Problematyka skutecznej ochrony krajobrazu w dotychczasowym systemie prawnym była traktowana w sposób marginalny co wywoływało efekt oszpecenia naszych miast oraz w wielu przypadkach doprowadził do bezpowrotnego zniszczenia tego elementu środowiska przyrodniczego. Dlatego też w celu poprawy tego stanu ustawą z dnia 24 kwietnia 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu – dalej zwana ustawą krajobrazową (Dz.U. z 2015 r., poz. 774) wprowadzono między innymi do ustawy z dnia 16 kwietnia o ochronie przyrody (Dz.U. z 2015 r., poz. 1651 z późn. zm.) rozwiązania wynikające z art. 23a pozwalające na ustanowienie tzw. stref ochrony krajobrazu. zgodnie z postanowieniami art. 23a ust. 1 ustawy o ochronie przyrody upoważnionym do podjęcia takich działań jest sejmik województwa i następuje to w formie przepisów prawa miejscowego. Rozwiązania takie co do zasady wywoływać będą jednak skutki dopiero w przyszłości. W krajobrazie mogą zaś już funkcjonować obiekty budowlane, które się z nim kłócą.
Dlatego też w art. 24a ust. 1 ustawy o ochronie przyrody wprowadzono rozwiązania o swoistym charakterze przejściowym, gdyż zgodnie z postanowieniami tego przepisu „Właściciele obiektów budowlanych wzniesionych przed dniem wejścia w życie planu ochrony dla parku krajobrazowego oraz uchwały, o której mowa w art. 23a ust. 1, naruszających przepisy tych aktów nie są zobowiązani do ich dostosowania.” Rozwiązania te potwierdzają, że w stosunku do obiektów wzniesionych przed wejściem w życie planów ochrony dla parków krajobrazowych oraz uchwały sejmiku województwa wyznaczającej strefy ochrony krajobrazu wynikające z nich rozwiązania nie znajdują zastosowania.
Skoro jednak rozwiązania wynikające z wymienionych aktów planowania wywoływać będą skutki dopiero po ich wejściu w stosunku do nowych obiektów niezbędne było wprowadzenie, takich rozwiązań które mogłyby przyspieszyć proces dostosowania istniejących obiektów do standardów będących następstwem wyznaczenia na podstawie art. 23a u.o.p. stref ochrony krajobrazu. Realizację tego celu umożliwiają postanowienia art. 24a ust. 2 u.o.p., zgodnie, z którym „Samorząd województwa, na wniosek właściciela obiektu budowlanego, wzniesionego przed dniem wejścia w życie aktów, o których mowa w ust. 1, rażąco naruszającego ich przepisy, może pokryć koszty dostosowania tego obiektu budowlanego do wymagań tych aktów.”
W rozwiązaniu tym przyznano samorządowi województwa na wniosek właściciela obiektu budowlanego wzniesionego przed dniem wejścia w życie planów ochrony dla parków krajobrazowych oraz uchwały sejmiku województwa wyznaczającej strefy ochrony krajobrazu możliwość pokrycia kosztów dostosowania tego obiektu budowlanego do wymagań wynikających z tych aktów.
