczenie powierzchni dna obszaru przeznaczonego do pływania lub kąpieli z wszelkich przedmiotów mogących spowodować skaleczenie lub inny wypadek;
6) upowszechnianie zasad korzystania z wyznaczonego obszaru wodnego;
7) zapewnienie przekazywania informacji o dopuszczalności lub zakazie korzystania z wyznaczonego obszaru wodnego.

Obowiązkiem osoby korzystającej z obszaru wodnego jest zapoznanie się z informacjami ogłoszonymi przez zarządzającego. Zarządzający może nie wpuścić na ten obszar osoby lub żądać opuszczenia przez nią tego obszaru, jeśli zachowanie osoby wyraźnie wskazuje, że znajduje się ona w stanie nietrzeźwości lub jest pod wpływem środka odurzającego. Nie zastosowanie się do polecenia zarządzającego obszarem wodnym lub upoważnionej przez niego osoby, w myśl art. 34 u.b.o.w. podlega karze grzywny na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U. z 2008 r. Nr 133, poz. 848 z późn. zm.).

Nowe obowiązki dla gmin wymagają niezwłocznego działania przede wszystkim organów wykonawczych gmin, by zapewnić ich realizację. Istnieją dwie drogi działania: można te zadania sformalizować, nakładając obowiązek ich wykonania na właściwą jednostkę organizacyjną gminy, jeśli taka istnieje. Natomiast jeżeli pierwsza opcja nie zostanie wybrana, zadania te należy przypisać pracownikowi lub pracownikom, wpisując je do zakresów czynności.

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz.U. Nr 208, poz. 1240)
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 z późn. zm.)